Helpers in Dunanthuis
ontvangen meer terug
HEBT
UWEL
EENS?
Uw machinepark
vergt onderhoud
Voor
me
Nieuwe haarrollers
worden mode
Breng de zon
in uw
EVEN
TIPPEN
Uw ervaringen met de
tegenwoordige jeugd
ZATERDAG 11 SEPTEMBER 1965
j „Zeg maar Sofie" zei de jonge vrouw in de rolstoel.
Ik ben overal juffrouw, maar hier Sofie". Behoedzaam
reed zuster Celestine, een nonnetje dat anders kraamver-
I pleegster is, de wagen over boomstronken. De pittige
lucht van het bos hing als een zoet aroma om ons heen.
i Rode paddestoelen en zacht paarse hei flankeerden het
heuvelachtige pad. Met verrukte ogen keek Sofie rond.
I Handig wipte ze achterover in haar invalidewagen.
Ik ben zo blij, dat ik nooit heb kunnen lopen. De gasten die
op latere leeftijd invalide werden, hebben heel wat te verwerken.
Ja, rijd dat heuveltje maar af, ik val er heus niet uit.' Vader
heeft wat met me rondgesjouwd. Waren we op visite, dan gaf
hij die taak nooit uit handen. Van school naar school ben ik
i gedragen. Mijn oxiders leven niet meer dit tegen zuster Celestine).
j Ik kom nooit buiten." Sofie was voor de negende keer een week
j met vakantie in de bossen. Het Henri Dunanthuis bij „Woud-
schoten" in Zeist geeft haar de enige week in het jaar de gelegen-
heid, om te wandelen". Zesendertig van de ergste lichamelijk
invaliden zijn een week de gast van het Rode Kruis.
Neem nu Sofie, Als
bij de zusters ergens
naar Kameroen, wist niemand wat
gordijnen waren al van de ramen, d
leek een plekje op aarde waar zij
kon leven. Als ze haar éne jurkje
gewassen wilde hebben, moest ze
de hele dag in pyama ih bed.
„Neem me maar mee naar Afrika"
lachte ze. Eindelijk kwam ze in
een bejaardentehuis. Ze heeft een
maagaandoening en vraagt haar
dokter: neem m'n naaimachine
alstublieft niet ai. Want haar dag
taak is: jurkjes naaien voor de
missie. Bezoek krijgt ze zelden.
Naar buiten komt ze niet Levens
moed ontving ze door nóg
zwaardere handicap van beade-
mdngspatiënten mee te maken. Zij
zag, hoe ze in het Henri Dunant-
huis lucht kregen in een ijzeren 3® Trees,
/aar lichamelijk gehandicapt meisje kwam ze
Brabant. Teen de hele congregatie over ging
r met Sofie gebeuren moest De
kleren ingepakt maar nergens
De vreugde tan het geven
niets is de vrijwilligers te veel
en altijd ontvangen ze meer dank
baarheid en liefde terug, dan ze
het Nederlandsche Roode Kruis,
wordt dan hoofd van het Henri
Dunanthuis.
long e
daar Joke. Invaliden plaats in het produktieproces gast en betalen niets. „Op dit
Hulp nodig
nog dank- dl® elkaar regelmatig ontmoeten, ondanks hun handicap. Anderen moment heb ik tot januari' '66 nog
«n aan rijdende auto's: daar heb Ideaal huis
n aanmerking
voor een weck vakantie in de
bossen, voor wandelen, winkelen
en uitgaan? Invaliden tussen de
21 en 45 jaar die lichamelijk
gehandicapt zijn, geen andere
vakantiemogelykhcid hebben.
Aanmelding aan het Hoofd
bestuur van het Nederlandsche
Roode Kruis in Den Haag, met
vermelding van de naam der
huisarts. Er is een centrale medi-
Mej. drs. N. H. Schokking liej
na de oorlog het Rode Kruis bin
nen „om iets terug te doen". Toen
zij het kampeerhuis bekeek, dat
het Oostenrijkse Jeugd-Rode
Kruis na de ramp in 1953 op het
terrein van de Stichting „Woud-
schoten" neerzette, zag ze: dit is
het ideale huis om met invaliden
vakantie te houden.
Van de 36 invaliden kwi
in aanmerking voor bijzondere
bemiddeling. Dat betekent: vier
endertig ernstig gehandicapten die
nog nooit met revalidatie of ar
beidsbemiddeling in aanraking wa
ren geweest! In twaalf jaar tijd
kan veel gebeuren. We mogen
zeggen, dat de laatste jaren de
invalide mens werd ontdekt. Een
zeer duidelijke ontwikkeling is in
hun positie te zien. Vele gasten
van nu hebben een volwaardige
zijn opgenomen in de Gemeente- 45 mille nodig." Dit jaar zijn
lijke Sociale Werkvoorzieningsre- achttien vakantieweken, 's Winters
geling. Zij zijn niet meer op socia- niet was het maar waar, zei
le zaken aangewezen. De nieuwe de energieke leidster. Dan vindt
bijstandswet maakte, dat ook zij hier de opleiding voor de Welfare-
die helemaal niets meer konden, werksters in vaste dienst plaats,
zich financieel ruimer kunnen be- Overigens heeft zijzelf de bezig-
wegen. Twaalf jaar terug kregen heidstherapie in ons land opge-
de gasten bij aankomst als welkom bouwd, en de vakantieweken voor
een enveloppe met foto-kaarten en leugdige invaliden. Op 1 jan.
ƒ2,De fotokaart bleef, de ƒ2,gaat ze naar Epe waar in H
zakgeld verdween geruisloos het Norel de opleiding van de Welfare-
was niet meer nodig.
Deze beide enthousiaste vrou
wen hebben onze hulp nodig.
Weliswaar kregen ze uit de
Rotterdamse bouwwereld een
vleugel aangeboden voor het
tehuis, waar voortaan de kerk
diensten gehouden kunnen wor
den. Maar soms moet een va
kantieweek voor zesendertig
minderbedeelden afspringen.
Huize omdat er geen arts aanwezig
kan zijn. Bovenaan hun «er-
Vaak wekt het de lachlust
van gezinsleden en buren als
een man iedere zaterdagmor
gen zijn auto te lijf gaat met
stofzuiger, poetsmiddelen en
smeerseltjes.
Deze ijver is echter goed
verklaarbaar: een goed on
derhouden auto gaat nu een
maal langer mee dan één
waar niets aan gedaan wordt.
Het is alleen jammer dat
pa's ijver niet overgeheveld
kan worden naar het machi
nepark van de huisvrouw.
Vervolgens: mankracht. Er moet
veel getild worden. Gehuwde ver
pleegsters: kunt u zich een week
vrij maken van uw gezinnen om
vreugde te geven en te ontvangen?
Autobezitters, fabrieksdirecteuren:
misschien kunt u één dag, één
week, gastheer zijn? Wie geeft
eens cadeautjes Leuke dingen als
prijs bij de wedstrijden die een
zeer geliefd onderdeel van de va
kantieweek zijn. „Straks moet ik
nog naar het dorp" zegt mej.
Schokking. Voor deze week zijn er
nog geen prijsjes kost me al
gauw een paar tientjes. Welke club
of school adopteert het Henri
Dunanthuis bij het verzamelen van
oud papier, doppen, postzegels? In
Amsterdam zijn Welfare-werksters
die vóór de vuilniswagen uitgaan,
en oude kachels en wat van hun
gading is, oppikken en verkopen
ten bate van deze vakantieweek
Wie biedt de invaliden een ex
cursie aan?
(Denk eens aan wasmachine,
fornuis, koelkast, elektrische
naaimachine, mixer).
gen
het
gepoets een voortzetting
dagelijkse gang van. zaken. Toch is
het beslist nodig dat die dure
apparaten goed onderhouden wor
den. Het maandblad „Ons gezin"
van de Nationale Federatie voor
Huishoudelijke en gezinsvoorlich
ting heeft onlangs een vermanend
vingertje opgeheven tegen de Ne
derlandse huisvrouw.
Het geeft ook enige tips. die wij
u niet willen onthouden: Geef het
fornuis af en toe een grote beurt,
branders uitboenen en verstopte
gaatjes doorprikken met een aan
gepunte lucifer. Dc oven ook eens
goed uitsoppen en daarna even
met open deur laten branden om
goed te drogen.
Bij het reinigen van de koelkast
de rekken met een borsteltje
schoonmaken, binnenwanden van
de kast met sodawater, de buiten
wanden met een sopje schoonma
ken. Goed drogen voordat de
stroom weer wordt ingeschakeld.
Als de was hangt, valt het niet
mee ons met energie op het
schoonmaken van de wasmachine
te werpen, toch moet het! Gebruik
nooit schuurmiddelen voor de
kuip, en spoel de machine goed na
met warm water met een onthar-
dingsmiddeL Alle rubberdelen
goed schoonmaken met warm wa
ter. De naaimachine dient van tijd
tot tijd in de olie gezet te worden,
en het stof verwijderd met een
kwastje. Wees zuinig met het olie
spuitje, teveel olie geeft vlekken
op het goed!
Uw eigen tijd
De welfare-werkster die Joke
handig in een wollen plaid rolt
„kindje, je voeten zijn steenkoud,"
en daarvoor een innige blik uit
haar dankbare ogen incasseert
is weduwe. Zij meldde zich na het
verlies van haar man als welfare-
werkster bij het Rode Kruis. Ze
werd een van de tweehonderd
Welfares in vaste dienst en maakt
deze week voor het eerst mee. De
chauffeur, die af en aan rijdt van
het station Utrecht naar Austerlitz.
met een kwinkslag brancards tilt
en zorgt dat het gehuurde busje
in de garage i
VAN BLOEM EN PLANT
Peen tijd dat we nog de grond in een donkere hoek
volop van zon en zomer van de kamer of in uw vestibu-
zouden moeten genieten, slui- ><j f
ten we onze deuren voor de het midden op Achtergrond S
neergutsende regen en de en jjjj mag gerust twee a drie
koude windvlagen, die zelfs maal zo lang zijn als de hoogte
de grootste optimist doen van de vaas. Gebruik een on-
toegeven dat het een onvoor- even aantal bloemen en ver
stelbaar slechte zomer is ge- werk de meest grote, rijpe en
worden. Bloemenliefhebbers me«' k°" afgesneden bloem
zien met bloedend hart hun V rLd^va^de
tuinplanten voortijdig afster- ieUnen om bloemen en vaas tot
ven, maar de zonnebloem is een eenheid te maken. De fout
gebleven, hoogstens een tik- van de meeste liefhebsters is
je gehavend of krom ge- dat ze het mes niet durven te
groeid. Ondanks alles blijft gebruiken
ze stralen, alsof ze wil zeg-
Handige jongens in Parijs verzinnen iedere keer iets nieuws: de
werkt bij de politie. Het jonge A-lijn, de X-lijn de S-lijn, hoedjes kapsels en make up worden
meisje, dat een hevig schuddende daarbij weer aangepast en zo kan het voorkomen dat de heren die
nÜut* »e 'n het voorjaar de kreet aanhieven: een zacht rose mond staat lief-
ster PP P lijk in de herfst decreteren: een rode onderstreept uw persoonlijk-
Allen die dit werk mogelijk heid' We lopen te5enwoordig met voorjaar, zomer en herfst make
maken. doen dit geheel belangeloos »P ?.m Xan de winter maar niet te spreken. Wil je een beetje bij
in eigen vrije tijd. Een kleine staf de "Jd zUn- dan doe Je ZU het dikwijls in de verte mee aan de
werkt wel tweemaal 45 uur en rage. Want wie wil er bijlopen zoals zijn grootmoeder deed?
meer per week. „Het mogen
helpen is een enorm voorrecht"
verklaarden ze. Eén week niet: Haarrollers zijn het allernieuwste
„bah, wat zijn we lastig," „waarom in Parijs, mogen we in de New
leven we nog?" van de invalide York Herald Tribune geloven.
Niet die, waarmee je er als een
vogelverschrikster uit ziet, maar
van echte haarstukjes. Nietwaar,
de haren van de heren werden
langer, onze korter. Weliswaar
moet je het zeer regelmatig in
een goede coupe laten knippen,
maar dan kun je met flink bor
stelen en wassen alle krulletjes
bezitsters uitlachen.
'at is dan ook het enige wat je
met die korte kapsels kunt doen.
en voor de chique en een avond
je uit bedacht Maurice Frank,
die Mariene Dietrich al jaren
kapt, de haarroller die bij de
mode past.
dan waard. De
diensten? Bij aankomst op zater
dag meteen bedden opmaken, kof
fiedrinken met kennismaking,
daarna een uur instructie „wagen
rijden": welke patiënt in welke
wagen en hoé manoevreren. De
middag: patiënten ontvangen en
meteen het bos inrijden met de
invalidewagen. Daarna: iedere
morgen om acht uur op zaal en
soms 's nachts om twee uur naar
Je bed. Het programma van de
vakantieweek is zo woest moge
lijk. Excursies naar fabrieken, de
land- luchtmacht en marine. Er
komen goochelaars, toneelspelers,
daardoor
grens trekken tussen vaas
bloemen, hetgeen onnatuurlijk i
aandoet.
gen: „als de echte
niet wil schijnen, zal ik mijn
best doen dit gemis enigszins n £c_l--_|
te compenseren". unjTScnaai
Zijn de bladeren verdord,
maar is er nog een enkele
.«.«v.. goede bloem over, snijd deze J
zomer. Als echte zonnekinde- dan zeer kort af, leg haar
ren zijn hun bloemen steeds schuin in een drijfschaal, zo- -
naar de zon gekeerd en de dat ze u nog aankijkt. Maar
zonnebloem is dan ook als snij- dit restant moet dan wel wat
bloem een verschijning, die ons aangevuld worden met kleu-
u-u rig herfstblad of bestakjes.
zeker'niet hun grootste attractie Daarom gebruik maken van
en daaruit volgt dat we door een bloemprikker,
korter afgesneden stelen, dus de schuin de zonnebloem steken,
bloemen op ongelijke hoogte, omringd door hetgeen we
dit blad voor een groot deel aan kleurigs kunnen bemach-
aan het oog willen onttrekken, tig en.
Riicf-iöo vaan Een andere oplossing is dat
o Vdd;> zo'n eenzame zonnebloem haar
De grootbloemige zorinebloe- eind beleeft in een oude kruik
men zijn zwaar en om de dikke of Italiaanse wijnfles, met een
holle stelen meer houvast te sierlijke bestak op de achter
geven en te voorkomen dat ze grond,
gaan draaien, kunnen we een
flinke laag grof grind op de M*fat ii6®" „L?^1®"
bodem van de vaas aanbrengen, bloem geheel aan de plant vei-
Het zijn grove bloemen, die welken. Met een beetje geluk
niet in kristal en fijn porcelein komen er puttertjes op af met
passen. Geef ze een rustige vaas hun rode petjes, die zich aan
in een azuurblauwe of tur- de ^den te goed doen. Voor
quoise tint, gebruik uw oude ons een jaarlijks met spanning
bruine inmaakoot of melkkan afgewacht moment, omdat deze
of geef ze de'glans van een watervlugge vogeltjes alleen
koperen doofpot of dito ketel. dan onze turn schijnen te zien!
r zonnebloemen eens op A. C. MULLER-IDZERDA
cabaretiers. Het i
een heel aparte belevenis
direct contact met de uitvoerenden
zélf te zijn. Als ze tekenen van
vermoeidheid vertonen, worden ze
uit de groep gehaald en gaan een
'uurtje plat. Voor de gast: je bent
geen uitzondering, je hoort bij het
publiek. Voor de staf: een immen
se verzorging. Ze spelen met ple
zier verkleedpartijtje als Trees
zich voor het eten wil omkleden:
„dat kan alleen hier".
Vrijwilligers
Vrijwilligers met particuliere
auto's, volkswagenbusjes, een grote
bus rijden de patiënten op het
dagje uit. Bij dit alles is steeds een
arts aanwezig op vrijwillige basis
om de risico's tot het minimum te
beperken. De perfecte organisatie
en de goed getrainde en geschool
de staf staan er borg voor dat het
gesol tot het minimum beperkt
wordt. Dit alles terwille van de
zeer kwetsbare mens die het aller
beste moet hebben. Straks weer in
het gezin of in het tehuis moet hij
de gasten Qp het eerste gezicht lijkt het
"e "r"' "r> net, of je te vroeg van de kap
per bent weggelopen, en een tik
je hilariteit verwekte Maurice
dan ook met zijn creatie. De
nieuwe haarrollers komen er in
drie maten: small, medium en
large. Er zit een stukje paarde-
haar aan om het stevig vast te
spelden. En als er nu eens een
krul losschiet? Laten schieten,
zegt Maurice lakoniek en er
even met je vingers langs glij
den: een schat van een pijpekrul
is het effect. Bij een geklede
avondjapon verordineert hij drie
rollers: een voor bovenop, en
twee opzij, te weten aan iedere
kant van het gezicht één; erg
interessant aldus de ontwerper.
Je moet er wel kort en goed
gladgestreken haar voor hebben.
De volgende stap. nog verder
weg van de krulletjes? Een nog
compactere haardos glad en
stijf van de brillantine; en, zegt
Maurice: iedere vrouw zal er
beeldig uitzien!
Winkelen een aparte belevenis voor de gasten en
op het programma. Kunt u ze teleurstellen? Aanmeldingen praktische
en financiële hulp: tel. 03439281.
h 3/
bed:
wegens gebrek
Oorspronkelijk
werk géén geld. Uit vodden en
waardeloze materialen (melkdop-
pen, postzegels, oude kranten)
moet mejuffrouw Schokking, die
voor het twaalfde en laatste jaar
aan het hoofd van deze tak van
dienst staat, „anderhalf ton uit het
niets graaien". Iedere eerste janua
ri begint ze met nul. Er is veel
geloof en transpiratie voor nodig
om dit alles mogelijk te maken.
Want de patiënten zijn helemaal
Een overgebleven zonnebloem in een blauue schaal op een prikker,
geflankeerd door de lang houdbare Sedum spcctabile.
Mank zelf appelsap door de ap
pelen die u moest, ruim te koken,
uit te laten lekken en het sap met
suiker te verinengen. Koel wegzet-
Meisje houd je lijn aan het lijn
tje! Ook nieuw, voorlichting voor
onze dochter wat zij wél en niet moet
eten voor een goed figuurtje. Met
énige tekeningen. Stop het eens in
haar kastje of schooltas: zal ze een
goed figuur mee slaan en al die wijs
heid voor 0.23. Bij het Voorl. Bu
reau voor Voeding, Koninginnegracht
42 Den Haag, giro 363081. Idee voor
een hele stapel hestellingen, op een
meisjesclub of zo? Kryg je een ge
animeerde gespreksnvond van.
In deze rubriek van 28
augustus schrijft mevr. L.
S. te R. dat zij er niet in
gelooft dat er bij de te
genwoordige jeugd een
voldaan gevoel bestaat na
gedane arbeid.
Daar is mej. Ella T. te
P. het volstrekt niet mee
eens! Zij schrijft: „Er zijn
beslist nog wel jongelui
die met plezier werken en
met voldoening erop te
rugzien. Mijn vriendin en
ik (wij zijn leerling-ver
pleegsters in een psychia
trisch ziekenhuis) kunnen
dit bevestigen. Denkt u
dat de jeugd van vroeger,
de dochters uit de „gegoe
de" kringen die hun dagen
doorbrachten met tea-en
tennissen, paardrijden en
's avonds een feest, vol
daan waren?
„De jeugd van nu bestaat niet
alleen uit nozems en provo's!"
De heer J. S. te R., junior
leider van een voetbalclub,
vraagt clementie voor de jeugd.
Zijn ervaringen met die jeugd
zijn meestal van prettige aard.
„O zeker, er zijn wel eens
wedstrijden verloren gegaan
omdat soms een van de jongens
niet te genieten was en dan
meende dit in zijn „spel" tot
uitdrukking te moeten laten
komen. Op die manier haalde
hij ook de andere jongens naar
beneden, zodat van de ploeg
die vorige week een overwin
ning behaalde, geen schimmetje
flink uit te kafferen. Wèl kan
met wat tact en begrip voor
het feit dat er eigenlijk van
opzet geen sprake is, het
vreemde gedrag door een ge
moedelijk praatje voor ogen
gesteld worden. Tref je de juis
te toon, dan krijg je meestal
gelijk en is er al veel gewon-
Nog beduusd
Mevr. W. te A. is nóg
beduusd van het antwoord
dat enige jongelieden haar
gaven. „Een paar jongens
waren stenen aan het gooien
vlak voor het huis. Ik zei
hen op te passen dat ze niet
tegen de ramen gooiden. Ze
begonnen te lachen en zei
den: „Nou, daar zijn we toch
voor verzekerd!"
Onze trouwe schrijfster mevr.
J. B. te P. vertelt over haar
ervaring met de jeugd: „Mijn
pleegdochter van zeventien jaar
heeft op het ogenblik haar
„Diaconaal jaar" achter de rug.
Wat dat betekent voor een
meisje dat nog zo jong is, kan
alleen iemand begrijpen die dat
van nabij heeft meegemaakt.
De indrukken (zij was in een
verpleeginrichting voor langdu
rige zieken) die zij daar te
verwerken kreeg, zoals het eer
ste sterfgeval, pakten haar sterk
aan. Toch heeft ze volgehou
den. Op één dag zestien patiën
ten met alle mogelijke gebre
ken in bad doen vind ik een
prestatie! Zij heeft het jaar vol
kunnen maken tot dankbaar
heid van haar opdrachtgevers
en tot onze grote vreugde. Zelf
is zij er ook rijker van gewor
den, niet financieel, dat be
grijpt u, maar geestelijk."
„Onze ervaringen met de
jeugd? Nou die vallen nog al
mee", begint de gezellige brief
van mevr. P. te R. „Mijn man
en ik hebben wel eens het
gevoel gehad dat de meisjes en
jongens van nu nergens anders
voor leven dan voor populaire
muziek, mooie brommers, tran
sistors. enz. Er zullen ook heus
wel zijn die dat doen, maar er
zijn gelukkig ook nog genoeg
anderen.
Vorig jaar hadden we een
hulpje in de huishouding.
Leuk, vlot kind, zo op het
oog een luchthartige meid
van zestien. Wanneer ik haar
eens op de vingers tikte als
ze iets niet goed had gedaan,
begon ze met een schuin oog
je tiaar mij te zingen: „Ik
heb eerbied voor jouw grijze
haren" en zorgde er voor dat
het gebeurde zoals het moest.
Ik heb er altijd maar om
gelachen
Toen ik deze winter een baby
erwachtte, kwam ze iedere
.veek (ze woont in een naburig
iorp) informeren hoe het met
me ging. Toen de baby er was
heeft ze een paar nachten bij
me geslapen omdat mijn man
nachtdienst had. Nou, ze heeft
bewezen wat ze waard was. De
eerste nacht was het direct
raak, een van onze kinderen
gaf een paar keer achter elkaar
over. Met de grootste liefde
verschoonde ze hem en zorgde
voor een schoon bed. Een half
uur daarna herhaalde het zich,
ze vertrok geen spier, en begon
het ritueel andermaal. Ze werkt
nu in een inrichting voor gees
telijk gestoorden."
Greepje
„In het kader van deze ru
briek zal ik een „greepje" doen
uit mijn ervaringen met de
jeugd. Een „greepje" dat m.i.
echter representatief is voor de
gedragingen van een flink deel
van de jeugd" begint de heer
A. H. te D. mistroostig. „Heel
gezellig waren mijn vrouw en
ik op visite, totdat de zestienja
rige zoon thuiskwam. Onmid
dellijk na het binnenkomen
meende hij zonder toestem
ming te vragen de tv waar
naar wij zaten te kijken, op een
ander net te moeten omschake
len. Tot onze grote verbazing
werd van de zijde van de
ouders maar licht tegengesput-
terd: „Waarom doe je dat nou?
Het was best een aardig pro
gramma." Het antwoord van de
knaap aan zijn moeder: „Mens.
die flauwe kuL Daar is toch
niets aan!" En daarmee was
voor hem de zaak afgedaan. Hij
trok zijn schoenen uit. instal
leerde zich in een luie stoel, en
legde zijn voeten op een tafel
tje dat vlak bij ons stond. Het
zou niet van goede smaak ge
tuigen wanneer ik in details
zou treden, laat ik slechts op
merken dat het één van de
weinige hete dagen in deze
zomer was. Na veel geharre
war bleek het jongmens bereid
een andere houding aan te ne-
Bij de ouders
Tja, het moet ons toch van
het hart dat de „schold"
hiervan meer bij de ouders
gezocht moet worden, dan bij
het jongmens. In gezinnen
waarin de kinderen een be
hoorlijke opvoeding gehad
hebben zal zoiets, dunkt ons.
niet gauw voorkomen. Of
wel? Schrijft u dan eens hoe
uw ervaring is!
HET is opmerkelijk dat er in een
paar brieven die ik deze week
kreeg zowel heel kleine als heel
grote vragen staan. Begrijp me
goed: het is niet zo verrassend dat
groot en klein in één brief staan,
o nee. van het een komt het an
der maar het valt op dat het
juist nu in twee. drie brieven ge-
Dan heeft er zo zeg ik tegen mij
zelf, toch iets in de wat luchtiger
vakantie-toon gezeten dat daartoe
reden gaf. Ik heb mensen aan
het praten gebracht over ditjes en
datjes, en we zijn bij oorlog en vre
de. bij tochten naar de maan en
de vraag of hier voor christenen
een opdracht ligt. bij huwelijk en
naar elkaar toegroeien uitgekomen.
LAAT ik nu eens met ditjes en
datjes starten, wie weet kom ik
ook bij een groot onderwerp te
recht. Ik heb lekker zin om bij
een leuk vraagje van een vriendin
te beginnen: of ik ook een Open
Brief in de vakantie heb geschre
ven. en hoe dat ging. Nou. dat zal
ik je gauw zeggen, en ook nog wat
er bij: ik wou helemaal niet schrij
ven in de vakantie, had ook geen
tikmachine meegenomen, wel een
blocnote en een paar enveloppen.
Ik had één Open Brief vooruitge-
maakt en hoopte die van eind
augustus weer aan mijn schrijfta
fel te kunnen neerratelen. Maar dat
zag ik vóór 20 augustus al mis
gaan door veranderde plannen, op
z'n gauwst zouden wij 25 augustus
's avonds thuiszijn en wie heeft dan
nog zin te gaan zitten werken? Dc
tol altijd even vreemd rond in
huis. maak weer kennis met de
keukenla, weet heel even de koeke-
pan niet te vinden, en kom meestal
niet eens door de post heen. Dus
wat deed ik: ik schroefde een ta
feltje op schrijfhoogie. pakte een
klapstoeltje, pen en papier, en
zocht een noteboom op, notebo-
men hebben heerlijk doorzichtige
schaduw, kastanjebomen zijn me
dikwijls te zwaar van bladerdak,
dan word ik koud. En in één adem
schreef ik de Open Brief, later
schreef ik hem nog eens netjes
over. Toen reden mijn man en ik
8 km naar de brievenbus, we moes
ten toch een en ander inslaan. Dat
netjes overschrijven had nog een
staartje. Want toen ik. thuisgeko
men. de krant openrukte om te
zien of de redactie mijn brief had
ontvangen en had geaccepteerd, zag
ik dat er soms een ietsje was ge
wijzigd. Nu is er vrij vaak een
zetfout of een dooreengehaspelde
regel, men noemt dat het zetdui-
veltje. De Grieken noemden iets on
begrijpelijks de godheid viel
iemand van een schip voorover in
zee, dan had de godheid hem mee
genomen, tegenwoordig zeggen we
dat de man waarschijnlijk een
hartaanval kreeg Maar ik ben
geneigd, tussen duiveltje en god
heid door, een méns te zien die
eigenhandig ingrijpt in mijn tekst.
ZO had ik o.a. die keer geschre
ven dat wij als gewone mensen
weer zouden gaan kiezen en hopen.
Maar in de krant stond kopen. Met
de k van kattekop. Mijn opgeroe
pen beeld van een mens die elke
dag weer zijn keuze moet maken
tussen wel en niet doen, zus of zo
handelen, die elke dag weer nieuwe
hoop moet vatten, a h.w. opnieuw
beginnen, was daardoor veranderd
in een beeld van iemand in een
winkel: hij kiest en dan koopt hij.
Vooruit maar, denk ik dan, ik weet
hoe vluchtig krantenschrijverij is.
en de enkele die even met de ge
dachte zit. moet dan maar wat pie
keren. daar val ik niet over en de
eventuele briefvriendin ook niet,
want die gaat altijd van de sym
pathieke gedachte uit dat ik er wel
iets mee bedoeld zal hebben dat zij
zo gauw niet ziet.... dat is me al
meer dan eens overkomen, soms
ben ik zelfs nijdig over zoveel sym
pathie! Maar nu. de laatste keer,
was het erger. Ik zei dat ik ge
grinnikt had over Mink van Rijs-
dijks natuurbeschrijvingen en ver
telde dat een briefvriendin geschre
ven had: „we hebben al hazen ge
zien en zelfs een adder, maar nog
geen reeën." Tussen haakjes schreef
ik: heerlijk dat je het zo trof. M.
Wat dacht nu het brein dat tussen
godheidje en duivel nog in mijn
tekst zit te roeren: die M. is na
tuurlijk Mink. en dus liet hij een
stukje weg. Nu lijkt het net of
M. v. R over de hazen en de ad
ders heeft gepend, maar ik denk
dat zij die in Friesland niet te pak
ken heeft gekregen. Ze is boven
dien mijn briefvriendin niet, ze is
een telefoon- en luncb-vriendin.
Mijn briefvriendin in kwestie zal
het echter wel begrepen hebben. En
niet getreurd dan maar. Ondertus
sen zie je zo dat mijn krantenpad
niet over rozen gaat. Maar ach,
wat zou dat allemaal, als je dan
ziet wat een warmte er in de brie
ven ligt, wat we aan elkaar kwijt
kunnen aan wezenlijk diepe vra
gen.
WAT mij deze week het meest
bij bleef was de vraag of het
mogelijk is dat een man die in zijn
puberteit geen gelegenheid heeft ge
had zich te ontwikkelen, zijn ach
terstand inhaalt Meer: of het mo
gelijk is dat een man wiens geest
in zijn jeugd verkreukeld is
het prachtige woord is van brief
schrijfster harmonischer wordt
rustiger, gelijkmatiger, met* meer
vrede in zijn hart, met minder bot
singen in zijn naaste omgeving.
Met meer spontaans voor zijn
vrouw, zou ik er zelf. Jou kennend
uit je brieven, aan willen toevoe
gen.
Ik zou zeggen: ja. Wij hebben
ons leven niet in de hand. De om
standigheden niet die dat leven
mede bepalen. Wij weten niet of
er kortsluiting zal ontstaan bij
moeilijkheden, of juist ruimte bij
voldoening in werk en bij huiselijk
geluk Maar wij hebben de belofte
Gods En als je zegt: zouden wij
bij 20 jaar getrouwd zijn gelukki
ger zijn dan b.v. bij 10 Jaar, dan
antwoord ik: zeker. Want huwelijk
is continuïteit, daarmee bedoel ik:
bij voortduur hopen, geloven en
liefhebben. Dat is geen eenzame
bezigheid. Dat is leven onder een
zegen die is beloofd. Het betekent
dat je telkens weer moed vat, steeds
weer moet liefhebben, of je wilt of
niet Soms zeg je: 't is op. en soms
borrel je over. maar in deze oefe
ning leer je het getij kennen van
één leven van twee mensen. Dan
wordt wel niet alles duidelijk, maar
wel wordt alles minder onduidelijk.
Zo blijven dan geloof, hoop en lief
de. Jij weet wie de meeste van dezt
is.