Zij vieren de Paasmaaltijd
zoals ook Jezus dat deed
Uw ervaringen als
predikantsgezin
ZATERDAG 17 APRIL 1965
I „De zaterdag vóór paasmorgen komen we uit alle
delen van het land bijeen, vaders, moeders en hun
I kinderen om het feest van de verlossing, de bevrij-
ding te vieren. Wij, Messias-belijdende Joden vieren
«de paasmaaltijd zoals Jèzus dat met zijn discipelen
Ideed. Wij Joden behoren tot het verloste volk en
Iervaren onze verlossing door Messias Jezus ook als
Izodanig. Het is één groot familiefeest, zoals de
I Seder door de eeuwen heen een feest was. Het is een
jaltijd-durende inzetting."
Dit zegt Marjorie Winifred Eberlé-Cotlib terwijl
ze gesticuleert om haar woorden te onderstrepen.
Haar donkere ogen peilen de bezoekster: wat weet
zij van de Joodse gebruiken, en zal mijn bedoeling
goed overkomen? Al twaalf jaar, soms driemaal per
week in het vergaderseizoen, houdt de kleine tengere
levendige vrouw lezingen om de christenen er van te
overtuigen dat God Zijn volk niet heeft verstoten.
God heeft een plan met Zijn volk. ,,Als ik op iedere
honderd bezoekers er één overtuigd heb, is het veel"
zegt ze zelf. Nochtans kan ze het niet laten. Want
ze weet verlost te zijn, zondig en in Chrisus zonde
loos. ..Eten we niet iedere dag genadebrood?"
Jarretel
van dun
plastic
sluitende rok of strakzittend jurkje
kunnen dragen. Dan is het ook
vrijwel zeker dat u zich ergerde
aan die jarretelknopjes die het
overigens onberispelijke geheel
een hobbelig aanzien gaven. Dit
probleem behoort tot het verleden.
Een Engelse fabrikant heeft oog
voor deze moeilij heden gehad, en
een jarretel ontworpen, die zó dun
is, dat ze onder de strakste rok of
de dunste stof onzichtbaar blijft.
De gepatenteerde sluiting heeft
een drukknop die de kous stevig
vasthoudt, niet beschadigt en al
leen opengaat door een druk met
de vinger. De clip zelf is van
roestvrij staal, de rest van dun
plastic en kan zowel in de wasma
chine als in kokend water worden
gewassen. Nog eventjes geduld, en
ze zullen ook in Nederland ver
krijgbaar worden!
V-'VWM
haast niet mee ophouden: want
Zijn goedertierenheid is tot in
eeuwigheid. „Het is zalig", zegt
mevrouw Eberlé blij-
Lofprijzing
J^EN lente-achtige schrijflust
dreef me deze weken tot
snel persoonlijk ant-
woorden van brieven.
En een komische spiraal
is hierbij niet uitgebleven:
antwoord en antwoord-op-ant-
woord, inhaken op kattebellet
jes en reactie op de Open Brief
in de krant buitelden door el
kaar, we kwamen in de situatie
dat tot twee-, driemaail toe
brieven elkaar kruisten. Niet
erg, vind ik, U? Maar voor
zover het u stoort, dit: ik zal
mijn energie in de vakantie
even op een laag pitje zetten.
Messias-belijdende
Joden voor de Seder
bijeen
llessias-belijdende Joden. Joodse
christenen is een verkeerde naam:
een Messias-belijdende Jood blijft
Jood. teen Hebreeër
zegt Paulus)
eeft de volledige vervulling
iltijd verlost te zijn uit het dienst-
uis. Daarom is er de diepe
reugde. de plezierige vrolijke
mming die in niets lijkt op de
"ïtige viering van het Avond-
in de reformatorische kerken
Paasviering is waarlijk oecu-
ïenisch: lidmaten van de Vrije
Evangelische, Gereformeerde,
Èhristelijk Gereformeerde en
lervormde kerk scharen zich deze
cterdag om de Sedertafel die
laar staat in het Eijkmanhuis in
riebèrgen. De tafel is feestelijk
Versierd: er ligt prachtig linnen op
jijnijn goede moeder die ver
oord werd. had ook een prachtig
idertafelkleed"), er staan kande-
:s en bloemen, de sederschaal
t het ei. de bittere kruiden, de
matsoth. radijsjes, alles zoals
de traditionele viering. Bij ons
breekt het glas van Elia en het
iSbeen: onze Messias lééft en de
wachting is in vervulling over-
|tgaan. Ds. M. Enker uit Middel-
geestelijke vader van de
.lijdende Joden en hij
pidt de Seder. Grote gedeelten
an de dienst bestaan uit de oude
eder-Haggadah. Er zijn vier be-
'ers wijn. twee vóór en twee na
e maaltijd.
naar het Jodendom? vroegen
we. „Er was tot 325 na chr.
(Constantijn de Grote) géén
scheiding tussen Joden en
Christenen. De eerste christenen
waren Joden en gingen naar de
synagoge, dat kan een voldoende
verklaring zijn", meent me
vrouw Eberlé stellig. Hoe het
zij, ook de Messias-belijdende
Joden tonen de schaal met de
matsoth en zeggen: dit is het
brood der ellende dat onze voor
ouders in Egypte hebben gege
ten.
Ieder die honger heeft kome
om het Paasfeest mee te vie
ren dit jaar nog als knech
ten, het toekomende jaar als
vrijen. Want ofschoon wij uit
Egypte zijn verlost en Jezus ons
ook van onze zonden heeft ver
lost: wij wachten nog op de
openbaring van het Messiaan
se rijk.
De ganse schepping zucht nog
en is in barensnood. In de
oprichting van de staat Israël
zien wij daarvan al iets in
vervulling gaan.
Slaven
.ofzegging
Begonnen wordt met een lof-
tgging: „Geloofd zijt Gij,
ëuwige, onze God, Koning van
e wereld, Die de vrucht van de
wijnstok hebt geschapen. Gij-
Heer onze God hebt U van het
begin een volk uitverkoren om
Uw naam te heiligen. Wij dan
ken U, dat wij op deze avond
van het feest der matsoth mo
gen gedenken, hoe Gij ons volk
uit Egypte hebt verlost en hoe
Gij door Jeshua het bevrijdende
woord tot de wereld hebt ge
sproken..."
Het gezelschap drinkt dan het
eerste glas wijn. „de eerste be
ker", want het Hebreeuws kent
één woord voor beker en glas. De
aanzittenden krijgen vervolgens al
leen een radijsje dat in zout
water werd gedoopt nadat over de
veldvrucht een zegen is gesproken.
Ds. Enker neemt dan de middelste
matsah van de drie en breekt deze.
Het andere deel. dat van ouds de
Apliikoman wordt genoemd, ver
stopt hij onder kussens. Het tradi
tionele Jodendom heeft voor dit
gebruik een andere uitleg dan die
mevrouw Eberlé vond voor het
begraven van de halve matsah, die
later aan de sedermaaltijd weer te
voorschijn wordt gebracht. De drie
ongezuurde broden, de matsoth,
betekenen de Vader, de Zoon en
de Heilige Geest. De middelste
wordt gebroken (en vergelijk nu
de instelling van het avondmaal
eens: neemt. eet. dit is mijn
lichaam dat voor u georoxen
wordt), wordt begraven, maar
komt weer terug bij de derde
Zingend in het Hebreeuws vraagt
nu de jongste van het gezelschap,
dat kan een kind van vijf jaar
zijn: ..Waarom is deze nacht ver
schillend van alle andere nachten?
Alle andere nachten eten wij ge
zuurd en ongezuurd brood, in deze
nacht slechts ongezuurd." Het ge
zelschap antwoordt het kind al
zingend: Avadiem hajienoe ava-
diem. ata benee ohorien: slaven
waren wij bij Farao in Egypte
maar de Eeuwige onze God voerde
ons van daar uit met een sterke
hand. want niet slechts één stond
tegen ons op. maar in elk geslacht
stond men tegen ons op om ons te
verdelgen. Doch de Heilige, ge
loofd zij Hij. heeft ons uit hun
hand bevrijd: wehi sje-amda, wehi
sje-amda. la-avoteenoe we lanoe.
De voorganger, de heer M.
Pagrach leidt de zang. Nooit is
er begeleiding van een orgel of
zo, dat is on-Joods. Mevrouw
Eberlé zingt met haar donkere
alt het vrolijke wijsje voor,
wijst daarna verder in de Hag-
gadah. We lezen: „boven al deze
weldaden heeft Hij ons Jezus,
onze Heer gezonden om ons de
zin van al deze weldaden te
openbaren en om verzoening te
doen over al onze zonden."
Ha Hel
Afgewisseld door het opgewekte
gezang worden teksten gelezen uit
Exodus, aangevuld met de woor
den uit Mattheus of Corinthe: ons
Paaslam is geslacht, namelijx
Christus. In ieder geslacht is de
mens verplicht zich te beschouwen
alsof hijzelf uit Egypte getrokken
is. Van harte stemt dan ook het
gezelschap in met het Hallel, de
psalmen 113 en 118 die ook Jezus
en Zijn discipelen aan de maaltijd
gezongen hebben. De tweede beker
met lofzegging volgt. De bovenste
en middelste matsoth worden ge
broken. de bittere kruiden gege
ten, men zet zich neer en leunt,
het teken van dg vrijheid. Een
slaaf moest staan! De heer des
huizes leunt in de kussens, de kin
deren en mede-aanzittenden rus
ten lekker met de ellebogen op
tafel. Men zet zich neer en eet
met blij gemoed. De kinderen hap
pen in de grote matsah. die zo
licht breekbaar is, er wordt ge
kruimeld en met wijn gemorst.
Iemand van het gezelschap ver
telt wat hém of haar nu speciaal
getroffen heeft in het Paasgebeu-
ren. Na de maaltijd wordt de der
de beker ingeschonken en de in
stellingswoorden tot het Heilig
Avondmaal gelezen, waarna het
dankgebed gesproken wordt: Wij
danken U Heer dat wij Uw grote
daden mogen gedenken en dat wij
reeds iets mogen zien van de nieu
we hemel en de nieuwe aarde
wij danken u voor deze maaltijd
waarin wij met Christus en met
elkander gemeenschap hebben ge
had. Wil vrede geven temidden
van deze verscheurde wereld. Ont
ferm U over het naar het land
teruggekeerd Jisraeel. Sterk Uw
kerk. dat zij U diene en Uw woor
den en daden verkondige. Geef
ons de kracht trouw aan U en Uw
opdracht te blijven.
Psalm 136 wordt in zijn ge
heel in het Hebreeuws (natuur
lijk onberijmd) gezongen. Het
hele gezelschap zingt en kan er
Een uitgebreide lofzegging
volgt, want een Jood die bidt
doet voortdurend lofprijzing.
Dan drinkt men de vierde beker
en leest uit de evangeliën of de
brieven. De belofte van het
laatste en eeuwige feest van de
uittocht uit Openbaringen 15
vers twee tot en met vier
geëindigd door een lofprijzing is
het slot van de avond. Halver
wege zijn de jonge kinderen in
bed gestopt. De ouderen blijven
nog lang bijeen. Als zij van
elkander scheiden om naar bed
te gaan, is dat met de verwach
ting van het blij ontwaken in
de komende Paasmorgen: De
Heer is waarlijk opgestaan!
Bij onze kantoren zijn verkrijgbaar:
i Een patronenset vijfbladig In de
maten 36 t/m 48 1 2.50
Dit behoeft u slechts éénmaal aan
te schaffen!
i Een mapje met visuele voorlich
ting, rokken, pantalons en avond
kleding. Handig als u het schuiven
met patroondelen niet snapt ƒ2.25
rug 1 x knippen
(rits M.A.)
C mouw 1 x knippen dubbele stof
Een supplement met elk 35 mo
dellen. prettig als u veel naait en
behoefte hebt aan méér modellen
dan wij iedere veertien dagen als
service brengen. De nummers 2,
3 en 4 kosten per stuk 1.45
Vergeet niet uw maat op te geven. Ont
vangst na storting of betaling van het
benodigde bedrag bij het bureau van dit
blad.
Altijd, het goede voor
beeld geven en in een
glazen kastje wonen is
absoluut waar, tenminste
als je in een kleine ge
meente woont" is de er
varing van een predikants
dochter, mevr. D. B. te Z.,
die nóg woont op het dorp
waar haar vader dominee
was. Moeder en tantes
(ook al met dominees ge
trouwd) vinden het mee
gaan op kraambezoek leuk.
Het presidentschap van
pastoorse, vooral als er
jonge kinderen zijn, valt
niet mee. Vaak kan vader
niet bij de gezellige huise
lijkheden zijn, omdat zijn
plannen doorkruist worden
door bijvoorbeeld begrafe
nissen „maar als de ver
standhouding met de ge
meente goed is, is dat niet
zo erg" vindt onze lezeres.
De dominee kwam op de
lagere school catechisatie geven
en stak bij die gelegenheid
dreigend zijn vinger in de
hoogte tegen een leerlinge die
haar vragen niet voldoende
kende, en dit nu ons weer
schreef: ..Meisje meisje dat
voor een dochter van een
ouderling!" Nou. dan voel je je'
hoor. kleuren tot diep in je
hals en iedereen naar je kijken
of je een buitenbeentje was. Je
hoeft niet altijd domineeskinde
ren te zijn, zegt mevr. R. J. N.-
we nu domineesdochter of
-vrouw zijn. dat we allen een
voorbeeld moeten zijn. want
dat is onze roeping. Ze geeft
ons verder een lieve pluim die
we dankbaar opgestoken heb
ben: ..Er gaat niets hoven onze
krant", is haar ervaring.
Te veel
„Er wordt te veel verwacht
van een predikantsgezin" is
de ervaring van een domi
neesvrouw mevr. O.-K. te V.
„Onze kinderen zijn net zo
goed ondeugend. Veel men
sen denken ook maar dat
preken en lezingen houden
vanzelf gaat en dat een do
minee de andere tijd „over"
heeft. Wat doet u nou zo'n
hele week? vragen ze dan!
Het lijkt piel of ieder ge
meentelid vindt dat mijn
man z'n tijd aan hén moet
verantwoorden. De domi
nee kost veel tegenwoor
dig, daar moet ook ieder
een wat over zeggen. Ik
moet echt zuinig Zijn om
alles laten kloppen: vindt u
f 700 per maand met vier
kinderen veel? (nee me
vrouw, weinig, de gemeente
vraagt erom dat de dominee
bijbaantjes als lesgeven etc.
gaat nemen). Er moet dan
nog in twee grote kamers
gestookt worden en hoeveel
koffie wordt er niet geschon
ken op een dag? Maar ge
noeg, het lijkt wel of er
alleen te mopperen is. Het is
reuze mooi werk", besluit
deze stem uit de pastorie, „en
we doen het met plezier:
denschaar mag spelen en soms
blijven eten." Moeder heeft in
de pastorie een dubbel-zware
taak je moet vader veel ver
vangen. Het kost veel organi
satie de zaak draaiende te hou
den met een groot huis en twee
ochtenden hulp. maar een vi
tale schoonmoeder en lieve ge
meenteleden steken ook een
handje uit. zodat deze pastoor-
se de vrouwengroep kan leiden,
typewerk voor haar man ver
richten en meegaat op recep-
Ik verafschuw onze dubbe
le status beslist niet: mijn
ervaring is, dat wanneer je
jezelf geheel geeft, je dan
ook de kracht ontvangt om
het te volbrengen. De kinde
ren zijn beslist geen slachtof
fers: ze vonden het desge
vraagd „goed" en „best" do
mineeskinderen te zijn (komt
dat door de organisatiekwali
teiten van moeder? dachten
wij).
Idylle
Opvangen
M.
R.
in
kastje te leven, dit als inhaker,
ook al op de reacties van twee
weken terug van de dominees
dochter. Maar nu, ouder ge-
„Mag ik even ons gezin aan u
voorstellen: papa 43. mama 39.
zoon van bijna 12, tweeling
zoons van bijna 9. dochter van
6 jaar", aldus de gezellige
inkijk in de pastorie te H. Deze
week was er maandag, woens
dag en vrijdagavond van 810
uur kijkavond op de pastorie,
op dinsdag de vrouwengroep,
donderdag dooponderricht aan
huis dc kinderen worden op
die avonden bij anderen ..ge
parkeerd". Zo ziet u meteen
hoe het bij ons toegaat. Ik
probeer de kinderen uit te
leggen, dat onze tijd wél eens
aan de gemeente besteed moet
worden vang hen anderzijds
zoveel mogelijk op: ben thuis
als ze uit school komen, vrien-
,.Ik hoop dat deze rubriek
mede mag werken tot een beter
begrip voor de predikant en
diens gezin" meent een geïnte
resseerde domineesvrouw. „Ik
zou lange artikelen kunnen
schrijven over dit onderwerp!"
Acht blaadjes telt haar brief
dan ook. We lichten er het
belangwekkendste uit. „Ik be
leefde de idylle van de dorps
pastorie waar wij .door jeugdig
gemis aan wijsheid en onbegrip
voor het dorpsleven veel fouten
maakten en waar we o
wonder van Gods genade
toch met zegen werkten. Wij
weten ook van de grote stads-
problemen, want de „dubbele
status" bekleedt deze dominese
al 36 jaar! De dominee zelf
moet niet zo druk doen over
zijn „druk-hebben" is haar er
varing. Gaat hij niet vóór twee
uur naar bed? Ach hij is een
avondwerker en begint om 10
uur vm weer. Nog zo'n predi
kanten-kreet: „geen herder,
maar een herdershond".. en
het gevolg is dat gemeenteleden
die hun predikant nodig heb
ben hem niet durven lastig
vallen Doen niet duizenden
hun dagtaak evenzo: 's morgens
ziekenbezoek, 's middags ver
jaardag vieren op de pastorie.
Denk aan de ouderlingen en
diakenen wat presteren zij
na volbrachte dagtaak. Laat
ieder die de predikant nodig
heeft hem vinden! Laat de
dominee het druk hebben met
in stilte te leren luisteren,
is haar ervaring.
Laat een predikant delege
ren zoveel mogelijk mede
werkers aantrekken en tijd
overhouden voor de belang
rijke diensten. Laat hijzelf
niet uitluiden het vele wat
hij deed: zijn Zender verge
zelde hem immers? In be
gaafdheid zit het woord „ga
ve" wat hebben wij dan
te roemen?
De tijd van dienstbode voor
dag en nacht is ook voor de
pastorie voortij De kinderen
hebben er ook allemaal tegelijk
mazelen, er moet ook worden
schoongemaak en de dominees
vrouw- heeft ook haar hoofd-
pijndagen en moest eigenlijk
met een griepje naar bed. O de
gewraakte deurmat van de pas
torie hoorde je ooit over eer
andere deurmat spreken? Als
het éven kan laten we gemeen
teleden binnen als die dan
hun tijd maai verstaan! Ik pleit
voor een goede samenwerking
ook in deze kleine dingen.
Laat de gemeente weinig met
elkaar maar veel met God
spreken over hun dienaar des
Woords. Laat er in elke pasto
rie een bidvertrek zijn. Laten
we ons (binnen en buiten de
pastorie-deur) buigen in de be
lijdenis van de zonden die er
liggen op het terrein van het
kerkeiijk leven. De meeste pre
dikantsvrouwen en hun eega's
zullen dankbaar zijn om hun
dienend leven. En weet u,
lezers, wat de schoonste ge
schenken zijn voor het domi
nees-echtpaar? Dit: een bewo
gen dankwoord onder vier
ogen wanneer een preek, een
catechisatie, een begrafenis- of
huwelijksdienst tot zegen mocht
zijn voor een broeder of zuster.
Daarin waren zij mede-arbei
ders Gods. en dat is immers het
grote doel?
Bevrijding
Wel, daar kunnen wij. pot
tenkijkers van de pastorie,
het mee doen! Uw reacties
kunnen nog éénmaal mee.
stelt u niet uit, want daar
komt afstel van! Het volgen
de onderwerp is: Uw er
varing met de be
vrijding. Wij behoeven
dat niet na twintig jaar en
de herdenking daarvan aller
wegen nader te omschrij
ven. Was u in Duitsland, het
hongerende Westen, trok u
op met de geallieerden, hoe
was het weerzien, was het
werkelijk een bevrij
ding of kwam die ervaring
pas veel later? Graag veel
ervaringen dan krijgen we
een veelzijdig beeld van wat
ons bewoog in 1945. Op de
envelop: Hebt u wel eens? In
de brief uw adres en keuze
van ons geschenkboekje bij
TTET komt ook allemaal van de
onderwerpen. De gedachten
vermenigvuldigen zich.
Veel persoonlijks komt er
dan nog bij. Soms, als ik
een brief uit het bakje neem, denk
ik: hoe bestaat het dat b.v. een
kwestie als „Mag een vrouw de
correspondentie van haar man
openen en omgekeerd, man en
vrouw zijn toch..." en tralala, u
kent dat wel, nog te maken heeft
met dat waar wij naar toe pro
beerden te praten.
Het is of iemand je, terwijl je
net op de oever loopt na uren
watertrappen, een flinke duw
geeft. De plons komt dan ook aan!
Opnieuw trachten bij de dijk op te
klauteren? Wel, het kan me niet
schelen. Ook vanuit het water is
de oever te zien. En twee van
mijn briefschrijfsters hebben met
hun vragen al de vragen daaron
der eigenlijk al saamgebracht. De
vragen daaronder? Ja. daarmee
bedoel ik: mag dit? moet ik dan
niet? is een atheïst die veel goed
doet nu helemaal verwerpelijk?
en: moet ik respect opbrengen
voor iemand die zich christen
noemt maar op sommige punten in
zijn leven een lelijke huichelaar
is? Je zegt nu wel. Chr., dat
christen zijn een kwestie is van
geloof en niet van gedrag, maar
ondertussen zie je toch maar aan
de gedragingen van een mens wie
hij is?-
Duizend facetten, we zijn er
natuurlijk nooit mee klaar. Maar
ik heb voor de laatste vragen een
korte formulering, en laten we
daarover dan eerst weer eens
nadenken. Deze: jullie zitten alle
bei. van verschillende kanten trou
wens, heel duidelijk onder de
EIS.
verplicht is.
Wat ik je steeds probeer te
zeggen, en nu dan maar
God niets van je eist. Je krijgt.
God heeft je lief. Hij geeft enkel,
met handen vol. Hij vraagt niets
dan wederliefde. En je mag gelo
ven je gelooft immers, dat is je
enige „verdienste" dat je alles
mag aanpakken- Elk leven mag. 't
Is je cadeau gedaan. Je krijgt. Om
niets. Je mag er gewoon aan
beginnen En je mag weten dat
God je dan wel zal helpen. Dat
heet: belofte. Als hulp krijg je al
vast de hele Bijbel, de wet en de
bergrede, de prachtige profeten en
de nukkige en lieve discipelen, de
wonderlijke outsiders en de vrouw
die Christus' voeten met haar
haren droogde (en wist zij veel
van theologie?) erbij. Als steun,
als begeleiding op je weg
Overal probeert God je duidelijk
te maken dat Hij ieder op Zijn
wijze tegemoeltreedt. De kamer
ling uit Morenland die maar wat
zat te puzzelen en er niets van
snapte, kreeg Filippus op zijn weg
(en zal die niet even gek gekeken
hebben, net als wij bezig aan
eigen oordeel: of de man wel aan
de eis voldeed?) En Martha kreeg
midden in haar o zo bijbelse
bedrijvigheid een bevel tot rust
En ga zo maar door.
TS dat nu niet fijn, te weten, dat
-*■ je niet hoeft zitten wach
ten? Dat je vast mag gaan
leven, durven leven? Dat
alles wat je nodig hebt in
dat leven van Godswege als belof
te meekomt? Er is geen eis. Een
atheïst met een scherp ethisch of
sociaal besef is absoluut niet ge
holpen met ons oordeel dat hem
onder die vooronderstelde eis
brengt, en weggooit, maar wacht
op onze vraag: weet u waarom u
zo'n zuiver gevoel heeft? is het
nog een puzzel? mag ik bij u
komen? mag ik u Christus verkla
ren? Kijk. daarvoor ben je nu
eigenlijk op de wereld. En zo mag
je je gang gaan. Als een bevoor
rechte Moet je zelf maar weten of
je je man's correspondentie opent
op een redenering van eenheid en
liefde. Je hebt echtparen die alles
samen delen, de brief aan de een
is ook de brief aan de andér.
Sommigen maken er een dogma
van. zeggen: anders houd je niet
van elkaar, anderen vinden, dat
.man-en-vrouw-zijn-één" een lek
ker foefje om aan eigen nieuws
gierigheid tegemoet te komen. Je
hebt echter ook talloze echtparen
die het juist ..liefde" vinden om
elkaar een hoogsteigen stukje le
ven te geven, als u wilt: terug te
geven, waaronder dan ook het
hebben van een eigen correspon
dentie valt. En duizenden hebben
geen probleem, want zij vertrou
wen nimmer een letter, laat staan
een hoogsteigen letter, toe aan het
papier. Ga je gang maar. heb God
lief. en alle dingen worden je
toegeworpen. is beloofd. Maar
Er was natuurlijk wel eens een
éis. Maar ik dacht dat aan die eis
was voldaan. Aan een kruishout.
In onbeschrijflijke pijn en veria»
tenheid. Dèt moge ons Pasen rijac
dat het is volbracht.
