Altijd maar moe?
BI
DOE ER
EENS IETS BIJ
EENS?
Open briel
Uw ervaringen met
de welvaart
De GATENPLANT bloeit
I ook in huis
KOUD VOORGERECHT
Ml
UIT DE
KINDERMOND
ZATERDAG 16 JANUARI 1965
eens uit... naar een
.nastiekclub bijvoorbeeld,
trouw heeft recht op een
'paalde eigen tijd, zegt me-
ouw Steenwinkel.
j ftEN STATIG herenhuis aan
de Morssingel in Leiden.
Twee grote naamborden.
Links: E. Steenwinkel-Mühl-
eisen, zenuwarts voor moei
lijke kinderen. Aan de ande
re kant: F. Steenwinkel,
zenuwarts. Een scholier doet
open: lange zwarte pantalon
I met slobbertrui. Komt u
binnen, moeder komt zo."
Keurig wijst ze de gardero-
I be, meteen roffelt er iemand
met een reuze vaartje de
traptreden af, een slanke
vitole grijze vrouw wervelt
binnen: „Dag, lust u koffie?,
wel lekker, wij hebben ook
net gegeten." De kinderen
ruimen de tafel af, moeder
zoekt naar haar bril, zet
koffie, duikt onder de bedrij
ven door in ons onderwerp:
waarom zijn zoveel vrouwen
vandaag zo moe?"
tiJa, ik ben in de eerste
plaats natuurlijk arts voor
I kinderen, maar als er bij de
kinderen iets hapert, moet je
meestal de ouders genezen."
Een heel rijtje oorzaken van
moeheid noemen wij op: bloedar
moede. onvolwaardige voeding,
steunzolen nodig? „Daar til ik niet
zo zwaar aan", lacht mevrouw E.
Steenwinkel-Mühleisen breed.
,Een verkeerd indeler, van het
werk is een veel meer voorko
mende oorzaak van moeheid." Zij
is een sprankelende persoonlijk
heid. spreekt vlug en veel en wat
ze zegt heeft ze allemaal zelf door
leefd. „Ga alsjeblieft door met
werken als je pas gehuwd bent"
adviseert ze. „Maar dan een halve
baan. Start het huwelijk per se
niet verkeerd: alle koper iedere
week poetsen, alle ramen zemen.
Het is heel moeilijk later af te
stappen van een eenmaal gevestigd
(verkeerd» gedragspatroon. Komen
er kinderen, dan is er het grote
zevaar, dat de man tekort komt.
Iedere vrouw moet één avond in
de week weg kunnen. Laat ze haar
man daartoe maar verplichten!
Volleyballen, knutselclub, zangver-
verder geen uitzichten, raak je drukker heeft dan ik, en moe is
overspannen. Zo kan het ook dat van alles."
een vrouw met een makkelijk Mevrouw Steenwinkel heeft drie
driekamerflatje en eén kind het kinderen, praktijken van haar man
kletsen
eniging, leesclüb,
oij een vriendin. Iets, waar ze
helemaal los kan komen. Als je
alleen maar je Huishouden hebt en
kinderpsychologie, heeft uit-
Ze weet wél waar ze het over voerige proeven met kinderen ge-
heeft! „Niet iedere week alle ka- daan. Je kunt een kind van negen
mers een beurt geven, stel ie voor, maanden leren lopen, leren spre-
dat gaat niet. Eens per veertien ken °P éénjarige leeftijd Maar
dagen heeft de werkster het (gro- plotseling vergat het kind de din-
te) huis helemaal doorgewerkt. ?en die het geleerd had en waar
Vanzelfsprekend steken ook de Ï'L,11?®
kinderen een handie uit Die komt immers Op Zijn tijd. Wie het
waarderen het Sis moeder nïÜef kindwz«;
is' verzekert de arts-moeder. „Een merkt: dat kost energie, en dus
vrouw heeft recht op een bepaalde verdriet,
eigen tijd. Zij heeft behoefte aan j
een gemeenschap buiten het huls- \JntGVrGOGn
houden om.
Dan kun je afstand n
van je werk, je kinderen
heerlijk knuffelen als je weer benT^e^de'gang
thuiskomt. Hele rissen
vrouwen doen alleen maa
houdélijke ar
beid, ze stik-
De moeheid van ongehuwde of
moederloze vrouwen heeft dikwijls
als achtergrond: ontevredenheid of
.eenzaamheid. Als je ontevreden
«ent met de gang van zaken, met
huis- je dagelijks werk. met je leven,
huis- kost iedere stap je dubbel zoveel
moeite. Het
B
Is het waar dat we ons
tegenwoordig de tijd niet
meer gunnen om een gezellig
handwerkje te doenZo in
een verloren uurtje wat ha
ken of breien. Wij dachten
zo: welvaart of geen wel
vaart, die typisch vrouwelijke
bezigheidjes zullen er toch
altijd wel blijven. Misschien
niet meer om voordeliger uit
te zijn, maar eenvoudig, om
dat we het niet kunnen la
ten.
Mevr. v.d. P. te d. H. is van
mening dat de welvaart ons ook
dit ontnomen heeft. Zij schrijft:
„De welvaart die ons zoveel
bracht, heeft ook veel geno
men. Ik denk b.v. aan de zelf
werkzaamheid. het creatief be
zig zijn, waarin toch enorm
veel voldoening en levensvreug
de kam schuilen. Neem nu een
heel gewoon geval: ik ben be
zig een kerstloper te borduren
en wil die graag af hebben
voor de feestdagen. Dat is dus
een avondhandwerkje: maar-
manlief zit naar de T.V. te kij
ken en tegen wil en dank
wordt je aandacht afgeleid van
het werk, en het resultaat: aan
het eind van de avond mopper
je. want van handwerken is
niet veel gekomen. Nu iets an
ders: ik ben van mening dat de
welvaart zoals ons land die nu
kent nooit zal blijven, hier
moet een terugslag op volgen.
Om daarop voorbereid te zijn
zorg ik er voor de linnenkast
goed gevuld te houden, de bed
den of verdere inventaris aan
te vullen of te vernieuwen. Dan
ervaar ik het ook als een grote
weldaad, dat dit nu in mijn
vermogen ligt"
Verschil
„Ik geloof dat we allemaal
wel min of meer in de wel
vaart delen, maar dat het een
groot verschil uitmaakt, hoe
hoog we onze eisen stellen",
aldus mevr. v. B. te M. „WIJ
erg belangrijk
ken
ge
woonweg inen
zakken weg,
dat vind ik
jammer. Het
leven is zo
mooi. En
je kunt het
maar éénmaal
leven. Ah het
huishouden
een tiran is,
die dwang uit
oefent op de
mens, dan pro
beer ik de
vrouwen die
onder die plak
zitten, ervan
af te praten."
gaan zitten en
formuleren: wat
is m'n dagtaak?
Waar word ik
ZE ZEIDEN het ronduit, of
schreven het tussen de regels
door: „Ik ben altijd maar zo
moe..." Jonge vrouwen, van
toie je dit niet zou verwach-
ten. Uw redactie ging deze
klacht bespreken bij me-
vrouw E. Steenwinkel-Mühl- om genieten
eisen, zeniuwarts te Leiden
die zelf, naast de zorg om
het huhhouden en drie op-
groeiende kinderen, nog
drukke praktijk heeft. Wij 1
verwachtten adviezen voor
een uurtje slapen 's middags,
een wandeling in de morgen-
uren en zo. Mis! Niet ieder is
zo'n kwikzilver ah de vrolij- 1 iedereen
ke arts. Wellicht kunt u toch
baat hebben bij haar raad...
hoe vreemd die op 't eerste 1
gezicht ook lijkt!
Neem de tijd
een bewust
ideaal te culti-
Zoek
11 veren.
dan een be-
langstellings-
groep, die met
meedenkt.
pen is zo gek nog niet. Vraagt het
kind om een direct antwoord, zeg
dan maar gerust: we zullen er eens
over nadenken. Merken ze, dat het
heel serieus genomen wordt. Het
probleem bezinkt alle tierelantij
nen vallen weg en de kern van de
zaak blijft over. Een heldere licht
flits valt u in: dat is de oplossing!
Vaste plaats
Wij vrouwen kunnen ook zoveel
met ons achterhoofd doen: afwas
sen. aardappelen schillen strijken.
Mijn man moet wel eens lachen als
ik, na een moeilijke patiënt, met
een aan het aardappelschillen sla.
maar hij neemt toch ook de tijd
voor een sigaretje, een blik in een
tijdschrift als hij bewust even wil
ontspannen? En nog zon ding dat
moeheid veroorzaakt: wees niet al
ook weer niet
i op een
vaste plaats. Wij hier (en werken
de moeders zullen dat ook erva
ren) laten de jongens ook alles
meedoen: afwassen, schoenenpoet
sen etc. Zij krijgen begrip voor de
taak van moeder, moeder of de
meisjes zijn niet het sloofje van
het gezin, terwijl de rest maar
genoeglijk luiert. Kortom, een ple
zierig samenspel van alle leden
van het gezin kan veel narigheid
en moeheid wegnemen.
Een jonge echtgenote moet haar
man niet in de watten leggen. Een
goede start van het huwelijk is
oeslist nodig. Halve dagen werken!
Komt er dan een baby, dan ruil ie
de baby tegen het werk in en
blijft de situatie ten opzichte van
je man dezelfde!"
WEINIG kamer-
2 planten hebben
i. zich zo'n plaats
-£ als levende ver-
2 siering in huis
.J. verworven, als de
gatenplant. Onder
liefhebbers staat
2 re ook bekend als
Philodendron per-
tusum, maar de
eigenlijke naam
luidt Monstera de-
liciosa. Aan de
doorboorde blade
ren heeft ze haar
bijnaam gaten-
plant te danken.
De gaten, alsook
hartvormige blade
ren ontwikkelen
zonder deze typi
sche kenmerken,
is er iets met de
atmosfeer niet in
orde. Ze kan wei-
atmosfeer verdra
gen. maar ontwikkelt zich vol
lediger in een vochtige warmte.
Daar nemen ook de luchtwor
tels vocht op en zal de plant
ook gemakkelijker bloeien.
Vele bezitters van een gaten-
plant zullen daarvan opkijken,
omdat zij zelf niet weten dat
1 dit tropische familielid van de
i aronskelk bloemen kan voort
brengen. En toch is een bloei-
I ende gatenplant de kroon op
het werk. Als de bloemschede
eenmaal verdord is blijft de
i bloeikolf over, die een ananas-
■9, achtige geur verspreidt en de
plant extra luister verleent,
j Meestal gebruikt men de
I gatenplant als decoratie in een
hoek van een kamer of bij de
suitedeuren en hoewel zij zich
daar kan handhaven, worden
de afstanden tussen de blade
ren steeds groter en bloeien
is er dan ook niet bij.
De afgebeelde bloeiende plant
plant, die een gehele muur ,n
beslag nam, maar nooit tot
1 bloeien in staat was. Deze
jonge plant werd op een brede
vensterbank gezet in een arker.
i waar ze zowel licht uit het
t zuiden als uit het westen op
kon vangen.
Regenwater
De gatenplant is niet veel
eisend en er moet al veel ge
beuren wil ze dood gaan.
De wintertemperatuur moet
's nachts echter niet dalen on-
der de 10—12 gr. C. Overigens
ze een hoge warmte ver
dragen en bij 18—22 gr. C. ont-
1 wikkelt ze zich prachtig, mits
die bladeren wekelijks afge-
sponsd worden
Moeders kunnen vele dingen
tegelijk: de bakker helpen, zor-
len dat beschuit en baby niet uit
ie armen rollen, meerekenen en
voor morgen bestellen, de teas
zacht en met een half oor luister
ie dan ook nog of de kleuter
liets uitspookt achter je rug.
Daar wordt moeder niet moe
Pop
als tweelingzusje
ah metis er
kend worden,
dat bevestigt
je mens-zijn.
Vindt een een-
„Als je nu eens helemaal in dat leenstaande zo'n groep, of dat
huishouden opgaat?" proberen we nu een gymanstiekclubje is of
SteS conversaü, EnaeU, een literaire
nooit uit komen, allerlei instellin- club, een cursus van de Volks
gen die nog scbreeuwen om be- universiteit pf noem maar op:
54' moe-
oude eenzame vrouw zijn. Dan Aeid^ verdwijnt, hap.ypprpdoxaal
vind je het stof op je vensterbank. Hef ook klinkt!
stimuleert eetlust
helemaal
dat je ervoor liet liggen,
niet belangrijk meer!
Niet eerzuchtig
„Een ding dat moeheid veroor
zaakt. is ook eerzucht. Nog al te
veel bieden ouders tegen elkaar
op. „Mijn Jantje heeft een negen
rekenen, of: Yolanda loopt al
Wat doe je met je energie? Haal
ermee uit het leven, wat er in zit.
Stel dat niet uit tot een vage dag
in de toekomst.
Nadenken
Ook het prestige hoog houden is
ouders toch vooral genieten van goede en kwade eigenschappen,
in de Vei
enigde Staten althans
aanschaffen die dochters trekken in
sprekende gelijkenis vertoont. De
poppen worden vervaardigd in één
grootte, namelijk ongeveer eenenzes
tig cm lang'. Foto's van het kind
voor wie bet geschenk bestemd is
dienen tot basis voor de modelle
ring, die verder wordt afgewerkt
door vaklieden. Zij zijn niet dit
vrijwel complete gelijkenis te verze
keren! Het haar, en de kleur van
ogen en huid worden zó gereprodu
ceerd, dat de pop inderdaad het
evenbeeld is van de begiftigde.
Het spreekt overigens wel vanzelf,
dat u voor dit geschenk noga] diep
in de beurs zult moeten tasten...
Heel verfrissend
/an moeder met haar kinderen a
Het Scheepvaartmuseum
pubers (en ze kunnen moeilijk
zijn!) berust daar ook op. 't Hoeft
niet. Hou je niet groot. ook niet
bezoek tegenover pubers. Moeders weten
niet alles, nou, en wat zou dat?
Heeft moeder eens een groot pro-
Rotterdam. met al die cude model- bleem met haar kinderen, laat
Het koude voorgerecht, in
Nederland ook bekend onder de
naam hors d'oeuvre, is in
Frankrijk in vele gezinnen de
dagelijkse inleiding tot de maal
tijd. Het bestaat uit wat groen
ten ah salade, zoah radijsjes,
biet, een half ei, een plakje
ham of paté, een stukje «is,
zoals sardien of tonijn. Het is
bedoeld om de eetlust te stimu
leren.
In Nederland is een hors
d'oeuvre een feestgerecht. Zij is
vaak zo uitgebreid, dat zij een
complete maaltijd vormt. Het
maken van een fraai gegarneer
de hors d'oeuvre-schotel is een
gezellig werkje. Op een koele
plaats weggezet, blijft de scho
tel vele uren goed.
Feestelijke groenten voor zo'n
schotel zijn: asperges, rode pa
prika, selderij, Franse boontjes
artisjokken.
Aanbevolen vleessoorten: tong.
Vis wordt niet door iedereen
gewaardeerd, maar hoort toch
echt wel bij een uitgebreid koud
voorgerecht. Wij raden u aan
een aparte visschotel te maken,
bijvoorbeeld: gerookte zalm of
zalm uit blik, gerookte forel of
paling, ansjovis, kreeft of krab,
garnalen, haring.
Tenslotte mag een gevuld ei
niet ontbreken; in plaats van de
eierdooier met boter te vermen
gen, moet u dit eens met een
remouladesaus of mosterd-
sandwichspread doen. Het is
pittiger, minder vet en... minder
bewerkelijk.
Natuurlijk zijn er ook combina
ties te maken, zoals tomaten opge
vuld met garnalen of groentensla.
tongrolletjes met selderij of
augurk, of de overbekende asper
ges met ham. Vlak voor het opdie
nen de schotel garneren met kruF
peterselie en olijven.
Een zelf gestekte gatenplant.
die op tweejarige leeftijd al tot
bloeien in slaat bleek.
wordt 's Winters zijn we
zuinig met water, dat lauw
moet zijn, terwijl aan regen
water de voorkeur gegeven
moet worden. Van maart tot
november wordt meer water
gegeven. Dan flink veel gieten,
zodat het water de wortels be
reikt en dan wachten tot de
aarde weer licht van kleur is
en droog aanvoelt. In die pe
riode kan ook om de 2 a 3
weken kamerplantenmest gege- i
ven worden.
Stekken
Wordt de plant te hoog. dan
laat de top zich goed stekken,
mits onder een luchtwortel af
gesneden. Deze wordt om het
ondereind gewonden en zó in
een pot met bladaarde. turf
molm en scherp zand gestoken.
Een plastic hoes er over. na te
hebben gegoten en dan licht en
warm zetten. Na 3 4 weken
controleren, maar de hoes er
niet afnemen vóór U nieuwe
groei ziet. Later oppotten in
een grotere pot met bladaarde,
oude koemest en scherp zand.
Oppassen voor zon in de zomer
en 's winters water laten ver
dampen op kachel of radia-
toren. En het gehele jaar door
wekelijks blijven afsponsen.
's Zomers af en toe in de regen
zetten is ideaal. Oudere planten
behoeven slechts om de 2 I 3
jaar verpot te worden in voor-
Zachter zitten
in bad
Badkuipen worden tegen
woordig niet meer uitslui
tend van metaal gemaakt
doch ook van plastics. He
laas. dit nieuwe materiaal
heeft een eigenschap gemeen
met zijn voorgangers: het is
hard. Een handige fabrikant
heeft er nu wat op gevon
den: kussentjes voor het bad.
van plastic en schuimrubber,
er zijn kussentjes «oor het
hoofd en om op te zitten. U
hebt de keus uit verschillen
de modellen en dessins. De
kussentjes worden met zuig-
napjes vastgezet.
Het
vluchtelingenkind
Het vluchtelingenkind, door
Tine Lelker-Kooijmans. Uitgave
N.V. De Arbeiderspers. Amster-
In dit in de jeugdserie uitgege
ven boekje maken de lezertjes
kennis met het Duitse vluchtelin-
getje Ursula, een van de vele hon
derden kinderen, die het grauwe
kampleven voor enkele weken mo
gen vergeten om in een Hollands
gezin aan te sterken en verwend te
worden. Aardig boekje, waaruit de
kinderen kunnen leren dat niet
ieder kind op aarde het zo goed
heeft als zij. Leuke tekeningen van
Joan MeneilL (184 blz., ƒ4.25).
AG IK nog even doorpraten
over het onderwerp van de
vorige Open Brief? Het is natuur
lijk altijd zo dat je nog bendes
gedachten hebt wanneer je een
punt zet. juist dan. omdat de ge
dachten zich hebben vermenigvul
digd. maar over het algemeen laat
ik die maar voor wat ze zijn:
anders zeur je zo door, en boven
dien: die gedachten komen in een
andere vorm en bij een volgend
onderwerp wel weer eens naar
boven wippen.
\TAAR ditmaal zijn de al inge-
-*A komen reacties zo volkomen
tegengesteld dat ik een moment
verder wil gaan. Het is een gewel
dig onderwerp: hoe sta je tegen
over je ongelovige (ja? weet je 't
zeker?), onkerkelijke (dat is nog
te controleren) naaste. Het is HET
onderwerp voor hen voor wie deze
wereld en het bestaan in deze we
reld nog iets anders betekenen dan
eten. groeien, je handhaven, be
minnen en doodgaan en nog zo'n
paar bezigheden: want wij ontko
men niet aan Jezus' woorden dat
wij aan elkaar gegeven zijn, dat
wij. wat wij elkaar aandoen Hèm
aandoen.
Voor sommige mensen is dit heel
eenvoudig. Voor andere heel moei
lijk Er zijn er onder mijn brief
schrijfsters die alsmaardoor, zon
der dat zij het zelf weten soms,
met die oefening in naastenliefde
bezig zijn en die maar één klacht
hebben (en daaraan dank ik hun
brieven): hun beperkt zijn.
Dat je zorgt dat de buren kun
nen léven, b.v. door je regenpijp
te laten repareren als deze stromen
water in hun tuin stort, door bij
slaan van deuren en allerlei ander
lawaai hen in gedachten te hou
den. hoe moeilijk soms ook, hoe
remmend soms voor eigen levens
lust, dat is vanzelfsprekend. En je
interesseren voor je buren, b v.
voor wat hen boeit, voor wat zij
lezen, dat is ook nog heel natuur
lijk. En dat alles niet zien als een
soort hoger-padvinder-zijn, maar
echt, overtuigd, omdat je gelooft
dat Jezus heil belooft aan deze
mensen, door jouw kop koffie,
door jouw baby-oppassen, door
jouw gesprek, dat is ook nog ge
woon. Waar de brieven om komen,
dat is om de vragen: hoe ver moet
ik gaan, bv. bij huwelijksmoei
lijkheden daar, waar moet ik op-
schepsel Gods, dat wil zeggen: als
een mens die daar wel eens zitten
kon omdat God hem kiest en dat
aan hem door jou duidelijk wil ma
ken. Liever niet, zeg je dan, want
ik ken die meneer en die is nu niet
bepaald mijn type, heel dom als ik
over geestelijke zaken wil spreken,
houden het allemaal te willen zeg- echt leef. dan sleep ik de dagen dank ®lgenzinnig €n bitter» n€€-
gen, waar moet ik hen zélf laten wel voort en breng de kinderen
zoeken met andere woorden: groot en kook eten, maar dan Wat doe je dan eigenlijk? Ik heb
wat ben ik beperkt, wat kan ik als maak ik mijn man niet tot wat hij er even over gepiekerd waar het
het puntje bij het paaltja komt, mag zijn. hij sluit zich op in zijn au in zit dat we (want ook de
weinig, wat leer ik weer hardhan- zorgen, en zo geeft hij mij de kans ruimere „ik" zit af en toe weer
dig dat liefde „heb elkaar lief. niet met hem te vechten en het heerlijk in die bus) die ander niet
zoals ik je heb liefgehad" niet alles de moeite waard te maken, accepteren, zijn hele houding als
hetzelfde is als goede intentie. Wat Zo laat hij mij ook niet zijn die ik een beletsel zien voor het ..evange-
kon zijn jujst door mijn jjgfde lie" en ik geloof dat het komt
voor hem en de dagen zijn omdat we hem zijn „zijn" niet
koud en leeg, en op den duur raak vergeven. Het irriteert ons dat hij
je afgestompt, hoeft het niet meer. zomaar komen mag. Ja, Jezus irri-
red je je wel Chris, tegen die teert ons nog maar al te vaak met
gelatenheid moet je toch zo lang dat hartelijke links en rechts: „Uw
mogelijk ingaan?" Twee aanhalin- zonden zijn u vergeven". Laat die
gen uit brieven, de een kort, de man in de bus eerst maar eens wat
ander lang. Ik zit wel eens met afleren! En wat dogmatiek en be-
een frons te denken aan deze kende inhoudelijke zaken aanleren,
briefschrijfsters. Is het zo: moet je Nietwaar? Daar wringt de
«Je zaken maar even op hun beloop schoen. Dat is niet omdat wij zo
geven, wat heb ik maar w<
gauw een altaar opgericht
„god" van mijn
buk. w
mezelf!
weer allemaal een kwestie van afdoend,
temperament, of. wie weet van een
type vrouw dat bij de start ge
dacht heeft: Jan of Piet ziet het
graag wat zwaar maar dat timmer
ik er wel uit! Is navolging in dit
geval dan: het aan God overlaten?
Zo moeilijk om zelfs in gedach
ten. laat staan op papier, de goede
weg te kiezen. En toch! Nooit ver
geten dat wat je bekommert niets "A
:er al te andere is dan je opdracht in deze zond-£ n'
voor de wereld: bezig zijn met je naaste. Je">
rkelijke Je man. je buur, je dominee, je if." AE°
i-kerkelijke J1
wat ben ik toch tevreden met kind, je hoofd der school, het ge- naarheid
doe het 'niet'
i de bus. Ieder
Kijk. en daar wil ik
uitnodigen verder te denken:
wij blijven? In dat vrije land waar
God zondaars laat leven en spelen.
Waar we de stenen die we wilden
werpen, uit handen laten vallen.
..Vrouw, waar zijn ze, heeft nie
mand u veroordeeld?" „Niemand,
rabbi". „Dan veroordeel ik u
enmin. Ga dan ook maar weg en
voortaan niet meer"...
woorden. Doe het niet
Als je mij ontmoette.
weer anders, ieder uniek, zoals jij ,:ïL u
anders, en uniek, moogt zijn. En Ifermaan l')k? het-
'reeten rtet Hi. n„ hel het zwaarste
EN ZO maar door! Elkaar schrij
ven en elkaar verkwikken en
elkaar moed inspreken, dat is wat
we voortdurend weer doen en dat
kVd'a'tTeïï SSfclMuSS =3s
geen uitzondering dat in een huis
jaar geleden de grootste
vreugde heerste, nu, door meer
spanningen, door het jgroter wor
den van de kinderen, door de aan
schroevende eisen van deze tijd.
zorg heerst. „We zijn allebei
doodmoe" „Als ik zó moet le
ven, heb ik het gevoel dat ik niet
hebt
kN
dat niet iedereen
iwongen houding midden
wereld gemakkelijk afgaat.
soms niet mee in de bus U
een en ander van de dame voorin
en het stelletje achterin te weten,
en iedereen aan te kijken als
ik al gezegd y
n een onge/ C/ ÉS
dden in dezef /h s C/V
ifgaat. 't ValtL >7^C/lA'
bus te zitten,U
moeten echt wel met overleg
handelen, en dan is het nog zo,
dat mijn man veel zelf kan
repareren en dat ik zelf altijd
van oude kleren, nieuwe maak
voor de kinderen. Maar denk ik
terug aan mijn eigen jeugd in
de crisisjaren, dan zeg ik vaak:
wat hebben we het toch goed!"
Mevr. J. S. te M. lucht haar
verontwaardiging over het vol
gende probleem, dat .zij kenne
lijk ook als welvaart verschijn
sel ziet: Sinds mijn man om
gezondheidsredenen van werk
kring moest veranderen, moe
ten wij rondkomen van nog
geen 100 per week. Wij kun
nen redelijk goed rondkomen,
maar het is altijd een verade
ming als de kinderbijslag ge
haald kan worden. Nu las ik
een ingezonden stuk in een an
dere krant in verband met de
op handen zijnde kinderbijslag
verhoging. Die mevrouw (moe
der van één kind) schreef dat
zij de kinderbijslag onnodig
vindt en dat het geld daarvoor
besteed, beter aan b.v. de be
jaarden gegeven kan worden.
Voor onze financiële problemen
wist ze wel een oplossing: „als
men er niet van kan komen
met meer kinderen, dan moet
je er niet meer nemen." Is het
eigenlijk niet erg, dat er zo
vaak denigrerend gesproken
wordt als iemand meer kinde
ren heeft dan een ander nodig
vindt? Maar laat die mevrouw
dan misschien meer armslag
hebben met haar zelf gewilde
kind, dan wij en zo veel ande
re ouders, ik zou toch niet
graag met haar willen ruilen",
aldus een verontwaardigde me
vrouw S.
Cadeaus
Mevr. de G. te d. H. vindt
het zo jammer dat vele
ouders die het financieel zeer
goed kunnen doen, hun kinde
ren zulke enorme cadeaus ge
ven. Vooral ten opzichte van
b.v. klasgenootjes wier
ouders daartoe niet in staat
zijn. Haar mening is: „Al leef
je zelf in nog zulke gunstige
omstandigheden, ik geloof
dat je altijd ook een zekere
verantwoordelijkheid draagt
voor je medemensen in
opzicht, en zeker ah Chris
ten."
Onze oude lezer (es?) J. S. te
R. is tevreden over de wel
vaart: „Zo lezende in Blad Zij
kon ik toch ook niet nalaten
mijn bevindingen aangaande de
tegenwoordige toestand te
schetsen. Ik zeg maar: de tijden
zijn 100 pet. beter dan veertig
of vijftig jaar geleden. Wij
moeten dankbaar zijn. maar de
meesten doen mee met de te
genwoordige tijd. De kinderen
krijgen veel zakgeld: zij moeten
toch cola of een ijsje kunnen
kopen in de vrije tijd? En wat
wordt er niet veel voor de
bejaarden gedaan. Sociëteiten
met gratis thee met koek, men
kan sjoelen of wat anders doen.
's Zomers bustochten voor een
klein bedrag en noem maar op.
Zo kan ik nog wel een tijd
doorgaan."
Danken
Mevr. G. V. te H. herinnert
zich nog goed hoe zij in de
crisistijd rond moest komen
met 20,25 steun voor een ge
zin met zeven kinderen. „Wij
zijn door die moeilijke tijd
heengekomen, mager, maar ge
zond. We hebben goed ervaren
dat het de Here mogelijk was
in suikerbieten voedende kracht
te schenken. Wij kunnen dage
lijks danken voor al het goede
dat wij nu hebben. Toch heb ik
steeds geprobeerd iets te spa
ren, ook in krappe tijd, om in
geval van nood te gebruiken.
Volgens mij zijn er heel veel
mensen die daar niet aan toe
komen, omdat zij bijna het hele
loon weg moeten brengen ten
einde allerlei luxe artikelen af
te betalen. Daaraan wijt ik het
ook dat zoveel moeders van
jonge kinderen gaan werken.
Zij willen nu eenmaal van alles
hebben, maar kunnen het fi
nancieel eigenlijk niet doen, en
zoeken zo een oplossing. Vol
gens mij doe je de kinderen er
mee te kort". Zo eindigt onze
briefschrijfster.
Werkende yrouw
Met deze welvaartservaringen
zijn we dan weer rond. Wie op
de laatste brief wil reageren,
heeft mooi de kans: ons vol
gend onderwerp is immers: als
moeder de vrouw er een baantje
bij heeft. Uw ervaringen met
de werkende gehuwde vrouw:
mannen. o m a 'skinderen,
werkgevers, vrouwen, die wer
ken: onze kolommen staan
open. We zijn weer benieuwd
boe het allemaal draait, als me
vrouw „erbij werkt". Tot
schrijfs!
Na het dopen, waarbij de pre
dikant gebruik had gemaakt van
het oorspronkelijke doopformu-
len, e
i had Noach acht zie-
Mevr. C. W. te H.
(Gaarne uw adres!)
Onze zoon van drieënhalf had
het abc geleerd aan de hand van
bet bekende: A is een aapje..."*.
Toen hij eens een radiopredi
kant „Evangelie" hoorde zeggen,
riep hij:
„Dat is toch fout, het is toch
de E van eend en niet de E van
gelie?"-
Mevr. de W. te R.
Mijn dochtertje kwam na een
valpartij hevig bloedend thuis.
Toen ik later haar vijfjarig
broertje vroeg of hij niet erg
geschrokken was, zei hij:
„Ja, ik schoot haast in de
huil."
Mevr. W. te R.
