Een knappe
misser
Antwerpen haalt
animisten en
surrealisten voor
het voetlicht
CULTUREEL
VENSTER
Religieuze aspecten van
Oberhausen '66
EEN NIEUWER TESTAMENT
ZATERDAG 26 FEBRUARI 1966
ANTWERPEN Evenals
In andere landen, waar de
wildste modernismen het
luidst bejubeld worden, gaan
in België een aantal kunste
naars in stilte voort langs de
weg die in het midden van
de jaren dertig werd inge
slagen. Zich niets aantrek
kend van de dood
zwijgers en afwij-
zers in het we
reldje van critici,
heeft hoofdconser
vator W. Vanbese-
laere het werk
van zestien kun
stenaars voor het
voetlicht gehaald
in zijn Koninklijk
Museum voor
'Schone Kunsten.
Het loont de moei
te, vóór 17 april
de paleiselijke za
len in de Sinjoren
stad te bezoeken.
Zij herbergen een
fijne tentoonstel
ling: een interes
sant overzicht van
de animisten en
surrealisten die
behoren tot „De
generatie van
1900".
Deze generatie, die in de jaren
dertig aan bod kwam, zette zich
af tegen de geruchtmakende re
volte van het Vlaamse expres
sionisme. Na hun terugkeer uit
Nederland, waar zij de eerste
wereldoorlog als vluchtelingen
hadden overleefd, werden Frits
van den Berghe en Gust de Smet
de voornaamste verwekkers van
de expressionistische revolutie.
Met weldra Permeke als leider
hielden de furieus experimente
rende natuurvervormers van 1922
de gewin en naam brengende
wind. in hun'zeilen tot aan het
uitbreken van de economische
wereldcrisis.
Terug naar de liefdevolle en in
tieme beschouwing van de natuur
was de reactie op het expressio
nisme, en onvervormd uitzicht
daarop werd het resultaat, gedra
gen door de generatie van 1900.
Twee wegen sloegen de jongeren
in, twee etiketten kregen zij op
geplakt vanwege de „kastindeling"
der kunsthistorie: „Animisten" en
„Surrealisten".
Hella S. Haasse is begaafd,
geleerd en daarbij vrouw ge
bleven. Haar jongste publi
catie is (weer) een histori
sche roman, spelend in het
Rome van 417 na Chr-istus.
Het boek heet Een
nieuwer Testament,
geslaagd. Het is een ingewikkeld
en wat rommelig geheel gewor
den, of eigenlijk geen geheel. Na
tuurlijk weet Hella Haasse dat
het is een uitgave van Em. kend zijn, vormen het historisch uitvoerige voorstudiën alleen
Querido te Amsterdam, telt ÏZZ
gebracht.
167 bladzijden en kost 11.50.
Het verhaal beweegt zich
Optocht in kanten jurken
dan ook tot taak heeft gesteld
alleen het essentiële te geven,
j j r- j Zij verzint in haar boek een binnen bet beperkte kader van
rondom de figuur van de proces, dat in 41* gevoerd zou nog geen tweehonderd bladzij-
diohter Claudius Claudia- zlin tegen een vooraanstaand, den duidelijke druk. Of is het
nus, die in 394 uit Alexan- Rifdat'oro^es k^udlsnS'S^ werk 'n deze vor" ee" be-k£r"
öij uat proces is uiauaianus oe- x a veej omvangrijker
drie naar Rome kwam, daar trokken, die onder de naam NiU- manuscript? Als enigermate ge-
beroemd werd, maar in 404 acus in Rome ondergedoken oefend lezer en ujt ervaring we-
plotseling uit de geschiedenis 1^*2» *n X"w°"i?,Lb0"d tend wat het schriiven van een
verdwenen ziend door het geven van een- boek is vjnd ,k de gekozen com-
verdwenen. voudige lessen. Het proces wordt positie voor de betrekkelijk ge-
Van Vestdiik is een sonnet be- geleid £°0r de PJefeCt Hadrian."s,; ringe omvang van het werk ver
van vesiaijK is een sonn« oe meer Romein dan een Romein keerd- Een verhaal, gewoon ver-
(bl. 26): want hij is uit Egypte -
x -x -x x T7- afkomstig, evenals Niliacus, ali- nimum 'aan "terugblikken, en
ve historiciteit fascineert Vest- as Claudius Claudianus, alias waarbij de handeling nummer
Klafthi Hadrianus kant zijn Snwi, SZSf besssj-
TenvaTPiZZ De FiïosoZ ev ZTfeTrt a "aaf "ca ionaan vl?g nummer tw£-en de "S",
da Sluipmoordenaar en De hatd 3»^ 1'"va^n'1ffhJaTSS d^ bekwama'a"
van het^ekenJe^T^ie^onbeken- Is.raë"et. en een EgyPtlsche sla" geroutineerde schrijfster een
van het bekende en het onoeken vin; kiemzoon van de vermogen- meesterwerk hebben kunnen
de werkt inspirerend, zoals de de Alexandrijnse Jood Eliëzer worden Nu is het eerste van de
SlT'.ïïeiemnlnnr^mn riin ben Ezekiël- Hadrianus was toen drie hoofddelen overbelast met
the een exemplaar van zijn a, Romeins ambtenaar en re,rosnectie- de prefect Hadria-
^e'doef'zich its degelijks vwr ontmo.ette de wijze grootvader nus lejdt een verhoor, dat tot
D* t/rd5&i«n Ht'an rierma" loe "T
nia van Ctaudiïz Cfaudianuz; da- STnU^rt S sohr"?^
ta. fe,ten en „ed.ahtan d,a ba- boek wordt de her.ontdekte haVkadar
dichter de ondergang van Hadn- van die terugblikken Eliëzer ben
anus omdat deze hem, na een Ezekjgi en iater Niliacus over
Tr J „on„ a n-a?t officiële veroordeling, probeert Hadrianus bespiegelingen ten
Jos Verdegem (1897 - 1957). Jo- te redden. beste geven. In het tweede
zef Vinck (1900) streeft naar hoofddeel is Niliacus aan het
contrastwerking, maar hij bezon- bamenvatting woord; deze 65 bladzijden geven
Het „nieuwer testament" bete- tenminste een aaneengeschakeld
in monotone vlakken. kent jn eerste instantie een sa. verhaal, althans een relaas dat
Ons resten nu nog Paul Del- menvatting van Claudius' levens- in hoofdzaak gewoon doorloopt,
vaux (1897) en René Magritte inzicht, gewonnen in zijn onder- Het derde hoofddeel, kort gehou-
(1898), surrealistische tegenpo- duiktijd temidden van de heffe den en dramatisch bedoeld, be
ien van de „animisten" uit de des volks. Het eerste „testa- vat het „nieuwer testament van
generatie van 1900. Van allen ment" was namelijk het dicht- ruim 4 bladzijden, bespiegeling
hebben zij buiten België het werk uit zijn glorietijd. In twee- dus weer. Zoiets valt in een dik-
meest bekendheid gekregen, de instantie zinspeelt de uitdruk- ke roman van Dostojewski niet
Hun pijnlijk nauwkeurige schil- king „nieuwer testament" na- op, maar in het beperkte kader
dering van realiteiten die in tuurlijk op het Nieuwe Testa- van 167 bladzijden verbreekt het
gië, doch heeft de Nederlandse het totaal van de compositie bui- ment, aanvaard door christenen de stroom van het gebeuren. Is
ten de werkelijkheid treden en (nog veel meer) naamchriste- het maniertje niet verouderd,
(dus sur-reëel zijn) openen nen in Rome en daarbuiten. Het om iemand ergens neer te zet-
het wondere werelden. Vertrekpunt nieuwere schuilt dan hierin, dat ten, een paar details uit zijn
ruil voor is veelal gezamenlijk het con- er een soort derde weg wordt omgeving te laten opmerken en
de mens en de plek om introvert animisme wil hij fiict tussen individu en omge- gepredikt: niet meer het over- dan te laten vercmken in een
aan het nauwkeurig beschouwen ving, maar bij Delvaux voert de leefde godengeloof, maar ook zorgvuldig geordende stroom
Hij
8 Toon Hermans, die zingt
expressionisme
toch nog wel eens een „bood
schap" koppelen. Dat is er dan werkelijk) naar de velden
niet een van milde ironie.
trein van de fantasie (soms daad- niet de leer van Jezus (hoezeer
lelijk) naar de velden van er eerbiedwaardige volgelingen
ietwat verkrampte erotiek, zijn), doch een nogal modern DSKOrt
herinneringen?
Veel aandacht krijgt op de ten- terwijl Magritte zijn symbolie- aandoend humanisme, zoals Dan is er b.v. de figuur van
beeldhouwers Georges Grard toonstelling het werk van Henri- ken meer richt op zaken van de men dat omschreven vindt op Urbanilla, de vrouw van de
(1901) en Charles Leplae (1903). V. Wolvens (1896) en van wij- geest, op problemen in het dage- bl. 162: straat, die op bl. 62 haar „ik"
m 1962). lijks bestaan. „Waar zou de zin van het Ie- ontdekt, heel boeiend. Maar die
ven anders te vinden zijn dan in ontdekking heeft verder geen
De tentoonstelling mag niet de natuurlijke^ zogenaamd tijde- effect in de geschiedenis, ze
n mtvplppH als epn verte- ,^ke wereld, in het bestaan op blijft geïsoleerd en daarom \rij-
Grard doet in sommige naaktfi- len Paul Maas (1890
guren denken aan Maillol en Re- Zware verfopdracht en weinig
Leplae is een uitstekend verfijnde kleuren bij de een,
portrettist. Zijn recente, grote spaghetti-achtige penseelvoering worden uitgelegd als een verte-
f, Makten verinnen in vormbeheer- - --- --
i mëerbelo-
sing en expressie ee
vende opgaande lijn.
Folklore, oudheid en primitieve
bij de ander, zijp elementen die derd of overdreven bewonde- aarde:van dat met rede begiftigwel zonder zin. Ook hier dringt
een zo omvangrijk exposé niet fend terugblikken op hetgeen in de Wezen, de mens? Ik geloof zich de indruk op, dat er in het
kleine, weinig aan de weg njet aan wonderen, niet aan iter- manuscript duchtig is bekort;
timmerende en weinig geprezen rijzenis uit de dood> staan als ik dit mis heb, vind ik de
bronnen voor de voo'mamelijk af" is nog zwaar gebor- Vlaamse kring tot stand is ge- aan hemelvaart; maar ik weet, zaak nog vreemder,
in ceramiek werkende Pierre steld merkbaar bij de intiemer bracht. Als spoedig m vervulling dat strijdbare en tegelijk nederi-
Caille (1911). Hij is ook de „hu- wordende Hubert Malfait gaat wat Van Ostayen heeft aandacht voor de levenden, Interieurs en situaties worden
morist" onder de animisten. Het (1898). De uit gelijke hoek ko- voorzegd, nl. dat er een moment egn f naar gerechtigheid, meer dan eens prachtig voor de
werk van schilder Albert Das- mende en daar nog wel toeven- komt dat meerdere kunstenaars d<? gestalte kunnen aannemen geest geroepen, maar het geheel
J nch weer zullen gaan buigen 0„der de menaen." is verdronken in een beschouwe-
over het „allerkleinste", zou de- lijkheid die de gang van zaken
niet al'ti'jd aan gekunsteldheid te ze expositie wellicht hier en Domme|ja stremt en de zo knap gewekte
ontsnappen. daar deuren kunnen openen. Het a indruk van het leven uit die tijd
War van Overstraeten (1891) tentoongestelde wordt begeleid Bij alle respect voor de grote door een moderne gevoelstoon
Charles Leplae
Eerbied
Het eerstgenoemde etiket kan
aanleiding geven tot misvatting.
Animisten hebben niets uitstaan
de met het animale, of dierlijke.
Wel heeft het „Anisme" in de
beeldende kunst raakvlakken
met de geesteswereld van na
tuurvolkeren, het geloof dat alle
ding bezield is. De filosofie van
animistische kunstenaars is
echter niet behept met verafgo
ding van dingen of angsten voor
demonen, maar spruit voort uit
een intense eerbied voor het le-
Animistische kunstenaars bedding verlegd en zoeken in
staan vol verwondering tegen- hun hermitage het innerlijke te
over al wat leeft: mens, dier en doorschouwen en dat te verbeel-
natuur. Suggereert de modernist den. Vandaar dat we een voor-
het leven als chaos en destruc- keur zien voor het portret als
tie, voor de „Animist" is het resultaat van direct contact. Dan
ordening en harmonie. Zij uiten bet familietafereel en de atmos-
zich niet fel, niet baldadig. Hun ferisch geproefde verbeelding
kunst is geen manifest voor het Van mens en dier in het land-
ongeremde, geen proclamatie lot schap,
het „leef er maar op los" met
an normen en
vormen en technische vaardig
heid. Haf fijnst „geproefd" is naar
Tegen hedendaagse gevierde ons gevoel het werk van de in
stromingen plegen „Animisten" 1951 overleden schilder Albert
geen rebellie, althans niet in die van Dyck. Bij zijn verstilde en
zin, dat hun werk donderpreken intieme beschouwing van leven
zou inhouden. Zij hebben eigen en natuur, het kind met geitje
techniek en materiaal te beheer,
sen. In de vaardig gedane teke- ontsnappen,
ningen van Jos Hendrickx
(1906) bespeurt men de mon
mentalist, die hij bij voorkeur
glasramen, is. 0 -
Jacob le Mair (1905 bij Delft groteske, spreekt uit de niet zo kens),
geboren) leeft sinds 1922 in Bel- krachtige gouaches van wijlen
Kanunnik Lemailrton Charles Leplae
Kerk en film zijn goede
buren, dit zei Ober-
kirchenrat Helmut Rösz-
ler uit Düsseldorf, toen
hij dinsdagmiddag 15 fe
bruari in het Evangelische
Gemeindehaus de gasten
van de VII Westdeutschen
Kurzfilmtage te Oberhau
sen begroette. En hij zei
dit niet alleen omdat het
Gemeindehaus de over
buurman van de Stadthal-
le is, waar de filmdagen
gehouden werden, maar
veelmeer omdat kerk en
film iets gemeenzaams
hebben, op elkander be
trokken zijn.
Ds. Röszler zei het zo: „Dit
op elkander betrokken zijn
van kerk en film wijst daar
op, dat zij beide op de mens
gericht zijn en wel de mens
als zodanig, zonder onder
scheid van kleur, afkomst, so
ciale positie, nationaliteit. Bei
de willen de mens op een ni
veau bereiken, dat dieper ligt
dan alleen het intellectuele.
Op dit punt zie ik een bepaal
de analogie tussen de moder
ne prediking en de moderne
korte film. Beide willen de
mens niet naar zijn gevoel,
noch intellectueel, maar exis
tentieel benaderen: de mens
daar opvangen waar hij
iverkelijk staat, doordat zij
hem van zijn verkramvin-
gen en conventies willen ver
lossen; hem ontvankelijk ma
ken voor een antwoord op de
vragen die zijn eigen existen
tie hem stellen, een ant
woord, dat hij zichzelf niet
kan geven, omdat het uit
een andere dimensie, n.l. uit
dat wat hem niet ter beschik
king staat, wat wij in de taal
der kerk „Openbaring" noe-
;- is bewonderenswaardig in zijn door een royaal geïllustreerde capaciteiten van de schrijfster stoort,
n atmosferische landschappen. Een en breed oriënterende catalogus moet ik eerlijkheidshalve beken- Tenslotte nog iets over de
hang naar het ongewone, het (voor honderd Belgische franks- nen, dat ik het boek maar hal- geest van het werk. Die is ver-
verwege geslaagd vind en dat want aan een nobel stoïcisme,
TON HYDRA betekent, strikt genomen, niet vergeestelijkt door een heden
daags humanisme dat het een en
ander aan het christendom heeft
ontleend (en op bepaalde pun
ten beter in praktijk brengt dan
christenen). Toch overtuigt de
voorstelling die de schrijfster
geeft niet geheel. Zij kent: 1.
echte christenen, al of niet Aria-
nen, die hun leer in de praktijk
brengen en daarvan geen ophef
maken; 2. naamchristenen, die
eenvoudig de heersende richting
volgen achter de keizer en de
bisschoppen aan; 3. heidenen
van de oude stempel, die gevaar
lopen als staatsgevaarlijk te wor
den beschouwd. In die tegenstel
ling tussen 1 en 2 geloof ik niet
helemaal. Bisschop Ambrosius
van Milaan wordt genoemd; hoe
zeer „officieel" christen, kan hij
toch moeilijk tot de tweede
groep worden gerekend, even
min als zijn geesteskind Augusti-
nus (wiens naam in het boek
niet voorkomt). De schrijfster,
die zo goed de ingewikkeldheid
van de menselijke psyche kent,
maakt zich van de groepen wel
wat simplistisch af.
men, tot hem komt... De kerk
wil een bondgenoot van de
vrijheid des geestes zijnook
experimenterend onder het ri
sico van het mislukken, als
het daarbij maar gaat om het
behouden van de menselijk
heid in het patroon der maat
schappij.
Laat ik met één aspect beslui
ten, dat kerk en film verbindt,
of tenminste zou kunnen ver
binden: dat is het volkerenver-
bindende ethos der humaniteit,
die voor de mens als een door
God geschapen en tot verzoe
ning opgeroepen wezen open
staat. Wij verwachten van de
korte film geen credo in christe
lijke zin, maar wij zouden
graag zijn openheid wensen te
genover de door de boodschap
der kerk verkondigde realiteit
der verzoening.... Ik hoef niet
te beklemtonen, hoe dankbaar
we zouden zijn. als ook de kor
te film deze volkerenverbinden-
de en mensenverzoenende hou
ding zou nastreven en ik hoop.
dat de kerk, waar zij zulke
kunstwerken ontmoet, hun niet
alleen haar goedkeuring zou
willen geven, maar ook naar
middelen en wegen zou zoeken
om deze films naar vermogen
onder de christenen te verbrei
den...". aldus ds. Röszler. Het
was verreweg het beste woord,
dat ik in Oberhausen heb ge
hoord. Het omvat een geheel
werkprogramma hetzelf
de werkprogramma, dat IN-
TERFILM zich in de tien ja
ren van zijn bestaan tot taak
heeft gesteld: zoeken naar
films, die volkeren kunnen ver
binden en mensen kunnen ver
zoenen en deze films, als zij
gevonden zijn. naar vermoger
te helpen verbreiden.
stelt dit meisje uit haar isole
ment tc halen en te begeleiden
door het leven. Ik moet zeggen,
dat ik in jaren niet zo'n fijne,
door en door menselijke film
heb gezien.
de officiële inzendingen op
het Festival. Het was de film
..Die Wechsler im Tempel"
van Horst Manfred Adloff.
Waarachtig
Aan de hand van beelden uit
de kerkgeschiedenis van de
Middeleeuwen tot heden toe en
uit onze contemporaine geschie
denis wil Adloff aantonen, dat
de wisselaars en valse profeten
zij zijn, die in Gods tempel
aardse macht zoeken en zij, die
aardse macht in de Christus'
i naam misbruiken. Inderdaad
het verwaarloosde Joodse afschuwelijk is het te
Geen totaalbeeld
Het is niet billijk zich af te
vragen wat Vestdijk van deze
stof zou hebben gemaakt. In
ieder geval is de eindindruk de
ze, dat de uitvoerige en moeilij
ke stof beter gekend dan ge
bruikt is. Men draagt in de her
innering niet een tot rust en hel
derheid gekomen totaalbeeld
mee.
Dr. C. RIJNSDORP
Ja, Oosteuropa bewees ook
met andere films, dat men daar
„het ethos der humaniteit" niet
verloren is. Evenmin als de zin
voor religie. Uit Tsjechoslowa-
kije bijv. kwam de film
..Psalm", waarin een bezoek
Begeleiden
Daarom kon de internationa
le jury van INTERFILM dan
ook met vreugde dit jaar haar
Oberhausenprijs toekennen aan
de Russische film „Twee", waar-
in een jonge muziekstudent een
doofstom meisje leert kennen
en zo'n liefde voor haar opvat,
dat hij zich het tot een taak
kerkhof in Praag begeleid
werd door de voorlezing uit de
Thora en het zingen van een
Hebreeuwse Psalm in de uit de
Middeleeuwen daterende syna
goge, waar helaas nog maar
zeer weinigen bijeen konden
komen om de eredienst te vie-
Daar was Hongarije, dat met
de film „Maté Passió" van
Tamas Szigany beelden uit
Auschwitz negeleidde met de
gezongen muziek van de Mat-
theüs Passion. De film riep the
ologische bezwaren op: mag het
Joodse volk zo wel identiek ge
steld worden met de Lijdende
Knecht des Heren?.
Aardse macht
werd, was niet toegelaten tot
fanatisme en inquisitie stromen
bloeds vergoten hebben en hoe
ook nu nog de kerk maar al te
vaak aardse machthebbers naar
de ogen ziet. Een bezwaar, dat
tegen de film ingebracht kan
worden is haar ongenuanceerd
heid. Niet alle misdaden zijn
begaan uit dezelfde motieven
en niet alles wat begaan wordt,
is een misdaad. Pijnlijk is het
te zien, hoe het Concilie van nu
op één hoop wordt gegooid met
de inquisitie. Ook de vooringe-
nemenheid tegen de NATO
loopt te hard van stapel en het
gaat niet aan alle NATO-voor-
standers gelijk te schakelen
met Judas, die vraagt: „Ben ik
het. Heer?"
Wel echter is het nuttig, dat
eens duidelijk wordt aange
toond, hoe licht de mens in zijn
„vroomheid" zijn medemens
kan vernietigen en het zwaard
gebruikende meent een Godege-
vallig werk te doen. Horst Man
fred Adloff kan ik niets beter
toewensen, dan dat hij kennis
neemt van Kohlbrugge's predi
king en leert inzien hoe juist de
„vroomheid" leidt tot zelfhand
having, maar dan zal hij
niet de anderen als goddelozen
op één hoop werpen f alsof zij
alleen de onrechtvaardigen zijn
en de anderen de rechtvaardi
gen) maar dan zal hij er zelf
bij gaan liggen want wie noK
niet begrepen heeft, dat de
zonden der anderen ook mijn
zonden zijn, heeft van het a.b.c.
van het Evangelie nog niet veel
begrepen.
Onjuist
Om echter zo'n film uit goe
de „bedoelingen" te willen
verbieden, dat is er helemaal
naast, want het is nodig, dat
de mens zijn ellende en tota
le verdorvenheid onder ogen
ziet. Wie zijn hand niet in
eigen boezem durft te steken
zal voor de Eeuwigheid me
laats blijven.
Ev. GROLLE
jarigen
De Nederlandse organist, pia
nist en criticus, oud-directeur
van de Nijmeegse Muziekschool
Arnold H. W. Martens, hoopt
zondag zijn 70e verjaardag te
vieren.
In Den Haag wordt op 28 fe
bruari de bekende Nederlandse
organist Jan Schmidtz vijftig
jaar.
Op diezelfde datum hoopt de
Nederlandse portretschilder,
etser en glazenier A. Middel-
hoek, directeur van dc Acade
mie voor Kunst en Industrie te
Enschede zijn 60e verjaardag te
De eerste maart bereikte de
roman- en verhalenschrijfster
N. Basenau-Goemans de leef
tijd der zeer st»rken, 90 jaar.
Zij verwierf vooral bekendheid
door haar vertalingen van Scan
dinavische boeken.
Eveneens op 1 maart hoopt
de Oostenrijkse, tot Engelsman
genaturaliseerde portret-, stads
gezicht- en landschapschilder
en schrijver Oskar Kokoschka
zijn 80e verjaardag te geden
ken. Hij exposeerde in Amster
dam en Den Haag en ontving
uit handen van prins Bernhard
in 1960 te Kopenhagen de Eras
musprijs. Op zijn verjaardag
wordt te Leiden in de Laken
hal een expositie van zijn gra
fisch werk geopend.
Jan C. van Ees, toneelspeler
en schrijver, bekend als hoor
spel-detective „Paul Vlaande
ren", wordt op Z maart 70
'jubilea
De Royal Ballet (Margot
Fonteyn) een van de beide
meest vooraanstaande ballet
groepen ter wereld, wordt
tien jaar oud. Dit ballet is in
1956 ontstaan uit een samen
voeging van Sadler's Wells
Ballet, Wells Theatre Ballet
en W?lls School. Eerste presi
dente was prinses Marga
ret
De 6e maart bestaat de chr.
gem. zangvereniging „Looft
den Heere" te s-Gravenzan-
de zestig jaar.
toen I
-
Op de 4e maart is het 75 jaar
geleden, dat de befaamde Hoog
duitse Opera te Rotterdam met
Verdi's „Troubadour" haar laat
ste voorstelling gaf.
Wereldberoemd *Hr> de gigan
tische koppen van de Ameri
kaanse presidenten Washington,
Jefferson, Lincoln en Theodore
Roosevelt, uitgehouwen in de
top van de Mount RucV more in
Zuid Dakota. Het is 6 maart 25
jaar geleden, dat de ontwerper
van dit granieten gedenkteken,
de beeldhouwer John Gutzon
Borglum overleed. Het werk
werd in oktober 1927 begonnen
en in 1941. na Borglum's dood
onder leiding van diens zoon
Lincoln voltooid. De kosten be
droegen bijna een millioen dol
lar.
De beroemde koppen in de top
van de Mount Rushmore in Zuid
Dakota.
straks
Voor museumliefhebbers
op vakantie door Frankrijk:
Het Parijse Musée de l'Oran-
gerie sinds 1959 wegens
restauratie gesloten is her
opend. Het gebouw, waarvan
het buitenaanzicht niet mocht
worden gewijzigd, is uitge
breid met een verdieping en
een groot aantal nieuwe za
len. De belangrijke collectie
van impressionisten, bijeenge
bracht door de verzamelaars
Jean Walter en Paul Guillau-
me. is er nu te zien.
De Stichting Nederlandse
Pantomime directeur Jan
Bronk organiseert in de
paasvakantie een cursus mi
me en pantomime. Een veel
zijdig programma ivordt afge
werkt in de studio's aan de
Haarlemmer Houttuinen 145
te Amsterdam.
Het Christelijk Cultureel
Studiecentrum nodigt jonge
ren uit voor een „weekend"
op 5 en 6 maart in het koets
huis van Kasteel Hoekelum
bij Ede. Onderwerp: ,£)e won
dere wereld der muziek".
Schriftelijk aanmelden bij ir.
J. Bulens, Reigerlaan 2, Leid-
schendam kosten 8,50
per deelnemer.
