Lia de Keizer: perschef
wereldconcern
van een
Verpakking geeft
andere smaak
-OPEN
BRIEF
TUSSEN MEMO 'S
■■h
EN TELEFOONS
Sieruien zijn nu
zelf te kweken
dialoog
ZATERDAG 12 NOVEMBER 1966
SE -
-Tig. ~ifl
i
T
T IA DE KEIZER is tenger, donkerblond, heeft sproetjes en gebruikt nauwelijks
-Lj make-up. Haar kleding is eenvoudig, de omgang met anderen vlot en
vriendelijk. Ze is 32 jaar en sinds 1 november pers-chef bij Unilever.
Haar kantoorkamer in Rotterdam is hoog en licht: op haar bureau een stel
telefoons waarvan tijdens ons gesprek een druk gebruik wordt gemaakt.
Wordt het telefoongesprek te lang dan breekt ze af: „Bel om elf uur maar
terug". Gelijk een stille wenk voor mij.
Linksboven op dat bureau, binnen handbereik, een houdertje met piep
kleine memo's ter grootte van een zakkalenderblaadje. Lia schrijft er aan
tekeningen op, gedachten die haar invallen, feiten die doorgegeven moeten
worden, gegevens die haar tien minuten later keurig uitgetypt weer over
handigd worden. Ze kan tien dingen tegelijk, heeft een hoog tempo, en
geniet ervan.
Zuurkool anders dan vroeger
Misschien hebt u het
ouderen ook al horen zeg
gen: „Net als de zomers is
zuurkool niet meer zo als
vroeger." Wat die zomers
aangaat, u kunt ze met de
statistieken om de oren
slaan, maar wat betreft de
zuurkool hebben ze het
grootste gelijk van de we
reld.
We hebben het van onze ooster
buren, waar zuurkool een natio
naal gerecht is. Het ligt niet aan
de boeren; die verbouwen hun
kool zoals vroeger. De verse kool
wordt fijngesneden en gezouten
in grote gistkuipen gestopt en
verandert daar net zoals vroe- schadelijk, doch lijkt niet op de
ger in normale zuurkool. De „echte" zuurkool,
verpakking is nu de boosdoener.
Vroeger ging moeder met het Vacuüm
schaaltje naar de groenteman,
voor zuurkool uit het vat. Wij Een voor de hand liggende op
kopen zuurkool in de super- lossing lijkt vacuüm-verpakking
markt, verpakt in plastic zakjes, maar dat zou zo uit het gistvat
of in blik of pot. Zuurkool mag niet uitvoerbaar zijn. Men ad-
eigenlijk niet met lucht in aanra- viseert nu een nieuwe verpak
king komen, weet u. Die plastic- king, namelijk de verse kool
zakjes laten vaak lucht door. gesneden en gezouten in blikken
Ook tijdens de verpakking komt en potten stampen, zodat de
de kool in aanraking met melkzure gisting zich „onder
zuurstof, waar de melkzuurbacte- weg" naar de consument voltrekt
riën in de kool niet van houden, en zuurkool weer de smaak van
„Ze lijdt niet aan een tekort aan zelf-bewustzijn" gevraagd kan worden, dat hoort eiland in de mist, de tweede dag JJaar die meTkzuurScterië?-^' vroeger krijgt'
beweert Joop Wijnand, de nu 65-jarige pers-chef wie allemaal bü mVp t"nl'
ze opvolgt en wiens rechterhand ze sinds september Op rampdag
1953 was. De Unilever is haar eerste en enige baan.
Met HBS-B kwam ze na een interne opleiding als te~aarT voorlichting1 vanuit'"het Ameland.'
secretaresse bij de persdienst. In juli '57 werd ze concern. Zo werd op de »Pe burgemeester wachtte ons
J A J ramp-dag 1 februari 1953 de met oorkleppen op en een ar-
assistente pers-chel, in bz plaatsvervangend pers- persdienst opgericht, van lieverle- reslee gereed. Het was
chef en op 1 november hoofd van de persdienst.
ijzelde het en de landingsbaan
i t j j j voorwaarde vuur ue vtiauuauiB vitamine c. is in zuur milieu
Amoior^, 5 derde dag was van gezouten kool in zuurkool, stabiel; dat betekent dat zuur-
Vitamine C
milieu
Ameland ondergesneeuwd.
1 hoog gehalte aan vitami-
Nu krijgen de gist-schimmels kool
ifV'1 u ,onde? ze pe"delen vrij spel. Zij storten zich op de ne C bezit Iets om over te den-
Bij de pers bestond een behoef- van Schiphol Leeuwarden suiker en gisten deze De aicoho- ken nu de verse groenten
lisch gegiste zuurkool is niet schaarser worden. Eet ze eens op
de volgende manier:
Het tweede aspect van haar
JüfüL T ontwikkeling mee, enerzijds de
on concentraties va.i bedrij
de opgebouwd en uitgebreid. tastisch dat we onze missie vol-
Lia werd „in het water gegooid ^dda?;KS 5e? bedriif df opdeelde i,
en moest meteen zwemmen". Zij
maakte de enorme industriële
dat de verbaasde persdienst drje parten. In het bedrijf wer-
het vrachtvliegtuig, ken wij van 1 januari tot 10 juli
Recept
Nodig is: Magere runderlap
pen naar behoefte, boter, zout,
peper, 750 gr. zuurkool, 1 blik
meekreeg w> tivi>
na 3500 kg margarine op het ei- voor "de belasting"" van"'l(f juli fruit cocktail, lepel chilisaus,
tot 24 november voor nieuwbouw Paar druppels tabasco saus, 1 eet-
hier vaak tegen, het is enorm tensief.
dertig bedrijven omvat.
Het aantal binnenkomende
begeleiden
derzijds de uitbreiding v
levensmiddelenpakket.
De markt wordt zo groot en ren, hébben "we" een verslag op-
onoverzichtehjk voor de consu- gesteld voor de directie en de
journalisten, de roent voorlichting over ach- prijs berekend van de pakjes
Lia: Daarin moet je zélf ak- interne contacten leggen in het tergronden een behoefte bleek, margarine voor Ameland!"
tief zijn".
bedrijf, het weten i
i aanschaffingen en van 24 no-
Bereikbaar
Bij de persdienst moet je altijd
lepel kruidenazijn, 1 theelepel ui-
enpoeder, een eetlepel bloem.
Het vlees dichtschroeien en in
Dk uur laten gaarsudderen. De
zuurkool met water en stukje
boter gaarkoken. Een kopje
kooknat na afgieten bewaren.
Het fruitmengsel afgieten en
Vz kopje van de siroop bewaren.
Zuurkoolnat en stroop vermen
gen met de chilisaus, de ta-
bascosaus, azijn, snuifje zout en
het uienpoeder. Maak een roux van
de boter, de bloem en het vocht-
mengsel. Doe door de gladde ge-
Lia woont bij haar ouders bonden saus nog wat vleesjus.
Naast het officiële jaarverslag thuis, die telefonische boodschap- Vermeng de zuurkool luchtig
krijgen alle leden van het perso- pen kunnen aannemen en weten met kopje van het fruit-
ue persdienst geeft een veer- x
Prijsvraag tiendaags personeelsorgaan uit bereikbaar zlJn. JooP Wijnand
„Op eigen terrein" met een opia- bad een alibifoon. Financieel-eco-
Leuke dingen die ik beleefde? ge van 20.000, heeft daarvan de nomische gegevens komen dik
wijls 's avonds los en daarmee
leven de vraSen van de kranten: i
Ja, genoeg. Een radio-omroep redactie, het hoofdartikel en cor-
vroeg eens over nieuwe dingen rectie.
in ons bedrijf. Tijdens de uitzen- De tijd waarin
ding werd de naam Unilever ver- vraagt snelheid op elk" gebied, waar dat...
zwegen, maar „een margarinefa- ook ten aanzien van de berichtge-
briek in Rotterdam" genoemd. ving.
De persdienst, woedend om
naamsverbod voor de radio, iv.«x- -- --
geerde onmiddellijk in het perso- neej °P dezelfde dag in hun brie-
neelsorgaan met een prijsvraag venbus een „populair" exem-
over die uitzending: „Welk be- Plaar- De bepaald niet gemakke-
drijf kan daarmee bedoeld zijn?" Iflfce lectuur van zo'n jaarverslag over veel fantasie beschikken.
De prijs:
waar ze te bereiken is. „Het is
een spannende baan, je moet
mengsel.
Neem een vuurvaste schotel.
Deponeer aan de rand de zuur
kool met het fruit, in het mid-
uien gezien
de exempla-
j ren' die u in uw
i keuken snippert
gerechten
geur en smaak te
geven. Waar
schijnlijk wist u
niet eens dat die
uien met mooie
witte bloemscher-
men kunnen
bloeien. Maar in
huis halen van
dat schoons is er
helaas niet bij
vanwege de door
dringende geur.
Dat kunt u ge-
lukkig wèl met
sieruien doen,
reld. Er kwamen 110 serieuze in
zendingen binnen. Na loting
Week een hoog-geplaatst em- versIag"'0uv"e7
- SSSuT f-» r- - di" ïën ,e~:
krachttoer
daarbij uitstekende ideeën heeft.
Zo drukte Lia in het jaar
kalender af
da* eaa' doen. Ja. geestelijk
moeiend. Een tegenwicht vind ik
in mijn hobbies: tennissen en
DrHswirmaar'werd met°vrouw 10 drie kleuren' °m dat "intersport.
prijswinnaar werd met
dochter officieel ontvangen met
bloemetjes, een boottocht op de
Maas. Hij kreeg vervolgens zijn
reis om de wereld namelijk
die in vijftig minuten op de Cine
ac. Een dagblad kwam met een
'e reportage...
den saus erover.
In een matig warme oven een
half uur gloeiend laten worden.
Erbij: aardappelpuree.
TIPS BIJ HET
WINKELEN
In warenhuizen liggen maillots
en kousen zó warm en zó kleurig
als we ze in jaren niet gezien
hebben. Er zyn er in dezelfde
kleur en dessin als een jumper:
idee voor uw grote dochter die
de minimode is toegedaan?
U die zindcljjk bent tot en met
zult bly zjjn met dit nieuwtje:
een hoofdkussen met een fiber
vulling, dat gewassen kan worden,
zelfs in de machine. Na centri
fugeren is het kussen in twee a
drie uur droog en by winderig
droog weer zelfs in één tot twee
uur. De vulling klontert niet en
stuift ook niet door. Het kussen
is vederlicht en blijvend vcer-
Handigheidje in de keuken
(zou eigenlijk altijd bij de hand
in de la moeten liggen): dat
apparaatje, simpel en goedkoop
waarmee je in een muin van tijd
messen slijpt en goed ook. Van
de fabrikant van het David-
schaafjc, ook al zo leuk en goed
koop voor de doe-het-zelver;
kleine cadeautjes voor de feest-
Mituka is de nogal Japans aan
doende naam voor een oer-
hollands produkt, namelijk de
panty-kous en de nylon slip met
een badstof-kruisje, van zacht
Egyptische katoen. In vele
kleuren verkrijgbaar.
„Fries"
zwakke uien-
geur niet overheersend is.
We kunnen zelfs zeggen dat
sieruien tegenwoordig tot de
feestbloemen behoren op gro
te recepties, waarvoor gigan-
tische kogelronde bloeiwijzen Opvallend
Een bloemstuk met de sieruien
Allium albopilosum en Allium
azureum is bepaald geen keu
kentafereel.
met zilverlila sterretjes tot de
beeldigste arrangementen
worden omgetoverd.
Maar wat nog leuker is, we
kunnen sieruien, klein en I
groot, in eigen tuin kweken Jfjë' ^ël
en daarvoor nu de bollen bereiken van 20 c
aanschaffen. Ze worden alle
maal 8 cm diep geplant,
waarbij de kleine soorten 10
cm en de hoge groeiers 1520 an 1
cm afstand krijgen.
De overige sieruisoorten bloei
en in juni - juli en deze heb
ben met elkaar gemeen dat ze
ronde bolvormige bloemscher-
men vormen, waardoor ze tus
sen andere bloemen sterk opval
len. De allergrootste bloemen,
doorsnede kunnen
t Alli-
Wat de bloei betreft, de rij
wordt in het voorjaar geopend voor Allium
door de slechts 10 - 15 cm hoog leum). 75
groeiende Allium ostrowskian- melsblauw
num met purperrose
langt flink met blad, turfmolm
of stro gedekt te worden. En
wie een koude bak bezit, kan
ze daar nog het gemakkelijkste
overhouden. Dit zelfde geldt
(A.
he-
kleur en tevens
de lVz meter hoge Allium
bloemschermen. Ze bloeien te- giganteum met purperrose ko-
gelijk met onze rotsplanten in gel vorm ige bloemschermen.
mei en doen het aardig in flin- En hebt u wel eens aan
ke groepen in rotstuin of op de randje bieslook gedacht ir
eerste rii vsn de horder. De tuin? Een uiensoort die 's
Over prijsvragen gesproken.
Wij hadden de hele pers uitgeno
digd voor een bezoek in
Friesland, waar we ƒ255.000 zou
den uitkeren aan een winnaar
van de kijk-u-rijk-prijsvraag.
Getuige te zijn van een man
die in één klap een kwart mil
joen gulden rijker werd, dat
moest een goed verhaal opleve
ren.
„En hoe vond u dat nu, me
neer?" „Ja, dat was wel aardig,"
zei de Fries.
„Gaat u nu samen eens de bloe
metjes buiten zetten en ergens
lekker eten?"
„Nee," zei de Fries, „mijn
vrouw kookt goed." „Dan geeft u
haar toch wel een prachtige bont
mantel?" vroegen de journa-
„Nee, m'n vrouw heeft al een
jas," zei de Fries.
Arreslee
In de winter van '63 reisde Lia
vier dagen heen en weer op een
gladde weg naar Schiphol, waar
een chartervliegtuig etenswaren,
voornamelijk margarine, zou
brengen naar het geïsoleerde
Ameland. De eerste dag zat het
fijn gesneden blaadjes een zach-
apart te uiengeur aan soepen en
sausen geven. Ze zijn zowel nut
tig in de keuken als van waar
de siertuin met hun nette
lilarose
- juli.
op watèr en geven de lenteboe
ketjes uit eigen tuin
accent.
In Allium moly vinden - --
een tweede voorjaarsbloeiter, grasachtige pollen
die wat meer bekendheid ge- K'
niet en ijzersterk is. Ze wordt
25 cm hoog en valt op door
kanariegele bloemschermen in
mei -juni. Ze laat zich zowel
in de zon als in de schaduw zachte
kweken en wat bollen uitstrooi- de winter
en onder een heestergroep
brengt een felgele toets aan
tussen h'et ontluikende groen.
bloemhoofdje.'
In de winter
Wie niet bang
voor het
i zal ook voor
en pol of een paar
pot kunnen zetten
het keukenraam waarvan
da" da 8eh«le winter naar be-
Eveneens in mei bloeit het hoefte af en toe een pijp^ a ie
daslook Allium ursinum, 30
hoog. met grote w
bloemschermen, dat zich onder
struikgewas best thuis voelt en
steeds grotere groepen vormt,
vooral op vochtige grond.
u.«. a^s geurelement aan diverse
witte spijzen toegevoegd kan worden.
Leer uien eens van een ande
re kant kennen, het is bepaald
verrassend!
A. C. MULLER-TDZERDA
SPAREN kan op heel
veel manieren uitge
legd worden, lezen wij in
de brief van mevrouw L.
N. te V. „Waarom hebben
niet veel meer huisvrou
wen arbeidsbesparende
machines? Ik ken heel wat
mensen die dat een veel
te grote uitgaaf vinden. Ik
heb een naaimachine, vaat
wasser, wasautomaat,
strijkmachine en nog een
machine om aardappelen
en wortelen te schrapper».
Maar géén hulp in een heel
huis en vijf kinderen. Het
is heus veel economischer
dan elke week een klein
kapitaal aan hulp uit te
geven.
Ik doe het zo: elke maand
leg ik een vast bedrag opzij
te K. enigszins in: ,JJu het
geld steeds minder waard
wordt, vind ik sparen onzin
nig. Natuurlijk wel iets ach
ter de hand hebben, maar stu
dieverzekeringen voor de kin
deren bijv. Ach, wat zal het
over twintig jaar nog zijn;
die paar duizend gulden? Ik
vind dat oude „burgermans-
ideaal" toch zo gek nog niet,
ik bedoel het sparen voor een
eigen huisje. Niet ten koste
van alles, maar als het er
foch af kan, een bedrag voor
borg enz. sparen, dan een
huis kopen met hypotheek.
Het lijkt mij dat je dan ten
minste iets waardevasts bezit;
hoe vaak hoor je niet van
mensen die heel hun leven
gespaard hebben en wat
dat ik aan hnlp zou uitgeven. ^'„,'5?' nog "*mrde
Komt er een machine in de
handel die de moeite van het
aanschaffen waard is. dan
koop ik die van het gespaarde
bedrag (eventueel „leen" ik
het ontbrekende var ""n
man en betaal dat later af.)"
„Vroeger, als kind werd elk
dubbeltje heel secuur
gespaard", schrijft mejuffrouw
C. D. te H. Maar toch. ik denk
zo vaak aan mijn moeder die
bij haar overlijden een spaar
boekje naliet met tweehonderd
gulden er op. Met centen en
stuivers bij elkaar gebracht. En
wat was het waard geworden,
misschien het tiende deel?
Toen ook de kinderen het heel
wat beter hadden, terwijl moe
ier er zich wie weet allerlei
genoegen voor ontzegd heeft?
tk zou zeggen, sparen voor wat
men noemt „je kan nooit we
ten" en overigens wat meel
aan collectes en dergelijke ge-
Opvoedeno
Niet praktisch
Mevrouw v. H. te W. schrijft:
„Het lijkt mij voor jongelui
niet zo praktisch vooruit veel
Onzinnig
spullen te kopen. Ze weten niet
hoe ze komen te wonen. Een
uitzondering zijn linnengoed en
tafelzilver. Hoewel linnengoed
tegenwoordig erg aan mode on
derhevig wordt. Huishoudelijke
artikelen veranderen ook erg
en worden veel praktischer.
Toen wij verloofden, hadden
we een flinke degelijke linnen-
uitzet, waar we in de oorlog en
lang daarna nog plezier
afgedankt,
nieuw aanvullen,
ook goed in."
De kinderen
N. te N. kunnen sparen omdat
zij een krantenwijkje hebben
en mevrouw N. loopt dan zelf
ook mee, één uur in de week.
.Eerst vonden we het wel een
beetje „minderwaardig", maar
daar zijn we gelukkig over
heen. Je kunt beter de handen
uit de mouwen steken en voor
de kinderen is het echt goed.
Zij mogen vijf gulden per
maand houden, om iets voor
zichzelf te kopen. De oudste
heeft er een grammofoon mee
gespaard en kan nu iedere
maand een plaatje kopen, de
ander, een meisje, een schouder
tas en paraplu en de anderen
ook allerlei. Ze gaan allemaal
nog naar school en vinden het
heerlijk op zo'n manier hun
spulletjes bij elkaar te sparen.
Zelf vind ik het ook fijn, het is
gewoon een „medicijn", je bent
er even uit. heel goed voor de
zenuwen."
„Mijn man en ik zetten
nooit iets voor onze zes kinde
ren op de spaarbank, wij vin
den dat ze het zelf moeten
verdienen, daardoor leren zij
meer de waarde van het geld
kennen en zijn er zuiniger
op", schrijft mevrouw D. te
M. De kinderen werken mee
naar leeftijd In de huishou
ding (vijf zitten er on de lage
re. school en er is nog een
kieintie) omdat ik geen hulp
heb. Hiervoor geef ik naar
verdienste zakgeld, dat ze re
gelmatig naar de spaarbank
brengen. Er wordt nooit iets
versnoept.
Wel mogen ze iets n
wat nuttig is. Zo heeft mijn
dochtertje haar boekenrek -It-
gebreid, de oudste koopt wel
eens onderdelen voor zijn mec
cano, wat ik ook nuttig speel
goed vind. In de tijd van de
hooibouw kunnen de oudste
kinderen al aardig meehelpen
(we hebben een boerderij)
waarvoor ze dan ook goed be
loond worden. En je staat er
versteld van hoe vlu
deren sparen. Zelf heb ik
mijn huishoudgeld helemaal
nodig. Maar ik spaar op ze
gels voor extra dingen. Het
geld daarvoor gaat in een
apart potje.
Wat mijn man betreft: die
bouwt zijn boerderij op. De
ene keer eens een stukje land
en de andere keer verbetering
van de boerderij. Hetgeen dub
bel ten goede komt, omdat er
daardoor weer beter en econo
mischer gewerkt wordt."
Moeilijk
Tot slot de brief van een trou
we schrijfster, mevrouw B. tc
P.: „In ons gezin doen wij het
zo: als het enigszins mogelijk
is, gaat er iedere maand wat op
een spaarbankboekje. Onze
oudste verdient zelf nu, ze is
verloofd. Dan weet u het wel,
dat is sparen wat de klok slaat.
Er is heel wat nodig om zelf
straks een huisje in te richten.
Ik ben met haar linnenuitzet
bezig, elke maand koop ik wat
voor haar. Nu ben ik met de
lakens bezig, maar dat gaat
niet elke maand. Als je een
beetje goede kwaliteit wilt heb
ben, ben je voor een laken met
twee slopen gauw twintig gul
den kwijt. En dat kan ik echt
niet elke maand overhouden.
Overigens hoop ik dat u veel
reacties krijgt, want ik vind
het onderwerp sparen moeilijk
hoor, en zo leer je nog eens iets
van een ander."
TK HEB een groot bureau en
1 vanzelfsprekend is het daarop
meestal wat je noemt een keet. In
het grijs verleden, dat wil zeggen
na de bevrijding hebben we het
meen ik voor een tientje gekocht,
afgeschuurd en gebeitst, het resul
taat overtrof de verwachtingen.
Het blad is zo groot als het tafel
blad van een kleine huiskamerta
fel, acht flinke laden vallen niet
op. Een rij boeken en woordenboe
ken, een sculptuur, wat vreemde
keistenen als boekensteun, een sta
pel tijdschriften, e'en bak met brie
ven. een bak met folders en derge
lijke, een schemerlamp, een foto
van mijn vader, een bak correctie
en schrijfwerk maken de tafel nog
niet eens halfvol, en vaak staat
h'et toetje er ook nog op als we
aan tafel gaan. Links en rechts
begint dan de keet: stapels pape-
Niet alleen van mij, het hele
gezin deponeert daar wat „even"
terzijde gel'egd moet worden. En
zo had een attente zoon al eind
augustus een pak kranten uiterst
links voor mij gedeponeerd, zo
van: dat moet u toch nog lezen al
bent u vier weken weggeweest.
Die stapel is in het rennen en
draven van twee volgende maan
den aangegroeid, overdekt met no
tulen van als paddestoelen opschie
tende vergaderingen, en voorzich
tig erin glurend in de herfstva
kantie ontwaarde mijn oog titels
als: De Boheemse primitieven, non-
co- -misme en de media; ook zag
i' anoniem via de krant is
r Vreugdebode, met on-
teh Hervormd Den Haag
«cent i..aal af met Jezus,
ïoetsing van profetie, etc.
En waarom vertel ik dat nu? Ik
ben er doorheengekomen! Met de
post van deze weken en die kran
ten heb ik me een paar dagen
koest gehouden (wat moest, door
een lichte infectie), en ik heb nog
zeven boeken gelezen ook. Stelt u
zich dat voor: plensregens buiten,
een stil huis dat nog even respijt
kent van dampende broeken en
uitlekkende regenjassen. Allerlei
gedachten in je hoofd: Nu heb je
boeken en kranten over alle moge
lijke onderwerpen gelezen, brie
ven over de meest uiteenlopende
problemen of niet-problemen, en
wat komt er nu uit dit alles naar
boven? Wonderlijk, één ding: de
dood.
Dertig kranten, je doet je ogen
dicht en je ziet de vader die zijn
kinderen thuis verwachtte en ze in
het ziekenhuis moest komen identi
ficeren; telkens steekt er een kind
over, en daar botsen weer teen
agers op bromfietsen. Auto's slip
pen, en kijk, 5 augustus (waar was
je toen) is er iemand overleden
die je tijdens de bezetting kende;
hij verloor bij het bombardement
van het Bezuidenhout zijn vrouw
en zijn twee kinderen; maar wat
is twintig jaar, je dacht dat hij
nog wel lang zou leven, hij wès zo
De dood. Gewelddaden, verdrin
kingen, en dat niet alleen. Haastig
willen weten wat dat is: seksuali
teit, het willen beleven zonder con
tinuïteit, de zucht: is dat alles?
ook dat is de dood.
Een briefvriendin deze week:
wij zoeken naar een beter huis, de
muur tussen de slaaphokjes van
onze kinderen is bezweken door
lekkage en schimmel; als het nu
niet gebeurt, hoeft het niet meer.
Zie je wel. En dat refrein van wat
heb ik aan mijn leven, dat is ook
de klacht van „de tijd vliegt, gaat
voorbij". Dat IS ook zo, het is
geen onzin of gezeur van een mie
zerig jetje, het is een wanhopige
poging het leven zoals het gege
ven is, en dat is niet altijd in een
bungalow met centrale verwar
ming en een gouden armband voor
„uw" Sint zinvol en mooi te
leven. Niets te vermorsen. Niet uit
angst maar omdat de gegeven tijd
kort is.
Hoe vaak zou ik dót al niet hier
neergeschreven hebben, wat ko
men we dikwijls hier terecht:
steeds weer bij een mens die het
vanaf vandaag heviger, beter, inni
ger wil doen: liefhebben, leven,
geloven.
Er is als het ware een onstuimig
heid in het willen-geloven geko-
bode, al kan ik hem minder dui
den dan hen die De Stem in de
Woestijn schrijven (ligt eronder),
of Sermo (ligt daar weer onder).'
TTROEGER kreeg mijn vadi
van zijn hospita uit zijn vrijgi
zellentijd wel eens de Winschot*
vader
■Pji vrijge-
zellentijd wel eens de Winschoter
krant toegestuurd: zij woonde op
haar oude dag bij een familielid in
Winschoten en kreeg van ons op
Sint een sucadekoek. Wat moesten
wij altijd om die krant lachen!
„Hedenmorgen speelde het 3-ja-
rig dochtertje van de heer X op de
rijweg van de ...singel. In de verte
naderde een auto. Buren gilden,
een slagersjongen smeet zijn fiets
tegen een heg om het kind te hulp
te snellen. Gelukkig sloeg de auto
eerder de straat in." Wie zo'n
bericht bracht bij de krant, zei
mijn vader, kreeg vast een kwar
tje. Ik zag mijzelf al rijk, wij
maakten onder het spelen allerlei
variaties.
Nu is alles versneld. Veel meer
auto's, veel meer mensen. En onge
lukken die onze fantasie te boven
gaan, anders konden we het geen
avond met de krant uithouden. En
is het zo niet met alles? Is liefheb
ben niet dringerder geworden?
Omdat dit drukke leven je van
elkaar aftrekt als je ook maar
slordig omgaat met liefheb-
leert kennen, weet je dan de goe
de manier, naar altijd dieper en
schoner verstaan? Hoor je niet
veel te veel meningen om zelf e'en
mening te kunnen vormen? Is het
niet een te zware opdracht voor
ouders en opvoeders om jonge
mensen bij te brengen niet: dit en
dat is goed en waarachtig, ja dat
ook, maar: alles verandert en ver
andert zo snel kinderen dat wat je
morgen weet en meent vast te heb
ben in wisselende gedaante onder
je handen uitglijdt en wee als j»a
het niet ziet?
pil", schreef me vanmorgen ie
mand, zo van, dan gaat alle sponta
neïteit er toch af? Maar toch moet
je je in deze tijd zoiets indenken,
voor je medemens in een kokerach
tige woning, om Christus' wil.
En zo moet je je de
woestijnstemmen en vreugdeboden
indenken, en de haast en de jonge
mensen en het povere leven dat
zij uitdaging noemen. En nooit ver
geten in het gezicht van het dui
zendvoudig sterven van elke dag
dat het een wonder is te kunnen
zeggen: Rust, mijn zieL
