mimiii'i
Grootse perspectieven
Toradja-kerk....
MAAR
GEBREK
AAN
MENSEN
Beter twee jaar goed
dan zes jaar meelopen
Zending door
luidsprekers
Zelfwerkzaamheid
van bejaarden
ZATERDAG 25 SEPTEMBER 1965
(Van onze kerkredactie)
DE grote massieve stenen kerkgebouwen. Die
zijn ds. J. Linting en de heer J. Pongrekun het
meest opgevallen bij het bezoek, dat zij namens de
Toradjakerk van Rante Pao hebben gebracht aan
Nederland. Volgende week hopen zij na een ver
blijf van twee maanden in ons land weer naar Indo
nesië terug te keren. Op de valreep hadden wij nog
met hen een gesprek in de pastorie van ds. D. J.
van Dijk in Eemnes-binnen, bij wie we een gastvrij
onthaal vonden. Ds. Van Dijk heeft zelf bijna 25
jaar als zendeling op Celebes gewerkt.
Tijdens hnn bezoek
aan ons land (de
eerste officiële af
vaardigingvan de
Toradjakerk) heb
ben zij het hele land
doorkruist en op
vele bijeenkomsten
gesproken ter ver
sterking van de
band, die er nu 52
jaar bestaat tussen
de Gereformeerde
Zendingsbond en de
Toradja's.
Die grote stenen
kerken symboliseren
voor ds. Linting en
de heer Pongrekun
het geregelde ker
kelijke leven. Dat zagen zij
ook duidelijk in de vaste uren,
waarop bij ons de kerkdiensten
beginnen en niet te vergeten
ook in de vaste lengte van de
dienst. Op Celebes zijn dergelij
ke dingen ondenkbaar.
Tekort
Volgens de laatste gegevens
telt de Toradjakerk (in 1947
De twee Toradja's, die ons land hebben bezocht. Links ds. J. Linting, 50
jaar, predikant te Makale en voorzitter van de synode. Rechts de heer J.
Pongrekun, 42 jaar, administrateur van het ziekenhuis te Rante Pao, tot
voor kort secretaris en thans penningmeester van de synode.
Schoonheids
koningin
hebben de borst-, taille- en
heupmaten gepubliceerd van
Amerika's schoonste vrouw.
Duizenden vrouwen zijn weer
aan een dieet begonnen om
opnieuw een poging te wagen
die maten te benaderen. Hon
derden hebben al jurken ge
kocht in de hoop dat ze
straks zullen passen, jurken
die waarschijnlijk nimmer
door de koopsters gedragen
zullen worden, omdat het
moeilijker is dan het lijkt, je
lichaam te persen in de ma
ten van een ander.
is miss Amerika ook op een
heel ander gebied een voor
beeld geworden. Toen dit
meisje gekozen was en enkele
dankwoorden mocht spreken,
bracht ze geen dank aan de
organisatoren, noch aan de
jury, maar aan God. Heel
eenvoudig, heel indrukwek
kend vertelde ze wat Christus
voor haar was gaan beteke-
In een brief die voor me ligt
schrijft een jonge Nederlan
der. die toevallig die uitzen
ding heeft gezien: „Miss
Amerika gaf een indrukwek
kend getuigenis van haar
christelijk geloof voor heel
de natie en de 25.000 mensen
in de zaal, dat ik echt een
bijzonder goede zaterdag
avond-voorbereiding voor de
zondag heb gehad."
zelfstandig geworden, nadat de
GZB in 1913 met haar werk op
Celebes begonnen was) nu
183 000 leden, die elke zondag in
458 plaatsen samenkomen. Hier
voor zijn beschikbaar34 pre
dikanten en 14 evangelisten. Dat
betekent, dat een predikant ge
middeld voor een hele classis
staat. Het tekort aan predikan
ten is dan ook de grootste zorg
voor deze kerk.
Onze dominees stellen een
reisprogram op voor drie maan
den, vertelt de heer Pongrekun.
Zij reizen dan hun gehele ge
bied rond en blijven overal een
paar dagen. Logisch is, dat
ouderlingen ook mogen preken.
De nieuwe theologische school
in Rante Pao zal mogelijk in de
behoefte enigszins voorzien.
Problemen
De Toradja's zitten met meer
problemen. Het eigenlijke zen-
dingsgebied van de GZB lag in
Midden-Celebes tussen de Golf
van Bone en het Quarles Ge
bergte ongeveer 250 kilometer
ten noorden van Makassar.
(Aan de andere kant van dit
gebergte, aan Celebes' westkust,
lag het terrein van de christe-
lijk-gereformeerden.) Vooral
gedwongen door de economische
omstandigheden maar ook door
de vreselijke vervolgingen door
de Daroel Islam, die nu geluk-
kig verleden tijd zijn, zijn de
Toradja's de laatste jaren naar
het Zuiden getrokken. Alleen al
in Makassar wonen nu 30.000
Toradja's, die men pastoraal wil
bearbeiden.
Het werd ons tijdens het ge
sprek met de beide heren duide
lijk, dat de Toradjakerk grote
mogelijkheden heeft, maar
wordt geremd door een gebrek
aan mensen en middelen. Hun
eigenlijke woongebied is door
de Indonesische regering tot
christengebied verklaard (even
als de Minahassa, Ambon, Ti-
mor, Flores en Batak). Dat be
tekent bijvoorbeeld, dat het
godsdienstonderwijs op de
predikant van de GZB in In
donesië de jonge ds. A. Schip
per, die in opdracht van de
Toradjakerk als studentenpre
dikant werkt aan de universiteit
in Makassar.
Liefde
Maar ook, als men financieel
geheel op eigen benen zou kun
nen staan, willen de Toradja's
de band met de GZB (laten we
nu maar even zeggen de gere-
formeerde-bonders in de Neder
landse Hervormde Kerk) niet
missen. Hen had getroffen de
Sote overeenkomst in predi-
ng en liturgie.
En hun voornaamste in
druk, in Nederland opge
daan, formuleerde de heer
Pongrekun voor ons aldus:
,,De zending in Nederland
heeft de Toradjakerk zeer
lief."
(Van onze kerkredactie)
CNIGE hervormde predi-
kanten in de Hoeksche
Waard hebben de handen
ineen geslagen en zijn ge
komen tot een gezamen
lijke nieuwe aanpak van
de catechisatie voor jon
gelui tussen zestien en
twintig jaar. De plannen
zijn nu zover gevorderd,
dat met de uitvoering ge
start kan worden. Wat het
meest de aandacht trekt
in deze nieuwe opzet, is
wel, dat die bestaat in vier
halfjaarlijkse cursussen.
Wie zo'n cursus met goed
gevolg heeft doorlopen,
krijgt een loffelijk getuig
schrift. Wie alle getuig
schriften heeft, kan naar
de beiijdeniscatechisatie.
De catechisatie behoort te
zijn een toerusting van jonge
christenen in de moderne sa
menleving. Terwijl dit werk dus
juist in onze tijd steeds belang
rijker zou moeten worden, kla
gen vele predikanten over een
toenemend functieverlies. Men
is bezig zich te bezinnen over
maatregelenom de catechisatie
haar „gezicht" terug te geven.
Het meest algemene bezwaar,
dat naar voren komt, is de'struc
tuurloosheid van de catechisatie.
Vaak ontbreekt een duidelijk om
lijnd program in een vast tijdsche
ma. Het komt voor, dat jongelui
wel zes jaar de catechisatie voor
de groteren bezoeken. De predi
kant kan nu eenmaal niet zes jaar
steeds nieuwe onderwerpen be
handelen. Ieder is daar aan ge
wend geraakt. Maar als we even
nadenken, en een vergelijking
trekken met een school of cusus,
dan is deze toestand eigenlijk
hoogst abnormaal.
heeft, moet de betrokken cursus
overdoen (die pas weer na twee
jaar gegeven wordt).
Bewuster
Het grote voordeel van deze
methode is, dat de jongelui veel
bewuster de catechisatie kunnen
gaan volgen. Wie bijvoorbeeld
een jaar klem zit, doordat hij
eindexamen moet doen, of door
een avondcursus xich onmoge
lijk vrij kan maken, haalt de
cursus later weer in.
terecht? Voor hen denkt men
aan een vervolgcursus, bij voor
beeld over de kerkgeschiede-
Deze nieuwe opzet is voorbereid
door de hervormde predikanten
van Numansdorp, Puttershoek,
Strijen, Westmaas en Zuid-Beyer-
land, maar men verwacht, dat nog
meer gemeenten zullen gaan mee-
Er zit nog een belangrijk aspect
aan deze zaak, doordat een aantal
gemeenten dit samen gaan doen.
Ds. J. C. H. Stevense uit West-
De eerste twee cursussen waar
mee dit jaar wordt gestart gaan
over de geloofsbelijdenis. De vol-
In de Hoeksche Waard
nieuwecatechisatie
gende twee
den en het Onze Vader als uit
gangspunt. De opzet sluit dus
nauw aan bij de catechismus.
samenwerkende gemeenten op ex
cursie, om kennis te maken met
een bepaald stuk kerkelijk of
•maatschappelijk werk buiten de
streek. Ook de predikanten wor
den gedwongen zo meer in team
verband te denken en te werken.
Het wordt bij deze opzet trouwens
heel gemakkelijk om in te vallen
in een andere gemeente bij ziekte
of vacature.
Zal het aanslaan? Zo, dat men
ook kan overgaan tot een reorgani
satie van belijdeniscatechisatie en
van het catechetisch onderwijs
voor de beneden-zestienjarigen?
Enthousiast
Als de leiding maar en
thousiast is, kan het niet
anders, of hun enthousias
me slaat over op de jonge
ren, zegt ds. Stevense. Hij
is ervan overtuigd, dat er
in de vernieuwing van de
Twee iaar
De betrokken dominees in de
Hoeksche Waard zijn nu uitge
gaan van de kerkordelijke be
paling, dat men twee jaar ge
wone catechisatie moet hebben
gehad, voordat men toegang
heeft tot de belijdeniscatechisa
tie. We kunnen ze beter twee
jaar intensief voorbereiden, dan
dat ze jaren „meedraaien", zo
redeneerde men.
Het gaat nu zó worden, dat de
predikanten - vier curspsseQ
geven in een tijdvak van twee
jaar, die elk tien lessen omvatten.
De eerste cursus 'start iO oktober
en loopt door tot half december.
Na een flinke Kerst-vacantie volgt
dan de tweede, die tot in april
Wie de cursus heeft doorlopen
krijgt een getuigschrift. Met ge
tuigschriften voor alle vier de
cursussen krijgt men toegang tot
de belijdeniscatechisatie. Wie ech
ter (onverschillig om welke reden)
meer dan twee keer verzuimd
de Tien Gebo- we niet in het dorpsdenken blijven catechese wat moet gebeu-
Vader als i.tt- hangen. Er moet een streek-denken
yoor in de plaats komen."
Daarom is er bij de uitvoering In elk bedrijf komt men
De Beukenhof v'" dlt "perlm™' tot nieuwe verantwoorde
samenwerking met De Beukenhof.
Iets dergelijks wordt al in prak- Men denkt aan enkele gemeen- vormen. Hoeveel te meer is
gesprek'met 'd° Ec^iT'cur8>>8a™f d"> fj J?e dit noodzakelijk in zo'n ver-
uit die stad hebben de Hoeksche- Beukenhof voor de hele streek. En waarl0QoHe stuk als de vor-
waardse predikanten hun werk- aan het eind van elk catechisatie- waariooSQe siuk ais ae vor
stukken geschreven. Hierbij ver- jaar gaan alle catechisanten uit de ming van het jonge kerklid?
leende het hervormd streekcen-
trum De Beukenhof met jeugd
werkadviseur C. Schot alle me-
dewerking, terwijl de audio
visuele dienst van de Nederlandse
Hervormde Kerk adviseerde in de
keuze van klankbeeldstroken, die
in het geheel zijn ingepast.
Een probleem waarover de pre
dikanten ook hebben nagedacht, is
dat van het „huiswerk". Van de
voorbereiding voor de catechisatie
komt bij de jongelui vaak niet
veel terecht. In de nieuwe opzet
krijgen de catechisanten elke keer
een gestencilde les. Daarbij wor
den ook zeven bijbelgedeelten ge
noemd. die op de les betrekking
„Of de patiënten willen of ze ziek en ellendig zijn. Of het
niet, ze zullen het Evangelie hun genezing ten goede komt
Het ..huiswerk' is nu, dat men horen". Dit zijn de woorden van kl*1 t™™™8 9® vraag",
SMiSS' adventist, bestuurslid van vervolgt ds. Mackaaij.
zen stimuleren. En misschien galt een ^akenhnis. dat door deze Een christen uit Oosi-J.va dlen-
.cue,, deze blibellezin- Amerikaanse sekte op Java is de op de conferentie de Amerl-
gen wel volgen en .komen er gesticht. Hij vertelde, dat in zijn
het gezin
gen wel
gesprekken uit voort. Maar dat is ziekenhuis met 150 patiënten r
nog toekomstmuziek. drie. predikanten werken. Alle Tn* SbS"«5*
patiënten hebben koptelefoons, eerbiedigen". Belangrijker dan
Muziek Tijdens het bezoek klinken de luidsprekers, die van Christus
liederen der adventisten uit de moeten getuigen, noemde hij het
Over muziek gesproken, bij l"idsprekers.
iedere les-Wordt ook een psalm o£ door hun dagelijks opiredeTTan
Christus getuigt.
gezang - met muziek gevoegd (uit
medische zending?"
oefening in der Nederlandse Hervormde kerk de zending, maar ook in
het kerklied. zich af na lezing van een brief, die de overheid. Een ziekenhuis is niet
hij van een vrouwelijke zendings- christelijk omdat het bestuur
Wat wil men nu doen met arts ontving. Zij had in Soekaboe- christelijk is. Het gaat erom of de
hen die hun vier getuigschrif- ml een conferentie bijgewoond, die artsen en het personeel getuigen
was belegd door de commissie zijn van Christus in hun dagelijks
ten hebben, nog met belijdenis Voor gezondheidszorg van de Raad werk. Wij hopen en verwachten
willen doen, maar toch nog ca- van Kerken in Indonesië. dat dit zo zal zijn in een zendings-
fpchicQt;Q ,,rinp„ inrvPn? vnmpn »Het heeft met zending weinig ziekenhuis, maar waarom zou dat
techisatie willen lopen? Komen to maken wanneer men* mensen ook niet kunnen in een ziekenhuis
die toch weer bij oude stof met het Evangelie te lijf gaat als van de overheid?
We spreken met eerbied over
de winnaars van de Nobel
prijs. We glimlachen een
beetje neerbuigend om de
verkiezing van schoonheids
koninginnen. Maar is er in
wezen verschil tussen de
schoonste vrouw en de knap
ste man van de wereld?
Mogen beiden zich laten
voorstaan op wat zij bezitten?
Zij hebben er waarschijnlijk
beiden hard voor gewerkt, de
ene voor de kaptafel, de an
der achter zijn bureau. Maar
zij hebben beiden moeten
ontwikkelen wat ze in aanleg
hadden ontvangen, gaven hun
meegegeven bij hun geboorte.
Ik erken dat er geestelijk voet
angels en klemmen liggen op
het pad van een schoonheids
koningin. Maar zij liggen ook
verstrooid op de paden van
de moderne geleerden. En
de moderne atoom-geleerde
kan de wereld meer kwaad
berokkenen dan een schoon
heidskoningin. De weg naar
de top ligt bezaaid met gees
telijke gevaren, voor de
schoonheidskoningin evenzeer
als voor de chemicus, voor de
Journalist evenzeer als voor
de predikant. Het is zo ge
makkelijk, te denken dat wij
iets bereikt hebben. Het is zo
gemakkelijk, neer te kijken
op de goegemeente om ons
Ik heb respect voor dit meisje.
De bewonderende ogen van
heel de Verenigde Staten wa
ren op haar gericht. Dan is
het gemakkelijk wat verlegen
te lachen en de hulde in
cv.
Eerite steenlegging door drs. Th. Kobong
ontvangst te nemen. Dan is
het moeilijk om op de micro
foon af te stappen en te
vertellen dat God je lief heeft
en je van Hem houdt; dat je
niet 4
als
kerkbank belangrijker vond
dan de kruk voor de kaptafel,
dat schoonheid relatief en
vergankelijk is, maar Christus
een innerlijke schoonheid
schenkt die eeuwigheidswaar
de heeft
Op
Hoevelen zouden niet hun
geweten gesust hebben met de
gedachte: Dit is niet de juiste
plaats. Voor haar was het wel
de juiste plaats, want miljoe
nen luisterden en die kans
greep ze.
openbare scholen door de chris
telijke kerk wordt verzorgd,
hoewel nog niet de helft van de
bevolking christelijk is.
Lectuur
De grote vraag naar lectuur
maakt de achterstand, die er al
is, steeds groter. De kleine
drukkerij kan de opdrachten
onmogelijk bijbenen. En de uit
geverij in Djakarta kan hele
maal niet bijspringen. Daar ligt
nog kopij te wachten, die twee
jaar geleden werd ingezonden,
aldus de heer Pongrekun. De
Toradjakerk heeft dan ook gro
te verwachtingen van de actie
Brood voor het Hart
Men zou verder nog graag
meer Nederlanders hebben als
specialisten, met name bij de
predikantsopleiding. Op het
ogenblik is de enige zendings-
ex/na aakdammt1:
Onlangs bezocht de 67-jarlge Britse miss Elra M. Davles
ons land om te zien hoe in Nederland het bejaardenwerk
wordt aangepakt. Zeif is zij oprichtster van de bejaarden-
sociëteit „The Good Neighbours Club" (de club van de
goede huurlieden) te Londen, die zich in een rfjke
belangstelling mag verheugen. Het is een club die primair
de zelfwerkzaamheid van haar leden wil bevorderen en die
alom bekendheid heeft gekregen. Het nog maar betrekke
lijk kort verschijnende blad „Op leeftijd" van de Neder
landse federatie van bejaardenzorg had een gesprek met
deze ploniere, waarvan verslag wordt gedaan In het jongste
nummer onder het motto „Gesprekken met buitenlanders".
Gegevens uit dit gesprek alsmede uit andere artikelen die
in „Op Leeftijd" zijn verschenen hebben we tot bijgaand
artikeltje verwerkt, hetgeen mede bedoeld is om meer
bekendheid te geven aan „Op leeftijd" dat thans aan zijn
tweede jaargang bezig is. Voor belangstellenden: het blad
is „gedomicilieerd" bij genoemde federatie, Stadhouders
laan 146, Den Haag.
Oude mens wordt veel
te passief gehouden
(Van een onzer redac
teuren)
Een buitenstaander ziet
soms bepaalde gebreken
heel scherp. Dat is nor
maal, want hij of zij staat
tegenover de zaak veel
onbevangener. Ziehier de
uitspraak van zo'n buiten
staander over de bejaar
denzorg in ons land:
„OUDEN VAN DAGEN
DOEN TE WEINIG ZEEF.
ZIJ ZOUDEN VEEL
MEER ANDEREN DIE
HULP NODIG HEBBEN
VAN DIENST KUNNEN
ZIJN".
schenken. Immers, dingen te
doen voor andere mensen
schenkt oneindig meer voldoe
ning dan uitsluitend (tijdelijk)
plezier zoeken voor zichzelf.
Het beste bewijs dat die zelf
werkzaamheid onvoldoende aan
zijn trekken komt moge blijken
uit de wijze waarop in Neder
land de z.g. dienstencentra
functioneren.
Men weet wat een diensten
centrum is: een gebouw, waar
mee zelfstandig in een wijk of
blok wonende bejaarden telefo
nisch of middels een belsysteem
voortdurend zijn verbonden
waar men desgewenst kan eten.
recreatie kan vinden, waar me
dische en verpleeghulp aanwe
zig is, kortom een centrum voor
alle mogelijke dienst- en zorg
verlening. (Discussie is in vak
kringen nog gaande of dergelij
ke dienstencentra, waarvan ons
land er inmiddels enkele kent
alleen voor bejaarden of ten
dienste van èlle bewoners uit
een wijk moeten zijn).
Welke gevolgtrekking moet
de onbevooroordeelde buiten
staander, die met de Neder
landse dienstencentra wordt ge
confronteerd, maken? Hier
wordt teveel voor de bejaarden
gedaan zonder dat zij zélf wor
den ingeschakeld. Een wille
keurige vraag. Zouden de
ouden van dagen die een dien
stencentrum bezoeken bijvoor
beeld niet veel kunnen doen
voor hen die wegens invalidi
teit niet in staat zijn te komen?
Heel gamma
Er is een heel gamma van
mogelijkheden die bejaarden in
een sociëteit en/of dienstencen
trum zouden kunnen verrichten
ten bate van anderen. Laten we
eens een greep gaan doen.
Er kunnen postzegels worden
verzameld, zowel voor persoon
lijk plezier als voor allerlei
goede doeleii
vaardigheid
in dienst stellen van het maken
van degelijk en aantrekkelijk
speelgoed voor kinderen. Be
jaarden kunnen vele anderen
tot nut zijn als ze zich laten
inschakelen bij het vervaardi
gen van hulpmiddelen voor ge
handicapten.
En hoe fijn zou een blinde
man of vrouw het vinden in
dien iemand die met goede
ogen gezegend is en mag rusten
van zijn werk, iemand die
zeeën van tijd heeft eens op
gezette tijden kwam voorlezen
uit een mooi boek. Of een brief
kwam schrijven die de blinde
zo graag naar zijn familielid
wilde sturen.
Karweitjes
Zou het verder niet mogelijk
zijn dat bejaarde bewoners bij
toerbeurt allerlei karweitjes
verrichten die nu eenmaal moe
ten worden gedaan? Gedacht
wordt aan afwassen, thee en
koffie zetten, planten verzor
gen, lichte onderhoudswerk
zaamheden, ook voor de man
nen die toch vaak nog allerlei
karweitjes in „huis" zouden
kunnen opknappen.
Dan is er de hulp die gebo-
den kan worden bij het ver
schaffen van meer lichaamsbe
weging aan hen, die door inva
liditeit te weinig lichaamsbe
weging krijgen. Spelen kunnen
voorts worden gedaan met hen
die aan huis gebonden zijn.
Dit alles dan wat hulpverle
ning van bejaarden aan bejaar
den betreft. Anderzijds zijn er
ook allerlei nimmer aangeboor
de bronnen bij bejaarden, die
beter laat dan ooit alsnog
„in exploitatie" zouden kunnen
komen. Daarmee wordt het
volgende bedoeld.
Verborgen
Vele bejaarden hebben ver
borgen talenten die zij verbor
gen tijdens hun drukke leven
nimmer konden ontplooien, ja
zelfs misschien niet eens kon
den ontdekken. Wat dat in ar
tistiek opzicht betekent? Dat
kan worden geschilderd, ge
boetseerd, hout gesneden.
vakman die leiding geeft
geestdriftig opmerkte: „Ik sta
versteld over wat gewone huis-
tuin-en-keukenmensen aan crea
tieve expressie kunnen opbren
gen". En aan de bejaarden-zèlf
die verrassende resultaten van
hun kunnen demonstreren als
ze hun „drempelvrees" maar
eenmaal hebben overwonnen.
Vooral het „gelukmakende"
element dat velen ervaren is
fascinerend. Vele ouderen blij
ken in het schilderen, boetse
ren, hout snijden, e.d. helemaal
op te gaan en er een diepe
vreugde in te beleven.
Op het terrein van i: li
chaamsbeweging is naast wan
delen vooral amatenr toneel
een ideale vorm van zinvolle en
voldoening gevende tijdsbeste
ding. Een kenmerkende uit
spraak van een oudere moge
voor zichzelf spreken: „Sinds ik
toneel speel durf ik mij vrijer
onder de mensen te bewegen.
Ik was nogal teruggetrokken
vroeger, maar heb daar nu
Wetenschap
In het domein der weten
schap kan men zich bezig gaan
houden met de bestudering der
(plaatselijke) geschiedenis, de
archeologie, de natuurlijke his
torie om nu maar enkele voor
beelden te noemen. Wat dat
betreft kan voor ons land ge
meld worden ^iat de volksuni
versiteiten van plan zijn veel
meer rekening te gaan houden
met het bejaarde deel onzer
bevolking (dat tenslotte een-
tiende deel van onze bevolking
uitmaakt!)
Letterlijk zei hierover on
langs een woordvoerder van de
zijde van de Volksuniversitei
ten, de heer mr. H. P. J.
Goedmakers: „Financieel moge
de emancipatie van de beiaar
den zich grotendeels hebben
voltrokken, in cultureel opzicht
ligt de zaak nog moeilijk. Prak
tisch alle bejaarden van thans
zijn geboren in een tijd waarin
de kans om meer onderwijs dan
de volksuniversiteiten de
gelegenheid die zich aanbiedt
om hier wat aan te gaan doen
aan te grijpen".
Kansen dus genoeg,
dunkt ons, om als bejaar
den ook metterdaad te be
wijzen dat men niet uitge
rangeerd is uit de samen
leving maar er nog terdege
een integrerend, werkzaam
deel van uitmaakt.
