Dominee als goedheilige
in het bejaardentehuis
Blad
Uw ervaringen
€)pen bri&l
Zet uw CYCLAMEN voor het raam I
°;::r :r„.
ZATERDAG 5 DECEMBER 1961
n& n&chteüjke
sLuiPtocht
JN DE KLEINE en knusse gemeente waar ik voor het
eerst dominee was, stond een bescheiden tehuis voor
ouden van dagen. Het was er gezellig, want de direc
trice wist de goede sfeer te bewaren. Eén keer per week
ging ik er altijd naar toe om een korte kerkdienst te
houden. Na afloop daarvan bezocht ïk de zieken en
dronk een kopje thee bij de directrice. Op zó'n middag
overviel ze mij met een vraag, die me stomverbaasd
deed zitten: „Dominee, nu wou ik u eens wat vragen."
Ik dacht dat er iets zou komen over de pas gehoorde
preek of een zieke. Ik zette mijn meest dienstbereide
en toegewijde gezicht, zo echt van honderd procent tot
uw dienst„Dominee, zou u hier voor Sinterklaas
willen spelen???"
Lelie te Hans-
weert. „Mijn gelaats
uitdrukking moest
veranderd zijn van
volkomen-dienstbereid
naar dat van een
halsstarrig hondje dat
met stijve pootjes
aan een halsband
wordt voortgetrokken.
Tenminste, de direc
trice begon te pleiten
of het haar eigen be
langen gold. Ze zei
zullen het zo leuk
vinden en wat was er
tegen?" Elk jaar werd
er voor iedere inwo
ner een klein cadeau
tje gemaakt. Vroeger
was er ook wel eens
een Sinterklaas ge
weest. Maar dié had
het niet zo aardig ge
daan. Hij had de oud
jes zo medelijdend en
uit de hoogte toege
sproken. De directrice
dacht wel dat het mij
aardiger zou zijn. „Ik
ging zo vriendelijk en
eerbiedig met^ de
Wel, ik was ge
streeld door het com
pliment, maar vond
het vooralsnog niet
overeenkomen
nijn geestelijke s
dighcid. Het kan raar
gaan In de loop der
eeuwen: een geeste
lijke die het beneden
i(|n waardigheid vindt
om voor heilige te
spelen! De directrice
praatte en praatte.
Zij kreeg haar zin.
Met de door haar ver
strekte bljzondcrhe-
den zou ik voor iedere
bewoner een gedicht maken,
't Was half oktober, dus we had
den nog ruim t|jd. Er kwamen
al wat rUm-regels in rnjj op. Al
verjaarde Sint, het was logisch
het bejaardentehuis. Ik was wel
niet van plan om boze daden te
verrichten. Integendeel, de bedoe
lingen waren héél goed, maar de
bewoners van het tehuis mochten
mij niet zien binnenkomen. Dat
zou op deze manier heel goed
lukken. Bovendien vond ik het wel
prettig als geen van mijn ge
meenteleden er zijn tenen aan zou
Alle gedichten had ik bij me.
Welgeteld waren het er zes en
dertig. Voor de bewoners, de da
mes van het personeel en... de
directrice. Want die kreeg ook een
geschenk. Voor de nodige gegevens
over haar had de onder-directrice
gezorgd.
Zoals gezegd sloop ik dus eerst
door mijn eigen tuin. Dat ging
prima. Daar kende ik immers de
weg als in mijn broekzak. Door
het gat in de heg kwam ik ook
nogal gemakkelijk. Daar was ik
méér doorheen gekropen, om op
lenteavonden van de geur der
bloeiende vruchtbomen te genie
ten. De tweede boomgaard zou
meer moeilijkheden opleveren.
Nee. niet het hoge hek, daar klom
ik met gemak overheen. Er bleken
andere problemen op te duiken.
Zelfs letterlijk.
KOEIEN
De eigenaars van fruitboomgaar-
den hebben namelijk in de regel de en ik voelde
ook koeien. Weiland is in deze gemak,
streken vrij schaars. Als de vruch
ten van de bomen geplukt zijn pDICC
u begrijpt het sturen de fruit- DIxIli
boeren hun koeien graag nog een
poosje in het gras onder de bomen.
IN DE ZAK
R_Volgens plan kek» Sint
Nu moet ik iets bekennen. Ik vind elkaar stomverbaasd
koeien bijzonder nuttige dieren, ^en van al me mei:
Hun lichaamsafmetingen, gewicht y„i. ",„„a
en horens boezemen me wél ont-i
zag in. En ja: in die tweede boom
gaard liepen ze.
en Piet „In de zak, Sinterklaas, in de
bij het zak", murmelde Piet. „Juist Piet,
op-hoge- dat dacht ik ook, waar is de zak"?
Piet? Zijn Piet spoedde zich naar de gang. De
el goed terecht? Ik be- zak bleek vol cadeautjes met
De brief,
gedicht er op geplakt.
de brief van de directrice?" Ik Overluid (ooi- de slechthorendste
I moe l Sinterklaas op wei
r zijn doel verlangd hebbei
r dit „comfortabele" verkeers
bord.
dat hijzelf de „liturgie"
bijeenkomst zou moeten verzorgen.
Er schoot mij een prachtgedachte
te binnen. De bejaarden zouden
veel plezier hebben, maar de di
rectrice moest er danig tussen ge- n;et iangS de openbare weg be
nomen worden! Dat had zij r,_ -,
verdiend, toen zij mij vroeg
Sinterklaas te spelen.
Op de vijfde december het gat
was al duister verliet ik stille- een
tjes de pastorie aan de achterkant, was
Ik had al lang uitgerekend, dat ik
Voor ik halverwege was hoor
de ik hun snuiven dichterbij ko
men. Ik wist het: ze hadden
geen kwaad in de zin, waren
eerder nieuwsgierig van aard.
Toch, ik had het er niet erg op.
Ik versnelde spontaan mijn pas
de gedichten tegen mijn borst
geklemd. Ook uit de richting
van mijn doel kwamen er koei
en aan. Ik wijzigde mijn koers
en trachtte in looppas door de
boomgaard te zigzaggen en zó
het hek te bereiken van het
bejaardentehuis.
Koeien kunnen ook een aardi
ge snelheid ontwikkelen: het
leek een geheime atletiekwed
strijd daar in die donkere boom
gaard. Nog maar net kon ik me
op de been houden. Ongewild
doopte ik mijn schoenen zo af
en toe in de natuurlijke bemes
ting en zuchtte van opluchting
toen ik de veilige tuin van het
tehuis bereikte.
kon het volgen) las Sint de ge
dichten voor. Ze waren plagerig,
maar dat viel in goede aarde.
De zak was leeg. Sint herinnerde
zich dat de directrice er in moest.
zelf° willen komen? Uit Daar stond ze dan. als kinderen
Spanje neemt u de grote weg tot die aan wedstrijd zaklopen be-
de brug. Dan linksaf, het ginnen. Gestreng riep Sinterklaas:
had die briclistig
„Lieve Sinterklaas, het is al
veer zo lang geleden dat u bij
>ns bent geweest. Zoudt u t
vierde huis rechts. Marie
Langen, Joost Pieterse, Kees
Wierum, Sophie Dirkse..
wat daar verder volgde aan voo:
en achternamen der bewonersK
Heel veel kusjes
„Zullen we haar dan
van nemen naar Spanje...?" „Neééé
(en riepen lien in koor. Ze mocht uit
9or- de zak. Op de pickup stond een
plaatje gereed met het afscheids-
Annemarie. lied „Dag Sinterklaasje, dag. dag'
van een meisjeskoortje, een
de lach. renplaat. De pick-up wa:
afgesteld. Het werd
Voorzichtig met
die „explosieve"
flessen
afscheidslied brom-
Jij het ontdoen van mijn ver
iets op momming bleken de snorpunten
bruingekleurd van de chocolade
melk. Nog even napraten met de
directrice bij koffie en een glaasje
wijn. Ik nam een slokje maar
kreeg niets binnen. Hoger hief ik
het glas. Het lukte niet ook maar
een druppel binnen te krijgen. Nu
was het de beurt aan de directrice
om te lachen: het was een fop-
glaasje met dubbele wanden.
Volgende onderwerp:
DE WELVAART
De Sinterklaas-vermom
ming kan nog zo perfect
zijn, de kleintjes (ca. twee
jarigen) zien door de mas
kerade de persoon die er
achter schuilt.
Zo schrijft mevr. O. te d.
H.: „Op een Sinterklaasfeest
speelde mijn man als Sint
voor onze kinderen en een
aantal vriendjes en vrien
dinnetjes. Aan het eind van
het feest haalde ik ons bijna
tweejarig dochtertje, dat
ziek was, even naar beneden
om Sint een handje te ge
ven. Ze was totaal niet on
der de indruk of angstig.
Toen ik haar vroeg of het
een lieve Sint was, luidde
het antwoord: Watte móóie Reeds, eerder
Leuke, rare, grootse ervaringen deed onze lezer J. S. te
VI. op tijdens een reis als werkstudent. Hij was salonbe-
iiende en nam tijdens zijn werk de vele gasten aan boord,
neest Amerikanen, goed op: Amerikaanse miljonairs die
lit gekkigheid rond liepen met een damesvestje, levensgro-
e letters op ruggen en borsten. De dames dineerden in
corte broek, gecompleteerd met een vaalblauw jongensba-
eerbiedwa;
wilden door hun dracht doen gelo-
het kamperen waren. Het eten was weel
derig, schrijft hij. Er was in overvloed, daarom bestelden
ze maar van alles en namen daarvan slechts enkele hap
jes, de rest was...voor de vissen. Tonnen van het koste
lijkste voedsel gingen overboord. In Amerika zag hij een
kathedraal bouwen, in 1892 is men er aan begonnen, het
lijkt een gebergte met ravijnen en hoge rotsen, er kun
nen nu 15.000 mensen in en er is een speciale kathedraal-
politie aan verbonden. Het gebouw is voor tweederde
klaar. Zijn ervaring met de welvaart, is het waar, dat we
nog nooit zó rijk, maar tegelijk nog nooit zó arm zijn ge
weest? Hebt u wel eens... uw ervaring met de welvaart
overdacht? Doe het dan nu. want gedurende december gaan
we van eikaars levenservaring leren. Let wel, dat er staat:
ervaring, en géén mening.
Bij plaatsing, u weet het, een van onze drie pockets:
De dokter zegt 1. De dokter zegt 2 of Tipparade. Schrijft
u meteen uw keus? We zijn weer benieuwd.
Duim herkend
schreven wij
Zo ook de ervaring van de
De verklaring van een ken- keer 3 te jj, mjjn dat wij er niet zoveel geld aan
nis (dokter) was dat kinde- jonge jaren werkte ik bij een kunnen besteden, maar de ge
ren 00 deze leeftijd dóór de smid. Voor zijn zes kinderen fchenkjes worden toch aan
ren op aeze ie j j heb eens voQr Zwarte piet trekkelijk gemaakt door de
afleiding heen zien en tiet gespeeld Toen ieder kind iets verpakking en het rijmpje.
wezenlijke herkennen. gekregen had zei mijn patroon: 7n'n r,irnr,i.
„Nu kunnen we Zwarte Piet
Ditzelfde dochtertje zei op bij- wej jn de kachel duwen",
na vierjarige leeftijd, toen mijn daarop de oudste reageerde:
mfn voor Sint had gespeeld^ Ni g want het Kees!
- het aan lijn duim."
Hoe belangrijk voor later het u
Sinterklaasfeest is, merken we neri/Wering
uit de ervaring van een vieren-
zeventigjarige zieke. Zij schrijft: „Ons dienstmeisje zou voor
„Het gebeurde in de laatste Sinterklaas bij ons spelen be- lang geleden speelde mijn vader
maand van de vorige eeuw. Va- gint de gezellige brief van mevr. voor Sinterklaas. Mijn broertje
der was ongeneeslijk ziek, moe- G. van D. te B. „De moeilijkheid van vijf jaar was bij het binnen-
der had het druk met de kruide- alleen was, dat wij niet wisten komen van de Sint onder de
nierswinkel en vijf kinderen be- hoe aan een kostuum te komen, grote huiskamertafel gekropen,
neden de tien jaar. Vader riep het was namelijk in 1945. Ten- Sint deed of hij dit niet bemerk -
mij bij zijn bed en zei: „Aaltje, slotte hebben we een oud laken te. Maar, toen hij eenmaal in een
jij moet vanavond voor je broer- rood geverfd, een baard van wit- stoel had plaats genomen, werd
tjes en zusje iets kopen, jij bent te watten gemaakt, een mijter heel voorzichtig het pluche tafel-
vanavond Sint-Nicolaas". Ik van rood papier geplakt en de kleed een stukje opgetild. En
kreeg ƒ1,25 mee en ging met wat bezemsteel tot staf omgetoverd, verschrikt klonk het: „Ach, Sint
aarzeling naar de winkel om Bij het licht van een klein sche- Nicolaas, heeft u stenen ogen"""
speelgoed te kopen. De winkel- merlampje kwam Sint binnen,
juffrouw hielp mij de ƒ1,25 goed een paar oude zwarte kousen, vol -rax/re. 1
te besteden: een prentenboekje, hooi gestopt, bengelde uit de zak. evreoen
een damspel, een tekenleitje en Vooral onze twee dochters waren
een pop voor het zusje. Toen erg onder de indruk, ons zoontje Mevr. L. t. R. te L. meent dat
bleef er nog een dubbeltje over van twee liep maar een beetje vroeger de kinderen eerder te-
daarvoor heb ik voor mezelf om Sint heen. Ineens pakte hij vreden waren dan nu. Wellicht
een houten pop gekocht, zo'n een slip van de mantel van Sin- op grond van haar Sinterklaas-
dubbeltjes-lijs." Wat waren de terklaas en zei: „Ha. Neina!" ervaring van vroeger? „Ik speel
kinderen blij dat de Sint was (ons meisje heette Reina). De de met mijn zuster voor Sinter-
geweest. ik toonde me zeer ver- zusjes waren echter zó onder de klaas bij een tante met acht kin-
rast met mijn cadeau. Het was indruk, dat ze dit incident niet deren. Eerst waren er truitjes,
mijn mooiste, maar ook mijn eens opmerkten. U begrijpt wel kniekousjes -en wantjes gekocht,
droevigste Sinterklaasfeest, want dat wij. toen de kleintjes in bed «1 natuurlijk ook wat speelgoed,
ik begreep heel goed dat het lagen, nog eens flink gelachen Dan gingen we een half uur
vaders laatste Sint-Nicolaas was. hebben." minstens lopen naar oom en
Ik ben nu vierenzeventig jaar, Mevr. Van D. schrijft verder: tante. De vensters bleven die
maar de blijdschap van mijn „Ik vind het altijd fijn dat het avond open, we kropen laag
broertjes en zusje zal ik nooit Sinterklaasfeest de donkere win- langs de grond en klopten op de
vergeten", aldus mevr. d. J. te tertijd wat opvrolijkt. Ik geloof buitendeur. Als we de kinderen
E. dat het voor het verdere leven dan hoorden zingen gooiden wij
de pakjes door het venster naar
binnen. De kinderen waren dol
van blijdschap, wij gingen later
dan „op bezoek" en moesten di-
xect de geschenken bewonderen.
Ook oom en tante waren dank
baar voor alles, want ze konden
het^ goed gebruiken, het was
uitkomst voor hen."
is dat zij de herinnering hei
dat het thuis gezellig was
Sinterklaas.
Onze kinderen weten ook
rijmpje is een heerlijke
manier om iemand op prettige
wijze op zijn fouten opmerk
zaam te maken."
Stenen ogen
„Heel
Hijgend en beverig van het avon
tuur kwam. ik in de kamer waar
de kledij van de goed-heilig-man
gereed lag. Zwarte Piet de on
derdirectrice legde de laatste
hand aan zijn vermomming. Zij Nederlandse Huishoudraad: Van
ei '"c' ia"6° keek verbaasd-vies naar de vloer- verschillende zijden hebben wij
e' hoefde te gaan, als ik door mijn bedekking. Keurig bruin-grijs af-
eigen tuin ging. Aan het eind gedrukt stonden daar mijn voet- gehoord, dat het nogal eens
daarvan moest ik dan door een stappen op het mooi tapijt. Zwarte voorkomt dat flessen, die kool-
in de heg kruipen; daar lag Piet zorgde voor krant, stoffer en ho,,nffo„
boomgaard. Achter deze hei vuilniabak. Hij reinigde de vloer murhoudende dranken benutten,
5 nog een andere boomgaard, en ik mijn schoenen. Even later uit elkaar springen.
dan kwam je bij de tuin van betrad ik warm en bevend
schroefde aanstelleritus zijn? Nee,
dat zijn beslist mensen die in ge
lukkiger omstandigheden leven:
meer geld, minder kinderen, meer
tijd, minder zorg. Meer contact,
minder eenzaamheid.
^rnrnmaamm
een leuk pakje van
vroeg deze
week de juffrouw van de kapper
toen ik bij het betalen zei:
Rondspattende glasscherven
veroorzaken dan vaak meer of
minder ernstige verwondingen.
Dit zou vooral voorkomen bij de och, geef
grotere flessen, de zgn. gezins- nachtcrème...
flessen. Hoewel informatie bij „Een leuk pakje? Daarvan?" zei
verschillende instanties ons niet ik wat verwonderd.
aan cijfers hierover heeft kun- -Nou Ja"
nen helpen, hebben wij reden dat
i, dat het sprin-
siek wordt er op deze dagen veel
van ons gevraagd. Geestelijk heb
ben we in momenten van
schrijven. En niet preken i
het daglicht nauwelijks door- want vergelijken is onvruchtbaar
tubetje dringt, als je het gezellig wilt en n00it geheel juist. Ik kan ook
hebben weinig reserves te maken jk weet evengoed als u
en dit wordt versterkt door de heid en moedeloosheid,
„het kon toch wijze waarop de reserves worden terstaan bij anderen, va
1 zichzelf iets cadeau wil
de geven".
onhandig-
precies het
Er zijn weinig
bloeiende planten
die ons zó de hele
winter gezelschap
houden als de Cy
clamen. De grote
aanvoer vindt
vanaf oktober
plaats, maar tegen
Kerstmis stijgen
vooral de witte
Cyclamen enorm
in prijs. Daarom
kunnen we beter
nu al een Cyclaam
aanschaffen, die
heus met de
Kerstdagen nog
in volle luister
prijkt; het scheelt 01
guldens.
en niet op de knol gieten. Het
moet wel lauw. maar niet
warm zijn. omdat het direct
met de aarde in aanraking
Rusttijd
En wilt U er echt langer ple
zier van hebben, zet de plant
dan niet in een donker hoekje,
maar dicht voor het raam.
s Zomers kan ze niet goed
ettelijke Een nieuw kleinbloemig, rij,
bloeiend Cyclamenrastrok ze,
de aandacht op de najaarstentooi
stelling te Aalsmeer. De kleur e.
de winter ninger,
verdragen,
hindert het
er voor beschikbaar hebt. Het
gaat nu in de eerste plaats om
licht. Verder houdt
claam niet
warmte
uur niet alles verbruikt is wordt
H de rest weggedaan, omdat de
hoge en droge plant vooral niet constant in
zij volmaakt te- g
vreden met een temperatuur rotting ook
van 1015 gr. C. zlJn-
Een eigenschap van deze
plant is dat zij moeilijk water
opneemt dat kouder is dan de mest, die helpt de bloei
omgeving. Bovendien kan de lengen. In een centraal
knol gaan rotten door J J
water en speciaal war
in het hart van de plant ge
geven wordt. Ons bevalt nog
altijd het beste om de Cycla.—
Als we een Cyclamen kopen
letten we er op dat er zich nog
volop knoppen in verschillende
stadia op bevinden, des te lan
ger zullen we van de bloei
genieten. Wanneer zich geen
knoppen meer vormen is de
plant aan de rusttijd toe en
zetten we haar in een koele
kamer voor het raam, waar
aanvankelijk niet meer gegoten
of gemest wordt. Het oude blad
mag gerust verdorren, maar zo
dra zich weer jonge blaadjes
hergroei ook
In de maand me
ze de buitenlucht, 1
geen tuin of balkon bezitten om
de pot in te graven, houden we
haar licht en luchtig in huis,
met een bescherming tegen zon.
Verpotten is wel aan te raden
en dan in voedzame grond, b.v.
3 delen bladaarde, 2 delen oude
koemest, 1 deel turfmolm en
scherp zand. Koemest is
nwoordig ook in droge staat
bij de zaadhandel verkrijgbaar.
Bij het oppotten de bovenzijde
van de knol nie
bedekken.
gen van flessen vaker voorkomt Och
dan men officieel aanneem,. wc
Gelukkig gebeuren er blijk- geven onszelf nuttige dingen.
Tandpasta nodig? Bekers gebro-
baar niet *.0 taak ernstige on- ken, Biikopener verloren? Hand-
gelukken bij, maar de kans doek voor het fonteintje aan flar-
blijft toch bestaan en daarom is den?0?cJ1\T-,h^t aan »e week
van Sint Nikolaas en laat er een
voorzichtigheid geboden. mooi pakje van maken: dank u
Sinterklaasje! Voor Moeder. Voor
In het buitenland beschikt men mama. Voor de huisvrouw. Nuttig,
wel over gegevens over veroorzaak nuttig, nuttig,
te schade. Zo lazen wij in het
Amerikaanse maandblad „Consu- Een theemuts. Moesten we toch
mer Bulletin" van augustus 1963 net hebben, de andere lekte een
een duidelijke waarschuwing on- soort watten. Nylons, nooit genoeg,
der de titel „The soda bottle - a ook al bedankt. Alle wegen leiden
home hazard", waaraan wij het tot Moeders hart. De weg van de
volgende ontlenen. cosmetica. De weg van de huis-
De „soda-bottle" ,0e Nederland- D? „M Tc
,e laai kent voor dit soort dranken ]in SUanje de s,ek
vegen uitkien als op een
«preken in het algemeen van kool- lei ki;kt de huisvrouw
zuurhoudende dranken, waaronder t:3
begrepen worden o.a. sodawater,
aangesproken: als jij niet wilt dat tegen geslotenheid,
de kachel straks uit is.... moeder zjjn in situaties, r
de rits is uit mijn rok.... mag ik verkeerde doen op het verkeerde
binnen spelen... mag ik buiten spe- ogenblik, ja. dat is nu juist mijn
da(?hJ tu opf.tafdlg' lei?:-; ï"oeder hij plaagt mij... Je enige kracht: ik begrijp het. Pas
alles wat ze kreeg
koolzuurhoudende Jrtjörankem a'a'nkbïïr Ss - to nodig .Mii
i bij flinke
prefereert
morgens lauwwarm water op afgesneden.
de schotel te geven. dat.
in half-
kunnen
spoediger het euvel tegen oktober binnen gebracht
gele blaadjes en^ verdorde worden en langzamerhand aan
hogere temperatuur wen-
verdrogen
koud warmd vertrek drogen de plan-
bloemen. Deze worden nooit
wordt over het algemeen niet
als een „gevaarlijk wapen" be- wie kr€eg het onnodige, frivole
schouwd, maar dat kan hij zeer cadeau? En wie. als ze dat kreeg,
wel worden, als met bepaalde vond het niet heel even overbo-
voorzorgsmaatregelen in acht wor- dig? Want zo zijn we! Ik zou dol
den genomen. graag aan iedere Open Brief
Het is niet algemeen bekend, dat vriendin in de maand december
flessen met een dergelijke inhoud fen vr,je dag geven, echt een hele
uit elkaar kunnen springen en .vrije dag voor haarzelf, maar
verwondingen veroorzaken. In "et. IS ze®r de vraag of ze zou
Amerika zijn in 1962 tien gevallen weten wat ze ermee moest doen,
voor de rechter geweest, waarbij °r ze n®m met overbodig zou vin
van ernstige verwondingen sprake ded— 20 zijn we. We haten
was het nuttige af en toe, en als we
het krijgen, zijn we er gek-tevre-
Het blad geeft enkele aanwijzin- den mee want we weten wat we
gen hoe men als regel ongelukken er mee moeten doen.
kan voorkomen:
REN reis naar Griekenland of
A. vermijd plotselinge tempera- J_/ Amerika helemaal voor jezelf
tuurswisselingen; je gaat maar en zoekt het Jmaar
zou menigeen verschrikken, en
i andere leefwijze: ga
snijdt het brood, je port de huis- toen ik zag wat ikzelf al niet e
Ik wil een bende dingen
ik niet krijg. Krijgen doe ik, als
het puntje bij het paaltje komt, en
dat niet alleen in de Sint Nicolaas-
week. alleen de dingen die ik toch
al heb. Er zijn mensen die ontzag
lijk graag dingen willen hebben en
dingen willen geven, aan hun
vrouw, aan hun kinderen, rondom.
Maar ze kunnen geen ijzer met
handen breken.
Er zijn ook mensen die hun
vrouw en kinderen (of man en
kinderen natuurlijk, vul maar in)
dolgraag iets zouden willen ont
houden: hun eigen tekort, bijv. een
moeilijk humeur, of snel opko
mende zwaarmoedigheid, of ge
brek aan vechtlust maar hoe zij
ook tobben, het wordt niet veel
beter. O, hoe begrijp ik dat Heel
gauw ligt het oordeel klaar: dat,
als je maar geloofde, het allemaal
beter zou gaan. Maar ik zie men
sen geloven en liefhebben, en niet
temin blijft het leven moeilijk te
dragen. Dat kan. Weet u waarom
dat kan? Omdat God, met eerbied
gesproken, niets heeft van Sinter-
ziin die klaaf' °mda^ -wij bij God niet
zijn_oie eerst 0n2e pakjes mooi kunnen la.
ten verpakken wij moesten ze
toch hebben en dan zeggen:
dank U. God geeft ons niet het
gewone, nuttige, waarmee wij het
gesloten fles i
bene nog andere
je nodig hebben, verdrietige
sen, triomfantelijke mensen, lui
die je links en rechts moet aanho
ren, dan zeg je echt op een mo
ment: gegroet, 't is op.
En dan en daar komt het nu
pen je een brief aan Christii.e,
en je vertelt het. En soms is er
voor mij dan die wonderlijke sen
satie: ik merk dat de vriendinnen
die (zoals dat heet) tegen mij
„aan" schrijven, toch altijd
tjes veronderstellen
draaiende beweging uit de knol
mate het buiten kouder wordt, getrokken. Zo mogelijk zetten knoppen te voorkomen
...0 _r kan zijn. Het moet
namelijk door de koude door de
pot opstijgen en is juist op
goede temperatuur wam
de wortels bereikt. Als
de plant niet
ar een radiator onder staat
behalve water op de schotel Iloh volkomen geluk-
het geven we hier ook bovenop kig.
een water, dat we rondom de knol
t het, tussen 10 en 15 gr. C.
A. C. MULLER-IDZERDA
Z. bewaar de fles op een koele
plaats, maar waak tegen bevrie-
D. is de inhoud van de fles bevro
ren, laat hem dan geleidelijk
ontdooien op een plaats,
verander je dagprogramma, handiger
eventueel uit elkaar springen liever
i andere kerk,
mes mensen, en vooral vrou-
n, in een leegte brengen. Wa
je moeten zeggen? Wat zou je
n overdag moeten doen? Wal
je nu in een andere kerk
moeten gaan beluisteren? Nee, dan
rustigst uit zijn, waarin wij
toch maar weer schikken. Nee,
God geeft ons die vrije dag, dat
leeggezogen vacuum, God zegt: als
jeblieft. hier jouw probleem, jouw
leven, geef het vorm, geef het
elan. steek het als een vlag in de
lucht, laat eens zien hoe je leeft
ik anders l1164 wat Ik je voorleg: je verbro-
ja. dat ken verloving, je zwaarmoedige
.xolijker, je zieke kind. Daar waar je
het opvangen, wat niet dacht dat alles ophoudt daar be-
altijd beter dan de Sint het pas.
oorai, maar ook vlotter, vrolijker,
ander. Soms ook denken ze dat ik
minder tob of dat ik een maniertje
onder uit te komen,
het gewone leventje.
geen schade kan veroorzaken. Het is vooral uit dat gewone le
ventje dat het zoveel klachten i
weet om er onder uit te komen, in n
ieder geval een ..know how" bezit J y
je kunt dan toch maar weer voort,O
nietwaar? Dat
gesloten fles gent in december. De maanden heen, al die vrolijke gezichten'
er met ons vandoor. Phy- Dat kan toch niet allemaal opge-
Pantoffels
Nu een tip van mevr. B. te P.:
Bekleed een paar oude pantoffels
met rode stof en borduur er n
gouddraad een kruis op.
voorkomt u dat de kinderen
aan uw schoenen herkennen! Be
nauwd had dhr. P. te 's-G. het
toen hij als Sint in een winkel
stond en er nog een Sint ver
scheen. De winkelier redde de
situatie door dhr. P. zolang ach
ter de winkel te „verstoppen".
Tot besluit een eresaluut ac
een kennis van mevr. H. K. te
B. die al vijfentwintig jaar
voor Sinterklaas speelt in het
dorp waar zij woont. En dat er
nog steeds mensen zijn die niete
weten dat zij het is die voor
Sint speelt, getuigt wel het
feit dat zij een paar herensok
ken als geschenk kreeg alsme
de een pakje sigaretten!
Met deze ervaringen als Sin
terklaas besluiten we op 5 de
cember. Het volgende onderwerp
is Uw ervaring met de welvaart.
Nu rekenen wij op een stel snel
le reageerders, zodat we volgen
de week kunnen beginnen met
ons nieuwe onderwerp. We ho
pen op het belichten van vele
facetten van dit omstreden on
derwerp. Doktoren, maatschappe
lijke werkers (sters), dominees
dit verband iets te
hebt i
zeggen? We wachten
tot schrijfs.
UIT DE
KINDERMOND
Toen
in S. woonden
namen wij ons zoontje van twee
jaar wel eens mee naar de Hcma.
Als hij erg zoet was geweest, kreeg
hij wel eens een kleinigheid uit de
speelgoedafdeling. Onder invloed
hiervan profaneerde hij zijn kin
dergebedje tot:
maak i
laak i
opdat ik in de Hema koorn."
Dhr. A. H. te V.
„Zeg Oma, als een koe op een
koe op een weiland loopt en er
geen sloot is om uit te drinken
dan kan zij toch uit haar uier melk
;n hoeft zij toch geen dorst
In het
Mes
H. L. te R.
Dierenpark stonden w«
ccu ko°' waarin een arend
>p een paal stond. Plotseling rekte
iij zich en strekte zijn beide vleu-
els uit. André van drie zegt: „Oh,
kijk eens, hij trekt z'n
