Het geheime dorp
Brick Bradford
Romantiek en absurdisme
Vanavond kiezen tussen
twee televisiespelen
Uit de Haagse hof geplukt
Jesge en Josfe
Senmoet
ram
VRIJDAG 8 OKTOBER 1965
ETHERGOlVEN-ETHERGOlVEN-ETHERGOtVEN-ETHERGOlVEN
IWERGOIVÊN-EIHERGOIVEN-ETHERGOIVEN-ETHERGOIVEN-
■PSsvü'cr
(Vano
e radio- en tv-redactie)
BUSSUM De NCRV vergast ons
vanavond op een lang ontspanningspro
gramma, dat om even na zeven uur
begint met de tienershow TM, om 7.35
uur wordt vervolgd met een aflevering
van de Beverly Hillbillies en als hoog
tepunt een twee uren durend Duits
televisiespel bevat. Dit spel is „Kathari-
na Knie", een verhaal uit de circuswe
reld, geschreven door Carl Zuckmayer
en herhaalde malen in de Nederlandse
theaters met veel succes opgevoerd.
Hoofdpersoon in dit spel is de histo
rische figuur Karl Knie, die in het
begin van deze eeuw reeds hoogbe
jaard was. De schrijver heeft hem ech
ter nog gekend als de man, die voor
zijn kwijnend circus op de bres
stond.
Rondom deze figuur heeft hij het
stuk geschreven dat herinneringen op
roept aan die tijd, waarin het rondrei
zende circus vrijwel het enige ver
maak ten plattelande bood.
Verkouden?
Uetifovuur o/f
ASPRO
Rillerig Onprettig?
Pas dan op!
Neem bijtijds 'ASPRO'.
'ASPRO' bevat alles om Uw
verkoudheid snel en doel
treffend te bestrijden.
IrfitïotoW o/j
ASPRO'
Commentaar
Wanneer weer?
Hoe wei-verdiend Huub Martron
zijn rentree in de cabaretwereld heeft
gemaakt, nu niet meer in een duo,
maar alleen, heeft men gisteravond in
het KRO-televisieprogramma kunnen
zien. Wij hebben voor zijn „twee
handen-show" ook twee woorden
commentaar: wanneer weer? Want
Huub Martron blijkt uitstekend te
weten wat televisie is. De nummer
tjes uit zijn programma „Vleugel-
vlucht" waarbij hij zichzelf begelei
dend meteen liet horen en zien welk
een voortreffelijk piano-virtuoos hij is,
gaven precies datwat in de huiska
mers prettig binnenkomt: originele en
speelse liedjes, gekruid met voldoende
kritiek en Nederlandse zelfspot, sim
pele maar grappige parodietjes, een
vlot babbeltje. Al is de conference dan
niet zijn sterkste punt, er was meer
dan genoeg om dat te doen vergeten.
Wij zullen hem bijzonder graag spoe
dig weer zien op de buis, desnoods met
een herhaling van enkele liedjes, wel
ke een tweede keer nog best eens kun
ne?i worden gehoord, omdat het alle
maal met zoveel vaart en verve werd
gepresenteerd.
Willy Corsari's Dance macabre"
kwam welverzorgd voor de camera's.
Een goed. gevonden slotin prima rol
bezetting gespeeld, niet helemaal lo
gisch, maar dat hoeft het in een thriller
nu eenmaal niet te zijn. Een uurtje
aardig amusement, waarin Rie Cil-
huys van haar korte rol iets aparts
maakte en verder de meeste eer te
beurt viel aan het optreden van Liana
Saalhorn als de geheimzinnige huis
houdster. Een zekere matheid, waar
door de opvoering aan spirit verloor,
was bij alle andere acteurs en actrices
niet te ontkennen. Het had tvat pitti
ger gekund, maar zo was het ook het
aankijken waard.
Als het spel begint, is Karl Knie,
beroemd koorddanser en directeur van
een eigen gezelschap, in financiële peri
kelen geraakt. De commissaris van po
litie komt in eigen persoon, samen met
de deurwaarder, om beslag te leggen
op de circusinventaris, wanneer niet
dadelijk geld op tafel wordt ge
bracht.
Juist in deze spannende omstandighe
den krijgt Karl een andere gevoelige
klap: zijn dochter Katherina verlaat
zijn groep, om met een jonge boer mee
te gaan en bij hem thuis liever het wat
zekerder landbouwbedrijf te leren.
Katherina weet, dat zij haar vader
verdriet doet, maar zij gaat en natuur
lijk ontwikkelt zich een romance met
alle consequenties vandien: er worden
trouwplannen gemaakt en Katherina
heeft in haar hart al voorgoed afscheid
genomen van het bonte maar ongewis
se circusleven.
Zo staan de zaken wanneer hoe
kan het anders? vader Knie met
zijn troep in het dorp voorstellingen
komt geven. Hij verheugt zich op het
weerzien met zijn dochter en ver
wacht, dat zij nu weer met hem mee
zal gaan.
Helaas, Katherina heeft een ander
bericht voor hem en dat kan hij niet
verwerken. En om voor degenen die
het stuk niet kennen, de spanning
niet teveel uit te halen: wat daarvan
de gevolgen zijn, verraden wij nog
niet. Wel moet u weten, dat ondanks
haar roance met de jonge boer Ka
therina toch niet loskot van de ver
antwoordelijkheid van het circus, waa
iaam van haar familie zovele
jaren bleef verbonden.
et is een verhaal met een lach
traan, zoals dat bij de situering in
deze wonderlijke wereld betaamt. Be
paald tragisch is het niet, al legt de
strijd om het bestaan er een etiket op,
de auteur speelt meer op het gevoel,
en het stuk is in de eerste plaats
prettige ontspanning.
Maar wanneer men bedenkt dat in
de vooroorlogse jaren prominenten als
Charlotte Kohier en Albert
sum en na de oorlog Anny de Lange en
Johan Elsensohn de rollen van vader
en dochter Knie in de Nederlandse
theaters vertolkten, begrijpt men, dat
het werk toch ook wel de moeite
waard is om te bekijken.
van Murray Schisgall voor twee ac
teurs zien.
Deze Amerikaanse auteur debuteer
de met „De typisten" in het absurde
toneel. Het absurdisme ligt in dit spel
er echter niet zó dik op, dat het moei
lijk te verteren valt. Eigenlijk is het
heel knap van constructie: hoewel er
sprake is van één kantoordag, wordt in
dit tijdsbestek het totale uitzichtloze
werkbestaan van twee typisten uitge-
Een jongeman en een meisje zitten
tegenover elkaar en doen geestdodend
werk: zij tikken adressen op envelop
pen. Onderdehand praten zij over hun
idealen voor de toekomst... maar naar
mate de dag ouder wordt worden zij
4aren ouder en in hun gesprek weer
spiegelt zich dan hun hele leven, waar
in verwachtingen en hoop vervliegen,
teleurstellingen leiden tot opstandig
heid en ten slotte berusting alles ver
vaagt. Dit wordt mede aangeduid door
de omstandigheid, dat er nooit een
einde komt aan het tikken van de
adressen, die voor een deel al verou
derd zijn eer het werk gereed zou
kunnen zijn
U ziet dus, dat u bewust moet kiezen
naar welk spel u vanavond gaat kij
ken: „De tvpis'en" loopt een kwartier
uit en duurt dus een uur en 20 minu
ten, waarna niet om 10 maar om 10.15
uur „Koning Klant" begint.
NRU-medewerkers op
Festival Miinchen
DE TYPEISTEN
Er valt vanavond echter te kiezen
tussen twee spelen, want in dezelfde
tijd laat de VARA op Ned. 2 een satire
Shaffy Chantant
inplaats van de
Mounties-show
(Van onze radio- en tv-redactie)
BUSSUM Door het schokkende
onverwachte overlijden van Fred Ple-
tijdens de camerarepetities voor
de Mounties-show zal de VARA dit
televisieprogramma dat als een van de
jubileummanifestaties was gepland
voor de avond van zaterdag 23 oktober
a.s., natuurlijk van de voorstellingen
reeks afvoeren.
Zoals u weet was de 35-jarige Fred
Plevier een van de Mounties, die zich
populair maakten in een serie
Rudi Carrell-shows. Voor de eerste
maal zouden zij nu in een eigen show
voor de camera's optreden.
In plaats van dit programma zal
men nu op 23 oktober tussen 9.20 en
10.15 uur een korte voorstelling van de
cabaretgroep Shaffy Chantant kunnen
zien.
Medewerkenden zijn Ramses Shaffy,
Liesbeth List, Loes Hamel en Polo de
Haas. Joop Admiraal treedt als gast
op. Het voornaamste aandeel in de
produktie van teksten en muziek heb
ben Ramses Shaffy en Hans
Andreus.
ïziek (gr.): 20.05
Stereo: Lichte
grammoloonmuzlek: 21.05 Inhoud: geestelijke
f'.S
22.2c Boekbespreking: 22.30 Nieuws; 22.40
Epiloog: 22.45 Kamer te huur. hoorspel (Voor
afgegaan en aan het einde: grammofoonmu-
ziekt; 23.55—24.00 Nieuws.
Hilversum II. 208 m. VPRO: 18.00 Nieuws:
18.15 Deze week. praatje: 18.20 Muzikaal
programma; 18.30 Jazz-rondo: gesprek over
Europese jazz: 18.50 Naar onze mening, cri-
tisch commentaar; 19.00 Zo ben ik misschien,
biografie; 19.30 Kunstkroniek: 20.00 Nieuws;
20 05 Omroeporkest. VARA: 21.00 Radio Fil
harmonisch orkest en solist (opn.): klassieke
Draadomroep vanavond
GRAMMOFOONPLATENPROGRAMMA
Moussorgsky „Boris Godounov"
proloog en vier bedrijvei
Tela Bougari
iderland I. NTS: 19.00 Nieuws in hi
19.01 Klaas Vaak. NCRV: 19.06 T.M.
maandelijkse kroniek voor tieners: 19.35 t
"3everly Hillbillies. TV-film. NTS: 20.00 Jou;
taal. NCRV: 20.20 Katharina Knie. TV-spel;
;2.20 Attentie. NTS: 22.45—22.50 Journaal.
Nederland II. NTS: 20.00 Nieuws in
kort. VARA:
let
.05 Teletaalles: Engels.
anken: 20.00 Nws; 20.25
De ontmoeting. Poolse psychologische film;
bezetting. (Overn. NTS). 22.45
(Vano
e radio- en tv-redactie)
VANAVOND TE ZIEN
8.20 uur Kariarina Knie, een Duits televisiespel dat in en om een
circus is gesitueerd.
10.20 uur actualiteitenrubriek.
Ned. 2 VARA
8.01 uur tweede aflevering van de spionnageserie ,,Het lek".
8.55 uur De typisten, een satyre van Murray Schisgall, gespeeld door
Thea Verheugen en John Lanting.
10.15 uur Koning Klant, een programma voor en over consumenten.
wat en hoe kopen ze?
VANAVOND TE HOREN
Hilve1
r KRO
8.30 uur Doris Day zingt op de plaat.
9.05 uur André van den Heuvel vertelt het verhaal ,,De bronnen van
het geluk", geschreven door Willem Enzinck.
9.20 uur feestprogramma ter ere van 250 maal „Vliegende schijven".
10.45 uur hoorspel „Kamer te huur" van Adrian Rhys.
i/iltei
11 AVRO
8.05 uur (VPRO) concert door het Omroeporkest.
9 uur herhaling van het Jubileumconcert 1950 door het Radio Fil-
HILVERSUM Op uitnodiging van
Beierse omroep zullen twee
NRU-musici ons land vertegenwoordi
gen bij het 2e Internationale Festival
der Lichte Muziek, van 12 tot 16 okto-
»r as. in München te houden.
Benedict Silberman. vaste dirigent
van het Promenade-orkest, zal op 14
oktober het Beierse omroep-orkest di
rigeren en de eerste cellist van het
Promenade-orkest Joop Cantor zal
dan solist zijn.
Er worden drie Nederlandse compo
sities gespeeld, t.w. de Marche Grotes
que van Cor de Groot, Lamento van
Benedict Silberman en Capriccio van
Ruud Bos. De NCRV zal dit concert op
een later tijdstip via de radio uitzen
den.
Bij dit festival is het de bedoeling
aandacht te vestigen op componisten
goede lichte muziek, om het peil
van deze muziek op hoger niveau te
kunnen brengen.
Er werken dit jaar 24 landen mee
door middel van radio-omroepverte-
genwoordigers. O.a. komt men uit Bel
gië, Bulgarije, Denemarken, Engeland,
Frankrijk, Finland. Hongarije. Italië,
Nederland, Oostenrijk, Polen, Tsjecho-
slowakije en Zwitserland: er is dus rui
me belangstelling van de landen ach
ter het IJzeren Gordijn.
Onnodig wellicht, te zeggen dat alle
Duitse omroepen meedoen met orkes
ten, dirigenten en solisten.
Britse tv-piraat
geeft het op
(Van onze radio- en tv-redactie)
LONDEN Het is de commerciële
maatschappij Radex-TV niet gelukt,
haar plannen voor het uitzenden van
reclame-televisieprogramma's op clan
destiene wijze van een schip in zee af,
te verwezenlijken. Het inmiddels al
aangekochte schip dat hiertoe in het
kanaal van Bristol voor anker zou
gaan. zal nu echter worden gebruikt
voor het uitzenden van reclame-radio.
Het schip, dat natuurlijk een buiten
landse vlag gaat voeren, is eer
400-tons driemaster en de zender
komt meteen onder beheer van de pi-
ratenfirma Radio City, welke al eer
jaar uitzendt uit een bouwvallige ves
ting vóór de kust van Kent.
Het nieuwe clandestiene radiopro
gramma zal binnenkort in de lucht
komen (zegt de firma) en kunnen wor
den gehoord in Wales, het gehele wes
ten van Engeland en in Ierland.
Zes samenvattingen
van Kamerdebatten
(Van onze radio- en tv-redactie)
BUSSUM De NTS zal ter gelegen
heid van de behandeling van de Rijks
begroting 1966 zes samenvattingen van
Tweede Kamerdebatten uitzenden en
wel op de dagen, waarop de algemene
politieke beschouwingen over deze
stukken worden gehouden.
Dat is op dinsdag 12 oktober a.s. van
18.30 tot 19 en van 22.30 tot 23 uur, op
woensdag 13 oktober zelfde tijden en
op donderdag 14 oktober van 18.30 tot
19 en van 22.50 tot 23.20 uur.
Alle reportages zijn te verwachten
op Ned. 1 en commentatoren zijn resp.
Ad Langebent. Henk Teeuw en Frans
van Houtert, die elk één dag uitzendin
gen voor hun rekening zullen ne-
Een nieuw koorwerk van de Britse
componist Benjamin Britten, „Stemmen
van onze tijd" genaamd en speciaal
vaardigd ter gelegenheid van de twin
tigste verjaardag van de Verenigde Na
ties, zal op 24 oktober door het Filhar
monisch orkest en de Schola Cantorum
van New York worden uitgevoerd in de
zaal van de Algemene Vergadering van
de V.N. Het werd zal tevens in Parijs,
Genève en Londen worden uitgevoerd
in concerten voor de 20ste V.N.-verjaar-
dag.
I. KRO: 7.00 Nieui
7.15 Klassieke kamermu-
JWLVs: 7.32 Gewilde
(opn.): 7.55 Overweging: 8.00 Nieuj
Djmn: gevarieerd prograi
12.27 Mededelingei.
12.30 Nieuws: 12.40 Dansmuziek
12.45 Overheidsvoorlichting: Gev«
De familie Van Buuren praat
iet verkeer: 12.55 Lichte grammofoon-
13.15 Voor de tieners; 14.10 Musice
rende dilettanten: mannenkoor: 14.30 Voor
do kleuters: 14.40 Stereo: gevarieerde gi
10 Sportperiscoop); 18.50 Lichtba-
lil, 298
ochtendgymnastiek
7.23 Lichte grammofoonmuzlek: (7.30 Van de
voorpagina, praatji
8.00 Nieuws; 8.10 Lichte
grammöfoonmuziék: 9.00 Klassieke kamermi
9.25 Klassiek pianoconcert (gr.
3ods huma-1 -* -*T
de volksve
VARA: 10.00 Blauwdruk
lezing (II); 10.15 Z.O. 135. gev«'
12.27 Mededelingen
Christoff. bas: Kooi
Sofia (o.Lv
int: André Cluytens.
16.25 Onbewoonc
Televisie morgen
11.00—11.30 TELEAC
(herh. van les 2, 11.30—12.00 TELEAC - Vai
Maatlat tot meetstok (2). AVRO: 16.00 Th.
Beatles, tekenfilm: 16.25 Fototriptiek, fotocur
'6.40 The Who. Voor de tieners: 1655
e. tekenfilm: 17.00—17.30 Voor de kinde-
precies uit- kei i
gen
gekiend. Om één m
van Den Haag S.S.
vandaar per sneltrein n:
waar ik prompt elf iH
:ou worden met een auto om he;
irabantse en Limburgse land in tt
Het was druk; nog maar één plaatt
was vrij. Maar daar stond een enorme
tas waaruit met zeer verschillende
haardos en veel variaties van blauwo
gigheid zes poppen mij aanstaarden.
Ze bleken bij een mevrouw te horen,
die ook nog een grote koffer in het
net had. Behoedzaam nam ze de tas
weg en borg het poppenregiment aan
mijn voeten. Haalde een blauwe klu
wen wol en twee breipennen tevoor
schijn en zette met een handigheid
slechts uit enorme routine geboren,
een breisel op, dat rap groeide en bij
Utrecht al een duidelijke poppejurk
aan het worden was.
We stapten uit. Ik had twintig minu
ten overstaptijd. Kon op hetzelfde per
ron blijven. Zocht een bankje en tuur
de naar het eerste perron waar de
poppenmevrouw wegwandelde. In ge
dachten wandelde ik mee. Eerste win-
Utrecht erd? Ik zag het
De koffers wachtende
zijn schoenzolen
bijna doorgeslenterd had. Het werd
een haast- en renwerk om het pro-
peinsde ik. Maar het zachte getik was gramma toch af te krijgen. Doodmoe
gezellig geweest en ik ging bedenken dommelde ik terug in de trein. Dan
hoe ik de poppen zou aankleden. Die bij het uitstappen de poppenmevrouw!
damespop en die babypop en die onno met licht koffer en zonder poppen! Ze
zele... schoot me stralend aan. .Allemaal
Op mijn lippen lag het: „Fijn, dat
waren dan goede zaken". Een wonder
deed het me inhouden. „Allemaal naar
een kindertehuis gebracht, blij dat ze
waren", glunderde ze. In de ren naar
de uitgang vertelde
geregeld. Poppen o
knappen, aankleden,
tehuizen brengen.
De werkelijkheid
beter dan de fantasie!
's Avonds niet achter de schrijfma
chine maar met de breipennen.
Best leuk....
Toen zag ik de klok; vijf over tien
en om één voor tien zou mijn snel
trein gaan. De stationschef keek
vreemd toen ik informeerde. „Die is
allang weg. daar van spoor drie.."
Maar spoor 2 had uitzicht op de
verdwijnende poppenschaar gege-
e gauw. Deed
«scharrelen, op-
>an naar kinder-
s toch nog altijd
Hoofdagent Sevenbrink lachte grimmig,
toen hij Krom in de gang hoorde weg
hollen. Als de man dacht, dat hij door de
brandgang ontsnappen kon. dan had hij
buiten agent Wafels gerekend! En Ba
rend en Berend waren er ook nog.
Ja, die stonden vol spanning af te
wachten. De seconden leken wel minuten
en de minuten uren.
„Wat duurt het toch lang!" bromde
Barend. „Dadelijk heeft die Krom nog de
benen genomen. Ik denk..."
Hij maakte zijn zin niet af, want op
dat ogenblik werd de keukendeur open
geworpen en stormde een forse gestalte
in pyama naar buiten en de tuin va;
„Daar gaat hij!" kreet agent Wafels, haald. greep hem eensklaps beet en het
r;; nntcnonru>r>i" n» nniitio- leek Krom toe alsof zijn armen in een
paar ijzeren klemmen zaten. Hoe hij ook
rukte en worstelde om los te komen, hij
slaagde er niet in.
„Goed zo, Berend!" schreeuwde Barend
verheugd. „Houd hem vast! Laat hem
niet ontkomen!"
Agent Wafels had de vluchteling nu
ook bereikt en Berend en hij voerden de
nog steeds tegenstribbelende Krom naar
de schuur, waar inmiddels ook hoofd-
Krom keek angstig achterom, maar agent Sevenbrink was gearriveerd.
„Hij probeert te ontsnappen!" De politie
man rende de vluchtende man achterna
en Barend en Berend volgden zijn voor
beeld.
Barend was niet zo erg snel ter been,
maar Berend daarentegen, die in zijn
jonge jaren nog een bekende figuur in
plaatselijke atletiekkringen was geweest,
spurtte door de tuintjes dat het
lust was.
klein kereltje
lucht adem. Maar niet voor lang.
Want Berend, die hem nu had inge-
„Je bent erbij, mannetje", sprak Se
venbrink bars. „Maak die schuur maar
10
Spoedig kwamen, heel stil en onopvallend, de
anderen van alle kanten aan. Ook Christina was
daarbij en het ontlokte Chris een glimlach van
trots haar daar zo rustig en zelfverzekerd te zien
staan. Hoeveel medewerkers had hij nu ineens
gekregen?
Gert. Willem, Dries en Nico, Frans en Bart,
allemaal jongens, kinderen nog in zijn ogen,
bezield met hetzelfde ideaal, de brandende be
geerte om te redden wat er te redden viel.
Chris wenkte Gert, die wat achteraf stond. Die
stak pink en wijsvinger in de mond en gaf een
korte schelle fluit, die opsprong en weer terugviel
gelijk de schreeuw van een nachtvogel. Als bij
toverslag begon in de sloten en greppels rondom
het geritsel van dor blad. Donkere gebukte
gedaanten slopen nader.
Vijf minuten later lag de plek onder de bomen
weer verlaten, wegdoezelend in de nacht, de
nachtuiltjes begonnen hun dans door de kruinen,
de koele wind voerde de geur mee uit duizenden
variaties van jong groen, berk en beuk, grassen
en wilde kruiden, hagedoorn en brem. Zacht zeeg
de dauw neer als een web van onzichtbare
naaldfijne droppen. Een krekel snerpte zijn ritme
in oneindigheid. Een late vogel streek geruisloos
op de top van een boom neer, wiegelde en zocht
met half uitgestrekte vlerken zijn evenwicht; dan
vouwde hij de wieken inéén en zat daar als een
toonbeeld van vrede en rust. Vanuit het kruispunt
der zandwegen liepen de fietssporen naar alle
richtingen. Voetstappen en wielsporen werden
donker van vocht. Een nachtuil gaf een schreeuw
en het leek een verlate echo van Gerts signaal.
Heel in de verte trok een troep Duitsers op
nachtoefening.
Ze zongen! Wat zouden ze anders doen?
„Hoeveel medewerkers heb ik nu al?" zei Chris
H. H. VAN NUNATTEN—
DOFFEGNIES
tegen Christina, een paar weken later toen ze naar
bed gingen na een vergadering op het hoofdkwar
tier, die nogal roezemoezig geweest was door de
vele jongelui, die in eigengebouwde hutten onder
gedoken zaten en die vanuit het hoofdkwartier ver
zorgd moesten worden. Chris zat rechtop in bed
in een gestreepte pyjama en krabde met zijn
handen door zijn dik grijs haar, dat er erg wild
van ging zitten.
Christina stond voor de spiegel haar lang blond
haar te vlechten. Ze zag zijn spiegelbeeld, in het
lamplicht bedrieglijk jeugdig, of hij een even
grote kwajongen was als de onderduikers, wier
overmoed hij in het gareel moest proberen te
houden. Ze lachte naar hem en zei:
„Ik ben voor die ondergedokenen lang zo bang
niet als voor die jongens uit het dorp, die maar in-
en uitlopen en zo licht hun mond voorbij
praten".
„Dat ben ik niet met je eens, vrouwtje",
antwoordde Chris en hij staakte zijn gekrabbel,
legde zijn gespreide hande voor zich op het
bordeauxrode dekbed. „De dorpsjongens ken ik
van haver tot gort en van de onderduikers weet
ik helemaal niet wat voor vlees ik in de kuip
heb. Het is nu allemaal nog een nieuwtje voor ze,
maar er zijn jongens bij, die het thuis heel anders
gewend zijn, studenten, rijkeluiszoontjes, stads-
jongens, geloof je niet, dat die er gauw de brul
aan zullen geven om als dieren in holen en
bossen verstopt te leven? Als ze roekeloos wor
den. er tussenuit trekken, gegrepen worden, wat
denk je dan dat er gebeurt?"
Christina keerde zich nu naar hem toe, slinger
de de vlecht op haar rug en zei, de handen op de
achterkant van het bed gesteund:
„Dat is juist wat mij altijd zo'n gevoel van
onzekerheid geeft. Terwijl je het grote gevaar
voortdurend voor ogen houdt, draait een onbenul
lige kleinigheid, een niet eens kwaadbedoelde
uitlating van de een of ander je de nek om".
„Dat, kind, moet je overlaten. Bang zijn heeft
nog nooit iemand geholpen. Dat wat goed is, wat
je als zuiver en je plicht voelt, moet gewaagd
worden, al kost het je je vrijheid en je leven".
„Dat weet ik wel, Chris". Ze ging aan de
andere kant naast hem in bed liggen en trok het
licht uit. In het donker zei ze:
„Bang ben ik ook niet. maar ik weet niet hoe
het komt. het is net of ik een stekelvarken ben
met elektrisch geladen pennen. Telkens als er in
een of andere richting gevaar dreigt, begint er
een pen te gloeien".
Hij lachte hardop en greep onder de dekeni
haar hand.
„Malle meid, wat kun je toch rare dingen
zeggen. Welke pen gloeit er nu dan?"
Het bleef een poos stil, alsof ze zijn spot wenste
te negeren, dan zei ze haast peinzend:
„Die Bonsma. Ik snap niet, dat je met zo
iemand in zee durft gaan, die vent is stapelgek!"
(Wordt vervolgd)
