Kadervormingswerk vraagt
specialisten uit ons land
Nat. Museum van Israël
uniek door gebouwen
Een ivoord voor vandaag
Samenwerking wordt anders
Jhr. Sandberg
adviseerde
Puzzelhoek
VNKO moet echt wel
geaccepteerd worden
Katherine Voronaeff
in V.S. overleden
VAKANTIEADRES
Uw probleem
is het
onze
Koreaanse bijbels in ruil
voor bonen en eieren
DINSDAG 27 JULI 1965
Op bergen en in dalen, ja overal is God, zingen de kinderen.
En Psalm 65 bezingt Gods aanwezigheid in de natuur, zoals
wy haar intens beleven in de dalen, die zich tooien met koren,
in de weilanden, die bekleed zijn met kudden vee. Het merk
waardige (of toch Ynisschien weer niet) van deze psalm is, dat
de dichter, David, die ganse natuur als een integrerend deel
van het beeld, dat hij heeft van God, bezingt. En dan niet zó,
dat hij, die natuur bekijkend, een aantal religieuze aandoenin
gen voelt opkomen en, gevoelsmatig of zuiver verstandelijk,
redeneert, dat er dan toch „iets Hogers" moet zijn, die het
bestaan en het voortbestaan van de natuur mogelijk maakt.
Nee, de opzet en de hele indeling van deze psalm is volkomen
anders. Er staat boven: „Danklied voor Gods rijke zegen". Dat
zegt genoeg: die korenvolle dalen en die kudderijke weilanden
behoren tot de zegeningen van God, voor David een zeer con
crete figuur in zijn leven, geen „hogere macht", die ergens
boven de wereld zweeft, maar een Persoon, Die hem aan-,
spreekt, elke dag. God is de God van de natuur, Hij bemoeit
Zich er voortdurend mee, omdat Hij is de God van de mens,
om wie het gaat, die zich heeft te voegen naar Gods eis en die
de natuur heeft te onderwerpen in Zijn Naam, die zich in die
natuur ook mag verlustigen, omdat hij weet: de schepper
daarvan is mijn God. Hier raken Gods Rijk en het aardrijk
elkaar, hier wordt iets duidelijk van de synthese, die eenmaal
haar totale verwezenlijking zal krijgen, als God hemel en
aarde verenigt tezaam!
Wij lezen vanavond: 1 Corinthiërs 3 vers 1 tot en met 17.
Drie r.k. priesters
gearresteerd in
Hongarije
WENEN In de afgelopen dagen
sijn In Hongarije drie rooms-katho-
lleke priesters gearresteerd, xo meldt
Kathpress, het Oostenrijkse rooms-
katholieke persbureau.
(Van een onzer medewerkers)
BAARN Toen ds. Poerbowijogo, docent aan de Theologische
Hogeschool in Djokjakarta, in 1948 in de Kwitang-kerk te Djakarta
de samenwerking met de kerken van Nederland verdedigde, zei pro
fessor Bavinck tegen hem: „Ik zie U niet meer als mijn oud-leer
ling maar als mijn medewerker".
Met deze woorden werd op een profetische wijze tot uitdrukking
gebracht de zich steeds wijzigende samenwerking tussen de Gerefor
meerde kerken in Nederland en de Javaanse Christelijke kerk van
Midden-Java.
De mogelijkheid van wijziging in de samenwerking is ook vastgelegd in
- het accoord van samenwerking tussen de beide kerken. Een principe-over-
Russisch aan een middelbare school i gendomst werd gesloten, waarvan men hoopte, dat deze lange tijd ongewij-
en pater *acz. Het is niet bekend, j zig,d zou blijven, maar ook een zogenaamde beleidsovereenkomst, die tel
kens kon worden gewijzigd al naar gelang het zich ontwikkelende karakter
van de samenwerking. Het ziet er naar uit dat, althans op een enkel punt,
deze beleidsovereenkomst zal moeten worden gewijzigd
zij zijn aangehouden.
In het begin van de maand zijn vol
gens Kathpress zeven priesters op een
geheim proces in Boedapest tot lang
durige gevangenisstraffen veroordeeld
op beschuldiging van hoogverraad. Zij
hadden de Hongaarse jeugd beïnvloed
„op een manier die vijandig was aan
het bewind" en voorts „contact gehad
met het kapitalistische westen".
Waarschijnlijk afzonderlijk paviljoen voor Chagall
(Van een onzer medewerkers)
JERUZALEM Onlangs is, in de nog niet voltooide universiteits-
en regeringswijk in Jeruzalem het Nationaal Museum van Israël
geopend. Het is een museum, dat door de kenners als een der be
langrijkste ter wereld wordt beschouwd. Dit is minder om het bezit
hoewel er enige unieke stukken te bewonderen zijn als wel
om de architectuur. Veel verwondering hoeft dat voor de Neder-
landers niet te wekken, want sinds twee jaar geleden weet de mu
seumdirectie zich van de adviezen van jhr. W. J. H. B. Sandberg,
oud-directeur van het Stedelijk Museum in Amsterdam, te verzeke
ren.
sche architecten vervaardigd. Zij wa
ren prijswinnaars uit 25 inzendingen.
Zij hebben voor hun ontwerp inspi
ratie gevonden in de wijze waarop
een Arabisch dorp is gebouwd. Het
dak van de afdeling is een omgekeer
de piramide, gedragen door een ko
lom en niet door muren, want tussen
het dak en de muren valt het licht
naar binnen. Het is eefr'gehèêl nieuw
principe. De architecten waren voor
de taak gesteld het licht buiten te
houden, omdat het licht in Israël te
scherp is om in grote hoeveelheden
een museum binnen te laten vallen.
Een van dt hoofdbeitandolen van deze
afdeling van het museum is een collectie
Perzische kunstvoorwerpen uit een pe
riode van vierduizend jaar Dat de
archeologie van Is.aël in %rote verschei
denheid is geëxposeerd zal amper ver
meld hoeven te worden. Ten slotte zijn
in de loop der eeuwen veel culturen over
Palestina gegaan en van alle is wel iets
achtergebleven. In do kunstafdeling met
zijn open paviljoens is tevens een oude
moskee tentoonges cld, alsmjde de uit
Italië overgebrachte en minutieus her
bouwde synagoge utr Vlttorio Ventlië.
Ook zijn er de «leuren van de uit de
tiende eeuw daterende Maimonldos syna
goge uit Cairo. De«a zijn onlangs via een
niet bekendgemaaic'.e weg in Isiaèl aan
gekomen.
Rembrandt
Voorts bezit het museum een klei
ne, maar zeer selecte expositie van
tekeningen en etsen van Rembrandt.
Het grootste deel van de bezittingen
van het nieuwe museum is afkomstig
van het Bezalel Museum. Dit museum
echter, hoewel In Israël als een kost
baar bezit gekoesterd met ziin onder
andere tweeduizend schilderijen,
heeft weinig stukken, die de kritiek
van kunstkenners kan doorstaan. Jhr.
Sandberg selecteerde bijvoorbeeld
van de tweeduizend schilderijen err
zestig, die in aanmerking kwamen
voor het nieuwe museum.
Tegelijk met de eerste plannen voor
de bouw heeft het museum een be-j
langrilk aantal schenkingen ontvan
gen. Daaronder zijn werken van Pi
casso, Renoir, Monet, Frillo, Degas,
Matisse, Rembrandt en Chagall.
Oorspronkelijk heeft het in de bedoe
ling gelegen aan het Nienw Israël Mu
seum een afdeling te verbinden voor
werken van joodse kunstenaars. Maar
van dat Idee is men afgestapt omdat het
criterium wat nu in feite joodse kunst Is,
huiten de joodsreligieuze werken, moei
lijk is te stellen. Rembrandt heeft bijv.
zeer veel van het joodse leven vereeu
wigd. maar hij zou toch niet onder
Joodse kunst kunnen vallen.
Andersljds heeft Chagall veel vervaar-
Het belangrijkste bezit van het
museum vormen wel de Dode Zeerol
len. In 1947 zijn zij door Bedoeïnen in
een aarden pot gevonden. Deze pot
heeft model gestaan voor het gebouw,
waarin de rollen zijn ondergebracht.
Het is een witte koepel, die zich voor
een groot deel ondergronds uitstrekt.
BIJ deze witte koepel is een zwarte
muur geplaatst, waarmee tot uitdruk
king wordt gebracht de in de rollen
beschreven „kinderen van het licht"
en „kinderen van de duisternis".
Architecten
De 73-jarige Amerlknanse architect
Frederick J. Kriesler heeft de Schrijn
van het Boek te zamen met zijn
collega Armand P. Bartos ontworpen.
Het is een van de vier delen van het
museumcomvlex, dat in totaal 6500
vierkante meter beslaat en gescheiden
is door grote parken.
De kunst en archeologische afdeling
van het museum is door twee Israëli-
Ladder-puzzel
Vul horizontaal in: 1. stuk grond, 2.
plaats in Duitsl. bij de Nederl. grens, 3.
stnd ln Italië a.d. Isarco, 4. dorp in
Frlesl. onder Oostdongeradeel, 5. stad in
Italië door 't Lido gescheiden v.d. Adria-
tlschc Zee, 6. Plaats in N.-Brabant bij
Den Bosch.
digd, dat geen apeolfiek joods onderwerp
heeft. Toch bestaan er plannen om een
afzonderlijk paviljoen in te richten voor
werken van deze Russlsch-Joodse schil
der. HU heeft veel vereeuwigd van de
verloren gegane joodse wereld in Oost-
Europa. Veel facetten van dit leven be
staan nog uitsluitend ln zUn uitbeel-
Ook heeft men niet willen overgaan tot
een afzonderlijk Joodse afdeling, omdat
Jeruzalem van de gehele wereld is en
het belangrijkste museum in Israël in
deze stad is gevestigd dus in zekere
van de gehele wereld behoort. Een beeld
hiervan wordt gegeven in de Billy Rose-
tuin. Het is de beeldentuin die door de
vermaarde Japans-Amerikaanse land'
schapsarchitect Isamo Noguchi tussen de
Èaviljoens van het museum is aangelegd.
•e tuin is mogelijk gemaakt door de
Hollywoodse impresario Billy Rose, die
de gelden voor de aanleg heeft geschon
ken en tevens werken van Jacques
Lifshitz, Jacob Epstein, Hanna Orlof,
Rodin, Daumler, Milhaud, Bodell en
Richier ter beschikking héëft gesteld. Op
vele gebied enis het Nieuw Israël Mu
seum een. voorbeeld van mqdarna
seumbouw. Tegenover ons karokteri
de dr. Sandberg het: ,,Ik heb ln de
wereld wel grotere musea gezien, i
nog nergens betere".
Deze gemeenschappelijke maal
tijd in de kerk laat iets zien van
de gewijzigde verhoudingen op
het zendingsveld. De predikant
op de voorgrond, ds. G. P. Noo-
teboom, leidt thans samen met
een Javaanse collega de kader
vorming in de kerk van Mid
den-Java.
,,We kunnen
elkaar niet
missen
Heel vroeger speelde de Nederland-
missionaire predikant een overwe
gend grote rol. Hij was het die het
deed. Weliswaar werd hij daarbij
gesecundeerd door een aantal evange
listen, maar het was vooral de Neder
landse zendingspredikant met het
accent op Nederlands die in de
goede zin van het woord de lakens
uitdeelde.
Na de oorlog werd dit ander Het
zogenaamde „Kwitang-accoord gaf
daartoe de eerste stoot. Naat de
Nederlandse missionaire predikanten
kwamen de Javaanse missionaire pre
dikanten. Ze waren gelijkwaardig,
maar toch speelden ongewild de Ne
derlandse missionaire predikanten een
grote rol, omdat ze nu eenmaal een
betere en grondiger vooropleiding
hadden genoten.
Natuurlijk gingen ze daar niet prat
on. Maar een feit was het nu eenmaal.
Daarbij kwam, dat ze optraden als
„wakil" ongeveer te vertalen met
vertegenwoordiger van hun zen
dende kerk in Nederland en als
zodanig een belangrijke «tem hadden
in de discussies en zelfs in de besluit
vorming.
Dit alles wijzigde zich langzamer
hand. Het begrip „wakil" werd een
besmet begrip. Er zat nog een stukji
alweer: onbedoeld kolonialisme
in. En daarom was het beter, dat ze
werden ontheven van de opdracht om
als w$kilyaneen Nederlandse kerk
op te treden.
Ze trokken zich in bescheidenheid
terug. Ze 'voérden op kerkelijke
gaderingen het woord alleen, als hun
om advies werd gevraagd.
En het kwam zelfs zover, dat, als
een van de Nederlandse missionaire
predikanten om de een of andere
reden b.v. gezinsomstandigheden
het zendingsveld moest verlaten, lang
niet altijd de vacature werd vervuld.
In de Nederlandse kerken gaf dit
een gevoel van onbehagen. Niet, om
dat daardoor een uitkijkpost verloren
ging, maar omdat ze het betreurden,
dat dc samenwerking met de kerken
vooral in het financiële vlak dreigde
In zijn eerste artikel liet ds.
B. Richters, de directeur van
het zendingscentrum der Gere
formeerde Kerken, zien, hoe
men het er in Nederland en in
Indonesië over eens is, dat de
samenwerking in de zending
moet worden voortgezet. Thans
schrijft hij, dat deze samenwer
king in de naoorlogse jaren al
veel veranderingen heeft onder
gaan en nog steeds van karakter
verandert. Men heeft nu in
Indonesië vooral behoefte aan
specialistisch opgeleide missio
naire predikanten. Ds. Richters
keerde verleden week terug van
een oriëntatiereis naar Indone
sië, die hij samen met ds. P.
van Strien, de gereformeerde
synodepraeses, maakte.
te verzanden. Daarom leefde nog
altijd de wens, om niet slechts finan
cieel en materieel, maar vooral ook
personeel de samenwerking met de
partner-kerken te beleven. De stille
wens bleef leven, om nog eens nieuwe
zendingsarbeiders te mogen uitzenden.
Als de tekenen niet bedriegen, zal
deze wens in vervulling gaan. Dit
ons wel duidelijk geworden in
verschillende vergaderingen, die we
on onze reis door Midden-Java bij
woonden.
Men is tot de ontdekking gekomen,
dat er voor de kerk in Indonesië nog
een onmetelijk grote taak weggelegd
aan het arbeidersvraagstuk. Een der
de zal bijzondere aandacht moeten
geven aan de landbouw-vraagstukken,
waarvoor de kerken komen te staan
in dit overwegend agrarische deel van
Indonesië. En zo zullen er meer
sectoren zijn, die bijzondere aandacht
nodig hebben.
Specialisten
Daarom wil men vanuit Nederland
graag nog meer specialistisch opgeleide
missionaire predikanten ontvangen, die
allen een deel van hun tijd zullen geven
aan het kadervormingswerk.
Ik zal U niet vermoeien met de vraag,
hoe dit alles organisatorisch zal worden
geregeld. Daarover zal overigens nog
overleg noodzakelijk zijn, vooral ook met
de kerken in Nederland. Deze zullen zich
moeten aanpassen aan de nieuwe situatie.
Het beleid zal opnieuw moeten worden
omgebogen.
Wel is duidelijk, dat er een sterke
band zal blijven bestaan tussen de
zendingsarbeiders en de kerken in Ne
derland, die hen zullen uitzenden. Ze
zullen wij wijze van spreken niet in
centralisatie verdrinken. Ook om
voorkomen, dat men een missionaire
„droogzwemmer" wordt, zal het zo gere
geld worden, dat er nog een stukje
terrein werk overblijft
Het contact met de gemeenten er
gemeenteleden zal eraan moeten mee
werken dat de missionaire predikant
goed ziet, wat de behoeften zijn van de
kerken, die ze mogen dienen. Zo stelde
de delegatie van de Nederlandse kerken
het voor en zo willen de Javaanse
kerken het ook.
Het aantal zendigsarbeiders zal
dus na verloop van tijd en dan
liefst zo spoedig mogelijk worden
uitgebreid. Zo spoedig mogelijk:
want de kerken op Midden-Java
zijn ervan overtuigd, dat ze
achterstand hebben in te balen,
Getuigen
wordt van de kerken in Ind-onesië
het land van de konsekwent doorge
voerde godsdienstvrijheid een dui
delijk getuigenis verwacht. Men is
zelf tot de conclusie gekomen, dat in
de verschillende sectoren, waarin uit
het leven nu eenmaal bestaat, nog te
veel gezwegen is tot nu toe.
Daarom wil men de leden van de
kerk gaan voorlichten ten aanzien
van hun taak in de wereld van het
nieuwe Indonesië. Men wil de kerkle
den gaan „kaderen", zoals men dit
noemt. Daarom Werd een kadervor
mingslichaam in het leven geroepen,
waarin twee predikanten, Ds G. P.
Nooteboom en Ds Soelarso Sopater,
resp. de Nederlandse en de Javaanse
kerken vertegenwoordigend, een volle
dagtaak vinden. Maar men acht dit
niet voldoende. Men wil in dit werk
een aantal Nederlandse specialisten
I inschakelen, die bijzondere aandacht
zullen moeten geven aan bepaalde
sectoren van het kerkewerk en het
missionaire werk.
Zo wil men graag een predikant
ontvangen, die zich zeer bijzonder
bezig gaat houden met het jeugd-
vraagstuk. Een ander zal meer dan
gewone aandacht moeten gaan geven
(BIJ juiste oplossing vormen de begin-
en eindletters, beide van boven naar
beneden gelezen, een zegswijze.
Oplossing vorige puzzel
Horizontaal: 1. deels, 5. toon. 7. lianen,
f. Kassei. 10. R.S.. 12. want, 13. degen,
14. end. 15. den. 16. no. 17. ee. 18 por.
19. ene. 20. regel, 21. eter. 22 tl. 23.
terras. 25. genoeg. 27. paar. 28. Sneek.
Vertikaal: 1. do. 2. eland. 3. list. 4. sas,
8. telen, 6. on. 8. neder, 9. kaneel. 10.
Hennes, 11. snoer. 12. Weert, 15. dolen,
18. peter, 19. etage, 21. eren, 24. ros, 25.
ga. 26. ik.
Veel ziekenhuizen
in Zuid-Soedan
gesloten
LONDEN Doktershulp is schaars
geworden in het zuiden van Soedan,
sinds de meeste ziekenhuizen als gevolg
van gebrek aan personeel moesten
den gesloten. De wegen zijn ges'.
voor bijna alle verkeer Dit sombere
beeld van de toestand in het zuiden van
Soedan gaf Oliver Allison de anglicaanse
bisschop in Soedan, tijdens een toespraak
voor zendingsvrienden in Londen.
Hij kon echter ook mededelen, dat
ondanks alle dreiging de buitenlandse
zendingsmenaen, die nog aanwezig zijn,
kunnen doorwerken en allen ongedeerd
land aangekomen. Zij zijn uitgenodigd
door het Nederlandse studenten-Afrika
gezelschap. De studenten zullen kennis
maken met de belangrijkste objecten op
het gebied van kunst en cultuur, indus
trie, landbouw en waterstaat.
Minister: niet verplicht
24 jaar gevangen in Siberië
(Van onze kerkredactie)
LOS ANGELES Op 78-jarige
leeftijd is onlangs overleden de
Russische zendelinge Katherine
Voronaeff, die in 1960 in de Ver
enigde Staten terugkeerde na een
gevangenschap in Siberië van 24
jaar.
Katherine en haar man John Voro
naeff werden beiden in Rusland ge
boren, maar emigreerden in hun
jeugd naar Amerika. Hoewel zij het
daar goed naar hun zin hadden,
konden zij hun oude vaderland niet
vergeten. Daarom keerden zij in 1920
naar hun vaderland terug als zende
lingen van de Pinkstergemeenten.
Hun zes kinderen lieten zij in Ameri
ka achter.
Tien jaar lang konden zij ongehin
derd werken. In deze tijd bloeiden de
Pinkstergemeenten overal in Rusland.
Maar omstreeks 1930 greep de rege
ring in. In één nacht werden achthon
derd predikanten gearresteerd, waar
onder ook John Voronaeff. Katherine
ging in het geheim door met haar
werk, maar werd drie jaar later ook
opgepakt.
In 1940 werd het echtpaar vrijgela
ten. Amerikaanse vrienden brachten
geld bijeen voor hun terugkeer naar
de Verenigde Staten. Toen John zijn
papieren voor het vertrek in orde
wilde laten maken, werd hij opnieuw
gearresteerd en zonder opgaaf van
redenen naar Siberië gevoerd. Nooit
heeft men nog iets van hem gehoord.
Toen Katherine probeerde een brief
aan haar kinderen te schrijven, werd
ook zij weer gearresteerd op beschul
diging van spionage en pas weer
vrijgelaten na de dood van Stalin in
1953. Pas vijf jaar later slaagde zij er
in haar kinderen te doen weten, dat
zij nog in leven was.
Het duurde toen nog twee twee jaar,]
voordat haar zoon Paul er met behulp
van de toenmalige president en vice-
president van de Verenigde Staten,
Eisenhower en Nixon, in slaagde een
visum voor zijn moeder te bemachti
gen.
Catherine Voronaeff is begraven
vanuit het Russische protestantse
kerkje in Los Angeles, waar hear man
predikant was, toen zij in 1920
Rusland gingen.
Soepelheid
Het is duidelijk, dat aan de zen
dingsarbeiders in deze nieuwe situatie
hoge eisen zullen moeten worden
gesteld. Meer dan ooit zullen ze
dienende geesten moeten zijn. Ze
zullen in hun denken zeer beweeglijk
moeten zijn. Ze zullen een soepelheid
van geest moeten hebben, die hen in
staat zullen stellen een stootje te
velen. Hoe belangrijk hun werk ook
moge zijn, ze zullen bereid moeten
zijn op de tweede plaats te gaan
staan. En dat vergt veel zelfverloo
chening en aanpassingsvermogen.
Daarom zullen we een beroep moe
ten doen op de besten van ons
predikantencorps. Zullen we zi
Nederland, maar ook in Indonesië een
zeer degelijke en vooral ook nog meer
gespecialiseerde vooropleiding moeten
geven.
j.Zo zijn de. pltónpnv die. aap
delegatie werden voorgelegcL De ker
ken in Nederland zullen zich hierover
moeten beraden in hun komende
vergaderingen. Nog meer coördinatie
dan tot nu toe zal noodzakelijk zijn.
Niet alleen van de zendingsarbei
ders. maar ook van de zendingsdepu-
taten zal een soepelheid van geest
gevraagd worden. Het zal voor hen
een voorrecht moeten ziin om de
besten in dit werk af te staan.
Zo zal een nieuwe periode aanbre
ken in de samenwerking tussen de
kerken, die al zo lange, tijd op elkaar
ziin ingesteld en elkaar niet kunnen
missen: de Indonesische kerken de
Nederlandse niet, maar ook de Neder
landse kerken de Indonesische niet.
Het kleine groepje zendingsarbei
ders. dat we op een zondag in juli
in Parakan ontmoetten, zal groter
worden. Maar dit is niet het be
langrijkste. hoezeer zij en wij dit
op prijs stellen. Het belangrijkste
is, dat de Kerk van Christus op
Midden-Java haar opdracht in de
wereld noa beter zal kunnen gaan
beleven. En dat is naar haar
eigen zeggen hoog nodig.
DEN HAAG Minister Veld
kamp (sociale zaken en volksge
zondheid) heeft op vragen van het
Tweede-Kamerlid Schakel (A.R.)
geantwoord, dat op grond van de
thans geldende bepalingen de be
drijfsvereniging voor de koopvaar
dij niet verplicht kan worden de
Vereniging van Nederlandse Koop.
vaardijofficieren (VNKO) in het
werk van de bedrijfsvereniging te
betrekken.
Op grond van de in 1963 verleende
representativiteitsverklaring ligt het
toch wel voor de hand dat de VNKO
tot de arbeid %'an deze bedrijfsvereni
ging en haar bestuu wordt toegelaten,
aldus de minister. De sociale verzeke
ringsraad heeft op verzoek van de
minister getracht een bevredigende
oplossing te zoeken, maar het bestuur
van de bedrijfsvereniging was hiertoe
niet bereid.
Minister Veldkamp overweegt nu om
de Sociaal-Economische Raad de vraag
voor te leggen of de organisatiewet
de sociale verzekering het dwingend
voorschrift moet bevatten, dat een re
presentatief verklaarde organisatie van
werknemers of van werkgevers op
haar verzoek tot het werk van de be
trokken bedrijfsvereniging en haar
bestuur moet worden toegelaten. In
zijn antwoord wijst de minister er ook
op. dat het besluit tot representativi
teitsverklaring destijds is genomen
overeenkomstig het unanieme advies
van de Sociaal-Economische Raad.
Dringend vercoek, uw vekantieadrei
VIA DE UIT DE KRANT
GEKNIPTE BON.
die wij geregeld op de edvertentie-
MINSTENS EEN WEEK VAN
TEVOREN
op te gev.
opga*
leze schriftelijke
iet tijdig in ons bezit is kan
'•tig worden vertraagd
DE DIRECTIE
rendini
Brieven die niet zUn voorzien
van naam en adres kunnen niet
in behandeling worden genomen.
Geheimhouding ls verzekerd.Vra
gen die niet onderling met elkaar
in verband staan moeten in af
zonderlijke brieven worden ge
steld. Per brief dient een gulden
aan postzegels te worden ingeslo
ten.
Vraag: Heeft een postzegel met de
beeltenis van koningin Wilhelmina
met loshangend haar nog waarde?
Antwoord: Handelaren en verzame
laars stellen vanwege het grote aantal
zeer hoge eisen aan de zegels. Het is
daardoor ondoenlijk op een afstand te
bepalen of een bepaalde zegel hoge
waarde heeft of waardeloos is. Het
beste is de zegel door een handelaar
te laten taxeren, doch stel de ver
wachtingen niet te hoog.
Hulp van lezer: Een lezer schrijft
ons dat het antwoord van onze
medewerker inzake TV-storing door
een elektrische trein niet juist is.
Zonder op alle feiten en bepalingen
in te gaan merkt hij op dat men zich
altijd wenden kan (dit moet schrifte
lijk gebeuren) tot de Radio-controle
dienst van de P.T.T., afdeling radio-
en televisiestoringen. Hier kan men
raad en zo nodig hulp krijgen.
Vraag: Hoe kweekt men fresia's
(geen stook). Wordt het zaad ook
uitgevoerd?
Antwoord: Fresia's kunnen op twee
manieren gekweekt worden: a) van
zaad, b) van knolletjes, doch in volle
grond valt dat niet mee. Wat kweken
van zaad betreft: het zaad wordt
ingevoerd uit Italië en Zuid-Frankrijk
en ook in ons land wordt wel zaad
geteeld. Wanneer men in april zaait,
is de bloei van november tot januari,
bij zaaien in mei is de bloei na 1
januari, zaait men in juni dan volgt
de bloei in april. Men moet het zaad
eerst stratiflceren door het 24 uur in
lauw water te weken en daarna in
kistjes met vochtig zand op een
warme buis te leggen, en af te dekken
met natte doeken. Als de witte
kiempjes zichtbaar zijn. moet men ze
uitzaaien in kistjes of in de volle
grond. Later moet men uitdunnen op
5 cm. In kistjes geteeld zaad gaat in
juli naar buiten in het volle licht, ln
september/oktober weer naar binnen,
daar de fresia's dan wel koel en
opgekweekt moeten worden, maar
vorstvrij. Voor de volle grond is de
zaaitijd juni wel de beste. Voor
knolletjes is de planttijd in kassen
boven 0 graden Celsius begin septem
ber tot half oktober. Dit geschiedt op
bedden van een meter breed, rijaf
stand 10 tot 12 cm, op de rij 4 tot 6
cm, plantdiepte 3 tot 4 cm. Er zijn de
laatste jaren ook vollegrondfresia's in
de handel, doch de resultaten vallen
niet mee. Er zijn ons geen speciale
werkjes over fresia's bekend doch wel
over bloembollenteelt, waarin fresia's
behandeld worden.
Vraag: Bij een trouwpartij kreeg ik
de indruk dat een paar dingen niet
klopten. Is het zo dat de familieleden
afgehaald dienen te worden als zijin
dezelfde woonplaats wonen of verblij
ven? En dienen ook de van buiten
komende familieleden ergens afge
haald te worden? Het hoort toch niet
dat familieleden bulten het stadhuis
staan te wachten en dan gauw naar
binnen worden gehaald?
Antwoord: Familieleden die een
speciale uitnodiging ontvangen wbr-
WMSiïfiSUl
tion. De financiën van de meeste
mensen laten niet toe, dit bij alle
familieleden te doen. Velen komen
dan ook met eigen auto. Het is
afhankelijk van de draagkracht der
betrokkenen of men slechts enkele
familieleden noodt en in de stoet
opneemt, of meer.
veel kwaads tegen zoveel licht bedre
ven, waarin telkens de bede herhaald
wordt om de laagste plaats. Het is
van ds. P. Huet uit diens Afrikaanse
liederen. Deze zijn indertijd uitgege
ven door 'D. Bolle te Rotterdam. Het
gedicht is inmiddels aan de vrager
toegezonden zodat verdere hulp niet
meer nodig is. Ds. Huet ging indertijd
met de afscheiding mee. Later vertrok
hij naar Zuid-Afrika. Als oude man
keerde hij zich vooral tegen het
spiritisme nadat hij een tijd lang
onder de bekoring daarvan was ge
weest.
Verzoek van lezeres: Een lezeres
vraagt naar het gedicht, waarvan de
eerste regel luidt: „Een vrouw kan
aan een somber leven een heel mooi
tintje geven", maar de laatste regel:
„Dat alles kan de vrouw, maar ziet;
Haar mond dicht houden kan zij
bare
d Dh
daar
mog
keer
D<
NED. HERV. KERK
Beroepen te Waarde (Zld.): kand. G. J.
E. Tigcnelaar te Utrecht; te Nieuw
Loosdrecht (toez.): J. J. Poldervaart te
Scheveningen; te Bovenkarspel-Groote-
Aangenomen naar 's-Gravenhage (vac.
M. N. W. Smit): H. Snoep te Middel
burg naar Arkel: H. J. de Ridder te
Beuningen: naar Bergum (toez.): J. H.
Pol te Longerhouw, die bedankte voor
Scherpenzeel (Fr.-toez.) en voor Brum-
men (vac. C. I. Dijkhuis-toez.).
Benoemd tot vicaris te Wassenaar:
kand. R. Steenstra aldaar, die deze be
noeming ook aannam.
GEREF. KERKEN
Aangenomen naar Scheveningen (vac.
wijlen dr. H. Holtrop): dr. E. de Vries
te Amsterdam-W.: naar Moordrecht:
kand. D. N. Verschoor te Naaldwijk,
die bedankte voor Heeg en voor Vijf
huizen; naar Gent (België): M. J. Vos
te Asperen; naar Surhuisterveen (2e
pred.pl H. Wijmans te Sint Jacobi-
parochie.
Bedankt voor Joure (2e pred.pl.) en
voor Zuidhorn (Gr.): G. Haaksma te
Nieuw-Amsterdam; voor Rheden—De
Steeg: Tj. Doesburg te Tienhoven <U.);
voor Stedum: M. Berg te Giessen-Rijs-
''wijk (N.B.).
schap. ds. IJong Bin lm. De reden is wel, dat het zo moeilijk is om geld in
handen te kragen van de boerenbevolking, die dertig procent vormt van de
hele bevolking. De colporteurs werken dan ook liever in de steden
Verkopen se namelijk een bijbel aan een boer. dan kan deze hem niet altijd
betalen en vraagt de colporteur het geld op de volgende marktdag af te halen Hii
heeft dan produkten v.n zijn bedrijf verkocht en tanbStoTÜ ïo&S'taï
hier echter niet op wachten en dan gaat de verkoop niet door.
i„ heetJ ,\ier echter wat °P gevonden. In plaats van geld
is het ook tevreden met de produkten van de boer, zodat eieren, rijst, zaden erwten
rf7nab«nH? C«? stro5and het ruilmiddel zijn voor bijbels. Deze produkten' woeden
dan onder de medewerkers verkocht. Zo werden op één tocht 1512 bijbels en
m^eif ,eeJ-en verkocht 0ok kwam een jongen van twaalf jaar 22 km te voet
met een zakje soyabonen om twee nieuwe testamenten te kopen.
