CHARME
De koning
Een dagje ouder?
LEEF NIET OP
DEZELFDE VOET
be-
SLANK WORDEN:
hoe het kan
Uw ervaringen met
hulpvaardigheid
ZATERDAG 19 JUNI 196S
Stel u toch eens voor dat uw echtgenoot
plotseling zo'n carrière maakt, dat hij van
gewoon ambtenaartje of winkeliertje
een topfunctionaris wordt. Dat brengt
ook voor u dan zijn verplichtingen mee
U moet representatief zijn, belangrijke
gasten kunnen ontvangen, heel goed
weten wat u wel en wat u niet kunt zeg
gen, de juiste kleren bij de juiste ge
legenheden kunnen dragen, en wat al
niet meer.
Het zou u duizelen en uit pure onzeker
heid of u het wel of niet goed zou doen,
bent u schutterig en on
zeker, wat voor uw man
beslist niet prettig is. robe-inkoop, dieet, gym-
U/w A* wr«,,w? nastiek, lopen, staan, make- respect afdwong door haar per-
Want ook de vrouw van up en Joede sooniijkheid.
maken, die toch
een ,,top-figuur moet vormen> conversatie,
een goede indruk maken.
Zware last
Vele dames uit de hoogste
kringen in Duitsland komen
hier hun adviezen inwinnen.
Niet alleen dames uit de society,
heeft daar oog voor gehad, en et de gewone huisvr„uw kan schouders, want hoewel II, as-
een „school voor dames" op- hier les nemen. De resultaten «"tenten heeft d.e haar terr.jde
gericht. Op het rooster van wijren uit dat de school reker
deze school komen heel wat Afj en mid^t
heeft het o.a. eens gepresteerd
vakken voor. Wij noemen er om van grimmigkijkende zlJn' dat ons M h«'
een paar: mode-tips, garde- lerares, een vriendelijk-uitzien- mo€ °PSave
Een handige zakenvrouw,
Marlies Scholz uit Keulen,
De „school voor charme"
wordt druk bezocht. Er drukt
een zware last op Marlies'
Ieder mens behoort naar
zijn beste vermogen zijn ge
zondheid te bevorderen. Niet
temin sta je er soms versteld
van, hoe een mens tegen zich
zelf gekeerd kan zijn. Lig op
een zaal met vele zieken, en
het grootste gedeelte ervan
krijgt te horen, dat ze te dik
zijn (te veel eten). Hoevelen
werd het roken verboden, en
gingen er toch mee door? Een
belangrijke bijdrage tot het
welbevinden ligt in een ver
standige leefwijze, en dat
geldt zeker als de zes of meer
kruisjes al gepasseerd zijn.
Het ouder worden is een na
tuurlijk, geleidelijk verlo
pend proces. Hierbij past een
geleidelijk veranderende voe-
Een zoutarm dieet behoeft
niet smakeloos te zijn: probeer
de u al eens fruit op brood,
tomatensoep met ui en kruiden
pittig gemaakt, zoutloze crac
kers? Het Voorl. Bureau geeft
allerlei wenken voor slechts 15
cent in het vouwblad „Een
zoutarm maal kan ook smake
lijk zijn".
Rust roest! Neemt u voor uw
beweging geen genoegen met al
de karweitjes die u in huis doet.
Dagelijks een eindje om in de
buitenlucht doet u goed. Werk
wat in de tuin als u die hebt: u
wordt er meteen niet te zwaar
van!
Gebruik mes
Wanneer uw gebit u in de
steek laat, is het verleidelijk de
j. toevlucht te nemen tot pap en
ding. Geen abrupte wijzigin- soep; blijf echter een normale
Zo begint het experiment Marlies Scholz fotografeert haar leerlingen
aan het begin en het eind van de cursus.
gen. Leef niet op dezelfde
voet als voorheen!
men. Wij nemen aan, dat het
lesrooster wel niet zo uitgebreid
zal zijn als dat van de „school
voor dames".
LINKS: Zo kwam tij-binnen; - RECHTS Zo verliet zij de
VAN BLOEM EN PLANT
afbeelding
i bloeiende
nachtcactus in ©n-
krant van 5 ju
ni, die b(j de kwe
ker R. Hartman*
te Capelle voor het
eerst bloeide, heeft
Spijkenisse de re
actie ontlokt dat
bU hem deze nacht
cactus niet in een
kas, maar gewoon
in de kamer heeft
gebloeid met
me bloemen van
zeker wel 15 cm
middellijn. Het
het
schreef ons de heer
Fokker.
Nu in de juni
maand in vele bo
tanische tuinen en
ook b(j cactuskwe
kers deze schoon
heid uit het oer
woud van Haïti
zich ontplooit en
gezien de belang
stelling, die deze
uiterst korte, maar
sublieme avondbloei
trekt, meenden we i«
van deze nachtcactus te moeten
vertellen.
De officiële naam luidt Se-
lenicereus grandiflorus, vroe
ger bekend als Cereus grandi- gematigde kas
florus. Seleni betekent „maan
en duidt dus op de avondbloei.
Ze wordt ook slangencactus ge
noemd, daar ze lange dunne
scheuten met 5-8 ribben kan
maken van 1 a lVt meter leng-
wordt ge
kweekt, behoeft dus de bloei
in de huiskamer geen zeld
zaamheid te zijn. Het is zelfs
zo sterk, dat een nachtcactus
uiaivcu vdu i a i-Tz 4V.„6 zaad gekweekt, al na vier
te. In haar natuurstaat groeit jaar in huis kan bloeien. Ze
op takken van bomen in het vraagt wat meer warmte dan
oerwoud, tussen orchideeën
bromelia's. Men leidt haar
meestal langs een muur aan
latwerk, terwijl het ook moge
lijk is in een grote pot of
kuip 1 Vi meter lange stokken
langs de rand te plaatsen en
de lange slappe scheuten daar
om heen te leiden.
aantrekkelijke verschijning,
terwijl ze het bezwaar heeft
heel veel ruimte op te eisen. U1UC1 Xll
Maar als de bloemen zich ope- wortjt 0ok
nen staan we plotseling spra
keloos over zulk een contrast.
Meestal zien we in de loop
van de middag wel of een
bloem zich 's avonds zal
openen, dan
vier uur wel enige werking te
i zien in de buitenste kelkblade-
ren Tussen zes en acht uur
ontplooit de enorme bloem zich
heel voorzichtig en tussen ne-
de meeste cactussen en stelt
er prijs op dat de tempera
tuur 's winters niet onder 10
a 12 gr. C. daalt.
de
s zij dan geheel ge
opend, met een bedwelmende
vanillegeur. om tot midder
nacht in volle glorie te prijken
alleen maar ten koste
bloei. In voorjaar en zomer
takken ge
sproeid. daar ze een vochtige
atmosfeer gewend is. Verpotten
in het voorjaar na de winter-
rust in kleiachtige zandgrond,
omstreek" me* toevoeging van turfmolm
Selenicereus pteranthus en
Selenicereus macdonaldiae be
horen ook tot de nachtcactus
sen. De eerste, uit Mexico af
komstig, heeft blauwgroene,
meestal iets rood getinte tak-
v.. dan al weer tot verwelken
over te gaan. De volgende
morgen hangen zij als vodden
omlaag. Bij grote planten
kunnen zich wel enkele bloe
men tegelijk op een nacht ope-
Maar het is natuurlijk
boeiender als zich dit wonder
enige avonden uitstrekt.
bedwelmende ken met 4 a 8 ribben. De bloe-
men zijn 30 cm lang. zuiverwit.
in een krans van goudkleurige
kelkblaadjes, aan de buitenkant
roodbruin. De tweede, de „ko
ningin der nacht" van Argen-
Hoewel zij meestal
de
tinië, is donkergroen met knob-
belvormige ribben en 35 cm
lange bloemen. En wie een
nachtcactus bezit, behoeft dus
nog niet altijd een Selenicereus
grandiflorus te hebben.
A. C. MULLER - IDZERDA.
Eén ding is zeker: de leerlin
gen van. deze school zijn leer-
Ook heren
Maar Marlies Scholz is kenne
lijk wel op haar taak berekend,
zij gaat zelfs nog uitbreiden. Zij
ia namelijk van mening dat het gieriger en vlijtiger dan van
niet alleen voor vrouwen nodig enige andere school,
is, maar dat ook aan de heren
nog heel wat bij te schaven
valt. Zij opent daarom binnen
kort een „school voor gentle
men". De voormalige ceremo
niemeester van een Duit* vor
stenhuis zal hier les geven in
maatschappelijke omgangsvor-
Tandenborstel
voor één keer
Stel, dat u in een restaurant
een heerlijke maaltijd veror
berd hébt, waarin rijkelijk met
sausen gewerkt werd en het K
einde bestond uit een chocolade-
taart-met-slagroom. U bent vol
daan, maar voelt u toch niet be
paald pis. Ook een opknap-
beurtjeop het toilet heeft niet
het gewenste resultaat. U zou
eens heerlijk uw tanden willen
borstelen, maar ja, wie denkt er
aan tandpasta en een tandenbor
stel, als hij of zij een avondje
uitgaat?
De Amerikanen, die dit pro
bleem ook kenden, hebben er een
oplossing voor nl. de „weggooi"-
tandenborstel. Hij bestaat uit een
huisje van kunststof dat over de
vinger kan worden geschoven. De
oppervlakte aan één zijde is enigs
zins ruw en geïmpregneerd met
een soort tandpasta. U kunt uw
tandenborstel makkelijk ki zak of
tasje meenemen. Na de maaltijd
in het restaurant gebruikt u het
gevalletje en vervolgens werpt u
het weg. De prijs in Amerika is
vijf dollarcents en dat is gezien de
Amerikaanse inkomens eigenlijk
niet meer dan een stuiver in Ne
derland.
Onbewoonbaar
verklaard
Bij het vorderen der jaren
verlopen de levensprocessen
kalmer. On, lidhaam heeft
vrpcMtsap. Winter, e„
voeding gebruiken. Vermijd
harde voedseldelen als korsten,
rauwe groente en fruit, taai
vlees en hardgebakken gerech
ten. Uw mes kan de taak van
het gebit overnemen. Snijd het
vlees heel fijn, rasp
nodig. Om de weerstand op te in het voorjaar^„^ap-
voeren, heeft de oudere mens e„ grapelruiu of m^ndprij.
een grote behoefte aan be- - - - J
schermende stoffen: de eiwitten,
voedingszouten en vitamines.
Wees daarom zuinig met het
Onbewoonbaar verklaard, door gebruik van vet, suiker, zoetig-
'"ï,Jer' Vltgav, Heljnfc, heid; neem kleinere porties maag of ingewanden. Vermijd
Amsterdam. b^od aardappelen. Wees dan: stertc gekruide specerijen.
Roman over een moeder die niet zumig met melk, kaas, sterk gerookte of gezouten spij-
haar zoon geestelijk niet kan losla- groente, fruit, eet geregeld vlees zen, grove groentesoorten als
hem ook lijfelijk arnndj en vis. Wanneer u geen dieet kool, prei en peulvruchten met
hSThüiï gebruikt raadt het Voorl. Bu- harde schil. Veel vet en alles
.ou.mwoKi,ui;iwpvoordt Iea,u voor de voeding voor de waar het inzit als stamppot,
militaire dienst komt. Dit smalle pudere mens dagelijks aan: een vette vis, sla met veel mayonaise,
gegeven, dat genoeg aantrekkelijke halve liter melk (mag ook in de noten, pindakaas en boterkoek
kanten heeft, is te moeilijk ge- vorm van yoghurt of karnemelk) kunt u beter laten staan
weest voor de auteur, die de tenminste 1 11J
dramatische situatie vertelt op hui- met kaas te
sehjke toon. Evm; wordt tsrnk of briod
wil binden
dat ze de jongeman in het huis
verbergt als er een oproep
boterham belegd als harde stugge spijzen waarbij
ontroerend, namelijk aan het slot. - J B" gfDrooa> aonxere K
als de moeder een menselijk ge- volkoren- vlees, vis, en brood,
baar maakt en haar kind werkelijk t>rood; Aardappelen met mate,
Zittend
Zet uw pannen op een makke-
li jk bereikbare plaats. Zet ook
serviesgoed en levensmiddelen
zo. dat u er zonder te veel
rekken of bukken bij kunt.
Zittend kun je veel! Even oefe
nen en al gauw bent u gewend
om zittend koper te poetsen,
aardappelen te schillen, in de
pap te roeren, en zelfs te strij
ken en af te wassen. Kunt u het
zich permitteren, dan zijn er
tegenwoordig heel wat kant-en
klaar gerechten in blik, doos of
fles verkrijgbaar.
OOK IN de Open Brief
rubriek dringt de vakan
tie binnen: ik hoor al
van plannen hier en
daar. Als altijd is het
w.cr een gekke sensatie. Ge*
omdat de hoeveelheid plannen-
maaksters een contrast gaat vor
men met de categorie harde-werk-
sters. Immers, het hele jaar door
zijn er mensen met vakantie. Zelf
heb ik zeker elke week een kennia
of familielid die terugkomt van
een zomer in Amerika, jagen in
Schotland, luieren in Lugano al
naar gelang de nilieomstandig-
heden en de portemonnaie permit
teren op reis te gaan als niet
iedereen meer gaat. En dat drup
pelt verder, langzaam maar zeker
naar de uitschieter in de winter,
waarna Egypte en al gauw Major
ca weer aan de beurt zijn, terwijl
ik nu juist ook onder mijn kennis
sen al IJsland heb horen noemen,
dat is nu weer chic!! Ouders gaan
uit en kinderen zwoegen op de
laatste weken. Straks mogen de
kinderen trekken of kamperen, en
de ouders blijven in de tuin of in
de tweede woning, in de caravan
op de Veluwe of in het huisje aan
het meer. En bloc het drukke
buitenland in, midden in de zomer,
nee, dat doet men niet meer zo,
dat gebeurt alleen nog als voor de
meeste gezinsleden de vakantie
noodgedwongen in de zomermaan
den valt.
DIT NU vind ik de moei
lijkste tijd: dat moeten
werken van de een te
genover het zich moten
ontspannen van de an
der. Want het sporadische op reis
gaan van zo eens hier en daar een
stelletje vrienden f een echtpaar,
dat hinderde niet, niet in de zin
dat je je eigen taak ineens als iets
zwaars zag maar het massale
uittrekken, het massale plannen-
maken al, dat maakt moe. Ook in
huis kan men deze tegenstellingen
vinden. Het ene kind is geslaagd,
het andere zit bedolven onder de
repetities. De een moet om 6 uur
's ochtends gewekt, de ander is
niet uit bed te krijgen. Met andere
woorden: de regel is er uit. En het
vermoeit om de regel dan toch te
handhaven.
Vermageren is een individuele aangelegenheid. Wilt u slanker worden,
dan suit u minder moeten eten, en séker dingen die veel calorieën
bevatten moeten laten staan. Wie tot haar schrik ontdekt dat het badpak
van vorig jaar niet meer past, kan natuurlijk een maat groter kopen, maar
verstandiger is het waf af te slanken. Een hulpmiddel daarbij kan zijn de
nieuwe dieetstaaf, die een maaltijd vervangt. Eén zo'n staaf levert twee
honderd calorieën en bet at de noodzakelijke vitaminen en mineralen, leefti jdgenote"^ kleink'inderên* of
verzekert de fabrikant. Het ziet er uit als een lekkere dikke reep chocolade,
houd het daarom buiten kinderhandjes Het smaakt „droog", je krijgt er
geen hongergevoel, wél dorst op. Desgevraagd ze
spul geen kwaad kon. Maar wie écht wil vermageren kan wél zo goedkoop
vet vlees, dito jus, kaas, chocolade, koekjes, boter, margarine, suiker en
allerlei snoeperijen vermijden, maar niet uit de weg gaan voor eiwitten uit
esultaat BOVEN de mager t^ee$> groenten en fruit. Raadpleeg altijd uw huisarts als u wilt
mw die er niet jong vermageren, en als moeder „kuurt", laat dan de kinderen apart eten, of
ONDER na de kuur. ga een dagje uit en neem als maaltijd uw „tablet?'.
Kleinkinderen
Bent u alleen en vindt u het niet
de moeite waard gezellig te koken
te dekken? Misschien zijn
•fti jdgenoten, kleinkinderen
werkende vrouwen die dderaag
i hapje met u mee eten, en kunt
»ver en weer bij elkaar eten. De
ernist, dat het gezondheid van de kleinkinderen
ten slotte gaat u ook ter harte:
verwen ze liever met een appel,
wat pinda's, rozijnen, noten of een
vers worteltje dan met lollies,
toffees of zuurtjes die in het gebit
blijven kleven zodat ze ontijdig
kiespijn krijgen. En welke oma of
opa wil dat op zijn geweten
hebben?
Speelgoed kan
gevaarlijk zijn
Niet alleen een bal, ook
een stukje speelgoed op wiel
tjes kan een klein klein kleu
tertje tot slachtoffer van het
verkeer maken.
Zulk speelgoed op wieltjes
kan onverwacht van het trot
toir af rollen en negen van de
tien kleuters dribbelen er on
middellijk achteraan, de rij
baan op. Willen de kleintjes
nu per sé hun dierbare Tom
of Sam-op-wielen mee uit
wandelen nemen, bevestig het
touwtje van het speelgoed
dan om de pols van de peu
ter. Dan kan het niet op eigen
kracht aan de rol gaan....
Waarom juist ik?
Waarom juist ik? door Marian
ne van Udinga. Uitgave Ploegs-
nu, Amsterdam.
In dit speciaal voor tieners be
doelde boek wordt het leven van
Anneke Bergsma beschreven. Dit
meisje leidt als lid van een dok
tersgezin op een van de Zuidhol
landse eilanden een kalm leventje.
Plotseling wordt echter het roer
van haar leven omgegooid. Aan
vankelijk kan ze tegen de op haar
afstormende moeilijkheden niet op.
Zij wordt opstandig en vraagt zich
af waarom nu juist haar dat moet
overkomen. Dan beseft ze dat het
zin heeft verder te leven. Een
positief boek. waarin goed ge
schreven fragmenten voorkomen.
(159 blz., 5.90)
In het alledaagse leven
van de gewone man is er
niet zo dikwijls sprake van
grote, indrukwekkende da
den. Het leven is daar
meer een aaneenschake
ling van kleine gebeurte
nissen. Zo zijn er tal van
kleine voorvallen die men
kan rangschikken onder
„hulpvaardigheid", geen
grootse opofferingen, maar
eenvoudige directe reac
ties.
„Ik was eens
hadden acht kinderen, dus het
was niet zo'n kleine was. Nu
waren er twee spruiten ziek en
voor alle zekerheid had ik de
dokter laten komen, hoewel het
niet zo erg leek. Tot mijn
ontsteltenis moesten ze allebei
naar het ziekenhuis, en nog wel
direkt! Daar sta je dan.... Ik
liep naar de buren om te
vragen of ze op de andere
kinderen wilden passen. Dat
was in orde, en toen ik laat in
de middag vermoeid en ontdaan
thuis kwam was de hele was
helder en droog, en het groot
ste gedeelte al opgevouwen.
Het was een heerlijke opluch
ting voor me en ik was mijn
buurtje erg dankbaar", eindigt
mevr. S.
Mej. M. te M. schrijft ons
over haar moeder die van haar
karig loontje een rijksdaalder
afstond om een gezin met kin
deren aan aardappelen te hel
pen. Enige tijd later ontvangt
de moeder van een familielid,
waar ze overigens nooit meer
mee omging, één mud aardap
pelen. „Moeder was heel blij
en zei: „Zie je wel dat God
voor ons zorgt en mensen daar
voor bereid maakt". Het was al
jaren geleden en toch denk ik
er steeds aan", aldus onze leze-
ontredderd ons huis uit richting
Voorburg. Daar ontmoetten wij
een jongeman van de Lucht
beschermingsdienst die ons
vroeg of wij een onderkomen
zochten. Hij bracht ons toen bij
twee oudere dames die hij
kende; deze dames namen ons
gezin liefdevol op. De jonge
man kwam later nog terug en
bezorgde ons bonnen waarop
wij brood en andere levens
middelen konden krijgen. Wij
zijn twee weken bij de dames
geweest en hadden het naar
omstandigheden reuze gezellig.
Deze dames blijven altijd in
onze herinnering".
Inzinking
De heer N. W. te A. schreef
ons ook graag zijn ervaringen:
„In ons huwelijk is het voorge
komen. dat we met een ernstige
inzinking van mijn vrouw te
doen hadden. Ons gezin was
gezegend met een zevental kin
deren, en de achtste was op
komst. Hulp konden we niet
krijgen, en overigens ook niet
betalen. Spontaan kwam toen
een ons bekend ouderpaar naar
ons toe en stelde voor geduren
de enige maanden vier van
onze kinderen te verzorgen,
zodat moeder de handen wat
meer vrij had. Over vergoeding
werd niet gesproken, een be
toon van naastenliefde dat we
nu, na dertig jaar, altijd in
dankbare herinnering hebben".
Niet gevraagd
Dat men hulpvaardigheid niet
altijd op prijs stelt, ondervond
Mevr. B. te V. Tijdens een
kerkdienst zaten er voor haar
enige mensen Tie geen bijbeltje
of psalmboekje hadden. Toen er
gezongen werd gaf mevr. B.
haar psalmboekje aan deze
kerkgangers, larop prompt
het boekje teruggesmeten werd
met de woorden: „Ik heb u
toch nergens om gevraagd!"
„Mijn ervaring met hulpver
lening ondervond ik met mijn
gezin bij het geweldige bom
bardement van het Bezuiden-
hout in begin maart 1945"
begint de brief van de heer P.
S. te D. H. Wij holden totaal
Kerstgeschenk
Nog een ervaring uit de
oorlogstijd van mevr. J. T. te
d.H. ,Jk trok per fiets met
een van de kinderen van
onze buren, een dertienjari
ge jongen, er op uit om
voedsel te krijgen. We had
den al een week gereden, en
niets maar dan ook niets
gekregen. Eindelijk kwamen
we bij een boer, waar wij
enige zakken bloem kregen.
Ik was stomverbaasd en
vroeg wat hij ervoor wilde
hebben, geld of goud of lin
nengoed. „Mevrouw", zei de
boer, „morgen is het Kerst
feest, en dit is uw Kerstge
schenk. Ik wil er van u niets
voor hebben". De tranen
kwamen mij in de ogen."
„Loods"
Toen mevr. A. V. te Z. per
bromfiets met haar man Rot-
terdam door moest, wist zij iet
hoe te gaan daar zij totaal
onbekend in de stad was. Een
aardige politieagent gaf hen
toen hulp door hen de hele stad
door te loodsen, hij voor op da
fiets, en het echtpaar V. zacht
jes er achteraan „brommend.
Ontroerend
„Nooit zal ik de hulp verge
ten die mijn moeder mocht
ontvangen. Hoewel zij er erg
blij om was, huilde zij toch
vaak; hetgeen ik als meisje van
acht jaar nauwelijks begreep.
Mijn broer had al twee jaar
gewerkt, en verdiende dus. iets
dat in ons grote gezin erg
welkom was. Toen werd mijn
broer ernstig ziek, hij moest
jaren liggen en werd tweemaal
geopereerd. Dit alles is al lang
geleden, er waren toen nog
geen ziekenfondsen, zodat mijn
ouders alles zelf moesten -kos-
tigen. Maar de hulp die wij van
familie en buren toen ontvin
gen was ontroerend. een
bracht versterkend voedsel
mee, de andere maakte flessen
bessensap, de derde betaalde
het vervoer naar het ziekenhuis
als mijn broer bij 'e specialist
moest komen. Toen mijn broer
weer voor opname naar het
ziekenhuis moest, bracht
iemand een mooi nieuw over
hemd voor hem. Het was of dat
erge van het ziekenhuis, voor
ons als broertjes en zusjes, er
van weg nam. Altijd als ik een
overhemd koop. moet ik aan
die tijd terugdenken", aldus d<
brief van mevr. M. D. te B.
U ziet het, 't zijn soms
maar kleine dingen waarmee
wij anderen gelukkig kunnen
maken. Wij hopen dat u ook
uw ervaringen meedeelt, wij
kunnen in deze rubriek nog
heej wat van elkaar leren!
EVENALS een moeder die
me hierover een esrdige
brief ihreef, ervaar ik
dat ik vraagtekens zet.
Niet zulke grote als zij,
maar toch! Want is het niet zo: wij
gunnen vooral onze kinderen een
grondige vakantie? Als zij dan ook
werkelijk zo'n vakantie kunnen
beleven, dan is het hen aan te
zien. Rustiger, bruiner, vaak ook
langer en forser, en vooral meer in
evenwicht zie je re eind augustus
om je heen, cn wat doe je dan?
Dan stuur je ze 'eer de tredmolen
in. En je weet dat je ze bleker en
magerder zult zien worden, ner
veuzer, je weet dat je ze vaker
zult horen zuchten en giechelen
beide, en soms zullen ze, ja, hoe
zal ik het zeggen: geslagener zijn,
getemder, het straatje lopend dat
zij van ons hebben te gaan, zonder
notie bijna van zon en bloemen en
gans andere werelden ver weg. Als
bekroning op enige jaren stug
werken (en ook jretjes hebben, ja
zeker, maar alles binnen een be
paalde band, een bepaalde fanta
sie) zullen zij tot onze vreugde en
tevredenheid dingen bereiken dia
hen weer op hun beurt tot dezelf
de mensen maken als hun ouders,
met wéér kinderen en wéér leren.
En zo houden we elkaar en onze
leefwijze in stand, en inderdaad,
briefschrijfster, zo houd je een zo
op het oog vrij stabiel wereldje in
IK KAN BEST begrijpen
dat u daartegen eens
protesteert. Zelf ontkom
ik geen enkel jaar aan
protest. Altijd is er wel
een moment waarop ik ons met
onze laatste en enige spaarpot zie
wegsnellen naar Californië om
voortaan zó van huis in zee te
lopen, paard te rijden iver niks
dan fijne heuvels, af en toe de
kinderen wat noodzakelijke talen
bij te brengen, en b.v. verder
liedjes zingend de kost te verdie
nen. Eten koken is in die droom
naar de achtergrond gedrongen, en
ook de gewone „zorg": Jan moet
een nieuw paar schoenen hebben,
er is ondergoed te weinig, wat
slijten de handdoeken, kan de rok
van het ene dochtertje nog voor
het andere dienst doenenz.,
ook die zorg is verdwenen in
beelden van koraalrood en nacht
blauw, van rots en boom en
water.
WAAROM? Waarom u in
uw brief, zo van: er ,s
als het moet toch ook
nog wat anders, zijn we
niet allemaal idioot?
en waarom ik, al is het dan maar
bij wijze van dagdroom, dito? WeL
ik geloof omdat we aan vakantie
toe zijn. Anders mopper je niet zo.
Anders drijf je niet zo weg naar
die gekke theoretische levens die
bijna nergens bestaan. Want echt,
overal wordt eten gekookt. En w
met leert en laat ren. mist een
ongelooflijk kostbaar goed. Want
leren is niet een -le bende leren
wéten, maar het is leren ordenen.
En niete is zo frissend als een
mens die naar binnen en naar
buiten overzicht bezit. Daarom
beantwoord ik, dagdroom ten spijt,
toch uw brief met nee. Nee, niet
een meisje om een bleek gezichtje
laten ombeuzelen, ze krijgt geen
rodere wangen van omhangen.
Hoogstens uw eisen wat matigen,
hoogstens trachten haar levenslust
te verhogen: en reker proberen
aan te voelen wat haar het best
past. Rust maken voor anderen
dat kun je elke dag in het jaar!
Ook al word je van die verheven,
zo bewust-bedreven en als-taak-
^betrachting doodmoe.
Geeft niets, telkens zachtjes tegen
lezelf zeggen: nog even.
