IN PRAAG: VERANTWOORDELIJKHEID
GEESTELIJK
LEVEN
VMmwmiËmm&Mmim
voor de vrede in de gehele wereld
KAN FIILN EVANGELIE
verkondigen
Des pastors vrije tijd
Mmmmmmmmmmmmmmsmmmmmsmm
Haarlemse Bavo voor f 5.000.-
een Hervormd Kerkgebouw
NAAM
DEZE WEEK IN EEN WOELIGE WERELD
ZONDAGSBLAD
ZATERDAG 27 JUNI 1964
MORGEN BEGINT DE TWEEDE
CHRISTELIJKE VREDESCONFERENTIE
(Van een der deelnemers)
Morgenochtend, zondag 28 ju
ni, zal de Bethlehemskapel in
Praag, een door de Tsjechische
staat gerestaureerd en onder
houden gebouw ter herdenking
van de reformator Johannes
Hus gevuld zijn door een schou
der aan schouder staande me
nigte van 1200 man. Deze bonte
gemeente uit alle werelddelen
is daar bijeen in de openings-
dienst van de Tweede Praagse
Vredesconferentie, die van 28
juni tot 3 juli in „de gouden
stad met de honderd torens"
gehouden wordt.
Men zal er luisteren naar de
prediking van dr. Martin Nie-
möller, een van de zes presi
denten van de Wereldraad van
Kerken en 's middags naar de
openingsrede van de stichter
en leider van de Praagse Vre
desbeweging, prof. Josef Hro-
madka, die zal spreken over
het bijbelse thema van de con
ferentie: Mijn verbond is leven
en vrede.
Op wereldschaal
Daarmee begint dan een con
ferentie, die van grote betekenis
kan zijn voor de onderlinge ver
zijn de doeleinden, die de Praag
se Vredesbeweging in haar nu
zesjarig bestaan steeds voor ogen
gestaan hebben, maar zij zullen
nu in studie en discussie genomen
worden op sterk vergrote schaal.
Tot nog toe en ook nog op de 1ste
Chr. Vredesconferentie in 1961
hield men zich voornamelijk be
zig met de Oost-West-problema-
tiek met de verhouding commu-
nistische-niet-communistische we
reld en bepleitte tussen hen bei
de een vreedzame coëxistentie.
Hoewel het deelnemersaantal
ditmaal het dubbele van dat van
Kinderen
in de Bijbel
Kinderen in de Bijbel, door
Anne de Vries Illustraties
Otto Dicke. Uitgave J. H. Kok
N.V., Kampen.
Een bijzonder mooi boek, waar
in dc bekende schrijver, onder
meer van vertelboeken voor de
bijbelse geschiedenis, enkele kin
deren die in de bijbelse historie
een rol van enige betekenis heb
ben gespeeld, opnieuw doet leven
in onze geest. De schrijver heeft
zich daarbij zorgvuldig gehouden
aan de tekst van de Bijbel, maar
zich bij het uitwerken van de
bijbelse oudheidkundige gegevens
wat meer fantasie veroorloofd dan
in zijn vertelboeken voor de bij
belse geschiedenis. Zoals hij het
zelf stelt: dóar heeft hij zich bij
het schrijven afgevraagd hoe het
ongeveer zou móeten zijn; hier,
hoe het naar alle waarschijnlijk
heid heeft künnën zijn. Prof. dr.
Th. C. Vriezen heeft de schrij
ver van advies gediend. En zo le
zen we dan over de eerste kin-
ren, Kaïn en Abel, over Izak
als het wonderkind, over Benjamin
als het gelukskind, over Mirjam
als het moedertje, over SamuëJ
als het kind van het gebed, over
Joas die nooit volwassen werd,
en over de zoon van Paulus' zus
ter. Dat men met de keuze van
Otto Dicke als illustrator bij uit-
gelukkig is geweest -»•
lezers. die diens w<
i kennen, begrijpen.
Johannes Hus, de Tsjechische kerk
hervormer, die in het Praag van de
vijftiende eeuw zo'n vooraanstaande
rol speelde. Op 6 juli 1415 werd hij
levend verbrand, vanwege zijn „ket
terijen" tegen de kerk van Rome.
1961 bedraagt, zal deze Tweede
Chr. Vredesconferentie toch niet
een vergrote herhaling van de
eerste te zien geven, maar wel
bewust nieuwe wegen inslaan.
Praag doet als het ware een stap
in de ruimte. Niet, dat men al uit
gekeken is op het probleem der
Oost-West-verhouding, maar men
maakt zich los van het uitsluitend
daarop gericht houden, binnen de
gezichtskring. Coëxistentie is niet
alleen een noodzaak voor volke-
fen ter weerszijden van het z.g.
IJzeren Gordijn (een koude oor
log-term, die men in Praag niet
zal horen gebruiken), maar ook
een gebiedende eis voor alle vol
keren der wereld.
Honger en
overbevolking
Hoezeer daarmee problemen in
het blikveld komen, die het Euro
pese kader te buiten gaan, blijkt
uit het programma, dat voor de
vijfdaagse conferentie is opgesteld.
Na het al genoemde hoofdrefe
raat van prof. Hromadka zullen
vijf sprekers uit vier continenten
de brandendste vragen in hun
werelddeel behandelen. Voor Eu
ropa spreekt aartspriester Vitalij
Borovoj, theologieprofessor aan de
Universiteit van Leningrad over
de verhouding van vrede en coëxis
tentie. Over Afrika's worsteling
naar een nieuwe tijd spreekt de
hervormde t theoloog ds. Andri-
manjato van Madagascar in een
referaat over Vrijheid en Eenheid.
Voor Amerika belicht prof. dr.
Harvey Cox Het mensbeeld in het
technische tijdperk, waarna de
Zuidamerikaanse ds. Emilio Cas
tro uit Uruguay zal spreken over
Honger en economische afhanke
lijkheid en de baptistenpredikant
ds. U Ba Hmyin uit Birma de pro-
De keuze van deze referenten
maakt duidelijk, dat een meer
omvattende tegenstelling dan die
van een Oost- en Westblok de con
ferentie voor ogen staat, nl. die
van de welvarende, technisch
hoog-ontwikkelde Amerikaanse en
Europese landen en de met ar
moede en overbevolking worste
lende volken van Azië en Afrika.
Het doel van Praag-1964 is dan
ook om vanuit diepe, theologische
achtergronden te komen tot legi
tieme, praktische consequenies
van de coëxistentie in de gehele
wereld, op politiek, economisch en
sociaal gebied.
Tien werkgroepen zullen de di-
-verse aspecten van de vrede in
deze tijd in 20 discussiegroepen
van 60 deelnemers elk aan de
hand van reeds verschenen voor
studies bespreken. Zij zullen daar
bij gestuwd worden door de da
gelijkse bijbelstudie, die de ge
weer doen vertegenwoordigen,
evenals grote lichamen als de
Hervormde en Lutherse Wereld-
Over het verloop van deze con-
fenrentie hopen wij in de komen
de dagen verslag te kunnen uit
brengen.
Een gezicht op hel oude Praag, waar zondag a.s. de Tweede Christelijke Vredesconferentie zal begin
iL'j w'v. i'v.
In milder klimaat
De verbreding van de visie van
Praag heeft ongetwijfeld gunstig
op het aantal deelnemers gewerkt.
De conferentie profiteert trouwens
van de verzachting van het in
ternationale klimaat en van hier
en daar opduikende tekenen van
wijkende verstarring. Opvallend
is de verbetering van de betrek-
scherpe rede tegen het Vaticaan
hield, aanmerkelijk hartelijker
en intensiever geworden zijn, een
toenadering, die met name te dan
ken is aan de oecumenische open
heid van de Nederlander mgr.
Willebrands, secretaris van kardi
naal Bea, leider van het secre
tariaat voor de Eenheid. Uit Po
len heeft zich een r.k. lekengroep,
behorende tot de „Scoiale Ge
in een artikel over „Des pas
tors vrije tijd" houdt ds. A. Faber
zich bezig met de zinvol door stu
die gevulde vrije tijd van de pre
dikant, aldus Het Orgaan van de
Ned. Chr. Bond van Overheids
personeel. De oefening van de
geest door lectuur en studie komt
immers altijd ook weer aan de
gemeente ten goede. Vrije tijd ln
de zin van „van ander gemeente
werk vrijgemaakte tijd" is dus
geen verloren tijd. Maar daar
naast mogen ook de sociale be
langen niet uit het oog verloren
worden. Recreatie in de algemene
zin èn recreatie door studie moet
en mag de predikant hebben.
Daartoe somt ds. Faber een aan
tal desiderata op:
Menig pastor beschouwt de tijd
die hij voor deze re-creatie ..af
neemt" als een heimelijke dief
stal. Wezenlijk beschouwd is dat
natuurlijk een vergissing, maar
de suggestie die er van de gang
bare visie od 't ambt uitgaat, is
van dien aard, dat deze vergissing
heel begrijpelijk is en daarom
juist zo noodlottig is. Zij leidt tot
drukkend schuldgevoel in vele le
vens van onze predikanten. Wat ik
dan wil? Ach, ik wenste in het
maatschappelijk belang van kerk,
gemeenten en pastores alle te za-
men, dat bijvoorbeeld kerkordelijk
voorgeschreven werd, dat:
a. iedere pastor ten minste een
vrije zondag per maand dient
te hebben;
b. het aantal vakantie-zondagen
werd uitgebreid tot zes achter
eenvolgende in één periode;
c. iedere pastor op de hoogtijda
gen als Kerst, Pasen, Pinkste
ren enz. maar op één der beide
feestdagen in de gemeente mag
werken, op de andere feestdag
moet hij beschikbaar zijn voor
zijn gezin;
d. op de Ligger der beroeping
wordt aangegeven welke week
dagen de pastor vrijgesteld zal
zijn van openbare arbeid in de
gemeente; als dit niet wordt
vastgelegd komt er nooit iets
van terecht! In de kerkelijke
gemeentepers wordt rustig op
gegeven op welke weekdagen
de pastor zijn twee vrije dagen
heeft. Na een jaar is iedereen
met deze regeling en de bedoe
ling ervan vertrouwd en ak-
r het
e. algemeen kerkelijk gesproken
moet er een werkmethode ko
men, waardoor de massa vrij
gekomen studietijd zinvol wordt
benut en beloond! Beloond in
Seestelijke zin, doordat de stu-
ie-energie zich kan ontladen
in publikaties, werkstukken,
scripties en examens. Ook in
de vormingsarbeid en ln de in
ternationale contacten zou op
deze wijze waardevol werk
kunnen worden gedaan.
Boek over
Kohlbrügge
H. F. Kohlbrügge. d« onheilige
heilige, door ds. W. A. Hoek.
Uitgave W. ten Have N.V.. Am
sterdam.
Omdat Hermann Friedrich
Kohlbrügge, de omstreden theo
loog uit de vorige eeuw, ook nu
nog vele christenen vermag aan
te spreken, heeft de emeritus
predikant ds. W. A. Hoek het aan
gedurfd aan de vele boeken, die
reeds aan Kohlbrügge zijn gewijd,
er in 1964 nog een toe te voegen.
Ds, Hoek voelde zich daartoe ge
roepen, gezien de grote invloed, die
Kohlbrügge op zijn persoonlijk ge
loofsleven heeft gehad. In de twee
de helft van deze in de Carillon
reeks verschenen pocket laat ds.
Hoek Kohlbrügge zelf aan het
woord door een bloemlezing te ge
ven uit diens geschriften.
Ds. Hoek is ondertussen reëel ge
noeg om in zijn inleiding op te
merken: „Kohlbrügge heeft iets,
dat hem voor ieder, die niet op
hem is afgestemd, vervelend
maakt en dus onleesbaar. Maar
hem is afgestemd, vervelend
zij, die hem wel kunnen lezen, le-
JQR. GERD ALBRECHT deed
bij Bertelsmann Verlag te
Gütersloh een studie verschij
nen „Film und Verkündigung"„
waarin hij nagaat hoe de film
religieuze onderwerpen kan be
handelen. Dr. Albrecht ziet er
geen brood in. Hij neemt n.l.
een formeel standpunt in: „het
beeld representeert, het woord
verkondigt".
Ja, als men er zo over denkt,
kan men aan de film (het
beeld) geen andere rol toebe
delen dan weergave van uiter
lijke verschijnselen. Nu is dit
standpunt evenwel niet houd-
bapr, want ten eerste is de
film geen „beeld", maar be
hoort hij tot de dramatische
kunst en ten tweede hoeft het
„beeld" heus niet alleen genoe
gen te neüYien met de represen
tatie, met de uiterlijke voor
ogen-stelling van een verschij
ning, maar heeft het beeld wel
degelijk legitiem deel aan de
expressie.
Dat dit in verreweg de mees
te films inderdaad niet tot uit
drukking komt, is hieraan te
wijten, dat de filmindustrie van
huis uit gebonden is aan het
amusement en ten tweede, om
dat de godsdienst in de moder
ne maatschappij buiten de
kerk maar een klein stemme
tje heeft. Dit alles neemt niet
weg, dat de film niettemin een
indrukwekkend medium kan
zijn voor de weergave van de
meest innerlijke bevindingen
van de mens en deswege ook
van de boodschap van het
Evangelie. Een enkele keer is
dit in de praktijk reeds bewe
zen (bijv. Ingmar Bergmans
„De maagdenbron", waarin de
vergeving verkondigd wordt).
Dr. Albrecht adstrueert zijn
inzichten echter aan een kerk
historische film, de Amerikaan
se Lutherfilm, waartegen hij tal
van historische en theologische
bezwaren inbrengt. Ook die be
zwaren kan ik terzake niet zo
gewichtig vinden, want voor
mijn part mogen er op derge
lijke punten blunders worden
gemaakt, als de boodschap
maar doorkomt. Amerika is
echter op filmgebied, noch op
godsdienstig gebied voor ons
een indrukwekkend voorbeeld.
Neen, dr. Dronkers heeft in
zijn dissertatie „De religieuze
film, een terreinverkenning"
meer stof tot overdenken aan
gedragen, dan dr. Gerd Al
brecht.
Ev. G.
Film und Verkündigung,
Probleme des religiösen
Films, door dr. Gerd Al
brecht. Nr. 2 in de reeks
Neue Beitrage zur Film- und
Fernsehforschung. Uitgave
C. Bertelsmann Verlag, Gü
tersloh.
Gesprekken
over de
Heidelberger
Gesprekken over de Heidel
berger, door dr. A. F. N. Lek-
kerkerker. Uitgave N.V. Zomer
en Keuning, Wageningen.
Er waren wel honderd catechis
mussen, maar waarom werd de
Heidelberger in de 16e eeuw de
algemeen gebruikte? Misschien
omdat hij zo persoonlijk is en zo
rustig van toon. Maar vraag 80
dan over de mis? Is die echter
wel kenmerkend voor dit merk
waardige geschrift? In de eerste
uitgave komt hij niet eens voor.
Men ga maar eens kijken in de
Utrechtse universiteitsbibliotheek,
die twee van de vier nog aanwe
zige exemplaren van de eerste uit
gave" in bezit heeft. Behalve der
gelijke bijzonderheden vindt men
in het bovengenoemde vlot ge
schreven boek de behandeling van
tal van interessante onderwerpen
uit en rondom de catechismus, die
vorig jaar reeds vele luisteraars
op zondagavond via de radio heb
ben geboeid.
m Dominee, vader van 10 kinderen
kondigt zijn kroost joviaal aan dat
er weer een nieuw broertje of zusje
op komst is: „En weet iemand een
Jantje: „amen"!
Over een van de schoonste ker
ken werd mij, in 1928, een en au-
der bekend. Het is de ,,St. Bavo"
of Grote Kerk in Haarlem.
In dat jaar werd het 350-jarig
feit van „de Alteratie" (Hervor
ming) van Haarlem herdacht
(1578). In dc stampvolle Bavokerk
hield wijlen dr. J. Wecner een
gloedvolle rede, waarin hij op
bijbelse, historische, dus principi
ële gronden uiteenzette, dat de
Hervormde gemeente van Haar
lem onbetwistbaar het eigendoms
recht op dit machtig kerkgebouw
bezit.
De volgende avond verscheen
er een artikel in een der beide
Haarlemse bladen van de hand
van Plebaan Westerwout, pastoor
van de nieuwe (eveneens zeer
schone), Haarlemse St. Bavo-ka-
thedraal. Hij schreef, dat hij met
begrijpelijke belangstelling had
vernomen van de wei-doorwroch
te rede van dr. Weener. Echter,
zo vervolgde hij, deze dominee
had zich véél bijbels-exegetische
en kerkhistorische moeite kunnen
besparen, als hij eens in de Haar
lemse archieven gekeken had!
Wèt toch is 't geval? Ten tijde
van de Franse overheersing tel
de Haarlem slechts enige honder
den „katholieken". Voor hén was
de Bavokerk veel te groot en hun
aandeel in de kosten van onder
houd ook te groot. Als „simul-
"taankerk" was nl. de Bavo bij
beide richtingen in gebruik. De
wilden er wel van af. Zij
liever 'n kleinere kerk
aan de zuidkant van de stad, die
dan geheel voor hun eigen gebruik
zou zijn. Het destijdse gouverne
ment heeft toen aldus beslist: D«
hervormden betalen aan de
roomsgezinden ƒ5000 voor het
bouwen van hun nieuwe kerk, en
zijn dan eigenaars van de oude
Bavo, terwijl de roomsgezinden
dan afzien van hun recht op de
ze kerk; óf de roomsgezinden be
talen aan de hervormden datzelf
de bedrag, zodat de Bavo rooms
bezit zou blijven. Zij hadden dan
de hervormden wel „uitgekocht",
maar bleven, als kleine groep, zit
ten met dat geweldige gebouw.
Welnu, de roomsgezinden heb
ben het eerste gekozen; kortzich
tig, zo betreurde het de Plebaan,
maar feit Sindsdien is de Bavo,
voor zo'n luttele som, onbetwist
baar eigendom van de hervorm
den.
Strandvonder
Het rapport over de moordaanslag op president Ken
nedy Oswald beraamde en pleegde de moord zon
der medewerking van anderen.
OVER enkele dagen zal de
commissie Warren haar be
vindingen bekend maken over
hetgeen zich heeft afgespeeld
rondom de moord op president
John Fitzgerald Kennedy op 22
november in Dallas (Texas).
Aangenomen wordt dat het ge
baseerd is op bergen bewijsma
teriaal. volgens hetwelk Lee Har
vey Oswald de enige moorde
naar is geweest. Een sensatio
nele ontzenuwing van gegevens
voorbehouden, zal naar verwacht
wordt het rapport de enorme
hoeveelheid geruchten, gissingen
en verdenkingen tot hun ware
proporties terugbrengen en een
kern van bewijs leveren, dat
Oswald, die het gezag haatte,
zonder leiding van anderen het
marxisme had bestudeerd, zich
zelf tot marxist had gepromo
veerd en op 24-jarige leeftijd een
onstandvastige nietsnut was. de
desamenzweerders. In het rap
port zal waarschijnlijk ook wor
den vastgesteld, dat Jack Rubin
stein. de man die later Oswald
doodde en daardooi alle hoop op
een bekentenis de bodem insloeg,
hem nooit had gekend. Ruby
zou ook niet betrokken zijn ge
weest bij een of ander complot
om Oswald het zwijgen op te
leggen. Hij is zoals bekend
ter dood veroordeeld en
wacht in Dallas op behandeling
van zijn zaak in hoger beroep
en wellicht op zijn terechtstel
ling. Van tijd tot tijd krijgt hij
aanvallen van razernij.
Geen verband
Oswald en een in de Sowjetunie,
Cuba of Mexico gesmeed com
plot. Sommigen hebben aan een
buitenlandse samenzwering ge
dacht, omdat Oswald in de Sow
jetunie en Mexico is geweest,
blijk heeft gegeven van sympa
thie voor Fidel Castro en te
vergeefs geprobeerd heeft,
het staatsburgerschap van de
Sowjetunie te verkrijgen. Het
motief schijnt slechts gezocht te
moeten worden in een sombere,
verbitterde en in zichzelf ge
keerde geestesgesteldheid van de
voormalige scherpschutter van
de Marine. Oswald's vrouw heeft
verklaard, dat hij abnormaal
was geworden en uit het bewijs
materiaal zou gebleken zijn, dat
zijn moeder het advies van een
schoolarts, hem door een psy
chiater te laten behandelen, niet
heeft opgevolgd. De grote moei
lijkheid van de commissie is ge
weest, dat zij een negatieve
waarheid moest vaststellen
niet alleen maar de overvloed
van het bewijsmateriaal, dat
Oswald als schuldige aanwijst,
op de juiste waarde te schatten.
Vastgelegd moest worden, of de
misdaad al dan niet door
iemand anders of door een ge
heime groep, die Oswald als
werktuig gebruikte, kan zijn ge
pleegd.
Veiligheid
Verwacht wordt, dat het rap
port zich ook zal bezighouden
met kwesties als de veiligheids
maatregelen, die voor en tijdens
het bezoek van Kennedy waren
getroffen. De heer Earl Warren,
die opperrechter is van het Ame
rikaanse Hooggerechtshof, heeft
de Amerikanen de verzekering
gegeven, dat niemand zal wor
den gespaard, als kritiek ge
rechtvaardigd zou blijken. Een
deel van de getuigenverklarin
gen zal wellicht niet worden ge
publiceerd, indien de nationale
veiligheid in het gedng is. Niets
zal echter worden achtergehou
den, omdat het misschien voor
iemand onaangenaam zou kun
nen zijn. Het zou thans zeker
zijn. dat het onderzoek geen be
vestiging oplevert van tientallen
geruchten en berichten, die zes
maanden geleden de wereld
rond waren gegaan.
Deze zouden zijn weerlegd of
ongeloofwaardig zijn gemaakt-
Tot deze geruchten behoorde de
bewering, dat een of meer
schoten zijn gekomen van het
viaduct boven de limousine van
de president, in plaats van uit het
de boeken-opslag-
rechter- en achterzijde, waar
Oswald werkte en waar een ge
weer, dat als eigendom is her
kend, werd gevonden in een
sluipschuttershinderlaag. Dit ge
rucht zou ontzenuwd zijn door
het sectierapport, waaruit blijkt,
dat zowel Kennedy als Connally
van acheren werden getroffen.
Een foto
Men zal zich herinneren, dat
ook beweerd werd, dat Oswald
de moord niet gepleegd
gesproken, en later heeft moe
der Oswald zelf aan de commis
sie Warren verteld, dat haar
gissing inderdaad door geen en
kel bewijs werd gestaafd.
Fabelen
Dat de moord
tische samenzwering is ge
weest, zal zo meent men in
Washington in het rapport
ook naar het rijk der fabelen
worden verwezen. Intensieve
plaats
de school
deuropening van de ingang van
het gebouw stond. Een gepubli
ceerde foto zou bewezen hebben,
dat dit inderdaad het geval was.
De man in de deuropening was
echter een zekere Billy Lovela-
dy uit Texas, die pas later hoor
de van de grote uiterlijke gelij
kenis, welke tussen hem en Os
wald bestond. Deze Lovelady
heeft aan agenten van de com
missie Warren medegedeeld, dat
hij meer dan twintig getuigen
heeft om waar te maken, dat
hij en niet Oswald op de bewus
te foto stond. Het rapport maakt
naar verluidt ook een eind aan
de geruchtenstroom, als zou Os
wald in het geheim een
agent van de Amerikaanse Ge
heime dienst zijn geweest en
om de woorden van zijn moe
der te gebruiken naar voren
zou zijn geschoven om de
schuld voor de moordaanslag op
zich te nemen. De topmannen
van de FBI (Federale raad van
onderzoek) en de CIA (Centra
le inlichtingendienst) hebben de
ze beweringen krachtig tegen
onderzoekingen, zowel in de Ver
enigde Staten als daarbuiten,
hebben geen enkele aanwijzing
opgeleverd. Ook is er aldus
dezelfde kringen geen spra
ke geweest van een rechtse sa
menzwering en de Ver. Staten
zelf. De vraag of er drie of vier
schoten op de presidentiële auto
zijn afgevuurd, wordt in het
rapport eveneens afdoende be
antwoord. Een getuige uit Dallas
had verklaard, duidelijk vier
schoten te hebben gehoord.
getuigen
Connally
herkend ais de karabijn van
Italiaans fabrikaat met telesco-
pisch vizier, die Oswald onder
A. Hid el (dezelfde, die
Zijn vrouw
in New Orleans gebruikte) had
gekocht bij een postorderbedrijf.
De politie heeft op het gewi
de afdruk van een handpalm
gewond), hebben unaniem ge
zegd, dat er slechts drie schoten
werden gehoord. Een tv-station
in Dallas weet zelfs te melden,
dat het Warren-rapport zal aan
tonen, dat de eerste kogel zowel
Kennedy als Connally heeft ge
troffen en dat de derde niet raak
is geweest. Aanvankelijk werd
aangenomen, dat de eerste ko
gel Kennedy had getroffen, de
tweede gouverneur Conally en
dat de derde president Kenne
dy het leven heeft gekost. Het
zal interessant zijn, ook in dit
opzicht de mening van de com
missie te
LEE HARVEY OSWALD
de werkelijke dader?
Beweerd wordt, dat de vrouw
van Oswald, Marina, die van
Russische afkomst is, heeft ont
kend, dat het in de sluipschut
tershinderlaag gevonden geweer
van haar man was. De moeder
van Oswald hield dit vol tegen-
de
heeft zelf ver
in te hebben
Oswald en de draden
van zijn overhemden gevonden.
Voorts is uit ballistische proe
ven gebleken, dat het hetzelfde
wapen was, waarmede vorig
jaar april een kogel was afge
vuurd op generaal Walker, die
uit het Amerikaanse leger was
ontslagen vanwege zijn extreem
rechtse opvattingen. Marina Os
wald heeft verklaard, dat haar
man er op had gepocht, dat hij
op Walker had geschoten, maar
dat hij hem niet had getroffen.
Uit de onderzoekingen van de
commissie Warren zou ook blij
ken, dat Oswald in een gesprek,
hetwelk hij in de gevangenis
heeft gevoerd met zijn broer
Robert, een dag na de moord,
niet heeft ontkend, deze te heb
ben gepleegd. De advocaat van
Robert Oswald heeft meege
deeld, dat Lee niet had ontkend
en een lid van de commissie
heeft gezegd, dat Robert tegen
over zijn ondervragers geen ver
klaring heeft afgelegd, die ge
noemde bewering bevestigt. Vol
gende week zal naar ver
wachting dit bijzonder inte
ressante rapport worden gepu
bliceerd.
