Ds.
Griekenland verdreven
- OM ZIJN GELOOF - Uit
25 „Speurders" zoeken contact
met de gevaarlijke Loempa's
EDOMITISCH FORT ONTDEKT
BIJ DE DODE ZEE
DEZE WEEK IN EEN WOELIGE WERELD
ZONDAGSBLAD
ZATERDAG 5 SEPTEMBER 1961
Kathedraal van
het bos
De veel geroemde kathedraal
▼an het bos, als een plaats
waar God ook tot ons zou
willen spreken en niet al
leen in de kerk is dezer
dagen weer eens wereld
nieuws geweest. De republi
keinse kandidaat voor het
Amerikaanse presidentschap.
Barry Goldwater, zei name
lijk: ,,Als een mens religieus
handelt, ethisch leeft, dan is
hij een godsdienstig mens
en het heeft er niets mee te
maken hoe vaak hij in da
kerk komt."
Goldwater gaf dan ook toe, dat
hij niet al te vaak in de kerk
komt, hoewel hij tot de Epis
copaalse Kerk behoort. Hij
zei nog: „Het gaat mij pre
cies zoals vroeger senator
Henry Ashurst placht te zeg
gen: het zadel is mijn kerk
en de bomen zijn mijn ka
thedraal. Ik krijg hetzelfde
gevoel als ik door een ca
nyon dwaal, als
in een kerk zit."
Er Is niets nieuws in deze woor
den. Iedere (mooie) zondag
wordt de raad van Goldwa
ter opgevolgd door duizen
den en nog eens duizenden
mensen wier namen op de
kerkrollen staan geschreven.
Het opmerkelijke is, dat als
de zondag niet mooi is en de
kathedraal van het bos
druipt van de regen, ze even
min naar de kerk gaan. Wat
cynisch heeft een predikant
eens opgemerkt: Het is ver
wonderlijk hoe tien regen
druppels er in slagen om elf
mensen uit de kerk te hou
den.
Ongetwijfeld wordt deze situa
tie in de hand gewerkt door
de kerkdiensten zelf. Er
wordt en lang niet altijd
ten onrechte geklaagd
over de prediking. Maar er
is een veel diepere oorzaak
vaa de slechte kerkgang.
Wij zijn verleerd wat het be
tekent om gemeente te zijn.
We hebben het woord „kerk"
•en andere inhoud gegeven.
Een kerk is een stenen ge
bouw waar een predikant
-show" ten bes-
de
keraad die allerlei dingen
doet waar we het niet mee
eens zijn. We zijn het besef
Igwijt dat we bij elkaar be
horen. Geloof is een verze
kering met eeuwigheidswaar
de en ons doopbewijs ligt in
de kast bij de brandpolis en
de polis voor wettelijke aan
sprakelijkheid.
We denken te veel aan ons
eigen heil en we vergeten
dat God ons wil gebruiken
voor het heil van anderen.
We zijn ons besef van roe
ping kwijt; daar ligt de gro
te leemte van onze tijd. We
beseffen niet meer dat de
wereld om ons heen verlo
ren is. Onze buren hebben
«en auto en een ijskast, vas
te vloerbedekking en al weer
een nieuw bankstel. En diep
in ons hart zijn we te ja
loers om iets aan te voelen
van de leegte die soms in
hen knaagt. We geloven een
voudig niet meer in het oor
deel Gods.
En omdat we ons niet meer
verantwoordelijk voelen voor
het geestelijke welzijn van
de ander, hebben we elkaar
niet meer nodig om die an
der het evangelie te vertel
len. Daar waar de roeping
weer openbaar wordt, wordt
de gemeenschap weer ge
zocht; waar de gemeenschap
gevonden wordt krijgt de
kerkgang nieuwe waarde;
waar de kerkgang weer ver
langen wordt naar een open
baring Gods. heeft de predi
kant weer iets te zeggen op
d« kansel.
(Van onze kerkredactie)
QRIEKENLAND heeft een
Dreyfus-affaire. Dat
schrééf althans dezer dagen
een van de vooraanstaande
politieke weekbladen van dit
land „De nieuwe eeuw". De
man, die ten onrechte ver
bannen werd, is een Cyprioot.
Maar het onrecht heeft niets
te maken met het Turks-
Griekse conflict. De verbare
nen Griekse Cyprioot is
een predikant, ds. Argos
Zodhiates. En hij werd het
land uitgezet, omdat hij, zo
als een lid van de Griekse
politie in een rapport aan het
ministerie van binnenlandse
zaken het uitdrukte: „een bij
zonder capabel mens is, een
groot spreker, een actieve,
fanatieke en uitzonderlijk in
telligente persoonlijkheid. En
de sterke groei van het pro
testantisme in Katerini is een
gevolg van zijn werkzaam
heden en leiderschap. Wij
zijn daarom van oordeel dat
zijn werkzaamheden moeten
ophouden door hem uit Grie
kenland te verbannen, of hem
ten minste te verbieden zich
nog in noordelijk Griekenland
op te houden."
Hoewel iedere aanklacht tegen
ds. Zodhiates geseponeerd moest
worden, heeft de regering van
Griekenland hem toch verboden
Vijftien Afrikaanse en
tien blanke predikanten
zijn de binnenlanden
van Noord-Rhodesia
binnengetrokken om
contact op te nemen
met de Loempas, de
volgelingen van de pro
fetes Alice Lensjina.
Deze vrouw, die haar
eigen sekte had ge
sticht. leerde haar vol
gelingen dat als zij
maar hard Jericho
riepen de kogels van de
regeringstroepen in wa
ter zouden veranderen.
Bovendien gaf zij pas
poorten voor de hemel
uit, die gretig aftrek
vonden.
Maar het geschreeuw
van Jericho" en „Hal-
leleju" waarmee de
volgelingen van deze
profetes zich op de re
geringstroepen wierpen,
veranderden de kogels
niet in water. Het ge
volg was een massale
slachting, waarbij mins
tens zeshonderd volge
lingen van deze vrouw
om het leven kwamen.
Lensjina hield het
niet lang vol. Er kwam
onrust in de gelederen
van haar volgelingen
en volkomen onver
wachts gaf zij zich over
aan de regering. Deze
laatste daad, nog meer
dan het feit dat haar
beloften niet in vervul
ling waren gegaan,
deed een schok gaan
door de gelederen van
haar bijna 50.000 volge
lingen. Deze mensen
wier geloof tot fana
tieke hoogten was op
gezweept stonden in
eens zonder geloof in
de wereld.
Wij moeten iets doen.
heeft de voorzitter van
het moderamen van de Verenig- ten en tien blanke zendelingen
de Kerk van Noord-Rhodesia zich vrijwillig aangemeld om er
gezegd. Deze mensen moeten heen te gaan en re pogen een
geestelijk worden opgevangen verzoening tot stand te brengen
eer het te laat is. En terwijl de tussen de ex-volgelingen van
situatie nog bijzonder onzeker profetes Lensjina en de rege-
was in het binnenland, en het ring. Maar het eerste doel is wel
zelfs uitzonderlijk gevaarlijk om hen het ware evangelie van
was om daar heen te trekken, Jezus Christus te verkondigen,
hebben vijftien negerpredikan- De Loempa's zijn zeer wan-
om zich weer bij zijn gemeente
te voegen. De donkerste dag van
het leven van deze predikant was
die juni-dag in 1962. Herhaalde
lijk had hij reeds moeilijkheden
gehad. Zodhiates is op Cyprus ge
boren en heeft daarom een En
gels paspoort, hoewel hij een Griek
is. Daarom kon de regering hem
in 1957 een verlenging van zijn
verblijfsvergunning tijdelijk weige
ren en hem in 1962 nieuwe moei
lijkheden in de weg leggen.
AARDBEVING
Maar in juni 1962 leken alle pro
blemen opgelost. De beschuldigin
gen. die tegen hem waren inge
diend waren afgewezen als vol
komen ongegrond en Zodhiates
kon. zei men hem, rustig naar
zijn gemeente in Katerini terug
keren op tijd voor een grote lan
delijke conferentie van protestan
ten. Maar toen hij met de trein
aan de Griekse grens arriveer
de werd hij gearresteerd. Terwijl
zijn vrouw en kinderen gosn moei
lijkheden in de weg werden ge
legd, werd hij bi allerijl uit de
trein gehaald en op een trein
in de richting van hei Joegosla
vische Skoplje gezet.
zijn vrouw,
die hem over het perron nog net
toe kon roepen: „Wees voorzich
tig. Maak je niet te veel zorgen.
De Here heeft nog altijd een
machtig werk voor je te doen."
Die woorden zijn hem steeds bij
gebleven. Ze kregen diezelfde
nacht nog een diepere betekenis.
De trein had zich onderweg ver
laat. Toen hij nabij Skoplje aan
kwam kon hij plotseling niet ver
der. Deze Joegoslavische stad was
net door een aardbeving met de
grond gelijk gemaakt.
BEKERING
herinneren aan Paulus. Ziin jeugd
bracht hij door in de Griekse wijk
van Port Said. Daar nam hij als
13-jarige jongen deel aan een
aanval op twee Griekse protes
tanten. die het evangelie predik
ten in een kleine zaal. De samen
komst werd volledig verstoord.
Maar toen de jonge bende aftrok
bleef Argos achter. De houding
van de beide predikers had hem
diep getroffen. Die avond ging
hij naar huis met een Nieuwtes-
tamentje in zijn zak. Het werd
het middel tot zijn bekering. En
door hem kwam zijn moeder tot
Zodhiates studeerde aan de
American Academy op Cyprus.
Tijdens de jongste wereldoorlog
ORGANISATOR
Zodhiates is een goed predi
ker. Maar hij is ook een uitste
kend organisator. Hij stichtte
een weeshuis. Hvj organiseerde
kinderkampen. Hij belegde
weekendconferenties die al spoe
dig een bekende klank kregen.
En onder zijn leiding groeide de
gemeente tot een zeshonderdtal
gezinnen. Zowel 's morgens als
's avonds komen er ongeveer
1500 mensen in de diensten die
nu al meer dan twee jaar door
twee hulppredikers worden ge
leid. De gemeenteleden kunnen
hun predikant alleen nog maar
horen in het Griekse pro
gramma van het christelijk ra
diostation in Monte Carlo. Iede
re zondagmiddag verzorgt hij
een uitzending van een kwartier
om zich zo toch nog tot zijn ge
meente te kunnen richten en tot
iedere Griek die hem horen wil.
Het verzet tegen deze predikant
komt in de eerste plaats van de
hiërarchie van de Grieks Ortho
doxe Kerk. die. evenals de kerk
van ds. Zodhiates. lid is van de
Wereldraad van Kerken. Vooral
de vorige bisschop van Katerini
is een felle agitator geweest tegen
de protestantse gemeente, niet
tegenstaande het feit dat hij zelf
schuldig bevonden is aan over
spel (en toch niet werd afgezet).
Zodhiates werd beschuldigd van
spionage voor Engeland, van pro-
selytisme (het winnen van ziel
tjes). Op de muur van zijn huis
werd gekalkt: ,.Ga weg eer je
sterft". Er werden aanklachten
toch heeft het ministerie
voeding samen met het ministerie
van buitenlandse zaken hem zijn
verblijfsvergunning i
BRIEF
Het opmerkelijkste wel uit de
droeve gang van zaken, die een
smet werpt op de democratie van
dit oude land, is een brief van de
minister van opvoeding aan een
collega-minister, een brief die on
langs door het politieke weekblad
„De nieuwe eeuw" werd gepu
bliceerd. Letterlijk schreef de mi
nister van onderwijs uit het toen
malige kabinet aan zijn collega
van binnenlandse zaken: „U moet
een vorm vinden om hem (Zodhia
tes) uit Griekenland te weren,
want zijn tegenwoordigheid hier
rege
ls een gevaar voor de kerk
Inmiddels is ei
ring na verkiezingen aan het be
wind gekomen. Griekse predikan
ten uit Athene die de assemblee
van de Hervormde Wereldbond in
Frankfurt bijwoonden en de kwes-
tie-Zodhiates opnieuw aanhangig
hebben gemaakt vertelden ons dat
zij de toezegging hebben verkre
gen dat de kwestie
derzocht zal worden.
RAPPORT
Ds. Zodhiates toonde ons dezer
dagen zelf een afschrift van een
rapport van het ministerie van
binnenlandse zaken voor het de
partement van buitenlandse za
ken. Daarin wordt onder meer
gezegd: „We zijn van mening dat
de herhaalde protesten van de
kant \an de protestanten, die de
indruk scheppen dat Griekenland
een politiestaat is, waarin tekort
gedaan wordt aan de vrijheid van
geweten en godsdienst die beide
in onze grondwet beschermd wor
den onze natie veel meer
kwaad doen dan ooit het gevolg
zou kunnen zijn van een terug
keer van Zodhiates in Grieker-
land, tegen wie, moeten we zeg
gen in weerwil van alles wat be
weerd is, geen specifieke aan
klacht is ingediend, hetzij op het
punt van proselytisme of op het
punt van spionage tegen het land.
Wij verzoeken u ons bekend t«
maken welke stappen ondernomen
kunnen worden om de bovenver
melde persoon weer toe te laten".
De brief is ondertekend door ge
neraal Aristides Vlahos, directeur
van het departement van natio
nale veiligheid.
Tijdelijk heeft ds. Zodhiates
toegestemd een kleine gemeente
in de Engelse stad Birmingham
te dienenDaarnaast verzorgt
hij zijn radiouitzendingen en pro
beert hij de duizenden Grieken
in Engeland te bereiken met het
evangelie. Hij weet dat zijn
werk niet zinloos is, maar hij
schreef nog maar onlangs zijn
vrienden: „Toch ben ik nog niet
zo ver dat ik kan zeggen, wat
sommigen mij hebben gezegd:
dit is onvermijdelijk. Mijn hart
en mijn ogen trekken nog steeds
naar ons geliefde Hellas". Ds,
Zodhiates blijft hopen dat hem,
als Dreyfus van weleer, eens
recht zal peschieden. Daarvoor
is een regering nodig die het in
tolerante drijven van de Grieks-
orthodoxe hiërarchie durft weer
1946 aanvaardde hij i
beroep naar het Noordgriekse
stadje Katerini.
Hij arriveerde er in een onrus
tige tijd. Het communisme was
nog steeds bezig om ook het oude
Hellas achter het ijzeren gordijn
te trekken. Een van de laatste
daden in deze stad van de zich I
terugtrekkende communisten was
de moord op een vriend van
Zodhiates. De laatste woorden wa- i
trouwend en van haat vervuld
tegen de blanken en tegen de
regeringstroepen in het alge
meen. Ondanks het feit dat hun
profetes zich heeft overgegeven
blijven velen zich verzetten en
verschillende regeringssoldaten
zijn al in hinderlagen gelokt en
vermoord.
Tot op heden zijn de predikan
ten en zendelingen echter nog
ongemoeid gelaten. Zij zijn er in
geslaagd om een groot aantal
dorpen zover te krijgen dat zij
de moordlustige aanhangers van
de profetes weer in hun midden
opnemen zonder wraakoefenin
gen en hebben tevens reeds de
eerste contacten met de Loem
pa's gelegd.
(Van onze kerkredactie) dewerking bij de opgravin
gen.
De ruine van Metsad Gozal
was reeds lang bekend, maar
pas in april van dit jaar werd
ontdekt, dat daar in aloude tij
den een fort heeft gestaan. De
zware muren hadden gerust op
een fundament van bijzonder
grote stenen. Ze bestonden uit
zware balken, waarvan nog
stukken waren overgebleven.
Hoewel het fort zelf geheel
vernietigd was. bleek het uit de
fundamenten mogelijk toch een
inzicht in de indeling te verkrij
gen. Het bestond uit een centra
le hof met kamers er om heen.
In een van de hoeken van dit
vierkante fort werd een kamer
aangetroffen met een veel lagere
vloer. De aanwezigheid van veel
Edomitisch aardewerk wees er
op dat zich daar een voorraad
kamer had bevonden. De stijl
Opnieuw is een klein stuk-
je geschiedenis van Israël
aan het licht gekomen. De-
ze zomer werd aan het zuid-
I westelijk eind van de Dode
IZee een Edomitisch fort ont
dekt dat naar alle waarschijn
lijkheid door koning David
vernield is. Het herinnert dan
aan de tekst II Samuel 8
I vers 13: David verwierf zich
roem bij zijn terugkeer door
Ihet verslaan van de Edomie-
ten in het Zoutdal: acht-
I tienduizend man. En hij leg-
I de in Edom bezettingen." Het
onderzoek stond onder leiding
Ivan dr. Y Aharoni van de
Hebreeuwse Universiteit. Stu
denten van het Amerikaanse
Instituut verleenden hun me-
van het aardewerk verried dat
dit fort al in de elfde eeuw voor
Christus door Edomieten be
woond werd.
KLEINER FORT
Maar alles wees er teven6 op,
dat het fort geheel in vlam
men is opgegaan. Dat moet in
het begin geweest zijn van de
tiende eeuw voor Christus, on
geveer in de tij -I van koning Da-
Op de laatste dag. die voor
het onderzoek was uitgetrokken,
ontdekten de archeologen nog een
tweede, maar veel kleiner fort.
meer zuidelijk aan de oever van
de Dode Zee. Daaruit conclude
ren de archeologen dat de Edo
mieten hun westelijke grens op
die wijze versterkt hadden. Ook
dat fort moet in de tijd van ko
ning David verwoest zijn.
Een opmerkelijke ontdekking
tijdens het onderzoek was dat
de ruine zeker twee maal in de
loop van de laatste drieduizend
jaar onder het water van de
Dode Zee heeft gestaan. De eer
ste keer moet dat tussen het
jaar duizend voor Christus en
de Byzantijnse periode geweest
zijn. de tweede keer later in de
geschiedenis.
REGENVAL
Alles wijst er echter tevens op
dat de waterspiegel van de Do
de Zee in de periode van Jozua
tot David even hoog was als nu.
Dat wil zeggen dat, daar de
waterhoogte van de Dode Zee
geheel afhankelijk is van de re
genval, er in die tijd dus een
zelfde klimaat moet geheerst
hebben als nu, maar ook dat
er daarna, waarschijnlijk perio
den zijn geweest met een veel
grotere regenval.
Maleisië dreigt een slepende kwestie te worden
Indonesië vermijdt „openlijke" strijd Waarheen
Zuid-Vietnam
ten uitmaken of de bevolking
van Maleisië inderdaad akkoord
ging met de uit Malakka. Sin
gapore en delen van Noord-Bor-
neo bestaande federatie.
DE landing van Indonesische
parachutisten in Maleisië
kan een nieuwe aanwijzing zijn.
dat men in Djakarta zijn toe
vlucht tot geweld heeft genomen
om de kwestie Maleisië op te
lossen. Op 17 augustus, de dag
waarop de onafhankelijkheid van
Indonesië wordt gevierd, land
den ongeveer 100 infiltranten bij
Pontian in Johore op de ltust
van Maleisië. Nu is daar de
luchtlanding van woensdag bij
gekomen. Klaarblijkelijk wil
president Soekarno voorlopig
eenzelfde taktiek volgen als die.
welke tot de „verovering" van
Nederlands Nieuw-Guinea heeft
geleid. Tot deze taktiek behoort
het zenden van infiltranten over
ze« en door de lucht, zonder dat
er formeel sprake ij van een
oorlog. In een dergelijk geval
staat de regering van Maleisië
voor het moeilijke probleem, dat
xlj slechts tegen Indonesië in ac
tie kan'komen, als zij zelf dat
land de oorlog verklaart. En
zelfs al zou premier Abdoel
Rachman van Maleisië hiertoe
willen overgaan, dan zou hij dit
nooit kunnen doen zonder de toe
stemming van Engeland.
Want de Britse strijdkrachten
zouden in een oorlog tussen Ma
leisië en Indonesië zeer recht
streeks worden betrokken. Zo
lang Indonesië niet openlijk tot
de aanval overgaat sal de Britse
regering er weinig voor voelen,
betrokken te geraken bij een ac
tie tegen Indonesië.
Vtr. Naties
Volgens de laatste berichten
zal Maleisië de kwestie aan de
Veiligheidsraad voorleggen. Het
heeft echter al laten weten, dat
het niet werkeloos zal blijven
Slepend
toezien, als het met zijn klacht
in New York geen gehoor vindt.
Premier Rachman. die zich zelf
destijds uitvoerig heeft bezigge
houden met het conflict tussen
Indonesië en Nederland rondom
Nieuw-Guinea, zal zich nog ter
dege herinneren, hoe Indonesië
er in slaagde, de meerderheid
van de leden van de Ver. Naties
achter haar eisen te krijgen. Ne
derland werd gedwongen in
etappes te capituleren voor de
Indonesische ..confrontatie". En
ook nu is de vrees gerechtvaar
digd. dat de regering te Djakarta
opnieuw succes zal hebben met
haar pogingen, begrip te vinden
voor de Indonesische bezwaren
tegen de wijze, waarop de Ma
leisische federatie tot stand is
gekomen. Zoals men weet eist
Djakarta terugtrekking van de
Britse strijdkrachten uit alle ge
biedsdelen van de federatie en
een volksstemming, die zou moe
Een dergelijke volksstem
ming werd vorig jaar reeds ge
houden en nog wel onder aus
piciën van de Verenigde Naties.
Toen het rapport van de door
secretaris-generaal Oe Thant in
gestelde commissie van onder
zoek ten gunste van de te vor
men Maleisische federatie bleek
uit te vallen, weigerde Indone
sië het als bindend te aanvaar
den. En sindsdien duren de
moeilijkheden tussen de beide
buurlanden voort. Engeland
heeft de veiligheid en onschend
baarheid van de nieuwe federa
tie gegarandeerd. Mocht Malei
sië door Indonesië worden aan
gevallen om te worden „ver
pletterd". dan zullen de Britse
strijdkrachten in Zuidoost-Azië
naar het bedreigde gebied wor
den overgebracht om tegen de
aanvallers in actie te komen.
Verwacht werd totdusver. dat
ook Australië. Nieuw-Zeeland en
de Verenigde Staten niet werke
loos zouden toezien, als Malei
sië door Indonesië zou worden
aangevallen.
Dat was dan ook de reden,
waarom er van de „verplette-
ring'l van Maleisië nog niets is
gekomen. Als gvvolg van de in-
fiitratie-taktiek, die Indonesië
thans volgt, dreigt de Maleisi
sche kwestie een slepend pro
bleem te worden een pro
bleem, dat de bedreigde federa-
Zuid-Vietnam
Eenzelfde gevaar bedreigt
Zuid-Vfetnam, waar het met de
strijd tegen de communistische
guerrilla's niet al te best gaat
en zelfs de militaire leiders met
elkaar overhoop liggen. Het
moet voor president Johnson,
die bet volle gewicht van het
Amerikaanse prestige heeft in
geschakeld om een wending ten
goede in dit door onrust ver
scheurde land te forceren, een
teleurstellende ervaring zijn ge
weest, dat de komst van gene
raal Maxwell Taylor tde vroe
gere voorzitter van de Ameri
kaanse commissie van staf
chefs) naar Saigon, niet tot de
verwachte verbetering van de
militaire situatie in Zuid-Viet
nam heeft geleid. Als gevolg van
de ontwikkelingen van de af
gelopen weken kon de missie
van Henry Cabot Lodge, de
vroegere Amerikaanse ambassa
deur in Saigon, ook niet het re
sultaat hebben, dat er aanvan
kelijk van mocht worden ver
wacht. Aangenomen moet wor
den. dat Lodge vrijwel met le
ge handen naar Washington is
teruggekeerd.
Dat ia niet de schuld van
Lodge, zomin als het aan het
optreden van Maxwell Taylor te
wijten is, dat de zaken in Saigon
niet marcheren, zoals de Ame
rikanen graag zouden willen.
Lodge heeft ongetwijfeld begrip
gevonden voor de moeilijke po
sitie, waarin de Ver. Staten zich
in Zuldoost-Azië hebben laten
manoeuvreren, maar daarbij
zal het wel gebleven zijn.
Verslapping
De moeilijkheid in Zuid-Viet
nam is, dat er geen sprake is
van een aanval van buiten af
Dit ontneemt de Zuidvietnames*
militaire leiders en hun Ameri
kaanse „adviseurs" de moge
lijkheid. rechtstreeks op te tre
den tegen het communistische
Noord-Vietnam. Het is een pu
bliek geheim, dat de opstandi
?e activiteiten in het Zuiden van
het rode Noorden uit worden ge
leid en gesteund. Het is echter
een onmiskenbaar feit. dat de
strijd in de republiek Zuid-Viet
nam een binnenlands probleem
is. dat niet met militaire mid
delen alleen kan worden opgelost.
Zolang de leiders in Saigon niet
in staat zijn, maatregelen te ne
men. die de bevolking van het
door de communisten bedreigde
Dlatteland vertrouwen geven in
de goede afloop van de strijd
tegen de Vietcong, zal de situa
tie in Zuid-Vietnam achteruit
blijven gaan en zal de bereid
heid om de strijd voort te zet
ten, zienderogen afnemen.
Dit laatste is thans meer dan
ooit het gevaar, dat Zuid-Viet
nam en de rest van Zuidoost-
Azië bedreigt. Het enige, waar
de Amerikanen op het ogenblik
bang voor zijn, is de mogelijk
heid, dat in Saigon figuren de
macht in handen nemen, die het
wel eens willen wagen met de
neutraliteitspolitiek van gene-
raai De Gaullc.
De Gaulle
De Franse president heeft nog
lang niet de hoop opgegeven,
dat zijn politieke denkbeelden in
Zuidoost-Azië ingang zullen vin
den. Terwijl zelfs de Sowjetunie
er niet meer voor terugschrikt,
communistisch China aan de
kaak te stellen als een agressie
ve staat, die er grootscheepse
veroveringsplannen op nahoudt,
blijft De Gaulle een goede ver
standhouding met Peking propa
geren. De Prawda beschuldigde
de Chinese communistische lei
ders er van. dat zij De Gaulle
altijd voor een fascist en een
bandiet hadden uitgemaakt,
maar dat zij hem plotseling als
een trouwe bondgenoot accep
teerden, toen hij bereid bleek,
zich tegen de Ver. Staten te ke
ren. Ongetwijfeld heeft de Fran
se neutralistische propaganda
verlammend gewerkt op de be
reidheid van de bevolking van
Zuid-Vietnam en Laos. zich ten
koste van alles te blijven ver
zetten tegen de opdringende
communistische infiltranten.
Op het ogenblik bevinden de
drie Laotiaanse prinsen zich in
Parijs, die de drie belangrijkste
stromingen in Laos vertegen
woordigen. Zij werden enkele
dagen geleden eerst door minis
ter van buitenlandse zaken
Couve de MurvUIe cn later ook
door De Gaulle zelf ontvangen.
Wellicht ziet de Franse presi
dent hier een eerste mogelijk
heid om zijn denkbeelden in
praktijk te breiigen?
