IK®
»^ÉIf
NICO VAN VLIET:
„Mensen naar elkaar laten
luisteren, dat is het!"
Brick Bradford
Na tv-kritiek
puzzelboek
uit handel
-Toch is het zo!-
Spekkie en Biekkie
'f
y
w7
m (l 1 iiW
'm j>-S X 1 u[ MM l'
Tffir
Senmoet de Egyptenaar
De vrouw Alberdien
9
VRIJDAG 5 FEBRUARI 1965
ETHERGOLVEN-ETHERGOLVEN-ETHERGOLVEN-ETHERGOLVEN
[POLITIE! ALWSMeeRJCHT v
I POTT 3 E(t 16 EEN MlJN ToT ONT_
PLOFFING 6EKOMEN IN PE
EERSTE V
PEL.'
x. KRO: De Flin
NTS: 20.00 Journaal i
20.20 Brandpunt.
S: 22.20 Joi
ïules: populair wctenschap-
AVRO: 20.30 De „Saint",
Commentaar
Onder vier ogen
Heel wat interessanter dun het
televisiespel „In het teken van de vis"
dat gisteravond onder NTS-vlag op het
scherm kwam, was het gesprek, dat
Jan van Hillo (op Nederland 2) „onder
vier ogen" voerde met mr. F. Boessen-
kool. Naarmate dit onderhoud vorderde
moet bij de kijker wel het respect voor
de man die zichzelf een eenvoudigs
Drentse jongen" blijft noemen, sterk
zijn toegenomen. Door polio getroffen
op zijn 24ste jaartoen hij juist zijn
predikantenexamen achter de rug had
en (in die tijd) voor een verwoeste
toekomst stond, terwijl* hij alweer een
nieuwe studie was begonnen, verloor
hij zijn veelzijdige geestelijke energie
en ambities niet, maar voltooide zijn
studies in economie en rechten. De
wijze ivaarop mr. Boessenkool erkent
dat hij eerst nu en dat langs geheel
andere wegen dan hij zich in zijn jeugd
had voorgesteld, zijn levenstaak waar
lijk heeft gevonden in de gereformeerde
sociale arbeid, liet niet na diepe indruk
te maken.
Over het televisiespel kunnen wij
kort zijn: de mengeling van absorbisme
en realiteit, aangedikt met de karikatu
rale kantoortekening, maakte het tot
een onevenwichtig, weinig boeiend
geheel. Willy van Hemert maakte er
een goed stukje regie van, al vormde
de „verdwijning in het aquariummeer
een onnozel dan een frappant slot. De
acteurs en actrices traden op met een
ijver, een betere zaak waardig. Vooral
Péronne Hosang als de bedillende moe
der, Karin Haage als de dwaze kan
toordame en de jonge Vlaming Eddy
Brugman als de in het nauw gedrevene
Celestino gaven uitstekend spel te zien-
De VARA presenteerde in haar
actualiteitenrubriek een boeiend inter
view dat drie Amerikaanse journalis
ten president Soek'arno van Indonesië
afnamen. Soekarno toonde zich in
snelle antwoorden weer de gewiekste
diplomaat, al liet hij nu terdege uit
komen dat het hem „niet kan schelen
of het communisme de overhand neemt
in Indonesië, als het 't land maar niet
schaadt".
BUSSUM In Vara's rubriek „Achter
het Nieuws" is gisteren kritiek geoefend
op een Alkmaarse uitgever, die in een
puzzelboek (Puzzel u rijk) achter JOOD
liet vermelden: bedrieger, afzetter. Aan
het eind van de uitzending kon de om-
roepster al mededelen dat de uitgever
zijn verontschuldigingen had aangeboden
en de verkoop onmiddellijk zou staken.
Nader deelde de uitgever mee dat het
hier in feite oen uitgave van de Belgi
sche N.V. De Vlijt betreft. Omdat hij niet
de directe uitgever was maar alleen in
consignatie handelde had hij het niet
meer na doen lezen. Overigens deelde de
uitgever nog mede, dat in „de grote Van
Dale" o.m. achter het woord JOOD even
eens staat woekeraar, afzetter, bedrie
ger". Hoewel dat natuurlijk geen excuus
voor mij is, wilde ik dat toch wel stel
len", aldus de uigever die nog mededeel
de onmiddellijk na de uitzending al vele
verwensingen via de telefoon te hebben
moeten
8.50 uur vierde aflevering van de quiz „Duel", waarin twee genera
ties tegenover elkaar staan.
9.30 uur de NTS sluit de kijkers aan met de Singerzaal, waar Varel
et Bailly en Les Chanteurs de Paris zingen.
9.55 uur begint de KRO een nieuwe programma-serie over „andere
christelijke kerken dan de rooms-katholieke"; vanavond:
scheuringen in de kerk in de eerste acht eeuwen.
Ned. 2 AVRO
8.30 uur verschijnt de Saint op het scherm in een nieuw avontuur.
9.20 uur een balletgeschiedenis, waarin een familie ten tonele ver
schijnt. die verslaafd is aan de radio.
9.55 uur is het tijd voor de parlementaire spiegel.
VANAVOND TE HOREN
Hilversum I VPRO en VARA
8.05 uur concerteert voor de VPRO het Radio Filharmonisch orkest,
dat de symfonie no. 1 van Mahler uitvoert. Dirigent: Willem
van Otterloo.
9.00 uur laat de VARA een grote selectie horen uit de operette „Der
Zigeunerbaron" en om
9.45 uur wordt door een aaptal gesprekken de plaats van de huisarts
in onze samenleving aangetoond.
Hilversum II NCRV
8.05 uur begint het programma Prisma, waarin o.a. Godfried Bomans
vertelt over zijn belevenissen in Japan.
8.50 uur het programma „Door de wereld gaat een woord" en
10.20 uur tweede documentaire over Zeeland.
10.40 uur de rubriek „Wijd als de wereld" met internationaal nieuws
van kerk en zending.
dcok.de luchtdruk Vfiwoeotrr-
PLOETE A/W WVPDT BA/CP JN DE m
1.15 Helpen bou
■ork in Algerië;
azz-rondo; 19.00
-eekbladen: 19. IC
ens en scheidt e
m. VPRO: 18.00 Nie
V 18.'30 reSportfpieg°elf f
bint
lezing: 19.55 Eer
20.00 Nie
nüharmonisch orkest: klassieke mu
ereo - VARA: 21.00 Stereo: Grote
it de operette Der Zigeunerbaron
1.45 Dokter: klankbeeld over de plas
tereo:Sf5edjes! 22.30 Nieuws; ^40
lank, muziekrevue; 23.10 Lichte gr
Donmuziek; 23.45 Socialistisch niet
Hilv<
0 Nie
sum II, 298 m. NCRV: J9.00 Nws. ei
latje; 19.10 Radiokrant: 19.30 Vai
zeggen en zingen; 19.35 Stereo
jke liederen (opn.); 21.20 Toonkamer:
eertiendaags muziektijdschrift in klank:
2.20 Noord-Zeeland, lezing; 22.30 Nieuws;
2.40 Wijd als de wereld: internationale
rlënlatie in kerk, zending en oekumene;
3.00 Pianorecital: klassieke muziek (opn.l;
3.40 Lichte grammofoonmuziek: 23.55-24 0
15.40 Euro
portage rugbySchotlandWales;
10-17.55 Voor de kinderen,
ïelgië: Nederlands progr. kan. 2 en 10:
arden; 10.30 Volksuniv.;
1731) Zoals bekend, bestaan er in
de natuur vele levensgemeenschappen
tussen verschillende soorten organis
men. waarbij het ene wezen volko
men dienstbaar is gemaakt aan het
andere. Nog merkwaardiger is - het,
dat er onder de grote menigte betrek
kingen tussen levende wezens enkele
gevallen zijn aan te wijzen, waarin
het ene deel alles in het werk stelt
om het welzijn van het andere deel te
bevorderen, ofschoon de weldoener
daardoor zwaar wordt benadeeld. In
vele gevallen zal deze hulpverlening
aan de vijand wel een „natuurlijke"
verklaring kunnen vinden, maar voor
andere gevallen schijnt een dergelijke
verklaring vooralsnog niet mogelijk te
Een kever, die in de bessen van de
koffieplant leeft, wordt vaak door een
parasietzwam gekweld. Kort vóór zijn
dood komt de aangetaste kever uit het
binnenste van de vrucht naar buiten,
d.w.z. hij steekt zijn achterlijf uit de
bes terwijl het voorste deel van zijn
lichaam nog door de vrucht omsloten
blijft. In die houding sterft het insekt,
waarna zijn dode lichaam wordt
overdekt met zwamdraden die er
sporen vormen die door de wind
worden verspreid. Deze verspreiding
wordt door het zonderlinge gedrag
van de kever mogelijk gemaakt. Zou
het dier rustig in de omsluiting van
de bes zijn gestorven, dan zou het
voortbestaan van de zwam een hache
lijke zaak zijn geworden. Maar juist
het tegendeel heeft hier plaats gevon-
Organisme
als vijand
den en de kever heeft de verspreiding
van de zwamsporen bevorderd en
daardoor zijn eigen soort benadeeld.
Iets dergelijks kan worden waar
genomen bij sprinkhanen die door
bepaalde parasitaire wormen worden
gekweld. Als deze worm in het
lichaam van de sprinkhanen ge
slachtsrijp is, trachten deze sprink
hanen overigens geheel tegen him
normale gedragingen in naar het
water te komen. Waarom? Omdat de
overal uit te voorschijn komen en
ontwikkeling van de parasiet in het
water moet geschieden!
Ook de vaak langs landwegen woe
kerende nachtkoekoeksblocm zorgt
voor het gedijen van haar parasiet,
een zwam die haar bloemen aantast
en vernielt. Deze zwam ontwikkelt
zich in de meeldraden van de bloem,
die dan, inplaats van stuifmeel, wol
ken van violette zwamsporen voort
brengen. Vaak zijn zulke bloemen
geheel door de voortplantingsorganen
van hun parasiet bedekt, zodat het
wit van hun kroonbladen er nauwe-
likijks doorheen schijnt. Als een
vrouwelijke bloem wordt geïnfec
teerd, die in normale gevallen immers
geen mannelijke voortplantingsorga
nen heeft, ontwikkelen zich ook hier
in meeldraden die zwamsporen bevat
ten inplaats van stuifmeel. Zulke
bloemen worden door prikkels, die
van de zwam uitgaan blijkbaar aange
zet tot het ontwikkelen van organen,
die een voorwaarde zijn voor de
ontwikkeling van de zwamsporen. De
wind draagt deze sporen naar andere
koekoeksbloemen die ieder voor zich
weer alle moeite doen om de vijand
te begunstigen.
H. Pctillon
(Van onze radio- en tv-redactie)
HILVERSUM/LOENEN „De
ene helft van de wereld laten zien,
hoe de andere leeft, mensen naar
elkaar laten luisteren, dat is het.
Dat doe ik in al mijn televisiewerk
en daarom is het voor mij zo in
teressant. En natuurlijk ben ik
graag op reis, maar dat doel staat
me bij alles voor ogen."
„Ach, ze denken zo gauw: die
jongen heeft het goed geschoten, die
reist maar lekker overal heen, weken
en maanden lang en dan wordt er ook
nog een beetje gewerkt. Maar je hebt
er geen idee van, wat er allemaal
komt kijken eer je contacten hebt
gelegd en formaliteiten vervuld en
een tolk hebt waar dat nodig is en
alles goed is georganiseerd. Dat kost
geweldig veel tijd."
Een woonboot in de Vecht onder
Loenen heeft geen associaties met een
smalle prauw die over wilde en
verraderlijke riviertjes in de Indone
sische rimboe schiet. De goedige,
nette bomenrij aan de overkant van
het water beperkt de horizon.
In de hoge buiskachel rinkelt het
schuifje af en toe en soms klotst het
water buiten aan de kamerwand. De
woonboot is een soort veilig nest,
waarop een avontuurlijke vogel van
tijd tot tijd neerstrijkt tot aan de
volgende vlucht ergens naar de ver
aard ook. Dat leek dus wel gebroddel,
maar het waren de fijne puntjes."
Als hij beslist mijn mening wil
weten, voer ik aan dat dit het risico
is van onvoorbereid laten meekijken
en -luisteren.
„Dus zou ik de kijkers eigenlijk
van tevoren even moeten tippen op
zulke dingen? Ja, ik geef toe dat dit
verkeerd begrip zou voorkomen, maar
dan mag ik het ook weer niet all
te veel zwaarte geven..."
EEN GESJOUW
95 „Een mooie foto van ons
ons beeld, die kan ik fijn op mijn I
hangen", knikte Spekkie verheugd.
Dan betrok zijn gezicht en hij
somber verder:
„Daar kunnen wij dan eens naa
ken. Biekkie, als wij niet meer
krant staan."
„Niet "méér in de krant""' riep tante
Nóg even verdiept hij,zich..pveT,het| ?ru- „Beji Bokkel zal heus nog wel eens
erken in die fabriek: „Dat ging iets_over jullie schrijven.
„Ja. dat weet ik wel. tante Fru,
knikte Spekkie. „Maar er waren nog
andere kranten in andere steden, waar
van de kleine en grote ingezetenen iede
re dag op de hoogte werden gehouden
van onze wederwaardigheden. Maar van
al die trouwe bewonderaars van mijn
afscheid ne-
te.
„Deze zomer misschien Afrika of
het verre Oosten, we overleggen nog
bij de NCRV. Waar zich belangrijke
dingen ontwikkelen. Natuurlijk kan je
overal lezen en over alle ontwikke
lingsgebieden worden documentaires
gemaakt... maar ik geloof er in, dat
Nederlanders van een eigen landge
noot willen horen hoe het ergens
„Nee. voor mij hoeven het geen
prachtige, evenwichtige en mooi ge
filmde documentaires te zijn. Het
beeld moet alleen maar de situatie-
Nico van Vliet en Didier van Koe-
kenberg op een van hun NCRV-
r-eportagereizen, bepakt met acht
tien collies apparatuur.
Kruiswoord-puzzel
zou tier zwart
0.15 Z.O. 135, ge\
1(11.00 Nieuws): 12,27
land- en tuinbouw: IS
nieuws; 12.55 VARA-V;
I 13.15 Stereo: Licht or
ensembles en zangsolis
programma voor twinl
Jazzclub; 14,45 Voor nu e
Radiokamerorkest en ins
klassieke en moderne mi
Stereo: Licht
uitjournaal,
m. KRO: 7.01
Friesland; 3. bekende Nedcrl.
schilder-jubelkreet bij de Bacchusfeesten;
4. cirkelvormig (Fr.): 5. godsdienst
maanstand; 6. voegwoord-oorlogsgod-
schraal; 7. opgegeven werk-familielid-
maand van het jaar; 8. zijtak Saaie
behoudens vergissingen (afk. Lat.)-tot
Vertikaal: 1. geheimhouding; 2. over
blijfsel bij verbranding-telwoord-wier
soort; 3. pluim van een vogel-muzieknoot-
vriend (Fr.); 4. vreemde munt-is rond; 5.
scheikundig element (afk.)-heden-oude
vlaktemaat; 6. telwoord-vervoeging van
een hulpwerkw.-rivier in Zwitserland; 7.
was een landvoogd der Nederlanden-
bekende afkorting-meisjesnaam: 8. jon
gensnaam-dat
expresse (afk.)-'
ge aardcirkel.
Horizontaal: 1. Pipet. 5. stand, 9.
adelaar. 11. A.D., 13. arena. 14. el, 15.
roem, 17. klei, 19. dor, 20. ork., 22. enk,
gramma: (Om 11.00 Nieu'
12.03 Country and Westi
12 24 Marktbei
12.27 Mededelingei:
12.30 Nieuws; 12.4C
toespraak; 12.4E
15 50 Metropole-orke
8.50 Lichtbaker
23. rand, 24. adem, 25. ont. 26. Eem, 28.
I sap, 30. Sion, 32. star, 33. pk. 34. abeel,
137. la, 38. vaandel, 40. laars, 41. email,
j Vertikaal: 1. paard, 2. pa, 3. Edam, 4.
Iter, 5. San. 6. taak. 7. ar, 8. dolik. 10.
|leer. 12. Doornik. 14. eenmaal, 16. Erato.
18. leest, 20. ode, 21. kam, 25. Ospel, 27.
leden, 29. praal, 31. naar, 32. slem, 35.
bas, 36. Ede, 38. v.a„ 39. la.
sfeer weergeven. Ik hoef Fidel Castro
niet in markante houdingen te heb
ben, als hij er maar goed en direct
op staat, regelrecht zoals hij zit te
praten. Daarom is het van enorm
belang dat je een goeie cameraman
bij je hebt om echt te kunnen
samenwerken. Nou, en Didier van
Koekenberg kan het."
KIJKSPEL NODIG
Nico van Vliet, die zo keurig rustig
op het podium kan staan als hij
actuele studioprogramma's presen
teert, is thuis uitermate beweeglijk.
Hij staat en loopt en gebruikt om
beurten vijf zitplaatsen, zonder in het
minst de indruk van nervositeit of
onrust te wekken.
„Voor mij is televisie Washington,
nieuws en actualiteiten en dat alles
verpakt in een goed kijkspel om de
aandacht van dc kijkers te boeien.
Daarom moet je als reporter ergens
heen gaan en de mensen met wie je
praat in hun eigen omgeving laten
zien. Dat is overtuigend."
Soms willen mensen-in-den-vreem-
de, met wie hij heeft gepraat, zichzelf
wel eens op de film zien, liefst
direct.
„Natuurlijk gaat dat niet, wél kun
nen we ze hun eigen stem laten
Dat heb ik eens gedaan bij een
koppensneller in vol ornaat, heel
mooi beschilderd enzo. Nou, hij
schrok zich een ongeluk. O ja, ik heb
één van zijn messen voor tabak
geruild, Moet je zien..."
Een vier decimeter lang, vlijm
scherp gepunt wapen, geslepen uit
een dierenbot, fraai gepolijst en aan
de greep (het gewricht) versierd met
houten kralen en vezelkwastjes- Je
neemt het in je hand. prikt voorzich
tig de punt in je vinger. Dit is dus
een koppensneilersmes, hiermee zijn....
Het hondje van de buren komt
binnenscharrelen en Nico van Vliet
vraagt: „Wil je nog koffie?"
„Helaas lukt het niet altijd, mijn
bedoelingen in beeld en korte ge
sprekken juist over te brengen aan de
kijkers. Dan denk ik: luisteren ze nu
niet of zien ze het niet?"
Even vertelt hij over de opnamen
in die Russische fabriek. Er waren
kijkers en critici die hem kwalijk
namen dat hij een arbeidster vroeg:
„Bent u gelukkig?" Dat is geen vraag,
luidde het verwijt.
„Het ging mij niet om die vraag. Ik
had dat stukje er uit kunnen knippen.
Maar het toonde zo frappant aan, hoe
het werken met een tolk kan gaan.
De tolk vergiste zich en stelde mijn
vraag per ongeluk eerst in het Neder
lands en hij maakte ervan „Bent u
tevreden met uw werk?" En dat
wilde ik de kijkers juist laten horen,
evengoed als even later toen ik een
van de ingenieurs vroeg „Are you
happy?" Hij verstond liet woord happy
niet en geen ander woord van die
werken in die fabriek: „Dat ging
onder hoogspanning, hoor! We hadden
net twee uur voor alles, mensen
uitzoeken om mee te praten, opstel
lingen maken voor het filmen.... en
een gesjouw! Het is een onafzienbaar
grote fabriek en vergeet niet, dat we
met z'n tweeën achttien collies appa-| scherp vernuft gaan
ratuur van de ene kant naar de
andere moesten slepen! Veel tijd voor
voorbereiding was er dus niet, alles
ging heet van de naald!"
Nico van Vliet is door zijn lange
loopbaan bij de omroep of door zijn
studie aan de Stanford Universiteit in
Californië verwaand noch eigenzinnig
geworden. Meningen uitwisselen, hoe
en waar dan ook, boeit hem.
En hij heeft er zo langzamerhand
wel wat ervaring opzitten: 3 jaren in
Indonesië contactofficier bij de strijd
krachtenprogramma's vormden zijn
loopplank naar nog eens 3 jaren
Wereldomroep, Nieuw Guinea-cor-
respondentschap voor de NCRV-radio,
een jaar Radionieuvvsdienst, daarna
enige jaren AVRO-radioreportage en
later -televisie, anderhalfjaar studie
in Amerika en nu alweer bijna 2 jaar
NCRV-televisie.
En nog altijd leeft hij bij zijn j
plannen van „wat ik nu ga doen...!" I
men. Komt u er allemaal maar eens
bijstaan. U, tante Fru. U, oom Hein. U,
moeder. U, vader. U, oom Bram. Jij,
Jojo. Bekijk ons allemaal nog maar
eens lang en aandachtig, lieve vreemde
mensen. Dit zijn de trouwhartige gezich
ten die jullie jarenlang hebben aange
keken. Ik zal een brief aan meneer Otto
Dicke" schrijven of hij ons nog niet eens
gebruiken kan, wanneer hij weer een van
zijn mooie kleurplaten gaat tekenen. Wij
worden afgelost, heb ik gehoord, door een
paar andere kinderen. Nu, het zal mij
benieuwen. Ik stel mij, eerlijk gezegd,
van «hun avonturen nog niet zo erg
veel voor. En ik geloof dat ik dat. als
ex-globetrotter, wel in alle bescheiden
heid opmerken mag. Laten we hopen dat
het meevalt" „Maar er zijn toch zeker
ook nog wel andere kinderen, die grap
pige en spannende dingen beleven, Spek
kie?" vroeg zijn moeder.
„Ach. moeder, wat zal ik u zeggen,"
antwoordde haar zoon, „Laat ik ook
eigenlijk maar niets zeggen. Het is mij
droef om het hart, om het zo maar eens
uit te drukken. En waar tyet hart vol van
is, loopt de inktpot van over, zegt men.
Kom vlug mee, Blek. We-zullen nog een
maal vorstelijk wuiven, en dan gaan wij
er vandoor. Vaarwel, kleine en grote le
zers. Als jullie nog eens in Pippeldrecht
mochten komen, vergeet dan niet mij
even te komen opzoeken. Want ik moet
nu wel weg, maar uitgepraat ben ik nog
lang niet. Kom mee. Blek, sta weer niet
zo te treuzelen. Dag! Daag! Daaag!"
20
„Hoeveel biedt ie?" vroeg zij.
„Hetzelfde als de vorige reis. Kan het
jou?"
Ze dacht nog even na. „Jawel, doen!" zei ze
Ties deelde de agent n
Naderhand had hij
krijgt 't te zwaar in je
Alberdien. „Er moet i
Daarin stemde zij toe.
Toen Reyer hoorde dat
gingen, zei hij:
„Gekkenwerk."
:e dat ze 't aanvaardden.
toch geen vrede mee.
mstandigheden", zei hij 1
door
K. NOREL
jongen," zei Alberdien beschermend.
De officier bloosde even van verlegenheid, maar
ggggMBHttHHtaBÉMHBÉHi richtmg
lachte daarna smalend. Ze lagen zuid
Kaap Swjatoi. Daar lag Archangel.
el eens gehoord heeft
a met verholen spot.
Reyer gromde.
vroeg Alberdien
Als de vrouw 't aandurft, reef ik niet," antwoord
de Reyer. „Maar het is gekkenwerk."
Op hun tweede reis naar de Witte Zee hadden ze
alles- mee: een ruime wind, een kalme zee, in de
Westfjord helder weer en in de Barentszee de zon en
sterren voortdurend tot geleide, zodat het heel een
voudig was Kaap Swjatoi aan te lopen. Soldaten
haalden het schip weer leeg. Geleerd door de erva
ring van de eerste keer, bood Alberdien de bootwer
kers, die daarna huiden gingen laden, aanstonds een
flinke fooi, die des te groter zijn zou, naarmate ze
vroeger klaar waren, maar ze gaf geen eeut vooruit.
De kerels mopperden, maar zwoegden. De Trouw was
in de helft van de normale tijd geladen. Toen hielden
de arbeiders de hand op en gingen met hun drinkgeld
naar de k. Alberdien en Ties maakten meteen
klarigheid om te vertrekken. Toen ze afvoeren
Rever en Ties bomend, de jongens de kabels opschie
tend en Alberdien aan 't roer kwamen er een paar
uit de Zaling naar buiten waggelen, hun mutsen
zwaaiend, lallend dat de kapiteinse werd bedankt, en
zingend dat ze lang zou leven.
Ze moesten naar de Noordkaap opkloppen tegen een
noordwester. Alberdien kwam niet veel aan dek. Ze
bewoog zich niet zo vlot, maar dit had een andere
oorzaak dan op de vorige Witte Zeereis.
Terwijl ze een streek in zuidelijke richting maak
ten, om daarna een nieuwe slag te kunnen doen,
werden ze aangehouden door een Engelse oorlogsbrik.
Een jol voer van de oorlogsbodem naar de Trouw en
een jeugdig officiertje klom aan boord. Ties, die geen
Engels genoeg kende om zich aan een gesprek te
wagen, haalde er Alberdien bij. „Als we maar niet
opgebracht worden." maakte hij zich ongerust. „Geen
sprake van," zei zij. Ze stond de officier te woord.
Dank zij de vele boodschappen, die ze van kindsbeen
af in Britse havensteden had gedaan, kon zij zich met
het Engels redden. Het officiertje eiste op hoge toon
de scheepspapieren. Zij zette hem de hele trommel
voor: „Alsjeblieft!" Maar hij kon weinig wijs worden
uit het Nederlands en Russisch. Hij eiste dat de
luiken opengingen. De jongens maakten ze open. Toen
zag het officiertje dat het ruim vol huiden lag, Zoals
Alberdien al had gezegd. Maar hij was nog niet
tevreden. Daar moest wat onder zitten. Ze maakten
hem niet wijs dat een Nederlands schip huiden naar
Rusland bracht.
„Naar Rusland? We zijn op weg. naar Groningen.
„Ik weet niet of
van laveren," zei Alberdien t
De Engelsman werd rood tot achter de
Alberdien kreeg zin hem wat te plagen. „Meneer is
een beetje te laat," zei zij.
„Te laat? Waarom?" vroeg hij bruusk.
„Een maandje geleden waren wij op weg naar
Archangel. Toen had je moeten komen."
„Wat hebben jullie daar gebracht?"
„Wou u dat weten, meneer?"
„Ik moet het weten. Het was natuurlijk contraban
de. Jullie Hollanders doen niet anders dan contraban
de naar de Russen brengen."
„Wat is dat, contrabande, meneer?" vroeg Alber
dien onnozel.
„Wapens en munitie."
„O, wat raar goed," zei Alberdien. „Daar houden
„Je hebt dat niet aan boord?"
„Wat denkt meneer van ons
ontwaardigd.
Hij stapte zonder antwoord in zijn jol. Zijn hoofd
was rood van ergernis.
Reyer en Ties hingen over de verschansing, spot
lachjes om hun mond.
„Wat wou ie eigenlijk?" vroeg Ties aan Alberdien.
„Beweren dat wij op weg naar Archangel waren en
dat wij contrabande hadden. Ik heb hem ingelicht,"
„Toch niet over die kistjes?"
„Ik ben niet stom. Ties."
„Kijk hem es!" riep de matroos, die aan het roer
Ze keken allemaal. Het officiertje moest uit de
dansende jol de brik beklimmen. Hij was te haastig
en stapte naast de touwladder. Schreeuwend spartelde
hij in het water. De matrozen trokken hem aan zijn
epauletten in de jol. Zijn steek dreef weg.
Wordt vervolgd
Haar toon
