Hoezen dóén
mét idolen
CD CD S"
Nijht and Daj„ van
Schrijven ons uit Israël
Hoezen om hits, schlagers, deunen, marsen en concerten.
Hoezen om Rob, Willeke en Ringo, hoezen om Doris.
Bing en Louis. Vanaf hun hoes lachen ze je toe, die ster
ren, ze zingen je toe. Je krijgt ze toe.
Jij bent van hen. Zij zijn van jou. Hun platen, met hun
stemmen en hun muziek. Hun hoezen: ze horen er bij.
Platen zonder hoezen zijn als vogels zonder veren. Platen
zitten in hoezen. Hoezen zitten om platen.
Hoezen moeten er lekker uitzien. Hoezen moeten eer
lijk zijn. Hoezen moeten de waarheid vertellen. Hoezen
moeten informatie geven: zó is jouw artist, zo spéélt hij
of zij, zo zingt hij of zij.
Industrieën maken platen, industrieën maken hoezen.
Dié plaat in dié hoes, dié foto op dié hoes. Dat portret
daarop, die kop daarop: Mensen erop, want:
Oosterwljk
i MERIKA is hypergevoelig voor de hoes.
In de States wordt een plaat verkocht op
de hoes. Volkomen absurd,
op de tweede plaats. (Gelukkig ligt die zaak
lT! mm Ned.
de muziek, om de artiest. Wel staat het.
al weer dat jeugdige, publiek op een
want nogmaals gezegd, die hóórt er bij. Die
moet aanspreken, informeren, pakken. Maai
de nadruk wordt er zeker niet op gelegd. Niet
bij de koper en niet bij de maker
voor eepeetjes en singles. Toch
pelijk i
het meest
om gedaan. De 45-
oral het nogal eei
noesje doen.
Studies zijn
erd
olkomen begrij-
i-ordt nog altijd piaat toch vrjj zeker wèl. Dat was
'ïoes stond een verlicht
donkere avond Dat beeld zei
blijkbaar niets. Mindere nummers van
te weten haar. verpakt met de schaterende.
de langspeelhoezen
eren schijven moeten de hoes stond
met een eenvoudig
•Is aji
ontwikkeld
Taar blijven jullie dat
Ameriki
rdigheidsgevoel?
levensgeschiedenis en muziektek
Doris Day. Op sten. Jarenlang wordt dat al gedaan ialen ,ich ;CI^e„ fjl
geestelijke
bij dure klassieke platen. De hoes
fungeert als schijnwerper op het
m van componist, orkest of musi-
Gravures en historie maken deze
te komen wat het publiek, in het helblonde Doris, deden het stukken platen en hoezen tot waardevolle
het jongere, wenst.
resultaten of conclusies
«««ni.iiro bebben de platenmaatschappijen ech-
goed mogelijke ter niet kunnen krjjgen. Marktonder
zoek is bijna niet uit te voeren en er
moet dan ook nog wel 's een keertje
worden gegokt. Toch heeft de
„Classic
De plaat vóór alles. Een
opname en een even goede, ongestoorde
gave. En aan dat laatste werkt nou ook die
hoes weer mee. want in feite is de kwaliteit
D™ hoe«^C%mla»n4Mkkrinesmid'£ rtaïf£u3BBk iriierd ciaVd, artieM al Hit de pathetoontijd zullen deze pla-
^vrsw&^eS -
ee\ oene run voor de aansluitlng met de koper
beter.
Portretten spelen ook een grote rol
bij platen van legendarische of her
ontdekte sterren. Ze brengen
nieuw leven. De recente seri
Jazz Masters" van Philips
goed voorbeeld van. Authentieke foto's
documenten.
De persen blijven draaien. Ze per
sen platen en leveren hoezen. Miljoe
nen. Jaar in, jaar uit. Sterren gaan en
sterren komen. Goede blijven, slechte
verdwijnen. Hoes en platen vertellen
gangsterm entaliteit
r angst. Angst voor
■edelijke slapte in
voor rasvermenging
'ten dat veel blanke
donkere man per se
ie zich door angst
een gevaarlijk mens
Geldt dit alleen
woekert ook onder
infectie
F)E Nederlanders waren oprecht blij
-'-'dat hun prinses Margriet en Pie-
ter van Vollenhoven het geluk hadden
gevonden. Maar Nederland heeft ook
gegnuifd en in zijn vuistje gelachen
omdat een „gewone burger" het hart
van een prinses veroverde. Een hei
melijke pret straalde van de gezichten
van boeren, burgers en buitenlui die
zonnige woensdag 10 maart toen het
grote nieuws zich als een lopend
vuurtje verspreidde. Waarom? Omdat
de burger had gewonnen
In Nederland woont een
volk van burgers. Dit land, met zijn
stille simpele horizonten, zag een
burgerschap ontstaan met als voor
naamste trekken zin voor eenvoud,
afkeer van opschik en stugge werk
lust. Werd de Engelse cultuur ge
vormd door de edelman, de galante
gentleman, was in Duitsland de mili
tair, de krijgsheld het nationale tvpe,
in Holland was het de burger. Hier
geven de deugden van ambachtsman,
koopman en boer de toon aan De
aanmaning: „Wees een jongen van
Jan de Witt (de sober levende, hard
werkende staatsman) is veelzeggend
Wij dragen ons vorstenhuis een
warm hart toe. Dit vindt echter ook
zijn wortels in het karakter -
ting
in-Ki
oning" Willem I
ten onder een groter publiek moeten
brengen. Niet alleen door de hoes,
maar ook door het album in de hoes.
Doorboorduren dus
op het portret in z'n
vele uitvoeringen. Bij
Philips doen vier „co
ver-executives" dat,
twee voor de populai-
Daarom veel zorg aan de papier-kwaliteit,
die evenveel variëteiten heeft als de verschei
denheid aan schijven. Met moeite vastgelegde
klassieke werken vragen nu eenmaal meer
aandacht voor de hoes dan een vluchtig
geperst hitje.
Philips Phonografische Industrie in Baarn klassieke sektor. Hun
met duizend verschillende ontwerpen per jaar ideeën komen via ont-
bovenaan de lijst van vaderlandse hoezen- werper of fotograaf
fabrikanten heeft voor die hoeskwaliteit uiteindelijk
een speciale afdeling: de centrale kwaliteits- hoes.
dienst. Inspekteurs reizen dagelijks het land
af en trekken bij winkeliers en dealers lnngs
de rekken. Zij willen weten hoe de hoes zich
gehouden heeft na bijv. drie maanden enkele P®*}1®11*1®
malen per dag door kijklustigen te zijn op-
gepakt. Geconstateerde gebreken kunnen dan
weer doen zorgen voor een beter produkt.
Kwaliteit. Voor de fabrikant een begrip
zijn volledige inzet vereist, voor de koper ken- glimmend geplastifi-
nelijk een nevenkwestie. Het gaat hem vooral ceerde hoezen. Geen
om wat er óp die hoes staat. In één oogopslag
moet die hem zeggen welke muziek erin zit.
Dit is hem de laatste tien, twaalf jaar aan
geleerd.
Vóór die tiid zat de grammofoonplaat meestal
in een grauwe papieren zak. Alleen het label
vertelde het een en ander. Maar toen aan de
andere kant van de oceaan de hoes werd ge
pousseerd. woei die direkt over. Afbeeldingen
en teksten, steeds mooier en uitvoeriger, steeds de hoes,
Verfijnder en vollediger. bij Philips
KADER 2x@
Geen gecompliceer
de composities, maar
lakkende beelden.
i gaan met
verouderde portretten,
maar op-to-date blij
ven. Als het kan de
kleding- en haarmode
Hoewel de slechte
i de verkoop van een plaat
moeilijk te bepalen is
het ontwerp van
waar gebeurd
Spiksplinter was mijn hoed
waarmee ik ging ter kerke.
Hij balanceerde op mijn knie
gedurende de preek
en die was goed, doch zie
het woord aan 't eind
„en Hij „behoede" u"
had iemand achter mij
wat al te strikt genomen.
Ik greep vergeefs
en alle stichting zeer ten spijt
laas ik mijn hoed en ook mijn zegen kwijt!
LEEN VENEMA
EXCLUSIEF VOOR „RUIMTE"
Re
ENATA van Bemmel,
achttien jaar, en haar ne
gentienjarig zusje Els gaan
Lang willen zij hier niet blij
ven. Liftend gaan zij trekken
langs de jeugdherbergen, om
zich zo een idee te kunnen vor
men van de vele contrasten die
mand salaris, maar ieder die er
werkt ontvangt voor zich en zijn
gezin wat hij nodig heeft.
Renata en Els zullen het met
een jaar lang werken in het een mager zakgeldje moeten „u »CIC vu
boeiende Israël. Exclusief doen- Bovendien staan ze, zo- dit land kenmerken,
voor onze Ruimtepagina zul- Öp "bUr" Hrt jrld«brrk ,1mi zij
len zij van hun ervaringen, alleen maar een voordeel, een Probleem nummer één bij hun
opgedaan in de kibboetsiem goede basis om ons een beeld te avontuurlijke onderneming. Zij
en tijdens de zwerftochten feven van i°n«e mensen daar. jouen ongetwijfeld meer moei
al ens e zwernocnten met hun ideeën en ideaien lijkheden op te lossen krijgen.
Op 29 april hopen de meisjes, "enata er over schrijven en
bepakt en berugzakt, te ver- maakt de foto s er bij.
trekken. Eerst met de trein naar Wij zien, evenals Renata en
Napels en vervolgens per schip Els, met spannend enthousiasme
Haifa. De kibboets waar zij uit naar het intrigerende Israël,
door het Heilige Land, ver
tellen.
Wat ze daar precies gaan doen,
weten ze nog niet. De mogelijk- uav iiaa[ juiii crcuue
hedtn voor een mefeje zijn be- voorlopie heensaan, ligt hlj'cae" wantTTeit' Renata^'wit'("a'a'n-
nerbt Waar.eh.,nl..l, .1. sarea, ongeveer vijftig kilometer trekkelijker voor een vreemde-
te" ruiden van Haifa en heet ling, dan het land waar je ver-
S dot 1 am, dat velden der zee welkomd wordt met „baroech
haba", gezegend hij die komt?
perkt. Waarschijnlijk gaan zij
sinaasappels plukken, of strij
ken in een kibboets. In deze
dorpsgemeenschap krijgt nie- betekent.
van de Nederlanders.
T«n na de dood van Prins Willem
de Britse graaf Leicester als land
voogd was ingehaald (in 1586), had
den we gauw genoeg van hem. Zijn
aristocratische zwier werd niet ge
duld, was de Hollanders een doorn In
het oog. In Engeland, Frankrijk en
Duitsland tonen historische schilder
stukken bij uitstek vorsten en veldhe
ren in al hun glorie. Zo niet hier.
ponder onderscheid verbroederen zich
de schutters van Rembrandts Nacht
wacht: de burgers nu voorzien van
wapens
In de realisme van onze schilders
schrijvers (Nlcolaas Beets schenkt in
zijn Camera Obscura een uitputtende
aandacht aan het diakenhuismannetje
en de burgerfamilies Stastok en Keg
ge) en dichters is geen plaats voor
een romantisch-aristocratisch levens
gevoel. En in onze tijd: als Toon
Hermans de society tot mikpunt
maakt van een milde spot en Wim
Kan ministers van een denkbeeldig
voetstuk stoot is Holland op zijn best!
Jongens van Jan de Witt. Wordt,
onbewust, met Jongens" iets tot
uitdrukking gebracht? Waarom werd
na de oorlog een lied van de weder
opbouw gezongen met als refrein: „En
de jongens van Tromp en Piet Hein
die krijgen ze lekker niet klein"?
Waarom kennen wij de gevleugelde
uitdrukking: „Jongens onder elkaar".
Zijn we in een bepaald opzicht geen
heren, maar jongens met het soms
banale karaktertrekje „onder-ons" te
willen zijn?
Een teer punt. Het is de negatieve
zijde van ons burgerdom. De negatie
ve kant die eohter ook onze grootste
glorie belichaamt: jongens onder el-
£a8r zijn democraten. Daarom was
Nederland zo ondeugend verheugd
met de liefde van Pieter van Vollen
hoven. De burger had gezegevierd!
Zullen we hem dan maar gauw in de
adelstand verheffen?
huib goudriaan
