Warenhuizen concurrentie
aangedaan
HAN PI I K I I
Jau-idedjer
Jules van Wijk:
RUIMTE
VAN VOORKAMERTJE TOT MODECENTRUM
Bob Kennedy kan
ook al zingen
Taal van ons is rullige klei
Een filosofetje
over Amerikanen
ZATERDAG 4 FEBRUARI 1967
TUSSEN kruideniers en groenteboeren staat
aan de niet meer zo nieuwe Crooswijkseweg
in Rotterdam een winkeltje met op de ra
men de naam „Very Good". Van buitenaf gezien
niets bijzonders, maar binnen is een waar modecen
trum, waar vooral de mannelijke tiener zijn hart kan
ophalenoverhemden met hoge boord met lange pun
ten, en wat dies meer zij
Het winkeltje is eigendom van de 27-jarige Jules van
Wijk, die promotor van de Rotterdamse tienermode mag
worden genoemd.
„Een jaar geleden, om precies
te zijn december 1965, ben ik met
dit winkeltje begonnen. Aanvan
kelijk was het hier niet groter dan
een voorkamertje. Voordien had
het dienst gedaan als een buurt-
jidrogisterijDe aiiimo voor een
zaak waar jongelui kleding naar
eigen keuze konden kopen ivas zo
groot dat ik na zes maanden de
achterkamer moest uitbreken",
vertelt Jules van Wijk met de rou
tine en het gemak van de ervaren
aakenman.
Dubbele rij
„Het is mij opgevallen dat vooral de
laatste maanden een grotere vraag is
ontstaan naar eigentijdse kleding. Dat
(sigentijds kan wisselen met de
fnaand. In korte tijd hebben we
pp-art en de broeken met de wijde
pijpen gehad.
Nu loopt het storm om costuums en
Colberts met een getailleerde snit.
Vooral de dubbele rij met acht kno
pen doet het goed. Hierin zit het op
windende, maar ook het speculerende
plement van de tienermode: Wat zal
In raken?
"Maar ondanks deze ietwat onzekere
faktor, waarmee overigens elke winke
lier heeft te maken, loopt de zaak ge
weldig". Dit ondervonden we zelf toen
meneer Jules stof aan het inkopen was
fen wij werden ontvangen door het
Winkelmeisje.
Hoge boorden
i Very Good heeft niet alleen klanten
lilt Rotterdam, maar ook uit Vliesin
een, Leerdam en Gorkum. „Op een
ivond stonden twee militairen voor de
deur. die in Leiden in dienst zaten en
In Vlissingen woonden.
In de etalage hadden zij van die
hippe overhemden met hoge boorden
feezien die zij nergens anders konden
jcopen. Of zij er nog een konden ko
pen... Deze klanten hebben het duide
lijk gemaakt dat er geen betere recla
me bestaat dan van mond tot mond."
Behalve promotor van tienerkleding
Is de heer Van Wijk ook de ontwerper
fan alle kleding die hij verkoopt. Of
iiet nu colberts, overhemden of panta
lons zijn, hij tekent ze allemaal zelf
m laat ze in zijn eigen atelier onder
ie naaimachine zetten.
Bijna maandelijks brengt hij een
Dieuw element in het toch al niet be-
trkte assortiment. Zo zijn weggesne-
len voorpanden van jasjes Jules'
latste modesnufjes. Het laatste van
iet laatste bij Very Good zijn de flu
welen of velourse jacquets. Het is al
leen nog een kwestie van uitproberen.
De boetieks hebben voorsprong op
de grote warenhuizen omdat zij zich
sneller kunnen aanpassen aan de
vraag. De tienerwinkels van de grote
Rotterdamse warenhuizen zijn dan
ook pas gekomen, toen werd ontdekt
dat een deel van de markt was verlo
ren gegaan.
Uniek voor Rotterdam was de intro-
duktie van Jules van Wijk's milita
ry-look; oude legeruniformen uit de
jaren twintig. In een mum van tijd
vlogen de rode of blauwe kledingstuk
ken (met of zonder knopen) de deur
uit. Overigens zijn het niet alleen de
jongens die bij Very Good komen.
Ook, meisjes komen gewone heren-pan
talons kopen.
De uit Engeland afkomstige milita
ry-style is alweer verleden tijd. Het is
nu ailes geklede costuums en colberts
wat de klok slaat, zegt Jules van
Wijk. De tiener geeft steeds meer de
voorkeur aan „beschaafde" kleding.
Beat-wereld
Van de zijde van de beat-wereld is
belangstelling getoond voor deze Rot
terdamse boetiek. Zo kochten The Tee
Set daar hun tenu. Bij wijze van recla
mestunt speelden The Flatters op een
zaterdagmiddag in de zaak.
Jules van Wijk treedt ook naar bui
ten met zijn mode-adviezen. Zo heeft
hij verschillende modeshows voor tie
ners georganiseerd in de beat-club
Flamengo in het Flevogebouw. Hoe
goed die wel werden ontvangen be
wees de vergrote omzet.
Artikelen uit boetieks duurder dan
uit gewone kledingzaken? Van Wijk:
„Een fabeltje. Wij kunnen voor een
normale prijs, zo niet lager, de laatste
mode brengen."
Over de laatste gesproken. Ko
mende zomer maakt de African-
look een goede kans om geweldig
kink te worden. African-look is de
stof, die met wilde kleuren is be
drukt. Tien jaar geleden maakte
deze stijl reeds grote furore.
Bij de verkoop zal Jules van
Wijk wel een van de eerste zijn.
Niet alleen op de Crooswijkseweg.
maar ook in zijn tweede zaak die
in mei in de binnenstad wordt ge
opend.
an Wijk, zelf ook in een modieus jasje, toont een van zijn creaties.
WILD THING EN RAKETTEN
J^WEE gebeurtenissen, die ver uit elkaar
liggen:
Een vooraanstaand bedrijf in Amerika op
het gebied van voortstuwingsbrandstoffen,
heeft een nieuwe brandstof in vloeibare vorm
ontwikkeld. In het personeelsorgaan wordt
een vrij uitgebreide uiteenzetting gegeven
over de samenstelling ervan en de plaats
waar het geproduceerd zal gaan worden.
Compleet met een foto van de maquette van
de (ondergrondse) fabriek.
Waar wij Nederlanders ons
nog wel eens een keer zouden
bedenken voordat we iets pu
bliceerden, doet deze publicatie
ons wat naïef aan.
Top-30
In de Amerikaanse top-30
komt een nogal merkwaardige
plaat voor: Senator Bob Ken
nedy zingt (lees: praat) Wild
Thing, een nummer dat al eens
door de Troggs is opgenomen.
De plaats is in tweeërlei op
zicht merkwaardig. Men hoort
de opname-technicus zijn in
structies geven. Maar het meest
frappante is toch wel de voca
list: Senator Robert Kennedy,
oud-minister van justitie en
pretendent voor de Amerikaan
se troon in 1972.
Het zou onjuist zjjn deze
plaat alleen te zien in het licht
van de komende verkiezingen.
Natuurlijk, de Kennedy-clan
beoogt er enig politiek effect
TIJD is geld, ook in de jazzwereld. Een sterk staaltje hiervan
beleefde het publiek in de club Town Hall in New York
tijdens een concert van de pianist Cecil Taylor, zo schrijft
Jazzwereld.
Twee suppoosten trokken klokslag elf uur de gordijnen dicht, op
een moment dat de muzikale spanning een hoogtepunt bereikte.
Doordat de musici hun stroom van energie niet zo maar abrupt
konden afbreken, hoorde het publiek verbaasd de stroom van klanken
aan de andere kant van het gordijn nog enige tijd voortgaan.
Festival in Montreux
Op 16. 17 en 18 juni 1967 wordt in Montreux een Jazzfestival
gehouden. Alle Europese groepen kunnen deelnemen aan een grote
„jazz-contest".
Een groot Amerikaans musicus zal dit festival besluiten, waarop
ook films vertoond zullen worden. Onze landgenoot Frits van Swoll
zal een foto-expositie op deze groots opgezette manifestatie krijgen.
In september overleed Lucky Millinder (66) in een Newyorks
ziekenhuis. Hij leidde van 1934 tot de eind 40-er jariyi een orkest
waarin o.a. Harry Edison, Dizzy Gillespie. Freddie Webster, Lucky
Thompson en Eddie Davis speelden. Het grootste deel van de opnamen
verscheen op Am. Decca.
B. v.d. E.
W^AT wil je drinken? Cola,
whisky, tonic, pils?'' Met
een handgreep doet Han Peekei
de klep van zijn kast omlaag en
komt er een barretje te voor
schijn. Verborgen in het wand-
meubel met boeken een
lekker allegaartje pickup en
bandrecorder. Belangrijk stukje
van zijn fijne zolderkamer in het
dure huis aan de Rotterdamse
Plaswijklaan.
Maar goed, het wordt twee maal co
la-tic. Zoutjes en sigaretten. Han
rookt niet. Oh nee, niet voor mijn ge
zondheid of voor mijn stem: Ik doe
alles wat prettig is. Nee, ik vind het
gewoon niet lekker. Hij loopt nog
even heen en weer: gaat daarna zit
ten. En dan toasten we op zijn toe
komst.
Steviger
De toekomst van Han Peekei, negen
tienjarige „luisterliedjesmaker" uit
Rotterdam. Hij zingt in het Neder
lands.
Waarom?
Han leunt lui achterover in zijn stoel
en zegt: „Het is de mooiste taal die er
bestaat. Nou ja, persoonlijke mening
hoor. Die taal van ons is een soort
rullige klei met harde en zachte ele
menten. waarmee je, mits je de goede
hoeveelheid water gebruikt, fijn kunt
boetseren.
De Franse klei is misschien makke
lijker om te bewerken het rijmen
is eenvoudiger maar de Neder
landse is steviger. Neem het Duits.
Waardeloos. Alleen maar een dialect
van het Nederlands. Ik ben erg blij
met mijn taal."
Dan: „Ach, ik zal je vertellen noe
alles gekomen is." Zegt deskundig:
„De feiten voor je verhaaltje."
„Ik begon met die chansons loen ik
een jaar of elf Was. Kwam alleen uit
school thuis en voelde me eenzaam, je
kent zo'n stemming wel. Op de een of
andere manier moest ik ine uiten.
Deed het met liedjes schrijven. Op de
middelbare school kreeg Ik belangstel
ling voor de chanson-wereld. Ging in
terviews afnemen voor liet schoolblad
met Jules de Corte, Jaap Fischer,
Hans van Deventer Het werden vrien
En toen kwam radio Veronica. Die
wilde een interview met Hans van De
venter. Okay, zei Hans, maar dan wel
99
99
met iemand die verstand heeft van
chansons."
Natuurlijk zo'n iemand was Han.
Hij nam het interview af en uit dat
ene gesprekje groeide een heel radio
programma: „Wie in Nederland wil
zingen...."
Zo was Han met zijn vijftien taar
tjes de jongste Nederlander met een
eigen radio-programma. Natuurlijk
wilde hij meer. Iedereen wil altijd
meer. Zelf zingen Jules de Corte,
die er wel iets inzag... en de eerste
plaat was er... (om kort te zijn).
Hoogspanning
„Je hebt chansonniers die achter
hun bureau gaan zitten en schrijven.
Domweg beginnen. Verontwaardigd:
„Natuurlijk schrijven we onze teksten
zelf. Een chansonnier is per definitie
iemand die zelf de teksten schrijft, de
muziek maakt en arrangeert.
Om tot iets te komen moet ik in een
bepaalde stemming zijn. Het lukt het
beste wanneer ik een probleem heb.
Wanneer ik onder hoogspanning leef.
In de vakantie wil het niet, dan ben
je te zorgeloos. Knipoogt. „Ja. Sylvia."
Uitersten
Sylvia is de b-kant van zijn nieuwe
single. Han vertelt over een Duits
meisje met Italiaans bloed, dat hij op
vakantie in Mallorca leerde kennen
en op wie hij smoorverliefd raakte
Thuisgekomen kwam de heimwee en
het verdriet en werd Sylvia voor de
tweede maal geboren: nu niet als ver
rukkelijk meisje, maar als verrukke
lijk chanson.
Een chanson met brokken
hartstocht, opwinding en tederheid.
Heel anders dan de a-kant „Ik, de
barbaar". Sylvia is een lief, roman
tisch onderwerp, Ik, de barbaar gaat
over een clochard. Hard, ruig, excen
triek. Kom alleen niet bij hem thuis
kijken... Want daar geeft hij zijn moe
der een nachtzoen en leest de Donald
Duck.
Een plaatje met een voortreffelijke
begeleiding van Rob Buitendijk
(banjo), Dick Gond (dwarsfluit), Ge-
rdrd Tombroek (orgel-piano), en Han.'
van Oost Tuba. Martine Bijl schreef
de hoestekst.
Voorproefje
dig mogelijk zijn. Heel afwisselend.
Maar wel altijd een strak ritme. Dat
maakt het luisteren fijn. Zal ik wat
voor je spelen? Dan kun je het ho-
Pakt zijn gitaar en begint te spelen.
Gaat er volkomen in op. Zingt over
Café de Hemel. „Iedereen ziet de he
mel zoals hijzelf wil: De dronkaard
als een café, de zeeman als een zee.
Café de Hemel wordt een nummer
voor zijn LP, die hoogstwaarschijnlijk
in september uitkomt. Geen verzamel
plaat, allemaal nieuwe nummers. Een
greep: „Anders dan jij en ik", over
twee homofielen, „Zeven slote", over
de liefde, „De wind is gedraaid", over
het volwassen worden. Van het heel
fijne tot het grove, maar altijd fijn
te luisteren.
Bij elkaar heb ik wel driehonderd
chansons geschreven, maar daarvan
zijn er maar veertig geschikt om uit I
te voeren."
Met zijn diepe, donkere stem zingt I
Han nog een paar liedjes, om een
goeie indruk van zijn werk te geven, i
Die indruk was er bij mij zo langza- I
merhand wel, maar ook bij allerlei
anderen.
Zodat volgende week aan de Heem-
raadsingel een café-chantant wordt ge- 1
opend. Met als chansonnier Han Pee-
kei. „Het wordt allemaal erg gezellig"
zegt Han. Met veel sfeer, wijn en
chansons. En mochten er problemen
komen voor Han, dan krijgen wij in
ieder geval nieuwe chansons. i
DOOR MELDER 1
DOOR
Peter van der Schaft
mee. Maar het politieke aspect
is niet het belangrijkste.
Simpel
Deze plaat én de publicatie
in het personeelsorgaan van het
chemische bedrijf zijn beide een
uiting, misschien zelfs wel een
extract van een filosofie. Of zo
je wiltthe American Way of
Live. Deze beide gebeurtenissen,
die in onze ogen misschien wat
poenig en/of kitcherig zijn, zijn
mogelijk door een hele simpele
filosofie: vrijheid, blijheid.
Het is deze simpelheid die het
gehele Amerikaanse leven ken
merkt; die het mogelijk maakt
dat strategische gegevens gepu
bliceerd worden; dat een sena
tor een plaat opneemt en hem
dan nog serieus op de markt
brengt; dat deze plaat nog goed
verkoopt ook; dat alle openbare
gebouwen, inclusief militaire
academies vrij toegankelijk zijn
voor het publiek.
Negatief
Dit principe vrijheid, blijheid
heeft natuurlijk ook negatieve
kanten. Denk bijvoorbeeld maar
eens aan de moord op president
Kennedy, aan de misdaad, aan
het verslavingsprobleem.
We zullen deze simpelheid
die vaak ten onrechte (soms
ook terecht) voor botheid
wordt aangezien, moeten le
ren begrijpen en accepteren.
Niet overnemen, zoals veelal
gebeurt door mensen die veel
met Amerikanen omgaan.
Tenslotte respecteren wij ook
onze buurman, die rooms-
katholiek is.
KADER 2 x (2Vè)
MIST
de aarde een kom
lijkt zij
zuiver gevuld
met een zilvergrijs
gas
is onmachtig
de kom uit te zweven
zo zwaar
door ontbrandende warmte
der
zon groeit
de kom trekt nu recht
en het zilvergrijs
gas waaiert uit
naar
wat resten van wazig
getwinkel in vlagen
aedreven bijeen
als de kuddes der schapen
die opgaan in mist"
nu
ALPHONS B. TER BRAKE
