Winkelen in Moskou
Vage verkoopcondities
bron van ellende
□3
HEBT
U WEL
EENS?
Dip-shop
hiedt
uitkomst
Pratende toverlantaarn
Uw ervaringen
als bruidje
ZATERDAG 13 NOVEMBER 1965
Een kleine revolutie maak
ten de inwoners van Moskou
mee dit jaar. Het bericht was
niet zo wereldschokkend
want het ging om een nieuwe
winkel die de Sowjetrege-
ring opende in de straat waar
de meeste buitenlanders wo
nen. Het is een levensmidde
lenzaak alleen voor bezitters
van harde valuta. Voor bui
tenlandse inwoners van Mos
kou was het voordien een
hachelijke zaak om het huis
houden op gang te houden.
De plaatselijke bevolking
weet niet beter, maar voor
buitenlanders was het geen
grapje om een halfuur bij
subtropische temperaturen
Vis is in grote verscheidenheid voorradig in de Moskouse winkels.
ook die heeft Moskou
i in de rij te staan voor..,.
kool.
De vrouwen van buitenlandse
j diplomaten, journalisten, zaken-
i lui moesten hun voorraad lang
tevoren berekenen en in massa
bestellen. Niet makkelijk voor
iemand, die niet met het systeem
bekend was. Zo werd een mari-
ne-attaché eens plotseling te-
j ruggeroepen naar zijn land
J zijn vrouw zat nog met een voor-
n raad van vijftig pond gedroogde
k vruchten en vele blikjes met
'fl lekkernijen. De meeste ambas-
lt sades zorgen zelf voor een rij ar-
tikelen die variëren van laarzen
e tot biscuitjes sommige leve
ren zelfs vers voedsel. Ook de
postorderbedrijven zoals Stock-
man in Helsinki of Peter Justes-
1 sen in Kopenhagen zorgen voor
-j de aanvoer van voedingsmidde-
Jlen. Die postorderbedrijven
moesten nu een veer laten bij de
opening van wat de „Dip-shop"
wordt genoemd.
ham, eieren, boter, kaviaar, kun
nen ze nu kopen voor prijzen
die voor de helft of één derde
lager liggen dan in de gewone
winkels, waar altijd lange rijen
wachtenden staan. In de rij
staan is gewoonweg een vloek in
heel Rusland. Een bezoek aan de
„Dipshop" is een hele gebeurte
nis. Buitenlandse diplomaten
vrezen nu, dat op hun hogere
toelagen omdat Moskou geldt
als een moeilijke post geknib
beld zal worden. Leden van de
Britse ambassade hebben name
lijk een wisselkoers van vier
roebels voor één pond sterling
twee en een half is de offi
ciële koers maar op de zwarte
markt krijgen ze er acht voor.
Dat willen vele Russen geven
voor de mogelijkheid, goederen
te kunnen kopen in de „Dip
shop". Dan maar liever de onge
makken die ze al zo lang ge
dragen hebben, verduren, vin
den ze.
T/O
y d'
Het heeft het huishouden van
buitenlanders in Moskou wel
wat vereenvoudigd: melk, tarwe,
'OOR WIE met de han
den in het (Sinterkla-
zenjhaar zit en royaal
met bankbiljetten kan en
wil omgaan, is er een ge
zellig nieuwtje: de projectie-gra-
mofoon of pratende toverlan
taarn. Het ding is een Ameri
kaanse vinding en wordt dan
ook onder de naam „Show and
teil" op de markt gebracht.
Het gevalletje lijkt sprekend
op een televisietoestel. In plaats
van tv-beelden vertoont het ech
ter gekleurde beelden die in het
apparaat zijn geplaatst. Aan de
bovenzijde bevindt zich een pla
tenspeler. Speciale langspeelpla
ten produceren synchroon met
het beeld een toelichtend woord
of muziek. Zo'n toverlantaarn an
no 1965 leent zich ook voor de
vertoning van filmstroken. Ze
worden in, kleuren weergegeven.
Er zijn fiiqi^je^ die een-com
pleet verhaal met bijbehorende
tekst of muziek op de plaat
bevatten. Tegelijk met het toe
stel worden filmpjes met gram
mofoonplaten verkrijgbaar ge
steld. Wat wilt u voor uw lie
verdjes? Sprookjes, kinderver
halen of educatieve onderwer
pen? U kunt er zelfs uw eigen
16 mm filmpje op vertonen!
De makers zijn er nog niet in
geslaagd, de trilling van de
groef in beeld om te zetten. Het
beeld wordt geprojecteerd met
verstelbare lenzen door middel
van spiegels.
Het cadeau ligt in de prijs van
een pick up met versterker,
waarvan het wel eens een ge
duchte concurrent kon worden:
.165. Niet zo maar bij iedereen
te koop, alleen bij de club van
vijftig, dat zijn vijftig platenhan-
delaren die te zamen en in ver
eniging 80 pet. van de omzet in
ons land halen. U zult dus naar
zo'n clublid in uw buurt op zoek
moeten gaan.
AGEUJKS komen er
j klachten binnen bij het
bureau van de Neder
landse Huishoudraad in
Den Haag. Lichtvaardige klagers
worden terecht gewezen. Deson
danks blijven er vele klachten
over. Aarzelend ging de NHR aan
het verzamelen van gegevens. Zij
willen niet de indruk wekken
slechts oog te hebben voor de be
langen van de consument en die
van het bedrijfsleven te onder
schatten. Toen kwam er een aap
uit de mouw.
„Dit soort klachten komt terecht
bij een veel groter aantal instanties
waaronder ons bureau dan wij
tot dusver hadden vermoed. Via con
tacten met verscheidene van die in
stanties drong het met schrik tot ons
door hoe ontzettend veel verlies aan
tijd, geld, arbeidskracht, „goodwill",
genoegen over een nieuwe aankoop,
aan humeur e.d. er dag in dag uit
wordt veroorzaakt door het doen ont
staan, indienen en behandelen van
zulke klachten waarvan het aantal
moet worden geschat op vele tien
duizenden per jaar!" aldus de Maan
delijkse Mededelingen van de NHR.
De teleurstelling was daarom zo
groot omdat bleek dat Vrouwe Justitia
haar blinddoek niet afneemt wanneer
bij haar griffies verkoop-, leve-
rings- en betalingsvoorwaarden
worden gedeponeerd. Onder
delen daarvan moeten niet zel
den als betwistbaar worden
bestempeld. De doorsnee-koper
kan zich nu eenmaal voor iedere
belangrijke aankoop niet maar
even tot een advocaat wenden
om het contract of de voorwaar
den te laten beoordelen op vei-
ligheid voor de koper. Daarom Dikwuls worden voorwaarden
vormen dit soort kwalijke prak- °P een griffie van de arrondis-
tijken minstens zo grote proble- sementsrechtbank gedeponeerd,
men als „prijsbewust worden" Daarin is te lezen: elke
en „verticale prijsbinding" voor
aovïr de roes,.meet HaaSee. te overeenkomst geschiedt onder
de algemene conditie: betaling
netto binnen dertig dagen na
toezending factuur. Afwijkende
betalingscondities gelden uit-
Dat een en ander geen loos sIuUend indien schriftelijk over-
gepraat is, bewijst de NHR door ee„gekomen». Laatstgenoemde
een stel voorbeelden op tafel te voorwaarde „iedt de koper de
leggen die er niet om liegen, moEelijkheid een afwijkende af-
Men vond ze in advertenties spraak over de betaling te ma-
in kranten, weekbladen, brie- ken.
Maar hoe krijgt de koper
kennis van deze mogelijkheid?
Ja, zoals iedere Nederlander
Uit een advertentie: als wordt geacht de wet te kennen,
ik uw zending behoud ga ik kan iedere koper geacht worden
akkoord met uw verkoop- bekend te zijn met schriftelijke
voorwaarden." Wat die voor- overeenkomst en voorwaarden
waarden inhouden, werd met die daaraan zijn verbonden. In
ièht; de praktijk komt dit er op neer,
best dat de inhoud van allerlei koop-,
leverings- en betalingsvoor
waarden de koper onbekend
In een catalogus: wij zijn. De NHR vraagt zich af, of
iets anders" dit is een
schoolvoorbeeld van wat men
een elastische voorwaarde
zou kunnen noemen waar
bij de koper te allen tijde
aan het kortste eind trekt.
Afwijking
Voorbeelden
venbusaanbiedingen, folders
prijscouranten.
geen enkel woord toegelicht;
de advertentie bood
ruimte voor.
nemen generlei aansprake- de medewerking welke de grif
lij kheid op ons voor de ge- fies verlenen wel verantwoord
volgen ener vergissing of is zolang zij zich om de inhoud
Wilt U van de shorts een 3/4, /t of la>
broek maken, dan verlengt de
(A) en tussenbeenlengte (B)
De p.jpwidte kunt U zelf bepalen. U
moet er echter op letten dat de achterpiip
wijder moet zijn dan de voorpijp. (Zie
tekening)
Bij onze kantoren zijn verkrijgbaar:
Een patronensct vijfbladig in de
maten 36 t/m 48 2.50
Dit behoeft u slechte éénmaal aan
te schaffen!
9 Een mapje met visuele voorlich
ting, rokken, pantalons en avond
kleding. Handig als u het schuiven
met patroondelen niet snapt 2.25
MORNY nachthemd of duster
Het kan allebei. A voorpand 1 x
knippen dubbele stof. B rug 1 x
knippen aan de stofvouw. C zak
ken 1 x knippen dubbele stof. D
manchet 2 x knippen dubbele
stof en 1 x kpippen tussenvoering.
E kraag 1 x knippen aan de stof
vouw en 1 x knippen schuin
dubbele stof naad M A. en 1 x
knippen dubbele tussenvoering.
Een supplement met elk 35 mo
dellen, prettig als u veel naait en
behoefte hebt aan méér modellen
dan wjj iedere veertien dagen als
service brengen. De nummers 2,
3 en 4 kosten per stuk 1.45
Vergeet niet uw maat. op te geven
Ontvangst na storting of betaling van het
benodigde bedrag Wj het bureau vsn
dit blad.
Ambtenaar van de Burger
lijke stand kan een enerve
rend beroep zijn! Dat blijkt
uit de brief van mevr. H. S
te L.: „Toen wij de trouwzaal
binnenkwamen, nam de amb
tenaar ons eerst goed op en
glimlachte mij vriendelijk
toe. Na de plechtigheid wierp
hij nog een blik op het
trouwboekje, fronste zijn
wenkbrauwen, wenkte de
bode die na een kort gesprek
af ging met het boekje. Toen
begon de ambtenaar aan zijn
toespraak, en rekte die tot de
bode weer binnenkwam. Op
nieuw ondertekende hij het
trouwboekje, daarna zei hij:
,Jk ben u een verklaring
schuldig. Toen ik het trouw
boekje ondertekende kon ik
mijn ogen niet van het
bruidje afhoudenzó was ik
onder de indruk van u, dat ik
i.p.v. mijn handtekening, het
woord „Bruidje" in uw
trouwboekje schreef. Ik was
dus genoodzaakt de bode te
verzoeken een nieuw boekje
voor U te halen." Commen
taar van de bruidegom: „Heb
altijd wel geweten dat ik een
bijzondere vrouw ging trou
wen."
i de
„Toen wij na onze trouwdag
in het dorp kwamen waar mijn
man zijn intrede zou doen,
waren wij blij verrast, verwel
komd te worden door de kerk
voogd. De ontgoocheling kwam
spoedig. Hij zei: ,,Ik ben maar
even naar het station gekomen
om te zeggen dat de boel ge-
Duwen
De bus waarin bruidspaar
en familie van Mevr A. E. ie
C. zaten, weigerde plotseling
dienst, zodat alle feestgangers
aan het. duwen gingen. Het
gevolg? Een uur te laat in de
kerk. Vrijwel alle mensen
die de dienst mee hadden
willen maken waren maar
weer naar huis gegaan.
„Toen de ambtenaar van de
B S de akte had voorgelezen,
bleek dat hij de akte van hét
volgende paar gebruikt had.
Uiteraard gaf het bruidspaar
geen „jawoord". Een vriend
van de bruidegom, die nogal
stotterde, zei plotseling vrij
luid in de stilte die gevallen
was: „Filo, la-la-laat je ge-ge-
geen Le-Le-Lea voor Rachel
in je-je-je han-han-handen
stoppen hoor!" aldus J. L. te
M.
Broers
„Mijn oudste broer was pre
dikant en zou ons huwelijk
kerkelijk bevestigen", schrijft
Mevr. T. T. te U. „Hij was
tevens ceremoniemeester die
dag; mijn tweede broer was
organist in de kerk en mijn
vader ouderling. De dag voor
ont trouwen speelde mijn broer
organist diverse bruidsmarsen
en daar mocht ik uit kiezen.
Broer-dominee nam voor de
goede gang van zaken het hu
welijksformulier nog even met
ons door. en zo kwam de dag.
Broer zorgde dat iedereen in
goede volgorde de deur
uitkwam. Na de plechtigheid op
het raadhuis, ging broer-orga
nist vlug vooruit om op tijd te
kunnen spelen Toen hij op
hield met spelen begon mijn
andere broer te spreken. Alles
ging goed tot mijn borer van
de preekstoel kwam om ons de
vragen te stellen. Of het nu
kwam omdat mijn eigen broer
voor me stond, ik weet het niet
maar ik stond even te dromen
en luisterde daardoor niet goed.
Ineens zag ik zijn wenkbrau
wen fronsen en héél streng
naar me kijken. Hij knikte
even en ik zei al knikkend
maar gauw ja. Wat hebben ze
mij daar later mee geplaagd-
Die strenge blik van mijn broer
vergeet ik nooit meer!"
Wekker
Na de trouwdag op weg
naar het eigen huis, bedacht
het bruidspaar plotseling dat
ze geen wekker hadden. En
„hij" moest al weer vroeg op
zijn werk zijn, het is ook al
meer dan veertig jaar gele
den gebeurd. Dus stapte het
paar een zaak binnen, en
kocht daar een wekker! Dit
lazen wij in de brief van
Mevr. G. B. te S.
Mevr. v. V. te dH. schrijft:
„Mijn bruidegom moest van
Amsterdam naar Tholen reizen,
terwijl het erbarmelijk slecht
weer was. De tram kon niet
verder door de ijzel, zo kwa
men zij vijf minuten te laat op
het station, de trein stond er
nog...De zuster van de bruide
gom, eerder gearriveerd met
stijf bevroren ópen parapluie,
was naar de conducteur gegaan
en zei, op van de zenuwen:
„Meneer ik moet vandaag in
Zeeland trouwen en mijn brui
degom is er nog niet..." De
meelevende conducteur hield
de trein vijf minuten op en
vertrok met een gelukkige
bruidegom en familie naar Tho
len."
Droeviq
Mevr. P. v. P. te B. heeft
droevige herinneringen aan
haar bruidsdagen; in die tijd
stierf haar moeder en een
neefje van de bruidegom.
Wij zijn enkele weken later
getrouwd. Kunt u zich inden
ken dat wij ons eigenlijk
nooit echt getrouwd hebben
gevoeld? Er was niets om
daar herinnering aan te ge
ven, de trouwjapon bleef in
de kast, geen bloemen, geen
foto, geen feest, niets. Zelfs
kwamen er geen cadeautjes
meer..."
„Onze trouwdag". Hij heeft al
les, tot in de kleinste details, op
rijm opgeschreven, en geïl
lustreerd met foto's die die dag
genomen zijn. Wellicht een idee
voor a.s. bruidjes?
Mevr. J. S. te H. trouwde op
Dolle Dinsdag, vijf sept. 1944.
„Toen wij bij het stadhuis aan
kwamen, stond al het personeel
buiten te kijken naar het te
rugtrekken van de troepen.
Iemand van hen vroeg: „Wat
komen jullie doen?" „Trouwen
natuurlijk" zeiden wij: „Of kan
dat niet meer?" ..Jazeker," zei
de ambtenaar, „Kom binnen,
wij werken tot de laatste snik."
De trouwdag van mevr. T. W.
te Z. was behalve met geluk
ook met verdriet gevuld.
Schoonmoeder was ernstig ziek,
en kon de trouwdag niet mee
maken. „Zij is toch weer opge
knapt, ze mocht nog een jaar
leven. Drie weken voor haar
sterven hield ze onze eerste
zoon in de armen. Dat moment
vergeet ik nooit."
'Jan Taptemelk
„Na de eerste wereldoorlog
werd er bij ons taptemelk
verkocht, de melkboer noem
den wij dan ook „Jan Tap
temelk" schrijft mevr K. te
H. „Toen op de trouwdag de
burgemeester een speech
hield, klonk er ergens in het
gebouw een belletje. Mijn
driejarig nichtje riep toen
hard door de zaal: „Mama,
daar is Jan Taptemelk!" U
begrijpt dat niemand ernstig
kon blijven, zelfs de burge
meester niet..."
Dat lijkt ons een gezellig slot
van bruiden lief en leed. Vol
gende week een heel ander
onderwerp: de alleenstaande,
die misschien met de feestda
gen in zicht nog scherper zich
bewust is van alles wat dat al
leen-zijn met zich brengt. Wij
zijn er gloeiend vóór, dat de
oudere ongehuwde vrouw als
leeftijd met haar voornaam
worden aangesproken en al
gauw getutoyeerd: of als mejuf
frouw als een soort oude vrij
ster door het leven gaan? Dik
wijls moet zij harder sappelen
dan haar getrouwde vriendin
nen en een troostbiedende
schouder is haar vreemd. Dat is
maar één klein facet van het
alleen zijn.
Tot half december staan
dexe kolommen open voor al
uw grieven, wensen, leuke
voorvallen, of zo maar een
babbel hoe je je leven hebt
ingericht. Tot schrijfs!
Hoera! weer een groot stuk in
het huishouden. Net als zij zullen
velen komende toeken weer gi
uitgaven doen maar hoe
het met de verkoopen leverings
voorwaarden? De koper heeft
rechten, waaraan de NHR kracht
teil bijzetten.
van de gedeponeerde voorwaar
den niet bekommeren.
Hjj vraagt dan ook toezicht
daarop, mogelijk door het mi
nisterie van economische zaken.
Graag brengen ook wij onder
het oog van onze lezers het feit,
dat de koper als gelijkberech
tigde partij ook van zijn kant
voorwaarden mag stellen. Bij
voorbeeld, door op een bestel
formulier waarop zijn of haar
handtekening komt, te noteren,
dat de levering vóór een be
paalde datum moet plaats vin
den en dat een beroep op over
macht niet wordt aanvaard.
Hier is zelfs al jurisprudentie
over.
EEN ontmoeting heeft altijd
iets toevalligs. Je weet nooit
van te voren wat je in een week
in de bus krijgt, en zo kan het
gebeuren dat er van de een zo
maar een cadeautje komt, van de
ander een telegram met spontane
woorden, en van weer een ander
bericht dat zij een kindje heeft
verloren. Dat is de toevalligheid
van de ontmoeting in de krant Er
zijn weken dat dit van-alle-kan-
ten-komen te dragen is, binnen een
„thema" is te beantwoorden, maar
er zijn ook tijden dat de veelheid
van belevenissen een harmonisch
antwoord uitsluit Dan kies ik
maar. Of beter nog: ik word geko
zen, ik word gevonden.
T AAT ik eens beginnen te tik-
-L) ken, denk ik dan, en zelf
ondervinden wat mij heeft getrof
fen, en daar ga ik. Met woorden
uit een brief van lang geleden,
met een andere wonderlijk mooie
brief vóór in mijn gedachten. Die
brief, dat weet ik nu aL wil ik
uitgangspunt maken, wat er ver
der gebeurt zien we straks weL De
brief in kwestie is een antwoord
op mijn stukje aan twee vriendin
nen over: wanneer kom je zelf aan
de beurt. Ik was toch bedoeld?
zegt de brief. Je schreef wel aan
twee, maar die zin en dit en dat
waren toch voor mij? Jó, zo erg is
het niet. Ik ben er toch bij, bij al
die moeilijkheden? Ik leef toch?
Leven is toch niet: iets bereiken?
Is het niet veel meer: naar iets toe
leven? Kijk, vroeger toen ik nog
niet getrouwd was, wilde ik zo
dolgraag een man, en kinderen Ik
heb ze gekregen. Er waren nog
andere dingen die ik graag wilde
vloer, speelgoed op een stoei. Het
is wel eens even irritant, en ook
aan dat „even" merk ik dat ik
leef, dat ik het niet zomaar neem
maar vecht om rust en schoonheid.
En dan plotseling ondervind ik
rust: zachte nevel over de tuin, of
schoonheid: het stille tikken van
de klok. De kleur van de stenen
van onze oude kerk, de frisse wan
gen van een thuiskomend kind.
Het allerliefst gebaar van een ken
nisje dat verstelwerk van me mee
naar huis neemt. Duizend dingen
die juist doordat ik niet alles hèb,
opvallen en gaan mee-leven en me
zeggen wat jij, Chris, zei in de
vorige Open Brief: dat wij alles
krijgen.
Onderzoek
Het komt de NHR gewenst
voor, een gedetailleerd onder
zoek naar klachten over ver
koop-, leverings- en betalings
voorwaarden te doen instellen.
Hij stelt het op prijs, op dit
denkbeeld reacties te mogen
ontvangen. Hier komt het adres:
Anna Paulownaplein 7 in Den
Haag.
rpOT zover de vriendin. Het !s
1 een wonder wat zij zegt. Een
wonder van eenvoud. Goed, toege
geven, zegt zij. ik hèb het zwaar
af en toe, de strijd houdt nooit op,
maar is het niet de moeite waard?
Ben ik door mijn omstandigheden
niet gevoeliger geworden voor
allerlei situaties' Heb ik niet meer
begrip verworven voor anderen
dan ik ooit in een vlak leventje
had kunnen bijeenhalen? Ja, als
dat zó waar wordt in je leven, dan
besef je ineens wear wat het bete*
kent: dat wij onze tranen tot onze
spijs hebben, dag en nacht Wij
voeden ons met onze moeiten. Zon
der hen geen diepgang, ook geen
vreugde over lichtere dagen. Het
is soms niet te onderscheiden waar
nood ophoudt en heil begint
Staat niet ergens in Colin Wil
son (het is al weer jaren geleden
dat ik „De buitenstaander" las) de
legende van een ramp in ik meen
China? En hoe de keizer beval aan
enkele fluitspelers naar de plaats
van de ramp te gaan het was
een aardbeving en wat zij za
gen te vereeuwigen in een lied?
Er wordt verteld dat zij gingen en
na lange tocht aankwamen bij de
getroffen stad. Niets was meer
over dan ruïnes en de fluitspelers
weenden toen zij zagen dat alle
leven was vernietigd. Toen namen
zij hun fluit, ieder voor zich, staat
er, en maakten een lied. En hel
lied werd hun tot vreugde.
TS het zo? Is werk van onze
1 handen werkelijk troost in ons
bestaan? Betekent creativiteit: met
het geschonkene leven? Niets
meer? (maar ook niets minder, zul
jij zeggen) Heus, is dat waar, ook
al duurt dat een heel leven? Ook
al gaat ons, ik bedoel: mijn, parti
culiere leventje er mee heen? Tei^
wijl er nog zoveel meer kon gebeu
ren, terwijl de gewekte strijdlust
vraagt om opdracht?
Als ik de brief van mijn brief-
vriendin lees, zeg ik ja. Haar le
venslied dat ons vertelt van zorg
en conflict, van streven naar hel
derheid, naar binnen en naar bui
ten, werd haar tot haar verwonde
ring tot vreugde. Sommige mensen
noemen dat levenslust, andere vol
wassenheid. Je krijgt het, na moei
te, als het ware cadeau. Je kunt je
leven aan. Maar als ik de brief
een beetje vergeten ben, en een
andere brief me door het hoofd
spookt: vindt u ook niet dat men
sen altijd bij diegene om raad en
daad komen die zelf problemen
heeft? en lk de achtergrond van
dié brief proef, dan kriebelt het
weer in me. Dan denk ik: laat
alstublieft die eerste vrouw over
heen tijd krijgen, op haar tijd. op
Uw tijd, voor méér. Want ze heeft
een natuurtalent voor overgave en
ze loopt in de vindingrijkheid als
in een regenbui: het stroomt van
alle kanten ideetjes.
En la%t die tweede vrouw steun
ontvangen om niet naast eigen zor
gen ziek te worden van onoplosba
re kwesties in familie- en kennis
senkring. Laten we richtinggevoel
krijgen voor elkaar. Dat betekent:
laten we elkaar niet alleen herken
nen en bereiken (zoals de presiden
te van de jubilerende CJVF het
deze week juist samenvatte) maar
vol aandacht vergezellen. Nee dat
Is geen bedrijf van dames die wat
tija over hebben. Samenleven, sa
menlevingsbanden beproeven is
iets waar haast bij is. Niet als een
soort straf die een snel veranderen
de maatschappij ons stelt. Ook
niet als een pretje, want het leven
IS geen pretje. Maar als te maken
lied. Als een door onze Schepper
geschonken opdracht.
