Uitreiking eredoctoraat
hoogtepunt van jubileum
witiK/uns
Een woord voor vandaag:
Roel Hagoort (65) gaat
De Gids verlaten
DRINGEND VERZOEK
Lectuur voor Afrika
dat lezen leert L
VRIJDAG 19 JUNI 191
GRESHOF-ALGRA
JN HET weekblad De Groene
Amsterdammer doet Fedde
Schurer een felle aanval op de
dichter J. Greshoff, die zich ook
gemengd heeft in het koor dat on
genoegen heeft geuit over het
standpunt van het Eerste-Kamer-
lid H. Algra met betrekking tot
de subsidiëring van literatuur die
de heer Algra in strijd acht met
de goede zeden. En. volgens Fed
de Schurer. is Greshoff nier te
recht en kritiseert hij niet met
recht. Ook Fedde Schurer is het
niet eens met Algra. maar hij
gaat uit van het principe dat
iedereen in een democratisch be
stel het recht heeft zijn zienswij
ze naar voren te brengen en te
trachten daar een meerderheid
voor te vinden. Daar staat tegen
over dat ieder het recht heeft de
ze zienswijze aan te vallen en dat
kan ook wel eens op felle wijze
gebeuren. Niet alzo echter de
heer Greshoff die het op een or
dinaire scheldpartij laat uitlopen
in zijn artikel in het dagblad Het
Vaderland.
Fedde Schurer schrijft:
..Wanneer Greshoff dan ook Al
gra uitscheidt voor „achterlander"
is dat eerder leuk dan raak: hij
moet ontdekt hebben dat Algra
geen Hagenaar is. en de lezer be
grijpt onmiddellijk dat het woord
..achterlander-' bij hem zo ongeveer
de gevoelswaarde heeft van ..bal
gehakt" voor een Amsterdammer;
er wordt niets persoonlijks mee be
doeld, en ook wie geen literaire
fijnproever is, kan ervan mee ge-
Erger lijkt mij dat Greshoff. na
een beknopte uiteenzetting over de
betekenis van het christendom, een
vrije discussie door de politie zou
willen laten beëindigen:
„Er bestaat, geloof ik een wet
die de belediging van bepaalde
volksgroepen strafbaar stelt; dat is
het misdrijf waaraan Algra zich
schuldig gemaakt heeft, lekker on
aantastbaar door de fictie van zijn
onschendbaarheid.
HET IS kennelijk niet de bedoe
ling van Greshoffs betoog an
deren. en zo mogelijk Algra-zelf.
duidelijk te maken dat deze laatste
ongelijk heeft.
..Er zijn ogenblikken waarin ik.
geboren tegenstander van censuur,
ernaar snak de levensgevaarlijke
onmenselijkheid de mond te snoe-
En op welke wijze deze luidruch
tige moralist dat dan wel zou wil
len doen. blijkt aan het eind van
zijn artikel:
„Toen ik nog in Brussel woonde,
maar dan dertig jaar geleden, werd
daar alom de kreet aangeheven:
„Destruisez les doryphores." In na
volging moet ik mijn jongere tijd
genoten toeroepen: ..Vertrap de al-
gra's. En leve G. K. van het Re-
Nu zou ik van ieder ander zulk
een boutade met plezier en zonder
mosterd verteren, maar het wordt
toch een beetje al te gek. wanneer
juist de heer Greshoff meent hier
te moeten optreden als de paladijn
van het vrije woord, en dat juist
hij verontwaardigd moet zijn wan
neer bepaalde schrijvers niet finan
cieel aan hun trekken komen. Voor
al wanneer hij doet alsof hij deze
dingen niet gisteren had ontdekt,
maar dat hij spreekt vanuit een
gave continuïteit („geboren tegen-
De heer Greshoff onderschat de -
aandacht, die de lezer de jaren
door voor zijn publikaties heeft ge
had. In 1926, en hij was toen al 48
jaar geleden ..geboren", verscheen
van zijn hand bij W. L. Salm en
Co. te Amsterdam, als no. 21 van
de ..Kaleidoscoop-serie" een werk
je onder de titel ..De wieken van
de molen", waarin de vraagstukken
van de financiële positie van de
auteur zowel als die van de cen
suur bijzondere aandacht genieten.
Greshoff toont zich in deze pu-
blikatie niet alleen tegenstander
van subsidie aan welke schrijver
dan ook. maar zelfs van de aan
spraak van een schrijver op hono
rering van zijn werk. Twee schrij
vers. die procederen over het onbe
taald overnemen van hun werk in
een bloemlezing, noemt hij „duiten
dieven"; het is absurd te zeggen
dat een kunstenaar moet kunnen
leven van zijn kunst, „sedert wan
neer spreken wij in gezelschap over
menschen die leven van de op
brengst van hun vrouw'1 (blz. 36-
37). Ik behoef hier niet uit te wei
den over het drama van d'Unamu-
no en zijn verbanning door Primo
de Rivera, de voorganger van
Franco. D'Unamuno is de laatste
weken breedvoerig genoeg in het
nieuws geweest om de herinnering
aan dit voorspel weer levendig te
Wat schreef Greshoff anno 1926
over d'Unamuno?
Wanneer een man bezield
met den wil en beschikkende over
de kracht om het leven van de ge
meenschap te organiseren op een
wijze die hem, in het algemeen be
lang. de beste toeschijnt, in die op
perste taak gehinderd wordt door
een mijnheer met een pen, dan is
het zijn plicht, zijn heilige, onher
roepelijke plicht, om dien mijnheer
de pen uit de hand te slaan, of om
dien mijnheer zelf onschadelijk te
maken. Wees dus blij dat uw Una-
muno leeft!" (blz. 30).
die e
..ge-
1 boren tegenstander
suur" is en altijd geweest is. Nu
zal ik de laatste zijn iemand kwa
lijk te nemen dat hij van gedachten
verandert. Wat ik Greshoff kwalijk
neem. is, dat hij blijkbaar niet van
gedachten is veranderd, alleen van
object. En dat hij nog steeds, als
veertig jaar geleden, zijn objecten
zo kiest, dat hij er zijn proza-oefe-
ningen vrijblijvend op kan houden.
Zijn betoog voor de in hun rech
ten nog niet geknotte schrijvers,
waaraan hij zijn naam blijkbaar
nog eens wü verbinden, moest hem
op de lippen besterven bij de ge
dachte aan de miljoenen in zijn
dierbaarZuid-Afrika, voor wie het
woord vrijheid een fictie is. De
man die veertig jaar geleden de
klederen bewaarde dergenen die
d'Unamuno „de mond snoerden",
die meehuilde met de fascistische
wolven in het Europese bos. moest
toch wel even voorzichtig zijn voor
mondsnoeren, van
dapper wil zijn als zijn proza wil
doen voorkomen, laat hij dan pro
porties zien. Er is gelegenheid te
over en aanleiding genoeg, juist nu,
om „Vertrap" en „Leve" te roe
pen. Bijvoorbeeld „vertrap Ver
woerd" en „leve Mandela". Maar
het is goedkoper en vrijblijvender
het op Algra en Van het Reve te
houden. Greshoff is. om nog een
van zijn geliefde versregels te ci
teren. „ten slotte toch te net".
En daarom maakt, temidden van
een op zichzelf wel interessante
discussie, het gebrul van deze ker-
misleeuw aan een touwtje geen in
druk.-Allerminst waarschijnlijk op
degenen die het met Algra vol-
aakt o
zijn."
koningin krijgt bul
Groninger universiteit
Ongekende groei
na de oorlog
pjET hoogtepunt van de feeste
lijkheden, welke ter ere van
de 350ste dies natalis van de Gro
ninger universiteit worden gehou- /yan een onzer
den, zal de verlening van een ere-
doctoraat aan koningin Juliana iand, 9.7 procent ui
H. M. de Koningin de bul worden
uitgereikt, die haar tot doctor j cent), Gelderland (7,9), Zuid-Holland
honoris causa in de sociale we-l ,U^bu^g i3,'8A\ Ufrecht ^.e),
tenschappen maakt. Eredoctora
ten zullen tevens worden verleend
aan enkele binnen- en buitenland
se geleerden, zomede aan een
paar kunstenaars.
schapsbeoefening. Een grootscheeps ver-
nieuwings- en uitbreidingsplan is opge
steld, welks uitwerking tientallen mil
joenen kost en dat pas over jaren kan
worden verwezenlijkt,
ersla^eevers) De vraag is echter, of de 350 jaar
bestaande Groninger Universiteit dan,
niet opnieuw uit haar jasje is gegroeid, j
Buiten Volgens een prognose van het Centraal i
de Statistiek moet in 1980
Op 23 augustus 1614 begon het eer
ste academiejaar van de „Hooghe
Schoole offte Academie" van Stad en
Lande met een feestbanket, dat uit
muntte door „keur van spijs". Zes
professoren en 82 studenten legden de
grondslag voor de huidige universitai
re gemeenschap, die uit 168 hooglera
ren en lectoren en 5400 studenten be
staat.
Begonnen werd met de faculteiten dei
godgeleerdheid, rechtsgeleerdheid, medi
cijnen en filosofie. Uit laatstgenoemde
faculteit zijn bij de regeling van het
hoger onderwijs in 1815 de faculteiten
der wis- en natuurkunde en der lette
ren en wijsbegeerte voortgekomen.
De stormachtige ontwikkeling van
de Groninger universiteit voltrok zicbl
vooral na de Tweede Wereldoorlog.
Terwijl er ruim drie eeuwen voor no
dig waren om de eerste duizend stu
denten te bereiken <1924/'25), werd
het tweede duizendtal in een kwart
eeuw (1950) verkregen. Sindsdien is
het met sprongen vooruit gegaan met
grotere sprongen zelfs dan bij ander»,
Nederlandse universiteitea.
STUDENTEN
Het getal 5400. dat in het studiejaar
1963 '64 werd bereikt, is, wat studie
richting betreft, als volgt onder te ver
delen: 1110 studenten studeren wis- enl
natuurkunde, 1080 geneeskunde. 617 MO
letteren. 451 letteren, 417 economische
wetenschappen. 407 tandheelkunde. 374
rechtsgeleerdheid. 234 sociale weten
schappen. 214 psychologie. 196 sociale
aardrijkskunde, 77 godgeleerdheid,
(7.8), Limburg (3,8),
Noord-Brabant (2.5;' en Zeeland (0,8)!
Het aantal buitenlandse studenten be
draagt 1.7 procent. Dertig procent van
het totaal aantal ingeschreven studen
ten kregen beurzen, of renteloze voor
schotten toegewezen.
INTERFACULTEITEN
Aan de vijf bestaande faculteiten wer
den na 1945 eerst die der economische
wetenschappen en, sinds kort, die der
sociale wetenschappen toegevoegd,
mogelijkheid is voorts geschapen tot
Stelling van twee interfaculteiten: de
centrale interfaculteit der wijsbegeerte
en de interfaculteit der aardrijkskunde
en der prehistorie. Aan de medische fa
culteit werd een afdeling tandheelkunde
verbonden, terwijl in de faculteit der
wiskunde en natuurwetenschappen
drietal technische studierichtingen
gesteld. Bovendien kwamen nog oplei
dingen voor MO-studie tot stand.
steld om de veelvuldige problemen, di
het gevolg zijn van de sterke groei, tot
een oplossing te brengen, bijzonder
groot zijn. De vraagstukken, die door de
stijging van het studentenaantal wor
den opgeroepen (op 't ogenblik onge
veer duizend eerstejaars)zijn in vele
gevallen geheel nieuw, zoals bijvoor
beeld dc zorg voor de huisvesting.
BOUWEN
slechts drie lustra verder dus op
een studentenaantal van bijna 10.000:
worden gerekend.
Scholier wil nu
motieven weten
(Van onze speciale verslaggever)
Piet van Exter, de 19-jarige lyceïst uit
Den Helder, die, evenals vier mede-exa
minandi, herexamen Grieks moet doen,
blijft „op voorwaarden" volharden in zijn
weigering. Hij wenst thans de motieven
te weten, welke de rijksgecommitteerde
bij het eindexamen gymnasium-alpha
hebben doen besluiten hem on de andere
scholieren uit de eindexamenklas een
nieuwe proeve van bekwaamheid voor te
leggen. Pas dan is hy bereid een nieuw
schriftelijk examen Grieks af te leggen.
Zoals bekend, is de rector van het
lyceum, waar Piet van Exter leerling
van is. met ziekteverlof gestuurd, omdat
tegen hem verdenkingen zijn gerezen in
verband met examenfraude. In de Tweede
Kamer is daarna duidelijk door de staats
secretaris van onderwijs, kunsten en
wetenschappen verklaard dat geen van
de betreffende examinandi hierbij be
trokken is geweest. Hiermee verviel het
argument van Piet dat hij „mede-ver
dachte" zou zijn.
Behalve de burgemeester van Den
Helder, die president-curator van het
lyceum is, heeft ook het Tweede Kamer
lid dr. J. Tans zich met de zaak bemoeid.
Beiden hadden een onderhoud met de
halsstarrige leerling, waarbij deze er op
werd gewezen dat het jammer zou zijn
„Simon Petrus antwoordde Hem: Here, tot wie zullen
heengaan?" (Johannes 6:68).
Het antwoord is niet zo verwonderlijk, het sluit logisch aan
op* de vraag die Jezus de twaalven heeft gesteld: „Gij wili
toch ook niet weggaan?".
Jezus' vraag veronderstelt het doen van een keusDe twa»
ven hebben te kiezen. Weggaan of blijven. Voor Petrus is c
keus niet moeilijk: „Weggaan naar wie dan? Als we 1
o Here, verlaten,'tot wie kunnen we ons dan wenden
Daarom gaat het nu bij ieder mens persoonlijk.
We kunnen Jezus verlaten, we kunnen zeggen: Uw rede
harden Hem de rug toekeren. Maar dan, waar komen
terecht? De eeuwen door hebben miljoenen Hem de rug foe-;U
gekeerd om tenslotte te ontdekken, dat zij nergens kwamen,
omdat er niemand was tot wie zij zich konden wenden, om tt
ontdekken, dat er geen heer is naast de Here.
Petrus denkt er niet aan Jezus te verlaten: „Gij hebt woor
den van eeuwig leven: en wij hebbeii geloofd en erkend, dal p
Gij zijt de Heilige Gods".
Gij hebt woorden van eeuwig leven. Het is voor Petrus alles
Petrus weet, dat hij het daarmee kan doen voor tijd en
eeuwigheid, wat er ook gebeure.
Weggaan tot wie zullen we ons wenden? Feitelijk is er
geen keus, want het gaat om alles of niets. En wie is de
dwaas, die het niets zal verkiezen? Die de Heerlijkheid, hem
toegezegd, zal verwerpen?
Mogen we met Petrus kunnen zeggen: „Here, wij blijven
want Gij zijt de Enige van Wie wij ons heil mogen vei\
wachten
Wij lezen vanavond Spreuken 23 vers 10 tot
i dicht onder bereik liggend eind-
Niet het geringste probleem is dat ^ploma te verspelen.
'an de noodzakelijke bouwvoorzieningen Nu Piet ^an Exter door de staatssecre-
'oor onderwijs en praktische weten- tans va|} blaam is gezuiverd, is het de
vraag, of deze nog verder kan gaan. De
Beroepingswerk
Leven gewijd aan
de chr. sociale
beweging
langrijk deel geput uit het feitenmate
riaal. waarover Hagoort beschikte.
Zelf typeert hij zijn historisch werk
als een gedenkteken bij het snijpunt
de geestelijke ontwikkeling in de vorige
eeuw na het Reveil en de economisch-
industriële ontwikkeling, die omstreeks
1850 inzette.
NED. HERV. KERK
Beroepen te Nieuwe Tonge- T. Lange-
w ik te Vinkeveen; te Goedereede: L.
!- *èn" nVtuurkunde° 59 opvoêdkun- Doppenberg te Wilsum 'Ov.l; te Ouder-
de en 91 volgen uit interesse ge va-1 kerk aan de IJssel: J. van Sliedregt te
rieerde colleges. Baarn.
Wat de herkomst van de studenten I Aangenomen naar Bolsward (geeste-
betreft: 27 procent komt uit de provin- Hjke verzorging verpleeghuis „Bloem-
cie Groningen, 15,1 procent uit Fries- kamp"): J. G. H. Eggink te Drachten.
J Bedankt voor Polsbroek en Vlist: J C.
de Bie te Aalst.
GEREFORMEERDE KERKEN
Aangenomen naar Lichtenvoorde: kand.
J. Vos te Emmen, die bedankte voor Wou-
'orugge, Wormer, Beesterzwaag en
Heusden en Meeuwen.
CHR. GEREF. KERKEN
Beroepen te Eindhoven: B. van Smeden
te Amsterdam-West.
Bedankt voor Schiedam: J. P. Versteeg
te Wormerveer.
GEREF. GEMEENTEN IN NED.
Bedankt voor Terneuzen: D. L. Aan-
geenbrug te Rijssen.
minstens een week
tevoren
ons op te geven.
DE DIRECTIE
(Van onze soc.-econ. redactie)
/AP 14 juli a.s. bereikt Roel Ha-
goort de 65-jarige leeftijd en
gaat hij met pensioen. Het officië
le afscheid is vastgesteld
Patrimonium
Bij het weergeven van zijn levens
loop blijkt steeds Patrimonium een
belangrijke rol in zijn leven gespeeld
te hebben. Was zijn vader al vroeg
lid van Patrimonium („en lezer van
De Rotterdammer"), de jonge Ha-J tr'°e"
dinsdag 23 juni. Dan biedt het be- «°°rt °P 20-'ari'"/"id o' on-:„is
Ti,,,,- fKW derwijzer in Klundert. maar eveneens slun
stuur van het CNV in hotel Noord-, voorzirter van de plaatselijke afdeling!
Brabant te Utrecht, s middags van het verbond Patrimonium. In "ft JJJ
om half vier een receptie aan. Klundert en omgeving liet de sociale1927 Kek0zen lot ])d van'het moderamen
waar alle relaties,collega's, vrien- ftriiduit d,e dagen zich sterk gevoe- van dit verbond. Belangrijk werk Is er
ei™ A° tt len. Hagoort. die bovendien was ge-1 in die jaren gedaan voor de geestelijke
den en kennissen van de neer Ha. bombardeerd tot waarnemend secre- verzorging van de arbeiders in de
goort gelegenheid krijgen af- taris-penningmeester van de afdelina verschaffingskampen,
scheid van hem te nemen. Ditde Chr Londarbeidersbond. 0,n9 _de oorlo» ta,»w deed «mjoort
officiële afscheid geldt formeel door voor de „rooie schoolmeester in ConvrS c". of:
het neerleggen van het redactie- Uit deze tijd dateert ook een grote
cnrroi-rlani T-or, C i rl c hoi staking op de houtwerf in Klundert. Deoorspronkelijke opzet veel overeenkomst
secretariaat van De Gids, net staking duurde 3% jaar Daarna viel er I vertoonden- Dit voorstel werd ook door
s meer te staken want het bedrijf'het bestuur aanvaard, maar het besluit
s opgeheven, en dé arbeiders hadden lvcrd „noo,t uitgevoerd. Het Jaar 1952,
allen elders werk gevonden.
Wijlen paus Pius XII zou bij zijn
.spreken over de gruwelen van de nazi's
De Gids en hier waagde hij:niet hebben kunnen zwijgen over de
de eerste journalistieke werk- gewelddaden van de Russen. Dit heeft
rapport van het Amerikaanse
ministerie van buitenlandse zaken ont
huld. Volgens dit verslag zou de paus
zaamheden. In vrijwel zijn hele loop
baan heeft zo De Gids bij Hagoort een
rol gespeeld. Want ook bij zijn latere
meer journalistieke werk lag er een
sterk accent bij de sociale aspecten. Zo
maakte hij als redacteur van De Stan
daard in 1923/'24 van nabij de grote
staking mee in de Twentse textielindus-
eold zijn na-oorlogse verbinte-
net Rotterdammer-kwartet uit
hebben beweerd, dat de berichten
de gruweldaden gegrond waren, ook al
gaven zij hem de indruk dat ze wel wat
overdreven waren.
Op 5 januari 1943 heeft de persoon-
,1" -fgezant van president Roosevelt.
lijke
de hoogte gebracht.
Fonds slachtoffers
van Nijmeegse
Koninkrijksviering
In Nijmegen wil men een 'fonds' vor
men, dat aan krediteuren van de stich
ting „Viering 150 jaar koninkrijk" in
Nijmegen schadeloosstellingen moet uit
keren.
De stichting trok vorig jaar regis
seur Carel Briels aan voor het organi
seren van stadionfeesten, die in finan
cieel opzicht een mislukking werden. Er
kwarnen slechts weinig bezoekers. Ver
scheidene pachters van standplaatsen zij
daardoor aan de rand van een bankroet
geraakt.
Speciaal om hen tegemoet te komen,
hebben de Twentsche Bank en de ge
meente Nijmegen afgezien van een vor
dering van ongeveer zestigduizend gulden
op de inmiddels failliet verklaarde stich
ting.
Voor uitbreiding van het Evangelie
Journalist Bengt
Simonsson was
even in ons land
Harold Tittmann, drie kwartier met de
paus gesproken, onder meer over zijn
kerstboodschap.
De paus sprak tijdens dit onderhoud
als zijn mening uit, dat het een ieder
duidelijk moest zijn geworden dat hij
de Polen, de Joden en de gijzelaars be
doelde. toen hij in zijn rede zei, dat
honderdduizenden vermoord en gefol
terd werden zonder dat zij schuld
hadden, doch alleen maar om hun ras
of nationaliteit.
gENGT SIMONSSON ontmoet
ten we dezer dagen op Schip
hol. Hij was enkele uren in ons
land geweest voor besprekingen
met de Nederlandsche Zendings
raad en wachtte op zijn toestel
voor Londen. Vandaar zou hij dan
later weer doorreizen naar Noord-
Rhodesië. Want daar, en eigenlijk
in heel dat ontwakende Afrika,
heeft hij sinds een reeks van jaren
zijn werk-gevonden. Werk ter be
vordering van de christelijke lec-
tuurverspreiding en van de chris
telijke journalistiek.
Van huis uit is Bengt Simonsson
Zweeds journalist, maar thans maakt
•hij zijn ervaring ten dienste van de
verbreiding van het evangelie door
het gedrukte woord, en dat in een
wereld die niet mag worden overge
laten aan lectuur van heel wat minder
allooi.
Simonsson is directeur van de oplei
dingsschool te Kitwe in Noord-Rhode-
sië voor redacteuren, journalisten en
ui het algemeen allen die op eniger
lei wijze betrokken zijn bij publikaties
in christelijke geest De vormings-
school, Africa Literature Centre ge
heten, is in het leven geroepen dooi
de Nationale Raad van Kerken in
Amerika, de Britse Sociëteit van zen
dingsorganisaties en de Al-Afrikaanse
Gemeenschap van kerken.
Het kan niet anders, of al luisterend
komt men onder de indruk van het
geen daar wordt verricht. Vijftien
cursussen werden gehouden, ongeveer
tweehonderdvijftig studenten behaal
den een diploma, en intussen breidt
het werk zich naar de omvang uit.
Ging het aanvankelijk om redacteu
ren, journalisten en schrijvers, nu
gaat het bovendien om uitgevers,
boekverkopers, deskundigen op het
Voor de heer Simonsson is het geer
vraag meer. dat in het gedrukt!
woord wellicht het meest effectiev?
evangelisatiemiddel ligt van onze tijdj
Maar voor ons zo goed als voor hei?
kan het al evenmin een vraag zijoji
dat welslagen alleen met steun vat)
elders mogelijk is. I
Om een idee te geven
ven die daar in Kitwe
sië worden ontplooit: Thans
bezig met een cursus voor de verzor-kon
ging van periodieken: die cursuï&in,
wordt gevolgd door zestien studenteide
uit negen verschillende Afrikaanstdan
staten. En intussen is men al weewas
begonnen met de voorbereiding vaijfet
nog een andere cursus, die we weider
licht het beste kunnen aanduiden al^r
secretariaten voor de publiciteit. fjje,;
De kerken hebben begrepen dat ook o;cur
dit terrein samenwerking vruchtbai' T
kan zijn, en die samenwerking kaïzijn
dan weer onderscheidene vormefce
dragen N
Kortom, dit Africa Literature Centnf^
heeft de gestalte gekregen t
afhankelijk lichaam, echter werken|
onder de leiding van de Al-Afrikaai|
se Gemeenschap van kerken. Tot i
toe werd voornamelijk steun ontvac
gen van de Nationale Raad van kei
ken in Amerika, maar het is be
grijpelijk dat men aan de steun eei
bredere basis wil geven.
WERKPROGRAM
Dit laatste in de eerste plaats omda®ti(
het werkprogram al breder wordt üni
de uitbreiding voltrekt zich snelle het
dan de begroting toelaat. BovendieiBri
wil men in 1965 beginnen met ee: g
cursus in het vertalen; de ontwikke^
ling in Afrika gaat in zulk een tempi;,
dat het wachten niet kan zijn op ioif
heemse schrijvers. Vertalingen in on-^or
geveer twintig Afrikaanse talen, staai&n
op het program. En dan moeten dit i
vertaalde boeken ook aan de matuui
worden gebracht; ook dat laatste
moet worden geleerd Er is overigen!™
naar boeken een grote vraag.
ses
Kortom, er is daar in Afrika iets gaan- E
de waarvan wij hier nauwelijks weeïg je
hebben, maar waarvan men zich be! 'j
wist wordt als men zo op Schiphce
zit te luisteren, naar deze persmanveE
Bengt Simonsson. Man doet het me",
een kloppend hart, zoals hij op zijt
wijze zorgt voor brood
orgaan van het CNV, maar in fei
te betekent deze receptie het af
scheid van een werkkring, die
veel en veel meer omvatte dan
alleen het redactie-secretariaat
van De Gids, hoe belangfijk deze
laatste functie ook was.
toen Smeenk aftrad, ziet Hagooi
keerpunt ln de ontwikkeling van Patri-
Zelf verdiende Hagoört als onderwij- m°n,um- Naar zijn mening is toen do
zer 55 per week. waarvan ƒ45 moest oude geschiedenis van Patrimonium af
gesloten.
Politiek
Ook het politieke leven heeft de aan
dacht gehad van Hagoort. Van 1930 tot
1945 was hij secretaris van de AR-kies-
ging in Utrecht. Hoewel de moge-
worden gereserveerd voor kostgeld, 5
voor de cursus hoofdakte. Met de reste
rende 5 moesten dan alle andere kos
ten worden opgevangen.
Velen stonden in die tijd nog afwij-
Hagoort is in de meer dan 45 jaar. zend tegenover de vakbeweging. Overal
dat hij gewerkt heeft, in Nederland een leefde nog de patriarchale opvatting.
bekende figuur geworden. Dit kan zon- dat de arbeiders kort gehouden moes- - - ------
der overdrijving gezegd worden Zijn be- ten worden en ondergeschikt. Goedbe- 'bkheid hiertoe reeds eerder had
kendheid heeft hij in de eerste plaats doelde dingen werden heel gemakkelijk *taan- verklaarde Hagoort zich in 1946
te danken aan zijn publicistisch-histo- verkeerd uitgelegd. Bij zijn overgang bereid l°t de gemeenteraad van Utrecht
risch werk In twee dikke boekwerkenop 1 mei 1920 naar het CNV kon men loe te treden, waarin hij tot 1956 zit-
heeft hij de geschiedenis vastgelegdde werkzaamheden van dit verbond ho-tin8 bad Uij verhuisde toen naar Goes
van vijftig jaar „Patrimonium", of be-; ren omschrijven als: de hele dag naden-
ter gezegd de geschiedenis van de chr. ken over waar men mensen
sociale beweging in d« eerste vijftig
jaar. Later heeft hij daaraan nog toe-1
gevoegd, zijn boek: De christelijk-so-
ciale beweging. Ook in wetenschappelij-1
kc kringen trekt dit historische werk. De enkele jaren in Klundert hadden
dat uniek is in zijn soort, steeds meer bij Hagoort echter al zoveel waarde-
de aandacht. Zo heeft prof. A. C. Rut- ring doen groeien
ter, hoogleraar te Leiden, directeur van beweging, dat hij graag zijn onderwij-
het International Instituut voor sociale zersplaats inruilde voor het assistent
historie. voor zijn proefschrift over de schap bij CNV-secretaris Amelink. Hier
spoorwegstaking van 1903 voor een be- leerde hij het persklaar maken
De Gids
zich te
Behalve de politiek bracht ook zijn
loofdredacteurschap van het chr. so-
aal dagblad De Amsterdammer hem
de oorlogsjaren nog in gijzeling-
ichap Vele jaren werkte hij illegaal,
met als officiële status: sociaal-econo-
misch adviseur van de knopen- en kam-
menfabriek Aalten-Bredevoort.
Thans gaat Hagoort zijn arbeid
zaam leven, dat eigenlijk geheel ge
wijd is geweest aan de chr. sociale-
bewegmg m Nederland, afsluiten. Nat
zijn pensionering gaat hij samen met
I :ij>i vrouw een reis maken naar
Nieuw-Zeeland om daar enkelen van I
zijn elf kinderen en 28 kleinkinderen
te bezoeken. Maar of hij zich daarna
als rustend burger geheel van alle ac-|
tiviteiten zal onthouden lijkt onwaar- '1
I schijnlijk.
Als de beide grote figuren van de
chr sociale beweging in Nederland
ziet Hagoort ds. .4. S. Talma en prof.
ar. J. RSlotemaker de Bruine. Van
geen van beiden bestaat nog een uit
gebreid werk over hun persoonlijk le-
,?,0(?r.£ ,voelt dit a's een ernstig
tekort. Wellicht houdt dit dan nog be
loften in voor de toekomst....
