DEPORTATIE VOORBEREID MET
DUIVELSE SLUWHEID
Slottke las boek
van Anne Frank
Malik
waarschuwt
Soekarno
^VsSSSsSF£SSiS!!Sxtlsi
alles
goed/
eit[
wer
Gromiko niet
naar Londen
Malta
de
zich
gelaten
7
1)1 31 J M RI 19hT
Harster c.s. met Dagboek
Anne Frank geconfronteerd
Geheime stukken reten
oude littekens open
De ruimte
T~)E ondertekening van het verdrag
voor een vreedzaam gebruik
van „de ruimte" was geen opzien'
barend feit. Er was in december in
de Ver. Naties al overeenstemming
over bereikt.
Niettemin is het van groot belang,
dat de grote kernmogcndheden op
dit gebied willen samenwerken. Ook
al beseft iedereen, dat het verdrag
geen volledige garantie biedt.
Veelbetekenend is, dat zowel com
munistisch China als Frankrijk ge
weigerd hebben het akkoord mede
te ondertekenen. Eenzelfde houding
namen zij aan tegenover het kern-
stopverdrag van 1963.
Van beide landen moet worden aan
genomen, dat zij binnen afzienbare
tijd vernietigingswapens in de ruim
te kunnen brengen. Deze wetenschap
werpt een schaduw over het akkoord.
Vooral wat China betreft zal beslis
send zijn, hoe de instelling van de
toekomstige leiders is tegenover do
rest van de wereld. Frankrijk is in
dit opzicht geen probleem.
Verspreiding
AMERIKA verwacht dal binncn-
kort ook een akkoord wordt be
reikt over het niet-verspreiden van
kernwapens. Voorkomen moet wor
den, dat nog meer landen er over
gaan beschikken.
Overeenstemming tussen Rusland,
Amerika en Engeland behoort tot de
mogelijkheden. De vraag is echter,
of een zg. non-proliferatie-verdrag
zijn doel niet voorbijschiet.
Een land als India, dat zich bedreigd
weet door China, zal zich niet aan
handen en voeten willen binden.
Ook de Westduitsers willen een slag
oin de arm. houden.
India zal slechts bereik pijn, als hét
zowel van Rusland als van Amerika
garanties 'betreffende zijn veiligheid
krijgt. Dat geldt ook voor andere
landen, die zich bedreigd voelen.
De Duitsers denken nu in de rich
ting van een Europese kernmacht,
gebaseerd op de kernwapens van
Engeland en Frankrijk. Ook daar is
de tijd echter nog niet rijp voor.
(Van onze speciale verslaggever Link van Bruggen)
TI/TÜNCHEN In de tweede week van het proces tegen drie schrijftafelmoordenaars van honderddui-
zend Nederlandse Joden, is gisteren via een veelheid van documenten aangetoond, wat het aandeel
van de verdachten is geweest in het drama van de „Endlösung'.' Dr. Harster, die in de rang van SS-
generaal bevelhebber van de veiligheidsdienst en de veiligheidspolitie in bezet Nederland was, Willy
Zöpf, de voormalige leider van de beruchte afdeling IV-B-4. zomede diens vroegere, zelfstandig gewerkt
hebbende secretaresse Gertrud Slottke, werden herhaaldelijk danig aan de tand gevoeld, waarbij de
openbare aanklager, dr. A. B. Huber, en de Amerikaanse neven-aanklager dr. Robert M. W. Kempner,
de ene scherpe vraag na de andere stelde.
Ook de door Zöpf ondertekende stuk
ken kwamen ter discussie. Zijn voor
keur voor Mauthausen was al even
groot als die van Haster: de bewe
ring dat hij eind 1944 nog niet wist
wat de wae betekenis van dit gruwe
lijke concentratiekamp was, werd met
een macht van bewijsmateriaal
stukken gescheurd.
De leider van de afdeling 1V-B-4
dertekende de verordening, dat Joodse
mannen die met niet-Joodse vrou
omgang hadden onherroepelijk naar
Mauthausen moesten worden gestuurd.
Kempner: „Waarom werden de Neu-
renbergse rassenwetten door u op deze
wijze geïnterpreteerd. In een Duitsland
van 1941 kreeg de Jood. die met een
Arische vrouw verkering had. nog
proces. In Nederland kreeg hij zonder
meer de doodstraf. Dat betekende
Mauthausen toch?"
Toen tegen zes uur gisteravond de
om negen uur begonnen zittingsdag ten
einde was het licht was zo slecht
dat de o.m. namens de nabestaanden
van Anne Frank optredende jurist zijn
stukken niet meer kon lezen
men ongévcer tot de gebeurtenissen
van omstreeks 1 augustus 1942 gevor
derd.
Uit de voor het merendeel geheime
stukken, welke werden voorgelezen
bleek steeds opnieuw met welk een
duivelse sluwheid de deportatie
de daarop volgende vernietiging van
Atoombom
Het is modieus zioh nadrukkelijk te
gen Amerika en zijn houding toy.
Vietnam te verklaren, om te gaan zit
ten op straat en te laten zien dat je
„tegen" bent. Kortom, wie niet mee
protesteert doet vandaag niet meer
mee.
Nu zou ik van de hele zaak ditmaal
alleen het volgende willen zeggen:
waarom zo bang voor die atoombom?
Als men hem laat waar hij is, zal er
echt niets gebeuren. We doen nef
alsof de atoombom zelfstandige bedoe
lingen kan hebben. Sterker we zijn
zo kinderachtig om het kwaad dat in
ons is voor het gemak in de atoom
bom te leggen.
Rotterdam H. Sliep
Klimaat
Over Luns en zijn recente bezoek
teneinde een aangenamer klimaat te
scheppen* in Roemenië: wat zouden
zijn geloofsgenoten in de gevangenis
van Boekarest en elders in het land
over de bedoelingen van zijn bezoek
denken? Ik verwijs naar het rapport
Wurmbrand, waaruit ook in de krant
uitvoerig is geciteerd.
Waarom maakt de paus deze en der
gelijke feiten niet wereldkundig? Of
zijn er politieke belangen die hem dit
beletten? Wel protesteren inzake Viet
nam, maar waarom dan niet tegen de
Roemeense inquisitie?
Dordrecht J- ®os
Kaïnspolitiek
Een schrijver noemde het Kainspoli-
tiek als men Amerika inzake Vietnam
veroordeelt, nu men zelf niet meer in
gevaar is. Ik zie dat niet in als
een zeer goede vriend van me ernstige
fouten maakt, kan ik me wel degelijk
geroepen voelen hem daarop te wij-
26Mag ik een écht geval van Kainspo-
litiek noemen? Ik herinner aan de
moord op grote schaal onder Indone
sische communisten. Protesten in Ne
derland? Weineen. Geldt hier dan
soms het motief: „Het zijn maar com
munisten, dus...?" Wat wel gebeurde:
onmiddellijk na de slachtingen begon
de Nederlandse zakenwereld weer
„business" te doen met. Indonesië. Er
kon verdiend worden, „dus" was ook
alles ok. Inderdaad dat is Kainspoli-
tiek van de ergste soort.
Noordwijk a. Zee J- Hoek
WILLY ZÖPF
de Nederlandse Joden is voorbereid.
De zakelijke, juridische termen, die
tezamen een bloemlezing vormden
van de nazi-bureaucratie, reten bij
menigeen in de zaal oude littekens
open. Harster bleef volharden in zijn
rol van de openhartige, terwijl Zöpf
Slottke zich op alle mogelijke wij
zen onder het bewijsmateriaal trach
ten uit te wringen.
Anne Frank
Al bij het begin van de zitting druk
te dr. Kempner een witweggetrokken
Zöpf het dagboek van Anne Frank
de vingers. „Kent u dat meisje, dat op
de omslag staat?" vroeg hij met verhef
fing van stem.
„Ja", antwoordde Zöpf benepen.
„Dat is Anne Frank".
Kempner: „Juist. Wist u iets vanj
haar af, tijdens de dienstperiode in Ne
derland?"
Zöpf: „Nee, ik heb pas na de oorlog j ..I I c
van haar gehoord, haar dagboek heb ikhem ten dienste stond,
gekocht en gelezen." Uitvoerig ging de officier van justitie
De van Duitse afkomst-zijnde Ameri-\n op de maatregelen, die door Harster
kaan, die het nazisme tot zijn vlucht genomen werden om communisten en
naar de Verenigde Staten toe (1933) fel Joodse marxisten als eersten naar Bu-
bestreden heeft, zei hem, dat steekproe- j chenwald en Mauthausen te sturen,
die hij genomen had, hem tot de „En dat terwijl u wist dat ze daar
voor het eerst naar naam horen noe
men.
Kempner was nog niet klaar. Hij
kwam met nieuwe portretten aandra
gen, nu van de zeven broers en zusters
Löb alle religieuzen die eveneens
in Auschwitz werden vergast. Noch
Harster, noch Zöpf, noch Slottke had
den de laatsten ooit gezien. De vergeel
de foto's die tezamen een document
van onmenselijkheid vormden, gingen
in doodse stilte van hand tot hand. De
rapporten, die de bezettingsautoriteiten
in de jaren '40. "41 en '42 naar Berlijn
stuurden, spraken, hoe geheim ze ook
waren, geen geheimtaal.
Seys Inquart, Rauter. Harster en
Zöpf meldden aan hun chefs op welke
wijze het Nederlandse volk reageerde
op de steeds strengere maatregelen, die
genomen werden. Van de plaats van de
Joden in de Nederlandse samenleving,
de sympathie die zij van vele zijden
ontvingen, en de protesten van kerken
universiteiten en illegale organisaties,
werd uitvoerig gewag gemaakt.
Een, groot aantal anonieme pamflet
ten werd voorgelezen. De zes gezwore
nen, die al weken tevens onderdeel van
de rechtbank uitmaken, luisterden aan
dachtig toe. hoe onbekende schrijvers
het Nederlandse volk destijds opriepen,
zich op welke wijze dan ook, tegen het
onzedelijke cn het menselijke-waar-
digheden-vertrappende nazi-wezen te
verzetten.
Het meest gevreesd waren de ker
ken, met name de rooms-katholieke
kerk. De laatste gaf te kennen zich niet
te zullen storen aan de opdracht.
Joodse kinderen van haar scholen te
weren. Er waren bidstonden, er waren
kanselboodschappen, de toenmalige
aartsbisschop van Utrecht, de latere
kardinaal De Jong nam op generlei wij-!
ze een blad voor de mond.
De NSB werd beschreven als een „ho-1
peloze minderheid, die totaal niet re-j
presentatief was voor het
Rijkscommissaris Seys Inquart heeft
dan ook alles op alles gezet om een
vorm van samenwerking te vinden met
de Nederlandse unie. Zijn pogingen in
deze faalden, omdat deze, nog altijd
omstreden beweging, niet het
Führ^r-principe erkende, de rassen
waan veroordeelde' en de groot Neder
landse gedachte verwierp.
Huber tegen- Harstër: „Dat Duitsland
Nederland militair bezette, is een
historisch feit. Maar waarom moest
de nationaal-socialistische le
vensbeschouwing aan het Neder
landse volk, dat totaal anders was
ingesteld, worden opgedrongen?"
Harster: „Het is de tragiek van een
bezetter, dat hij ook gesteund moet
worden door een deel van het volk
De rijkscommissaris was er ten volle
van overtuigd, dat de NSB in feite
niets te betekenen had. Daarom pro
beerde hij het op elke manier, die
Bekvechterij
Verdediger Dr. Rudolf Ausehcnauer,
die een expert is op het gebied van
nazi-processen: „Ook generaals hadden
volmacht in bepaalde gebieden te beve
len, dat de Joden zich door een teken
kenbaar moesten maken."
(Van onze speciale verslaggever
Link van Bruggen)
MÜNCHEN Onder het wakend
oog van haar verdediger, dr. Ru-
dolf Aschenauer hebben wij de
thans 64-jarige „heks van Wes-
terbork" gisteren enige, van te-1
voren gecensureerde vragen
mogen stellen. Ze was zo bang
als een wezel en doodzenuw
achtig. Haar stem trilde van
emotie, doch van enig begrip
voor de situatie, waarin ze zich
eens bevond, gaf ze niet blijk.
Kempner: „Het ging niet om een be-l
paald gebied, waar gevochten werd s,oltke, die anders dan Harster en Zöpf,
Nederland."
President dr. Karl Göppner maakte
aan de daarop volgende bekvechterij
een einde door op te merken, dat nie
mand wilde beweren dat Harster en
Zöpf de Jodenster hadden uitgevonden.
op vrije voeten is volgens ingewij
den zal het straks moeilijk voor haar
zijn de gevangenis te ontwijken
vertelde, dat ze met niemand in Ne
derland in correspondentie stond,
wel zou ze er nog goede vrienden
hebben, met name de Heden, bij wie
ze in Den Haag en Amsterdam heeft
ingewoond.
„Het waren van die beste en brave1
mensen. Ze hebben altijd tegen me|
gezegd, dat de Koningin voor hen op i
de eerste plaats kwam. Ik kon dat I
toen goed begrijpen."
Vraag: „Heeft u het dagboek van Anne
Frank ge'ezen?" Antwoord: „Ja, toen
dat uitkwam, heb ik dat meteen ge
kocht."
Vraag: „En het boek over Anne Frank
[Spur eines Kindes" heet het"?
De protestmarsen van Indone
sische jongeren, die het aftre
den van president Soekarno eisen,
worden bijna vermoeiend. Door
een toenemende druk hopen de
huidige machthebbers Soekarno
tot vrijwillig aftreden te bren
gen, hetgeen onder alle omstan
digheden de beste oplossing
wordt geacht.
conclusie hadden gebracht, dat 48 pro
cent van de gedeporteerden vrouwen
waren en 22 pet. minderjarigen.
Cynisch
Zöpf's antwoord was zo ongehoord,
dat het publiek in de zaal in een
cynisch gelach uitbarstte.
„We wilden de gezinnen bij elkaar
houden", zei hij.
„Zeker om deze efficiënter te kun
nen uitroeien", repliceerde Kempner
„Wat dacht u eigenlijk toen u voor
het eerst met het portret en de schrif
turen van Anne Frank werd gecon
fronteerd?"
Zöpf: „Elke foto van een kind. dat
indertijd is omgebracht, ontstelt me."j
De ex-handlanger van Adolf Elch-i
niann: de schrijftafelmoordenaar aller
tijden, stond zeker vijf minuten wezen
loos met het dagboek van Anne Frank
in de handen.
Aan het eind van de zitting over
kwam Harster hetzelfde. Ook hij kreeg
een boek in handen gedrukt, waarvan
de omslag de foto droeg vah de in
Auschwitz omgekomen non van Joodse
huize, de filosofe dr. Edith Stein. Hij
kende haar niet, zo zei hij. Pas tijdens
de verhoren van het vorig jaar had hij
zouden omkomen. Het was u bekend
dat van de 400 Joden, die na de februa-
ri-staking van 1941 naar Mauthausen
waren gezonden, nog maar een deel in,
leven was. Mauthausen betekende de
dood. Van de 727 Nederlanders, die
daar in 1941 terecht kwamen, leefden
er aan het eind van dat jaar nog maar
2".
Harster. bleek, als het ware wegge
zonken: „Het ging om vergeldingsmaat
regelen, als politieman moest ik voor
beelden stellen".
DJAKARTA
Antwoord: „Dat ken ik niet. Ik heb j van J?"'"
daar nog nooi, van gehoord
Vraag: „Bent u na de oorlog ondergedo- *a'lK ,InfL'„.
Over de reeds veelbesproken kansel- ken. of heeft u altijd zonder enige J* coekar
boodschap van 26 juli 1942 werden op-' angst rondgelopen?" Antwoord:
nieuw de nodige opmerkingen ge- „Nee, ik heb me voor niemand
maakt. Er waren 4000 gedoopte Joden verstopt. Ook heb ik nooit een valse
in Nederland. Hiervan waren er ruim naam aangenomen."
700 rooms-katholiek. Vraag: „Heeft u tot voor kort nog' be-
Als vergeldingsmaatregel legen de trekkingen onderhouden met
Monique Luchaire is een van de
kandidaten van de socialisten van
Mitterand bij de komende Franse
verkiezingen. Er wordt in Frank
rijk veel aandacht besteed aan de
presentatie van de politici in de
verkiezingsstrijd. In een Parijse
zaal werd ook Monique aan het
kiezersvolk voorgesteld.
gewraakte kanselboodschap werden
eerste instantie ruim 200 rooms-katho-
'ieke Joden opgepakt. Ze kw
het strafkamp Amersfoort in het depor-
tatiekamp Westerbork terecht, waar-
vandaan ze naar het vernietigingskamp
Auschwitz werden doorgestuurd, onder
hen bevond zich een groot aantal man
nelijke en vrouwelijke religieuzen
Kempner, die alleen dr. Edith Stein
en de broers >en zusters Löb' noemde:
„Hoe wist u, verdachte Harster, welke
Joden zich in ■een kloostéfVbevonden?"
Harster: „Dat weet ik niet meer.
Waarschijnlijk door de burgerlijke
stand, of door het feit, dat de klooster
administraties de betreffende aanmel
dingsformulieren hadden ingeVuld."
n| vroegere chef Willy Zöpf?" Ant-
I woord: „Nee. ik heb hem nooit meer
gezien of gesproken."
Vraag: „Bent u ooit bang geweest, dat
no gewaarschuwd
vrijwillig af te
treden. „Het staat
nu aan de presi
dent om ie beslis
sen wat hi.i doer
zal. nu hij reeds
verscheidene me
len een wenk
Sa,T voor het"e?Swerfj|thMS|saffe"'}n'»«yU he, zelf maar welen".
Vraag:, „Bent u van mening, dat het1
proces, dat thans tegen u wordt ge
voerd, een eerlijk en objectief karak
ter draagt?" Antwoord: (nauwelijks
hoorbaar) „Ja."
Meer vragen wilde de vrouw, die mede
plichtigheid aan moord op zo'n 50.000
Joodse landgenoten ten laste is ge
legd. niet beantwoorden. Haar advo
caat nam haar in bescherming en
leidde haar weg.
MILAAN In een groot deel van
Noord-Italië hangt een zeer dichte mist.
In Milaan moesten zelfs de twee vlieg
velden worden gesloten. Tot het middag-
|dezeetad al zeventig
Gertrud Slottke draaide er weer voort
durend om heen. Een tweede ironisch
gelach klonk op, toen ze op een vraag
van de officier antwoordde, dat ze niet
zo goed op de hoogte was van de dienst
voorschriften.
Het ging om een door haar onderte
kend stuk. waarin stond, dat een voor
malige Duitse Jood, die een gemengd
huwelijk had aangegaan, en die onthef
fing van het dragen van een ster had
gevraagd, hiervoor niet in aanmerking
Hij had weliswaar in de eerste we
reldoorlog voor Duitsland gevochten,
was zelfs onderscheiden, maar, zo
schreef zij, „Hij heeft geen bijzondere
verdienste voor het rijk."
President: „Wat waren dan wel bij
zondere verdiensten"?
Slotteke: „Iemand, die iets betekend
had op bijv. het gebied van de we
tenschap of de cultuur. Dat een Duitser
aan het front had gestaan, was voor
mij iets vanzelfsprekends."
AKTUEEL
LONDEN De
Russische minister
an buitenlandse
zaken. Gromiko,
zal volgende week
premier Kosygin
niet vergezellen als
deze Engeland be
zoekt. Dit is giste
ren in Londen be
kendgemaakt.
Het nieuws heeft
in diplomatieke
en politieke krin
gen enige ver-
omdat'het 6BOWYW
in het teken zal
staan van Brits-Russische besprekin
gen over Vietnam, een eventueel ver
drag om verspreiding van kernwapens
tegen te gaan en andere belangrijke
wereldvraagstukken.
De tram reed vlak voor onze i
weg. Na het eerste beteuterde ogen
blik kwam er een heldere gedachte.
van het licht dat de nacht moet wor
den doorgedragen.
We dwalen door een stHte, terwijl
Wat dwaas om hier op het Gevers aan de kust steeds meer 'lampen
Deynootplein te staan en de zee ge- branden.
zien noch gehoord te hebben. Een Daar moeten nu duizenden mensen
dwaasheid, die tenminste snel wijs- in touw zijn. De vrouwen •-
heid kon worden en ijlings keerden de keukens, de mannen op de
we de neus in de wind, die
lijks merkbaar zoel
omstrevlde.
Een grijze boulevard,
zee en ryemand.
De Promenade... een koude Flip
per met de hulpeloze handjes van
het bronzen kindje vinnig uit zijn
rug stekend; winkels met dode etala
ges: doffe café's en verder... nie
mand.
i -TöóiflggHgHgPHHBHgHHH
op de Pier te pinken. Niet dat
de schoonmaaksters in de lege
zacht ons kantoren. En wij dwalen door een
verlaten land.
Tot er een lichtje is. Een deur, die
ÜYiiiler-l*ier
scheepsdrempel. Een enor-
iemand was, behalve de portier, die me duikersklok staart i
'erkopen van de kaartjes als
een verzetje leek te beschouwen.
En dan is de Pier ons.
Een
trap wijst naar boven. En daar
knusheid, veel lichtjes, een kok met
een hoge witte muts op,
weg, vaart een schip, het glijdt snel
weg in de duisternis, zelfs niet meer
te vangen door de lange lichtbundel
van de vuurtoren.
•Er is een nieuwe wondere wereld
jpengegaan. Onwezenlijk. omdal
het zo stil is. Twee Engelsen
fluisterspreken over hun tafeltje,
een Frans gezelschap is iets luider
maar dempt toch iedere keer weer
de stemmen, omdat de ruimte zo
groot is en de spiegeling van het
licht alle grenzen vervaagt.
Alleen de tijd staat niet stil. De
klokjes van gehoorzaamheid draaipn
door, allemaal.
We zeggen tegen elkaar, dat we
naar huis toe moeten. En we doen
net nog ook.-
Zo zijn we wel.
Maar we gaan wel terug. Zolang
kalender de winter aanwijst. Nu
zeil en touwladders langs de
de Pier ons.
Tenzij, tenzij... nu iedereen ter
bar met Piere trekt Maar zelfs dan zijn we
J nog geneigd te delen.
Tussen licht en donker, tussen
land en water, tussen rust en onge
Rond ons de zee. diep zwart langs Narcissen bloeien op de tafeltjes en durigheid ligt 'een plekje Den Haag,
de kust met een enkel wit schuim-
kantje; een laatste roze glans bij de
einder en daar tussen het parelmoer
overal pinken lichtjes, die tienvou-
'ig terugschitteren op de zee.
Uit de Soheveningse haven,
dat anders is dan al het andere.
Ook zonder zomer.
Nog beter dan in de zomer.
Van een onzer redacteuren
"pR HEERST onrust op Malta, nu
-Lj Engeland om financiële redenen de
sterkte van zijn strijdkrachten op dit
eiland in de Middellandse Zee gaat in
krimpen. Voor Malta is dit een tegen
valler, omdat het economisch nog voor
een belangrijk deel van Engeland af
hankelijk is.
Premiei Borg Olivier reageerde fel. In hel
parlement zei hij, dat Engeland niet langer ge
bruik kan maken van de defensiefaciliteiten op
Malta. De Brillen schonden naai rijn mening
het defensie-akkoord, dal in sepember 1§64
werd gesloten loen hel eiland onafhankelijk
Engeland houd! rol. dat het zijn
lingen nakomt. Inkrimping van de slrijdkrach
Si Mafm'S,"«TT Vr d* ■•«rdxIWn,
müïiirf aarschuwend voegt Londen ert
mededeling Engeland kan ontslaan van ziin ve
lenen Hij heeft dus de keus: wat minder of helemaal
111
Ylupilijk
De positie van hel elland-etealje Is moeilijk. Vroeger
als. .vesting van strategische waarde. In de
:ig Italiaanse
i Noord-Afrika
Hooi vuii ae uuuse opmar.'
v„u. «ei, deel aan het verzet van Malta ic danken
Ma'lu, niet zo maar i£n haaMo, kon dvérlzdmi -
mte," Mdr M onder de hm»»» Pre-
JaT huTn'oe uikom" me, £er "o^rr^ 1""" """O"*"" heef,, bes™,
was rtst ieork trachtte ,P inneemt Zijn voornaamste motief
stemmen C meprde,heid de bevolking
Breder
socialistisch
Premier Borg Olivier hoeft zich nog geen politieke
zorgen te maken. In maart vorig jaar werden verkiezin
gen gehouden. die hem 28 en Mintoff 22 zetels bezorgden
tellende parlement. Hij heeft echter veel tijd nodig om
schakelen en de economie van Malta J Ul" 1
Britten nü nog tot andere
executie.
Mintoff is oen figuur, die de oplossing van Malta's problemen wat meer in de
tie in Noord-Afrika en vanzelf ook Italië. Hij heeft
i Malta
nog andere gedachleo
buurt wil zoeken,
bewondering vcior
Borg Olivier zal het ook wal dichter bij huis moeten proberen Afhankeliik
zal Malta eehter blijven Ook als het lukt. dc toeristen-Industrie die een belang
njke bron van inkomsten biedt, uit te breiden Er I, echter geen rede£\ot waf
I hoop. Zo groot is de bevolking 1324.000) nu ook wee, niet.
