Zingen van hei leven in hel
aangezicht van de dood
Open briej
-
w buren
EEN HUIS ALS EEN
STUK KAAS
m Arnhem en maakt in Ede
HERNHUTTERS
PAASFEEST:
HET is een vreemde gewaar
wording, als je in de om
geving van een pas gelezen
boek rondloopt. Je verwacht
de romanfiguur tegen te ko
men, je ondergaat eerder be
schreven gewaarwordingen.
Ineens sta je dan voor de
auteur, die je hartelijk bin
nen nodigt in haar zonover
goten kamer vol planten, een
foto van Wilma naast de
bloeiende clivia. We zijn op
bezoek bij de schrijfster me
vrouw M. A. M. Renès-Bol-
dingh op het Zusterplein van
de Hernhutters in Zeist. „Hier
op deze pleinen leven we in
een kleine kring, we kennen
elkaar van A tot Z, dikwijls
vóór de A. Het zijn allemaal
uitgesproken figuren in mijn
boek, ik kon geen levende
personen nemen. Een roman
schrijven, verantwoord voor
de Heer, is een heel merk
waardig werk. Je moet voort-
durend luisteren, dat wat je j
beluisterd hebt, in mensen- j
woorden doorgeven. Maar we
zouden het over ons Paasfeest
hebben", onderbreekt me
vrouw Renes, gestoken in e
blauwe jumper met witte ti
kraag, zichzelf. 4'
ingesteld. U weet wel. de Hern- studeert hii komt altïjd
hutters waren oorsnronkeliik Bn- Studeert, J11J Komt amja
meisje is dat één man en
vrouwen, bij een jongetje
twee mannen en één vrouw. jn de kerkdienst wordt ook de
levensloop voorgelezen. Ieder ge-
Het peetschap omvat veel. Het mee„,elid .vordt verondersteld
is een band voor het leven Zeil zélf zjjn ievensloop te schrijven,
heb ik een peetzoon die theologie Hoe heeft Go1 met hem gehan
deld. wat voor strijd, vreugde.
heemse v^olf^^T^vSheS
gen schallen de
van de Opstai
ding in het aangezicht ran d
dood. Nu liggen de eenvoudige
zerken, die dateren van 1746
heden, stil op de godsakker,
een dichte beu'
?rbiedivaardig oude
„Wat is Uw mening
over ...1"
Heeft u vorige week ook even
gezegd: wat's dat nou toen u
deze hoek begon te lezen? Ik
hoop dat u er uit gekomen bent
cn (dat zal wel) ontdekt hebt
dat het begin van de rubriek
ergens midden in stond. Nou ge
beurt zoiets in ons zondagsblad
gelukkig sporadisch, dus zien we
natuurlijk dat technische slipper
tje door de vingers. Het ging
in die aanhef in ieder geval om
het probleem van mevr. E. te
R. „hoe op een onkerkelijke
trap een goed en vooral getui
gend christen te zijn". Ofschoon
ik daar nog een paar reacties
over heb, meen ik dat er vol
doende over is geschreven. Er
wacht n.l. nog heel wat andere
post, waarmee we dan maar
snel zullen beginnen. Het wordt
echt een cocktailtje vandaag
met zo van alles wat.
Eerst het pleidooi van mevr.
R. te H. die als moeder van
een geestelijk gehandicapt kind
je op alle mensen, die boven hun
(buren)hoofd ook een mongool
tje hebben wonen een beroep
wil doen. Helaas kunnen de bu
ren van deze lezeres wat extra
rumoer niet verdragen. Zon
kindje zet nu eenmaal soms iets
wat harder neer dan een ander
kind, het loopt wat anders en
wat meer. kortom als buur merk
je er wel eens wat van. Nou
dan pakken déze mensen een be
zem om met de steel tegen het
plafond te bonzen. ..Zaterdags
en zondags zijn voor mij de
kwaadste dagen want dan is on
ze gehandicapte jongste thuis;
de andere dagen is hij n.l. op
een verzorgingsschooltje. Het is
gewoon hopeloos zo weinig be
grip deze mensen kunnen op
brengen. Helaas is er niets aan
te doen: we hebben als ze weer
bezig waren wel eens geïnfor
meerd. Kijk en daarom zeg ik;
God heeft toch ook déze kinder
tjes geschapen, het zijn soms
zulke lieve kinderen, wij mogen
nog blij zijn dat de onze kan
lopen. Ik hoop maar dat andere
buren de ouders van zo'n kind
niet lastig zullen vallen zoals
dat hier bij mij gebeurt", aldus
een stuk uit deze brief.
„Dit is gebeurd te 's-Graven-
deel, daar en daar en dan volgt
het adres waarop (en zo zien we
maar weer hoe anders het óók
kan) buren zich volgens de heer
D. van D. te Z. werkelijk
héél fijne mensen hebben ge
toond door bij ziekte en daarna
bij overliijden van de vrouw de
overgebleven man „als was het
een eigen kind" geheel te ver
zorgen. Zelfs het huis werd he
lemaal schoon gemaakt. Of
schoon ik wel meer verzoeken
in deze richting heb gehad, wil
ik aan de vraag van deze brief
schrijver „om van deze plaats
de goede buren nog eons harte
lijk te bedanken" graag voldoen.
Omdat burenhulp hetzelfde is
als naastenliefde! Iets dat ook
de heer K. J. S. (78 jaar) te V.
en zijn bejaarde vrouw nog da
gelijks ondervinden. „Komt u
maar eens kijken" nodigt deze
lezer ons uit. maar hij heeft die
hulp zo aardig beschreven, dat
ik me vast niet persoonlijk er
van hoef te komen overtuigen!
Stad en dorp
De tegenstelling tussen stad
en dorp komt wel duidelijk uit
in de brieven van resp. L. van
Z.-H. te S. en mevr. A. C. R.-
van N. te G. Mevrouw Van Z.
woont in een van de vele nieu
we wijken, die ons land telt en
al gaat zij met al haar buren
goed om, dan kan toch de op
eenhoping van al die mensen
haar soms intens benauwen.
Dit inspireerde haar zelfs tot
de volgende dichtregels, die ik
terwille van de ruimte (er blij
ven toch nog heel wat brieven
liggen) achter elkaar moet zet
ten. Zo schrijft ze: De straten
zijn strak de huizen beton op
beton glas tegenover glas
de mensen boven en naast el
kaar. Hun huizen worden
doorzichtig steeds meer ra
men blijven 's avonds ver
licht Ik zie ze zitten in hun
doorzichtige huizen Ze lijken
zo dichtbij en voor het grij
pen! Maar ze zijn verder dan
ooit De gordijnen van hun ra
men trekken ze voor hun ge
zichten Ik vraag me af zou
God ze nog vinden zo alle
maal eender in hun eendere
huizen op en onder en naast
elkaar?"
En lezen we nu eens via de
andere brief hoe het in een dorp
kan zijn. „We komen haast nooit
bij elkaar, alleen op kraam- en
ziekenbezoek maar wat kan
het op een dorp fijn en gezel
lig wonen zijn als je goede bu
ren hebt. Zo is het oudste kind
van de buren (nog maar) vier
jaar. terwijl mijn jongste zoon
zestien jaar is, maar die twee
zijn gek op elkaar. De buurkin
deren lopen vaak bij mij binnen
en dat vinden we allemaal even
gezellig. M'n andere buur is een
juffrouw van 73 met haar broer
van 85; zij loopt ongelukkig en
daarom ga ik er zondags uit
de kerk gauw even naar toe.
omdat ze bijna nergens meer
komen kan. Al zijn we niet van
dezelfde kerk: we praten toch
vaak even over de preek en heb
ben echt reuze contact met el
kaar. De overburen? Ook reu
ze...." enfin zo gaat deze brief
door, die getuigt van een elkaar
als buren kennen en genoegen
aan elkaar beleven zonder el
kaar „te overlopen" zoals dat
heet.
Het buren zijn als een woon
boot je home is, heeft ook zo
zijn eigen kanten lees ik in de
brief van mevr. A. v. d. M. te
K. „Je moet elkaar als zelfstan
dig gezin respecteren maar
daarnaast is het goed als je op
elkaar kunt terugvallen", wat
buiten het dorp wonend hier nog
al eens moet gebeuren. Ook de
mannen helpen elkaar bij kar
weitjes, die moeilijk alleen te
klaren zijn. „Ik wens iedereen
zulke buren toe als wij hebben",
is het slot van deze reactie, die
ik helaas ook moest bekorten.
Ik weet zeker dat mevr. J.
van T. te S. jaloers hierop is.
Het is niet helemaal de bedoe
ling van deze rubriek, me
vrouw S., om een mening over
uw probleem uit de doeken te
doen. Maar we leven wel met
u mee als wij lezen hoe het ge
zin met acht kinderen boven u
radio en t.v. hard en intens ge
bruiktkletsnatte truien boven
uw keukendeur hangt, terwijl
u door alles wat zij in het toi
let smijten enkele malen per
jaar met een verstopte afvoer
zit. Om nog maar een paar
dingen te noemen.... Verhuizen
maar als 't kan, zou 'k zeggen.
Jaloers
Teleurgesteld is ook mevr. 1
te R. en dat kan ik me toch wi
een beetje indenken. Kijk als
wat doet hoef je het zeker niet
te doen om iets terug te krij
gen, daar zullen we het alle
maal over eens zijn. Maar toch..
Het is hier zo. dat mevrouw R.
haar verschillende malen zieke
buurvrouw trouw in het zieken
huis bezocht, thuis
haar
J"?'" vo°^Q V Overlijden de ouders jong,
landened van de ZQrgc„J pe,er e„ me,er
wezen," zegt r
het gastvrije landgoed
fraaf van Zinzendorf. Daar vorm-
e zich een merkwaardige ge
meente: men woonde er omwille L J
van het geloof. Zij noemden hun Z.6QGnb6QG
stadje Hernhut. Niet alleen woon
den, maar ook werkten zij voor „Een verloving wordt aan de
de Heer. Zij bouwden aan Zijn voorganger bekend gemaakt. Als
Koninkrijk in alle werelddelen, die verbintenis niet juist lijkt.
De Hernhutters vertrokken per wordt dat ook in de oudstenraad
schip uit Amsterdam. Eerst in besproken. Zati
ngdienst
God geko-
A1 dfe zinvolle gebruiken
zakken tegenwoordig wat af
vreemden die later tot de Bro(
dergemeente toetraden
niet altijd de pit
niet in de schoot geworpen: ieder
heeft er wel een graf. en in het
aangezicht van dat graf en de
dood zingen zij van de overwin
ning van Christus. Nog eens klinkt
over het kerkhof: ,.Ik geloof.... de
wederopstanding des vlezes en
vig leven". Staande langs
Zwijgend luistert de lange stoet de graven voelen wij het
voelen onder het voortgaan. De lentemor- nieuw: Wij zijn niet wezenlijk ge-
iets. gen wordt al lichter, de vogels scheiden. Als één Gemeente zijn
ontwaken en stemmen in met de we bijeen om de Opgestane, één
Uit al deze dingen is het Paas- jubel der bazuinen. Pril is de in Hem. Er is een wonderlijke,
feest van de Broedergemeente ont- morgen, zuiver de atmosfeer. apocalyptische sfeer, alsof verle-
staan. Zinzendorf, bi^onder ka- Voelbaar de wolk der getuigen, den. heden en toekomst
Miss Diana Hobbart in Has
tings is de gelukkige bezitster
van een eigen huisje, en niet i
maar een uit de rij.
de
de Heilige Geest, zorg- die allen ook met diepe vreugde menbundelen. Op de haar-scherpe
de vormgeving van de dezelfde weg gegaan zijn onder ?5fns. van *wee werelden voelt
zij een rustplaats. De heren Cor- de Twee gelieven bekend gemaakt £frs bobben dit d^Lge™" wil er bij
nelis en Jacob Schellingcr kochten en ook een zegenbede gezongen, ten. de tóa'tste zw
voor hen het Slot van Zeist. Hier Overigens zit het stel niet roman- £zus leVen is éeri organisch ge het
vorm die onweerstaanbaar aan
een puntje kaas doet denken
en daarom die naam". Echt En
gels hangt aan de voorgevel van
Het Stukje Kaas", dat reeds
„Mijn huis zit vol verrassin- honderd en vijftig eerbiedwaar-
gen", schreef Diana aan de re- dige jaren telt, een uithangbord,
dactie van het Engelse dames- Er staat een muis opgeschilderd
stukje kaas oppeuzelt.
„Woman's Realm".
derplein met winkelhuis. „Post-
huis des Heren" is hun erenaam,
zij staan er tot op vandaag.
graf
vonden^zendllligen'rust'Tn "'es- Ssch de JfcoêSërïë- SïL.ÏJ' f^wedertoms'lt/ jB «U met ¥'i het
I tigde zich een Broedergemeente meente kent nóö zuster- en broe- Pinksteren e j c*n Over de Nassau-Odijklaan be- --. ■-■
De gemeente groeide, langs de ga- derbanken. De kinderen zitten he- S'^erif^ageWks^kertaüensten" reikt de stoet het historische kerk- f"°rgen: ,.ja. waarlijk, Jezus
zons voor het Slot werden ruime lemaal vooraan. Dit is geen foute le de nd van Witte DoSS hof' Ulterst, sober n^en z,ch de verrezen!
huizen gebouwd, rechts het Zus- preutsheid," verduidelijkt me- °P 1a« va? graven, ieder een eenvoudige
terplein, met Weduwen-en Zuster- vrouw Renes. „maar een zinvol daf Svan zS men ge- steen, geen ornamenten of versie- AarÓSG band
huis en de kerk, links het Broe- gemeente-zijn". ^emd daarvan ztogt men ge. ae
1,1 in 't lirht der brui- den de wacht en een bruine beu- Nog even verwijlen we bij h<
Een trouwerij wordt in het mid- .maa1, YaÏL« 7iin hrnirt aan scheidt J-
den van de gemeente gevierd; zo lo"szaa]„ *Le™ S&" tnm n
Mevrouw Renes bewoont met ook wordt het sterven een ge- sc
haar man één van die grote hui- meentezaak. Zaterdagavond Sr°*e pn VPrhnnden gaan
zen naast de kerk. „Oorspronke- wordt er gebeden voor de zieken. nJïfiwó «n »ii«ters de Goede
lijk begroeven de Broeders hun Op de dag van het heengaan d® bz°ed?rs en zusters de Goede
doden om de oude Hervormde wordt geblazen door het eigen k 'J
Zeister Kerk, tot Cornelis Schel- blazerskoor of door leden van de aue werx i~_
linger het rozarium van het Slot Harmonie. „De Posaunen" noe- deren worden zoveelmogeujK van
afstond voor een eigen begraaf- men de oude broeders het. want de piemen gehouden achtwde
plaats. Het had heel wat kerke- tot de slag om Arnhem was de huizen zijn nog de
lijke en burgerlijke voeten in de voertaal Duits en menig Germa- genoe„ waar nenties hun
aarde, eerdat de Hernhutters toe- msme zorgt nog voor veel hilari- eemdjes en de wal'"Sen De
stemming kregen om hun „gods- teit vandaag de dag. Het Neder- _jin echter wèl bij de
akker" te gebruiken. Zij. blijmoe- lands werd kinderen zijn echter wel dij
dig en optimistisch, leken gevaar- rooide
lijke lieden vol jr T
sterven: „Heden zult dig leven, ook al voert hun weg „Het heet „Het Stukje Kaas" en Alle kamers van het huis, ook
Hoge iepen hou-
een bruine beu
kenheg scheidt de Godsakker van
de rest der wereld. De stoet splitst
zich nu. de voorganger n
opgeschoten jeugd om zich verza- paar Renes, wiens leven
meld, stelt zich op in het midden- derIjjk het boek Het oude post-
0___ pad, de zusters staan lmks, de «ca twuwti bij»,
.«YilaH Dp kin- broeders rechts. De Hernhutters huis kruist. Zuster Renes weet andere manier zal
een wonderlijk geval. Het de keuken en de badkamer, zijn
heeft namelijk een driezijdige diamantvormig. Toen Miss Hob-
bart er haar intrek nam had ze
een wiskundeknobbel nodig om
ten der gemeente, en in de stil- haar meubelen en gebruiksvoor-
lc tuin vermenigvuldigen liaar ge- werpen op een praktische ma-
dachten. Sterke Godshanden heb- nier in dit zonderlinge huis te
ben gedragen, daarvan getuigde plaatsen. !rAUe vloeren lopen
ze iu haar boek. ook hier cn nu. schuin af en ik moet voortdu-
de t,,d overleden zo.» van he. ertb .De f.mllleb.ndU.ard.. Ik „ee. d dt ies
niet van de tafel glijdt schrijft
o'f miss Diana. Ze heeft het onge-
-olg rief er kennelijk graag voor
over.
de liefde is hemels.
Na de wederopstanding zal er
contact zijn, op de
krijgen hun schone paasviering van helpende en dragende krach- zijn."
vreemde het Limburgse
„esrd. „adotbé: kinderen zijn echter, wB Mi
opgejaagd uit middagdienst c
Gilders
half drie,
het "sterfuur van Jezus te herden-
hartstochten. Ze konden gemak- heenkomen "zochten in Zeist, we ken. die:*ltu£fg®cI^j^en
kelijk hun mensen ombrengen, konden ze het Duits toch met senwoorden passen nier mei.
Moord en begrafenis, zonder dat aandoen? Drie koralen worden
1 haan naar kraaide!" door de posaunen geblazen. Het
7EN OPEN BRIEF voor Pasen,
moet eigenlijk zijn als
Innig leven
Uit de kerkdienst horen de 2
door ne posaunen V"£ °P h" st",ld: vroli)k
heeft geen mysterieuze betekenis ^"dgd«s he" geraas van-het ver- kleurig, passend bij de beweeg-
dit sterfgeval. De begrafenis bij die buitenwerem. we j» tuigend van de bries dje komt Ven. Dijkzigt, Zuii
Paasdienst te be- wordt door broeders verzorgd, er geen vreemde bespiegelende kiui- aamvaaien Maar als ik dit tegen Eudokia vinden alle
Dijkzigt, Zuiderziekenhuis, stad in deze situatie,
Broedergemeente. De leden horen
alles met elkaar te dragen. De
geboorte van een kind wordt za
terdags in de zangdienst aan de
gemeente bekend gemaakt, dan
wordt er een zegenbede gezongen.
De doop vindt vanzelfsprekend in
het midden van de gemeente
plaats, zoals in de reformatori
sche kerken. Naast de ouders
staan de peters en meters, bij
zenaars wier leven beperkt blijft
tot hun oude, schone pleinen. mezelf zeg, vraag ik me af of de
vergelijking wel door te trekken
Liefdemaal is- Een open Brief veronderstelt
andere brieven. Is de achtergrond
Op de Stille Zaterdag vieren we de 0 Brief wel zo be_
een eenvoudig Liefdemaal: broe- r
SS, en zusters dienen thee .met weeslijk. -
rrespondentie, zijn alle de
laatste maand genoemd. Alleen- met klem. dat eigen
zijn stoort zich aan geen stad of ander^MtaaÉMH
dorp of kerkgenootschap, en n
erstand kruipt kleine dorpen
dorpen, die ik
lang genoeg in een dorp gewoond
beweren, hier aan u, en
en is. Als
argeloosheid, uw ware be
langstelling voor de ander die
ik heb staan
een week niets van de vuile ven
sterbanken aantrekken, dan is er
niemand, hoogstens een voorbij
ganger. die daarvan iets denkt.
Maar bij haar werkt het schema
van haar leven als een druk. Be
zigheden, vaste kennissen, klaar-
kinderen...
krentebroodje rond, waaruit
de kinderen met gretige vingers
de krentjes pikken. Na dat Lief-
demaal begint het wachten op de °,e
Paasmorgen. Onrustig is soms de aan.
nacht, want de Paasdienst begint
als regel vóór de zonsopgang.
Voor de dienst wordt niet geluid:
de kinderen en vele bezoekers
van buitenaf zijn al op de been
om met elkaar de glorie van de
Paasviering te beleven. Het klei- u
„e witte kerkje met de w.tte gor- icma„d mi) e
dijnen, de antieke porseleinen ka- afwacbting van opname in
chel en het eenvoudige orgel vult nQV0 Een „eek u,er moe,
zich met de paasgangers. De pr - jjjQgdgj. Van kleine kinderen ir
dikant zingt onder het binnim - Lejds Academisch Ziekenhuis
men de apostelgroet: „De Heer
opgestaan!"
lag, als een wemeling van men
en? En is er een brief? Of blaas
,ltijd naar believen wat
thema. Dat zou wat saai kunnen
zijn. ware het niet dat het thema
zo diep ingrijpt
kaart moet zoeken. En
achtergrond ongeveer
Open Brief.
eerst op de mocht ontmoeten (ook al ontdekt
HOE is het met u allemaal?
ik willen zeggen. Hoe is het het ook direct
vier- en zes-hoog, hoe is het met niet eerlijk,
mijn 62-jarige in Bronovo, hoe
gaat het langs de Hollandse IJs-
sel en de Lek? Hoe is het in de
miezerige dorpen waar alles wat
je doet wordt bekeken, waar je
veel minder dan in de stad met
willekeurig iemand contact
u dat zij 's zondags
dere kerk gaat dan u)
sterker is dan uw be
voor de publieke, eventueel de
eigen-kerkelijke opinie. Anders is
ziekte, alleenzijn, ir eeil wulCRCUllg lcuiailu
wnpfcfpSCKripf kunt maken (daar hebt u gelijk
Innamp in Rrnl J^b-V- als je je kind van school
INS
ïr. Y, den opgenomen. Diaconessenhui- 7.a^T^htpn m»)' iemand
zingend getuigt zen w£°delen in en uit bij de brie- !LaatJ,f Y_a,5_h_tenL ™5Lie™a"d.
Wees gegroet Gij eerstling uit
de doden!
Mocht mijn groet de eerste zijn.
Overwinnaar over alle noden
nu zijt Gij voor eeuwig mijn
Godlijk hart, o hart met duizend
De voeding van
kamerbewoners
wonden
•roeg niémand die ze een feeste-
"t, lijk ontbijt op bed brengt of
immer blijft mijn ziei aan l gewoon fpiioitpprt Dat. is i
verbonden dag
daar Gij Heer zijt opgestaan. dagen moet er echter ook iets
kan ik rustig grafwaarts gaan. zwaar wegen, namelijk de voe
ding. Ook voor de kamerbewoner
is voor het behoud van gezond-
Jeugd VOOraan heid. werkkracht en levenslust
naast voldoende rust en ontspan-
De dienst gaat verder met le- ning een goede voeding onont-
zen en zingen van de geloofsbe- beerlijk. Dat veelal de tijd en de
lijdenis. Na koorzang formeert lust ontbreekt, soms zelfs de kook-
zich de stoet om de tweede helft gelegenheid, is duidelijk,
van de paasviering voort te zet- Een goede voeding, met veel
ten op de graven. De Godsakker variatie, smakelijk toebereid
bevindt zich achter het zusterhuis niet kostbaar is heus mogi
De stoet is gebonden aan onge- voor de kamerbewoner. Het Voor
schreven regels. Voorop de bla- lichtingsbureau voo
zers met hun instrumenten. Daar- in Den Haag stak
na volgen de predikant en de eer- hand toe in de vorm van folder omdat u zoveel
ste kerkdienaar (een soort kos- 145 met bovenstaande titel. Een tacten verwacht
gesprek raken, iemand
andere kerk misschien, van een
andere „stand" misschien, maar
het kan, en het kan ér van ko
men dat je elkaar vrij goed leert
kennen, aardig gaat vinden, el
kaar op de thee vraagt. Maar dat
kan bij briefschrijfster nooit. Want
het dorp oogt haar na (is dit niet
mooi gezegd) en dan is de spon
tane argeloosheid, het gewoon-
vinden, eraf. Dan vind je jezelf
onwillekeurig overdreven, excen
triek. Waarmee briefschrijfster
zeggen wil en dat zit
oog dat ik in de krant
wel iets kan bewei
gang met de ander.
leve:
vinden, dan
geen ontsnappen aan. Ik heb haar
al eens aangeraden twee dagen
per maand vrij te vragen, ze zat
vroeger in een leuke klas. ga
twaalf keer per jaar eens bij een
telkens ander klasgenootje loge
ren, 7pi ik, desnoods houden jullie
een reünie om en om bij elkaar
thuis, dan winkel je eens in
beduchtheid utrecht, gaat naar een concert
een hei-wandeLing. Je zult eens
zien hoe anders de tijd wordt die
je nu egaal vindt: veel heerlijker,
gevulder, zonniger.
Is dit iets voor U? Het is na
tuurlijk niet alleen een uiterlijke
kwestie En toch zou ik, als het
niet anders kon, als de betrokke
ne steeds bang was om te doen.
als zij steeds maar weer naliet,
met de uiterlijke zaak beginnen.
Dan huppelt de innerlijke er wel
achteraan. Denkt u dat vrouwen,
die er wèl eens uitkomen, alle
maal zo'n ander leven hebben als
u? Niks ervan Het een of ander
voorval in hun leven, wie weet
een gesprek met hun man. of het
komen wonen van een oude vrien
din op een afstand van 20 km.
hebben het nét even gedaan. De
rest kwam vanzelf.
Dit ook als antwoord op de
brief van haar die me nog eens
over het alleen-zijn met drie stre
pen eronder schreef. Ze zegt: „Je
wilt wel graag, maaf hoe krijg
je sommige mensen los! Sommi
ge vrouwen koesteren bepaald
hun eenzaamheid. Ach, laat me
maar, zeggen ze dan. Want als
door de gemeenschap zij die eenzaamheid niet meer
erkeren, egaal, saai hebben om over te denken, dan
■MÉT helemaal niet meer hoe
andere woorden: als
..Ik zal hier
olijven wonen, en ik i
wie ik tijdens mijn lev
nen". zegt hij. „Hoogstens
nieuwe dominee, misschien een
winkel erbij, door de kinderen wat
aanloop, dat is al".
Ja, dat zie ik voor me. Maar
mogelijk tiet kneepje zit hierin dat u, als
.Iet Voor- u wat beweeglijker was, van geest raai. Je zit
de Voeding bedoel ik, omdat u geestelijk
en helpende veel uit te dragen hebt en
dat het dat de vlag gaat wapperen. Dan
moet er een bries staan. ja.
ijn dood maar dan moet ook het geheel. Ï~V
;t nu al de beweeglijkheid van de achter-
zal ken- grond, de kleuren, de schoonheid
en de gloed van
harmonie zijn met
peren van de vlag.
i leve
AT
zulke vrouwen zijn
Maar die schrijven eenzaam
krullen en bloempjes erom.
leven, in Niet met drie strepen eronder,
dat blijde klap Werkelijke eenzaamheid vraagt
om verlossing, niets minder. Kan
slechts worden verlicht door haar
JK ben bang dat u zult zeggen: d*e#de tocht kent van het open
het is net
spi-
graf
- dat r
De jeugd gaat
dat al jaren zo i
wel, ik wil ook
ogen he- forceren, ik
dagschema, het gebruik van ho- lemaal niet zoudt voelen. En dat moeilijk soms de situatie kan zijn
de
de stoet van gemeenteleden, ge gedrukpan en stapelpan, verhit-
vormd door eerst de broeders, tingstijden van verschillende ge-
daarna de zusters om te sluiten rechten en plezierige weekmenu'
met vrienden uit het hele land. alsmede het verwerken van res
Bij het verlaten van het Zuster- jes vinden we erin. Dat alles voo
plein weerklinkt het eerste koraal, de somma van vijftien cent. totaal andere kwestie
•el zouden
cepteren. Want per slot zijn al op
machteloos als hur
commentaar u innerlijk niets doet haar doen
Ik geef toe dat het dorp een de aandacht
Zelf heb ik ook een vriendin
en dorp woont, recht tegen
haar schoonouders; niets
laten ontgaat
van deze overigens
Zou ik me nu b.v.
mogelijk ««.o --JO
Maar toen mevrouw R. zelf
paar weken het bed moest hou
den, gaf buurvrouw geen enkel
blijk van belangstelling, ze vroeg
niet eens hoe 't ging. En daf
zit mevr. R. wel wat dwars, „a;
zie ik het misschien verkeerd",
voegt zij er aan toe. Ook deze
lezeres vraagt om een mening.
Puur privé mevrouw: mijn eer
ste reactie zou misschien ook
zoiets zijn in de geest van „v«
hip" of „zoek het nu zelf ma
uit". Maar als je weet dat
naast je een zieke buurvrouw
ligt, die jou dan wel niet gehol
pen heeft en die haar familie
ook niet naast de deur heeft wo
nen, dan zou ik proberen mijn
hand over mijn hart te halen.
Denkend dat geven (en dat hoeft
heus niet altijd iets stoffelijks te
:ijn) uiteindelijk meer voldoe
ning geeft dan nemen.
Zeldzaam
Kort, maar beslist aardig vond
ik de reactie van mevrouw L.L.-
V. te Z. „Over mijn buurvrouw
gesproken, het is een heel lieve
vrouw, een schat zou ik zeggen.
We wonen bijna dertien jaar
naast elkaar; we zijn allebei we
duwe en we gaan als vriendin
nen met elkaar om. Samen naar
de kerk. samen naar de n.c.v.b.
en zit ik met een probleem:
geen- nood, ik ga naar de buur
vrouw en de zaak loopt we°-
Mijn kinderen zeggen: zulk
buur is zeldzaam!"
Mevr. C. den H. te R. heeft
ook zeldzame buren maar
in omgekeerde richting....
nen wat er te lenen valt. r
vooral: die telefoon. „Het i
zaterdagmorgen gebeurd dat ik
vijf keer uit m'n werk werd ge
haald om een boodschap over
te brengen.... Wij hebben tele
foon moet u weten en m'n h j
ren niet. Nu zijn we met
achten, maar op elk moment
van de dag komen ze bellen.
Op een keer vroeg ze of het
me niet te erg werd,
toen heb ik gewoon „ja" gezegd
Nu spreekt ze niet meer tegen
me. Maar vindt u het nodig bij
een ander de slager en al je
leveranciers te gaan bellen of
je buurvrouw voor loopjongen
te gebruiken? Misschien heb ik
tegen de wetten van de welle
vendheid gehandeld toen ik haar
dat eerlijke antwoord gaf; toen
ik in uw rubriek over al die be
hulpzame buren las dacht
ook: ben ik misschien tekort ge
schoten in naastenliefde? Maar
aan de andere kant..
Mocht u zich schuldig blijven
voelen mevrouw, dan kunt
misschien beginnen met wei
goeiendag te zeggen en vurig
hopen, dat er als de bui is over
getrokken het nodige telefoon-
neergeld is betaald.
Besluit
want er zijn nog verschillende
aardige reacties. Zoals: „Als er
bij ons een koe ziek is of de
oogst verregend vinden ze
zijn twee bejaarde buurtjes)
het bijna nog erger dan wij",
aldus mevr. N. J. D.-dcn B. te
N. Of: „na zeventien jaar heb
ben wij nog contact met onze
oude buren die toch 25 jaar
ouder zijn dan wij", aldus
mevr. J. H. van G.-Z. te M.
Of: ..toen verleden winter het
water zo zout was werd ik
door hen van goed drinkwater
voorzien en toen het glad was
haalde men mijn boodschap
pen", aldus de bijna 75-jarige
mevr. W. A. S.-M. uit (natuur
lijk) Rotterdam; Of: ..toen onze
buren weggingen heb ik gehuild
als een kind" uit de brief i
mevr. G. van V.-H. te T. Of:,
enfin een goede buur is beter
dan een vérre vriend om een
zin te citeren, die ik in negen
van de tien brieven tegenkwam.
Welke conclusie u uit deze vier-
buren-afleveringen zult trekken
kan ik misschien ergens raden,
maar naar mijn gevoel zijn
op deze post afgaande
meer fijne, dan uitgesm-oken n
re buren. Goed er zijn uitzon
deringen (ook in deze rubriek
helaas) die het leven zeker niet
veraangenamen. Maar als je de
koffie bij elkaar met mate. lie
ver nog met mondjesmaat drinkt,
doch op de achtergrond weet
dat je in tijd van nood en ook
wel in vreugdevolle dagen buren
hebt waar je op aan kunt
en dat bedoel ik wederzijds!
dan is het goed" om een zin
uit de brief" van mevr. Van V.
te 's-G. aan te halen En met
deze heel gewone waarheid be
sluiten we dan maar!
Bij plaatsing van uw
mening ontvangt u naar
wens het boek Tip Parade.
De (lokter zegt 1 of De
dokter zegt 2.
Wilt u uw naam c..
adres óók vermelden in de
brief, die u kunt sturen
naar de redactie „Blad-
Zij" met op de enveloppe
„Uw mening".
Zo nodig zal de redac
tie een keus maken uit de
binnengekomen brieven en
deze bekorten. Over deze
beslissing wordt niet'
gecorrespondeerd.
