BE
BI
naar uw boterham
1200 VARKENS
Uw ervaringen
met dieren
0pen briel
Blad
rijden
door de
mist
en wat er mee te doen is
EENS?
mm
UIT DE
KINDERMOND
ZATERDAG 10 OKTOBER 1961
y
Jf/EET U bij benadering hoe
de worst gemaakt wordt
die u in supermarkt of slage
rij koopt? Weet u wat er met
die schattige rose biggetjes
gebeurt waar de kinderen
met vertedering naar kijken?
Wij wisten het ook niet.
Daarom zijn wij, gewapend
met een flinke dosis nieuws
gierigheid en wat bang om
het hart (zou het een érg
bloederig geval zijn daar?)
helemaal naar Borculo geto
gen. Wat wij daar aan wijs-
i heid opdiepten in een der
I grootste slachterijen van ons
I land vindt u in onderstaand
I artikel.
j Die kleine rose biggetjes, schat-
I tig! Maar ze zijn vóór alles een
■produkt. Al jaren nu is men in ons
land bezig om varkens te fokken
|die meer vlees en minder vet
„produceren". De smaak van net
L-
publiek wijzigt zich. Was vroeger
bruine bonen met spek een gelief
koosd menu, tegenwoordig vragen
we magere ham of carbonade aan
de slager. Laten we eerlijk zijn:
we verbruiken minder calorieën
dan onze voorouders. De landbou
wer ziet veel en zwaar handwerk
vervangen door draglines en com
bines, de huisvrouw klopt niet in
het zweet haar aanschijns de kle
den. Haar staat een stofzuiger ter
beschikking en met de hand wrin
gen is er ook niet meer bij. Bo
vendien leert de praktijk dat wij
Nederlanders te veel en te vet
eten. Met medewerking van proef
stations wordt nu een nieuw soort
varkens gefokt.
UITGESLAPEN
Door de ochtendmist rijden
auto's. Het heuvelland van de
Achterhoek dommelt nog. De
chauffeurs zijn echter uitgesla
pen. Zij hebben de hele nacht
varkens opgehaald bij de fok
kers en mesters, 's Nachts heerst
er een matige temperatuur, dat
is goed voor het vervoer van de
dieren. Als de zon haar ogen
uitwrijft staan de slagers klaar
om te slachten. Er moet dus al
een voorraadje varkens zijn om
mee te beginnen en daarna een
constante stroom van dieren om
te ontvangen en te verwerken.
Vier maal per week wordt er
geslacht: zo'n twaalfhonderd var
kens per dag. De expediteur is
vergezeld van een inspecteur van
de fabriek, de dieren worden ge
oormerkt en voor een juiste bezet
ting van de wagen wordt gezorgd.
De knorrende beesten worden bij
de fabriek in hokken gejaagd en
levend gewogen voor het zgn. con
trolegewicht. Daarna worden ze
gesorteerd in licht, middelzwaar
en zwaar. Een elektrische beneve
ling volgt, zodat het dier niets
merkt van het steken en leegbloe
den. Dan is het eerst recht een
produkt geworden dat op een effi
ciënte manier afgewerkt wordt.
Hangend aan rails die aan de zol
dering bevestigd zijn doet het ge
slachte dier zijn entree: sissend en
blazend staat daar de krapmachi
ne. Die zal het varkentje wel eens
even wassen. Hier komen de ha
ren los te zitten door het hete
water, de machine krabt de huid
en brandt de laatste haren weg.
Meteen wordt de huid gelooid. Ze
neemt het vuil niet gemakkelijk
aan zodat het hygiënisch belang
gediend is.
IN DE STOOM
Twee mannen staan gereed om
de nog hele varkens op te vangen,
met zware krabbers verwijderen
ze het zwart van de huid. De rail
maakt een bocht en daaronder
staan de mannen in overall die de
beesten in tweeën hakken, de or
ganen verwijderen die weer op
aparte haken worden verzameld.
In grote trossen hangen levers,
magen en darmen. In wolken
stoom hangen de schone halve
varkens. Op de matte witte huid
worden ze paars gestempeld. De
rail voert langs de controleur die
de lengte, dikte van het spek,
j0f«8egcSc§e!3K.\
VAN BLOEM EN PLANT
HET BEGINT
een soort mode te
worden om 's
winters ergens in
huis een droog-
boeket neer te
zetten. Maar ook
weer een gevaar
dat dit 't gehele
jaar door blijft
staan, terwijl het
toch oorspronke
lijk bedoeld is de
echte winter
maanden te over
bruggen. Tussen
november en fe
bruari heb je er
het meeste be
hoefte aan. Maar
als eenmaal de
lente komt, krij
gen deze bloemen t
iets stoffigs, ze
verkleuren en het
frisse gaat er af.
Dan verlangt je
naar bolbloemen O
en uitbottende i
heestertakken en
hebben de droge
spullen afgedaan.
Gelukkig maar,
want anders zou
deze „onsterfelij-
ke" tooi een
kleurloze sleur worden.
n. Er zijn kwekers die de
bloemen voor ons drogen en er
zelfs kant en klaar boeketten
van maken, zodat we ze maar
in een vaas behoeven te laten
zakken. Maar daardoor gaat de
charme van het zelf drogen en
schikken verloren. Wie stro-
bloemen in de tuin heeft zal
ze uiteraard zelf behandelen en
met deze mooie zomer hebben
ze 't goed gedaan.
Heel belangrijk is het mo
ment van snijden. In de prak
tijk is gebleken dat bloemen
met dikke stelen nog een voor
raadje vocht bij zich hebben,
waardoor ze na het plukken
nog even doorgroeien. Dit mer
ken we sterk bij de mooiste
aller strobloemen, de helichry-
gekeerd te drogen hangen. Als
de bloemen by droog weer
midden op de dag gesneden
worden, maken we er kleine
bosjes van, binden er een elas
tiekje om en hangen ze zo
gauw mogelijk op een donkere
luchtige plaats. In de drogerijen
wordt er warme lucht doorheen
gevoerd, maar dat wil niet
zeggen dat het goed is ze vlak
boven een kachel op te hangen.
Dan drogen ze al te snel en
worden bros.
Koopt u enkele bossen stro-
bloemen of een boeket kant en
klaar, hang ze dan toch voor
de zekerheid nog een paar da
gen omgekeerd in een ver
warmd vertrek.
Als we ze gaan schikken
moet al het vocht uit de stelen
verdwenen zijn. Op een luch
tige zolder in een onverwarmd
huis gaan er gauw 3 a 4 weken
overheen, maar onder gunstige
omstandigheden kunnen ze na
een week al droog zijn. Veel
hangt ook af van de soort bloe-
Wie er oog voor heeft zal
ook uit tuin en natuur uitge
bloeide bloeiwyzen kunnen
verzamelen om de echte stro-
bloemen aan te vullen.
hamvorming en kwaliteit bepaalt.
Veeartsen beslissen of het dier
consumptiewaardig is. Volledige
afkeuring komt nauwelijks voor.
WAKEND OOG
De Inspectie van de Veterinaire
Dienst houdt een wakend oog in
het zeil, er komen geen zieke
dieren in het bedrijf! Een elec-
Ironische schaal, bediend door een
beëdigd man, weegt het varken en
nu kan de boer uitbetaald worden.
Zware varkens worden in ons land
niet gemest, vlees vinden wij be
langrijker dan vet.
Het warme vlees is zeer bederfe
lijk en daarom voert de rails de
varkens door een meterslange
koeltunnel. Hier daalt de tempera
tuur flink. Een enorme koolcel is
aan het eind van de tunnel, geel
betegeld en hygiënisch ingericht.
In grote pekelbakken zout men het
gekoelde vlees, het wordt er „lij
per" door. Dit gebeurt niet steriel,
de opbouw en afbraak van bacte
riën speelt hierbij een rol, net zo
als bij de inmaak van zuurkool en
zoute bonen. De afsnijruimte is
een enorme slagerij. Tientallen
meters lang voert de lopende band
de vijftig slagers hun produkt
voor de hand: hier wordt het var
ken opgedeeld in onderdelen. De
een snijdt ribben, de ander ham,
weer één poten, kop en staart.
Bloederig is het nauwelijks. Niet
alle varkens belanden hier. Frank
rijk en België kopen in EEG-ver-
band hele beesten op. De slagers
echter bestellen ribben die wij
weer als carbonaden kopen: drie
ribben tegenover één buik.
„ZEEMLAPPEN"
Dit is een zeer sterk exporterend
bedrijf. Amerika ontvangt van ons
de zware hammen, terwijl de
Duitsers gek op spek zijn en grote
afnemers zijn. Het binnenlands
verbruik wordt vooral bediend
door de vleeswarenfabriek. Daar
zien we ook een gedeelte rund
vlees: net zoals u gehakt mengt.
SOMS komt, in het rustige
gekabbel van aan-drijvende
brieven, ineens een brief als een
waterval voor. Een brief boordevol
vragen. Een brief waarin het ene
probleem het andere als het ware
voor zich uitstuwt. Zo'n brief zet
dan de hele zaak van de Open
Brief en mij op stelten. Er is
gewoon geen keus meer. ik kan
niet voortbabbelen. Ik raak prop
vol gedachten en die gedachten
verdringen zich en ik zie moge
lijkheden voor tien Open Brieven
achter elkaar, lastig alleen dat in
de eerste en dat is deze orde
op de gedachten moet worden
gesteld.
Ik kan niet doorgaan met
waterval-spelen, de gedachten mo
gen niet buitelen, ze moeten
stromen. Het is op dit moment, dit
van de ordening, dat ik altijd de
zucht slaak dat je beter geen
gedachten kunt hebben dan zoveel
als je gaat schrijven tenminste.
doet ook de fabriek rundvlees in
de varkensworst. Totaal 78 pro-
dukten worden hier vervaardigd.
We zien de hammen rauw in de
grote ovaalvormige blikken ver
dwijnen, die daarna met blik en al
in enorme pannen gaan. zo groot
als één flinke keuken. Hier borrelt
en sist het van jewelste. In een
ander gedeelte wordt leverpastei
vervaardigd. Voor de leverkaas
zien we „zeemlappen" van spek
snijden die als een voering in de
blikken gaan: het mooie zachte
witte randje dat u om de plakjes
vindt. Zakken met uien liggen er
ook: de fabriek heeft een eigen
receptuur voor de worst en iedere
fabrikant probeert een eigen aro
ma te leveren. De uien gaan in de
berliner worst. Dagelijks neemt
het laboratorium proeven of dat
aroma ook zo blijft. Steekproeven
bij de afnemers houden de smaak
van de consument in het oog. De
éne kant van de vleeswarenfa-
briek is voor lever- de andere
voor rookartikelen. In de rokerij
worden met een bepaald soort
hout de worsten gerookt en in on
ze kleren hangt al gauw zo'n zelf
de luchtje.
Veel bejaarde lezers grepen
naar hun pen om ons de ware
geschiedenissen te vertellen
van hun huisdieren.
Dat er heel wat staaltjes van
schranderheid bij zijn, kunt u
zelf concluderen.
We beginnen maar met een
ervaring uit het grijs verleden.
„Mijn vader had als keuter
boer om. een fokzeug, een zeer
aanhankelijk dier, dat vrij op
ons weiland rondliep en als een
hofhond ons erf bewaakte. Zij
heette „Junda" en deed niets lie
ver dan met ons meelopen" aldus
dhr J. v. d. K. te R.
Als wij 's zondagsmorgens
naar de kerk wandelden een
afstand van drie kwartier wil
de „Junda" met alle geweld mee.
We lokten haar met voeder in
haar hok en sloten haar op.
Eens was het varken nergens
te vinden. Onderweg ontdekten
we haar. ze zat uit te kijken
naar onze komst en rende zodra
zij ons zag. in volle draf vooruit
tot ongeveer tien minuten gaans.
Toen ging zij rustig zitten af
wachten. blijkbaar van oordeel,
dat zij nu wel verder mee zou
mogen gaan. Ik had, terwijl va
der langzaam doorliep, op een
holletje wat voeder gehaald.
Daarmede werd „Junda" naar
haar hok gelokt. In het vervolg
ging reeds 's zaterdagsavonds de
grendel op het varkenshok."
Schrander
„Mijn moeder had de gewoonte
de reeds des zaterdags geschilde
aardappelen op zondagmorgen in
een emmer water gereed te zet
ten op de zgn. „goot", waar
„Junda" nooit kwam. Als moeder
alleen thuis was op zondagmor
gen de anderen waren naar de
de geschilde aardappelen. Moe
der verzekerde ons, dat zij de
onderdeur goed gesloten had,
maar wij konden niet geloven,
dat het varken de klink kon op
lichten. Eens moest ik thuisblij
ven, omdat een koe op kalven
stond. Ik nam mij voor goed op
het varken te letten. Toen „Jun
da" zich overtuigd had. dat mijn
ouders met de wagen waren
weggegaan, kwam zij voorzichtig
dichtbij, luisterde goed of er
geen onraad was.
Ik sloop op kousevoeten nader
en zag dat „Junda" met haar
tanden de klink aanvatte, die over
het neusje lichtte en de deur
opende om op de aardappelen
aan te kunnen vallen. Hoewel ik
het dier bewonderde om haar
schranderheid, kon ik toen haar
die winst niet gunnen. In het
vervolg werden de aardappelen
op een voor het varken onbe
reikbare plaats gezet."
Twee jonge zeugen (kinderen
van „Junda"i zagen ons voor een
heining bezig met het voederen
van kippen door het uitstrooien
van mais. en stelden verwoede
pogingen in het werk om de af
sluiting te forceren.
Toen zij daarin niet slaagden,
stonden zij even tegen elkaar te
knorren en gingen daarna in vol
le draf langs een omweg van
zeker twintig minuten lopen,
over het erf van onze naaste
buurman (we woonden zeer af
gezonderd) naar de voederplek.
Mijn vader zei: „dat hebben ze
samen afgesproken." Ik verge
leek het met de poging van Wil
lem Barendsz en Heemskerk, om
de weg naar Indië te vinden
langs Nova-Zembla.
Ten slotte wil ik nog even de
aandacht vestigen op de grote
voorliefde van varkens voor mu
ziek: „Junda" stond altijd ge
noeglijk te knorren voor onze
ramen als ik het harmoniumspel
beoefende." schrijft onze bejaar
de abonnée.
Eerst kijken
gente hond van mijn zuster.
Wanneer mijn beide nichtjes vat
kantoor naar huis kwamen, rin
kelden ze met de fietsbel en Pas
ja rende de „vrouwtjes" tege
moet! Mèt de pantoffels in zijn
bek. heette hij het „vrouwtje"
dan welkom. Eerst keek hij even
uit het raam, wie van de beide
„vrouwtjes" er aan kwam. Nooit
pakte hij de verkeerde pantof
fels.
Mijn oudste nichtje kreeg ken
nis aan een jonge man, die haar
thuisbracht De kennismaking
was nog zeer „pril", vóór de por-
tiektrap werd afscheid genomen.
Pasja, die wel het belletje had
gehoord, maar niet het vrouwtje
de trap had horen beklimmen,
rende naar het raam en keek
zéér bevreemd toen hij „zijn"
vrouwtje daar zag in gezelschap
van een hem onbekende jonge-
Luid blaffend, alsof hij wilde
zeggen: „Of je nooit komt" vloog
hij maar van de deur naar het
raam, telkens teleurgesteld zijn
pantoffels weer neerleggend.
Waar bleef het vrouwtje toch?
Ten einde raad stak hij zijn kop,
mèt de pantoffels in zijn bek uit
het raam en... liet ze van twee
hoog voor de voeten van het
vrouwtje neerploffen! Blijkbaar
dacht hij: „Als je dan niet boven
komt. kun je ze daar misschien
gebruiken!"
Net als ikke
Er zijn ook schrandere poezen,
zoals die van de fam. v. K. te d.
H. Onze oudste zoon bracht als
„zwerver" een katertje mee. On
ze dochtertjes noemden hem Flip
naar de veldwachter uit het boek
„Dik Trom", Flip was erg speels
en wild; als wij uitgingen sloten
wij hem met zijn bak in de w.c.
op. Wie schetst echter
riep: „Kijk i
SLANG
Een slager is bezig met een
darm, waar geen eind aan schijnt
te komen, op de kop van een ma
chine te wurmen. Met een kniepe
daal brengt hij het „deeg" in be
weging, en in een minimum van
tijd spuit de machine de tafel vol
met een ellenlange -worst die als
een gigantische slang over de tafel
kronkelt, maar niet voor lang.
Automatisch wordt de slang op
lengte afgesneden en weer zijn
idem zoveel worsten klaar voor
verzending. Met het vet zit de fa
brikant niet in zijn maag. Resten
vet zien we omsmelten en tot reu
zel verwerken, een gedeelte wordt
bewaard tot de winter, dan is er
meer vraag. Een ander deel gaat
in de worst, de margarineindustrie
werkt met dierlijk vet en het resi
du-vet gaat naar de zeepfabrieken.
De fabrikant stelt er prijs op dat
zijn met zorg vervaardigd produkt
niet door ondeskundigheid aan
waarde inboet Vanaf het slachten
tot aan de consument wordt het
varken begeleid. De verpakkings
afdeling zorgt dat de worst ver
koopwaardig is: meisjes pakken
kleine potjes borrel worstjes, voor
zien ze van een etiket en stapelen
de dozen vol, klaar voor de expe
ditie. Een net van vertegenwoor
digers verkoopt zowel vers vlees
als de gesneden plakjes metworst
die u in de supermarkt koopt. Die
vertegenwoordigers helpen met
technische en commerciële kennis
het grootwinkelbedrijf.
PLAKMIDDEL
Waar het bloed (dat we overi
gens niet zagen) blijft?, vroegen
we. In Emmen staat een bloedver-
werkend bedrijf, dat onder meer
bloedpoeder vervaardigt en naar
Amerika exporteert. De triplexin-
dustrie gebruikt het als een plak
middel. De beenderen verdwijnen
naar de Delftse lijmfabriek. er
gedeelte wordt tot gelatine
werkt. Die gelatine vindt de slager
weer terug in de blikken boter
hamworst: daar zijn ze mooi mee
opgevuld.
Van de boerderij tot de consu
ment heeft dit bedrijf zo'n 58(
man nodig ter begeleiding van he
varken staf en uurloners inbe
grepen. Hier staat ook de eerste
volautomatische worstmachine van
Nederland, waar vijf en een half
ton worst verwerkt wordt Alleen
een blik op de controleklok is
dig, mensenhanden komen er niet
„Leg uw worst niet zómaar in
de keuken weg na aankoop", advi
seerde de directeur. „En wees
voorzichtig met half-conserven, de
glazen potjes met blikken deksel.
Ze sluiten niet luchtdicht af. Hebt
u geen koelkast waar ze een
plaatsje kunnen vinden, dan met
een opeten. De plakken worsl
dient u op kamertemperatuur te
serveren: een tijdje tevoren uit de
koelkast halen dus. Anders kleven
de plakjes onsmakelijk aan elkaar.
Let bij aankoop van worst-in-plas-
tic op het datumstempel. Langer
dan drie weken in een koelkast
mag worst niet bewaard worden.
Wist u dat metworst moet ademen
en daarom niet in plastic verpakt
is? Dat rauwe worst een rijpings
proces nodig heeft en dat dit be
reikt wordt door een constante
vochtigheidsgraad? Dat de glim
mende worsten opgepoetst worden
met een varkensharen borstel?
die waarachtig van elkaar houden.
het
•verdag. Vraag 1
hun avond beter besteden dan
vroeger Zij volgen nu b.v een
cursus Engels of doen op andere gen, gaan niet op tijd
wijze kennis op. Je hoort ook vaak moeders bezigheden (of is verstel-
als reden bij het aanschaffen -
de besteding van financiën Er zijn
mensen die niet meer tegen een
situatie op kunnen, b.v. niet tegen
een zich uitbreidend gezin, tegen
drukte, geroezemoes, beweging
zich heen een kwestie mede
gezondheid (ze moeten naar 1
huisarts gaan en het doorpraten».
Er zijn mensen die nooit aan bod
zijn gekomen in kleine zwakhe
den. voor wie door omstandighe-
den bioscoop en schouwburg nooit
bed, onder oordeel-door-ervaring, nooit
erk uit de mode?) raken i
kunt gedrang, moeder valt negen
het
onder verzadiging doorgegaan zijn
die zich aan TV verzadigen, of
alle Jan-hou-je-van-me verha-
Moeilijk
Deze oude kruik werd in blai
en geel gehouden met een h
van achillea en helichrysum, l
wijl ijle teunisbloemen en r
dersporen voor het juiste evi
wicht zorgen.
ten
1 alle denkbare herfsttin-
i met een papierachtige
substantie in de bloemblaadjes
Worden deze gesneden als de
bloemen geheel open zijn. dan
staat na enige dagen het hart
naar voren en de bloemblaad
jes naar achteren. Worden ze
daarentegen geplukt als de bui
tenste bloemblaadjes open en
het hart nog gesloten is. dan
zijn ze op hun mooist als we
ze straks in een vaas gaan
schikken.
Een ander punt is het om-
Gedroogde bloemen schikken
moeilijk, omdat ze in elkaar
blijven haken. Als basis voor
zwaar materiaal als siermaïs.
pampasgras, bereklauw en
kaardebollen nemen we grind
om de stelen op hun plaats
te houden. Anders zoeken we
het in droog wit zand. boet-
seerklei, florapak of oasis( de
laatste twee bij de bloemist ver
krijgbaar) of kleefpasta. Meest
al is het een kwestie van erva
ring wat je het meest bevalt
Denk er bij het schikken wel
aan dat de stelen van droog
bloemen lelijk zijn en deze
meer camouflage verlangen
dan verse stelen. Steek de pi
ramidale bloeiers in de top en
houdt de ronde bloemvormen
in het hart. En denk er aan dat
de schikking zó uitvalt, dat u er
met plezier een paar maanden
naar kijkt!
A. C. MULLER-IDZERDA
Incjosvï
En toch ben ik er blij
Helemaal blij om het wonder van
de krant zoals deze week: ik
noemde een paar initialen en al
voor de krant gedrukt was, had ik
van de ene vriendin een verhuis
kaart gelijktijdig aan elkaar
gedacht terwijl de andere na
het week-end geruststellend en
hoopvol reageerde (denk aan je
belofte voor november!). Ik hoop
de reacties binnenkort te honore
ren met persoonlijke brieven: ze
lezen me dus! denk ik. En dat
geldt zeker ook voor de twee
waterval-brieven van deze week.
Wonderlijk genoeg had ik juist TV
§enoemd in de Open Brief en vóór
e krant in de bus lag, had ik een
brief over TV en deszelfs ogen
schijnlijke problemen. Problemen
als een sneeuwbal, en overal
vragen. In die vragen zoveel
levende, de moeite van het vech
ten waard zijnde kwesties dat ik
graag iets ervan hier zou willen
hardop denken. De tweede brief
komt automatisch in de problema
tiek mee.
TK MOET beginnen met te
1 zeggen dat ik de vorige keer
wel wat hooghartig misschien over
TV gesproken heb. Hooghartig
naar de kant van hen die echt
plezier aan het medium beleven
en het in zekere zin nodig hebben.
Dat moeten dan ongeveer diege
nen zijn die anders, vroeger, hun
TV: dat je "er zoveel o
leren, je wereld wordt wijder, niet de tien keer in slaap bif al die ^en 'n damesbladen. Kleine zwak-
aueen zie je nieuws uit Amerika schemerigheid, moet dan iedereen heden. Dingen die in de jeugd niet
tegen wil en dank (nu citeer ik binnen de discipline van h«'
woordelijk) naar de TV kijken kennen, leren beoordelen,
omdat men anders elke avond met uitp"**~~ 1~~w
slaande ruzie naar bed gaat? En ze
vraag 2, geduwd door vraag 1: kan den
dat, dol op elkaar zijn, echt een
goed gezin zijn, en op dat ene
punt zo oneens, zo onchristelijk
Sfeer weg, saamhorigheid
maar ook raak je op de hoogti
van het leven van b.v .diepzee-
krabben. En neem nu eens opera
ties en eerste hulp bij ongelukken
Enzovoort. Een soort kennis-is
macht-principe. Al datgene wat
,de intellectueel" door omstandig-
dat
zijn
heden, opvoeding of wat ook. al TV ter sprake komt.
gedaan hééft. Engels leren, boeken
lezen over creatie en evolutie,
hoofdartikelen in de krant met
aandacht lezen, wie weet EHBO-
volgen, dat kan nu gedaan
het leren
len, leren
uitputten lagen. Misschien werden
verboden. Misschien ook wer-
e niet geoefend.
In ieder geval ligt elke zwakheid
n onszelf. Het is niet de TV. het is
l|Pliet het geld. Het is niet het
Illustratie: op zondagavond rumoerige gezin, niet de drank,
gezellig bijeen. Visite niet de hobby, niet de uithuizig-
heid. Wij zijn het zelf. Soms buiten
onze schuld (gezondheid), soms
'd (uw man die
iets aan zijn
persoonlijkheid ontbreekt nu hij
blijk geeft een soort „honger" nog
te moeten stillen reken het hem
niet te hard aan). Een kind met
zijn leeshonger „eet" boeken, zijn
~J~~ fantasie zoekt een wereld waaraan
zijn ongevormd denken zich als
fijnslijpt. Met beleid laat
kind lezen. Maar veel
zijn op een punt kind
ongevormd, ongestild,
.'oldaan. Wat te doen? Hen laten
t v- zlJn d'e eten. kijken, zich verzadigen? Of
zich laten komen, hoe het uitvechten, uitpraten omdat
mi i ook andere dingen: bedtijd voor
de kinderen, sfeer, eigen gevoel
van geen plaats meer te hebben in
huis, meetellen, urgent zijn? Dat
hangt van hen af. En ook voor een
die inhoud kan geven
uren. ieder die sfeer schept, ieder fantasie zoekt"
die meer kan dan wachten op wat
hem geboden wordt, zal hooghar
tig lijken ten aanzien van hem die
een medium maar laat pruttelen
wat het te pruttelen heeft, alle gebleven,
goeds inbegrepen. En -
dat
komt dat
oppassende ma
dankt
nvoudig niet te harden
die hard werkt en
oor het eten. van
kinderen houdt.
r\AT komt omdat wij allemaal.
kJ ergens, soms jaren niet te
merken maar dar
plekje hebben
worden door een veel grotere staan. „Deze dingen komen
groep mensen. Ondertussen bevor
dert het de huiselijkheid, d.w.z.
iedereen is thuis. Mensen die
vroeger niet zaten te suffen.
akheden tegemoet'schreef
vriendin op wier uitspraak 'k
vorige maal reageerde. Zo is het
igelijk. We hebben
verplaatsen nu hun naaimachine allen zwakheden. Ér zijn
jongste zoontje
ns, Flippie doet
net ais ikke, zijn „bah" op de
w.c.!" Heel parmantig zat Flip
dan op de rand. Na een paar
dagen konden wij zijn bak van
het balcon wegbergen en heeft
hij zo oud als hij is geworden
(ca dertien jaar) zijn behoeften
keurig steeds op de w.c. gedepo
neerd, ook op het vakantie-adres,
al sprong hij daar de eerste dag
verkeerd naar de deurknop.
Flip was ook „waaks". Toen de
achterkant van ons huis geschil
derd werd en de schilder de
keuken wilde ingaan, heeft Flip
dit met zijn „blazen" belet. De
schilder durfde niet binnen te
komen.".
En dan de onvolprezen kana
ries. „Als wij 's-morgens binnen
kwamen zat hij voor het deurtje
te wachten tot het open ging.
Het brood stond op tafel ge
smeerd. Daar vloog hij op af om
de boter er af te pikken. Mijn
zoon liet hem stil begaan, maar
wij hoopten dat hij nog eens wat
op zijn boterham achter zou la
ten, dat is nooit gebeurd", aldus
mevr. H. L. A. tc d. H. Van
honde-trouw lezen we in de brief
van mevr. B. te V. „Als mijn
man met onze hond mij van de
trein komt halen merkt het
hondje of ik erin zit ja of nee.
Zit ik erin, dan rent zij door de
controle, met de trein mee en
wacht precies voor diè coupé-
deur waar ik uit zal stappen.
Hoe weet het beest dat toch?
Vier maal heb ik in het zieken
huis gelegen en alle keren wei
gerde het hondje om te eten, ook
toen wij veertien dagen met va-
Ziek en broodmager was zij
toen wij thuiskwamen, al hadden
vrienden goed voor haar ge
zorgd.
Wij hebben dan ook besloten:
gaan wij met vakantie dan gaat
Kom dan
Ervaring met dieren? Mej. C.
Z. te S. schrijft ons over haar
kauwtje, heel jong uit het nest
gevallen. „Hij mocht vrij in de
tuin lopen en als we riepen:
»Kom dan", gaven we een vlieg
je of wormpje of zo en later
pinda's, 's Avonds werd hij in
een hokje gezet ter bescherming
tegen katten. Dan zeiden we:
..Dag, dag" en al gauw zei Jantje
ook „Dag, dag!" 's Morgens zei
den we: „Kom dan. naar buiten".
Op de morgen dat de troonrede
werd uitgesproken en Hare ma
jesteit nog even wachtte met
weer instappen, zaten we allen
heel stil te luisteren bij de radio
en daar riep Jantje plotseling:
„Kom dan, kom dan!"
De ruimte ls weer vol voor
deze week. Er zijn nog schrande
re poesen, en dieren die de mens
tot voorbeeld strekken. Dat lezen
we uit de gezellige brieven die
volgende week aan de beurt zijn.
Mej. Z., schrijft u nog even uw
adres en het boekje van uw keu-
De inspecteur zou op school ko
men. Vraagt een jongetje: ,Jg hij
nog hoger .Jan meester De Haan?
(liet hoofd van de school). „Ja
hoor, nóg hoger" antwoordt de
juffrouw. Aarzelend gaat een vin
gertje de lucht in. „Juffrouw, als
hij nou zo hoog is, kan hij dan
wel door de deur?"
(Mej. A. van A. te G.)
Het had al
een morgen viel sneeuw.
Ricky (4), kijkt voor 't ronm en
mompelt in zichzelf: „Och wat
voor kraan heeft de H.-crc nu in
de hemel weer open gedraaid".
Als hij naar de ambachtsschool
ging, dan was hy écht groot. Op
de wc zat hij z'n buik tc bestu
deren en riep „M
Ik
dig. „Als je op de ambachtsschool
bent, vertelt mamma jr het wel be-
ter .Ja," zei zoonlief, „want je
begrijpt er nu zelf toch niks van.
hè Mam?"
(Mevr. A. V. te Nw. L.)
