MAJO
NIX
serveert pannekoeken als
wagenwielen in paardestal
Grote maten
wel en wee
Uw ervaringen met
hulpvaardigheid
LOGES
ZATERDAG 26 JUNI 1965
's-Winters stooft ze haar
gasten een kooltje
Een rustig regelmatig gezicht-
Je met amandel vormige ogen,
een slank figuurtje en een zelf
verzekerd leidinggeven: dat is
de eerste indruk die het Goudse
meisje Majo Nix wekt bij haar
gasten. Majo is wellicht de
jongste bedrijfsleidster in het
Horecabedrijf. Ze zwaait de staf
in een... paardestal, die al 407
jaar oud is. Die stal vindt u
witgekalkt „Achter de Waag" in
Gouda. Een van de oudste ho
tels in ons land, De Zalm, is
eigendom van Majo's ouders.
Ruim een jaar geleden namen
zij het initiatief, om de stal, die
vanouds bij de herberg hoort,
oud-Hollands in te richten. Hun
oudste dochter van negentien
werd de leiding opgedragen. Zij
werkt alleen met meisjes. Haar
personeel is ouder dan zijzelf.
„In het begin was ik er bang
voor. Maar mijn leiding accep
teren ze als iets vanzelfspre
kend." Behoedzaam steekt ze
een kaars aan op ons tafeltje.
Dat is het eerste gebaar waar
mee iedere gast op welk uur
van de dag ook een romantisch
welkom wordt bereid.
Gouda op marktdag. Tussen het
laat-gotische stadhuis met schavot
en de Waag die gebouwd werd in
1668 door Pieter Post worden de
partijen kaas bedachtzaam beke
ken. Degelijke boeren en kaas
handelaren handelen om het goud
gele produkt. Een wonderlijk ver
bouwde groene jeep, een vracht
wagen, een paard en wagen, maar
ook moderne bestelwagens of per
sonenwagens met aanhangwagen-
tjes staan kris kras op de markt.
Hier zou je de personen van
Barend de Graaf verwachten. Een
fikse regenbui heeft het oude
stadje met één grote plens schoon-
Keveegd, een klad zonlicht ver-
eldert de kleuren van het stad
huis, en de rode schortjes van de
kaasmeisjes vóór de Waag. De
Waagpoorter Hans Timmer, bui
ten de donderdag theologisch stu
dent (22 jaar), trekt genoegelijk
üïriritirüif&trhli'Crü'trb'ti'trtrü-irCrb-üi
De draaitol van de tijd
De draaitol van de tijd, door
Dola de Jong. Uitgave J. M.
Meulenhoff, Amsterdam.
Helder en boeiend beschrijft Do-
la de Jong wat zich afspeelt in de
twaalfjarige David, die als kind
zijn logeerpartij bij zijn impulsie
ve grootmoeder aanvangt en als
volwassen wordende jongeman de
ze periode vol tragische gebeurte
nissen de rug toekeert. De wereld
van de volwassenen, en vooral die
van zijn beroemde grootmoeder,
dringt zich aan hem op en laat de
jongen, die eindelijk ontdekt wie
zijn moeder is. zijn rol erin
meespelen. De reeds geruime tijd
in de Verenigde Ctaten wonence
schrijfster geeft de typisch-Ameri-
kaanse sfeer, toestanden en reac
ties treffend wwer (192 blz.,
8,90).
van de rechter wagenhelft. En de
verwarming: mooi weggewerkt
achter de tafels. In de stallantaarns
branden waxinelichtjes. Wie zien
een zeldzame Hindelopen klok en
een Friese staartklok, grote kope
ren pannen en potten, een antieke
speculaasplank. Delfts blauwe te
geltjes („overal opgeduikeld,
evenals de rode plavuizen waarvan
gelukkig maar één maat bestaat").
Schouw
aan zijn lange Goudse pijp. Hij
poseert vriendelijk voor een
Engelsman, wijst een Duitser met
een gek petje de weg naar de film
in de Waag. Misschien denkt hij
daarbij ironisch aan zijn eigen
rode petje, dat oud-Hollands heet
en trekt zijn katoenen kraag met
kantje recht dat herinneringen
moet op roepen aan de rijke
kanten uit de zeventiende eeuw.
„Leuk werk" vindt hij.
We gaan de Waag binnen. Het
oude originele weegtoestel is nog
aanwezig; de zojuist verhandelde
kaas van de markt wordt op een
moderne weegschaal gewogen. Het
gemanipuleer met gewichten zou
te veel tijd kosten. Boven de
wenteltrap staat een leerzaam ge
dicht, dat vele poorters gelezen
hebben. Een Duitser, die met
raspende keelgeluiden G ou d a
poogt te zeggen en bijval vindt
van zijn landgenoten, poogt ver
geeft de regels te ontcijferen:
Gewlgt, te ligt, te swaer
Is gruwel voor den Heer
En valsbeit in de waar
Quetst menschen siel en eer
Pnnnekoeken als wagenwielen
naar oud-Hollands recept en.
iedere gast krijgt een kaarsje aan
gestoken als icelkom. Natuurlijk
staan de korenbloemen in een
Gouds plateelpotje: Hollandser
kan het al niet.
komt er binnen door een laag
deurtje, via de vroegere smidse.
Wie zich onmiddellijk omdraait,
ziet boven de deur een rijtje rose
en blauwe antieke nachtspiegels.
Nachtelijke bespiegelingen hoef je
hier echter niet te houden. Zegt
Majo: „We zijn open van tien tot
tien uur, dan is de dag al lang
genoeg. Toen wij hier begonnen
waren er nog de originele grep
pels, waar de paarden plachten...
u ja.
het
In de roos
Die van Gouda weten van pla
teel, glazenierskunst, pijpen, zij
wijzen u waar Jacoba van Beieren
woonde. Op nr. 48 aan de Westha
ven woonde eens Hyroniemus var
Alphen. de kinderdichter. Zijr
huis is nu... een kraamkliniek. Wi<
door de stad loopt, wandelt doo-
de vaderlandse geschiedenis. Geer
wonder, dat Majo in de ror
schoot met haar
De rijtuigen gingen
koetshuis, en in de herberg vonden
koopman, boer en reiziger onder
dak." De tafeltjes met rood-wit
geblokte kleedjes staan gerang
schikt langs de originele palen,
waaraan de paarden gebonden wer
den: je ziet de plaats waar het
tuig de degelijke eikehouten bal
ken schuurde. Er hangt een paar-
dehoofdstel aan de muur bij Majo,
ook een rinkelding van een arre
stee.
Het meest is de bezoeker echter
verrast door de achtermuur van
het restaurant. Links en rechts van
de deur die naar De Zalm leidt,
zijn de beide helften van een
oorspronkelijke boeren wagen ah
vandversiering gebruikt. Zelfs d'
lisselbomen en de lantaarn onl
ireken niet. Een enkele concessi
loet Majo aan de moderne tijd: d
'elefoon, maar die is goed verstop
:hter de donkere zeildoeken kr
Bij onze kantoren zfjn verkrijgbaar:
9 Een patroncpset vijfblad ig in de
maten 36 t/m 48 2.50
Dit behoeft u slechts éénmaal aan
te schaffen!
Een mapje met visuele voorlich
ting. rokken, pantalons en avond
kleding. Handig als u het schuiven
met patroondelen niet snapt2.25
Een supplement met elk 35 mo
dellen, prettig als u veel naait en
behoefte hebt aan méér modellen
dan wij iedere veertien dagen als
service brengen. De nummers 2,
3 en 4 kosten per stuk 1.45
Vergeet niet uw maat. op te
Ontvangst na storting of betaling
benodigde bedrag bij het bureau
dit blad.
gevei
Haarlems herenhuis, en het eike
houten Oud-Hollands kastje met
tabakspotten is afkomstig uit... een
kerk. Hier geen jengelende juke
box: een antiek speeldoosje met
een aardig repertoire tinkelt een
lief zacht wijsje. „Als ik 's avonds
erg moe ben, draai ik het een
poosje voor mezelf' bekent de
jonge bedrijfsleidster. „Ik heb
geen moderne ideeën en voel me
helemaal thuis in deze sfeer".
Haar pot schaft dan ook alleen
Hollandse lekkernijen. De volgen
de verrassing is een enorm houten
bord, waarop een geurende dam
pende pannekoek van veertig cm
doorsnee. Je kunt ze bestellen met
spek, met stroop (uit een groen
Gouds potje), waarin een houten
lepel prijkt) met gember met-
allerlei verrukkelijks. Terwijl we
sprakeloos genieten, vertelt onze
jonge gastvrouw: gisteren had ik
hier een verjaaardagsfeestje, met
twaalf jonge kinderen. Ze namen
pannekoeken met stroop.
Toen moeder zes klanten be
diend had van het kleverig spul
stootte ze haar dromerige echtge
noot aan: zou je óók niet eens een
handje uitsteken? Toen hebben ze
zachtjes om de andere aanwezigen
niet te storen, hieperdepiep hoera,
lang zal de jarige leven! gezongen.
Reserveren? Dat is er hier niet
bij. „Vervelend, als binnenkomen
de gasten aan de kant moeten
staan wachten". Souvenirjagers?
Ja, ook hier. De grapjas die een
stroopwafelblikje in zijn binnenzak
liet glijden en daarna het Panne-
koekenhuys „De Eenhoorn" opbel
de „dat hij een leeg blikje gekocht
had" viel hiermee door de
mand.
Overigens komt Majo haar gas
ten tegemoet door Goudse pijpen,
aardewerk als asbakken, perenpot
jes e.d. te verkopen. Hobby's?
Zeilen, maar als het mooi weer is
zijn er veel gasten dus ik kom er
haast niet aan toe. Ook zélf m'n
kleding ontwerpen en naaien, wat
ik zoek kan ik in de winkels niet
vinden.
Plannen
Toekomstplannen? (aarzelend)...
i weet hoe dat met meisjes gaat
a, een open wenteltrap naai
oven, en die verdieping ook Oud
lollands inrichten! En de echl
>ude kaasbrikken voor de deur
Maar daar kan je een boer niet to
dwingen. Trouwens, wat moet h
met zijn paard aanvangen nu
stal in een restaurant is hersch
pen?
Stoven
Het probleem is er: dat van de grote maten die moeilijk
kunnen slagen in de confectie. Dat bleek uit de reactie van
onze lezerskring en die van het Algemeen Handelsblad, dat
blijkt nu onomstotelijk uit cijfers. Ze liegen er niet om: zes
en dertig procent, dat is meer dan één derde van alle
vrouwen in ons land boven de veertien jaar ofwel anderhalf
miljoen vrouwen. Op basis van verrichte metingen, statisti
sche gegevens en informatie uit deskundige kringen is dit
cijfer berekend.
Een verbijsterend cijfer
noemt de Nederlandse Huis-
houd-Raad het, die haar ogen
niet sluit voor de problemen
waarvoor de confectie-industrie
zich gesteld ziet ten aanzien
van de grote maten.
Het model grote maten
vragen speciale ontwerpen. Het
dessin, een dessin dat zeer
geschikt is voor kleinere maten,
is dikwijls onbruikbaar voor
toepassing in grotere maten.
Vraag de vraag naar grote
maten van de zijde van de
handel is doorgaans wat aarze
lend. Die vraag komt laat in
het seizoen, want de aankoop
pleegt minder impulsief te zijn.
Zij sluit nauwkeurig aan op de
behoefte van de consument. De
post aankoop voor de vrouw des
huizes neemt in het gezinsbud
get een lage plaats in. Verheu
gend noemt de NHR het feit.
dat er groter aandacht valt te
constateren van de confectio
nairs die zich specialiseren op
grote maten en tussenmaten, de
zgn. oneven maten, waarbij een
grotere heupwijdte wordt ge
combineerd met een kleinere
bovenwijdte. In Dedemsvaart
bevindt zich met name een
fabriek, die alleen grote maten
van 4157 vervaardigt. Ook
mannen tobben: kostuums naar
maat. overhemden naar maat ii
hun oplossing. Een gigantische
markt, concludeert de NHR van
tientallen miljoenen guldens die
beslist niet onaantrekkelijk
moet zijn voor confectionairs en
ontwerpers, ligt nog open.
Grote maten beginnen bij 44.
zegt het Nederlands Katoenin
stituut die dit nijpende vraag
stuk eerder ook aangesneden
heeft. Nu maar hopen, dat deze
noodkreten een klankbord vin
den...
MAJO NIX leunt over de onder
deur van de smidse; de meer dan
vierhonderd jaar oude paardestal
van hotel De Zalm is nu haar
domein: restaurant en panne-
koekenhuis.
ven aan de kant ziet kijken: ,,'s
Winters? Dan krijgen mijn gasten
een stoof, met een kooltje!"
Hè ja, als u met binnen- of
buitenlandse gasten eens uit wilt,
ga 'ns naar Gouda. Je hoort er alle
talen en het dialect van de Waar
den. Oud en jong geniet van het
vertederende klokken- en poppen
spel in de zijgevel van Gouda's
gotisch raadhuis. Vijf seconden na
het hele en halve uur treedt Graaf
Floris V naar buiten. Onaangedaan
door de vaandeldragers die een
kwartslag draaiden en een ere
wacht vormen, geeft hij Gouda's
burger het document van de stads
rechten. Degelijk en speels zijn de
Gouwenaren en hun produkten. Ga
'ns naar Gouda maar dan op
donderdag, als 't even kan 's
morgens.
Leuk gek? Hij vonden het
origineler dan pop art: een echte
antieke boerentvagen met kap werd
doormidden gezaagd. De rechter-
en linkerkant versieren de achter
muur. Achter dése kap staat het
moderne telefoontoestel verstopt.
VAN HET EEN komt het an
der, en zo is het geen
wonder dat er na de vorig®
brief over vacanties en examens
een dik epistel in de bus is
gevallen met verzuchtingen
over omgang tussen meisjes en
jongens. In de vacantie, in de
hoogste klassen van het middel
baar onderwijs, in de studenten
tijd, in clubverband op reis...
enz. Wel, dat is een hele kluif.
ALS JE MOEDER BENT van
kinderen onder de twaalf, dan
is het of er geen wolkje aan de
lucht is, en dikwijls snap je niet
•eens waarover anderen zich druk
maken. Dat is natuurlijk gedeelte
lijk luiheid of vergeetachtigheid,
want even geleden was je zelf op
school of verloofd of met vacantie
op de Friese meren (en 's nachts
op een camping of op een boerde
rij) -v- maar in ieder geval spreekt
het jè niet zo aan. Het is niet uit
je wereldje van vandaag. Mis
schien praat je, als je je zoontje
van kleuterschool haalt, met
een paar andere kleuter-moeder-
kennissdn over de leuke opmerkin
gen van je zoon toen je hem had
verteld waarvandaan de babies
kwamen en zij hebben vast en
zeker ook een anecdote, niemand
zit hierovèr meer in de put. geloof
ik maar het dringt niet tot je
door dat heel de omgang met je
kind, ook je gedachten over zijn
verloofd-zijn. ook je vertrouwen in
rijn vacantie-houden, trouwens:
ook zijn opmerkingen over de
dominee, over schilderijen,
De nieuwebabyschaal zal
door tal van Nederlandse
jonge moeders met vreugde
worden begroet. De schaal,
stootvast, wit gemoffeld, om
lijst door gladde plastic rand.
met vier plastic pootjes kost
8.50 en past op elke nor
male huishoudweegschaal. Bij
winkels in huishoudelijke
artikelen verkrijgbaar.
Even tippen
Een plak-foto-boek aoor baby?
Leuk ,om dan handjes en voetjea
af te drukken erin. Smeer de poe
zelige pootjes in met lippenstift
en druk die af op een tissu
krijgt u een goede afdruk en ba
by's handen en voeten kunnen
goed gereinigd worden, (van een
lezeres).
•JJ- Natte baddoeken? Poog dat in
te perken door uw spruiten te le
ren, zich eerst stevig af te drogen
met een goed uitgeknepen was
hand. (Eva.)
■J}- Geen luifel aan de kindertent?
Maak met een extra tentstok, tuien
en een lap plastic een luifeltje,
desnoods alleen aan regen- en
windkant. Kunnen schoenen of
laarzen droog staan.
{J- Bescbuit fjjn malen? Wrijf ze
door een zeef. (lezeres).
zijn van continuït
WIE HAAR BABY en haar kleu
ter kent, kent de puber en de
jonge man. Is dat niet zo, sta je
..ineens" voor een raadsel, dan is
de continuïteit verbroken geweest,
dan is het gesprek weg. of het
heeft nooit bestaan: het kan zijn
dat de omgang heeft bestaan in af
en toe een mededeling o.e. waar
vandaan de babies komen), maar
dan is het natuurlijk geen omgang.
Dan is het een vermeend pluimpje
opvoeding hier en een tot de orde
roepen daar. Met andere woorden:
als er bij ons iets tot een crisis
komt. ik bedoel bij ons hier. in
ons gezin, dan vraag ik mij aller
eerst af- welk moment was ik
afwezig? wat is mij ontgaan? Ik
kijk allereerst naar mijzelf, naar
mijn tekort (dat er is. hoe kan het
anders). En dan zoek ik verder:
welke invloed doet mijn kind
handelen zoals hij doet Een boek?
een vriendje? een leraar? een losse
opmerking ergens opgevangen? Ik
weet het dikwijls niet, ik ben er
uren en uren van zijn leven niet
bij Tot on zekere hoogte kan ik
zijn vrienden en leraren en boeken
kernen, maar toch niet alle. Ook
al wist ik alles, dan tooh kan ik
zijn gedachten niet sturen, zijn
conclusies niet maken. Nee. ieder
kina is iemand met een hoogst
eigen leven, en ik heb dat hoogst-
figene te eerbiedigen. Als ik hem
zeg hoe ik verloofd was, hoe ik
vacantie hield, dan geef ik hier
mee geen voorschrift. Ik nodig
hem hoogstens uit zich te verdie
pen in mijn problematiek, ik be
trek hem ook hier in ons vriend-
zijn. in ons weet-hebben van el-
kaars moeilijkheden. En zo pro
beer ik hem aan te moedigen eigen
leven bewust in handen te nemen,
het tot een eigen leven te maken.
Wat kunnen wij, gezondi
mensen, toch veel voor eei.
zieke doen. En wij beseffer.
niet half hoé dat gewaardeerc
wordt, eens een bezoekje af te
leggen, een naaiwerkje verrich
ten. of de tuin eens onder
handen nemen. Lezen wij de
brief van mevr. K. S. te O.B.:
„Sinds 1946 heb ik gewrichts-
rheuma en kan niet lopen. Ik
ben geheel afhankelijk van an
deren. Pas geleden is mijn man
gestorven. Hij hielp mij altijd
naar bed samen met mijn oud
ste dochter. Deze plaats wordt
nu ingenomen door mijn zuster
of door een buurvrouw of
Een vriend verzorgt voortaan
de tuin. en een ander knap',
regelmatig karweitjes voor mij
op. Zo helpt iedereen uit liefde,
niet alleen nu. maar altijd al.
Tijdens -mijn ziekte kreeg ik
veel bezoek, wat mij veel aflei
ding gaf. Later, als een onbe
grijpelijk wonder van God, heb
ik nog twee dochtertjes gekre
gen. Wat voelde ik dat in die
tijd ons gezin door de mensen
tot God is opgedragen. Ook nu
weer bij het verlies van mijn
man die ik toch zeker niet
missen kon. Maar door het
gebed van zovelen en de liefde
van God ben ik nu in staat
verder te leven, al is het niet
altijd gemakkelijk."
De echtgenoot van mevr. K.
te R. is vaak ziek en moet nog
al eens naar het ziekenhuis. Dal
betekent voor haar twee maal
drie kwartier fietsen, weer of
geen weer. Mensen uit de straat
waarin zij woont, geven haar
hulp door haar per auto te
halen en weer thuis te brengen.
Begrijpelijk, dat mevr. K. deze
hulp heel erg waardeert! Naas
tenliefde.... het zijn vaak klei
nigheden, we schreven het al
vaker. Hier de ervaring van
mevr. R. E. te R„ een 75-jarige
lezeres: „We wonen ruim 'rie
iaar in een flat. Toen wij er
>as woonden vroeg ik aan de
lortiekbewoners wanneer het
mijn beurt was het trappenhuis
e reinigen. Het antwoord was:
.Mevrouw, dat doen wij weL U
jent boven de leeftijd." Deze
mensen hebben al zo veel goeds
/oor ons gedaan en zij staan
nog steeds klaar om ons te
helpen. Ook in de koude winter
zijn ze ons tot grote hulp
geweest. Zó kan het toch ook!"
eindigt onze bejaarde lezeres.
Mevr. J. N. te N. schrijft: „Ik
moest op advies van mijn huis
arts met vakantie, maar had er
geen geld voor. Trouwens, het
idee om zonder man en kinde
ren uit te gaari lokte mij ook
niet bijster. Toch wilde de
dokter dat ik doorzette, het was
nl. hard nodig. Ten einde raad
schreven wij toen naar verre
familie van mijn man in Gel
derland. Ik had ze nauwelijks
ontmoet, maar zij schreven
meteen: ,,geld of geen geld:
komen!" En dat, terwijl het een
arbeidersgezin was, zodat zij
het geld toch goed konden
gebruiken. Wij zijn er toen
naar toe gegaan, en gaven een
luttele vergoeding. De mensen
houden er niets van over (wij
hopen nu voor het vijfde jaar
te gaan) maar het is hun
christenplicht zeggen ze."
Letterlijk stank voor dank
kreeg mevr. S. te H. toen zij
tijdens de oorlog onderdak ver
schafte aan een oude dame en
een jongen. Zij kwamen laat in
de avond, en toen mevT. S. de
volgende morgen naar de lo
geerkamer ging, waren de vo
gels gevlogen. Alleen een on
welriekende geur was het be
wijs dat mevr. S. het toch niet
gedroomd had....
De heer P. te 's-G. werd
tijdens de oorlog erg getroffen
door een verhaal dat hij in een
winkel hoorde. Een moeder
vertelde nl. dat haar gestorven
zoontje reeds zes dagen boven
aarde stond, omdat er geen
hout voor een kistje was. „Ik
vertelde dit verhaal toen op
kantoor waar wij gelijk een
inzameling hielden. Ik haalde
bijna honderd gulden op, en
ging toen naar een begrafenis
onderneming, waar ik uiteinde
lijk de toezegging kreeg dat zij
een kistje zouden maken. Ik
was al bang da* ik nóg te
weinig geld zou hebben, maar
tot mijn verbazing behoefde ik
slechts vijftien gulden betalen
Een gedeelte van het overige
geld is toen naar de moeder
gegaan, die uiteraard erg dank
baar was voor deze onverwach
te hulp. De heer C. v. N". te V.
(uw adres?) maakte ook eens
een voorval van naastenliefde
en hulpvaardigheid mee, dat
hij ons niet wilde onthouden.
..Tijdens de bezetting had ik
erg last van darmkrampen. Ik
mocht toen alleen rijst en be
schuit eten. Maar de rijst raak
te op. en het was ook niet meer
te krijgen. Toen mijn vrouw
zich daar zorgen over maakte
zei ik tegen haar: „Vertrouw eT
nu maar op. dat de Here voo:
ons zorgen zal. Mijn vrouw zei
toen: „Ja. maar er zijn geen ra
ven meer die het je zullen bren
gen." Laat er nu een paar da
gen later een boer aan de deui
komen, die een zak rijst bij
zioh had! Hij gaf mij die. en
een stuk kalfsvlees en wat
bonnen. Ik vroeg hem: „Hoe
wist u dat ik rijst gebruikte?"
Hij zei dat hij het niet wist.
maar hij had nog zoveel rijst
en had toen aan zijn vrouw
gevraagd of zij niet iemand
wist die rijst nodig had. Zijn
vrouw wist het niet. maar een
van de kinderen noemde toen
mijn naam. „Daarom ben ik nu
hier" aldus de boer. om u dat
(e brengen." Mijn vrouw was
aan de was. en had niets
gemerkt. Ik riep haar en zei:
.Hier heb je nu een raaf, die
ons de nodige rijst brengt,"
Wat waren wij dankbaar en
ontroerd. Zo zorgt de Heer
voor die op Hem betrouwen,
door mensenhanden heen.
Volgende onderwerp:
De vakanties, en daarmee onvermijdelijk gepaard gaande
logeerpartijen, staan weer voor de deur. Ging u logeren,
vas u zelf gastvrij in uw leven, hoe speel jc dat om
ezellig te zijn en tóch het huishouden op rolletjes te laten
'open. hebt u misschien tips voor anderen om kinder-logé's
teuk op te vangen? Hebt uwel eens...? Uw ervaringen met
iogé's, daar wachten we weer met belangstelling op! Dit
idee kwam van een lezeres, die we hier trouw ontmoeten,
en we vonden het een gezellig plannetje voor de maand
juli. Klimt u, als de logeerbedden opgemaakt zijn, of vóór
het inpakken van de koffers, in pen of ballpoint. Komen
uw ervaringen voor plaatsing in aanmerking, u weet het:
dan ligt Tlpparade, De dokter zegt 1, of De dokter zegt 2,
voor u klaar. Op de enveloppe: Hebt u wel eens...? in de
brief graag uw adres.
Tot schrljfs!
DAT BETEKENT allereerst dat
dat leven heel anders zal ver-
jopen dan het mijne. Ook in
vacantie-houden en verloofd zijn.
Weet u, mevrouw, wat ik wel eens
deck: wij zijn als christenen veel
te beschermd geweest.
Als ik van mijn generatie even
heel generaliserend mag spreken
dan is het toch zo dat wij met
nauwelijks enige informatie (niet
eens gesprek, maar een verdunsel
ervan: informatie) eigen leven be
gonnen. Hoe dat kwam? Wel, we
genoten overal bescherming van
het kwaad. Zo op het oog tenmin-
Ais kleuter hoorden we niet een
wijt praatje van een ander kind,
wane geen kleuter was ingelicht,
en dus kwamen er nergens vragen.
Moeders angst werd al gauw tot
rust. het hoefde nog niet. Alle
mreders waren even angstig, en
hielden allemaal de mond. klaar is
kers Kwam er een zusje of
broertje dan merkte het kind dit
vanzelf, het lag op een moment in
de wieg. Dan kwam de christelijke
lagere school met maar amper eens
een „on"chrl9telijk kind erop, en
daar werd bijbelse geschiedenis
vertelt en er werd terdege opge
voed. wat helaas ook al weer
verlichting, wie weet verslapping
in de hand werkte thuis. Immers,
ook zonder dat ie je oefende in de
omgang met je kind. zag je er toch
ee" puike jongen van groeien.
En dan kwamen Ulo en middel-
naar onderwijs, en die zijn in ons
ieregend land óók bijna overal
christelijk te volgen. Wie dan nog
naar de universiteit ging. kon zich
aansluiten bij een christelijke stu
denten-organisatie, en zo leek het,
ééit het, of je bijna de mensen van
je sooort niet missen kon, je móest
wel goed terechtkomen.
EN DAT is nu ondersteboven.
Gedachten die wij hadden
naar niet durfden uitspreken,
worden nu uitgesproken Men zégt
hoe men verloofd is. men is niet
bang om vrienden te maken buiten
eiten kerk. Men hèèft informatie,
al Is het weet ik waarvandaan.
Nu moeten we voor één ding
•oi-assen (vind ik): dat we niet
jaloers zijn. En we moeten naar
één dine streven: met onze jonge
ren trachten tot een nieuw belij
den te komen. Niet als privê-
aders-en-moeders Maar als ge
meenschap. Als kerk: ongehuwden
en eehuwden. ouderen en jonge
ren. Niet tegenover iemand staan.
Maar naast hem.
