Welbespraakte informatrices
Blad
SPUITBUSSEN
Een bruidsboeket
VERKOPEN
HUN STAD
0pen briel
Thuis genieten
van een
Saunabad
Pas op met
ZATERDAG 20 JUNI 1964
Zij weten hoe je van je
vakantie kunt genieten
Het blonde meis
je achter de balie
zet een kruis op
de plattegrond
van Rotterdam en
zegt vriendelijk
tegen de oud;
Amerikaanse da
me: „And you are
here". Verrast
kijkt de touriste
op: „Bent u ooit
in de States ge
weest?" „Nee, dat
ben ik niet", ant
woordt de infor-
formatrice cor
rect. Vergenoegd
verlaat de Ame
rikaanse de VVV
op het Stadhuis
plein in Rotter
dam. De toren van
het stadhuis klin
gelt over de Lijn
baan, op een ter
rasje genieten de
bezoekers uit de
hele wereld van
een zonnige zo
merdag, de parkieten snerpen,
obers lopen af en aan met ijs en
koffie. Rotterdam, eerste haven
stad van de wereld is een be
langrijke toeristische trekpleis
ter. De meiskes van de VVV zijn
het middelpunt: als een char
mante wandelende encyclopedie
worden afgevuurd te beantwoor
den.
Vroeger
WV.-werk
liefdewerk oud-papier. Dochters
van goeden huize, die vloeiend
talen spraken, vulden hun tijd
met het wegwijs maken van bui
tenlandse bezoekers. Anno 1964 is
het een belangrijk beroep, dat veel
van de dames vergt: ze moeten
er plezierig uitzien (en dat doen
ze ook!), zich correct weten te
gedragen, vloeiend antwoord kun
nen geven in drie talen op de
gekste vragen, weten met wie en
waarover ze spreken, persoonlijk
initiatief ontplooien en nog heel
veel meer. Meestal hebben ze een
middelbare schoolopleiding en eni
ge jaren buitenland achter de rug,
als ze als informatrice beginnen.
Wat het toerisme allemaal in
houdt, ontdekken ze in de prak
tijk. Mejuffrouw G. H. C. Brou
wer weet ervan mee te praten.
Stond ze op een late avond een
vertwijfelde Engelsman te woord.
Hij draaide nèt zijn wekker op, en
het ding vertikte het.
Hoe moest hij wakker worden?
,,Ik gaf het stomste antwoord
dat er was", lacht de ervaren in
formatrice. „Mijn wekker was
nog goed namelijk en ik zei:
,,Hoe laat moet u op?" Het was-
zes uur, de volgende morgen. Ik
had dat beter aan de portier van
De dames M. Mays en M. Fig-
leven: linn oor bij de telefoon en
hun oog bij de informatiemolen.
In één handomdraai
voor het raam
Boven de betrekke
lijk kleine rozet van
spatelvormige blade
mei c
witte bloementuil,
bestaande uit ontelba
re witte bloempjes,
rood gespikkeld in het
hart. U kent haar vast
wel, deze „bruidsboe
ket" onder de kamer
planten, al is het dan
misschien niet bij
naam. Die is ook niet
zo gemakkelijk te ont
houden. want deze
plant in feesttooi heet
Saxifraga cotyledon
pyramidalis, met de
Hollandse naam steen-
breek, die geen bloe
mist of kweker ooit
gebruikt Misschien
imdat
.veel s
ten steenbreek be-
Deze geurende voor-
zomerbloeier is in de
Alpen en Pyreneeën
inheems endaardoor
laat ze zich ook hier buiten
kweken. Zo'n feestboeket in de
rotstuin is zeker niet te ver
smaden. maar toch zien we
haar hier meer als kamerplant
toegepast.
Aan stokje
Als we zo'n bloeiende plant
krijgen, binden we de zware
bloemtros eerst aan een stokje,
als dat nog niet gebeurd is. Be
halve door de zwaarte kan ze
ook slap hangen door te veel
zon en droge lucht. Daarom
kweken we haar bij voorkeur
in de ochtendzon met veel fris
se lucht. Daarbij geven we ta
melijk veel water en eens in de
14 dagen kamerplantenmest.
Nu heeft de plant één scha
duwzijde, namelijk dat ze na
de bloei gaat afsterven, maar
ze vormt jonge rozetten aan de
voet. die na 2 a 3 jaar ook weer
;ijn. Vaak haalt de
verkoopt, om ze dan
bedje uit te planten
de bloei van het jaar daar
op. Mocht uw plant ze nog vor
men, houd ze dan in ere en
plant ze buiten op een zonnig
plekje uit. Het is niet altijd ge
zegd dat alle jonge scheuten in
staat zijn bloem te vormen,
daarom is het beter ze niet weg
te geven en er meerdere te hou
den, anders kan het gebeuren
dat we met een exemplaar blij
ven zitten dat juist niet wil
bloeien
len
Maar dan natuurlijk oppassen
voor een te grote overgang in
temperatuur of atmosfeer, waar
door het zou kunnen gebeuren
dat de knoppen verdrogen. Na
tuurlijk kunnen we ze ook voor
tuin- of balkonversiering gebrui
ken en ze in zon of halfscha
duw uitplanten in een rotstuin
tje, op een muurtje of vooraan
in de border. Op het balkon
laten we ze in de pot staan, die
eventueel tegen het uitdrogen
in een bakje met turfmolm
A. C. MULLER-IDZERDA.
bloeibaar
kweker ze
vóór hij ze
In potje
Wie geen tuin heeft kan de
rozetten ook stekken in een
potje met bladaarde en scherp
zand. liefst met wat klei of
leem vermengd. Later in een
geraniumpot overplanten en
zonnig, licht en luchtig opkwe
ken. 's Winters bewaren in een
onverwarmde, maar vorstvrije,
zonnige kamer en aan de droge
kant houden.
Plantjes die buiten staan ha-
General Electric Company
meent aan deze vraag naar
een saunabad tegemoet te
moeten komen door een auto
matische elektrische verwar
mingseenheid voor gezins
sauna inrichting. Nu kan men
ook thuis zijn saunabad nemen,
net als de Finnen dat doen.
De aan de wand te bevestigen
sauna-apparatuur voert in de
sauna-kamer de juiste hoe
veelheid verse lucht binnen.
Als u al goed aan het zweten
bent, verhoogt u de ontspan
ning door een flinke stoom-
stoot. Deze ontstaat door wa
ter, eventueel vermengd mei
eucalyptïls olie, ie gieten over
de verhitte stenen of grint,
die bij de stookplaats horen
zoals de foto laat zien. In
Amerika zijn al verschillende
privé-sauna's in woningen ge
ïnstalleerd. Niels nieuws onder
cle zon zo u ziet: een oud idee
in een nieuwe verpakking.
Iedere stad in ons vaderland
van enige betekenis bezit wel
een sauna-instituut. Naar
eeuwenoude Finse trant kan
men zich, gehuld in wolken
van stoom, onlust en ver
moeidheid uit de leden drij-
ven. Het sauna-bad neemt ge
weldig in populariteit toe.
Zo'n bad neem je in een tegen
koude geïsoleerde ruimte met
houten wanden en voorzien
van een krachtige verwar
ming. Zittend op trapsgewijze
banken geniet je van je rust-
lllllllllllllllllillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
lllllllllllllllillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
het hotel kunnen vragen, maar
enfin, dat doe je. zelfs als je de
avonddienst tot tien uur gelopen
hebt."
Boeiend
Wat dit werk boeiend maakt?
,,Ik vind het heerlijk om met
mensen om te gaan, en heb een
stelregel dat in alle mensen iets
goeds schuilt. Het is een sport om
dagelijks te ontdekken, dat het
waar is". Even later voegt ze er
peinzend aan toe: ,Ik heb door
mijn werk veel kennis vergaard."
Ogenschijnlijk is er geen muur
aan het bureau van de VW. Het
nodigt uit: „Kom maar binnen".
Wel, je stapt er ook zo binnen
evenals vele buitenlanders dage
lijks doen. Terwijl Engelse Pa
met een warme vilten hoed op
het achterhoofd vroeg: ,,Can we
get a trip to Amsterdam?" filmde
zoonlief"het hele tafereel, dat Ma
glimlachend vanaf de rustbank ga
desloeg. Achter de balie de vrien
delijke meisjes, die achter hun rug
blindelings naar de folders grij
pen die hier te geef zijn. De he
le achterwand is benut (over ef
ficiënte kasten gesproken). De
buitenkant is overzichtelijk met
folders, per provincie. In de kast
bijzonderheden van toeristische
attracties, onder de kast alle din
gen die er maar te weten zijn:
de burgemeester van Simpelveld,
het strand van Renesse. het
schaapscheerdersfeest op de Ve-
luwe of de Markelose boerendan
sen. Primair echter geven de da
mes inlichtingen over Rotterdam.
Hun tweede taak is dan ook als
gidse op te treden met de sight
seeing tours die tweemaal daags
worden gehouden. In een paar uur
tijd a raison van 8.- kun je de
grootste havenstad bewonderen uit
de lucht (vanaf de Euromast en in
de toekomst misschien vanaf Zes
tienhoven), vanaf het water (met
de Spido) en van dichtbij: met
de bus. Eerst wordt kennis ge
maakt met de reizigers in de drie
moderne'talen.
De gidse weet alles af van haar
stad: ze lepelt de levensgeschiede
nis van Oldenbarneveldt op, weet
bijzonderheden over Delfshaven,
verwijst naar de Svenska Sjömans-
kyrkan, weet wat het ding van
Naum Gabo beduidt.
Duitsers komen voor de zee, het
goede eten en een goed hotel. Al
les wat over de zee moet komen
(uit Engeland, Amerika, Canada)
ziet graag Volendam, de klompen
en de windmolens.
Terwijl we rondlopen in het bu
reau, zoemt de telefoon. Mejuf
frouw B. van 't Hart neemt het
gesprek aan: een club van twin
tig tot vijf en twintig personen wil
naar de Deltawerken. Spontaan
reageert ze: „Viermaal op een dag
gaat er een rondvaartboot uit de
haven van Hellevoetsluis". De tij
den geeft ze er vlot bij, meteen
ook het vervoer: met het tramme
tje uit de Rosestraat. „Kosten?
Een groep van 25? Ongeveer 2.50
per persoon, Reductie... ja... nee...
u moet wel drie kwartier van te
voren aanwezig zijn om.." Ze
staat vlak bij de informatiemolen,
een ingenieus kaartsysteem waar
je alfabetisch met ten handom
draai en oogopslag alle attracties
van ons land bij elkaar vindt op
papier, maar ze steekt er haar
hand niet naar uit We lezen een
krabbel: speciaal adres waar je
aspèrges kunt eten. Onderwijl ver
telt de heer A. J. Riper over het
andere facet dat hier niet te zien dan hebben de mensen geen last
is van het werk- het gastvrouw de logies-informatie-dienst komen met koersen en zo." Terwijl i
zijn in het buitenland. de gegevens binnen van de ho-
tels: wij hebben 3 grand hts, zo
veel meer persoonskamers. De
VW reserveert hotels voor een
hele periode, in Rotterdam en het
Een officieel ontbijt als gast- hele land. De tourist betaalt de
vrouwe van Rotterdam opluisteren eerste nacht^op het bureau, krijgt
i Wenen bijvoorbeeld,
Eerst kennismaken vóór de rit
begint, in drie talen maar liefst:
„Ik ben mejuffrouw I. Brandlse
van de VVV."
man. „De gasten de kamers toegelaten" vraagt me-
de particulieren juffrouw Brouwer aandacht voor
n blauwe bon, de de mooiste vertoning die ze hier
touristen rekenen met óns af en zag: „Dat had u eigenlijk moeten
autoped die hij
zoontje gekocht had. Vroeg li»j:
„hoe lang is het reizen naar Ant-
Visitekaartje
wederzijdse burgervaders ook aa
deel nemen. Reizen organiserei
is dat de leukste kant van hu
werk? Wel verantwoordelijk,
zijn het visitekaartje van o
Toch vinden de informatri
omgaan met mensen het aardig
ste. Ze creëerden ook het „gekke-
vragen-schrift" waarin we een
duik mogen nemen.
blauwe bon mee, die hij
hotel af mag geven, dat betekent
voor hem zekerheid. Want de VVV
belde inmiddels het hotel op: er
komen twee Amerikanen met
blauwe bon no 03322. Met die bon
in zijn hand is de kamer niet voor
land. zijn neus weg verhuurd. Bezoe
kers kunnen lokaal en interlokaal
bellen. Ze staan je hier met raad
en daad terzijde. Binnenkort dra
gen alle informatrices een uniform
met het embleem van de VVV.
Dat vinden ze prettig: iedereen
weet meteen wie en wat ze zijn.
ir-tcUiVkfhivirirhirti'tftctricii-trh-irirUixirirtck-ti-tj-trtx-kiiixirtftx-ixixictctcix.-trtciftriii
„Wanneer is de Scala in Milaan A
geopend?" (altijd!) „Er is zo- AllCS
veel zand gestrooid op de Schie-
damse Vest, komt de Koningin van Het komt ook de onderlinge ver
daag?" De toerist op vrijers- standhouding ten goede: uiteraard
voeten informeerde: „Juffrouw, ik hebben de meisjes een represen-
ben met vakantie in Spanje ge- tatieve betrekking. Koopt de één
weest en heb daar een blond Hol- een japonnetje van 98,- dan kan schuilga:
lands meisje ontmoet. Ze heet de ander niet minder doen. Het niet c
Loes. Kunt u ze voor mij vinden?" (door de baas betaalde) complet
Veel vertrouwen -hadden ook de maakt daar een eind aan. „leder-
Vrijwel iedereen kan met het tankjes van buta- en campinggas
eenvoudige apparaat, de spuit- j£t ?°af' is^ooïdat hft'dfofï
bus, omgaan. Juist omdat het de afvalhoop terecht komt, vraag
zo'n eenvoudig geval is, weten eventueel advies aan de kampbe-
heerder waar het gevaarlijke
maar weinig mensen van de goedje weggeworpen kan worden,
gevaren die in een spuitbus
voor
volgende vraagstellers in de VVV-
meisjes: „Ik wil foto-model wor
den, hoe moet ik dat doen?" en
de vraag naar een rustig plekje
in Limburg voor de huwelijks-
Telefoons en de telex ratelen, bij
Mejuffrouw G. H. C. Broun
ik houd van mensen en
door dit werk veel kennis
gaard
Hierbij doelen wij
de spuitbussen
insectenbestrijdingsmid-
weet hier alles" zegt de heer delen, waarvan het uiterst wen-
S.i3etof ÖnS- AgS iS' kl«"e
vrouw zijn bij de Vlootweek, uren
achter elkaar
ken en niet aan slaap denken, dat
hoort er ook bij. Bij de invasie
op 1 mei bel je na de hotels
de pensions op, en zijn die vol
dan heb je nog 1500 adressen van
particulieren achter de hand.
Camee of
Camelia
beide zijn modem
De Parisienno is deze zor
Klompen
Als haar gasten vragen, waar
ze klompen kunnen kopen, moet
ze haar stad zó goed kennen dat
ze ook daar direct een (goed)
antwoord op weet. Niet zelden
worden ze beloond voor hun
dienstbetoon: een mooie shawl,
een bedankbriefje, een doos bon
bons. Daar zijn ze erg verguld
mee, „want dan weet je dat de
trip geslaagd was en je werk
goed gedaan is".
De meeste informaties worden
gratis verschaft, het officiële za-
kenadresboek van hotels en res
taurants weer niet. De Duitsers
zijn gewend overal voor te beta
len en kijken op als ze horen „Es
kostet nichts". De Amerikaan ac
cepteert alle dienstbetoon vanzelf
sprekend. Nog meer verschillen?
Als ik zo eens grabbel in de
post kom ik van allerlei tegen en
dan krijg ik reuze zin in persoon
lijke beantwoording. Niets is zo
stimulerend als een brief van
mens tot mens. Maar ja, dat is
dagwerk. Verder krijg ik zin in
prikken, zo maar, met een speld:
wat zullen we vandaag eens ne
men? 't Doet er niet toe. Het
komt toch nooit klaar.
Ho, denk ik, klaag nu niet, stel
je voor dat je uit jezelf geen im
puls had mensen te schrijven,
wat werd het dan saai en plicht'
matig hier. Nu zit er tenminste
nog een verrassing in. Voor hen
en voor jou. Ineens staat hun on
derwerp in de krant. Of ligt er
een brief voor hen persoonlijk in
de bus. En voor mij is er de ont
moeting van zomaar eens een heel
lief iemand, een vrouw die van
de eerste tot de laatste zin zich
zelf heeft vergeten voor een an
der, een andere vrouw die een
stukje kattigheid en „ik heb ook
nooit iets" van een paar brieven
geleden heeft afgelegd en de hand
aan de ploeg heeft geslagen; weer
een andere bij wie de dingen zo
maar ordening hebben gekregen,
zodat er rust heerst in haar leven.
Wat heerlijk.
Natuurlijk blijven er vragen ge
noeg. Maar de spanning is er af,
de kwelling, de onvrede. We kun
nen hier in onze krantehoek nog
raak babbelen, de bitterheid is
van de vragen af. Ik denk aan de
vraag die bij mij belandde van de
al niet meer zo jonge vrouw die
met haar ouders samenwoont. Dat
komt heel veel voor, ja. Onge
huwde kinderen gaan lang niet al
tijd op kamers wonen, al ben ik
daar erg voor. Maar zo gaat hel
van het ene jaar op het andere,
en op het laatst kan het niet goed
anders meer, dan is het je leven
geworden, moeder die wat minder
wordt, rekent op je, je kunt toch
niet weggaan? Meisjes moeilijk,
dat blijkt uit de praktijk. En jon
gens? Zo heb je hier en daar een
gezin, ik heb er een paar brieven
van, waar vader en moeder ver
zorgd worden door een dochter.
eerst b.v. zijn er nog meer kinde- niet kunnen betalen
thuis geweest, jongens.
er in je gedachte iets scheef zit.
Als ik vind dat ik op grond van
mijn afkomst alleen een hals
snoer van diamanten zou moeten
hebben wat we vandaag echt
dan word r
die op de bus staan,
keurig te lezen, het is nu een
maal vergif dat er in zit.
Er zijn andere gevaarlijke ge
vallen, Die, waarbij mensen wer
den gedood doordat het appa
raat in een kachel werd gegooid.
Tuinlieden die gewond werden nauwelijks gekleed als ze geen
faal
lant op de mesthoop gooiden, of camelia zijn verkrijgbaar m al-
huismoeders die het lege ding lerlei zaken tegen uiteenlopende
even op de centrale verwarming prijzen. Goedkope in de supermar-
zetten. In de Verenigde Staten
hebben spuitbussen verschrikte- kc,s' d"""1"- va" ">'on ol chit-
lijke gevolgen veroorzaakt, aldus fon in de „betere" zaken, fraaie
een artikel in Het Beste. Er en kostbare in de boutiques,
vielen doden en velen werden le
vensgevaarlijk gewond door weg- In Frankrijk ziet men ze dragen
spattende scherven. -Spuitbussen op kostbare avondtoiletten, op
bevatten al lijken ze leeg, nog kantoorpakjes en ook de scho-
een kleine hoeveelheid gas in lieren doen mee: '.ij steken ze in
vloeibare vorm. Er is maar wei- het haar of op de revers van hun
nig nodig om zo'n onschuldige regenjas. Wie het ver zoekt, past
bus in een gevaarlijke granaat te er ook haar make-up bij aan: ca-
veranderen. VerWarm een spuit- melia-make up, waarvoor stuif-
bus, en het overgebleven gas be- meel van orchideeën de grond-
gint uit te zetten - indien dit te stof is. Schoentjes met echte of
lang duurt, explodeert de bus, namaak-juwelen completeren het
en „is de bus aan". geheel.
Het beste kun ie een lege bus, De camee wordt ook weer in
in kranten gewikkeld, een nacht- ere hersteld. U weet het wel: de
je in de ijskast laten overwinte- hanger, ring of broche met de af
ren. de lage temperatuur zorgt beelding van een fijn meisjeskop
voor een minimale spanning. De je. De camee wordt in reliëf ge-
volgende morgen open je de on- sneden en ligt er daax-om dik
derkant met een blikopener zodat bovenop. De stenen bestaan mees-
het resterende gas kan ontsnap- tal uit twee verschillend gekleurde
pen. In dit verband wijzen wij lagen, het kopje word' gesneden
ook kampeerders op de wegwerp- uit de bovenste laag en de onder
ste vormt de achtergrond. Een
héél oude kunst, ;ameeën snijden.
De Babyloniërs en Phoeniciërs
hadden er al weet van en ge
bruikten het ter versiering van
vazen, drinkbekers en kleding. Ze
gebruikten er onyx en sardonyx,
ook agaat, amethyst en speksteen
dig-oude jas? Of nooit eens tegen voor.
je moeder kunnen zeggen: hier,
een bloemetje voor de zondag, of:
ga nu eens met een retourtje naar
uw zuster in Arnhem. Natuurlijk.
Maar dan moet je de goede kant
opkijken. Niet naar die broer die
er ook niets aan doen kan dat hij
als nummer zoveel in het gezin
verscheen en mede-oorzaak was
het verbeten zwoegen van va-
moeder over een zo lange
goede dag verdwijnt de wrok ik en kijk scheef i
op __w.
laatste. En wat gebeurt
ineens moet het drietal zich met
een onooglijk klein bedrag aan con-
tanteix zien te redden. Onooglijk
vergeleken bij het bedrag dat in
huis omging toen de jongens er
nog waren. Die brachten altijd
een flink kostgeld aan, en och, als
er dan eens wat moest zijn, een
verfje hier en daar, een TV, ga
maar door, dan staken zij de kop
pen bij elkaar. In ruil voor al die
welstand werd er voor de jongens
gekookt en gewassen en gestreken
dat het een lieve lust was, want
dat zorgen gaf voldoening. En nu
trouwen kort na elkaar zeg maar
Piet en Jan. Wildvreemde meis
jes krijgen nu dat geld en die
verwennerijtjes en de leuke tegen
woordigheid van de jongens; thuis
zijn vader, moeder en zus op een-
Des te erger is het als één van
de jongens nogal lang thuis is ge
weest, bijv. tot zijn 36e. Dan wil
het helemaal niet meer' zonder
hem. Dan komt in een brief de
vraag: „Kunt u daarvan nu eens
niet iets zeggen? Mag dat nu
maar zo? Vader en moeder heb
ben zó voor hem geploeterd, u
moest eens weten wat een léven
moeder vroeger had, hoe ze voor
ons heeft gewerkt."
Ja de overgang van onder
houden worden door broer, naar
voor je eigen onderhoud moeten
zorgen, is wel wat abrupt, dat
snap ik. Maar hét was te voor
zien. Als je ervan uitgaat dat je je gelijk
bij het ouderworden recht hebt halssnoer
op bepaalde zaken als
niet kunnen betalen dan word Deriode 7odat zii niet veei eeTd
ik ook vast een zeurpiet. Dan J"ftiM.S
deren. Dan zeg ik elk ogenblik:
opzij konden leggen. Als een kind
er steeds op gewezen wordt dat
hij zo dankbaar moet zijn
kijk eens naar je moeder, die zat
■roeger soms nachten te verstel-
De Moeder,
en
Oostenwind-
Westenwind
len voor wat zijn ouders dé
den, dan is er iets mis. Want dan
leggen we in die geweldige gave
van God: dat we ons met ziel en li
chaam geven aan het aan onze
handen toevertrouwde, iets van
de vloek, van de onvrede. Als wij
zwoegen, als we onszelf iets ont
zeggen, is het omdat we het graag tt!U ullow;ive
doen voor hen die het op hün de leefwijze
De Moeder, cn Oostenwind-
Westenwind, door Pearl S. Buck.
Uitgave Goümcr, Haarlem. i
Pearl S. Buck heeft grote faam
verworven met haar boeken over<
het leven in China. Haar verhalen*
zijn bijzonder boeiend, omdat ze
uitstekende indruk geven van*
de Chinees.
graag zullen gaan
onze vreugde zien In „De Moeder" vertelt Pearl
het doen. Alleen op die manier Buck over het leven op het Chinese
armoede
blijft de cirkel
nog
geven, gaaf.
het platteland,
Wat willen we eigenlijk? Waar
toe voeden we op? Tot: dat de kin
deren het „best" hebben? Tot:
dat ze gelukkig zijn? Dat alles,
vast en zeker. Maar begrepen
dat opvoeden tot: dienst va
God. En pas dan, als we weten
;va, dat inhoudt - en daar veeh- Hct is e„igsz,ns te verBe.
ten we veel te weinig voor dat ,ljkell mel De goade aarde.. dat
„geloven we wel —.wat dat is. Pearl Buck wereldberoemd maakte.
En dat gaat SLtj en struikelenen eer' Ook hierin wordt het primitieve,
ziin tallnzp ,.*Y"aanzifn vY3" ]e door schrijnende armoede belaagde
geven, tot en met alles geven ui- op het platteland op boeiende
heerst. Zij doet dit als maakte zij
zelf deel uit van dit arme volks
deel, dat meer vegeteert dan leeft.
In dit verhaal staat centraal de
figuur van een moeder. Op de be
langrijkheid van de vrouw in de
samenleving op het Chinese platte-
land wordt sterk de nadruk gelegd.
dat heb ik nog
lang door hoor! Er zijn talloze
mensen telkens weer beter af dan
degene die proberen hen in te cluis- Pas da"
U,Q+ kinderen moeten
halen. Je eindigt dan ergens bij 0I2?® r1
de koningin van Engeland die p„Jn
ontzaglijk veel gereisd heeft en 9? ,Gev®n
nota bene weer het liefst bij haar
kinderen is.
W1I- wijze geschilderd.
Maar natuurlijk zeg
briefschrijfster, en
een diamanten
nog wel wat anders
het dan vijfentwintig a vijftig guldeD
je huis, in de week meer. Daar kun
krijgen is alleen
vervuld worden, oi
de ander geeft.
kunt dat zelf niet betalen je met plezier doet werken. Of i
i an ten
n dat^""^
dan 'begrijp ik dat je vader
verveloos huis r
im het terug- in schrille tegenstelling tot deze
m niets. En beide boeken staat Oostenwind
lar krijgen. Westenwind, waarin juist het leven
niets, omdat der wclgestelden beschreven wordt.
Tn dit boek laat Pearl Buck uit-
komen hoe de Westerse ideeën
doordringen in de aan eeuwige
tradities vasthoudende Chinese pro-
minenten. Het boek geeft de ver-
houding weer tussen de jongere
en de oudere generatie, die uitloopt
op botsingen wanneer westerse op
vattingen de starre wereld, waarin
de rijke Chinezen leven, gaan be-
invloeden. Ook dit is een voor
treffelijk boek.
