Koesterende
functie is
belangrijk
Kind heeft behoefte
aan veel beweging
dialoog dialoog dialo
Bloembak kan groen
blijven in winter
ZATERDAG 15 OKTOBER 1966
j~ GEZINSWEEK 1966: MAN EN VROUW ~j
i IN DE MAATSCHAPPIJ
pE Cezinsweek van dit jaar 16-—23 ok
tober) heeft als thema: man en vrouw
In de maatschappij. De Gezinsweekcom-
missie, waarin de reformatorische kerken
samenwerken, heeft een boekje samenge
steld. Daarin worden de volgende onder
werpen aan de orde gesteldman en vrouw
vroeger en nu, bijbelse lijnen, man en
vrouw in de maatschappij, ongehuwd,
mannen en vrouwen in de maatschappij
van morgen en man en vrouw in het hu
welijk, dit laatste geschreven door me
vrouw dr. H. Verwey-Jonker te Eindhoven.
'JJ Met haar hadden we een gesprek over de
Cezinsweek.
T\R. Verwejj studeerde so-
U ciologie aan de Gemeen
telijke Universiteit van Am-
<w» sterdam. Zij promoveerde in
1945 op het onderwerp
„Lage Inkomens", een sta
tistiek over de inkomensver
deling in de gemeente Eind
hoven. Naast haar gezin
(vier kinderen) heeft zij een
brede belangstelling. Na de
oorlog kwam zij in de Eerste
Kamer voor de PvdA (zjj is
remonstrants). In 1957 trad
ze af als lid, om kroonlid te
101 worden van de Sociaal-
economische raad.
«U{
„Onze maatschappij verandert
snel, en het gezin verandert
mee", zegt ze. „Het Nederlandse
gezin verliest niet aan functie,
maar de functies zelf verande
ren. De functies van opvoeding
en economie verminderen. De op
voeding wordt door allerlei
instanties in de maatschappij
vervuld. De vierjarige bezoekt
tegenwoordig de kleuterschool,
Dr. H. Verwey-Jonker:
VAN ROLLEN
TOT HOLLEN
HET werkt ontspannend als iemand
simpele waarheden neerschrijft,
eenvoudig omdat hij meent dat ze het
levensgeluk van anderen kunnen ver
groten. Dit schrijft de kinderarts Ph.
H. Fiedeldij Dop in het voorwoord van
het boekje Van tollen tot hollen en hij
zegt niets te veel. Wij maken ons druk
over de juiste voeding, voldoende
slaap, frisse lucht, spel, zwem- en
muzieklessen. Maar van de meest fun
damentele eisen voor de ontwikkeling
tot een harmonisch mens: de bewe
gingsvrijheid komt in onze gecultiveer
de samenleving nog weinig terecht.
Bewegingsvrijheid en spierarbeid zijn
onontbeerlijk voor een natuurlijke en
krachtige groei van het kind. En wat
doen wij als kinderen hun ontwikke-
lingsdrang volgen? We roepen: pas op,
dat is gevaarlijk, of stoppen het in een
box. De mollige kindervoetjes gaan in
veel te logge schoentjes en zo remmen
we de natuurlijke ontwikkeling.
E. A. O. Reteig geeft gymnas
tieklessen voor kleine groepjes
gezonde kleuters in Amsterdam.
Hij deed pionierswerk in Neder
land en bezit grote kunde op
het gebied van de heilgymnastiek
voor kinderen. De resultaten van
zijn observatie en grote belang
stelling voor het detail deed
hem dit boekje schrijven, met
27 bladzijden tekst en 56 blad
zijden verduidelijkende foto's.
tieve (door een uitwendige prik
kel opgewekte) bewegingen en
spontane bewegingen, die van
binnenuit komen. Onder de eer
ste verstaan we het dichtknijpen
van de oogjes bij een lichtstraal,
het tweede is het plezierig rek
ken en strekken bij het ontwa
ken. Eerst zijn die speelse be
wegingen onzeker, maar via
buikligging, schuifelen en krui
pen worden de spierstelsels ver
sterkt. Het is verbluffend wat
een éénjarige al presteert.
De pasgeborene vertoont reac- Naakt
het pedagogische facet van de
opvoeding wordt overgenomen.
Er is ook een duidelijke ver
zwakking van de economische
functievroeger werd thuis veel
gedaan: geweckt, genaaid. Door
crèche eens gezien bij Verkade.
Het zag er allemaal gezellig en
fris uit, maar er waren al oudere
kinderen.
We doen voor u een greep
uit de vele lectuur over gezin
en huwelijk.
„Man en vrouw in de moder
ne maatschappij", prijs 2
(voor verenigingen en gemeen
tekringen ter bespreking). Te
.Vstellen op giro 533114,
G.G.Z. te Utrecht.
Maandblad Gezond Gezin,
7.70 per jaar, orgaan Prot.
Stichting Verantwoorde Ge
zinsvorming, Trompstr. 77a,
Den Haag.
Man en vrouw schiep Hij
hen, door J. Rinzema. Uitgave
De Graafschap, 6.90. (Huwe
lijk en gezin vanuit pro
testants standpunt.)
De bevalling, door R. Swee-
ring prachtig instructief fo
toboek, uitg. Stallau, 7.50.
De ethiek van de ongehuw
de staat, door S. P. Roos, alle
aspecten van het onge-
huwd-zijn, uitg. Callenbagh,
ƒ8,90.
Het onvolledige gezin, door
E. C. M. Fry ling-Schreuder.
Uitgave Van Gorcum, 4.90.
De moeilijkheden na schei
ding of sterfgeval die grote
aanpassing vragen van ouders
en kinderen.
Anders dan anderen, door
A. van Tricht en T. Oldambt.
Uitgave Kruseman '61 (uitver
kocht, maar in de leesbiblio
theek te bemachtigen). Een
boek voor ouders en opvoe
ders van afwijkende kinde
ik moet zeggen dat dat voor de
vrouw een hele verbetering in
houdt Voor het Nederlandse ge
zin is daarbij gekomen de koeste
rende functie, het „nest" waar je
altijd op terug kunt vallen. Een
belangrijke rol daarin spelen tele
visie en auto. Die beide hebben
een gezins-verstevigende invloed.
Men kijkt samen en gaat er sa
men op uit. Op de versterking
van sommige functies moeten
wij bedacht zijn.
De vrouw krijgt meer kijk op
de maatschappij, zij heeft Veel
meer vrijheid dan zeg tien jaar
geleden. Aan de andere kant
neemt het vrouwenoverschot af.
Ook dat moeten we onder ogen
zien. In kaderfuncties van verple
ging loopt dat al vast. Het jonge
kind heeft recht op de moeder.
Zij moet haar zorg aan de kinde
ren geven. Ik heb zelf buiten het
gezin ook geen dagtaak van
's morgens negen tot 's avonds
zes. Crèches? Een noodoplossing
voor zwakke of ongehuwde moe
ders. Men moet daar zeker geen
regel van maken. Ik heb zo'n
Geen regels
Hoe ik over het studentenhuwe
lijk denk? Een chapiter apart Ik
ben niet voor een al te vroeg
huwelijk en vaste regels zijn er
niet voor te geven. Het overgrote
deel van onze 23-jarige jeugd is
klaar voor een huwelijk en heeft
ook gespaard. Ik zie geen reden
waarom een 23-jarige student
dan zou wachten met trouwen.
Het is voor zijn toekomst ook
goed. Niet alleen is het goed, als
mannen ook wat doen, maar het
gezin moet bestuurd worden in
onderling overleg. Het moet geen
helpen van de man zijn.
De Nederlandse vrouwen en
meisjes zullen opnieuw hun
plaats moeten bepalen. Niet de
baas zijn en zélf regelen en orga
niseren. Man en kinderen kun
nen best voor zichzelf zorgen op
hun manier. We moeten die ver
zorging niet aan (onze!) vaste re
gels binden. Wij Nederlandse
VTouwen moeten de wijsheid ont
dekken om afstand te kunnen ne
men van ons werk..."
Reteig is voorstander van een
paar minuten naakt-gymnastiek
van baby, na het bad of voor een
voeding. In buikligging zal baby
pogen het hoofdje op te richten
en zijn nekspiertjes ontwikkelen.
Een box is voor een leveidig
kind een noodzakelijk kwaad.
Het moet aan den lijve ondervin
den hoe de dingen die het ziet,
wezenlijk zijn; zich op kunnen
trekken aan een stoel of onder
de tafel door kruipen.
Van kruipen komt het tot zit
ten, staan en stappen. Men force-
re de natuurlijke gang /an zaken
niet. Laat de voetjes bloot "ze
kunnen weliswaar fris aanvoelen
maar blijven op voldoende tempe
ratuur, leert de ervaring. Het
kind heeft functionele lust n de
beweging. Laat het zijn onhandi
ge loopbeweginkjes oefenen op
het grasveld, laat het zelf zijn
tempo bepalen.
te bezeren of gevaar te lopen.
Geef kinderen tijdens een autorit
gelegenheid aan de bewe-
gingsdrang toe te geven en de
benen te strekken en doe vrolijk
mee: beweging, frisse lucht en
betere bloedcirculatie hebt J no
dig. Bij de sprong doet het spel
mee; niemand staat er bij stil
waar het kind de technische bij
zonderheden vandaan haalt. Kin
deren zijn steeds op zoek naar
oefeningen die nog ingewikkel
der zijn, het kind heeft zelf vele
vormen gevonden.
Ruime schoenen
Interessant is de „elastiek-
twist" die plotseling in
1962 opdook. Ieder die met kinde
ren omgaat heeft de plicht aan
deze bewegingshonger tegemoet
te komen. Waar het natuurlijke
groeiproces niet wordt on
dersteund, gaan ontwikkelings
mogelijkheden verloren. Wij kun
nen de schoen en het gladde as
falt niet afschaffen. We kunnen
wél een ruim schoentje geven
van uiterst dun zacht leer. Schrij
ver pleit voor twee breedtematen
op zijn minst voor kinderschoe
nen bij één lengtemaat. Natuur
mensen en kinderen hebben een
grote tussenruimte tussen grote
en tweede teen. Scheve stand
Let op de voetje»! Links vierjarige
jongen met x-benen; de voetjes sijn
naar buiten gedraaid, de binnenste
i oetranden overbelast en doorgezakt.
Rechts: goede stand, knieën van el
kaar, binnenranden van voeten ont
last van de druk en omhoog getrok
ken. Controleer dat eens bij uzelf!
van de grote teen door te klein
schoeisel veroorzaakt platvoeten
en ongemak, een lompe houding.
Verwissel veel van kousen en
laat kinderen twee paar schoe
nen tegen elkaar dragen. Wees
kieskeurig bij aankoop van
schoeisel en kousen: een te spilse
of te kleine kous duwt de renin
tegen, soms over elkaar. Het
naar binnen doorzakken van de
enkels mag niet bestreden wor
den, het naar buiten gedraaid
neerzetten van de voeten is ver
keerd. Maar koop nooit op eigen
houtje steunzolen! Deze en nog
meer heldere raadgevingen geeft
de heilgymnast, in dit prachtig
uitgevoerde boekje dat we in ve
le handen wensen.
Van rollen tot hollen, door E.
A. O. Reteig. Uitgave
Kosmos, Amsterdam - Ant
werpen (83 blz., 8,90).
VAN BLOEM EN PLANT
Niet bezorgd
Vandaag geven we me
vrouw E. R. te R. eerst het
woord, die in haar twintigja
rig huwelijk achttien maal
verhuisd is. Kan iemand dit
record breken? „Of we erva
ring met verhuizen hebben?
Nou en of! In september wa
ren we twintig jaar getrouwd
en welgeteld achttien keer ver
huisd. Het langst dat we er
gens woonden was drie jaar.
het kortst drie maanden. In
Indonsië zijn we vele keren
verhuisd na verlof of de ge
boorte van een van onze vier
zoons. In Nederland en België
door verandering of verbete
ring van positie of huis. Maar
nu hebben we er genoeg van,
al is het telkens opnieuw in
richten, vooral voor een
vrouw, steeds weer een boei
ende bezigheid. Elke verhui
zing betekende ook: veel rom
mel weg doen, dus strijd met
man en zoons en hun respec
tieve behoudzucht. Maar als
ik dat niet gedaan had, zaten
we nu tot de nok toe vol met
al of niet nuttige spullen en
konden we zelf uit logeren
gaan. Dat liever niet...!
..Ons eiland Rozenburg moet
van drieduizend inwoners ko
men op achttienduizend, dus u
begrijpt dat verhuizen hier aan
de orde van de dag is," schrijft
mevrouw L. O. te R. ..De
mensen komen overal vandaan,
ik kan wel zeggen uit het hele
land. Velen bevalt het hier
niet. het is hier veel te stil,
vinden de stadsmensen. Wij
zijn ook verhuisd, verjaagd
door Rotterdam, de stad die ons
hele mooie eiland onderstebo
ven gooit. Het verhuizen vond
ik wel fijn. een heel werk
maar de overgang, van een
oud, klein huis naar een mooi
nieuw maakte alles goed. Van
zelf moesten er nieuwe meube
len komen, het was of we op
nieuw begonnen. Er komen wel
kleine heibeltjes van. mijn man
wilde zoveel
hij niets meer aan had. Dat
werd boven verstopt onder een
ledikant, daar lagen oude spa
den, zeis, hakmes enz. Maar het
kwam er weer onder vandaan,
dat begrijpt u zeker wel!"
Nou, of we het begrijpen;
het blijkt wel uit de brieven
dat de mannen graag alles be
waren, maar ja ze hebben
vok niet zoveel last van de
rommel. Mannen, die dit le
zen weten nu dus dat ze met
een verhuizing ook een offer
tje moeten brengen....
Invalide
De echtgenoot van mevrouw
O. te R. is sinds kort blijvend
invalide en daarom moesten ze
verhuizen. Mevrouw zelf kon
haar man niet alleen laten, zag
leeg, wat beddengoed erin en
baby ging heerlijk slapen. Wij
naar boven om in te ruimen.
Toen we een tijd daarna bene
den kwamen: geen baby. On
ze schrik was groot, maar
duurde gelukkig niet lang.
Want onze nieuwe buurvrouw
kwam zich voorstellen en zei:
„We hebben de baby maar
meegenomen, ik heb nog een
wieg staan en het is zo'n
schatje. U begrijpt dat het
goede gezellige buren geble
ven zijn zolang we daar
woonden."
zich warmen, de bonk ijs veran
derde in heerlijk warme soep,
andere buren zorgden voor war
me koffie. Kortom, bij al die
koude hartverwarmend!
Verrassing
Feestdag
Verhuizen? Voor
feestdag!" schrijft
TV. te W. „We hadden een paar
kleine kamertjes en nu een
mooie ruime woning. Toen de
erg tegen de verhuizing op,
maar: „wij hebben nu weer
eens de zegen van een groot
gezin gezien. De kinderen heb
ben alles voor ons gedaan, pa
pieren voor de verhuizing in
orde gebracht, het nieuwe huis
gewit, schoongemaakt, behan
gen. de verhuizing verzorgd.
Toen wij 's middags in ons
nieuwe huis kwamen was alles
tot in de puntjes verzorgd. On
ze kinderen zaten ons op te
wachten met bloemen, koffie
en gebak. Is dat niet fan
tastisch!"
„Vreemd aangekomen in on
ze nieuwe woonplaats met on
ze anderhalf jaar „oude" zoon
en half-jarige baby stonden
wij ons af te vragen waar we
alles moesten laten. De wieg
was nog niet uitgeladen. Mijn
man maakte vlug een koffer
dochter een poosje los laten lo
pen in de kamer. Zij deed niet
anders dan hollen van plezier
over zoveel ruimte. Toen zijn
we samen aan de slag gegaan,
want hulp had ik niet. Onze
maaltijd bestond uit erw
tensoep met brood (Typisch
verhuismenu...)
Toen de familie D. te H. ver
huisde, was het bitter koud. Me
vrouw D. had een pan erw
tensoep (zie boven) van te vo
ren klaargemaakt, die bij aan
komst één bonk ijs was. Bevro
ren voelden zich ook man en
drie zonen die achter in de ver-
huisauto zaten, waarvan de ach
terzijde niet gesloten mocht
worden volgens voorschrift; al
dus de chauffeur. Er schijnen
talrijke goede, vriendelijke bu
ren te zijn, evenzo bij de fami
lie D. De kinderen mochten
„In ons nieuwe huis wachtte
ons dé verrassing van ons le
ven" schrijft mevrouw S. te P.
„De vorige bewoners hadden
meegenomen wat ze nodig had
den en verder alles maar ach
tergelaten. De chaos was com
pleet, allemaal oude meubels
en stoffering. Ik kon wel hui
len: wèt een bende. Zoiets
moest men een ander niet aan
doen. Enfin, wij zijn aan het
ruimen gegaan en na verloop
van maanden hadden we alles
schoon, geverfd en ingericht.
Nu zitten we erg gezellig en
naar ons zin."
Buurvrouw
Mevrouw B. te S. trof in
haar woonplaats een schat
van een buurvrouw: „Als zij
vrijdags haar deur lapte en
het koper poetste deed ze met
een de mijne. Ik was een
nieuwbakken huisvrouw. He
laas is ze na twee jaar ver
huisd, ze was nog maar pas
weg of haar zoon kwam
langs: .Jüevrouw, mijn
moeder doet niks als hui
len..." Toevallig had ik net
vis gebakken, vlug mijn jas
aan. vis in een schaal, bus
koperpoets met lappen in
mijn zak en met twee bussen
naar het andere eind van de
stad. U had haar gezicht eens
moeten zien toen ze midden
in de herrie mij aan de bui
tendeur ontdekte, bezig haar
koper op te knappen!"
De energie van de gezonde
kleuter is baast niet te stuiten.
Het kind' geeft gehoor aan eigen
ingeving. Wees niet te bezorgd.
Leer het te klimmen zonder zich
Zorgen voor
bruidjes
Van de 874 Engelse soldaten-
huwelijken in de afgelopen vier
jaren waren 443 Duitse meisjes
de bruid. Deze Engels-Duitse
echtparen maken zich nu zor
gen. Het Britse Rijnleger dreigt
gehalveerd te worden, en vele
nieuwbakken Engels-Duitse
huisvrouwen voelen er weinig
voor hun tweede vaderland in
ruil te krijgen voor de „heimat"
Waarom? De arbeidsvoorwaar
den en behuizing voor onze ge
zinnen zijn in Duitsland beter,
zeggen ze. Misschien loopt het
allemaal met een sisser af; men
hoopt althans dat het bij een
dreigement van de Engelse re
gering blijft, een dreigement ge
uit om de bondsregering er toe
te bewegen meer te betalen aan
het bezettingsleger. De gezamen
lijke Kaffee-klatsch en five-
o'clock-tea van kennissen en
vrienden hebben een onderwerp
te meer om zich druk over te
maken
OOMS, na herhaald geschrijf
in een bepaalde sfeer, ko
men er plotseling antwoordbrieven
die ille-.naal over hetzelfde gaan.
Het onderv-eip dat zij aanroeren
heeft eigenlijk nergens in vorige
Open Brieven gestaan; als het er
wa3, dan heeft het er boven gehan
gen tussen de regels gedwarreld,
achter gezeten. Zonder dat ik het
merkte. Of ja, toch. Want de brie
ven die ik krijg, verrassen me
niet. Nu ik ze lees, is het of ik ze
had verwacht. Ze z-eggen: hoe
komt het toch dat je flinke vrou
wen hebt en andere, je weet wel,
vrouwen die voor een licht griepje
heerlijk een week in bed gaan en
nog bloemen cn fruit van manlief
krijgen ook, allerlei attenties en
zorgen? Hoe komt het toch dat
.oor zulke mensen buurvrouwen
de was doen, de kinderen in huis
nemen, eten brengen en wat niet
al? Terwijl ik (dat is dan één vau
de briefschrijfsters) met een dikke
angina eindelijk wel maar bed
moet, Chris, en daar lig Ik en geen
mens komt kijken, mijn man... nog
geen bloempje of sinaasappel, hij
komt gewoon niet op het idee, nou
ja, geen wonder ook, want we heb
ben een zaak dus als ik uitval is
het direct veel drukker voor hem,
ik snap het wel, maar ik wou zo
graag eens één keertje verwend
worden, dan kan ik we"er jaren
FN EEN andere briefvriendin:
wij hadden het in het begin
van ons trouwen erg moeilijk, een
klein salaris, mijn man had geen
ouders meer. we begonnen al met
het in huis nemen van een jonger
broertje en zusje van hem, UI.O-
kinderen. Ik zag er niet tegen op,
maar we bleven lang in de zorgen,
pas nu we al flink in de 50 zijn en
onze eigen kindeven groot hebben
wordt het wat lichter. Maar nu
ben ik zo gewend aan flink-zijn,
je eigen werkster, naaister, uit-
vmdstei, soms timmerman en lood
gieter zijn, dat Ik wel eens denk:
het Is voorbij, het leven wordt
niet anders meer ik ben gewo.»n
zo'n „flink" mens geworden, het
zit me in m'n botten, mijn man
rekent erop. Ziek-zijn kon niet
vroeger, en nu wil het niet meer.
Doe een middagslaapje zegt mijn
man als ik moe ben, we hebben
een zonnige slaapkamer met bal
kon, maar lïet wil niet Daar lig ik
dan. en vraag me af: hoe d»en
anderen dat, hoe word je luxueus,
hoe word je een mens voor wie
een ander Iets moois koopt
Heb ik écht eens iets. bijv. pijn
in mijn schouder, dan rekenen
mijn man en in de stad wonende
getrouwde kinderen (stuk voor
stuk schatten) er na de eerste har
telijkheid op dat het snel overgaat
Meestal zeg ik dan maar niets, hee
klinkt zo klagerig en hun gezicht be
trekt, het is net of ik hen tegenvaL
Ben .k te trots geweest is flinx-
heid vcor de grootste helft trots?
Krijg ik daarvan nu de rekening
gepresenteerd? Maar hoe had ik
het dan vroeger moeten doen? Hoe
had alles moeten lopen als Ik toen
bij de pa)
ten? Nee
uit
Een derde briefvriendin schreef
vanmorgen: O jo, soms denk ik
dat iedereen het beter kan dan ik.
Ik lijk in mijn brieven e'en hele
Piet maar als het puntje bij het
paaltje komt, ho maar. We halen
het niet, dat leven dat we willen.
Dat zo eenvoudig bereikbaar lijkt:
T\E heerlijke na-
zomer ten spijt
laten onze weel
derig bloeiende
bloembakken het
na toch afweten.
Hun kleurenspel
heeft ons lang
geboeid, maar nu
worden ze rom
melig. We kun
nen 't niet goed
meer aanzien en
beginnen op te
ruimen. Hopelijk
behoort u niet tot
degenen die de
naargeestige res
tanten van de zo
merbloei 's win
ters in de bak ia-
ten staan, want
niets is zo depri
merend als zo'n
afgetakelde bak in
het barre jaar
getijde.
Zaaibloemen trekken we uit.
We knippen ze in stukjes
voor de composthoop. Ideaal
om later uw tuin mee te ver
beteren. Fuchsia's en Pelar
goniums (geraniums) verhui
zen naar binnen, nadat eerst
de potten gereinigd zijn. We
bewaren ze licht en zonnig
maar koel en eerst luchten
we nog goed en houden ze
niet kurkdroog.
Wat de aarde in de bloembak
betreft, als u van plan bent er
wat winterkleur en fleur aan te
geven, kunt u het beste geheel
verse aarde nemen, bijvoor
beeld bladaarde met oude koe-
mest en bij het gebruik van
conifeertjes, heide, lage azalea's
e.d. doet u goed er wat turf
molm aan toe te voegen.
Het is dus helemaal niet no
dig om 's winters met kale bak
ken te blijven zitten en in elk
geval is het gezellig om althans
eén exemplaar met groenblij-
vende planten te versieren
Eventueel zouden we dan nog
een bak met primula's in ge-
mengde kleuren kunnen vullen
waarvan we in het voorjaar leu
ke boeketjes kunnen snijden
Een derde bak kan dan met
violen of vergeet-mij-niet. afge
wisseld met enkele vroege tul
pen. worden beplant. Als hel
een beetje wil geven de violen
tussen sneeuw en vorstperioden
al wat kleur. Bij een combina
tie van tweejarige plantjes met
tulpen, planten we eerst o e
lontjes en daarna de bollen op
8 cm diepte er tussen.
Blikvanger
De groenblijvende bloembak
is tegenwoordig zeer in trek bij
stadsbewoners. En geen won
der, want hoe hoger de bouw
alles mag, niemand die meer om
zichzelf heendraatt en de ander ir
riteert... Niets gebeurt er van wat
je zo hoopt, en het leven gaat ver
der.
Ik heb met opzet mijn
briefschrijfsters lang aan het
woord gelaten, want die maar al
te grote waarheden drukten mij
danig. Ze hebben helemaal gelijk
natuurlijk, hun waarom is een
echt waanm. En ik was vast heel
ernstig geworden hier als ik niet
nog een brief gekregen had van
iemand utc het beslist niet gemak
kelijk neeft. En om die brief heb
ik gewoon geschaterd. Mijn vrien
din heeft nl. zitten prutsen met
een stopcontact. Ze is helemaal al-
l'een, haar man is gestorven, kin
deren die haar eens iets uit handen
nemen heeft zij n.et Ze is erg
flink, a.'weer zoeéntje Toen zij
aan het reparerzn was, sprong er
een stop. Week-end, en geen stop
oen meer in huis Geprobeerd een
draadje door de kapotte stop te
nalen V amü Ja. si'hrlilt ze woest
(ik zie haar pennen!) ik weet best
lat dat r.iet mag van de afdeling
rechtszaken (daarmee bedoelt ze
altijd mijn man) maar wat doen
edelachtbaren zelf in zo'n geval?
Als er in keuken, toilet, woonka
mer geen licht meer is??
De bloembak takelt zienderogen
af, het zaaigoed raakt uitgebloeid,
maar uie trekt hem nu een groen
jasje aan?
van de huizenblokken, hoe ver
der zij verwijderd zijn van net
groene kleed van de aarde.
Vooral waar de bloembak een
blikvanger is vanuit onze
woonkamer, zien we hem maar
al te graag In het groen gevat.
De schaduwzijde Is alleen dat
we voor vaste planten, heester
tjes en coniferen niet de 15 cm
diepe bak kunnen gebruiken
waarin we ons zaaigoed kwe
ken, maar een bak van min
stens 40 cm diep moeten aan
schaffen.
Bolgewasjes
Natuurlijk kiezen we niet ai
te weelderig groeiende soorten
cn bepalen we ons bij dwerg
heesters als Gaulthena (rode
bes). Skimmia japonica (rode
bes). Erica carnea (winterhei-
de), wit, rose of purperrood, de
bonte kruipende kardi
naalshoed Euonymu* fortune!
„Gracilis". Vinca major (maag-
dcpalm), miniatuur azalea's en
rhododendrons, Iberis sempervi-
rens, Teucrium (gamander), af
gewisseld met een enkel dwerg-
conifeertje, b.v. Cryptomeria ja
ponica „Bandai Sugi", Chamae-
cyparis lawsoniana ..Forstecken-
sis" en „Minima glauca". Thuja
occidentalis „Little Gem" of Ju-
niperus communis ..Comprev
Wat kleine bolgewasjes er
tussen uitgestrooid van sneerv-
klokjes, krokussen, sneeuw-
roem, sterhyacintjes en minia
tuur narcisjes zetten ons „win-
tertuintje" extra luister bij!
A. C. MULLER IDZERDA
NOU, toen heb ik geweldig
geschaterd. Want ik zie mijn
„edelachtbare" ai aan een stopcon
tact bezig Om van het fijnere
werk als lichtschakelaars maar
niet te spreken. Het zou een com
plete vlammenzee bij ons wor-
Kijk. en dat is nu jullie aller
fout. als ik van fout mag spreken:
jullie de.ikt dat er mensen zijn die
zomaar alles veel beter kunnen,
die altijd slagen, die het leven
naar hun hand zetten, die, als ze
het moeilijk hebben, die moeilijk-»,
heden dwingen naar hun wil, kort
om die groots en meeslepend le
ven. Dat vinden jullie ook van
mij. Omdat ik naar jullie
toeschrijf, omdat ook in in do
brief veel flinker ben dan in wer
kelijkheid.
Ja, ik ben ook flink. En als er
Iets niet naar mijn zin was dan
maakte ik daar wat van, want het
moest. En als ik moest leven zoals
ik niet wou leven, tot vandaag toe,
dan leefde ik toch maar zo, en het
werd nog aardig ook. Maar precies
als Jullie zit er dan verzet 'n me,
en „het is te laat" 'n mijn gedach
ten. E>- zijn geen succes-men -sen.
Er is alleen overgave.
Heb Jc wel eens oallet gezien?
Zo'n prima ballerina in een hoe
heet het pirouette? Sneller en snei-
ler in het rond. als een vlara7
Alsof ze wilde opstiigen naar de
hemel. M^ar nooit raaxt ze van de
aarde u*. haar plaats blijft Jezelf-
de Zo It het met ons. Er zijn
mensen oie schijnbaai alles kun
nen, zij hebben gaven en duizend
mogelijkheden. Er zija mensen die
te dom ziln om te beseffen dat er
meer ie wensen valt. Als je
tussen the twee ln geplaatst bent
in dit leven, is er die vuurdans.
die hunkering. Dan dans Jo van
hand tet hand een patroon: je
man. ,e kind. je buurt. Je huis, je
baan, e gemis, je onvrede, je
vrienden, je ouder worden. En
God z:et op Je neer en zegt: Klno*
je doet het goed.
