ERNA GEEFT DE
PAARDEN RUST
Foto's
maken
met een
vlieger
Verhalen over
romantiek van
HET ZEIL
ZONDAGSBLAD
Rustige levensavond voor
moegewerkte viervoeters
Gedenkschriften van
admiraal Creswell
De hobby van
Henk van Meekeren
Nieuwe Lei else Courant
ZATERDAG 25 SEPTEMBER 1965
(Van een onzer verslaggevers)
ZE HEET ERNA, telt 19 lentes, heeft donkerbruine levendige ogen,
gitzwart springerig haar, draagt een behaarde trui en een door het
vele gebruik vaal geworden zwarte spijkerbroek. Zó, charmant, non
chalant gekleed, voelt zij zich het meest op haar gemak. Trouwens,
zegt zij, ik kan hier toch niet met mijn beste jurk komen Mest
scheppen en paarden borstelen, stallen schoonhouden en emmers voer
aansjouwen eisen nu eenmaal werktenue.
De hele dag leeft Erna Arends tussen de paarden. Dat begint 's morgens om half ne
gen als zij aan de Soestér Birkstraat na haar dagelijkse rit uit Bussum van de fiets
stapt. Dan wacht haar het vaste ochtendprogramma: water halen, mest van het weiland
scheppen („anders
bijna zijn hele leven met paarden ten, maar jongere zijn er ook. De
jongste: de 18-jarige schimmel Bari
van een hogeschoolrijdster bij het
circus Boltini. Bari kwam bij ons
toen zijn eigenaresse bij het circus
wegging. Het is een echt voltige-
Er na praat graag en veel over paard, dat zie je zo. 't Is een
de paarden. Ze kent ze allemaal bijzonder dier temidden van alle
hun naam en hun eigenaar- werkpaarden, zegt Erna.
paarden. En het is digheden, want ieder paard J?
Erna, die daarvoor heeft zo zj4n eiaen karakter de aan haar toevertrouwde
vnrnrlrnnnt Zij is £r j f F* dieren. Haar dagprogramma werkt
Mradraciat. Zi? is Het grootste deel bestaat uit 2ij consciëntieus af. Een belangrijk
werkpaarden, er zijn maar twee onderdeel daarvan: het voederen
rijpaarden, waarvan Bibi er één van de paarden. Met zorg stelt zij
is elke dag opnieuw weer het menu
Hoe ze hier terecht komen? sam™: havf; bix (samengeperste
Meestal door acties zegt. Erna "aphZe
Al verscheidene malen is het maakt de boxen schoon, sleept
gebeurd, dat de klanten van een drinken aan en brengt de paarden
öe" groenteboer, die zijn moege- elke dag naar de 1,5 ha wei, die
werkt paard wilde wegdoen, achter het rusthuis ligt Dat
spontaan geld inzamelden om de
gen ze een gron
dige beurt, de ne
gen viervoeters,
hier in het Soester
rusthuis voor
Werkpaarden
zorgdraagt. Zij
de beheerster van
de stichting De
Paardenkamp, drie
jaar oud geestes
kind, sinds enkele
weken nieuw be
huisd, van de
plaatselijke
scherming
Dieren. Doel
van: oude, afge
werkte paarden
een rustige levens
avond te geven.
Rustig? Stil is het er nooit, lacht - - -
™3?r - d!U?udsteTane 38 ia pis een slordige duizend Veel geld
levensavond te geven.
Want in de meeste gevallen UU1.
dat zonder actie niet mogelijk. De rond
eigenaar verkoopt zijn paard
de beurt rondjes aan de lijn.
Althans als het erg koud is. 's
Zomers lopen ze de hele dag vrij
bers, zegt Erna, de eigenaars
op paarden. Daarom rijpaarden. Die zijn er nog het een hoop geld. Waar dat vandaan
meest op gebrand het slachtgeld in komt? We krijgen veel giften van
l""!- dierenliefhebbers. En d..rm.a,t
hebben we onze pension-paarden.
Erna 0
ben ik er ook direct op afge
stapt toen ik van het rusthuis
hoorde. En in de paar jaar, dat ze
werkt, heeft zij zich hele
maal vertrouwd gemaakt met de tipt. Dan kan een actie worden Die komen hier tijdelijk als de
dieren, die op haar bevelen
middellijk reageren. Behalve dan brengen
23-jarige Bibi. een ondanks haar
leeftijd nog vurige Arabische vol- c
bloed. Ze heeft temperament, zegt jCH I Il6n-r TltS
ze en daarom doet ze precies wat
ze zelf wil. En daarom ook,
schien,
zadelt ze de Haagse
Soms wordt het hele bedrag
het Ernas lievelings- door één dierenliefhebber op
tafel gebracht, zoals bij de
Haagse pony Frits. Jarenlang had
hij voor de schillenkar gelopen
en toen de eigenaar hem wilde
wegdoen, sprong een Haags vrolijke ^verhalen
glanzende rug en springt
goed en zo kwaad als dat gaat, op
om er in draf mee door de wei te
hollen. Thuis, in Bussum, heeft zij
te eigenaar ze zelf niet kan
gen. Ruimte ervoor hebben we
genoeg, want we kunnen zeker
zo'n twintig paarden onderbren
gen. Dan krijgen we nog wel eens
bijdragen van bezoekers, die zo
maar komen kijken, 's zomers
soms zeventig per dag.
Maar eigenlijk hebben we veel
nodig, zegt Erna, na al haar
zakelijk.
paard. Dat is haar eigen echtpaar in, gaf de schillenboer De boerderij en het land hebben
Gitan Amigo, een nog maar vier 2jjn geid en waarschuwde het veel 8eld gekost. We hebben zware
maanden oude koffievos, die zij paardenrusthuis Toen het dier lasten, ja. Daarom is elke bijdrage
opvoedt tot hij, over drie jaar, is }- kwam 't E f op onze giro 473400 t.n.v. de Stich-
te berijden. Een prachtig dier, zegt v.' j? tin8 De Paardenkamp welkom,
zij. broodmager en angstig. Het dier Want elke duizend gulden betekent
Vanwaar deze speciale belang- was afgebeuld door zijn baas.
stelling? Lacht Erna: misschien Dat merkte je direct. Als je te
van mijn grootvader, die directeur dicht bij hem kwam, begon hij
was van Van Gend en Loos en te slaan en te bijten. Nu is 18-
jarige Frits er weer helemaal
bovenop. Kijk, ziet hij er niet
de gehele wereld van toen V™ma uit, zegt zij trots terwijl
Henk van Meeker en (rechts) treft voorbereidingen voor het maken van een foto uit de lucht i
Statendam, daarbij terzijde gestaan door A. S. M. van den Hoek,
bekend
Hij vertelt
dagen van weleer, toen precies
werd bijgehouden in hoeveel
tijd theeclippers van China
zij hem in de kort geschoren
de glorierijke "manen grijpt.
Londen joegen, toen elke tocht Zoals dat
race was met een concur- Jaap. In
Erna kent zo de levensgeschie
denis van al haar negen paarden.
e~ - dat een triest verhaal.
van 27-jarige grijszwarte
Het is voorbij! Wie kent nog hun Erna- werd hij, gebonden achter
de Lightning, de Thermo-
woonwagen. van Leiden
de Cutty Sark, de grote Haarlem getransporteerd, 5
TN deze tijd, waarin de eer- vpn "naam" heeft staan" eentje de macht van de Engelse
ste schepen voortgedre- geïnspireerd tot het van Square- koopvaardijvloot brak.
ven door kernenergie op de bjff
zeven zeeën verschijnen, den
schepen
de
recordbrekers. Wie weet nog
Habakuk, onder welke naam een
kapitein beroemd werd onder alle
kapiteins, die zeilschepen comman
deerden. Wie kent Raphael^ Sem
mes, schipper
Alabama, die in twee jaar op
heeft ooit gehoord
Lipton, de thee-man uit Glasgow,
die de America Cup won? Rond de
In dit jongste werk vertelt hij eeuwwisseling stond zijn
de Londense diligence
Square-rigger days vertelt
romantisch verleden
ken we er al niet meer aan - - -
over de triomfen en de nederla-
dat er eens stoomschepen gen die de zeilschepen hebben
Zijn geweest, en nog minder Sevierd en ««leden. Vertel, hij bi? heï eTSThiST
dat voor de „stoom" het -nf|
zeil" de Oceanen beheerste.
Maar toch de scheeps
werven hebben nooit prach
tiger schepen afgeleverd dan
juist de zeilschepen, die onder
allerlei benaming, passagiers
en vracht naar alle havens
van de wereld brachten.
beroemde schepen, clippers die
verkocht zou worden. Het
dier was uitgeput en kon bijna
niet meer op zijn benen staan, toen
een bestuurslid van de Haarlemse
,at,iiaci dierenbescherming het ontdekte.
Amerikaanse Hij kocht Jaap op en er werd een
bliksemactie gevoerd. Het geld
kwam er en Jaap kon naar het
ju ww rusthuis, waar hij nu een bruin
Tommy 'even leidt.
Dan is er Ouwe Jan. een paard
m 23. dat bij een besteldienst een
op jarenlang best leven had gehad,
maar door een hals-abces buiten
dienst kwam te staan. Dieren-
rienden hoorden ervan en koch-
spontane
opname in het rusthuis.
houden. Vermeld actie e
Het „zeil" is van de zee verdwe
nen. Af en toe zien de opvarenden
van een luxueus passagiersschip
nog een trots schoolschip, groots
door zijn machtige zeilen, die het
majestueus voortbewegen,
Op ZO juli 1852 werd in Gibraltar daar bouwde hij- een geh
man geboren, die later de we carrière op. Na ee
majestueus voorioewegexi, ndslag zou kIeggen voor de jaren het bloed kruipt
ook de schoolschepen verdwijnen V" traiisc - -
Heinemann, Londen, 200 blz., 36
shilling).
Het boek vertelt over de eerste
twaalf jaren op zee van een zee
man in hart en nieren. Toen hij
bij de Engelse marine in dienst
trad. werd het zeilschip nog altijd
geprefereerd boven het stoom
schip. dat langzamerhand zijn
plaats ging veroveren. De tijd was
hard, en William Creswell komt er
eerlijk voor uit, dat hij dikwijls
De landen, die hun
zeelieden opleiden met het „zeil"
zijn klein in aantal geworden. Men
gelooft niet meer, dat een zeeman
de kracht van de zee en van de
winden het best leert kennen op
een zeilschip. En dan, het onder
houd is te duur.
Nog eenmaal heeft een machtige
vloot van zeilschepen zich aan de
wereld vertoond. Op 5 juni van
het vorige jaar nam ze deel aan
een race van Lissabon naar de
Bermuda's, georganiseerd ter gele
genheid van de opening
Wereldtentoonstelling
aantal tegen zijn tranen moest vechten.
lar het Maar hij hield vol. Later zou hij
Australische marine: Admiraal Sir niet gaan kan verbond hij zich zeggen, dat het een prachtige tijd
William Creswell KCMG, KBE. aan de Australische marine, die hij
Hij leefde dus in
geweest. Hij zeilde de gehele
trouw diende. In 1919 werd hij wereld rond. Nog geen twintig
jongelui van goeden huize, die bun gepensioneerd,
toekomst bij Koyol Navy wilde» In datzei,de jaar begon hij met Zeeland, Japan. Afrika
zoeken, nog jong op een oorlogs- het schrijven ai- i.
schip werden eeplaatst. William d,e he( t;,d k omvaJtten
Creswell was nauwelijks dertien tot 1879 ,931 had hjj ze
lid. twee jaar later stierf hij.
jaar oud had hij Australië, Nieuw-
Zeeland, Japan. Afrika en Amerika
al bezocht. Als luitenant nam hij
deel aan de strijd tegen de piraten
Toen zijn dochter na zijn dood toe, ligt bij de Australische i
Daar kon hij zijn kracht op
de
York. En deze race heeft Warren verliet hij de Royal Navy
Armstrong, die een groot aantal emigreerde hij naar Australië,
kwam op het trainingsschip BriUn- 2ijn papieren glng ordeM„-vond z=
.la, wachtend op de dag. waarop he, manuscri£t. 6„et boelde haar allerlei gebied bewi zen
„I .1. cadet hit H. Enrol.. n,»r,„e en ze beslol£ ter nagedacbtenis zijn talenten woekerei
aan haar vader, de mémoires uit te Close to the wind, voert de lezer
■geven. Paul Thompson maakte het tr
Toen hij achtentwintig jaar 1
hol trotse HAL-schip, varend op de Atlantische Oceaan,
TTIJ heet Henk van Meekeren, hjj is 34
jaar, woont in Den Haag en zijn be
roep is fotograaf. Duizenden Nederlanders
en niet-Nederlanders, die eens met de
Statendam van de Holland-Amerika Lijn
een cruise hebben gemaakt vinden hem de
knapste fotograaf van heel de wereld, want
Henk van Meekeren fotografeert op volle
zee een varend schip uit de lucht, zonder
dat hij daarbij gebruik maakt van een
vliegtuig een proef van z\jn bekwaam
heid ziet ge op deze pagina afgedrukt. Elke
keer opnieuw verbaast hij de Statendam
passagiers, die zich afvragen hoe dit toch
mogelijk is, maar Van Meekeren zelf vindt
het de gewoonste zaak van de wereld.
Hij was in dienst van TNO, toen hij de kans
kreeg als zelfstandig fotograaf te gaan werken op
de schepen van de HAL. ,,Ik had er geen idee van
wat varen feitelijk was, maar het leek me wel en
de condities waren niet zo slecht". Het lag in zijn
bedoeling zo'n drie, vier maanden „het eens te
proberen", maar toen die termijn was verstreken
verlengde hU hem vrijwillig, naar hij dacht, voor
een paar jaar. Doch het resultaat is, dat hij nu al
een decennium lang meevaart, de laatste tijd op
het aardigste schip van de HAL.
Hobby
In feite is het fotograferen van het
schip uit de lucht een gevolg van
zijn hobby. Hij vertelde: „Ik houd
van vliegeren, ik vond dat iets
geweldigs, en op een dag kreeg ik
het idee door middel van een vlieger
foto's te maken. Dat idee was hele
maal niet nieuw. Het Amerikaanse
weerinstituut heeft altijd van vlie
gers gebruik gemaakt om te fotogra
feren. Het beschikte zelfs over „vlie
gerstations". Ik schreef de autoritei
ten een briefje met het verzoek mij
wat documentatie-materiaal te zen
den, en dat hebben ze gedaan. Toen
ben ik gaan oefenen, en onder heel
wat gunstiger omstandigheden, dan
voorgangers deden rond de eeuwwis
seling.
Dat het fotograferen door middel
van een vlieger niet meer wordt
beoefend, is te wijten aan het feit,
dat het maken van luchtfoto's verbo
den is en daarnaast dat de risico
factor niet is weg te nemen. Als er
iets fout gaat, kan het een kostbare
apparatuur kosten".
Blériot
Henk van Meekeren wijzigde
het zogenaamde Blériot-model, en
daarmee ging hij ijverig oefenen.
Toen hij enige ervaringen had
opgedaan en precies wist waar hij
in het bijzonder op moest letten,
„bouwde" zijn vrouw zijn eerste
grote nylon-vlieger. Later aan
boord, maakte een kleermaker er
nog zes stuks.
En wat is nu het geheim? „Er is
geen geheim", zegt Henk van Meeke
ren met nadruk „Ik laat de vlieger
van de achterplecht af een veertig,
vijftig meter op. Als hij „staat",
monteer ik in de lijn de camera en
met de camera laat ik de vlieger
vieren tot hij een hoogte heeft van
een driehonderd meter. Die hoogte is
voldoende. Ik heb een klokje ge
maakt. dat de zelfontspanner vertra
gend kan laten werken, we kunnen
instellen van vijf minuten tot twee
uur toe. En als de foto is gemaakt,
naien we de vlieger weer in. Dat is
het Nou ja. dat is hetHet is
allemaal gauw verteld, en Henk van
Meekeren maakt er ook geen drukte
over. Maar wel over één ding: Hij
heeft nog nooit een camera ver-
1" d,M 'i5 «e
tikkeltje tros op.
