Blanken hielden zich
niet aan spelregels
Logboek
Geen militaire
maatrei
'gelen
De onafhankelijkheid van Rhodesia
Sancties tegen Rhodesië
Passagieren
tussen
mensen en
wolken
krabbers
Vijf moeten wachten
9
VRIJDAG 12 NOVEMBER 1%5
(Van een onzer redacteuren)
U"ET kwart miljoen Eropeancn in Zuid-Rhodesië (sinds het onaf
hankelijk worden van Noord-Rhodesië en Njassaland Rhodesia
genoemd) heeft tot voor enkele jaren aangenomen, dat de blanken
altijd onbetwist heer en meester in dat gebied zouden blijven. Te
laat hebben z(j ervaren, dat in de internationale samenleving van
de zestiger jaren de sociale en politieke eisen van bjjna vier miljoen
niet-blanken niet genegeerd kunnen worden. Wel werd de rassen
scheiding officieel opgeheven en werd een nieuwe grondwet inge
voerd, die voor het eerst de „Afrikanen" (waarmee in dit artikel
de niet-blanken worden bedoeld) recht gaf op vertegenwoordiging
in het parlement. De Europeanen moesten echter tot de verontrus
tende ontdekking komen, dat met iedere schrede naar gelijkheid het
Afrikaanse nationalisme feller werd, zodat langzaam maar zeker de
verbittering en de haat tegen de blanken geen grenzen meer kenden.
DREMIER Ian Smith heeft zijn land Rhodesië eenzijdig onafhanke
lijk verklaart. Hier verlaat hij de kabinetszitting, waar zojuist
het fatale besluit is genomen. Hij schudt verwoed aan een medicijn
flesje. Politieke waarnemers hebben het verband tussen dit gebaar
en de onafhankelijkheidsverklaring niet kunnen ontdekken.
Premier Wilson:
„illegale daad"
LONDEN De Britse rege' ing
eeft gistermiddag, niet. geaarzeld
p zeep korte termijn maatregelen
|gen fjiet optreden van de Rhode-
Jsche regering te nemen. Enkele
ren na dé afkondiging van de
bnzijdige onafhankelijkheid deel-
premier Wilson in het Lager-
üis mee, dat Rhodesië buitenge
nten is uit het Sterlinggebied. De
fgeringen van het Gemenebest
terd verzocht geen betrekkingen
iet de Rhodesische autorite-'ten te
derhoudeh en voorts moest de
odesische hoge commissaris in
igeland het Britse grondgebied
erlaten.
Wilson veroordeelde de onaf
hankelijkheidsverklaring als een
illegale daad, die geen wetskracht
bezit. „De rebellie is uitgevoerd
door een. groep kleine en ver
schrikte mannen, die een politie
staat instelden", aldus Wilson, die
Smith een gevangene van extre
misten in het Rhodesische kabi
net doemde. Hij maakte geen ge
wag van enige militaire actie
tegen Rhodesië. Later zei hij in
de televisie-uitzending nog: ..Op
dit zorgwekkende ogenblik hoop
ik dat niemand in Rhodesië zal
jdenken dat Groot-Britannië hem
heeft vergeten of dat we bereid
\zijn onze taak, het welzijn van
clle volkeren in Rhodesië, op te
teven."
Re Algemene Vergadering van de
N aanvaardde gisteren de afkeuren-
resolutie met 107 tegen twee stern
en (Zuid-Afrika en Portugal) en
in onthouding (Frankrijk). De reso-
tie was ingediend door enkele Afri-
lans-Aziatische landen. Engeland
erd zelfs gevraagd zonodig „geweld"
gebruiken. De Britse afgevaardigde
lm overigens niet aan de stemming
lel. Zijn Franse collega liet weten.
lt Rhodesië Frankrijks onthouding
et moest beschouwen als een blijk
in neutraliteit.
Maatregelen
zelf bestuurd en is zij verantwoordelijk
geweest voor de vooruitgang, ontwikke
ling en welvaart van het volk, meende
Smith. Bij sancties tegen ons land zal de
Rhodesische negerbevolking voorrang
krijgen bij werkgelegenheid. Smith zei
groot vertrouwen te hebben in de Rho
desische bevolking om eventuele moei
lijkheden gemeenschappelijk het hoofd te
bieden. Ten slofte riep hij zijn landge
noten op de regering trouw te blijven.
Intussen heeft president Kaocnda van
Zambia voor zijn gehele land bijzondere
nood veiligheidsmaatregelen afgekondigd.
Zambia, het voormalige Noord-Rhodesic,
vormde vroeger met Zuid-Rhodesië en
Njassaland de Rhodesische federatie. Het
land is voor zyn aanvoerwegen van Rho
desië afhankelijk.
Reacties
Gisteravond stroomden uit alle de
len van de wereld de reacties binnen
op de ontwikkelingen in Rhodesië.
President Johnson noemde de onaf
hankelijkheidsverklaring van „het blan
ke bewind een onwettige machts
greep". Hij sprak van een „rebellen-
bewind". Het Amerikaanse ministerie,
van buitenlandse zaken deelde later
mee. de regering-Smith niet te zullen
erkennen.
Het eerste land dat deze maatr egel nam
was Zweden. Van de zijde van de Neder
landse regering werd verklaard de ont
wikkelingen in Rhodesië te betreuren.
Nederland was vorige week een van de
negen landen die in de Algemene Ver
gadering van de VN tegen een resolutie
stemden, waarin Groot-Britannië werd
verzocht een eenzijdige onafhankelijk
heidsverklaring te verhinderen. Neder
land stemde toen vooral tegen omdat in
de resolutie een oproep tot wapengeweld
was opgenomen.
„Een aanbeveling van deze aard zou
enerzijds de ernstige pogingen van de
Britse regering om alsnog tol een vreed
zame oplossing te geraken, doorkruisen,
anderzijds niet alleen een burgeroorlog
maar wellicht zelfs een oorlog in heel
zuidelijk Afrika ten gevolge hebben", zo
stond in de toelichting van zaterdag jl.
Gisteren stemde Nederland wel vóór de
resolutie die oproept tot het gebruiken
van wapengeweld tegen Rhodesië.
Ethiopië
Keizer Haile Selassi van Ethiopië zei
bereid te zijn mee te doen aan een mili
taire actie tegen Rhodesië samen mei
andere Afrikaanse landen. Op het hoofd
kwartier van de Organisatie voor Afri
kaanse eenheid in Addis Abeba werd
gezegd, dat het ondenkbaar is dat de
Afrikanen hun broeders in Rhodesië
hun lot zouden overlaten.
Nigeria en Kenia en nog enkele andere
Afrikaanse landen hebben verklaard, dat
het thans de beurt is van de gehele we
reld om op de Rhodesische daad te rea
geren. Premier Verwoerd van Zuid-Afri-
daarentegen dat zjjn land de
Aanvankelijk hielden de Afrikaanse
nationalisten zich nog voornamelijk be
zig met het streven naar sociale gelijk
heid en betere lonen. Later eisten zij
echter het volle recht op, het land te
regeren overeenkomstig de belangen
van de Afrikaanse (dus niet-blanke)
meerderheid. Op morele gronden kon
die eis niet worden betwist. De Euro
peanen meenden dan ook de steen der
wijzen te hebben gevonden, toen zij
de nieuwe grondwet zo in elkaar zet
ten, dat aan de Afrikanen minder dan
een derde van de zetels in het parle
ment zou worden gegeven. Zij zouden
dan geen invloed kunnen uitoefenen
op een eventuele grondwetswijziging.
De Afrikanen zagen daarin (wellicht
niet ten onrechte) een taktische zet
om de Britse regering, die steeds heeft
aangedrongen op kiesrecht ten gunste
vatieve premier Douglas Home en la
ter onder die van de socialist Wilson,
weigerde echter op basis van de voor
lopige grondwet van 1962 onafhanke
lijkheid te verlenen aan een door een
kleine blanke minderheid bestuurd ge
bied.
Blanken
In mei van dit jaar werden in Rho
desia parlementsverkiezingen gehou
den. Van de 65 zetels zijn er 50 voor
het kwart miljoen blanken en 15 voor
de bijna vier miljoen niet-blanken.
Smith had zijn politieke tegenstanders
onder de blanken al bij voorbaat uitge
schakeld door van de verkiezingen een
soort volksstemming te maken, die
een demonstratie van vastbeslotenheid
moest zijn, dat de blanke Rhodesiërs
Slechter
de niet-blanken, enigszins tevre- zonodig hun eigen weg zouden gaan.
Smith veroverde op die manier alle 50
zetels. Vijftien niet-blanken bevolken
nu ook het parlement, maar zij kun
nen niet eens worden aangemerkt als
vertegenwoordigers van de Afrikaanse
bevolking, omdat deze de verkiezingen
en masse heeft geboycot. Enkele dui
zenden Afrikanen zitten nu om politie
ke redenen gevangen. Vooraanstaande
blanke politici, die zich niet met de
politiek van Smith kunnen verenigen,
hebben huisarrest gekregen...
De feiten laten een dergelijke inter
pretatie toe, al dient men een andere
mogelijkheid niet geheel uit te sluiten.
Niet uitgesloten is nl„ dat de toenmali
ge premier Whitehead deze bepaling
in de grondwet heeft opgenomen om
juist de blanken heel voorzichtig te
laten wennen aan de gedachte, dat
Afrikanen politieke invloed kregen.
Als hij toen een groter percentage dan
een derde aan de niet-blanken had
gegeven, zou §r helemaal geen nieuwe
grondwet gekomen zijn. Hoe dan ook,
de Afrikanen voelden zich beetgeno
men, verwierpen achteraf de grondwet
en kwamen tegen de blanken in actie.
Het contact tussen beide bevolkings
groepen was eerder slechter dan beter
geworden. Afrikanen voelden zich ook
door Engeland verraden.
Veranderd
Het wonderlijke is nu, dat de blan
ken, die destijds met grote tegenzin
deze grondwet (in 1961) hebben
aanvaard, zich er de laatste tijd op
hebben beroepen ter verkrijging van
onafhankelijkheid op hun voorwaar
den. Een zekere Ian Smith, van wie
toen nog maar weinigen hadden ge
hoord, was een fel tegenstander van
deze grondwet. En juist hij was het,
die met name in de afgelopen maan
den met dit document in de hand onaf
hankelijkheid eiste. Smith, die pas de
laatste jaren naar voren is gekomen
(of geschoven) maakt echter een grote
fout, als hij dit doet. Want toen in
1961 deze grondwet met instemming
van de Britse regering werd opgesteld,
maakte Zuid-Rhodesië (dat thans dus
Rhodesia heet) deel uit van de Cen-
traal-Afrikaanse federatie, samen met
Noord-Rhodesië en Njassaland. Deze
grondwet is nooit bedoeld geweest als
de grondslag voor het onafhankelijk
verklaren van dat ene gebied.
Weigering
De praktijk
In de grondwet van 1961 is voorzien
in tweeërlei stemmen, een A- en eer
B-stem. Iedereen, die een mini-
mum-opleiding heeft ontvangen, kan
een A-stem uitbrengen. Wie niet
deze voorwaarde voldoen, mogen
B-stem in de bus deponeren. Theore
tisch zou het dus mogelijk zijn dat de
Afrikanen de meerderheid in het parle
ment krijgen. In de praktijk zal dit
echter onmogelijk zijn. De grondwet
is nu al vier jaar van kracht geweest.
En het is dan ook tekenend, dat nog
vrijwel geen enkele niet-blanke tot de
A-stemmers kan worden gerekend.
Dit laatste was een van de grote grie
ven van de Britse regering. Uit eigen
belang laten de blanken de zaken
zoals zij zijn. Zij hebben er geen enkel
belang bij, de niet-blanken snel uit
hun economische, sociale en dus ook
politieke achterstand op te heffen.
Rhodes
Als deze federatie (die door het
uittreden van Noord-Rhodesië en Njas-
ïii1! Plaats in- In 1914 lieP het charter van
Sfïtitï. ri*en Rhodes af. De blanke kolonisten werd
Cecil Rhodes, heeft niet kunnen ver
moeden, dat deze problemen zich zou
den voordoen in het gebied, dat zijn
krijgen (de Afrikanen noe
men het Zimbabwe). Minder dan een
eeuw geleden was het zijn privé-bezit.
Rhodes was een van de bouwers van
het Britse Imperium. Tegen het einde
van de vorige eeuw trok hij van Zuid-
naar Midden-Afrika. In 1888 kreeg hij
een koninklijk charter om het gebied
te exploiteren en het te besturen uit
naam van de Britse kroon. Deze situa
tie bleef meer dan dertig jaar gehand
haafd. Het land leverde rijkdommen
op aan goud, diamanten, katoen, sui
ker en tabak. Inboorlingen werden
van de rijke landbouwgronden verdre-
blanke kolonisten namen hun
verklaard, zou dat pas kunnen gebeu
ren nadat met Engeland overeenstem- j
ming zou zijn bereikt over de wijze,
waarop en de omstandigheden waaron
der dat het geval zou zijn. Njassaland
en Noord-Rhodesië bereikten hierover j
met Engeland overeenstemming. Zij
nemen nu als resp. Malawi en Zambia
hun plaats in onder de vrije volkeren
van Afrika. Zuid-Rhodesië moest even
eens met Engeland tot een akkoord
komen, ook al was het al geruime tijd
zelfbesturend gebied. De Britse rege-
de vraag voorgelegd, of zij aansluiting
bij Zuid-Afrika wensten. Zij kozen i;
1923 echter voor de status van zelfbe-
sturende Britse kolonie.
Britten
Na de tweede wereldoorlog kwamen
duizenden blanke immigranten uit
Engeland naar Rhodesia. Het waren
niet de aristocraten, die Kenja gekolo
niseerd hebben, maar voornamelijk
Aan boord s.s. Rotterdam, donderdag
T/A1V een verlatenaan zijn trossen uitrustend
schip ga je 's morgens in alle vroegte de steen
woestenij van New York binnen. De pier van de
Holland-Amerika Lijn grenst direct aan de West
Side Highwayeen drukke verkeersweg, die een
groot deel van de zware haventransporten op moet
vangen. Je loopt slechts zeven minuten naar de
dichtstbijzijnde halte van de ondergrondse, je raast
binnen het kwartier naar het fel kloppende hart
van Manhattan: Broadway, Times Square, de Fifth
Avenue, 42 Street.
Van onze speciale verslaggever
LINK van BRUGGEN
Je deint tussen haastige mensen
massa's over brede trottoirs, en als
je omhoog kijkt naar de daklijn
van de grauwe gebouwen en wol
kenkrabbers voel je je kleiner dan
ooit. Het individu wordt door een
moloch als New York totaal opge
slokt, hoewel er toch miljoenen in
dividuen zijn, 3500 kerken en
15.000 taxi's telt de metropool. Het
valt je moeilijk je voor te stellen
dat het prille begin een door Ne
derlanders gebouwde houten palli-
sade is geweest die voortleeft in
de naam Wall Street, sinds tiental
len jaren het klankbord van de hele
financiële wereld.
Je merkt plotseling dat ook de
grootste stad wel eens klein kan
zijn. Voor je steekt „Ik, Jan Cre-
mer" de straat over, sinds kort
ingezetene van New York. De
schrijver van de dubieuze Neder
landse bestseller woont in een
goedkoop hotelletje in West
23 Street, en hoopt nog altijd op
goede zaken in de Verenigde Sta
ten.
„Er is nu een Amerikaanse verta
ling van m'n boek gekomen", zegt
hij hakkelend. „Het volgend jaar
ga ik naar Hollywood, want daar
wordt alles ook nog een keer ver
filmd".
Vietnam
Jonge Jan, die meer in de Ameri
kaanse dollar dan in de Nederland
se gulden ziet, verdwijnt met
achterlating van zijn lila naam
kaartje. Je stapt het reusachtige
complex van het vele verdiepingen
tellende busstation binnen om een
kop koffie te drinken. Je koopt een
paar kranten, zoals alle New Yor
kers doen, en je verdiept je in de
schreeuwerige stukken over de
oorlog in Vietnam.
Al lezend realiseer je je voor 't
eerst in een land te zijn dat de
wapens tegen het Chinese commu
nisme heeft opgenomen. In
Zuid-Oost Azië vallen wekelijks
tientallen van Amerika's beste zo
nen, terwijl er in het achterland
een enorm oorlogspotentieel is
opgebouwd.
De koppen over de met wisselend
succes gevoerde strijd beginnen de
gewone man kennelijk reeds lang
1 te vervelen. Hij"draait de vele pagi
na's net zólang door tot hij bij het
toren en werkplaatsen niet wilden her
vatten, maar de wijde hemel van Cen-
traal-Afrika verkozen. Hun levens
standaard ligt aanmerkelijk hoger dan
die van hun landgenoten in Europa.
De meesten kunnen zich twee man
huispersoneel, twee auto's en een
eigen huis veroorloven. En men be
grijpt dus dat het voor deze mensen
een bijzonder hard gelag is, als zij van
dit alles afstand moeten doen. In we
zen verklaart dit de eensgezindheid
onder de blanken. Zij zijn wellicht
nog wel bereid aan te nemen, dat zij
ook onder een niet-blanke meerder
heids-regering in Rhodesia kunnen
blijven wonen en werken. Maar met
hun uitzonderingspositie zou het spoe
dig gedaan zijn.
Smith
ring eerst onder leiding van de Conser- oud-strijders, die hun bestaan in kan-
Om de gevolgen van de sancties
R™°ePr S^lêsÏT" ,"£5™ b""ïïfSf»"™rK^ Trt
tn voortirtt.n Db S.wjrtm.ib tbn sloltb
5SSs,Su!l,teper ÏS vïïS.''SiiëA l'J:
Lsels voor betaling buiten Rhodesië s*rev.
let meer mogen worden verkocht en
Inkopen van buitenlandse effecten zul-
p niet meer mogen worden gedaan.
Seruit: mag volgens minister Wrathall
iet worden geconcludeerd dat er bij de
Igering ook maar enige twijfel bestaat
>n het vermogen van Rhodesië een
tonorrjische aanval af te slaan. De in-
servergunningen die de afgelopen zes
fien Zijn verleend, zijn ingetrokken.
„Alle wetten zullen van kracht blijv...
3 de Britse vlag zal in Rhodesië blijven
japperen. Ook wordt het volkslied „God
ive the Queen" gehandhaafd", MÈÏÉM
Zeg het met...
Ian Smith, die in 1919 werd geboren
als zoon van een kolonist, die in 1898
naar Afrika was gegaan gaf enige van
zijn beste jaren aan zijn Britse vader
land. Tijdens de tweede wereldoorlog
werd hij tweemaal met zijn RAF-toe-
stel door de Luftwaffe neergeschoten.
Zijn gezicht werd in die tijd ontsierd
door littekens, die hij van ernstige ver
wondingen had overgehouden. Terug
in Rhodesia wijdde hij zich aan de
veeteelt en bemoeide hij zich zoals
iedere boer daar met-de politiek.
Zijn partij, het Rhodesische front, be
haalde enkele jaren geleden een forse
overwinning. Voor het eerst in de ge
schiedenis van het land hadden de boe
ren de macht in handen gekregen. Zij
vormden de voorhoede van het Europe
se extremisme en waren resolute te
genstanders van emancipatie der niet-
blanken.
Smith werd hun woordvoerder
ien voorvechter. Zij brachten hem
I aan de macht en begonnen te drei-
I gen met het eenzijdig uitroepen
van de onafhankelijkheid. Dit-
dreigement hebben zij nu waar
i gemaakt
Toestand Elizabeth
van België gunstig
BRUSSEL De toestand van konin-1
gin-moeder Elisabeth (onlangs getrof-|
fen door een hartaanval) is goed. Hart i
en slagaders eisen nochtans een voort-j
durend toezicht, zo maakte gisteren
communiqué
en... bestel tijdig!
UTRECHT De Nederlanders ir
Ethiopië ontvangen in de maanden de
cember eri januari pastoraal bezoek
uit ons land van de oud-hoofdvlootpre-
dikant ds. J. H. Sillevis Smitt uit Bus-
sum. In dezelfde tijd bezoekt ds. A. W.
Brink uit Zeist, emeritus-predikant
van de Hervormde Kerk, de Nederlan
ders in Perzië.
hft oen &ojt£e lij.
sportgedeelte is gekomen. Het
nieuws en de nieuwtjes, die hierin
staan, worden van het eerste tot
het laatste woord verslonden.
Je oog valt op een advertentie,
die de burgemeester van New
York, Robert F. Wagner, in alle
plaatselijke bladen heeft laten zet
ten. Het is een aan alle burgers
gerichte oproep op de brede Fifth
Avenue voor het Amerikaanse be
leid in Vietnam te demonstreren.
Op zichzelf is deze ongewone daad
van een eerste burger al een be
wijs dat de militaire krachtsinspan
ningen van de Verenigde Staten in
Zuid-Oost Azië niet bij iedereen
even populair zijn.
Je praat er over met een man,
die naast je zit. En deze weet je
met een grimmige lach te vertellen
dat die advertentie een achter
grond heeft. „Het is een tegenac
tie", verklaart hij, „een tegenactie
wegens een demonstratie, die een
paar weken geleden tegen de
oorlog in Vietnam gehouden is. De
burgemeester meent dat deze ge
beurtenis teveel in de publiciteit
heeft gestaan, waardoor de naam
van de New Yorkers is ge
schaad".
Je gaat wat lopen in de stad, die
je niet goed kent, maar waar je je
toch vrij gauw in thuis voelt. De
stratenindeling is practisch en
heeft iedere vreemdeling vrij gauw
door. Straten, of wel blokken van
Oost naar West, avenuen, „lanen",
van Noord naar Zuid. Heel wat
moeilijker is de loop van de onder
grondse, ook al, omdat er drie,
onafhankelijk van elkaar opereren
de maatschappijen bij betrokken
zijn, die er elk een eigen systeem
van exploitatie op nahouden.
Je dwaalt door Central Park: 400
hectare groen temidden van beton
en steen. De recreatie, die er bedre
ven kan worden, is opmerkelijk
groot. Je vindt er een dierentuin,
een Shakespeare Festival theater,
een schaatsbaan, een vijver voor
modeljachten, twee vijvers om op
te roeien, een carrousel etc.
Het brok New York, dat je zo
opDervlakkig ziet. is weliswaar het
bekendste en het voornaamste,
doch slechts een klein onderdeel
van de totale agglomeratie. Oyer
de East River met de machtige
overspanningen liggen Queens en
Brooklyn, over de Harlem River
The Bronx. En aan de andere kant
van de Hudson begint New Jersey,
waar dag en nacht lange en vooral
brede stromen woon-werkverkeer
doorheen vloeien.
Restaurant
Met voeten, die zwaarder zijn
dan lood, zijg je tegen zessen op
een stoel neer in een Chinees res
taurant. De keuze is groot, de be
diening vlot en zakelijk. Tijd voor
een sigaretje is er bijna niet. Je
neemt een tafeltje in, dat geen pro-
duktie meer maakt. De kelner, die
tot aan de tip toe, vriendelijk ge
glimlacht heeft, kijkt je bijna de
zaak uit.
's Avonds slenter je nog wat op
en om Broadway, de glinsterwereld
van reclame en vermaak. Het
onpersoonlijke neonlicht zoemt in
kilometers buis. Op Times Square
verlang je zo naar wat doodgewo
ne straatlantaarns dat je het spoe
dig de rug hebt toegekeerd.
In de Winter Garden wordt nog
altijd de musical Funny Girl ge
toond met Barbra Streisand als top
hit en idool. Sammy Davis Jr. viert
nieuwe triomfen in Golden Boy,
ook al een musical die het grote
Majestic Theatre elke avond weer
op de kop zet.
Je loopt de Radio City Music
Hall in het Rockefeller Centre bin
nen, het grootste theater, dat er op
de wereld bestaat. De hal is net zo
ruim als twee bioscopen, in de foy
er passen wel drie mijnenvegers.
Dan een zaal, zo uitgestrekt als een
dierentuin. Er zijn 6.200 zitplaat
sen; orkesten en balletgroepen rij
zen als het ware op uit de grond
om er na de uitvoering weer in te
verdwijnen.
Je bent het passagieren moe. Je
wilt alleen nog naar de shakers'ln
Greenwich Village kijken, die met
ritmische trilbewegingen van
hoofd, lichaam en ledematen het
publiek urenlang in de ban hou
den.
Als je ook deze versie van
rock-and-roll hebt gezien en
met verbazing hebt geconstateerd
dat de marathon-dansers en -danse
ressen wel ónder de verdovende
middelen moeten zitten loop je
de lange weg terug naar de Rotter
dam. Het is stil nu in het havenge
bied; enkele van hun werk terugke
rende negers haasten zich huis
waarts.
Het schip is nog de rust zelve.
Maar morgen vaart het weer.
Waarom niet
direct een
goede
gasaansteker?
S1LVERMATCH
FIRST CLASS
I Henri en Jeanne Gou-
pe, café-eigenaars te Gre-
velingen, (bij Duinker
ken), eisen 22.000 gulden
schadevergoeding van de
Franse nationale radio.
Reden: hun befaamde pa
pegaai Coco (bekend
door zijn optreden voor
radio Luxemburg) is ge
storven door een „emotio
nele schok". Hij vloog te
gen de tralies van zijn
kooi toen mensen van de
Franse radio/tv met boog
lampen en tv-camera's
binnenkwamen voor opna
men. Voordat Coco de
laatste adem bles zei hij,
volgens de café-eigenaars:
„Ik voel me niet erg
goed, oma. Ga Henri ha
len."
I Kinderen in stad en
provincie Groningen vier
den gisteravond weer het
Sint Martinusfeest. Toen
het schemerduister werd
kwamen duizenden kinde
ren met hun kleurige lam
pionnen op straat. Vol
gens aloude traditie trok
ken zij van huis tot huis
liedjes zingend en kleine
gaven in ontvangst ne
mend.
I Te New York is giste
ren een man aangehou
den op beschuldiging van
bedreiging tegen het le
ven van president John
son. Dit is niet de eerste
keer. Sinds Johnson aan
het bewind is heeft hij
vele bedreigingen moeten
aanhoren. De politie stelt
een onderzoek in.
AMSTERDAM De oplossing
van de huidige crisissituatie in de
De Belgische Nationale j EEG moet worden beproefd in het
huidige bestel van de EEG. De
Vijf moeten een gemeenschappe
lijke gedragslijn vaststellen en er
daarbij van uitgaan, dat Frank
rijk niet alleen uittreedt, maar
binnen niet al te lange tijd weer
volledig zal meedoen.
Dit schrijft het Tweede Kamerlid
mr. P. A. Blai. se in Economisch-statis-
sloten colonne auto's stap- tische berichten van deze week Een
voete van Breda in de gemeenschap van de Vijf acht hij op
richting Antwerpen be- den duur geen levensvatbare zaak. Hij
w°°6- ontraadt ten sterkste een toenadering
feestdag (gisteren)
voor een groot aantal van
onze zuiderburen aanlei
ding geweest een dagje
naar ons land te komen.
Tegen de avond zijn blijk
baar alle Belgen tegelijk
weer huiswaarts vertrok
ken. Gevolg was dat zich
omstreeks vijf uur een ge-
Zou Frankrijk zich blijvend afzijdig
houden van de op grond van de ver
dragen van Rome en Parijs in gang
gezette integratie, dan dienen pas na
een zeker tijdsverloop nieuwe part
ners voor samenwerking in Europa te
worden gevonden. Een samenwerking
in Atlantisch verband op basis van
een kwalitatief gelijkwaardig deelge
nootschap is voor Amerika en Europa
slechts zinvol, mits aan twee voorwaar
den wordt voldaan, aldus mr. Blaisset
Europa zal zich in breder verband die
nen te organiseren en moet eensgezind
zijn met betrekking tot de hoofdpun
ten van het interne en externe beleid.
