Auca's vermoorden
vier stamgenoten
Zendingen
zoeken
concentratie
jj'IJ J'lf JJ'
Modem gezin als
Ëeloofsöemeente
GEESTELIJK
LEVEN
Waarnemer van
de Wereldraad
Pinkstergebed
m
P
aahdadfmt1:
Het geeft Kerk in
de wereld gestalte
ZATERDAG 28 MEI 196»
RUIM tweehonderd en vijftig zendingsgenoot
schappen waren in Wheaton, Illinois, bijeen
voor hun eerste wereldconferentie van zen
dingen buiten de Wereldraad van Kerken.
Het congres was georganiseerd door twee
federatieve zendingsorganen wier zendingen in to
taal 11.499 zendelingen aan het werk hebben, dat
is 1047 meer dan de zendingsorganen van kerken
die bij de Wereldraad zijn aangesloten er in
Amerika tellen.
De conferentie werd als waarnemer bijgewoond
door Eugene L. Smith van de Wereldraad. Hij looft
het congres voor de voortreffelijke organisatie en
voor de eenheid ondanks vaak diepgaande onder-
(Van onze kerkredactie)
TV7E RADEN evangeli-
sche zendingsorgani
saties aan samen te smelten
als daardoor de administra
tie vereenvoudigd wordt, on
kosten worden uitgespaard
en het zendingswerk beter
opgezet kan worden." Op
deze heel praktische gron
den beginnen de (vooral an-
gelsaksische) geloofszendin-
gen elkaar te vinden. Deze
resolutie werd aangenomen
door een wereldconferentie
van geloofszendingen, de
eerste die gehouden is in het
kleine universiteitsstadje
Wheaton vlak bij Chicago.
De resolutie heeft in de En
gelse pers al de naam
„Wheaton Declaration" ge
kregen.
De geloofszendingen zijn een
typische c ?quentie van de
Amerikaanse kerkelijke gesple
tenheid. Enkele, de grootste, zijn
ontstaan in de vorige eeuw, de
meeste echter pas in deze eeuw.
Zij bekommerden zich niet om
kerkelijke grenzen, of vormden
een organisatie binnen de eigen
kerk van orthodoxe gelijkgezin
den.
Kenmerkend voor hun werk
vorm is, dat zij meestal niet uit-
Ïaan van een kerk, maar wer
en vanuit commissies en bestu
ren die de nood voor het zen
dingswerk hebben gezien. De
meeste organisaties bedrijven
ook geen wereldzending, maar
richten zich op één bepaald zen-
-dingsveld, al is dat in de loop
der jaren nog wel eens ge-
Groei
Zo kan de vroegere China In
land Mission, een van de oudste
geloofszendingen, al lang niet
meer in China werken, waar het
werk begon onder Hudson Tay
lor. Inmiddels werkt deze orga
nisatie in geheel Oost- en Zuid-
oost-Azië en heeft dan ook de
naam veranderd in Overseas Mis
sionary Fellowship. Deze zen
ding is verder dan enige andere
geloofszending, want het is geen
blanke zending meer, omdat nu
ook Aziatische zendelingen wor
den ingeschakeld.
Ook de Soedan Interior Mis
sion werkt al lang niet meer uit
sluitend in de binnenlanden van
de Soedan, maar in geheel West-
Afrika, en met zijn blad African
Challenge in geheel Afrika. Het
zelfde geldt in zekere zin voor
de Africa Interior Mission. Maar
vele andere zendingen werken
slechts in één bepaald gebied.
Kenmerkend voor deze zen
dingsorganisaties is dat de zende
lingen zelf moeten zorgen voor
hun inkomen, vandaar ook de
naam „geloofszending". Als zij
van vrienden en plaatselijke ge
meenten dat inkomen bij elkaar
hebben, dan zorgt de zending
voor hun plaatsing en bemiddelt
zij bij het doorzenden van de
giften. Een bepaald percentage
wordt meestal afgetrokken voor
administratieve onkosten.
linge verschillen over de Pinksterboodschap, de leer
van de kerk en de bedelingenleer. Volgens hem zal
de Wheaton Declaration, de resolutie die werd aan
genomen, behoren tot de belangrijkste zendings
documenten van deze eeuw.
Hij is blij met deze eenheid, maar vreest toch een
dieper wordende kloof ten opzichte van de „Wereld
raad-zendingen." Negen van de vijftien referaten
bevatten ergens een aanval op de oecumenische be
weging en soms met name op de Wereldraad.
Smith verwacht dat overal ter wereld deze zendin
gen en de jonge kerken uit hun werk geboren, zich
aaneen zullen sluiten. Komt deze verenigende ten
dens uit Groot-Brittannië dan wordt een open orga
nisatie gevormd ongeacht tot welke andere organi
satie de leden behoren. Gaat de leiding echter uit
van Amerikanen (zoals in Afrika) dan wordt vaak
de eis gesteld dat ledenorganisaties niet tegelijker
tijd lid kunnen zijn van Wereldraad-organen.
Eerste zendingsreis van
Aura-christenen
(Van onze kerkredactie)
De verkondiging van het evangelie onder de Auca-
indianen is opnieuw gepaard gegaan met een moordaanslag.
Tien jaar na de dood van de vijf jonge Amerikaanse zende
lingen zijn nu door inwoners van een ander dorp vier Auca's
vermoord, omdat hun familieleden christen geworden wa
ren. De moordaanslag was het Auca-antwoord op het besluit
van de jonge christengemeente om zendelingen naar de
andere dorpen te zenden.
verscholen hadden. Daar zij een
aanval vreesden, besloten zij on
middellijk naar hun eigen ge
meente terug te keren. Op hun
tocht van drie dagen en nachten
door de jungle werden zij voort
durend achtervolgd, maar niet
aangevallen.
van het christelijk dorp riep Oh.
caye de wildernis in wat Jezus
Christus voor haar betekende.
Als antwoord hoorde rij slechts
het hoge Auca-gefluit, maar w»j
wist zij dat de moordenaars van
haar familie haar haddea
Vanuit haar hut aan de rand verstaan.
De oude Nigeriaan rechts heeft
geen bijbel. Hij zou hem waar
schijnlijk ook niet kunnen lezen.
Vol aandacht luistert hij r
wat zijn dominee hem er
voorleest. De jonge kerken heb
ben nog veel te weinig bijbels
tot hun beschikking. Om hiervoor
geld bijeen te brengen houdt het
Nederlandse Bijbelgenootschap
in de week tan 5 tot 12 juni de
actie ,JViet bij brood alleen".
reeds veel aandacht in de Ameri
kaanse kerkelijke en christelijke
pers gekregen. Olan Gendrix.
van de Far Eastern Gospel
Crusade heeft de opmerking bot
weg gelanceerd in het blad Eter
nity: Er zijn veel te veel zen
dingsorganisaties. De redactie
was wat voorzichtiger, want die
zette boven het artikel de vraag:
„Te veel zendingen?"
voor samenwerking met andere lijke vrijheden en alle vormen
kerken en zendingsorganisaties, van sociale gerechtigheid in de
Ze zijn sterk evangeliserend. gehele wereld".
Samenwerking iïS "du'bbe?werk'"2 Hindernis
Na de oorlog hebben deze or- vermijden resultaten zal boeken. Amerika telt in totaal 427
ganisaties, die bepaald huiverig De Wheaton Declaration heeft zelfstandige zendingen. Daarvan
waren voor het werk van de oe-
In maart meldden wij dat de
christelijke Auca gemeente van
het dorp Tewaeno besloten had
zelf zendelingen uit tc zenden.
Deze Auca's die in 1956 de vijf
Amerikaanse zendelingen ver
moordden zijn door het getmge-
zijn 47 organisaties met 8.413
zendelingen georganiseerd in de
IFMA. Daarvan hebben op hun
beurt 12 twee honderd of meer
zendelingen op de velden. Vol
gens Hendrix proberen tiental
len organisaties geldelijke steun
te verkrijgen van steeds weer
dezelfde mensen, ze zoeken hun
kandidaten bij dezelfde scholen
en laten in steeds weer dezelfde
kerken iets van hun werk
zien.
Als grootste hindernis ziet
Hendrix he feit dat in veel ge
vallen de stichter nog steeds in
leven is en niet graag zijn eigen
persoonlijk werk ziet opgaan in
een groter geheel. Dan is er de
kwestie van het sentiment. Een
zending heeft zo'n prachtige
geschiedenis. God heeft dat
werk gebruikt, mag je dat nu
zomaar op laten gaan in een an
der werk? In de derde plaats
noemt Hendrix als moeilijkheid
de angst om met een andere or
ganisatie, die men nog niet goed
kent, in zee te gaan.
Maar het ziet er naar uit dat
die drie hindernissen overwon
nen zullen worden. Ook op dit
gebied wordt nu gestreefd naar
concentratie.
Hieruit zouden wel eens 's we
relds grootste zendingsorganisa
ties kunnen ontstaan, want nu
reeds hebben de Amerikaanse or
thodoxe zendingen meer mensen
op de zendingsterreinen dan alle
kerken van de rest van de we
reld bij elkaar. Reeds nu hebben
enkele van deze organisaties
reeds 1000 of meer zendelingen
op hun zendingsterreinen, waar
bij wel gerekend moet worden
met het feit dat vrouwen van
zendingspredikanten meegeteld
worden.
nis van de weduwe Elisabeht El
liot en zuster Rachel van de ver
moorde vliegenier Naze Saint tot
geloof gekomen. Betty Elliot
heeft inmiddels het Evangelie
van Marcus in hun taal over
gezet. Begin van dit jaar, toen de
moordaanslag op de Ameri
kaanse zendelingen werd her
dacht deelde de bekeerde moor
denaar Dyuwi, die nu ouder
ling van de kleine gemeente is,
mee dat hij zich geroepen wist
om stroomafwaarts het evange
lie te gaan prediken.
Op weg
Ongeveer een maand geleden
vertrok een groep van vier Au-
ca-christenen voor hun eerste
zendingsreis. Het doel was een
groot Auca-dorp dat bekend
stond om zijn vijandige houding.
Gepoogd was reeds om de eerste
contacten te leggen met familie
leden en het zag er naar uit dat
de groep misschien niet vriende
lijk maar toch ook niet vijandig
zou worden ontvangen.
De groep werd geleid door ou
derling Dyuwi, wiens zuster in
dat dorp woonde. Lid van de
groep was een meisje uit dat
dorp Oncaye, dat in Tawaeno tot
geloof gekomen was. De groep
bestond uit vier mensen. Toen
zij in het dorp aankwamen, von
den zij dit geheel verlaten. In
een van de hutten vond Oncaye
haar moeder met een speer in
haar hart. In een andere hut
vond zij haar twee broers dood
op hun bedmatten liggen.. Zij wa
ren kennelijk in hun slaap ver
moord. Een vierde slachtoffer
was de zuster van ouderling
Dyuwi. De vier mensen die,
naar zij hoopten, hen zouden hel
pen om. door het dorp te wor
den opgenomen, waren allen ver
moord.
Terug
Een onderzoek in de omgeving
toonde aan dat de inwoners van
het dorp zich in de jungle
J'ir f 11 j!i-
Wij naderen uw hemeltroon,
o Heer die ons geneest,
o Zoon van God, o mensenzoon,
en bidden om uw Geest.
Verhoor ons ongeduld;
laat ons niet onvervuld;
opdat ons leven U vertoont
en heiligheid onthult.
Verhoor, o Geest die levend maakt,
't gebed door U gewekt;
vervul het hart, naar U ontwaakt
en aan zijn nood ontdekt
Laat ons niet zonder kracht;
doorstroom die op U wacht;
totdat de liefde, lang verz#akt.
uit heel ons wezen lacht.
O adem van het eerst begin
en van het Pinksteruur,
herschep ons hart en woon erin,
vervul ons met uw vuur.
Beweeg ons tot de grond;
spreek zelf in onze mond;
tot overal uw Rijk begint
waar hoort die niet verstond.
TEKST: INGE LIEVAART
MELODIE: NELLY POORTIER
Zelfstandig
Deze zendingen stichten
plaatselijke gemeenten, die
zelfstandig verder moeten groei
en. De band met het thuisfront
van deze gemeenten is dan ook
vaak heel zwak en meestal een
persoonlijke band via een zende
ling of de zendelingen die er
al jaren werken.
Veel van dit zendingswerk is
ontstaan uit particulier initiatief
van een bepaalde zendeling.
Soms voelde hij zich niet geluk
kig in de organisatie die hem
oorspronkelijk uitzond. Hij keer
de dan naar Amerika terug en
stichtte een eigen zending. Soms
ook kwam een zendeling in een
bepaald land op de een of ande
re manier in aanraking met een
„onontgonnen" gebied elders, de
eigen zending voelde er dan
vaak niet voor om daar te gaan
werken, en om die redenen
werd dan een nieuwe zending
geformeerd.
Theologisch liggen de meeste
geloofszendingen vrij dicht bij
elkaar, ze worden meestal gere
kend tot de groep van de
„conservative evangelicals", zijn
vrijwel allemaal huiverig voor
samenwerking met de Wereld
raad, hoewel ze op het zen
dingswerk vaak wel openstaan
cumenische beweging, zich in de
Verenigde Staten sterker aaneen
gesloten. Ze hebben drie federa
ties gevormd, die tot nu toe ei
genlijk alleen ontmoetingscentra
waren. De kleinste groep is een
organisatie van zendingen van
kerken die bij de Internationale
Raad van Christelijke Kerken
zijn aangesloten.
De twee grote groepen zijn de
IFMA en de EFMA. De letters
FMA betekenen hetzelfde, Fo
reign Missions Associations
(Unie van buitenlandse zendin
gen). De „I" komt van „Interde
nominational". Deze organisatie
bestaat louter uit zendingen zon
der kerkelijke achtergrond op
het thuisfront. Zij worden
gesteund door mensen uit aller
lei kerken. De „E" komt van
„Evangelical". Die organisatie
bestaat uit kerkelijke zendingen
van orthodoxe signatuur.
Voor het eerst hebben beide
unies nu een gezamenlijk „Con
gres voor wereldwijde zending"
georganiseerd. Meer dan 900 zen
delingen en predikanten van jon
ge kerken uit zeventig landen
woonden dit congres bij. Na
acht dagen vergaderen werd een
resolutie van 5900 woorden aan
genomen, waarin duidelijk aan
gedrongen wordt op meer samen
werking.
Eenheid
Niet slechts op practische gron
den wil men komen tot fusies.
Onder het hoofd „Over evange
lische eenheid" wordt onder
meer ook gezegd: „Wij waarschu
wen evangelische (in de beteke
nis van orthodoxe) christenen
geen nieuwe kerken of organisa
ties te stichten, waar bestaande
groepen met gelijke geestelijke
achtergronden reeds hun taak
vervullen".
Nog steeds blijft men huiverig
om het voorbeeld van veel Euro
pese zendingsorganisaties te vol
gen en ook aandacht te gaan
schenken aan allerlei noodzake
lijk sociaal werk. Maar toch
blijkt uit de Wheaton Declara
tion dat men toch niet meer lou
ter met preken wil volstaan. In
dit verband wordt gezegd:
„Evangelische sociale acties moe
ten samengaan, waar maar moge
lijk, met de verkondiging van
het evangelie van Jezus
Christus... We dringen er bij alle
evangelischen op aan zich open
lijk en duidelijk in te zetten
voor rassen gelijkheid, mense-
De praktijk van het geloven is een onderwerp dat,
gelukkig, hoe langer hoe meer aandacht krijgt in de
kerken. Met name de r.k. kerk besteedt er ook ruime
aandacht aan, heeft er zelfs series boekjes aan gewijd.
Een recent exemplaar uit zo'n serie is Het gezin als
geloofsgemeente, door J. van Haaren, die hoewel voor
zichtig, daar toch rake dingen over kan zeggen. Hier
om èn om de frisse manier van zeggen hebben we
enkele facetten uit dit boekje naar voren willen
brengen.
Gezin als geloofsgemeen
te. Wat wordt daarmee be
doeld? Iets in deze rich
ting: wat in de Kerk in
woord en sacrament, in het
gemeenschap-der-heiligen-
zijn naar voren komt,
wordt thuis in het samen
zijn van man en vrouw in
de gedragingen van ouders
en kinderen, op prozaïsche,
dat is op gewoon menselij
ke, wijze vertaald, name
lijk als zij samen eten,
praten, leven. Vaak is het
gezin de kleine kerk ge
noemd. Een inderdaad goe
de kwalificatie om de be
tekenis van het christelijk
gezin aan te geVen.
Wat betekent het nu voor
het gezin om geloofsgemeente
te zijn? Baseren wij het gezin
op de onderlinge liefde van
man en vrouw en zien wij in
die liefde de band die het ge
zin tot gemeenschap maakt,
dan is daarin nog niets duide
lijk van een g?loofsgemeen1e.
welke immers haar basis
vindt in geloof en doop.
Het is het geloof van de
ouders, dat het gezin tot ge
loofsgemeente maakt. Anders
gezegd: het geloofsgemeen-
te-zijn hangt van vader en
moeder af. Zij rtiaken het ge
zin en zij moeten het gelo-
vig-zijn verwerkelijken in de
tijd waarin zij leven.
Het christelijk gezin is ge
baseerd op het in geloof, dat
is in Christus, gehuwd zijn
van man en vrouw. Het vindt
zijn fundament in de totale
toewijding van man en
vrouw, die hoort te zijn als
de toewijding van Christus
aan de Kerk. Het gezin is ge
loofsgemeente, omdat het zijn
wortels heeft in een samen
hang die beeld is van de sa
menhang van Christus en de
Kerk. Die samenhang is een
heid in liefde en overgave.
Zeggen we lat het gezin
naar God moet leiden, dan
behoeft dat nadere uitwer
king. We weten dat het gezin
is de van nature gegeven
menselijke samenhang. Deze
is, als hij gedragen wordt
door geloof en doop van de
ouders, tevens ge'o.jfssamen-
hang. In die geloofssamen-
hang nu kunnen menselijke
werkelijkheden in de heils
werkelij kheid binnengehaald
worden.
Leren leven
Zo kan in het gezin de bete
kenis van het menselijke
bestaan, de diepste grond van
de menselijke intimiteit, de
betrokkenheid op leven en
sterven een helderheid krij
gen, die in het geloof haar
oorsprong vindt Men zou ook
kunnen zeggen dat het het
gezin is, waar de mens leert
wat leven betekent.
Zo kunnen we gaan spre
ken van de eerste menselijke
bewegingen, de bewegingen
van de liefde waardoor hou
vast en warmte aan de gebor
genheid worden gegeven, de
beweging van de verwachtin
gen welke, door de betrokken
heid op elkaar, vervulbaar
zijn. De saamhorigheid dient
zich aan; de weg naar mede
mensen buiten het gezin. Kort
om het gezin leert leven
met mensen. In de geloofsge
meente van het gezin sluit dit
alles duidelijk leven met God
in.
In het gerin, in het bij el
kaar honden, kan zichtbaar
worden wat God met de
mensen voorheeft. In de op
gewone menselijke liefde ge
baseerde gemeenschap die ge
rin heet wordt ons ®o iets ver
teld van wat er is tussen God
en de mensen. In het gezin
wordt iets van de sluier van
dat geheimenis opgelicht, is
dat gezin vindplaats van open
baring.
Anders
Nu functioneert het gezin
in deze tijd op andere wijze
dan nog maar betrekkelijk
kort geleden. Het moet dit
trouwens, wil het zijn taaak
goed vervullen. En het dient
ook anders als geloofsgemeen
te te gaan fungeren.
Willen we die verandering
proberen te omschrijven, dan
zou dit er wellicht van kun
nen worden gezegd. Het lijkt,
of de meeste gezinnen zich
minder in zichzelf opsluiten
en zich minder afsluiten van
de wereld, al wordt de ge
zinsintimiteit thans juist ster
ker gezocht dan vroeger. Het
gezin lijkt minder in verweer
tegen de wereld-als-gevaar-
voor-het-geloof, dan tegen de
wereld inzoverre deze inbreuk
op het geheel eigene van het
gezin, de intimiteit, wil ma
ken.
De indruk bestaat, dat het
gezin op zoek is naar de
wijze waarop het in deze tijd
als geloofsgemeente kan func
tioneren. Te weinig heeft de
Kerk nog weet van de bijzon
der grote waarde van het ge
zin als geloofsgemeente. Hoe
men ook over het veranderen
de functioneren van het gezin
als geloofsgemeente moge
denken, er is in elk geval een
grotere vrijheid merkbaar en
een meer open ruimte
ontstaan, waardoor het gezin
zelf kan gaan ontdekken wat
het (allemaal) als geloofsge
meente is.
Kort samengevat: krach
tens zijn aard hoort het gezin
in de wereld thuis. Ook als
geloofsgemeente hoort het
daar thuis. Om die reden is
het christelijk gezin kerk in
de wereld en kerk naar de
wereld toe. Hetgeen wil zeg
gen, dat het gezin de kerk in
de wereld gestalte geeft!
Spelenderwijs
Het gezin moet spelender
wijs aan de vruchtbaarheid
van deze aarde groeien. In
het gezin moet aan het licht
komen, dat geloven van mens
tot mens moet kunnen gaan;
dat vertrouwen wil zeggen:
elkaar bij de hand houden en
dat liefhebben het meest vol
waardige spel is van mensen,
die met hart en ziel aan el
kaar hangen. Daarin wordt
dan openbaar wat Kerk is:
het zijn voor elkaar, het hoop
geven, het liefhebben tot het
einde toe en het juist hier
door God toebehoren. Die dit
alles mogelijk maakt.
1) Het gerin als geloofsge
meente. door J. van Haaren.
Uitgave P*x, 's-Gravenhage
(M blz., f 5,90).
