Veel ellende
En toch...
R'
Geen landingsvergunning
voor chartertoestel
Ook Arnhemmer
reed Tsjechen
naar vrijheid
't is weer tijd voor
Rraten
over Cod
in je
®SI§! r-.;
MEZELF
Hoe kan dat
Heel gewoon
Opnieuw beginnen
Afhankelijk
helpt
Amerika
Indonesië
Journalisten
verdronken?
Auto in sloot:
een dode
Geld nodig
voor
gevluchte
Tibetanen
Ervaringsfeit
2
WOENSDAG 28 SEPTEMBER 1066
7
(Van een onzer redacteuren)
OTTERDAM In het verzorgingsge
deelte van het protestants-christelijke
bejaardencomplex staan we voor de deur
van de heer G. Dovel, oud-hoofd van
een school met de bijbel in de Maasstad. De man
is nu 73. Jaren geleden hebben we een paar maal
met hem contact gehad in verband met zijn school.
De indruk die hij, zelfs bij die betrekkelijk korte
ontmoetingen, als een blijde christen op ons maak
te, is ons altijd bijgebleven.
Zijn rijzige gestalte, die na ons
bellen in de deuropening ver
schijnt, kaarsrecht nog; zijn blo
zende gezicht, z'n heldere oogop
slag en zijn keurig verzorgde
uiterlijk verlenen deze grijsaard
de charme van „de eeuwige
jeugd".
Onmiddellijk is er bij ons weer die
gewaarwording van vroeger: iemand,
bij wie je je hart zou kunnen uit
storten. Is het 's mans stralend aanste-
kelijke optreden waarmee hij ons bin-
neh noodt, de manier waarop hij zijn
gast installeert en op zijn gemak stelt
zonder eigenlijk nog precies te weten
wie hij voor heeft en wat die „wie"
Heer, ïk lijd gruwelijk,
achter mijn eigen grendels
mijn eigen gevangene,
hoor ïk niets
dan mijn eigen stem
zie ïk niets dan mijzelf
en achter mij rijst niets
dan leed op,
Heer, hoort Gij mij?
Ik kruip tastend rond,
verblind,
ik stoot mij tegen mijn eigen
wanden, mijn eigen
begrenzingen,
ik verwond mij,
ïk heb pijn
Niemand weet het, want
niemand is bij mij binnen
gekomen.
Ik ben alleen.
Heer, wijs mij mijn deur,
neem mijn hand,
doe open.
Hoort Ge mij?
M'n kind, Ik heb je gehoord.
Je valt Mij tegen.
Ik kijk nu al zo lang
naar je door je
gesloten blinden,
Doe ze open en Mijn licht
zal je verlichten.
Ik sta al zo lang voor je deur,
Doe haar open en
je zult Mij op de
drempel vinden.
Ik wacht op je, de anderen
wachten op je.
Maar jij moet open doen,
Jij moet naar buiten komen,
Waarom zou je gevangen
blijven?
Ik heb je deur niet gesloten,
Maar jij houdt haar aan
de binnenkant
zwaar vergrendeld.
(Naar Michel Quoist, Ge
beden in de maalstroom.)
komt doen? Op deze wijze als van
nature het klimaat scheppend waarin
zijn gast het niet alledaagse verzoek
met temeer vrijmoedigheid tot hem
kan richten?
WANT eenvoudig lijkt het he
lemaal niet aan iemand heel
persoonlijk voor de krant te
vragen hoe hij zo vrijmoedig
vertrouwend door het leven
kan gaan, onbeschroomd alles
en iedereen tegemoet tredende. Hoe
iemand op een ondefineerbare, jaloers
makende manier uiting kan geven aan
wat toch niet anders kan zijn dan een
stellige geloofsverwachting, terwijl hij
herhaaldelijk, tot murw wordens toe,
in het leven is geslagen. Verpletterend
moest zijn verslagen, zou je zeggen.
Dit immers weet je van hem: lang
durige ziekte, die zijn studie bemoei
lijkte, zijn verloofde door een zich
plotseling openbarende geestesziekte
kwijtgeraakt hij heeft tot haar
dood toe iets voor haar trachten te
zijn als onderwijzer in zijn eerste
school, naar later bleek volkomen ten
onrechte, bij een zedendelict betrok
ken, bij een bombardement van de
Maasstad in één slag zijn vrouw, twee
veelbelovende kinderen, zijn woning,
zijn school verloren.
En toch?
Hij heeft ons wel wat onbeholpen
geformuleerd verzoek, hier en daar
met een begrijpend, tevens bemoedi
gend knikje, nu geheel aangehoord en
inmiddels zijn pijp aangestoken. Hij
heeft begrépen, kijkt, zijn gedachten
concentrerend en kleine rookwolkjes
uitblazend de zonnige tuin in, waar
enkele bewoners van het bejaardente
huis hun middagkuier doen.
Na een stilte vraagt hij: Kent u die
tekst uit de eerste brief van Petrus,
aan het begin van het eerste
hoofdstuk: „Geloofd zij de God en Va
der van onze Heer Jezus Christus,
Die ons naar Zijn grote barmhartig
heid door de opstanding van Jezus
Christus uit de doden heeft doen we
dergeboren worden tot een levende
IK geloof, dat ik van daaruit
=en antwoord zou kunnen ge
ven. Om te beginnen dit:
houd onmiddellijk op, zo u
dat mocht doen, mijn persoon
te idealiseren. Ik ben een heel
gewoon mens, een tobber vaak, ie
mand met veel twijfels, met aanvech
tingen, depressief bij tijd en wijle,
iemand die steeds weer op de been
geholpen moet worden.
Maar óls er iets van geloofsvertrou
wen uit mijn leven zou spreken, dan
komt dat door die „levende hoop" uit
de bijbeltekst van zo-even. Ik wil u
proberen te zeggen, hoe ik .die hoop
beleef.
U moet eens letten op dat woordje
„levende" bij hoop. Daar spreekt het
radicale verschil met de gewone, de
menselijke hoop uit. Deze hoop is
lévend, die groeit als het ware. Daar
kun je naar believen van afnemen.
Ik denk aan wat ik vroeger wel
tegen mijn kinderen zei toen ze klein
waren en ze wel eens zoals kinde
ren doen om iets zeurden dat geld
Dan zei je als vader: Jongens, dat
kan niet. We hebben nu eenmaal geen
geldboompje in de tuin, waaraan je
maar hoeft te schudden of de geldstuk
ken komen hup, twee drie rinkelend
naar beneden.
ven. Dat is voor mij gewoon erva
ringsfeit
Nu gaat dat voorbeeld niet helemaal
op. Zoals alle voorbeelden trouwens..
Want voor je kunt schudden, moet era
natuurlijk wel iets aan zijn voorafge
gaan. De bijbel noemt dit „wederge
boorte". Het betekent: als je definitief
een streep zet onder je eerste bestaan
en als je opnieuw begint met je
tweede bestaan, om het nu eens
weg te zeggen.
Wat is je eerste bestaan? Dat is die
periode of dat zijn die perioden in je
leven waarover je, net als Petrus, al
leen maar „bitter kunt wenen". De
tijd die je leerde dat je het toch niet
voor elkaar bokste omdat je 't alleen
niet kon volbrengen en het juist al
leen maar erger maakte.
En je tweede bestaan: waarin je
begon te zeggen: Ik zie er nog niets
van en ik merk er ook nog niets van,
maar ik geloof gewoon wat God zegt
afhankelijk als een wiegekindje
OPNIEUW geboren worden.
Dat is dus opnieuw beginnen.
Als een verschrikkelijk schuw
vogeltje in de hand van de
Here God. Als een wiegekind,
volledig afhankelijk van de
fles die het gebracht moet worden.
Vijf keer per dag.
Opnieuw beginnen. Met alle wan
trouwen nog, met alle onzekerheid
ook nog. Zo van: is dat nu waar? Is
het nu werkelijk zo, dat ik God mag
vertrouwen als degene die komt? En
dat ik Jezus mag geloven, die de gren
zen zal openstellen van het land-
waar-alles-kan? Het land waar God
voortzet wat Hij lang geleden begon?
Precies hetzelfde als bij die baby.
Elke keer huilt hij omdat ie dénkt: ik
krijg het niet, m'n eten. Eerst kent
het kind immers zijn ouders nog niet
goed?
Maar als het groter gaat worden en
het leert zijn vader en moeder ken
nen, dan gaat dat huilen over en komt
er de verwachting: waarom zouden
we niet eten om twaalf uur? En
waarom zouden we vanavond niet
eten om zes uur? ZIJ zijn er toch, ZIJ
zorgen toch? Ik kan me daarop toch
verlaten; het komt toch voor elkaar?
die in een Bristol Brittannia vliegtuig
van de Britse chartermaatschappij Eag-
in Schiphol naar Zuid-Afrika zou
vliegen, is eerst per lijnvliegtuig van
de S.A.S. naar Brussel gebracht, omdat
de Nederlandse Rijksluchtvaartdienst
het Britse toestel geen iandingsvergun-
ning op Schiphol heeft willen verlenen.
België neemt t.a.v. het goedkope char-
tervervoer een ruimer standpunt in en
heeft tegen deze reis, die het vliegveld
Brussel geld opbrengt, geen be
zwaar gemaakt. Voor de reizigers bete
kende het een vertraging van enkele
De B'iksluchtvaartdienst heeft de
vergunning geweigerd omdat de groep
niet voldoet aan de eis, dat de betrok
ken passagiers allen minstens een half
jaar lid moeten zijn van een club, die
de reis organiseert en dat van die vere
niging het goedkope reizen geen hoofd
doel mag zijn. Aan de ongebreidelde
vrijheid in het Nederlandse luchtruim
is met dit besluit metterdaad een eind
gekomen. Dit werd vorig jaar reeds
door staatssecretaris Posthumus aange
kondigd.
Explosie op tanker
SAN FRANCISCO Een explosie
op een tanker, die in de baai van San
Francisco aan de grond was gelopen
heeft dinsdag twee mannen het leven
gekost. Vier opvarenden liepen verwon
dingen op. Er zijn drie vermisten; men
vermoedt dat zij zijn omgekomen.
(Van een onzer verslaggevers)
GRONINGEN Het blijkt, dat
nóg een Nederlander een Tsje
chische medicus en zijn gezin in
zijn auto door het ijzeren gordijn
heeft gesmokkeld; eveneens van
Joegoslavië naar Italië, waar
deze familie thans in een vluch
telingenkamp verblijft. Het is de
Arnhemse leraar L. Luttmer, die
de vlucht medio augustus heeft
bewerkstelligd. Hij zelf wil over
deze feiten niet praten; ze komen
van de Groninger slager Willems,
van wie al eerder bekend was dat
hij een Tsjechische doktersfamilie
had „ontvoerd".
Bijstand van 60 miljoen
WASHINGTON Dc VS hebben
besloten Indonesië onmiddellijk nood
hulp te verlenen in de vorm van aan
vullende zendingen rijst, katoen en on
derdelen voor machines. Ook zullen zij
de opleidingen hervatten van jong
personeel in Amerika. Dit stond in een
verklaring die minister Rusk en zijn
Indonesische collega Adam Malik na
uitvoerige besprekingen uitgaven.
Volgens goed ingelichte zegslieden
wordt de waarde van de bijstand
geschat op bijna 60 miljoen dollar.
LONDEN i" Gevreesd wordt, dat
twee journalisten van het Londense
zondagsblad People verdronken zijn
bij een poging om van Virginia naar
Engeland te roeien. Beiden zijn op 26
mei in een vijf meter lange boot ver
trokken. Het laatst werden zij op 11
augustus door een kotter van de Ameri
kaanse kustwacht midden op de Atlan
tische Oceaan gezien.
Het Britse passagiersschip Monarch
heeft elf dagen geleden de omgeslagen
boot waargenomen op een punt 200
mijl oost noordoost van de plaats waar
zij op 11 augustus waren. Een woord
voerder voor de reders zei, dat het
schip op ongeveer 200 meter de boot
passeerde, doch dat er geen tekenen
van leven waren te zien. De beide jour
nalisten zijn resp. 34 en 29 jaar.
ALKMAAR Bij een verkeerson
geluk is gisteravond de 53-jarige me
vrouw G. Appel-de Beurs om het leven
gekomen, toen de auto waar zij inzat
in een sloot terecht kwam. Mevrouw
Appel werd uit de wagen geslingerd
en kwam onder de auto. Met veel
moeite kon zij worden bevrijd. De
vrouw bleek toen reeds te zijn over
leden. De overige inzittenden van de
auto, de zoon die de auto bestuurde,
en dochter van mevrouw Appel, liepen
geen letsel op.
De Nederlandse gezinnen Willems
en Luttmer ontmoetten elkaar op een
camping in Joegoslavië, in de buurt
van Triest waar ze vriendschappelijk
met elkaar omgingen. Ze waren echter
niet van eikaars doen en laten op de
hoogte voor wat betreft de „mensen
smokkel".
Naar slager Willems later bleek,
heeft de geslaagde ontvluchtingspo
gingLuttmer zich als volgt toege
dragen. De heer Luttmer maakte ken
nis met de Tsjechische dokter, eer»
kankerspecialist, die hem vertelde al
vele jaren pogingen te hebben gedaan
naar het westen te vluchten, echter
zonder succes.
IJN HET DUISTER
De heer Luttmer bood hem aan op
een avond opnieuw een poging te on
dernemen. De Nederlandse en
Tsjechische auto's reden in he' duister
naar de Italiaanse grens.
In de nabijheid van dc grens geko
men, stapte het Tsjechische dokters
echtpaar over in de kofferruimte van
de Nederlandse auto. De twee
Tsjechische kinderen namen plaats op
de achterbank en moesten zich slapen
de houden. Zo wilde de leraar het doen
voorkomen, dat het z ij n kinderen
waren.
Vlak bij de grens sloeg door een
schok het op een kier staande koffer-
deksel dicht. De heer Luttmer reed
door, omdat men al te dicht bij de
douaniers en grenspolitie was. Er de
den zich geen moeilijkheden voor; de
Nederlandse wagen kon praktisch on
gehinderd doorrijden.
In Italië werd in allerijl de koffer
ruimte opengemaakt. Het bleek dat
het doktersechtpaar voldoende lucht
had kunnen krijgen.
Na aankomst in het vluchtelingen
kamp keerden de heer en mevrouw
Luttmer weer naar de Joegoslavische
camping terug. Ze vertelden daar het
verhaal aan de familie Willems.
Collecte in 19 landen
AMSTERDAM Op 24 oktober
wordt in 19 Europese landen een collec
te gestart om fondsen te werven voor
hulp aan vluchtelingen in Afrika of
Azië. De actie gaat uit van de wereld-
vluchtelingenorganisatie der VN.
In Nederland zal de actie bestaan uit
•n in alle gemeenten te hou Jen huis
in huiscollecte, die anderhalf uur zal
duren en omstreeks 20 uur begint. Ra
dio en televisie zullen meewerken.
Daarom hopen de organisatoren dat nie
mand verrast zal zijn als de bel gaat
en een collectant voor de deur staat
De organisatie loopt via de burge
meesters en alle gemeenten doen
Nederland, Noorwegen, Zwitserland
en West-Duitsland zullen samen ƒ25
miljoen geld op moeten brengen om de
nood, waarin de 30.000 vluchtelingen
uit Tibet die in de bergen van India
leven te lenigen.
Enkele tienduizenden collectanten
zijn voor deze korte, maar krachtige
actie nodig. Amsterdam bijv. heeft er
al 4000 nodig. Het zal dan ook moeilijk
zijn voldoende bussen bij elkaar te krij
gen.
steek eens een North State op en ontdek hoe goed een sigaret kan smaken
AAR bij de levende hoop
I gaat dat toch wel zo onge
veer. Om dit schoolmeester
lijke beeld nog even aan te
I houden: je behoeft bij wijze
van spreken maar aan de
boom-van-de-levende-hoop te schud
den en je krijgt er een overvloed
van: genoeg perspectief en moed
waardoor je weer verder kunt. Ook
in heel moeilijke perioden in je le-
NS
Wedergeboren-zijn is:
dat je de melk van
het Evangelie
drinkt, dat je alle
vertrouwen in je
zelf, in je gezondheid en ga zo
maar door, opgeeft. Dat je niet
meer steunt op je eigen improvi
satievermogen, op je eigen trouw,
je zelfstandigheid, je vroomheid.
Maar dat je als een pas geborene
volledig afhankelijk bent van de
fles: de Kerk, die het Woord
brengt. En dat je daarvan groeit
en daarvan ponden aankomt. Tot
je groot bent en volwassen in het
geloof. Tot je weet dat je, zelfs
ten opzichte van de dood en het
onmogelijke, „wedergeboren bent
tot een levende hoop".
Nogmaals dat krijg je niet
cadeau. Het is niet als met een
tablet medicijn dat je in de mond
kunt steken, waarna het resultaat
spoedig merkbaar wordt. Nee, je
moet er voortdurend om vechten,
om knokken. Elke dag.
Moeilijk. Maar de moeite waard.
Luister naar .lis «nar tl)H voor North State', rat da Dutch Swina College Band oJ.v. Peter Schilperoort via Radio Veronica ca. 11.1S en 18.45 u, co. 10.30 en 1845^
