HOI
Geen voorbarige uitspraak
zegt kardinaal Alfrink
ELKE DAG ETEN VOOR
15.000 KINDEREN
Gebedsgenezer Roberts
trok duizenden mensen
In drie
gebouwd
Driedaagse kruistocht in Nederland
Een woord voor randtuv.
Amerikaan met
een eigen
universiteit
Les van Israel kan om
misschien iets leren
Christelijk Volksonderwijs
niet meer louter hervormd
ZATERDAG 31 OKTOBER 19*
Geboortenregeling op concilie
Kardinaal Alfrink heeft giste verblijding
ren op het concilie gezegd, dat er jf*
bij velen gehuwden, bij rooms
katholieke wetenschapsbeoefe
naars en niet weinig theologen
oprechte twijfel ontstaat omtrent
de argumentaties, die worden op
gezet om aan te tonen, dat alge
hele of periodieke onthouding de
menselijke en zedelijk verant
woorde manier van geboortere-
gelin gzou zijn.
e verrijzenis behoort
het christendom. God
heeft geen vreugde aan de verdrukking
De situatie is te ernstig, dan dat de
kerk een overhaaste en wellicht voor
barige uitspraak zou kunnen doen, zo
vervolgde hij. De kerk moet aan de ene
kant bezorgd zijn om de handhaving van
de goddelijke wet, maar aan de andere
kant ook om de reële menselijke pro
blemen. Daarom moet zij een heilig en
nauwgezet onderzoek instellen, zodat
ieder er van overtuigd kan zijn, dat de
kerk, hoe ook haar antwoord moge uit
vallen, de kwestie met grote liefde heeft
onderzocht en met gebruikmaking
alle middelen, die de divei
pen kunnen aanbrengen.
Mijn vader was bakker
Na dit genuanceerde, voorzichtige be
toog viel de toon van de twee volgende
sprekers wel erg op. Het waren twee
curie-kardinalen, Alfredo Ottaviani en
de Ier Michael Browne.
,,Mijn vader was bakker en had twaalf
kinderen", zo zei kardinaal Otta'
secretaris van het machtige heilige of
ficie. ,,Ik was de tiende en nooit hebben
mijn ouders betwijfeld aan de godde
lijke voorzienigheid." Hij noemde tal
van bijbelse voorbeelden om aan te
tonen, dat de goddelijke voorzienigheid
steeds voor kinderrijke gezinnen zorgt.
„Kan het mogelijk zijn, dat de kerk
eeuwen zou hebben gedwaald?" zo vroeg
hij.
Kardinaal Browne zei, dat het eerste
doel van het huwelijk is het voort
brengen en opvoeden
Kardinaal Alfrink pleitte dan ook
de instelling van een commissie
deskundigen, om deze kwestie te onder
zoeken. Deze co
duidelijke zekerheid verschaffen betref
fende de kennis van de juiste inhoud
van de goddelijke wet. Want eerst dan
kan de kerk de gewetens van haar ge
lovigen hetzij binden, hetzij ontlasten.
Het verdient zelfs aanbeveling, aldus
de Utrechtse aartsbisschop, om deze
commissie een permanent karakter te
geven, gezien de uiterst snelle ontwik
keling van de wetenschap. Deze com
missie zou dan moeten bestaan uit des
kundigen op wijsgerig, theologisch en
exact-wetenschappelijk gebied.
Vervreemding van de kerk
Kardinaal Alfrink sprak tijdens de be
spreking van het laatste hoofdstuk van
schema 13. Hij wees op de angsten en
huwelijksmoeilijkheden van vele gelo
vigen, die nogthans van goede wil zijn
en alle verplichtingen van het huwe
lijksleven edelmoedig wensen te volbren-
?en. Vaak zyn deze moeilijkheden aan-
eiding tot een zekere vervreemding
van de kerk. Zelfs kan de huwelijks
trouw in gevaar komen.
Toch mag de kerk terwille van men
selijke moeilijkheden de goddelijke wet
nooit veranderen, aldus kardinaal Al
frink. De kerk kan en mag niet toege
ven aan een sltuatic-ethiek, die voor
sommige gevallen waarlijk absoluut-
ethische normen buiten werking stelt.
Bovendien azl ik steeds blijven pro
clameren. aldus de Nederlander, dat het
offer en de askese mede tot het wezen
zelf van het christendom behoort.
Maar niet alleen het kruis, ook de
kinderen. Er
bestaan wel '„bepaalde moeilijkhed>
aldus kardinaal Browne, maar die moet
etenschap-de wetenschap oplossen en niet de theo-
logie. De kerk moet de resultaten van
de wetenschappelijke onderzoekingen af
wachten.
Een Spaanse bisschop, die namens 126
moet allereerst I collega's sprak, zei, dat grote gezinnen
een bron zijn van vele roepingen tot
het priesterschap en het religieuze lev
De discussies over dit onderwerp zijn
nu gesloten. Na een herfstvakantie
men de bisschoppen woensdag weer
De gamellen staan gevuld klaar,
leder ogenblik kunnen de drie
vrachtwagens voorrijden om het
eten naar de meer dan honderd
uitdeelposten te brengen, waar
15.000 kinderen zullen worden
gevoed. Drs. Sipko de Boer
houdt nog een laatste controle,
samen met zijn assistent Cheung
Pui-yeung, die hem nu opvolgt.
Cheun Pui-yeung is een Chinese
oorlogspiloot, die na de oorlog
handelde in schroot, toen theo
logie ging studeren en die toen
hij daarmee klaar was. besloot
dat het even belangrijk kan zijn
om magen te vullen als harten.
Sipko de Boer terug uit flongkong
Sipko de Boer is terug in Ne
derland. Bijna drie jaar lang
heeft hy gezorgd dat iedere dag
opnieuw duizenden slecht gevoe
de en ondervoede kinderen in
Hongkong een warme maaltijd
kregen. Het was een van de wij
zen waarop de kerk zich in de
moderne wereld presenteert. De
Gereformeerde Kerken stelden
deze dertigjarige socioloog voor
dit werk ter beschikking en in
drie jaar tijds heeft hij een goed
lopende, lekker geoliede organi
satie in elkaar gezet. Zij liep zo
goed dat liy haar met een gerust
hart kon overlaten aan zyn Chi
nese assistent Cheung Pui-yeung.
Hongkong, de Bri kroonkolonie is
voor vele duizenden Chinezen in de af
gelopen jaren de „Banier van de vrij
heid" geworden. Zij hebben dit kleine
gebiedsdeel overstroomd met hun dui
zendtallen. En tussen de vele duizen
den die in kommervolle omstandighe
den voor hun bestaan moesten vechten
kwamen de kinderen in het bijzonder
in verdrukking.
Onder leiding van de anglicaanse bis
schop R. O. Hall kwamen enkele men
sen bijeen om de situatie te bespreken.
F.r moest iets gebeuren. Een comité
werd gevormd. Het ideaal was: Iedere
dag een warme maaltijd voor duizen
den kinderen. Hoeveel kinderen moeten
geholpen worden. 'Toeg een van de
leden. Een haastige en beperkte enquê
te kwam tot de conclusie dat er zeker
jaar
organisatie
°Pë
(Van onze kerkredactie)
70.000 kinderen te weinig te eton kre
gen.
Hongkong Children's Meals Commit
tee zag de nood. Het had plannen,
maar voor de uitvoering was geld no
dig, veel geld. Er werden besprekin
gen gevoerd. Amerikaanse kerken wil
den voor voedsel zorgen. De Britse
Raad van Kerken wilde bijdragen in
de financiën. Maar nog was men er
niet. Tot in Nederland de Gereformeer
de Kerken toezegden om een leider
voor dit werk te zenden en te zorgen
overgangssubsidie van 185.000
gulden per jaar tijdens de eerste drie
jaar om dit werk op poten te zetten.
De jonge, pas getrouwde Sipko de
Boer werd gevraagd om deze taak op
zich te nemen. Zijn vrouw moest nog
haar kandidaatsexamen Frans afleg-
Beroepingsiverk
Ned. Hervormde Kerk
Beroepen te ouderkerk aan de IJssel,
S. de Jong te Houten; te Barneveld
ivac. B. Eysenga), JV Smit tc Werken
dam.
Aangenomen naar Gieten. A. J. Hol
lander te Anloo; naar Giessendam, G. C.
Post te Brandwijk, die bedankte voor
Oosterwolde (Gld..); naar Putten (wijk-
gem. 3; toez.), J. Smit te Lopik.
Geref. Kerken
Beroepen te Almelo (vac. dr. A. Wind),
A. IJkema te Putten.
Chr. Geref. Kerken
Beroepen te Werkendam. B. Bijleveld
te Bussum: te Ermelo, W. Heerman te
Nunspeet. die bedankte voor Vleardingen.
Geref. Gemeenten
Beroepen te Capelle aan den IJssel, C.
Harinck te Utrecht.
Vrije Evang. Gemeenten
Beroepen te Kampen, P. E. van Sta
veren te Oude Bildtzijl.
(D
ons. Dat is beslist niet waar. Aan een
hongerlijdende stam |in Noord-India werd
een vervangingsmiddel voor rijst ter be
schikking gesteld, rrlaar de mensen wil
den het niet eten. Pas toen de helft van
de stam van de honger gestorven was
begonnen de overlevenden aarzelend aan
het nieuwe, en beslist uitstekende voed-
Met behulp van Amerikaanse en Chi
nese diëtisten werd een menu samen
gesteld dat afgestemd was op de smaak
van de kinderen, dat een voedselwaar-
de had die de helft bedroeg van het
aantal calorieën dat een Chinees kind
van tien jaar per dag nodig heeft, en
dat te betalen was. Baanbrekend werk
moest op dit punt verricht worden, want
de Chinese diëtistiek staat nog heel erg
in zijn kinderschoenen. De maaltijden
werden verstrekt aan kinderen van zes
tot 14 jaar.
Als Christus de gelijkenis van de Zaaier verteld heeft, zegt
waarom Hij in beelden spreekt. Het lijken vreselijke woord?
Hij spreekt zo opdat, en Hij citeert het Oude Testament:
ziende zien en niet bemerken en horende horen en niet i
staan, opdat zij zich niet bekeren en hun vergeven word
Dat lijkt een hard woord. Hebt u ooit een dominee ho
zeggen dat hij-bewust onbegrijpelijk preekt, opdat er ma
geen mensen tot bekering zullen komen? Natuurlijk niet.
mag hij zelfs niet. Maar waarom sprak Christus dan ivel
Had Hij niet ook in het begin geroepen: „Bekeert u, want
Koninkrijk Gods is nabij." Uit die woorden alleen al zou
we moeten begrijpen dat er iets bijzonders aan de hand is.
Van wie zegt Christus dat zij ziende zien. maar niet
merken" mogen. Het staat er duidelijk: „Tot hen, die bu'
staan komt alles in gelijkenissen." En ivaarom stonden
buiten? Omdat zij in liet begin geen gehoor hebben g'ege\
aan de oproep van bekering. Zij hebben de boodschap gehooij
toen het nog tijd was, maar ze hebben hun oren dichtgeston
Zij hebben Zijn wonderen gezien, toen het nog niet te laat tod
maar zij hebben hun ogen toegedekt. Zij wilden niet horen j
zij wilden niet zien. En nu is het te laat om nog ie horen j
te zien.
Het is zo geweldig belangrijk, wat wij met de boodschap u|
het evangelie doen. Zoals iemand die alle dag de radio a<j>
heeft staan, hem niet meer hoort; zoals iemand die naast ei
station woont de treinen niet meer hoort; zo kan het ook ga^
met het evangelie. Wie altijd hoort, maar weigert neer L
knielen en te zeggen „mijn Here en mijn God", hoort op eèi
gegeven ogenblik niet meer. Daarom roept de bijbel ons <r
vandaag, nu het nog tijd is, tot God te gaan. Morgen zijn ui
misschien horende doof en ziende blind. f.
We lezen vandaag: Romeinen 15 vers 14 tot 33.
We lezen morgen: Romeinen 16 vers 1 tot 16.
Selectie
Toen hij in Hongkong arriveerde was
nog niets. Het werk moest van de
grond af aan opgebouwd worden. En
zelfs de fundamenten bleken niet hele
maal te voldoen. Het comité begreep
dat, wilden niet alle goed-gevoede kin
deren hun ondervoede vriendjes van de
gamellen wegdrukken, er een norm ge
steld moest worden Het voedsel zou
worden uitgereikt via de scholen en via
organisaties die werkelijk toezicht op
de uitdeling konden uitoefenen. Besloten
werd dat alle kinderen uit gezinnen
waar de vader minder dan 22,75 per
maand verdiende in aanmerking kwa-
ien voor de gratis maaltijd.
Maar hoe goed bedoeld ook, deze
orm werkte niet. Vele ouders waren
analphabeet en wisten niet eens hoeveel
zij verdienden. Anderen hadden wissel
vallig werk. De scholen die toezicht
hadden op de uitdeling van de maaltij
den vonden het vaak maar al te moei
lijk te moeten bepalen welke kinderen
welke niet in aanmerking kwa-
„Mensen, laat ik u bemoedigen
vanavond. De Heer is hier om zijn
genezende kracht uit te zenden. Ik
heb dit zojuist in de gebedskamer
ervaren. Iemand, die jarenlang
plat moest liggen, kon plotseling
lopen."
Het was de 46-jarige Amerikaan Oral
Roberts, die dit gisteravond juichend in
de Utrechtse Margrietzaal uitriep, waai
duizenden mensen uit het hele land ver
zameld waren om de opening van zijn
driedaagse gebedskruistocht bij te wonen.
De evangelist is na wijlen Hermann Zaiss
en de nogal wat opschudding ver
oorzaakt hebbende T. L. Osborn <195o>
de derde gebedsgenezer, die na de oorloe
naar Nederland gekomen is om met een
staf van medewerkers massa-bijecnkom-
sten te organiseren. Hij verblijft hier op
uitnodiging van de Broederschap van
Pinkstergemeenten, in samenwerking met
de Vereniging van voi'e-evangelie-zaken-
lieden. Hoewel de Margrietza->1. die tot
het Jaarbeurscomplcx aan de Croeselaan
behoort, niet afgeladen vol was. ver
klaarde Roberts dik tevreden over de
opkomst te zijn. Vanavond en morgen
avond, als opnieuw in de zelfde zaal
wordt opgetreden, wordt een nóg grotere
drukte verwacht.
Zelf niel
(Van onze speciale verslaggever)
Roberts met zijn helpers
groot dat h<
t Neder-
belse zegengroet: „G dan henen i
de", mee.
In een preek over de hoofdmc
Kapernaiim, die bij Jezus voor z'n
zieke dienstknecht pleitte (Mattheus
8). had Roberts er voortdurend y
de nadruk op gelegd dat het niet
uitsluitend om de genezing van het
lichaam ging. Ook de ziel en de geest
moesten genezen worden, m.a.w.: er
moest geloof zijn. Dit geloof moest
uitstralen, als het ware naar boven
uitbreken, als er een contactpunt (zijn
handen) was.
Ook'had hij gesteld dat de genezing
onmiddellijk, maar ook na een dag, een
maand, of zelfs een jaar zou kunnen
plaats vinden. Hij haalde hierbij zijn
eigen geval aan. In 1945, toen hij ster
vende aan tbc zou zijn geweest .v-as hij
door z'n broer naar een gebedsgenezer
gebracht. Hij had sterk in God
en in zijn genezing geloofd, behoudens
tijdens een crisis, waarin hij de moed
dreigde op te geven. Z'n moeder had
hem toen weer opgebeurd en hem eigen
lijk z'n geloof terug gegeven, waarde-
hij ook de voortzetting van z'n genezing
behouden had. Pas een jaar na het be
zoek aan de gebedsgenezer was hij ge
heel van z'n slopende k'
De Boer nam contact op met de uni
versiteit van Hongkong. Dokters en
maatschappelijke werkers werden te
hulp geroepen en uiteindelijk werd een
vorm gevonden. Het gewicht van een
kind is afhankelijk van de lengte. De
lengte heeft weer met de leeftijd te ma
ken. Zo kon een statistiek worden opge
steld waaruit men af kon lezen hoe lang
goed gevoede kinderen waren op een
bepaalde leeftijd.
Kinderen die aan de lengte en het ge
wicht niet voldeden kregen recht op een i
warme maaltijd. Men wist dat cr altijd
er altijd een bepaald percentage kinde
ren is dat van nature, omdat zij klein
van stuk zijn en zullen blijven, onder
de maat waren en misschien geen be
hoefte hadden aan de maaltijden, maar
dat nam men maar op de koop toe.
Men had een bruikbare norm gevonden.
En door die bruikbare norm was het
weer mogelijk om corruptie te voorko-
Dieet
Natuurlijk begon al het werk met
het inrichten van een keuken, met het
organiseren van uitdeelposten, met het
aanstellen van personeel. Maar de
koks moesten koken: de gamellen
moesten gevuld worden. En de grote
vraag was: Hoe moet zo'n maaltijd
voor Chinese kinderen er uit zi
Er stonden voedseloverschotten uit de
Verenigde Staten ter beschikking. In
Rood-China kon goedkoop en goed
vlees gekocht worden. Sardientjes
kwamen uit Japan. Maar hoe moest
het menu er uit zien, en hoe kon af
wisseling aangebracht worden in hei
menu?
Denk maar niet dat hongerige kinde
ren alles eten, vertelde drs. De Boer
JVu zelf doen
En langzaam maar zeker, met vallen
en opstaan, met soms een naar eigen
gevoel veel te streng maar absoluut
noodzakelijk vasthouden aan de ge
stelde normen, werd een organisatie op
gebouwd. Zodat uiteindelijk drs. De Boer
tegen zijn medewerkers kon zeggen:
Nu kunnen jullie het zelf. Het wordt
tijd dat ik weer iets anders ga doen.
Tevens zeiden de Gereformeerde Ker
ken: Alles loopt nu. er is geld in kas
voor het gehele volgend jaar. We heb
ben bereikt met onze financiële steun,
wat bereikt moest worden. Nu is het
uw taak om verder te gaan. Wij willen
het geld dat wij jaarlijks ter beschik
king stelden in de komende jaren graag
steken in andere projecten opdat nog
•neer nood gelenigd kan worden.
Toen drs Sipko de Boer onlangs ver
trok liet hij bij het comité de kant en
klare plannen achter voor een finan
ciële actie in de kroonkolonie zelf, vol
gend jaar. Er is tevens al de toezeg
ging dat het Britse Rode Kruis verder
wilde helpen. Hij kon met een gerust
hart gaan. wetende dat het werk in
goede handen was. Iedere dag rijden nu
drie vrachtwagens naar de meer dan
honderd uitdeelposten om 15.000 kinde
ren eten te brengen.
Wat gaat u nu doen, vroegen we
hem. „Ik weet het nog niet," was zijn
antwoord, „maar ik ben er van over
tuigd dat de hulp-actie van de Gerefor
meerde Kerken wel iets voor me te
doen zal hebben. En anders kan ik
altijd uitgeleend worden aan de Inter
kerkelijke Hulpverlening van de We
reldraad van Kerken. Mijn-dochtertje
is vijf maanden oud en zolang-ze nog
geen zes jaar is, willen mijn vrouw
en ik ons graag laten gebruiken, waar
nok ter wereld."
Herv. Raad voor Kerk en School
Referaat prof. dr.
Ph. J. Idenburg
(Van onze onderwijsredactie)
De vice-voorzitter van de Raad
voor zaken van Kerk en School
vanwege de Nederlandse Her
vormde Kerk, prof. dr. J .Sperna
Weiland, heeft gisteren in Utrecht
op de jaarvergadering van de
raad uitvoerig aandacht geschon
ken aan een onlangs verschenen
brochure over het openbaar en
daarmee gelijk te stellen onder
wijs in ons land.
en poging tot geeste-
s samengesteld door
arin vertegenwoordi
gers zitting hebben van de centrale com
missie voor het vrijzinnig protestantisme,
net Humanistisch Verbond, de Neder
landse Onderwijzersvereniging en Volks
onderwijs., Prof. Sperna. Weiland-,zei, dal
hij ondanks al zijn bedenkingen en enig
voorbehoud („als de hervormde Raad
aan de brochure had meegedaan zou de
doelstelling humaniteit beter theologisch
zijn verantwoord") dankbaar is voor het
Oral Roberts liet over zijn geloof er
zijn verwachtingen geen misverstand be- -
staan. Hij is van mening dat God dc
zieke mens op het gebed van derden
onmiddellijk kan genezen en dat hij als
tussenpersoon mag optreden ..Zelf heb ik
geen geneeskracht", verduidelijkte hij
steeds. „Alles wat ik doe. doe ik in de
naam en door de kracht van de Heer
Roberts steeds. „Ik kan het niet alleen
iedereen moet zich concentreren en mee
bidden. Is God ook in de zaal? Laat me t
horen! Ja, van allemaal!"
Een donderend „Ja! klonk op, nadat al
deze in het Engels gesproken woorden
door een snel reagerende tolk waren
vertaald
„Gebedslijn
Ondertussen bewoog zich in de „gene-
zingslijn" - ook wel „gebedslijn ge
noemd - een lange file menselijke el-
doven. alles was er bij. Ook andere
mannen, vrouwen en kinderen met^ Kwa
len moeders droegen zelfs baby's aan
liepen, of strompelden in trance
de brug. waf- gg—4j
De toeloop
speciale wagens had ingesch-^eld. Op de
parkeerplaats stonden verschillende am
bulance-auto's te wachten. Invalidenwa- oral Roberts is in de Verenigde Staten
gentjes waren er ook te over. de vermaardste gebedsgenezer. In Tulsa.
ot. nm (:.n uur waar ook Osborn zijn hoofdkwartier
De gebedsgeneze ,b. heeft, is hij het centrum van een evange-
listisch bedrijf, dat in een 2,5 miljoen dol-
1 hersteld.
Vermoord
De zaal wa
de, dan weer getuigende mensen. Hei
„Prijst de Heer!", de „Halleluja's" en dc
„Amen's" waren niet van de lucht.
Handgeklap en handopheffing begeleid-
den de samenzang van blijmoedige strijd- houders
liederen. Op het podium fungeerde een henen op
groot aantal voorgangers als gangma- am- - weer niet.
ker. „Jezus, genees!" riep Roberts steeds. En
„U moet me helpen, broeders", zei 1 bij het weggaan, kreeg iedereen de Bij-
ophield enkele Amerika -
Nederlanders namen toen zijn
taak over had voor elke stumper, die
langs kwam. een persoonlijk woord, nij
greep de mensen bij de hals. of legde een
hand op hun voorhoofd.
Ik voel een kracht door me heen
gaan!" verklaarde hij onophoudelijk.
„Voelt u het ook"1 Wat is er met u
gebeurd?"
Sommige mensen meenden na aanra
king en gebed genezen te zijn. Rheuma-
patiënten werd
,-erzoeht de rug. of de
bewegen, of de armen, of
tillen. De *"w| F
lukte 't. de
gekost hebben wit-marmeren gebouw
zetelt. Hij heeft honderden betaalde me
dewerkers in dienst Het volgend jaar zal
een universiteit, die zijn naam draagt
gereed komen <3000 studenten zomede
een bijbelschool, die plaats aan 5000 leer
lingen biedt. Beide projecten kosten 25
miijoen dollar elk.
De massa-bijeenkomsten hier in Neder
land kosten ruim 50.000 gulden. De reis
en de verblijfkosten van Roberts en zijl
medewerkers zijn hi:r niet bij inb:_.
pen. Indien er een tekort is de toeeang -M._
is vrij. maar er wordt gecollecteerd I ^"e breinaalden, di
zal clc Amerikaanse organisatie dit bij
(Van onze onderwijsredactie)
DE Vereniging voor Christelijk
Volksonderwijs (C.V.O.) wil
niet langer het etiket dragen van
een uitsluitend ^ïervormde vere
niging. Deze historische stap is
dezer dagen gedpan op de buiten
gewone algemene vergadering
van deze vereniging, die in
Utrecht werd gehouden. Op deze
vergadering werd tevens het
voorzitterschap overgedragen
aan prof. dr. W. den Boer te Lei
den, die met een korte rede zijn
functie aanvaardde.
C.V.O. werd opgericht in 1890. toen de
tegenstelling tussen hervormden
lerenden nog zeer scherp was
elkaar ook op schoolgebied ni
trouwde. Toen dan ook in 1890 door
hervormden en gereformeerden samen
de Schoolraad werd opgericht, ontstond
naast deze weldra een nieuwe orga
nisatie. die een uitsluitend hervormd ka
rakter droeg.
Over deze tijd zei prof. den Boer in
zijn toespraak, dat men zich toen
de weelde kon veroorloven om
kaar te bestrijden. Maar de
broeders gingen hierbjj ver c
schreef. Zij spreidden op het
rein van de christelijke organisatie
dc menselijke neiging tot twist, haat
en nijd wat al te nadrukkelijk ten
Belemmeringen wegnemen
Prof. Den Boer le£de er de nadruk
op dat C.V.O. niet de band met de
Hervormde Kerk wil verbreken. Maar
wel wil ze de resten van 1890 opruimen,
die een belemmering kunnen zijn
anderen. „Door belemmeringen en
verstanden in onze statuten weg te
men. geven wij niet onszelf prijs, i
ontdoen wij ons van ballast, van
verleden, dat het huidige geslacht niet
meer kan en wil beleven.'
„Gedenk aan de vrouw van Lot'
hield prof. Den Boer zijn gehoor
Zij was zo gehecht aan huis en haard,
milieu, levenssfeer en knusheid. Zij
werd een zoutpilaar. voor ons
een symbooJ van blijven op de plaats
en mijden van de toekomst. Prof. Den
Boer (zelf historicus) vond het niet erg,
dat alle archieven van de C.V.O. in de
oorlog verloren gingen. De jonge mensen
bekommeren zich geen zier om
wat ons vroeger uit elkaar deed gaan.
Het gescheiden optrekken van de de
len van het christelijk onderwijs is
historische antiquiteit, een belemme
ring voor de ontplooiing van de idealen
van dit onderwijs. De CV.O. wil alles
doen. om de gescheidenheid ongedaan
verschijnen. Hij verheugde zich ero4<
dat de schrijvers ervan zijn uitgega)
dat de school een geestelijk fundarrt
moet hebben, omdat ze meer is f
alleen een instituut dat kennis oiü
draagt. Hij onderschreef ook de
spraak, dat gezocht moet worden ng,
een zodanige doelstelling, dat christe^
en humanisten in de algemene school,
leerlingen volkomen vanuit hun christf
of humanist-zijn kunnen opvoeden. 1?
slotte stemde prof. Sperna Weiland*
met de gedachte, dat godsdienstig-»
bijbelonderwijs een essentiële pk
moet innemen in het gehele vormingi
Gelijkvormig
De secretaris van de raad, drs. O
Henkei, hield een causerie over het v
van de intereuropese kerk- en sch<
commissie. Tegenover de enorme [j
scheidenheid aan kerkelijke statig
.'an onderwijs en onderwijst
geving in dc verschillende Europese
den, staat dat de Europese jeugd in r
gedragspatroon meer dan ooit gelijk
mig is geworden.
De Europese jeugd manifesteert zicP
dezelfde wijze, kent dezelfde onru'sl
stelt dezelfde vragen, zo zei drs. Hert
en is één in haar afkeer voor histó
traditie en confessie. Daarom noemde}
contacten tüfeseh dé Schoolraad 'én' 'd)
eenkomstige organen in het buiten}
dringend noodzakelijk. Sinds de opr
ting van de intereuropese commissi!
1958 wisselen vijftien Europese lai}
(waaronder ook IJsland en Oost-Dij
land) regelmatig ervaringen en pubï
ties uit en bespreken zij gezamenlijk
problemen van de godsdienstige vornj
de onderwijswet en dergelijke In!
verband sprak drs. Henkei er zijn telj
stelling over uit, dat Nederland als ei
de Europese partners in de coitu
niet beschikt over een door over
of kerk gesubsidieerd pedagogisch-U
logisch instituut dat het werk van
schoolraad wetenschappelijk kan bee
In de middagvergadering heeft J
dr. Ph. J. Idenburg een sterk filosoi
betoog gehouden over de perspecti
van het schoolwezen in Europa. I
streeft naar een principiële wijziging
de onderwijsstructuur in Europa, zo
hij. Kent men van ouds de drie op
dingstendenties van het woord, het
en de daad, in het huidige Europa
deze tendenties allerwege in discussii
gaapt namelijk een diepe kloof tusse
literaire intellectueel en de natuurku
ge geleerde, zoals de Britse gele
Snow dat onder woorden heeft gebr
Wij moeten, zo zei prof. Idenburg, or
afvragen of we geen afstand hé
gedaan van onze vrijheid van hand
Wij dreigen gevangen te raken in de
van de geschiedenis en de wetmatif
van onze opleidingsschema's.
Uitvoerig stond hij stil bij de lei
Israël ons leert, te weten liet levt
aanvaarden als een opdracht, omdi
een heilsrijk aan het einde wacht,
houdt voor het onderwijs in dat
niet dienstbaar moet zijn aan de
vaart of de grootheid van de r
maar dat de mens weer centraa
moeten worden geplaatst. In I
moest de leraar een werkelijk 1
zijn. Als men daar tegenover ons
teem van vakleraren stelt ziet
vaak niet meer dan een stoet
kennisbijbrengers aan zich voorbij
Wat zou het gemakkelijk zijn als plagiaat ple
gen niet taboe was. Dan zou ik nu beginnen: Ik
fietste „door de gouden heerlijkheid van een na
jaarslaan", „waar de herfst als een roodkoperen
vogel in de rui ging". Twee gekaapte zinnen ma
ken samen een schilderachtig geheel. Maar ik mag
natuurlijk geen plagiaat plegen, dus fietste ik de
ze week gewoon in een herfstlaan. De sfeer en de
kleuren waren even sprookjesachtig als in de ge
kaapte zinnen.
Als dissonant lag midden op de weg een dode
eekhoorn, een wollig rood accent tussen het vele
geel. Zielig-ontzield en eenzaam lag hij daar stil
leven te zijn in de kleurenverspilling van die dag.
Beneden in mijn kelder was hel ook herfst.
Het rook er vochtig naar eikels kastanjes en
paddestoelen. De stenen vloer' knisperde van de
dorre bladeren, met glibberige plekken van stuk-
qetrapte rozenbottels. Dagenlang trokken de kin
deren met wat vriendjes naar dit hun atelier om
te werken voor een herfsttentoonstelling van hun
school. Kastanjes aan een draad rijgen is in een
kelder natuurlijk veel fijner dan aan een tafel in
een kamer, vooral als het niet de kelder is van
je eigen huis. „Wat heeft jouw moeder veel blik
ken met groente" zei een gast-artiest tegen die
van mij
„Klets nou niet, schiet liever op met die schaar"
van jewelste; edoch
boven water.
„Lukt het een beetje?"
Of het lukte? Nou, ze
met eikels beplakt heel n
mand, die ook zeker een
herfstuk kwam niet
zen paddestoelen-
i krijgen. De vol-
Vo.&tang.e.(ls
en
qende dag was het antwoord minder positief.
O ja, het lukte best hoor. Maar de derde dag
iou hel viel toch niet zo mee.
Daarna zag ik geen vriendjes meer ze waren
zeker uitgekeken op mijn conserven en artistiek
gezien leverde zo'n kelder tenslotte ook niet veel
„Vind jij dat nou veel?" vroeg
nze kelder staat veel meer, ook wijn en
Er werd gekletst en gekift, gelachen
lie breinaalden, die mijn huis tell w
j_ i den om te boren er was geen schi
i keukenmes meer te vinden, het was e>
ander, ,Jn °P-
Enkele uren voordat de creaties moesten woi
ten ingeleverd brak de paniek los. Paniek los i
mijn keldertje ,,'t Is allemaal waardeloos" e
die genieperd van een Pietj-e heeft vast die mooi
paddestoel gepikt, want ik kan hem nergens vir
den" en „bij een ander is er nog eens een ma
die helpt'
Dat laatste deea mijn deur dicht. Ik slak ij
de handen uit de mouwen en flanste een hei-
in elkaar. Toen snel naar school de spullen
vern, snel koken, snel opruimen, snelsmlsnel.
's Avonds met elkaar weer naar school,
rook er net als in de kelder, naar het bos
lemaal blije kinderen „dag, dag, dag juf". A
Lichten branden m de klas en het buiten echt
stig en donker is vindt iedereen iedereen,
aardigei dan overdag.
Er waren veel mooie dingen te zien. bakj*
tuintjes, die zo naar de etalage van een bloi
konden. Er waren ook veel lieve klungels Z
ik een triest mank kastanje-mannetje dat een
hondje tegen een dor takje een plasje liet
Ik zag een woest bostafereel met een paarse
tic tulp heel opgewekt in hel midden
Ik zag ook teleurgestelde moeders nmdc
creaties van hun kroost niet in de prijzen v
Ze hadden de afgelopen dagen zoveel herfst ui
huis moeten bezemen dat ze er zelf jvat wa
van geworden waren.
.Mebt u gezien wal Gerda gemaakt h
vroeg iemand mij agressief „Heeft ze zei
maakt, helemaal zelfmaar die eerste prijs
hè, dat is toch zeker geen kinderwerk. Kom
Kijk en dat vind ik nou onbillijk. Het was
qeen wedstrijd voor de ouders?"
Ze ratelde opstandig door ..Nou. waarom 2
Wat moest ik zeggen? Ik had zelf ook een p
Mink van Rij
