VISSER 1 HOOFT:
SCHEMA 13 NOOPT R.K.
PLAATS TE BEPALEN
Emeritaat voor
65-jarigen
Een woord voor vandaag
Geref. synode besluit:
Godsdienstige
leiders zullen
oproep paus j
onderstrepen j
Zelfde problemen
voor Reformatie
INDONESIË
maandag 65 jaar
Classis veroordeelt
leer van ds. Telder
PAPIER YAN VLIER
VoorwaarIk zeg u: Wie het Koninkrijk Gods niet ontvangt
als een kind, zal het voorzeker niet binnenaaan(Lucas
18:17).
Het Koninkrijk Gods ontvangen als een kind. Er ligt een
zacht verwijt in jegens de ouderen. Een kind is spontaan, het
vraagt niet naar het waarom? van de dingen, het aanvaardt
zonder meer. En het aanvaardt omdat het gelooft. Het voert
geen bedenkingen aan, het twijfelt niet, het zegt: ja, volmondig
ja. Het laat alleen het hart spreken.
God stelt de mens Zijn Koninkrijk in het vooruitzichten de
mens, dom in zijn wijsheid, gaat het beredeneren, gaat met
God in discussie Here, hoe is het mogelijk. Vergist Gij u
niet? Ik?
Ja, ik! TJ en ik, wij beiden. God heeft de mens lief, in weerwil
van zijn fouten en gebreken. Hij wijst hem op de toekomst.
Het Koninkrijk Gods kan hij betreden, als hij het ontvangt als
een kind, zich op genade overgevend aan HemDie Zijn Zoon
ons heeft gegeven.
Wy lezen vanavond Exodus 17 vers 1 tot 16.
Wij lezen zondagavond Exodus 18 vers 1 tot 12.
ZATERDAG 18 SEPTEMBER 19611
Zond a gsscholend a g
in teken van
(V;
vernieuwing
in een onzer medewerkers)
MET: de kerk
en de wereld
MAAR: de kerk
in de wereld
HILVERSUM De bondsdag van
de Bond van Christelijke Gerefor
meerde Zondagsscholen stond dit jaar
in liet teken van vernieuwing. Niet
alleen wat de datum (anders werd er
In mei vergaderd), maar ook wat de
samenstelling van het bestuur betreft.
Van drie van de vijf bestuursleden
moest afscheid worden genomen:
voorzitter ds. I. de Bruyne, secretaris
IV. F. Harte, beiden te Rotterdam, en
administrateur J. H. van Nielen te
Den Haag. om verschillende rede
nen.
Zij werden vervangen door resp. ds.
P. op den Velde te Mijdrecht en de
heren P. Middelkoop te Rotterdam en
N. J. Geleynse te Den Haag, terwijl in
de plaats van ds. Op den Velde ds. J.
Brons van Nunspeet als algemeen
adjunct ging fungeren.
In zijn openingswoord wees de
nieuwe bondsvoorzitter er op, dat het
zondagsschoolwerk zijn waarde nog
niet heeft verloren. Dat bewijst het
eeuwfeest van de Nederlandse Zon
dagsschoolvereniging wel. Ds. v. d.
Velde ging voorts in op de bijzondere
problemen van de jeugd tegenwoor
dig, als het vrije weekend en de visue
le aanleg.
De beschikbare periodieken voor de
christelijke gereformeerde zondags
scholen ondervonden wel enige kri
tiek. Men moet namelijk werken met
het evangelisatieblad Licht en Waar
heid en De Frontlinie, wat ook meer
een kaderblad is voor werkers in de
evangelisatie, dan voor de medewer
kers aan de zondagsscholen. Aan
Licht en Waarheid hebben de kinde
ren niet veel, zo werd gezegd. Eigen
bladen zijn niet te verwezenlijken.
Besloten werd daarom om deze zaak
met de deputaten voor de evangelisa
tie nog eens door te spreken.
's Middags refereerde de heer K.
Brouwer uit Oostzaan over Het Kind.
Aan de opvoeding moeten wij drie
eisen stellen, zo betoogde hij: Liefde
tot het kind, gezag over het kind en
verantwoordelijkheid voor het kind.
(Van onze kerkredactie)
LUNTEREN Gereformeerde
predikanten kunnen in het ver
volg op 65-jarige leeftijd met pen
sioen gaan, ook als zij nog geen
40 dienstjaren hebben. De synode
wiist de kerkeraden en classes er
echter nadrukkelijk op dat de pre.
dikanten niet met een emitaat
moeten gaan. Zij kunnen nog aan
blijven als ze er lichamelijk en
geestelijk toe in staat zijn.
maal dat de gereformeerde synode op
vrijdag in het openbaar vergaderde.
De wijziging gaat in per 1 januari
van het volgend jaar. De synode kwam
er niet helemaal uit, toen het ging om
de vraag of een emeritus-predikant er
""•flog1 eert' kleine gemeente bij mag
nemen. De commissie van preadvies
wilde zich nog eens bezinnen op de
consequenties van verschillende
nog al tegenstrijdige voorstellen.
Het vervolg komt nog later aan de]
orde. Andere besluiten van gisteren
zijn:
Het „ene offer" wordt door steeds,
meer kerken ingevoerd. Daardoor
wordt in de praktijk steeds meer
afgeweken van artikel 75 van de Ker
kenorde. Daarom kregen deputaten
voor de officiële uitgave van de ker
kenorde opdracht een andere formule
ring van artikel 75 op te stellen. Deze
synode wil zich nog over die nieuwe
formulering uitspreken.
Voortaan zal niet meer van de kan
sels worden afgekondigd, of in de
kerkbladen worden gepubliceerd dat
®en predikant geschorst of afgezet is.
De synode oordeelde dat zulke maatre
gelen een ernstig bijkomende straf
vormen. Wanneer predikanten ge
schorst of afgezet worden zullen alle
kerkeraden daar vertrouwelijk medede
lingen van ontvangen.
I De gereformeerde voelde nog niet
veel voor een jaarlijks moderamen
voor de classis-vergaderingen, zoals de
classis 's-Hertogenbosch wilde. Wel
wilde de synode deputaten nog eens
vragen of het niet mogelijk is de regel
van „voorzitters bij toerbeurt" wat te
verzachten, zodat de predikanten ,,in de
revel hli tnpvhpnrt" als Voorzitters
Alle brieven die handelen over aan
sluiting bij oecumenische organen als
de Wereldraad zullen ter bestudering
gegeven worden aan deputaten voor
pluriformiteit en oecumeniciteit. Er
kunnen nog meer brieven gezonden
worden want de Inzendingstermijn is
verlengd tot 1 juli 1966.
j Tevens besloot de s.I
gaan op het verzoek van prof. dr. K.
Dijk om de vroeger verleende vrijheid
om samen met hervormde gemeenten
gemeenschappelijk diensten te houden
in te trekken.
(Van onze kerkredactie)
ROME DE eerste zittingsperiode van het concilie kan
worden gekarakteriseerd als die van de liturgie-hervorming.
De tweede en de derde stonden in het teken van nieuwe be
zinning op het wezen van de kerk en het bestaan van de niet-
roomse kerken. De huidige sessie zal die zijn van de opdracht
van de kerk en christen in de wereld.
Volgende week beginnen de discussies over wat velen als
het belangrijkste onderwerp van het hele concilie beschouwen:
„De kerk in de moderne wereld", kortweg aangeduid als
„schema 13".
NEW YORK Waarschijnlijk zullj
tal van Amerikaanse godsdienstige leiden
door hun aanwezigheid de vredesoproej
van paus Paulus op 4 oktober tot de Al
gemene Vergadering onderstrepen. Z
doen dit om te tonen, dat de hele god.'
I dienstige gemeenschap in Amerika
is in haar verlangen naar vrede. Het in
Een tegenstander van schsma 13 tiatief hiervoor is afkomstig van de tm
merkte schamper op, dat hierin isjthodisten bisschop Fred Pierce Coran
verzameld alles, waarover men uit de die als waarnemer bjj het Vaticaans c*
Schriftuur niets en uit de natuur alles c'"« »P hel oeenblik in Rome verbijt
kan leren. Zo ergens, dan is het hier
echter noodzakelijk uit het evangelie
te spreken. Men behoeft zich dan als
protestant niet te verwonderen, als
veel bisschoppen zich zeer onzeker
zullen tonen.
Vliegreis per Garuda; klein gezel
schap; 4500,p.p. Uitvoerig pro
gramma op aanvraag.
INSTITUUT VOOR
INTERNATIONALE EXCURSIES
Bergen N.H - Telefoon 02208 - 2600
De tweeëntwintigjarige bouwvak
arbeider A. Puts uit Melick is gisteravond
om het leven gekomen, toen hij met een
nieuwe brommer tegen de laadbak van
een vrachtauto reed.
Boroepinsswerk
NED. IIERV. KERK
Beroepen te 's-Gravenhage <vac. dr. G
Aalders - bijzonder kerkewerk) W. P.
ten Kate te Delft; te Huizen (N.H.) (vac.
G. H. van Kooten) W. H. van Kootcn te
Oud-Beijerland: te Huizen (N.H.) (vac.
G. Boer) H. N. van Hensbergen te Dirks-
land; te Longerhouw c.a. (toez.) kand.
C. Hoogendoorn te Woerden; te Sint Jo-
hannesga-Delfstrahuizen (toez.) J. Ju-
kema te Holwierde (Gr.)
Aangenomen naar RoswinkelL. K.
Bos te Metslawier.
Bedankt voor Woudenberg (2e pred.pl.):
D. v. d. Berg te Veenendaal; voor Oude-
mirdum (toez.) W. A. Bos te Sint Jo-
hannesga.
UNIE VAN BAPT. GEM.
GENÈVE Maandag hoopt
dr. W. A. Visser 't Hooft
zijn 65e verjaardag te vieren.
Nu nog is deze pionier van de
oecumenische beweging de
secretaris-generaal van de
Wereldraad van Kerken,
maar volgend jaar zal hij
worden opgevolgd door een
ander, zoals hy dat zelf wenst.
Wie de opvolger zal zyn is
nu nog niet bekend. Dat de
ze ..aflossing van de wacht"
echter van zeer grote bete
kenis kan zijn voor de oecu
menische beweging, waarop
hy altyd sterk het stempel
van zyn persoonlijkheid
heeft gedrukt, staat wel vast.
Dr. Willem Adolf Visser 't
Hoofd werd als zoon van een
Haarlemse advocaat geboren.
Hij studeerde theologie in Leiden
en promoveerde na een studie
verblijf in de Verenigde Staten
op een proefschrift over de ach
tergronden van de „Social Gos
pel" in Amerika. Een aantal
jaren was hij secretaris van
de Wereldbond van christe
lijke jongemannenverenigingen
(YMCA's). ook was hij voor
zitter van de Christelijke we-
reldstudentenbond.
Uitknippen en op briefkaart plakken a.u.b.
IK WERK MEE aan de verdere groei van de krant.
Uw nieuwe abonnee heet
Naam
Adres
Woonplaats s
betaling per. WEEK/MAAND/KWARTAAL
Deze nieuwe abonnee werd opgegeven door uw abonnee
Adres
Woonplaats i
Ik ontvang als geschenk i
HYACINTHENBOl MET HOU-# „DE DOKTER ZEGT" II
DER „DE DOKTER ZEGT" I
TIP-PARADE-TWEE (elk deel is een (ander) geheel)]
streep door wat u niet wenst.
voorzitter van het voorlopig
comité tot oprichting van de
Wereldraad van Kerken, werd
dr. Visser 't Hooft in 1938 op 37-
jarige leeftijd gekozen tot secre
taris-generaal van de Wereld
raad in oprichting. Er gingen
toen stemmen op, dat deze taak
te zwaar zou zijn voor dergelijke
jonge schouders. Gebleken is
echter, dat hij het heeft aange
kund en dat hij ondanks alles
zichzelf is gebleven zonder pose
of pathos.
Nooit heeft hij het doel van de
Wereldraad, waarin hij rots
vast gelooft, namelijk dat alle
christenen een eenheid kunnen
vormen, uit het oog verloren.
Hij is ervan overtuigd, dat de
muren der kerken niet tot in de
hemel reiken. De kerk moet
zichzelf zijn, heeft hij eens ge
zegd. Dat betekent niet, dat de
wereld de rug moet worden toe-
Bisschop Stephen Neill, een
vooraanstaand figuur in de
oecumenische beweging schreef
over hem: Hij heeft in hoge ma
te de begaafdheid het vertrou
wen van oudere mensen te win
nen en te behouden en de be
wondering van jongeren te
oogsten. Aan al deze hoedanig
heden ligt een rustig en vastbe
raden geloof in Jezus Christus
ten grondslag, zo ingehouden in
zijn uitdrukking, dat toevallige
waarnemers zich wel eens niet
zouden kunnen realiseren wat
de drijvende kracht is achter al
les wat de man doet.
concilie het
mento" mee. Letterlijk betekent dit
woord „up to date maken". In feite
komt het neer op het zoeken naar een
Jniste plaatsbepaling van de kerk in
deze moderne geseculariseerde we
reld. Vandaar dat juist schema 13 de
ruggegraat van het concilie is ge
noemd.
Het schema, dat nu is uitgedijd tot
125 pagina's, is een omnibus geworden
over allerlei vraagstukken van onze
tijd. Er wordt in gesproken over
vragen van huwelijk ert gezin, maar
ook over de kernbewapening. De cul
tuur, het sociale en economische leven
komen aan de orde, de problematiek
van de ontwikkelingslanden, de be
volkingsexplosie, de rassendiscrimina
tie, de wetenschap en-de vooruitgang
enzovoort.
De ontwikkeling, die dit document
in de loop van het concilie heeft
doorgemaakt, kan het best worden
geïllustreerd aan de verandering van
één letter. Eerst droeg het tot titel
„De kerk en de moderne wereld". Dat
zou kunnen worden uitgelegd als de
kerk, die los van de wereld vanuit
een soort ivoren toren neerziet op de
profane werkelijkheid.
Tegen deze visie heeft vooral de Bre
dase bisschop De Veth sterk stelling
genomen in de zitting van het vorig jaar.
„Als het rapport over wereld spreekt,
lijkt het wel, of die wereld helemaal
vreemd is voor de kerk, een soort
„buitenboordwereld", waarop de kerk
superieur neerziet",zei hij. „Het lijkt
wel, of de kerk slechts met de grootste
tegenzin iets goeds van de wereld wil
zeggen."
Precies dezelfde onzekerheid ken
merkt immers protestantse oecume
nische vergaderingen, of kerkelijke
synodes. Als het er om gaat meer te
zeggen, dan wat vage algemeenheden
over de moderne wereldproblemen,
aan de huidige versie van het documentAls ™en oy" ,de ontwapening, de
heeft gelegd. 1 bevolkingsexplosie en dergelijke van-
Hun arbeid was voorafgegaan door het j uit het evangelie konkreet moet spre-
werk van een zeer uitgebreide commis- ken. En om met Bonhoeffer te spre-
dertig man van de theologische
commissie, dertig man van de commissie
voor het lekenapostolaat, zeven bisschop
pen uit communistische landen en zestig
deskundigen (waaronder twintig leken).
Is het terwille van de lekenexperts, dat
de huidige tekst niet in het Latijn, maar
in het Frans is gesteld? Of voelt men,
dat de oude kerktaal niet meer voldoet
voor de moderne problematiek?
IVASLIJST
Tegenstanders van het stuk noemen het
een waslijst, die geen conciliebehandeling
verdient. Anderen noemen dit juist de
kracht van het document in zijn huidige
vorm, dat het konkreet wordt. In vorige
versies volstond men met algemene theo
retische uiteenzettingen over de verhou
ding tussen kerk en wereld. Enkele
praktische gevolgtrekkingen stonden toen
in een aanhangsel, waarin niet de officië
le stem van het concilie, maar die van de
„deskundigen" zou klinken.
Met schema 13 wil de Rooms-Katholie-
ke Kerk weer aansluiting krijgen aan de
moderne wereld, waarmee zij nu hon
derd jaar (sinds de opkomst van het
industrialisme en de hoge vlucht van de
wetenschap) het contact kwijt is, waar
door velen onzer de arbeiders en de
intellectuelen van haar zijn vervreemd.
Geldt van de protestantse kerken in feite
niet hetzelfde? Daarom zal ook van
protestantse zijde met grote belangstel
ling worden uitgezien naar de behande
ling van dit schema.
Zal de Booms-Katholieke Kerk een
eind kunnen maken aan de tijd van bet
isolement ten opzichte van de wereld,
een eind aan de schelding tussen leer en
leven, tussen geloofsleven en weten
schapsbeoefening. tussen zondag en de
Paus Paulus lieeft de bisschoppen bij
voorbaat al gewaarschuwd realistisch te
zijn en niet te beweren, dat dit concilie
de oplossing zal bieden voor de branden
de problemen van de mensheid.
GEVAAR
ken: alleen dan bereikt de kerk, dat
door de wereld gehoord wordt, als
„man en paard noemt".
Van verschillende protestantse leidri
zijn positieve reacties op dit voorstel td
een „intergodsdienstige" getuigenis bt
kend, zoals van ds. Eugene Carson Blaki
voorzitter van het dagelijks bestuur vi
de Verenigde Presbyteriaanse kerk, ral
bijn dr. Maurice Eisendrath, presidei
van de Unie van Amerikaanse Hebreeui
se Congregaties en dr. Frederik A. Schio
president!
Kerk.
i de Amerikaanse Luther
Dr. Edwin Tulier, president i'
Amerikaanse Baptisten Conventie merl
te wel op, dat het voor de protestanti
moeilijk is om aan de paus als enij
woordvoerder voor alle christenen
denken, maar betuigde toch zijn insten
Er wordt gesproken over de mogelijl
heid om gelijktijdig met de oproep vi
de paus een gemeenschappelijke jood'
christelijke verklaring uit te geven.
In strijd met catechismus
Het grote gevaar zal zijn, dat de
ii jjvnjr I kerk te grote nadruk gaat leggen °P
IflAAiy UALr haar humanitaire missie en te wei
nig let op haar eeuwige zending,
In feite gaat het in schema 13 om zoais de conservatieve kardinaal
wel noemt „het geloven op! Ruffini niet ten onrechte heeft op
gemerkt. De kerk zou zich dan
gemakkelijk kunnen gaan aanpas
sen aan de wereld of er noodge
dwongen voor kunnen capituleren.
Met de beste bedoelingen (bijvoor
beeld om de geruisloze afval te
keren zou het concilie zich kunnen
gaan bewegen op louter humanis
tisch vlak, waar alle mensen, gelo
vig of ongelovig elkaar kunnen vin
den.
wat
maandag". Daartoe is een nieuwe
sie nodig op de wereld. Men kan niet
zeggen, dat de Rooms-Katholieke1
Kerk het „Alzo lief heeft God de j
wereld gehad" ooit ontrouw
weest- Alleen, zij trachtte de wereld
die liefde Gods te tonen, door die
wereld onder haar hoede te nemen,
door haar in al haar levensuitingen
aan de kerk te binden.
De belangrijke vraag van schema 13
is dus: hoe „positief" zal de kerk de
wereld nu willen benaderen, nu de secu
larisatie aan een „middeleeuws" bij
eenhouden van kerk en wereld een eind
heeft gemaakt? Komt zij nog uit met
de oude begrippen uit het natuurrecht
en van de verhouding van het natuur
lijke en bovennatuurlijke?
(Van onze kerkredactie)
DEN BOSCH De classis
Noord-Brabant/Limburg van de
Gereformeerde Kerken (vrijge
maakt) heeft de leer van ds. B.
Telder over het leven na de dood
veroordeeld als in strijd met ant
woord 57 van de Heidelbergse Ca
techismus. De predikant wordt
evenals de kerkeraad van Breda
opgeroepen, om zich weer te voe
gen naar de aangenomen leer der
Schrift.
In een tweetal boeken „Sterven.
...en dan?" en „Sterven ...waarom?"
heeft ds. Telder, die 33 jaar predikant
in Breda was, maar in 1962 met
emeritaat is gegaan en nu in Biltho-
ven woont, geschreven over de toe
stand tussen sterven en opstanding.
Hij bestreed daarin de voorstelling
van zielen, die genieten in de hemel,
terwijl hun lichamen nog rusten in
het graf. Deze gedachte is meer geba
seerd op Griekse filosofie, dan op de
Bijbel, betoogde hij.
Het is volgens ds. Telder vanuit een
onbijbelse mensbeschouwing, als men
zegt, dat de ziel afgescheiden van het
lichaam tot Christus zou worden op
genomen, om later weer met het
opstandingslichaam te worden vere
nigd.
Ds. Telder meende, met deze opvat
ting niet in strijd te komen met wat
de catechismus in antwoord 57 leert.
Met wat daarin beleden wordt (het
geloof in de wederopstanding) was
hij het eens. Alleen tegen wat hij
noemde de formulering had hij be
zwaren.
Op de aanklachten, die tegen ds. Tel
ders opvattingen bij de kerkeraad va
Breda werden ingediend, antwoordde de
ze kerkeraad, dat men geen afwijkin
van de gezonde leer kon zien. Ook
classis sprak in december 1961 uit, dat
Telder geen valse leer verkondigde.
particuliere synode van het Zuiden oo:
deelde echter in januari 1963, dat
gevoelen van ds. Telder in strijd was
Schrift en belijdenis.
Uitspraak P.S.
Nadat de classis in juli 1964 haa
eerder gedane uitspraak had teruggen»
men, heeft zij nu de uitspraak van de pi
grotendeels overgenomen. Een daarta
strekkend voorstel van de kerk vu
Waardhuizen werd met elf tegen twe
stemmen bij drie onthoudingen aangeno
De classis dringt er bij ds. Telder
de Bredase kerkeraad op aan, „dat i
zich weer voegen naar de aangenoma
léer der Schrift, zoals deze in antwoor
57 is beleden en door de p.s. van he
Zuiden is gehandhaafd, conform hui
ondertekening aan de belijdenis." Voort
roept de classis hen op „om met hui
bezwaren tegen antwoord 57, als deze n
toetsing van alles, wat tegen deze bezwa
ren is ingebracht, niet weggenomen zijl
de kerkelijke weg te gaan, naar A
bedoeling van de vrijwillig aanvaard!
binding aan de belijdenis der kerk ah
akkoord van kerkelijke gemeenschap
opdat onder de zegen des Heren in dea
weg de eenheid des geloofs bewaart
blijve bij de aangenomen leer naar dt
Schrift, ongeacht een eventueel oordeel
van een generale synode, dat de afwij
king van ds. B. Telder in hem
anderen te dulden zou zijn."
Op 1' november komt de classis
bijeen. Dan is de zaak-Rijsbergen aai
MET LATIJN
AMSTERDAM Prof. dr. V. J.
Koningsberger (70), die vanochtend af
scheid heeft genomen als voorzitter van
het Koninklijk Instituut voor de Tropen
te Amsterdam ontving als blijk van
waardering voor zyn vele verdiensten
uit handen van de ere-voorzitter, Prins
Bemhard, die hem toesprak, de gouden
legpenning van het Tropeninstituut.
Prof. Koningsberger, die 15 jaar voor
zitter is geweest, wordt opgevolgd door
ir. L. Schepers (62) uit Wassenaar.
lederlands Documentatiecentrum in Ro-
ïe. Een Nederlandse bisschop zei toen:
Voor mij is deze rede het schema 13 bij
uitstek. Het is Schillebeeckx, die met
drie Franse theologen de laatste hand
Langer studeren in
veel faculteiten
(Vai
ondcrwijsredactie)
DEN HAAG Van de mannelijke
studenten, die in de jaren 19481950 aan
universiteit en hogeschool zijn gaan stu
deren, heeft, variërend per faculteit
ongeveer de helft tot twee derde de
studie voltooid, van de vrouwelijke stu
denten daarentegen slechts een vierde tot
de helft. Alle overigen hebben hun
studie voortijdig afgebroken. Bij de ge
neratics. die hun studie in het midden
der vijftiger jaren aanvingen, liggen de
percentages geslaagden over het alge
meen hoger. In de meeste faculteiten
wordt het vooroorlogse niveau sterk
benaderd.
Dit zijn enkele conclusies uit de publi-
katie „Numeriek rendement, mediane
studieduur en studiediscipline van enige
na-oorlogse studentengeneraties (1948-
1950)", een zojuist verschenen studie van
het Centraal Bureau voor de Statistiek.
De studenten uit de generaties 1948-
1950 deden gemiddeld 7 tot 7% jaar
over hun studie; in de faculteit van
rechtsgeleerdheid is dit korter (5%
jaar), in de faculteit van geneeskunde
langer (8',z jaar). In dit opzicht is er bij
de latere generaties van een herstel van
het vooroorlogse niveau geen sprake.
Interessant zijn de resultaten van de
vergelijking tussen de nominale studie
duur (d.i. de studieduur, die de studie
gidsen van de universiteiten en hogescho
len aangeven) en de feitelijke studie
duur -is het kleinst in de faculteiten van
pet of nog minder van de uiteindelijk
geslaagden af in de nominale tijd. De
overschrijding van de nominale studie
duur is het kleinst in de faculteiten van
godgeleerdheid (kandidaatsexamen) en
rechtsgeleerdheid. In deze faculteiten is
drie kwart jaar na de nominale tijd 50
pet van de uiteindelijk geslaagden afge
studeerd. In de meeste andere faculteiten
wordt dit resultaat eerst 1% tot 1%
jaar na de nominale tijd bereikt.
Op de logeerkamer had het nog
al gelekt en het toch al niet meer
zo fraaie behang vroeg dringend
om vervanging.
Ik belde argeloos de behanger op
en dacht dat ik door deze daad de
want de stoffeerder was zijn be
drijf aan het verbouwen en vroeg
vriendelijk of ik ter bezichtiging
van de laatste snufjes naar de
groothandel wilde gaan. Nou dat
doe je dan, mijn vriendin ging
mee, wilde zich ook graag eens
wat oriënteren. Wij winkelen wel
meer samen en hoewel onze man
nen ons periodiek diskwalificeren
als losgeslagen geiten, is dit pure
laster. Toegegeven dat we nogal
eens de slappe lach hebben, we
vergeten onze nette moeder-de-
vrouw-status uiteindelijk nooit.
In rustige stemming kwamen we
bij het gebouw, dat door de ultra
moderne opzet meer op een zie
kenhuis dan op een handelshuis
leek. In de grote hall werd onze
stemming al wat wiebelig. „Pijn in
mijn buik", giechelde mijn vrien
din. Zij zei wat ik dacht en het
verbaasde me dan ook dat in de
portiersloge een keurige heer in
stofjas zat, inplaats van een op-
namezuster. We werden in een lift
geschoven en met een knik naar
een bronzen bordje aan een der
wanden siste mijn gezellin: ,Je
mag hier ook niks". Op het bordje
stond: Gelieve de lift niet te ver
ontreinigen.
Op de vierde etage werden we
ontvangen door een nogal woeste
puber, die ons naar een groot
vertrek bracht en zei: fleemt u
maar vast plaat, meneer Vlier
komt zo".
Het enige meubel, waarop we
konden plaats nemen was een ver
edelde schoolbank, maar het leek
ons comfortabeler dan de vloer,
dus klommen we er gedwee in.
„Groningen met de hoofdstad Gro
ningen", dreunde mijn vriendin he
lemaal in de stemming. Verder
kwam ze niet, want meneer Vlier
arriveerde. Hij droeg een nauwe
balletbroek en een mosgroene rib
fluwelen kiel. Zijn artistieke ver
schijning was verder uitgerust met
een zwarte kroesbaard en een de
fect aan zijn oog. Dat was natuur
lijk naar voor meneer Vlier, maar
als je als twee volwassen vrouwen
met een opkomende lachbui in een
schoolbank wordt gezet en de
meester staat dan ook alsmaar
tegen je te knipogen, dreigt de
situatie uit de hand te lopen. Wat
de dames gewild hadden? Jets
eenvoudigs voor een logeerkamer",
begon ik. „Ze bedoelt iets voorde
ligs", vulde mijn buur in de bank
aan. „Logeerkamer" mompelde
Vlier en sloeg een dik boek open.
„Logeerkamer, juist, dat heb ik
hier. Is hij één of twee persoons,
ligt hij op het noorden, zuiden,
westen, oosten? Hoe groot is de
kamer, is er warm en koud stro
mend water, wat ligt er op de
vloer?" Ik beantwoordde dociel al
le vragen. .Juist, juist en wat is
het beroep van uw man?"
„Afaar meneer Vlier, wat een
toestand voor een gewoon be
hangetje" probeerde ik te remmen.
„Mevrouw, wij zetten hier de din
gen verantwoord op", knipoogde
hij. Nou dat was me inmiddels niet
ontgaan.
,JIaar man is kunstschilder" loog
mijn vriendin plompverloren.
„Kunstschilder, juist, hij pakte
een ander naslagwerk, speurde
naar het goede trefwoord en mom
pelde: „Juist kunstschilder, vak G,
artistieke dessinnetjes".
Over een soort wasrek drapeerde
hij toen stalen. Behangselpapier
met kriebels, met guirlandes, met
vogels en heel vage composities.
Hij gaf er geduldig college bij,
waaruit ik opnieuw begreep dat
logeerkamerbehang kiezen een
uiterst belangrijke daad was. Maar
wat ik ook begreep was dat deze
seance nog uren kon duren. Juist
wilde ik nogeens zeggen dat het
heus, echt iets heel gewoons kon
zijn, toen we verlost werden. Me
neer Vlier werd weggeroepen naar
de telefoon.
„Weg wezen, vlug" fluisterde ik.
We deserteerden uit de collegezaal,
slopen de gang op, vonden geen
lift, wel een trap, die we afsprint-
ten met de snelheid van wereld
kampioenen.
Toen we eenmaal buiten waren,
gedroegen we ons voor de allereer
ste keer echt als losgeslagen gei-
Achteraf, meneer Vlier, eerlijk,
spijt het me allemaal U deed zo
uw best, ach, en dan dat oog van u,
sorry meneer Vlier. Wat zegt u,
logeerkamer? Ach weet u, ik had
nog een oude sarong, die bedekt nu
de opgedroogde vochtplekken. Het
zal geen verantwoorde wand zijn
volgens uw dikke boeken, maar
het staat echt fleurig. Dag meneer
Vlier.
Mink van Rijsdijk.
