LONGLEG is in opmars
ME
Sprookjes
BLAD ZIJ
dialoog
7
ZATERDAG 11 FEBRUARI 1967
"ET de foundation staat of valt de boven
kleding Bij de soepele moderne stoffen
die ons voor bovenkleding ten dienste
staan - de sluike, gladde japonnetjes die
soms veel weg hebben van een lange jumper - heb
ben we een corrigerende basis nodig. Uiteraard
zijn er foundations voor allerlei bovenkleding. Zij
zijn ook aan mode onderhevig en passen zich bij
de „boven-mode" aan.
Bovenkleding
staat ot
valt met
foundation
Een foundation-garderobe
is bepaald geen overbodige
luxe. Loop nooit dag-in-dag-
uit met dezelfde set. Het ab
solute minimum is twee stel
letjes tegen elkaar aan dra
gen. Dat is ook economischer,
want doordat het materiaal
tot rust kan komen, worden
elasticiteit en model bewaard
en dat verlengt de levens
duur.
Volg altijd de was-instructies
die op het etiket staan. Geen syn
thetisch wasmiddel gebruiken en
nooit wringen of centrifugeren
maar in een badhanddoek rollen.
Héél belangrijk is ook na het
wassen goed te spoelen.
NIET UITKOKEN
Beha's mogen nooit worden uit
gekookt, want dan gaat de rek
eruit. Gaines en panties mogen
nooit in de zon of bij de kachel
worden gedroogd. Houdt men
zich aan deze regels dan zal men
langer plezier kunnen hebben
van deze onmisbare basiskleding.
Vul dit deel van uw garderobe
regelmatig aan en ook al
koopt u dit in de uitverkoop: pas
het in de winkel. Ieder seizoen
komen er nieuwe aan de laatste
mode aangepaste en van vernufti
ge snufjes voorziene modellen.
Bij de korte rok zal deze zo
mer de „longleg" gedragen wor
den, een pantie met zeer lange
pijpen, die als een tweede huid
om het been sluit. De rand is
keurig afgewerkt, en het is de
bedoeling dat die rand gezien
wordt. Een teruggrijpen, een mo
derne variatie als u wilt, op de
pantalon met kantjes, die in vroe
ger eeuwen koket onder de (heel
wat langere) rok piepte.
SCHOOLMELK
OF BISCUITS
Het verstrekken van school-
melk op de kleuterscholen, lage
re scholen en bij het middelbaar
onderwijs is reeds menigmaal
een punt van discussie geweest
voor schoolbesturen en oudercom
missies. Het geeft enerzijds extra
drukte voor het onderwijzend
personeel als geld inzamelen,
flesjes uitdelen, flesjes inleveren,
kratten sjouwen, maar ander
zijds kunnen de kinderen van de
school melk zich weer beter con
centreren, en komen zij minder
vermoeid en hongerig (vaak ook
hangerig) thuis.
Vooral voor de kleintjes op de
kleuterscholen is het flesje nog
een hele „hap". „Juf" moet me
nigmaal de horde aansporen het
flesje „nu eindelijk" eens leeg te
drinken. Daarom zijn er die de
kinderen in de pauze biscuits wil
len geven; dit is weliswaar ge
makkelijker dan flesjes melk,
maar of hetzelfde resultaat
wordt verkregen is een vraag.
Een vraag overigens, die wordt
beantwoord in de folder, die het
Voorlichtingsbureau voor de Voe
ding, Laan Copes van Catten-
burch 44, in Den Haag voor tien
cent uitgeeft, in samenwerking
met „Het Ivoren Kruis", Neder
landse vereniging voor mond- en
tandhygiëne. Dat aan schoolmelk
de voorkeur moet worden gege
ven, mogen wij u wel verklap-
KLASSIEK
De nieuwe lingeriemode gaat
overigens terug naar klassieke
modellen. Brede Franse kanten
met sprekende bloemmotieven
voor fond de robe en nachtkle
ding. Soms applicaties en in
crustaties, ruches en geschulpte
kant. Zo zakelijk als onze boven
kleding is, zo romantisch de linge-
Een nachtjapon met cirkelrok,
ruches, geschulpte kant, diep de
colleté en een strik in de rug,
zijn componenten van die roman
tiek, maar ook eenvoudige model
len in Griekse lijn zonder kanten
stroken of ruches en als versie
ring een roos van nylon 30 of 20
Dat er voor elk wat wils is in
de nieuwe lingeriemode toont het
meisje met de overhemdenlijn
voor nachtkleding. De zachte
kleuren en simpele lijn zijn toch
vrouwelijk. Het gevalletje is
tweekleurig gestreept in
wit/bleu of wit/roze.
KLEDING BEPALEND
Houd bij de aanschaf van uw
foundation rekening met uw bo
venkleding. Een voorgevormde
beha wordt onder een jumper ge
dragen, een beha met driekwart
cups onder een jurk met laag uit
gesneden hals, een gaine onder
gladde rokken, een pantie met
pijpjes onder een pantalon, een
long-leg onder mini-rok, en een
korte pantie als men op een war
me zomerdag geen kousen wil
dragen.
Neem rustig de tijd voor uw
aankopen en leg uw founda
tion-problemen gerust aan de
verkoopster voor. Met haar
scherpziend oog en deskundig
heid in haar vak zal zij u graag
van advies dienen. Stel liever de
aankoop van een jurkje uit, dan
op foundation te besparen.
En troost u dat er geen balei
nen en knellende veters aan te
pas behoeven te komen. De ve
derlichte materialen van onze
tijd kunnen toch voor een goede
pasvorm zorgen. Tergal, lycra,
nylon. stretch-schouderbandjes.
zoek maar uit.
~W/"AT U ook in een beroepengids leest aan nieuwe
vrouwelijke beroepen, niét dat van „sprookjesver-
telster". Toch bestaat er een full-time sprookjesvertel-
ster met een agenda, vol afspraken. Zij heet Elfriede
Hasekamp, woont in Karlsruhe en vertelt sprookjes aan
kleine en grote kinderen, u weet wel van acht tot tachtig
jaar.
Zij houdt lezingen, spreekt voor de radio, komt op de
beeldbuis en maakt grammofoonplaten. Zjj heeft een re
pertoire van honderden sprookjes, afkomstig uit 65 lan
den. Toch zoekt ze naarstig naar nieuwe sprookjes.
Elfriede Hasekamp vertelt
Kaiserschmarren
JETS lekkers maken zonder
oven is heel goed mogelijk,
wij geven u een Weens gerecht
waar Franz Josef dol op was,
vandaar de naam. Nodig: 150 gr.
bloem, 3 eieren, zout, twee lepels
suiker, iy> dl melk, drie lepels
boter, drie lepels rozijnen, drie
Maak van bloem, eierdooiers,
zout en melk een heel glad be
slag. Klop de eiwitten met iets
zout heel stijf en klop dan pas
twee lepels suiker erdoor, tot ze
wéér stijf zijn. Week de rozijnen
in de rum gedurende enkele
uren, meng ze door het beslag.
Schep tot slot het geslagen eiwit
erdoor. Laat de boter in de koe-
kepan matig heet worden, doe
het beslag erin, laat het even
gaar worden en keer de koek.
Scheur met twee vorken de koek
in repen en vervolgens in Stuk
jes. Keer eventueel de stukjes
nog weer even en serveer ze op
een diep bord, dik bestrooid met
poedersuiker. Geef er desge
wenst pruimencompote bij.
Overhemdenlijn in nachtkleding
van tweekleurig gestreepte
nyloncharmeuse.
Een romantisch nachtgewaad met brede Franse kant.
"MIEUWE sprookjes bestudeert
ze, bewerkt ze, en als het he
lemaal moet creëert zij ze zelf. Dit
unieke beroep neemt de tengere
vrouw volkomen in beslag. Als
kind droomde ze ervan sprookjes
te vertellen. Op een goede dag
begon ze er mee. Maar op een
tijdstip, dat allesbehalve sprook
jesachtig was, namelijk vlak na
de tweede wereldoorlog.
De ouders van Elfriede meen
den dat er geen droog brood in
sprookjes te verdienen zou zijn.
Daarom studeerde ze muziek. Ze
trouwde en kreeg kinderen. Toen
de oorlog ten einde was, had ze
haar man, een zoon en haar huis
verloren.
Grimm
Ze leende een boek met sprook
jes van de gebroeders Grimm,
wel de meest bekende verzame
ling ongeveer in de vorm waarin
de vertellingen mondeling wer
den overgeleverd. Zij begon
zoals in ons land in vele jeugdbi
bliotheken ook gebeurt in een
bibliotheek aan kinderen een uur
tje sprookjes te vertellen.
Elfriede is niet romantisch,
maar realistisch. Ze zegt:
„Sprookjes voor de hedendaagse
mens moet men niet als troost,
als toevluchtsoord of als vlucht
uit de werkelijkheid brengen.
Maar als een vorm van werke
lijkheid met al zijn onaangename
aspecten, zin en tegenzin."
Mevrouw Hasekamp werd het
succes niet in de schoot gewor
pen. Ze studeerde aan de uni
versiteit van Heidelberg taalvor
ming. Zij legde een examen af
als radio-spreekster. Wat ze ge
leerd had, moest ze aan de prak
tijk aanpassen. Ze leest niet
voor, maar vertelt gewoon. Ze
leert de verhalen niet uit het
hoofd. Ze tracht helemaal in het
verhaal te kruipen, zodat ze de
tekst als het ware absorbeert.
Intussen werd Elfriede groot
moeder, een oma die sprookjes
vertelt als de beste, voor haar
eigen kleinkinderen en duizenden
anderen.
Mevrouw Hasekamp woont in
een sprookjesachtig huis. Het is
klein en staat vol voorwerpen
die herinneren aan verre reizen
naar vreemde landen, waar ze
sprookjes ging „sprokkelen".
Op het rooster van de scholen
van Karlsruhe staat het vak
..sprookjeskennis". De hoogste
klassen krijgen les van mevrouw
Hasekamp. Prettig voor toe
komstige moeders dat zij goed
kunnen voorlezen gunstig
voor de taalvorming en ontwikke
ling van het kind maar ook
kunnen vertellen onder het strij
ken of aardappelschillen.
Mevrouw Hasekamp deed nog
meer voor de verspreiding van
het sprookje. Ze schreef een leer
boek voor pedagogische hogescho
len. Schrijven leidt tot alles als
het goed is, en zo krijgt Elfriede
ook opdrachten. De Duitse Spaar
banken verwachten van Elfriede
regelmatig nieuwe sprookjes ter
gelegenheid van Wereldspaardag.
Elk jaar een nieuw... Elfriede
vindt dat de sprookjes van de
gebroeders Grimm tot de beste
en bestgeschreven kinderverha
len behoren die tot de verbeel
ding spreken. Psychologen weten
al tientallen jaren hoe groot de
uitwerking en betekenis van
sprookjes is.
ONLANGS kreeg ik een brief
van een moeder, protestant,
wier zoon wilde trouwen met een
rooms-katholick meisje. Door dit
plan van zoonlief waren er zo
verschillende gesprekken rondom
de briefschrijfster ontstaan dat zij.
in de war gebracht, mij nu maar
eens rechtstreeks de vraag stelde:
Zou u het leuk vinden als uw
zoon met een rooms-katholiek
meisje trouwde?
Want als de ene oom zegt: Ik
begrijp je niet. hoe kun je dat nu
ook maar ergens goedvinden? en
de ander zegt: Men kan twee jon
ge mensen die in één God geloven
niet zomaar een verbod opleggen.
zus als de dominee wijst op
de grote, diepgaande verschillen
en de kinderen thuis op de gebie
dende woorden van Christus die
zij, deze kinderen, als opnieuw tot
henzelf gericht zien: Weest dan
één!, wel. dan kom je op een gege
ven ogenblik in de war.
U begrijpt dat in een rubriek
kis deze al eens meer vragen over
.gemengde" huwelijken zijn
gesteld. Van geval tot geval is de
situatie en ook des vraag anders.
Men vraagt ook niet altijd: Wat
zou u doen? Vaak is er al een
voldongen feit en komt de moeder
het is altijd de moeder even
uitpraten.
MAAR nu het zo gesteld is. wil
1 ik er ook wel precies zo op in
gaan. Met een kleine glimlach ach
ter de hand, als u het goed vindt.
Want is dat niet altijd de laatste
vraag: Wat zou je doen als het
jouw kind was? Dat is raak. dat
moet je dan maar eens doorden
ken. Theorie is leuk, maar o we®
als het aan de huid komt.
Praten over discriminatie, maar
zou jij het leuk vinden als je
dochter met een neger trouwde?
Ontwapening, gij zult niet doden,
weerloosheid, allemaal goed en
wel, maar is het niet wat gek als
jouw zoon dienst weigert? Krijg
Tijdloos
Voor het vertellen ervan
bestaat geen recept. Ook in haar
lessen verstrekt ze geen „recept".
Wél wil ze ertoe bijdragen dat
iedere leerling zich naar eigen
aanleg ontplooit. Ze vindt het
geen „kunst", maar wil wel zeg
gen „hoe je met sprookjes om
moet gaan".
Sprookjes, zijn vol symbolen
die tijdloos zijn. Ze tonen, dat
haat en naijver altijd hebben
bestaan, evenals goedheid en
dankbaarheid een scala van
menselijke eigenschappen, die
we ook in het leven van vandaag
tegenkomen. Vanaar dat sprook
jes ontspannen.
„We mogen alle emi
granten wel dankbaar
zijn'', schrijft de heer G. te
B. „Door hun vertrek heb
ben ze ruimte achtergela
ten. Zou ons land nog zo
behoorlijk leefbaar zijn
als er geen duizenden land
genoten waren geëmi
greerd? Ik ben van me
ning, dat emigratie een
noodzaak was voor ons
volk, maar ook blijft. De
gene die er bekwaam voor
is en ervoor voelt kan ge
rust gaan. Er zijn moge
lijkheden genoeg.
Nu zijn de grenzen in vele
landen nog open. Het vertrek
ken uit eigen land naar den
vreemde, laat wel wonden ach
ter. en het heimwee van de
emigrant blijft. Als men met
bejaarden praat die reeds
lang geëmigreerd zijn, proeft
men het heimwee naar het ou-
Gastvrij
Wij zijn op bezoek geweest
in Amerika en Canada; we
werden overal gastvrij en en
thousiast ontvangen en
moesten veel van Nederland
vertellen. Kerk en school ne
men bij hen een voorname
plaats in; uiteraard het
christelijk onderwijs is hun
veel waard. De staat draagt
niets bij, ziet wel toe of alles
volgens de wet gaat. Wie er
niet mee bekend is, kan niet
geloven wat dat allemaal
kost. Een mooi voorbeeld om
het christelijk onderwijs zoals
we het hier bezitten, beter te
waarderen."
Mevrouw G. P. te dH.
schrijft over haar zuster, die
in Canada vier kinderen adop
teerde: „Ruim tien jaar gele
den vertrokken mijn zus en
zwager pas1 getrouwd
naar Canada. Mijn zwager
was niet bang om, wat voor
de hand kwam. aan te pak
ken. Hij heeft nu een goede
positie. Toch heb ik bij alles
het meeste respect voor mijn
zuster die met een mondjevol
Engels vertrok.
Haar grootste hartewens
was altijd: Veel kinderen te
hebben. Eén dochtertje kre
gen zij èn de mededeling, dat
ze niet meer kinderen zouden
kunnen krijgen. Na die te
leurstelling besloten zij een
paar kinderen te adopteren:
een blank jongetje dat in zijn
geestelijke ontwikkeling iets
is achter gebleven, een blank
meisje, en dan nog eens twee
negerjochies! Ik bewonder zo
iets. om dat in een vreemd
land, ver van je familie, te
presteren!"
Be wonder in g
Daar kunnen wij .ook be
wondering voor hebben, te
meer omdat de zuster van me
vrouw P. de hele huishouding
alleen verzorgt en alles voor
het vijftal naait. En niet met
de zorgen en zorgjes eens fijn
naar „moeder" kan gaan.
maar alles alleen opknappen
Kinderen hebben zo hun ei
gen idee over emigrgren lazen
wii in de brief van mevrouw
L. te R. „Volgens ons zesjarig
dochtertje staat emigreren ge
lijk met vertrekken naar een
land waar nog inboorlingen
wonen. Dit bleek uit het vol
gende: Kennissen waren naar
Amerika geëmigreerd en vol
spanning keken we uit naar
het eerste levensteken uit hun
nieuwe vaderland. Ons geduld
werd echter lang op de proef
Eindelijk na een paar maan
den kwam de lang verwachte
brief tot grote blijdschap van
ons allen, behalve van Elsje.
„Hè..., zuchtte zij teleur
gesteld. Ik dacht nog wel dat
ze allang door de menseneters
waren opgegeten". Nu bleek
van het hele verhaal dat ze
rondom hen gefantaseerd had.
niets waar te zijn. Ze had het
juist zo spannend gevonden...!
\l lente
Bij mevrouw T. te U. is het
al lente in haar vensterbank,
witte en paarse krokusjes en
stralende gele trompetnarcis
sen! Zij heeft wel eens ge
hoord dat voorjaar en lente
hier veel mooier zijn dan in
Canada, en dat is voor haar al
een reden om tégen emigratie
,.Dat is echter nog maar bij
zaak hoor. Pas las ik in een
advertentie van de Canadese
ambassade: „Onderwijs gratis
tot aan de Universiteit". „Nu
weet ik, dat ouders die hun
kinderen op een christelijke
school willen plaatsen soms
grote offers moeten brengen.
Want als er een christelijke
school wordt gebouwd, moet
hij door de emigranten
worden gefinancierd. Hier
hebben ze de school, bij wijze
van spreken, naast de deur en
daar moeten de kinderen
soms letterlijk mijlen ver
weg.
En dan de christelijke vak
beweging. Op de televisie heb
ben we kunnen zien hoe moei
lijk het is om tegen de neutra
le vakbeweging op te tornen.
Dingen die hier vanzelfspre
kend zijn, worden daar niet
getolereerd.
Nu het aantal werklozen
hier onrustbarend stijgt, zul
len wel weer veel mensen het
besluit nemen te emigreren.
(Hoe denkt u daar over, lezers
en lezeressen?-Red.) Ik hoop
van harte dat ze in alle opzich
ten slagen, maar voorlopig
blijf ik toch maar liever
hier."
De dochter van de familie
S. to A. kwam na dertien jaar
terug om het vijfendertigjarig
huwelijksfeest van haar ou
ders te vieren Die drie we
ken waren voor haar één
feest. Toch zou ze hier niet
meer kunnen leven, want zegt
ze: „Wat een luxe is er hier,
om angstig van te worden".
En wat een ontevreden
mensen ontmoet je, als hier
niet ieder heeft wat de ander
heeft, kan men niet leven!"
Emigranten hebben geleerd
van de grond af te beginnen,
en dan schaf je je meestal
geen dingen aan, die je niet
direct nodig hebt. Ook onder
ling is de verhouding anders,
men is blij als de ander een
buitenkansje treft. Uitzonde
ringen daargelaten uiteraard.
..Hard-'
In Dialoog schreef iemand
dat men „hard" moest zijn als
men wilde emigreren. Vergeet
niet. dat je het niet moet zijn,
maar dat je het wordt. Nie
mand weet wat emigreren is,
alleen zij, die het gewaagd
hehben. Men moet het ook
niet zo zien dat hij die emi
greert niet zo sterk aan zijn
of haar familie hecht. Daar
ginds is onderling vaak een
hechte band, waar de soms
niet altijd stevige familieband
niet tegenop kan."
Wij wensen mevrouw S„
die deze zomer naar Canada
gaat een goede reis toe en...
laat u nog eens iets van u ho-
Nog steeds is emigreren
aan de orde tóch gaat
volgende week ons ge
sprek het laatst daarover.
Ons nieuwe onderwerp?
Winkelen.
Wat vindt u van een
koopavond, werkende
vrouwen? En u, die zelf
een zaak hebt? Bent u weg
van de supermarkt of
koopt u maar liever bij een
specialist? Zijn uw koop
gewoonten veranderd, hebt
u wensen over het winkel
personeel, gaat u met een
boodschappenlijst en een
budget op stap of koopt u
wat er voor de hand ligt?
Wat vindt u van de ver
houding winkelier-klant?
We hebben alle soorten
lezers en we hopen dat zij
allen aan dit gesprek deel
nemen zodat we het win
kelen" van eikaars stand
punt uit kunnen bezien.
Dit idee kwam uit de le
zerskring ik hoop dat u
ons ook déze keer niet in
de steek laat met Dia
loog waar het voor
het zeggen hebt. Wij be
antwoorden uw bijdrage
graag na plaatsing met De
dokter zegt 1, De dokter
zegt 2, Tipparade of een
verrassing. Schrijft u ook
uw keuze?
eoon hebt gekoesterd?
Vind je donkere kleinkinderen
leuk om mee te winkelen? Ja,
neem nu maar eens heel gewone
dingen: Heb je niet het idee dat
sr een vreemde naast je loopt, zon
der „sprekend Jans mond" of „pre
cies zijn moeder van vroeger"?
Vind je kleinkinderen die een
kruis slaan op sommige ogenblik
ken niet wat gênant?
Het is niet het grote, het gc-
loofsmoment, het idealisme dat de
verwarring geeft, maar de prac-
tische kleine dingen zijn het die
verontrusten, ergeren en pijn
VJ KOMT het mij voor dat
alle kleine dingen minder
kwetsen naarmate het grote pro
bleem ernstiger wordt gezien. Hoe
meer jongemensen bezig zijn met
de eis en opdracht en boodschap
van God aan hen persoonlijk In
hun situatie, hoe minder de prac-
tische gevolgen van hun besluiten
er toe doen, ook voor hun ouders.
Want dan is het gesprek over
het wezenlijke van Gods vraag
aan ons zo boeiend, hebben wij
samen zoveel te doen en te den
ken, dat wij eventuele consequen
ties van dat denken altijd weer
zien tegen ons vechten om waar
heid.
Met andere woorden: als ik ge
klemde kleinkinderen zou hebben,
zou ik ontzettend veel van hen
houden omdat ik van hun ouders
veel houd. omdat ik weet hoe zij
elkaar hebben aanvaard, hoe zij
ook de moeilijkheden die ongetwij
feld uit hun verschillend-zijn zul
len voortvloeien, graag uit handen
geven.
Zoals heel hun huwelijk. Even
goed als een jongen die een
meisje trouwt dat kinderverlam
ming heeft gehad. Of een meisje
dat een blinde man liefheeft en
besluit met hem te trouwen en
alle zware momenten die dit ex
tra-moeilijke met zich 'brengt, uit
handen te geven. Precies als alle
andere moeilijkheden. Onze rust
ligt buiten ons, in veiliger handen.
Zo zou ik ook een kind dat met
heel zijn denken en geloven gelijk
gericht is als de vrouw die hij
liefheeft, dus twee kinderen die
belijden dat zij God van harte lief
hebben, nooit durven verbieden
met elkaar om te gaan en eventu
eel tot een huwelijk te komen.
Ook al is de ene rooms-katholiek.
W/EL zou ik op de vuist gaan
met een zoon die gemakshalve
maar r.k. zou willen worden, om
dat de betraande oogjes en het
gezeur van een lief dommertje
hem week en beduusd maken.
Daar immers zullen de kleine din
gen een rol gaan spelen, omdat de
grote niet zijn beproefd en door
grond.
Vroeger kon dat. Je kon er
niets tegen hebben dat je zoon
trouwde met een meisje uit eigen
kerk. hoe weinig de laatste vra
gen door hen waren besproken.
Immers, 'binnen de beschutting
der kerk kwam het ook dikwijls
goed, het moeilijke leven gaf op
de duur vanzelf bezinning en hon
ger naar antwoorden. Het was dan
meegenomen dat de kinderen al
binnen die ene kerk waren. Voor
?ommige. maar natuurlijk ook
weer niet alle, mensen is dat een
mooi excuus geweest om weinig
over God te denken, zij waren
toch al kerkelijk.
Vandaag echter ontmoeten onze
kinderen zonder angst de zoge
naamde anders-denkenden en ont
dekken inderdaad soms dan pas
goed de verschillen, maar ook
soms heel geen verschillen. Oecu
mene betekent heil en nood beide
voor wie waarachtig met zijn
kerkelijk-naaste wil leven. Wat
.ziende de verschillen zoeken
oaar eenheid" zoals men dat for
muleert. is mooi maar duurt voor
het heilig ongeduld haast te lang.
Huwelijken worden bevestigd
door voorgangers uit verschillende
kerken, samen aan altaar of
preekstoel, Want bewust levende
jonge mensen blijven in eigen
kerk, opdat er in die kerk bewe
ging kome. Dat gaat allemaal
goed zolang we nog stuk voor
stuk leden van een kerk zijn.
Maar hoe moet dat met al die
kleinkinderen? Zullen ze nog te
overtuigen zijn dat ze, zolang het
nog niet anders is, maar voor
,cen" kerk moeten kiezen?
Het is net als met de schoon
maak: wat je overhoop haalt.
!?°>etJ-e ordenen. het kan niet al
tijd blijven staan in een tussen-si-
tuatie. En het is die vraag die
weer achter de vraag van de moe
der tevoorschijn komt. Vrouwen
hebben niet weinig te doen tegen
woordig!
