Geen baasspelen, maar samenspel
Uw ervaringen
met dieren
0pen briej
GELDERMALSENS
BURGEMEESTER:
Zorg voor'n vroege lente
Bevroren
rundvlees
UIT DE
KINDERMOND
ZATERDAG 24 OKTOBER 1961
7E IS BLOND, heeft uitge
sproken blauwe ogen, een
fiere rug, beweegt zich rustig,
lacht beheerst, mac
draagt een tuil
Zij werkte nauw samen met
nieuwe functie wennen, een
in nèt zo goed", lacht ze.
UI ..Wel leuk, dat twee vrouwen
vriendelijk HcW
nrtierc noemd, we hebben elkaar meteen
telegrafisch gelukgewenst, me-
rn"t Jacob en ik. En
haar man die kinderverlamming mevrouw Smulders, de burgemees.
had, reed hem dagelijks -
zijn werk t
ter v
Middelbeers, is uitgenodigd
maar helaas, hij overleed
liet haar achter met twee
jongens en
geschiedenis
frisse vrouw met nauwelijks
make-up. Ze draagt
de raadszaal, bij de installatie morgen." Bezorgd
kijkt de aanstaande burgemeester
naar de lucht. Het giet bakken van
meisje. Dit is de h=mel; bet
maar wat beter is: er is namelijk
6e nog jonge de(ilé z0 erg voor dle
Ja, dat soort dingen moet ze
ook gaan doen:
dige deuxpieces, daarbij een het handje, en reken i
smal gouden horloge
dat
het hartelijk meent! „Ik sta in deze
We hebben het
der Wall-Düyvendak die goed'doen,
~~J~ het burge- werk zelf. Dan kom je uit je eigen
solliciteerde
meesterschap van Geldermalsen kring
en met ingang van 16 oktober
als zodanig benoemd werd.
De anjers kreeg ze zojuist ten
afscheid op een belangrijke verga
dering. Ze deponeert
jezelf. En daarom denk ik nooit:
zal ik er wel goed uitzien, of het
verdiep me in het
beslist niet stotte-
NIET MOEDEREN
i op een rustig plekje en wijdt gen? „Alsjeblieft niet!" wijst ze
ach dan met vriendelijke beslist- af. „Ik draag morgen een blauwe
„Een gevoel dat ik japon met een jasje. Stel je
leldermalsen? Och. voor> een zwart mantelpak met
witte blouse nee je bent nu
eenmaal vrouw. Al ben ik niet
van plan een beetje te gaan
moederen, dat zeker niet".
nodig ben in Geldermalsen? Och.
ze kunnen het ook met een man
laf. Zij hebben een burgemeester
1 nodig, ik ben blij dat ik dat kan
Izijn. Of ik ambities had in die
Jrichting? Het komt niet vanzelf!
Mijn man was advokaat en destijds
wethouder van Haarlem, je leefde
Als ik zeg trots te zijn dat a
wee vrouwen benoemd zijn in
openbare functie, wimpelt ze
om in het volle leven te blijven af. Meer invloed
staan. Een vrouw alleen vereen- "j gj
zaamt gauw. Dames van de UW
beroep op
lin de Gemeenteraad
gvan de Arbeid,
de Partij
neem ik zijn:
afscheid als uitvoerend secretaris
directeur van de Stichting voor
erk lbijzondere Sociale Zorg en maat-
schappelijk buurtwerk in Haarlem,
k di Omgang met mensen
slag ligt me wel. We hadden
zeker, maar in de eerste plaats
oorbeeld voor het jonge
i, ik kwam meisje van vandaag. Wij werkende
stimulans
wél perspectief voor de
haar huwelijk. Hoevelen
zuchten niet als de kinderen niet
meer klein zijn: "„Had ik maar wat
jjl.. meer aan mijn vroegere beroep
aÏÏerièï gedaan". Op ruimere schaal dan
nog toe het geval was, zal het
ïs ïtfïëuk team in Haarlem, dat moetik jonge meisje bij de keuze van haar
jn vjnu los laten. Ik heb er dertig jaar beroep ook moeten overwegen, of
r vegewoond en veel vrienden ge- 1 "I"
el tmaakt.
^OPTIMISTISCH
v mag
Ik ben blij dat ik als
meedoen. Nogmaals, ik Den ge-
woon voorzitter van een vergade-
'Jring en bekleed geen machtsposi
tie. Het is geen „baas" spelen
dat eventueel na haar huwelijk
kan voortzetten. En het bedrijfs en
openbare leven zou een open oog
moeten hebben voor part time jobs-
en de krachten die een gehuwde
bieden heeft."
KINDEREN
gre
Aan hobbies komt zij vanzelf
samenspel niet toe, mevrouw Van der Wall.
van man én vrouw. Er is ook een Zij heelt het huishouden en de
vrouwelijk raadslid. Zij wordt mijn zorg om de drie kinderen. Vooral
karakter. Ik zie er niet tegen op.
Trouwens, ledereen moet
is twintig jaar, studëert
schiedenis in Leiden, de tweede is
de practicus van de familie, acht-
VAN BLOEM EN PLANT
T?LK JAAR is 't
- toch weer
even weemoedig
j als we de zomer-
f pracht moeten op
men. En daar-
is het goed
dat we onmiddel-
lijk daarna al
weer de lege
j plaatsen kunnen
vullen met bloem-
1 bollen en zo in
onze gedachten
het voorjaar nabij
halen.
Toch zijn de
i overbekende tul-
i pen, hyacinten en
narcissen niet de
I eerste lenteboden !V
i en hoewel ze on-
misbaar zijrt in de
j voorjaarstuin, zal
de echte liefheb-
ber toch de bol-
lencollectie willen
uitbreiden met de
allereerste lenteboden. Nee,
niet alleen gewone crocussen
i en sneeuwklokjes, er is nog
zoveel aardig klein grut,
waarmee vooral de stadsbe-
iers nog weinig vertrouwd
f zijn.
Daartoe behoren wmteraco-
1 nietjes, Scilla sibirica (sterhya
cint), Chionodoxa (sneeuw-
i roem). Anemone blanda, bo-
tanische crocussen, Iris reticu
lata en botanische narcissen en
tulpen.
Het is nooit precies te vertel
len wanneer zij bloeien. Soms
begint het feest al eind januari,
soms februari of begin maart,
dat hangt van vorst en sneeuw
af Maar het leuke is dat ze
hun bloemen meteen openen
zodra ze van sneeuw bevrijd
zijn. Bovendien is het plezierige
in dat prille lentegoed dat we
eenmaal geplant, niet meer
„aar om behoeven te kijken. Ze
blijven rustig in de grond en
vermeerderen zich zelf door
broedbolletjes en zaad.
Gemakkelijk is ook dat ze
schaduw verdragen en we ze
i kunnen uitstrooien onder onze
heesters. Maak er in elk geval
flinke groepen van en plant de
i bolletjes dicht bij elkaar voor
mooie kleureffecten.
Sneeuwklokjes voldoen het
beste op ietwat vochtige grond
Behalve het gewone sneeuw
klokje is er ook een zeer groot-
I bloemig soort, Galanthus elwe-
1 sii, alsook de dubbelbloemige
- Galanthus nivalis plenus, die
we voor de variatie ook eens
kunnen kiezen. Sneeuwklokjes
8 cm diep planten en niet meer
dan 4 cm uit elkaar.
potcultuur.
met hun grote boterbloemachti
ge bloemen boven een groene
kraag. Ze staan als Erantliis
hienalis In de bollenprijscou-
rant. Prachtig botergeel is E-
ranthis cilicica en extra groot-
bloemig is Erantliis tubergenli.
Ze bloeien alleen niet op schra
le droge grond, noch als ze te
laat of op hun kop geplant
worden. Op 4 a 5 cm diepte
planten en zorgen dat het bob
beltje op de erwtengrote zwarte
knolletjes bovenop komt te zit
ten. Ze zaaien zichzelf uit als
ze eenmaal gebloeid hebben.
Contrast
De sneeuwroem Chionodoxa
luciliae zorgt voor een mooi
kleurcontrast met haar hemels
blauwe sterbloemen met wit
hartje. Een mooie kleurvariatie
geeft de helderrose Pink Giant,
terwijl Chionodoxa gigantea,
zoals de naam al zegt, grote
lichtblauwe bloemen voort
brengt. Ze worden 68 cm diep
geplant en 4 cm uit elkaar. Ze
wordt nog wel eens verward
met de sterhyacint Scilla sibiri
ca die echter trosjes met gen-
tiaanblauwe bloemen voort
brengt. Een nieuwtje is Scilla
tubergeniana met licht poree-
leinkleurige bloemen. Deze
worden 68 cm diep geplant e
krijgen 8 cm afstand.
Het i
i U
al het prille voorjaarsgoed te
beschrijven, maar U bent nu op
de goede weg met een paar
namen en uw bollenleverancier
kan U verder op streek helpen.
A. C. MULLER-IDZERDA
tien jaar en op de autoschool in
Driebergen. Het jongste meisje,
van zeventien, gaat naar de jeugd
leidsters-opleiding, nadat ze eerst
moeder geholpen heeft met de
verhuizing. „Ze is reuze handig,
erg gezellig", lacht mevrouw de
burgemeester. Vooral voor de kin
deren is het prettig dat ze naar
Geldermalsen gaan: midden in het
land en een prettige verbinding
met Leiden voor de oudste. Want
dc kinderen met hun vrienden en
vriendinnen vinden altijd een open
deur en hart bij mevrouw Van der
Waü.
„Weet u, een publieke functie is
ook een stimulans voor de opvoe
ding. Het bespaart je een eenzij
digheid, het té veel moeder zijn.
Ik moet nu eenmaal vader en
moeder tegelijk zijn. Vooral de
jongens stellen het op prijs. Moe
der is „wakker" gebleven!" Een
zuster van mevrouw Van der Wall
is arts in Oud Beijerland. Daar
was hun vader Ned. Herv. predi
kant, hun grootvader was Luthers
predikant in Schiedam. Het maat
schappelijk leven met al zijn facet
ten leren kennen en er deel aan
hebben zit de familie dus wel in
het bloed.
„Zeg, moet je raden wie we als
burgemeester krijgen" zeiden die
van Geldermalsen. Verbluft hoor-
onwennig tegenover. Maar de ken
nismaking viel mee, de ontvangst
erg hartelijk, ,,'t Kon toch best wel
eens een flink mens zijn", zeggen
nu de Geldermalsenaren. Hoewel
hun aanstaande burgemeester nog
haar taak aan het overdragen was
in Haarlem, nam ze toch de tijd
en de moeite de Geldermalsen-
materie- te leren kennen: alle
raadsstukken van januari tot en
met september nam ze nauwge
zet door. Zo proefde ze de sfeer
van de beraadslagingen, en ze
denkt alvast mee over de pro
blemen van rioolwaterzuiveringen,
het structuurplan, de woningwet-
bouw. Dat neemt haar in voor
Geldermalsen, trouwens, van half
werk houdt ze niet. Al haar spee
ches en stukken-op-papier worden
nauwkeurig gecorrigeerd door
haar oudste, de student, die daar
voor eens in het jaar een duur
Men kan bij vele slagers thans
bevroren rundvlees kopen: soms
in bevroren toestand, soms reeds
ontdooid. Het onderscheidt zich
alleen door een iets donkerder
kleur van vers rundvlees en
door de lagere prijs! Koopt u het
vlees in ontdooide toestand, dan
niet meer in de diepvries plaat
sen, op straffe van kwaliteitsver
lies. Voorziet u zich daarentegen
van rundvlees in bevroren toe
stand, dan is het aan te bevelen
het langzaam te laten ontdooien
om er het volle profijt van te
trekken. Bevroren rundvlees doet
in voedingswaarde en smaak niet
onder voor vers. Dit is wel eens
anders geweest. Sedertdien is
echter de koeltechniek verbeterd,
door de ervaring geleerd, de op
slag en het transport veel beter
geregeld en is ook de voorlichting
omtrent de behandeling in de
keuken uitgebreid. Bij behoorlijke
behandeling zal zelfs een fijn
proever het verschil met vers
rundvlees, niet opmerken.
boekwerk waar hij zelf niet aan
toekomt, mag kopen. „Ik houd
van een zorgvuldige interpunctie",
zegt ze, „ben daarin misschien wel
wat ouderwets maar dat vind ik
nu eenmaal belangrijk!"
LOGEERKAMER
U Prettig voor^de-,Gelderse (em
andere pers) is dat mevrouw
Van der Wall een goed gevoel
heeft voor publiciteit. Ze gaf
een persconferentie en deelde
met gulle hand... foto's van haar
zelf uit, voor de ogen van een
verbaasde commissaris. „U
denkt ook overal om" was zijn
commentaar. „Maar als ze je nu
tóch in de krant willen hebben,
geef dan een goede foto" meent
de burgemeester. Terwijl ze
rondgeleid werd door het toe
komstige gemeentehuis, haar
nieuwe woning en gemeente,
lachte ze vriendelijk in de lens
van de fotografen. Wat ?e het
eerst gaat doen in haar nieuwe
huis? Een logeerkamer inrichten
voor oma, die in Haarlem achter
blijft...
Burgemeester M. tan der Wall
Duyvendak luistert aandachtig
naar de toespraken.
- Codecommissie
vraagt' daden r„
Hebt i
nr tegen aangetrof
fen advertenties, affiches of andere
reclame-uitingen? Voor het weren
van onjuiste en misleidende reclame
werd vorig jaar een kader in het le
ven geroepen, namelijk de Code voor
het Reclameuiezen. Dit lazen we in
het jaarverslag 1963 van de Neder
landse Huishoudraad. Daar kunt u
met uw bezwaren terecht, waarna
een en ander aan de Code-commis
sie ter beoordeling kan worden
voorgelegd. Zij roept hierbij de ac
tieve medewerking van het publiek
in om de vaak geuite bezwaren te
gen bepaalde reclame ook door da
den te doen volgen en te zorgen dat
deze bezwaren te bestemder plaatse
terecht komen. Het adres: Anna
Paulownaplcin 7, Den Haag.
HEBT U WEL EENS VOOR
SINTERKLAAS GESPEELD
De kachel brandt, we hebben weer lange avonden en ons
huis is een warm middelpunt. Als de speculaas, de boter-
staaf en de marsepein u er nog niet aan hadden herin
nerd, dan het weer en de „sfeer" van het jaar wel: Sint
Nlcolaas bereidt zich nog voor in Spanje. Maar al gapw zal
hij verfrist zijn schimmel bestijgen, en met bewonderens
waardige moed vele kinderhanden vullen. Hebt u wel eens-
voor sinterklaas gespeeld? dat is de vraag die we u deze
maand stellen. Uw antwoord mag in de ruimste zin zijn:
leuke ideeën, surprises die gegeven of ontvangen werden,
anonieme grapjes, wat u voelde onder die warme baard,
komische situaties, we wachten met spanning de eerste
brieven af. Geneer u niet: zelfs koningin Wilhelmina speel
de eens voor Sinterklaas, zoals Thijs Booy schreef. Hebt u
pak meteen een blocnote en pen ons uw erva-
g weer een pocket onzerzijds: alvast een
r 5 december.
TAOOR HAAR MINNAAR
thuisgebracht werd de
poes van mevr. K. te R. „Een
van de aardigste dingen die
wij beleefd hebben met onze
poes Mieke, was het volgen
de", schrijft zij. „Hoewel wij
bewoners van een etage wo
ning zijn, maakte poes dage
lijks haar uitstapje. Op zekere
avond in maart was zij uitge-
gaan, wel wat later dan ge- f ringen. Bij plaatsing
woonlijk, doch tot onze verba- vroeg cadeautje
zing keerde zij niet op tijd t
(tien uur) huiswaarts. Bij het
naar bed gaan, dat we terwil-
le van Mieke al hadden ver- naalden bleven onvindbaar. Tot de ze een katje, dat echter
laat, was zij nog niet terug- dat, tijdens de schoonmaak, het enkele dagen stierf. Poes wist
gekeerd. De andere morgen zeil opgelicht werd, en daar la- raad. Op een nabijgelegen boer-
k'ijken we naar buiten en wie gen de stopnaalden, bij bossen: derij kaapte ze een poesje
rit er voor de deur. keuris M,vr M 8. had ln hel droeg het naar haar eigen
thuisgebracht door haar min- voormalig Ned. Oost-Indië een 'J„
naar? Onze Mieke de poes. ontmoeting met een wild varken. Mevr. N. S. te K. reed
Vreugdevol namen we haar op, „Als houtvesters-vrouw woonde haar wchqe °p een eenaune g
doch met jaloerse blik nage- ik zeer eenzaam. Vaak maakte ik toen er plotting eet g
staard door hem. Helaas is er lange wandelingen in de prachti- open snave^ P
een dag gekomen dat ze niet ge omgeving. Op een middag, ik ™°f0^inegm<spro™ hl-
meer terugkeerde (dat was ^rfr'o^tselinTe^ ^jï op Sterop ffijnbrolnmer! I*k bei
omstreeks Kerstmis), doch de a ?evoorschiin Ik stond gon te gillen, en toen gleed hij ei
kater bleef gedurende enkele stijf ^ran schrik wat nu? \ye gelukkig af. Mijn nichtje, die ge
weken om onze woning verke- keken elkaar aan. Ik kreeg dc stopt was had een prachtig over-
ren en roepen om zijn bemin- ingeving me heel voorzichtig om zicht. Later zei zei ze. „ik k n
de. te draaien, en liep toen zo lang- mijn brommer niet op gang trap-
Hoe denken kinderen over die- zaam mogelijk terug. Als ik he» J?, lk g
ren? Mevr. G. v. D. te L. schrijft: op een lopen gezet had, zdu ïfe YaaM schreven wii over een
£rd:4adgd&srs>°ü ssl
hondje mee naar huis. Onze oud- zichtige beweging maakte, keek ^acM^met de mSztek meed.
ste zusjes waren tweelingen en ik ik om Laat hij nu precies doen «■gfJgf Sfe bi mevr
dacht omdat ons hondje gelijk zoals ik deed. en ook langzaam °e IJ® P°e£ «J1® *e moest
met het zusje gekomen was. dat terugkeren! Ik zag er nog een f- v-V te B. thuis hadden moest
dit óók tweelingen waren. Als ik stel kleine zwijntjes achter aan «r mets van hebben „Als mijn
het aan kinderen vertelde, ge- huppelen. Ondanks het gevaar en
loofden zij me niet, maar ik wist de angst die ik had, blijft deze het eers^ g ,!g J
het heel zeker! Het hondje werd ontmoeting mij nu als een ko- ^f?g j_
Seppie genoemd voluit Mase- misch geval in herinnering." VTt w
pa. naar één der stoommachines alfof
Pa. Seppie is tw aril Jaar Bramendïef meeop." Deze lezeres beëindigt
haar brief met: „Het was een
„Wij hadden achter ons huis trieste dag toen ze jaren later op
een bramenstruik, aldus Mej. een dag niet meer terugkwam.
v.. D. te H. Toen mijn nichtjes Na een grote schreeuw verliet ze
in de vakantie bij mij logeer- ons huis, om zoals mijn moeder
den, waren de bramen net rijp.
geworden: toen hij stierf wilde
die dag niemand bij ons thuis
eten. Later heb ik nooit een hond
willen hebben, ik dacht altijd
„Als het een soort Seppie
dan wel". Maar daar wa
Rivaliteit
„Ergens te gaan liggen
Zonder mijn toestemming de heer De te
mochten „ij J}x^t aan de bra jj heeft kans gezien op
men komen. Toch waren iedere dag dat de familie niet thuis
Wist u dat er rivaliteit tussen au0nd de rijpe bramen er af. en hij netjes in zijn mandje in de
twee moederpoezen kon bestaan? Hoewel mijn nichtjes ontken- kamer „opgeborgen" was. de
Een techtisienge lezeresl!) Mevr den da( zij',e gepl'nkt hadden zware schuifd(!ure„ otenen.
De G. te R. vertelt van twee avond ik zat buiten ov Het is voor de fam- B- n06
poezen, die gelijk jongen kregen, vp een avona ik zat ouiien op raadsel hoe hil dit
Van de nefen kleintjes mocht er de bank, hoorde ik geritsel in iSr/esueeld1 Beesten la
één blijven leven. De jongste van de bramenstruik Ik «m? kij- ^n Xze ziek zlim°kom
- mde -twee moeders kocht- het--moe-u.-Jcen en zag wie de „dief jwos. helaas ook voor Daar weten
derschap af met iedere dag een Bruno, onze hond, die netjes dierenasiels van mee te praten
muis te offeren aan haar rivale! allerijpe bramen er af hapte, én Mevr. j. M. b. te M. „Er
hmmïwi? Tf ct WC1S laatste keer voor zwierf al drie dagen een hond
Hij kree^d^n vaak een snoepje J™.°. ik zorgde voortaan wel 6"™ dejtrrien, een Ierse Setter,
van de winkeljuffrouw. Op zeke- fat hl3„er niet meer bt1 kon en ellende we hebben hem bln-
wii ^a^nten^rnsrhoe^er?^rUn0' °™'^n nengehaald, gewassen en te eten
wij waren naar schooi. Na een Vele lezers schreven ons dat geeeven Het bleek een heel lief
uurtje was hij weer terug, zodat honden of poezen „klok konden dier te zijn; later wisten wij dat
mijn moeder er niet te veel aan- kijken", een zuiver gevoel voor hij kanker had Wii hebben hem
dacht aan besteedde. Maar het tijd hadden als hun huisgenoten nog drie maanden mogen verzor-
^nenrnd,Me.edLVakKe4r- T0<?n thuiskwamen of als wekker ge£ toen is hij gestoken Mevr.
°.n.s eens er achteraan ging, fungeerden. Uit de brief van de b. V. te d. H. ontfermde zich
ontdekten wij dat hij naar de heer j. S. te R. lichten we: „Wij over Berry die in een asiel w
Kwel vglu g en er net ,zola"g hebben een doofstomme jongen kwijnde. Zij heeft er nooit si
bleef tot hij een snoepje kreeg!" van „Effatha" in huis, die 's over gehad, want het was i
schrander dier. Het
S. te
morgens altijd wakker geschud lief
paar zeventig jaar geleden dat de heer
H.I.A. (deze keer moet worden. Toen wij -_JP-
prijs, mevr. S.!) dagen uit waren, nam de jongen P. S. te d. H. voor een kwartje
ÜHjJde hond mee naar boven. *s Mor- een wit konijntje kocht. Zijn
gens toen de wekker afliep, moeder vond het wel wat roeke-
J kwartje voor
Stopnaalden maakte de hond de jongen wak- loos om daar v
Dat er rare belevenissen met ker door met zijn pootjes op zijn uit te geven. „Wij waren met
poezen te vertellen zijn, blijkt arm te tikken. Mej. te H. had negenen, aldus dhr. S. en
het verhaal
van mevr. J. v. O. te R.. die
steeds haar stopnaald kwijt was wind b.v., stond hij boven
als zij het werk even neerlegde trap te^ brommen. De^ poes
om naar de keuken te gaan. Daar F
de naald nergens
IE wel eens de Groene Amster
dammer leest, heeft de Lans
gehad daarin een bladzij tegen te
komen waarboven stond: Vragen
staat vrij. Het was een pagina
overgenomen uit het weekblad
The Central African Mail, en het
gaf tal van vragen die de prakti
sche moeilijkheden illustreren die
mensen in de zg. ontwikkelingsge
bieden kunnen hebben. Deze blad
zij werd mij door een Open Brief-
vriendin gestuurd. Want wat is het
geval? De vragen worden kort en
bondig en niet ongeestig beant
woord door een zekere Josephine.
HOEWEL de naam maar in drie
letters op de mijne lijkt en de
onderwerpen en antwoorden mij
len ver van wat ons boeit of be
nauwt afstaan, kreeg de brief-
hoeden, en dat mijn standpunt was
dat er geen behoeden aan is. Zo
deden we toch beide hetzelfde:
kinderen fatsoen leren vóór ze
snappen waarom, kinderen van
God vertellen voordat ze precies
weten waarom, ja, inderdaad, en
jij voegt daar dan bij (omdat jouw
Engelse Ponden. Mijn ontving ik bv. deze week drie confrontatie anders is dan de mij
1 dan brieven, brieven die beginnen met:
andere s
de mijne (dan ik, bedoelt hij)
ik weet 's middags om vier uur
er uitzendingen in dialect zijn,
wat ik moet doen. Zij wil de
taal horen, ik de andere. Wat doen woording. ik hoef niet
schrijfster toch i
er zijn dus méér
Nu, ik heb me z
dank u wel. Er
r geamuseerd,
nog wel wat
de wereld dan
wat je in de Open Brief leest, zult
u zeggen. Maar ik hoop toch dat u
ervan overtuigd was dat ik dat
wist! Geen van de vragen echter
gaat ons bijzonder aan. Het is een
voudig een andere wereld. Nie
mand van ons zit met het pro
bleem dat haar verloofde, toen hij
veertien dagen met vakantie bij
zijn stam was, een meisje heeft
getrouwd, en nu, weer terug en
aan zijn werk in de stad, met haar
wil trouwen. Ook is er hier geen
gemeentebestuur dat zegt, als het
zijn gemeenteleden geen huizen
kan aanbieden (geen sanitair, geen
water, geen licht, geen scholen) en
de mensen dus maar in zelf ge
bouwde hutten wonen: we zullen
een groot café bouwen. Als jullie
dan flink bier komen drinken en
we winst maken, zullen we een
waterleiding aanleggen. Vraag, in
de krant: „Hoeveel bier moet ik
drinken voordat mijn kinderen wa
ter kunnen drinken?" Josephine
geeft een flink antwoord, maar
mensenlief, wat liggen de proble
men ver van ons af. Je houdt je
hart vast als je eraan denkt dat dit
mensen zijn van een staat die een
dezer dagen onafhankelijk wordt.
Eén vraag echter trof mij, en
wel deze: „ik ben onlangs ge
trouwd met juffrouw Right en heb
geen enkel bezwaar tegen een hu
welijk tot de dood ons scheidt,
maar er is één ding: onze radio
Moeten
ven zonder radio?"
Josephine: „de ene dag luistert
zij naar de radio en leest u de
krant. De volgende dag luistert u,
en leest zij de krant."
IK dacht, toen ik deze ferme
woorden las: had ik zoiets nu
niet kunnen zeggen als antwoord
op de TV-vragen?
Maar nu ik nog een paar brieven
over dat onderwerp gekregen heb,
zeg ik nee. Bij ons. ik bedoel bij
de Open Bricf-vriendinnen, gaat
het niet om het bijleggen van wat
onenigheid, zijn de kwesties niet
meer simpele kwesties die ook een
simpel antwoord nodig hebben.
Nee, wat karakteristiek is voor de
ze rubriek, is dat elke moeilijkheid
die zich hier in de brieven presen
teert, verbonden is met eenheid
des levens (wat vaag, maar be
doeld wordt een compleet zijn, een
doortrokken zijn van waarachtig
heid tot in de kleinste hoekjes van
je leven), met christen-zijn, met
liefde zoals deze ons is geboden.
Iemand schrijft me zo aardig en
eenvoudig deze week dat je voor
alles wat je moet verdragen, omdat
het niet anders kan, omdat niet
alles om te buigen is. „h?el groot
Van binnen moet zijn". Zo is het.
Als TV een kwestie was, heel pri
mitief, van nou-ik-es en straks-jij-
es, dan hadden we het er hier niet
zo druk mee. Als elkaar verdragen
elkaar dn gen wordt, en elkaar
beleven elkaar lévi
waakzame poes. Als hij iets verdiensten lucu Iliei, zo
de voordeur hoorde, door de groot, zodat elke halve cent drie
de keer werd omgedraaid voordat ze
an uitgegeven werd".
M. N. te O-B. pleegde
vinden kidnapping. „Onze poes bracht
.._er een heel wat katjes ter wereld, die l\OnijnZie
nieuwe. Zij had wel door dat moeders evenbeeld waren en n
poes de boosdoener was, maar de gretig aftrek vonden. Eens zoog- "e neer L. K. te M, redde uit
8 de klauwen van zijn poes een
duinkonijntje. Zij hebben het ko
nijntje gehouden, en het werd de
lieveling van he' gezin. En tot
grote verbazing van iedereen ook
van de poes. Zij sliepen later
"Lts in hetzelfde mandje!"
Toen het dochtertje van Mevr.
v. T. te d. H. een kuikentje voor
de Paastafel mocht halen kwam
zij met een levend kuikentje te
rug. Tegen verwachtigen hiel-
den zij het in leven. „Later,
toen zij in een kippehok zat en
wij volspanning op het eerste
ei wachtten bleek onze kip een
baan te zijn!"
Onze dochter was a
mijn vader stierf. Ik
opa niet meer bij oma was, maar
in de Hemel. Ik had wel eens ver-
tcld, dat ze daar lange witte kle
deren droegen en dat ze Psalmen
en Gezangen zongen. Mijn dochter
vroeg: „Heeft opa nu ook zo'n
lang wit kleed aan?" Ik bevestig,
de dit. Toen vroeg ze: „Krügt oma
dat later ook in de Hemel? Ik
zei dat iedereen die in dc Hemel
komt lange witte klederen draagt.
Waarop zy opmerkte: ,Hoc ziet
chil of het een
't Wordt tijd dat ik je 1
3ls schrijf! en ik ben blij l
'iet kan dan misschien niet moppig onder andere n
bij de beant- vóór ze begrijpen
ben ik eens met je, toen mijn
oudste tafels leerde was er nauwe-
ik üjks TV): kinderen verbieden
TV te kijken
arom. Nu zeg
je: „natuurlijk heb ik dan mijn
per slot behoef kinderen niet
ik ook niet de geschiedenis in te
iets behoed,
dat kan ik niet, maar ik heb
ze gewapend, ik heb ze kennis en
tegenwicht gegeven, als zij zelf
gaan denken, slaat de weegschaal
om naar de ene kant en kunnen
we rustig bekijken of zij het voor
hun rekening nemen."
En dat ls nu juist wat ik je niet
nazeg. Ik zie het nog niet duide
lijk, misschien kom ik er hier nog
eens uit. maar het is mijn ervaring
dat je voor de doorslaande weeg
schaal dan een gedragsresultaat
krijgt, en dat je geneigd bent dit
aan te zien voor: christen-zijn.
Geloven echter komt van een heel
andere kant. De mensen uit Afrika
die aan Josephine schreven: moe
ten wij dan maar bier drinken om
aan water te komen voor onze
kinderen, zijn op het eerste gezicht
mensen aan de andere kant van de
gaan als kort-en-bondig. ik héb ™"«SCh"a'u T°?h heb',e" d"
heel niet aspiraties de blijkt uit hun lange brief, geloof,
te gaan, hoe langer een kerk, en zien bier drinken op
ingescha- zichzelf niet als iets dat
de lange
geschiedenis
ik leef, hoe meer ik
keld voel. schakeltje
keten, maar o wat belangrijk
soms dat je sterk en van verant
woord materiaal bent!
DIT brengt mij op de laatste briel
van vandaag, die van de vriendin
grond van christen zijn verbo
den zou moeten worden. Jezus
Christus vindt ieder van ons in
eigen situatie. Zouden wij. goedbe-
te denken en te schrijven kort persoonlijk hoop te schrijven,
•raagje plus antwoord. Want dat waarnaar je zoekt in
mijn brieven, kan met een enkel,
maar al te persoonlijk voorbeeld
tot worden uitgelegd. Dat doe ik lie-'
tussen ons beidjes. Wat de resi
Dan wordt vragen een zich afv
gen, „alles wat in mijn hoofd
ronddeint komt op deze rr
rust" schrijft iemand
t jaar toen
opa
Om
MEVR. A. C te L.
n\ erklaarbarc redenen wei
gerde tijdens onze vakantie dc
auto. Er kwam een moment dat
wo moesten duwen. In de garage
net het verhaal doi
daanrrrttt
baasd! Gauw
papa ge-
hü start! Ieder ver-
jongens en weg
it. Eenman] bui-
afsh
mtje -
ft met een onzichtbare
crsnellitigen één voor
akt en zó komt het."
MEVR. J C. R te H.
derbybel,En de herders van Lot
twistten met de herders van Abra
ham. „Hé", riep Mariët (negen
jaar) verbaasd, „was de twist er
toén al?"
MEVR. K. te 's-G.
