oq
I Waar denk
je aan
I! Aforismen van Tjit Reinsma
II
bakt ze weer bruin
Sweet nothing
ZONDAGSBLAD
ZATERDAG 17 OKTOBER 1964
gELUK
NU1
Pc
KKIG kon ik de pier opglippen,
zonder dat iemand me sag. Want
rj anders hadden ze op z'n minst meewarig
t en medelijdend hun hoofd geschud. Of
nog erger, er was iemand mee gegaan.
- Maar ik ben hier liever alleen. Als er
iemand bij me is, kan ik nooit zo intens
r van de natuur genieten als ik zou
r willen. Zelfs met Bert kon ik dat niet.
t Hoe graag ik ook 's avonds voor 't naar
d bed gaan een ommetje met hem maakte,
e van de nacht, de sterren en de wijdheid
n van 't heelal merkte ik nauwelijks iets.
Maar dat gaf dan ook niet. Voor Bert
wilde ik alles wel missen.
IK helemaal aan het eind van liet
paalhoofd zit, kan niemand meer
ïien, dat ik het ben. Trouwens, ik bèn
ïaast niet te zien, want de rijen palen
louden alle blikken tegen. Ik houd zo
ran de zee. 't Is hier nu bijzonder mooi
te zitten. Er waait een zacht windje
er zijn geen wolken, zodat de zon
inafgebroken op de golven kan
chitteren. Als het wat harder waait,
rind ik het hier een beetje angstig,
jmdat de golven bij het terugrollen zo
wraakzuchtig aan het paalhoofd trekken,
e hoort het aan de kleine steentjes, die
egenstribbelend in de diepte wor-
en gesleurd. Het klinkt zo onheilspel-
end! Net of ze je straks ook mee zullen
uigen. Met storm kun je hier niet eens
omen. Zelfs bij eb worden de stenen
an overspoeld. Je kunt dan beter op
iet strand blijven, of gaan zwemmen.
Iwemmen met storm is verrukkelijk. De
dan zo dol en uitgelaten! Het is
jeerlijk om je er in te storten. De
;olven slaan wild tegen je aan, of rollen
elfs helemaal over je heen. Maar ze
ijn niet echt gevaarlijk, tenminste bij
aan het strand niet
De zee heeft dan veel weg. van een
Ete goeie lobbes van een hond. Hij
iit je wel eens om, maar hij bedoelt
niet zo kwaad. Hij wil alleen maar
toet je spelen. Het wordt een dol
hitgelaten rollebollend spel. Je hele huid
n gaat prikkelen van de golfslag en het
rt teute schuimende nat. Je voelt je
I- heerlijk en haast één met de elementen.
■- I Ik kan begrijpen, dat Bert zich zo
e Jicht bij God voelde als hij vloog en dat
fiit één van de redenen was, waarom hij
"J piloot wilde worden. Als er slechts zeer
keinig rond je is, van wat mensenhan-
i. pen hebben gemaakt, ja, dan is God je
5- peer nabij. Daarom zit ik hier ook zo
d iraag geloof ik, met rondom mij water,
fucht en zon.
Wellicht kunnen de mensen niet
begrijpen, dat ik, die God nog maar
nauwelijks kende, het geloof de rug heb
'oegekeerd, toen het gebeurde met Bert.
Waar zodra ik dat dode gezicht zag, kon
niet anders, dan met ontroering aan
&od denken. Bert was nog liever, ik zou
haast zeggen nog heerlijker dan anders,
yndanks dat het gezicht dood was,
paalde het.
Het lag me steeds op de lippen, om te
•agen: „Wat zie je nu Bert? Is het er
looi? Is het er zo als je gedacht had?"
had wel al die dagen dat Bert daar
ig, naast hem willen zitten, om van zijn
lezicht alle wondere raadsels Gods af te
Maar ze haalden me er steeds
'andaan. Ze begrepen niet, dat ik meer
milde van ontroering dan van verdriet,
toen hij weg was in de aarde
ermande me een onuitsprekelijke
Iroefheid.
Ik was dankbaar, dat Bert me op m'n
SiiniiiiiiniiiiniiiniiiniiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiinminuniiiniiiiiiniiiiiiiniiiiiiiiiniiniiiniiiiniiiniHinMMHiHB—mpnnpmi
1
^iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiitiiiiiiiiiiiiiiiiij
laatste verjaardag televisie had gegeven, even naar het strand. Dan zal ik je het
De mensen vonden het misschien wel proberen uit te leggen."
ongepast, dat ik keek. Maar ik kon zo
doende m'n verdriet eens even vergeten,
bij stukjes en beetji
leven leeg en koud voor me geworden!
Gisteravond zag ik in de kast een
overhemd van hem hangen. Ik bukte
hield m'n hoofd er tegen aan. Omdat
In de zee was fosfor. Er leken blauwe
vonkjes uit de golven te slaan, en toen
we heel dicht bij het water kwamen,
sprongen er zelfs vlammetjes onder onze
schoenen vandaan. Net of we op
iets wolligs achter het overhemd hing, sterretjes trapten.
Maar ik moet het toch maar niet meer Maar Bert, hoewel hij geboeid naar het
doen. Want ik word er zo verdrietig van, schouwspel keek, bleef ernstig. Op eens
omdat het niet echt is, omdat ik er dan ging hij voor me staan en nam
zo naar ga verlangen, dat hij
misschien nog
m'n leven zal komen. Daar heb het
gezicht tussen z'n handen begon toen
zacht en aarzelend te spreken, of hij
woord voor woord beproefde, voor hij
andere het uitsprak. „Anita" zei hij, „Ik begrijp
goed, dat je m'n houding
geleden is heenge
gaan. Misschien be
doel ik het niet se
rieus en is het al
leen maar, om me
zelf wijs te maken,
dat ik niet voor al
tijd van de koeste
ring waarmee Bert
me omringde, ver
stoken zal blijven.
Een andere man
Kort verhaal
door
Janni Krijger-
Wisse
TK GELOOF, dat we allebei direct
voelden, toen we elkaar voor 't eerst
ontmoetten, dat we voor elkaar bestemd God niet dient."
waren. Hij sprak op die avond 't was Toen barstte ik
bij wederzijdse kennissen niet veel snikken uit
tegen me, maar wel gingen steeds z'n
wonderwarme ogen mijn richting uit.
niet meer zien, an
ders zou ik mis
schien zwichten."
Toen vervolgde
hij met tedere stem,
die toch eigenlijk
niet paste bij z'n
woorden: „Ik heb
gehoord Anita, dat
God in jouw leven
geen plaats vindt".
Hij sloeg z'n armen
om me heen, om
me de klap te ver
zachten, die hy me
daarna nog toe
bracht: „Anita, liefste, de moeder van
'n kinderen kan geen vrouw zijn, die
onbeheerst
riep: „Buitengesloten,
alweer buitengesloten." Bert zei. terwijl
zacht over 't haar streek: „Wat
Hi] bracht me ook thuis, 't Leek' net, of bedoel je daarmee, Anita, kind, stil
elkaar al jaren kenden en zonder maar, laten
spreke,» alles van elkaar wisten. Maar praten. Geloof
toen ik hem weer eens bij die mensen
trof, was alles heel anders. Hoewel hij
me ook toen thuis bracht, hadden we
geen contact met elkaar en ik kreeg de alleen maar ongewild pijn doen.
Indruk, dat hij welbewust op ,v
afstand bleef.
Het deed
feit, dat je bestaat.
nog eens rustig
ik wilde zo onuit
sprekelijk graag, dat het anders was. Ik
begrijp ook niet, waarom we elkaar
moesten ontmoeten. We kunnen elkaar
leen maar ongewild pijn doen."
„Ik wil je geen pijn doen", riep ik al
snikkend.
,Toch Anita, met er te zijn. Door het
sinds die eerste ontmoeting, was hij
geen moment uit m'n gedachten geweest. ju^e
daarom ook haast niet te
dragen, dat hij bij onze voordeur met
een korte onpersoonlijke groet afscheid
nam. Ik bleef even staan,
Toen barstte ik los: „Waarom houden
er zo'n kliek op na? Waarom
jullie iedere buitenstaander? Dat
voelde ik vroeger al als kind.
Dan zat ik 's zondags voor de
holde hem toen ontd^n acMerna. Ik
riep: „Bert, luister eens, wat
waarom doe je zo? Heb ik iets gedaan?"
ondanks dat het vrij donker was, zag ik
hem verbleken. Hij haalde diep adem en
zei: ,,'t Is beter, dat we elkaar geen
verdriet doen."
Dit was orakeltaal vc
begreep er werkelijk niét van. Toen
pakte hij plotseling mijn hand wat
een beschermende warmte ging
hem uit en zei: „Kom, dan lopen
hun voetstappen zeiden: „Jij hoort
niet bij. Jij-hoort-er-niet-bij. Wat heb ik
verlangd om mee te mogen! Wat waren
de zondagen saai voor me. Iedereen
sliep uit en niemand bekommerde zich
om me. Ik begon toen al over God te
denken, maar vooral later op de H.B.S.,
Ik toen een dominee elke week les in
godsdienst gaf. Maar hij zei nooit: „Als
jullie me iets te vragen hebben, kom je
me thuis maar eens opzoeken."
Ik had het zo graag eens gedaan, want
ik had zo veel te vragen en nu stoot jij
me ook weer af."
Ik maakte me van hem los en wilde
hard weglopen, maar hij greep m'n arm
en stamelde met z'n gezicht omhoog:
„God ik dank U, ik begrijp." Hij trok
me wild tegen zich aan en zei een hele
tijd niets. Ik geloof dat hij huilde.
Wat was alles toen opeens heerlijk
geworden. We deden heel lang over de
weg naar huis en nooit vergeet ik de
woorden, die hij bij 't afscheid nemen
sprak: „Tot morgen en overmorgen en
altijd."
Het was nadien toch niet altijd even
gemakkelijk voor me. Ik ging naar
catechisatie en naar de kerk, maar ik
vond er niet altijd, wat ik zocht.
Bovendien was de taal, die gebruikt
werd voor mij erg vreemd, hoewel ik
daar spoedig aan gewend raakte. Ook
viel het me op, nu ik meer met
kerkmensen in aanraking kwam, dat het
niet altijd even goed te merken was, dat
ze christenen waren.
Ik sprak met Bert veel over deze
dingen en ik mag wel zeggen, dat zijn
geloof me er door heen gehaald heeft. Ik
werd steeds weer tot in 't diepste van
m'n ziel geroerd, door zijn woorden en
z'n manier van zeggen. Hij sprak ook
altijd zo bewogen als hij het over God
had; daar uit alleen kon je al opmaken,
dat hij Hem zeer lief had. Ik hoop dat
ik geen zin, geen woord vergeet, van
wat hij me allemaal gezegd heeft.
WAAR DENK ik aan Ik ben
speciaal naar dit plekje gekomen,
om te prakkezeren over: „Wat nu!" en
nu heb ik m'n gedachten weer de vrije
loop gelaten. Natuurlijk stromen de
tranen me over de wangen. Ik had er
ook niet aan toe moeten geven.
Misschien dat ik later, als het verdriet
wat gesleten is, aan Bert kan denken,
zonder dat het me te machtig wordt.
Misschien dat ik dan pas recht
dankbaar kan zijn, voor die mooie
jaren, die ik samen met Bert verloofd
en getrouwd mocht hebben. Als ik er
nu aan denk, doet het alleen maar pijn.
Ik geloof daarom, dat ik er goed aan
doe, om werk buiten het dorp te zoeken;
want hier voel ik aan alle mensen, die ik
ontmoet, dat ze de schaduw van Bert
naast me zien. Toch wil ik dit dorp niet
helemaal vaarwel zeggen. Ik wil blijven
wonen, waar ik zo onuitsprekelijk
gelukkig ben geweest, in dit dorp bij de
zee. Ik hoop zo, dat ik werk vind,
waarbij ik voldoende afleiding kan
vinden. Werk, waardoor ik veel met
mensen in aanraking kom. Mensen, die
ook verdriet en vreugde kennen. Men
sen, waarvoor ik misschien iets kan zijn.
God, help me daarbij! Ik ga niet voor de
klas staan. Nee, dat doe ik niet, dat kan
ik niet. 't Zou allemaal weer net als
voorheen zijn, toen ik Bert. nog niet
kende, 'k Zou het haast als verraad
voelen tegenover Bert, als ik dat deed.
Net of het maar een episode geweest is,
een onbelangrijk tussenspel.
In ziekenhuizen of sanatoria zullen ze
ook wel onderwijskrachten nodig heb
ben. Ik zal in de stad eens gaan
informeren. Of zou ik verkoopster
worden in een boekhandel? Ik zal
vanavond de krant er eens op nakijken,
't Zal voor 't eerst zijn, dat ik de krant
weer lees.
't Begint hier koud te worden. De zon
heeft nog niet veel kracht en het zal
niet lang meer duren, of hij zakt in de
zee weg. Zo lijkt het tenminste. Vreemd
is het, dat alles maar gewoon doorgaat.
De zon komt op, de zon gaat onder,
't Wordt eb, 't wordt vloed.
Postzegelrubr.elc
door G. J. Peelen
Er zijn landen die
liaan op de lijst van schadelijke
uitgaven, waarmee men bedoelt
lat ze teveel en volkomen
ynnodig postzegels uitgeven, tot
Ichade van de verzamelaars.
Paartoe behoort stellig ook
raraguay. Het land zelf heeft
jiiets te vertellen over zijn
mtzegehiitgaven, maar is aan
landen en voeten door een
Contract gebonden aan zijn
Went, die zorgt voor smeuiige
lepels, met gewilde motieven
Ran de lopende band. Het gekke
Js dat deze man zoveel kijk
beeft op de verlangens van de
verzamelaars, dat hij op de
peest geraffineerde wijze zijn
pottenen weet te kiezen en in
(én serie bijeen te brengen, zó
dat er toch telkens weer motief-
Verzamelaars inlopen, en van
f«n voornemen dit land te
fioycotten afstappen.
harop werd o.a. voor het eerst
et portret van de secretaris
«eneraal Thant van de U.N.O.
ebracht. 'afb. 1). Zij zetten er
°l U voor. zoals onze kranten tot
oor kort ook steeds spraken van
Je Thant. tot bekend werd, dat dit
of Oe alleen maar „oompje"
•tekende, een waarderende
Afb. 2 uit dezelfde serie presi
dent Kennedy, Amerika's meest-
gewilde verzamelmotief, naast Mrs.
Roosevelt, waarover straks meer
A.ls 3e motief in deze wonderlijke
reeks: de ontmoeting in januari
van dit Jaar van Paus Paulus en de
patriarch Athenagoras in Israël.
We zien op afb. 3 de 2 kerkvorsten
„in broederlijke omhelzing, zoals
het onderschrift luidt Als 4e
motief bevat deze serie nog een
aantal ruimtevaart successen van
Amerika. Op die manier werd
deze serie verkocht: a aan de
verzamelaars van het land Para
guay, b, aan UNO-verzamelaars, C
aan Kcnnedy-verzamelaars, d aan
verzamelaars van religieuze motie
ven, zodat 4 vliegen in één klap
werden geslagen.
Afb. 5
even het i
Roosevelt motief. Ethiopië
Polen haastten zich mee te doen
aan deze goede business, die
dollars m het laatje brengt.
De bondsrepubliek zet zijn jaar- VldOQen
lijkse weldadigheidsserie voort, 3
met verdere sprookjesmotieven.
Dit jaar Doornroosje (afb. 4). Op
onze afbeelding het moment dat
het prinsesje zich prikt aan het
spinnewiel. In reportages van de
Oostlanden wordt steeds verteld,
dat er practisch geen auto's rijden.
Dat belet Hongarije niet om een
veilig verkeer serie uit te geven.
In driehoeksformaat. Afb. 7 is er
één uit: een gezin dat oversteekt
op een zebrapad.
Onder afb. 8 brengen we een
tweetal vlaggen samen, die van
Algerije en van Libanon, twee uit
een serie van 13, de leden van de
Arabische Liga, wier staatshoofden
in september weer in Cairo
bijeenkwamen. eer daar een
maand later de conferentie van de
niet-gebonden landen gehouden
In de vlaggenserie der 13 komen
voor: behalve Egypte: Irak, Jorda
nië, Libanon, Syrië. Soedan. Saoe-
di Arabië. Yemen, Koewait, Libye,
Algerije, Marokko, Tunis. Afb. 10
is van Ghana: Stichtersdag, door
Nkrumah zelf ingesteld. Ghana is
groot, en Nkrumah is zijn stichter!
Onveranderlijk prijkt ieder jaar
zijn portret en een bloemenhulde
op deze reeks. Dit Jaar is er ook
nog een blok, met in de marge het
volkslied van Ghana. Afb. 9 een
tip voor Nederlandverzamelaars:
Er zijn aan de filatelistenloketten,
en op een tweetal plaatsen -n Den
Haag 'De La Reyweg en Maduro-
dam> bij wijze van proefautoma-
ten geplaatst met postzegel boekjes
van 1. bestaande uit 10x7 +2x15
ct. of 2x5 4- 6x15 et Aan één
zijde ongetand, en met combinatie
mogelijkheden: van samenhangers:
15 +7, en 5 +15: Dit hoort natuur
lijk in een Nederlandverzameling
thuis.
rn
tS-BALLONJ
igtte A
I
in de Ruimte
C
0
15
JQ
o s
L
Q.
Proef balion verschijnt
elke veertien dagen In
het zondagsblad.
voor iedere geaccep
teerde inzending Ie er
een postwissel.
0 etnnr fs.v.p.J foto's,
tekeningen, gedichten,
cerkalen. commentaren.
Ideeën of u-at Ie nog
Je moet niet naar leeftijd kijken, niaar op woorden letten, men ii niet wij» omdat
Dat bepaalde mensen nog niet lialf weten, hoeveel vrienden ze hebben, komt doordat
ze hun vrienden voor minder dan vijftig procent kennen.
Alle vitalisten stenen snel, ook al worden ze tachtig.
Alleen mensen met doodsverlangens kan men feliciteren met hun verjaardag.
De echte jurist is een zwakke, intelligente machtsmens.
Men moet christenen vooral niet over één kam scheren; die kam is al vuil genoeg.
Jeugd wordt, gepaard aan intellect, nimmer vergeven.
Dat sommigen meer in zichzelf dan in anderen zien, komt eenvoudigweg door introspectie.
Politie: het geprojecteerde commune schuldgevoel.
Oorlog komt voort uit frustratiegevoelens van generaals in vredestijd.
JIJ
Ik denk vaak aan je
als aan vroeger
toen wij samen klein waren
hoewel ieder afzonderlijk
jij met een grote strik in je haar
en ik met een grote mond
jij met spillebenen (toen)
en grote ernstige ogen
die mij pas jaren later zouden zien
TOM VAN DEEL
Duindoorns
lVat er ook gebeuren zal
de geur van de duindoorns
kan ik over tien jaar
nog precies zo ruiken
dit stelt mij geweldig gerust
geeft het gevoel
dat er niets gebeuren kan.
TOM VAN DEEL
MAAK HET KORT
Mijn testament: ik hoop dat je gelukkig bent
MARIANNE VAN RAAY
Love's blind, they say but
you've not got eyes to see enough, I bet
TJIT REINSMA
WENS
Ik zou zo graag eens
met de mensen praten
iie mij steeds staan laten
wanneer ik lift.
TJIT REINSMA
ER UIT GELICHT
A. v. d. W. te
Rotterdam: Al
leen „voor R"
zou er in hebben
gekimd, als we
het goed genoeg
hadden gevonden.
Maar 't was niet
goed.
K. d. D., Scheve-
ningen: Je hebt
een leuke naam
en wat veel
belangrijker is: je
denkt na. Je moet
met het laatste
beslist doorgaan
en waarschijnlijk
ook met het ma
ken van gedich
ten. En verder:
ouder worden.
Succes.
K. B., Schiedam:
't Is fijn dat je
plezier hebt in
tekenen. Maar
ook tekenen is
een vak, waarin
je je moet be
kwamen, tenmin
ste: als je iets
wilt bereiken.
Wees bovendien
erg kritisch voor
jezelf (familiele
den en vrienden
zeggen al gauw
„dat je het zo
mooi doet", maar
dat doen ztf om
dat ze er weinig
verstand van heb
ben of omdat ze
je zo graag mo
gen). Blijven pro
beren.
B. Z„ Alblasser-
dam: 'n Goede
raad: lees eens
de dierenverha
len van bijv.
Koolhaas. Dan
kruip je wel vlug
in je gerestau
reerde bromvlieg.
I. N., Vlaardingen:
Ook wy zijn wel
eens op vakantie
geweest. Raad:
laat je pen dan
thuis. Nog een
noot van T. v. D.:
bedankt voor je
kritiek, maar weet
jU wel wat zwak
ke puntje zijn
S. W., Rotterdam:
je kartoens zijn
(nog) niet gees
tig en evenmin
origineel. Tussen
haakjes: heb je
een watercom
plex is het wel
goed met de blaas?
C. A. de L., Bos
koop: Wij zouden
graag iets van je
publiceren als het
maar te lezen en
te waarderen was.
H.B., Burgh: Wy
beseffen dat „dit
luid geraas zo on
eindig veel onge
vaarlijker is dan
's werelds rui
sen", maar
toch geen reden
om je ruimte te
geven.
R.B., Delft: Pro
beer het eens bij
een schoolkrant
als je dat sta
dium te boven
bent, horen wij
wel weer van je.
F. P., Wassenaar:
Van je „hep hip"
en „tep tip" kre
gen wij de pip.
Wacht maar tot
je ontdekt wat
liefde werkelijk
is. Dan ga je wel
licht ook verdien
stelijker tekenen.
aaaaaaaaaaaaaaaaaaa
