Jamie JJimijk
&pe n bri&l
Blad
KLEINE HAPJES
to burei\~,
L.
werd per ongeluk
lands
kampioen
Suède-
jasjes
reinigen
ZONDAG!
ZATERDAG 14 MAART 1964
if
Even op de skelter
voor een zieke collega
fJET KWAM uit Amerika
overwaaien: skelteren of
karting. Een duur woord voor
een gemoderniseerde versie
van onze zeepkistenwagens.
De een of andere jongeman
uit de garagebranche zette
een motortje iti zijn zeepkist,
hij reed er mee weg en de
hobby kartingwas geboren.
In ons land is karting be
paald nog geen alledaagse
sport. Het grappige is, dat de
speelgoedskelter eerder inge
burgerd is dan het grote
mensen-speelgoed. Wij voet
ballen, wij schaatsen, maar
karting? Zelfs de landskam
pioene Jannie Struyk was
helemaal niet van plan te
gaan skelteren, en ze is dat
ook nu niet. Hoe ze haar titel
behaalde met de grote beker
destijds in Utrecht is een
verhaal apart.
Een open (gezicht met ferm
neusje en fijn getekende werk-
brauwen, donker en rijzig, „een
en twintig jaar", lacht ze onbe
vangen. Stevig omklemt ze het
stuurwiel van de skelter de
witte helm charmant op het
hoofd geplant Zó zagen velen in
den lande Jannie Struyk. Zoals
wij al zeiden, skelteren is be
paald geen alledaagse bezigheid
ook niet voor Jannie. Het ging al
lemaal desondanks. De kam
pioene is tuindersdochter en woont
in de Nieuwe Tuinen in De Lier.
Haar broer werkt bij vader in de
zaak en zij helpt moeder in het
huishouden. Terwijl vader Struyk
zich 's zomers over de tomaten
buigt in zijn stookbedrijf samen
met junior, en 's winters zorgt
dat we nog sla kunnen eten wijdt
Jannie zich aan de edele kook
kunst, zó de produkten van de fa
milie in hoog aanzien brengend.
Want de échte hobby van haar
is koken. „Als je dat tenminste een
hobby kunt noemen", zegt ze be
scheiden. Het huishouden laat
haar veel vrije tijd en ze vond
het wel verfrissend in die vrije
uurtjes iets anders beet te pak
ken. Zo belandde ze twee midda
gen in de week (in Naaldwijk) en
op de koopavond op vrijdag, bij
de firma Koppend. Daar ver
koopt ze gramofoonplaten en dat
vindt ze bijzonder leujc allemaal.
Onvoorbereid
te kostbaar. Dat heb ik er niet
voor over. Je moet vaak nieuwe
banden aanschaffen, dan is er de
moeilijkheid van het vervoer van
en naar de skelterbanen. Het ge
val loopt bepaald niet op water.
Ik ga de skelter verkopen!"
Mejuffrouw Struyk komt niet
voor op de ledenlijst van de aange
sloten karting clubs, noch had ze
een stem bij de oprichting van de
Stichting Karting Nederland vori
ge week. Het tijdschrift Kart en
Karter heeft haar belangstelling
niet, wat voor haar in de ouderlij
ke brievenbus glijdt zijn de brie
ven van haar drie buitenlandse
correspondentievrienden, aan wie
ze graag een paar nummers van
haar lijfblad (onze krant) ver
zendt, want meeleven, dat doen
Eén openluchtsport is er die ze
met enthousiasme beoefent: het
kamperen met haar oudste ge
trouwde zus en haar gezin. Voor
Jannie geen halsbrekende toeren
op de kartodrooms in Driebergen,
Leidschendam of Bodegraven, maar
gewoon lekker lui zijn bij een
huis van tentdoek, en weer uit
gerust terugkeren naar de bak
plaat en de gramofoonplaten in
het Westland.
Jannie gaat gelukkig niet
helemaal op in de sport; ze helpt
haar moeder graag in het huis-
strijden, de baten waren bestemd
voor het Groene Kruis. De ploeg
van Koppenol zou meedoen met
vijf man, maar helaas werd er
één ziek. Jannie, die een ervaren
scooterberijdster is, viel onvoor
bereid in voor de uitvaller en het
ongelooflijke gebeurde: ze won!
Thuis en op de zaak moest ze
er heel wat opmerkingen over ho
ren, die aangroeiden toen cr be
kend werd dat in Utrecht de fi
nale verreden zou worden en dat
mejuffrouw Struyk zou meedoen.
Uit het hele land kwamen de
deelnemers, sommigen behendige
skelterrijders die in tegenstelling
tot Jannie, ervaring hadden in
VAN BLOEM EN PLANT
ijd
voor
Volgens de boek
jes moeten we on
begin
maart van hun
winterdek ontdoen.
En acht dagen la
ter staat dan de
voorjaarssnoei op
het programma.
De meeste schrjj-
vertrouwen
op het ge
zond verstand van
hun lezers dat zy
dit voorschrift niet
te letterlijk zullen
opnemen en by
vriezend weer de
rozen nog hun be
scherming
behouden.
Dit jaar verkeerden wij in
de omstandigheden dat we de
ongemoeid moesten la
ten. En nu wij dit schrijven,
zijn de struikrozen nog aange
hoogd en de kronen van de
stamrozen in stro en sparre-
groen gehuld. Maar het weer
kan ineens omslaan en dan
moeten we even tijd vinden
onze rozen te bevrijden.
De aangehoogde grond ver
delen we over het vak en we
geven dan meteen de voor
jaarsbemesting. Oude koemest
verdient de voorkeur, die we
ondiep in de losgemaakte grond
spitten om de wortels niet te
beschadigen. Wie moeilijk aan
koemest kan komen, kan zich
ook behelpen met kunstmest,
gemengde korrelmest, en dan
bij voorkeur de speciale ro-
zenmest, die bij elke zaadhan-
del verkrijgbaar is.
Acht dagen nadat de struik-
snoeischaar bewerken. Aller
eerst dode en zwakke takjes
verwijderen en vooral het hart
luchtig houden. Van de gezon
de hoofdtakken wordt zoveel
afgenomen, dat i
blijft. We letten
karting. Velen van hen hadden al
meegedaan aan grote wedstrijden
op grote banen, die de naam
„kartodroom" dragen. „Je kunt
met zo'n ding heel hard rijden",
verklaart ze. Maar de finale
werd gehouden op een overdekte
baan in de Prins Bernhardhal te
Utrecht.
Feilloos
Een overdekte baan stelt an
dere eisen. „Je moet je wagen
goed in de hand houden en op
passen dat je niet uit de bocht
vliegt. Op een overdekte baan
moet je door de bocht glijden,
gas geven en tegelijk remmen."
Vol spanning beleefde vader
Struyk de prestaties van zijn
middelste dochter. Vol zelfver
trouwen hanteerde zij haar kar,
stevig de voeten geklemd tussen
de grote voorvielen van haar
laag-bij-de grondse voertuig.
Het motortje achter haar rug
zoemde lekker, ze nam de boch
ten feilloos, remde op tijd en
na een spannende wedstrijd in
de categorie dames won ze de
eerste prijs en de titel. Die
prijs bestond uit een nieuwe
skelter benevens een grote be
ker, waarmee ze nog eens po
seerde voor de fotograaf.
'ader Struyk is altijd graag be-
eid zijn snelle dochter een duw
tje te geren.
„Wat is Uw mening
overI
Als we dan nu verschillende
niet in juichtoon gestelde brie
ven gaan bekijken, gebiedt de
eerlijkheid mij te zeggen dat
deze brieven verre in de min
derheid waren. Post in de
trant van „Ik zou mijn buren
voor geen goud willen missen"
overvleugelden die wat nega
tievere volkomen. We hebben
echter vorige week afgespro
ken nu de „stekeltjes" onder
de loep te nemen en dat gaan
we dan maar doen. Kunnen de
genen, die het zo uitstekend
getroffen hebben eens zien hoe
het (helaas!) ook wel eens
kan zijn.
Zo tobt een bejaard echtpaar
met het volgende. „Ik kan u
kort meedelen, dat ik buren bo
ven me heb die eigenlijk de
naam van buren niet waardig
zijn", begint de brief van me
vr. W. te R. „Het zijn plaag
geesten, deze mensen. Ik ben
bijna 75 jaar, mijn man 77, en
ik lijd da z in dag uit aan hoofd
pijn. Daarom moet ik van de
dokter 's middags een uurtje
rusten en 's avonds uiterlijk
tien uur naar bed. Maar het lijkt
er wel op of die buren de hele
dag bezig zijn mij dit te be
letten door te bonzen, te gooien
enz. enz. tot twaalf uur
's nachts toe. Mijn man heeft hen
al eens een briefje geschreven
en ook persoonlijk wel eens ge
vraagd of zij met het oog op
mij niet wat rustiger aan kun
nen doen, maar dan was het
antwoord: „Wij doen wat wij
willen, jullie moeten je maar
aanpassen, anders moeten jul
lie maar in een rusthuis gaan."
U begrijpt dat dit alles voor ons
niet leuk is. Ik hoop maar dat u
niet al te veel van deze klach
ten zult ontvangen, maar ik moet
u toch even schrijven dat dit
voor mij geen leven is".
Radio
Als u nu misschien zoudt den
ken, dat oudere mensen wellicht
wat „moeilijker te hanteren
zijn" dan jongeren, heb ik hier
de brief van de (veel jeugdiger)
vrouw van een onderwijzer, wel
ke reactie toch wel het tegen
deel aantoont. Zij beschrijft hoe
het net gehuwd allemaal
rozegeur en maneschijn was:
eigen huis, een school waar
m'n man plezierig werkte
daar zat het jonge paar dan
'savonds samen knus bij de
haard. „Wat hoor je die radio
van de buren duidelijk", zei de
„Wat hebben ze hem veel
aan", vond de ander. Zo ging
dat in het begin, maar het werd
al gauw een plaag. Een licht
punt was, dat het geval 's avonds
om twaalf uur meestal uitging,
totdat de buren op het idee
kwamen een plck-up aan te
schaffen. Toen begon de narig
heid pas goed. Ieder week-end
was het feest, kaarten, bier en
die plck-up tot diep in de nacht
Hoe die mensen dat uithiel
den om steeds weer diezelfde
platen aan te horen is me nog
een raadsel. Mijn man ging
's zondags in de keuken zitten
(bij mooi weer gingen we wan
delen) onder het motto: ik wil
graag rustig lezen en heb geen
zin me de hele zondag aan de
buren te ergeren. Ik ging dan
ook maar in de keuken zitten
maar dan zat ik me nog meer
op te winden over het feit dat je
door de buren de keuken werd
ingejaagd. Zo kwam de ge
luidshinder tussen ons te staan
en wat hebben we daar een ver
driet van gehad. We hebben het
heus wel verschillende keren te
gen hen gezegd maar dan was
het „Gunst, het zijn toch zulke
mooie plaatjes, daar kan toch
niemand last van hebben!" Wat
is het erg als huizen ongelukkig
zijn gebouwd met de woonka
mers tegen elkaar". Toch is aan
dit probleem een eind gekomen,
want nu woont deze lezeres
naast andere buren oudere
mensen waarmee het heel
plezierig omgaan is. „Dan ver
geet je je narigheid zo. Toen
was het een groot probleem voor
ons, en nu zijn we het allang
vergeten", aldus dit toch nog
happy-end.
Mevr. M. te D. zit er helaas
nog mee. Ook hier de radio kei
hard aan en de pick-up er nog
bij „mijn dochtertje kan er ge
woon niet van leren. Als je
vraagt of het wat minder kan,
gebeurt dat even, maar binnen
een paar dagen is het weer zo.
Iedereen die bij mij op bezoek
komt vindt het ook vreselijk".
Lenen
Het bij elkaar lenen hoeft
als het een enkel keertje per
jaar in noodgevallen gebeurt
geen problemen te geven, maar
wee degenen die leentjebnnr-
spelen de gewoonste zaak van
de wereld vinden. Dan kan het
volgende gebeuren:
„Al jaren kijkt mijn buurvrouw
Alles goed en wel, maar het
moet niet ten koste van een an
der gaan. Eerst durfde ik het
niet terug te vragen, maar
daar ze steeds meer en steeds
vaker kwam lenen heb ik de
stoute schoenen toch maar
aangetrokken. Dan „was ze het
totaal vergeten". Resultaat:
nu komt ze alleen in hoge noi
wat lenen en verder hebben i
gelukkig nooit geen woorden
gehad".
als
vraagt waarom dan moet ik zeg
gen dat het toch haar eigen
schuld is. Toen zij namelijk pas
naast mij woonde kwam zij al
gauw om een kopje suiker. Een
enkele dag daarna was het kof
fie (niet een beetje, maar een
pak, want er was plotseling vi
site). Zeeppoeder, zout, melk...
enfin ik leek al gauw een krui
denierswinkel en terugkrijgen
was er zeker niet altijd bij. Toen
haar strijkijzer op een goeie
dag stuk was, kwam zij het
mijne halen om hetbijna
veertien dagen te houden. Dat
was de druppel die de emmer
deed overlopen. Ik ben echt niet
hatelijk geweest, maar heb haar
wel duidelijk gemaakt, dat zij
voor „leveranties" in het ver
volg toch ergens anders moest
zijn. Sindsdien en dat is al
weer een paar jaar geleden
kan er geen goeiemorgen meer
af. Dan heb ik links betere en
gezelligere buren wonen! Wij
helpen elkaar óók, niet aan kof
fie en thee. maar echt tijdens
ziekte en als er eens opgepast
moet worden", zo haal ik aan
uit de brief van mevr. K. de G.
te H.
Nog iets over lenen: „Wij
gaan goed met elkaar om,
maar ik moet wel op mijn
hoede zijn", aldus een lezeres
met de schuilnaam „Margriet".
„Mijn buurvrouw is erg vrij
postig en komt graag lenen,
o.m. petroleum, eieren, suiker,
melk, etc. met de bedoeling het
nooit terug te geven. Voor
zichzelf leeft ze erg zuinig
liever gezegd gierig om auto,
t.v., radio, brommer en bont
jas er op na te kunnen houden.
hebben grote gevolgen
In de stal
De kleine geneugten van het
leven, daar kunnen we het min
ste afstand van doen. Een kop
je koffie met wat lekkers, een
hartig hapje als de kleintjes
naar bed zijn, een portie room
ijs als het warm is. Die zijn ech
ter de boosdoeners die een gro
te hoeveelheid calorieën toevoe
gen aan ons dagelijks menu, en
dat meestal ongemerkt.
We zullen de tabel laten spre
ken die het Voorlichtingsbureau
van de Voeding geeft in de fol
der „Wie veel weegt, veel waagt".
Een bonbon 55 cal, een koekje
40—45 cal, een Maria-biscultje 20
cal, een plakje cake 157 cal, een
gebakje 350 cal., een appelbol
320 cal, amandelbroodje 400 cal,
reep bittere chocolade 165 cal,
portie roomijs 100 gr. 204 cal,
croquet 150 cal, ons zoute pin
da's 601 cal, schepje suiker van
5 gr. 20 cal.
Wilt u vermageren? Vergeet
dan niet de kopjes koffie en thee
mee te tellen, zorg voor mager
broodbeleg zoals vlees of kaas,
bruin brood in plaats van wit, to
maat of appel of worteltjes in
plaats van zoetigheid zoals ont
bijtkoek. Wie zelf graag wil be
rekenen hoeveel calorieën er in
zijn voeding voorkomen, kan voor
15 cent de Nederlandse Voedings
middelentabel raadplegen, ook
een uitgave van het Voorl. Bu
reau voor de Voeding in Den
Haag, dat overigens adviseert:
ga niet te drastisch te werk en
gebruik geen preparaten of ver
mageringsmiddelen zonder voor
afgaand overleg met uw arts.
in beetje
vlak bo-
buiten gericht
oog. Bij de ouderwetse stam
rozen gaan we op de zelfde
wijze te werk, maar hierbij
kunnen de hoofdtakken een
lengte van 15 cm behouden.
Klimrozen verlangen weinig
snoei. Dood hout en ook oude
afgedragen takken tot op de
grond wegnemen, waarna jon
ge takken op hun plaats wor
den gebonden, met zo moge
lijk 20 cm afstand tussen de
takken De klimrozen bloeien
over 't algemeen rijker als ze
horizontaal geleid worden. Als
we dus onze gevel laten be
groeien is het aan te raden
ze om deur of ramen te lei-
niet verticaal naar
dak te laten klimmen.
De grootbloemigc polyantha
hybride Koningin Juliana met
welriekende zalmrose met gele
bloemen behoort lot de beste
rozen in Europa en Engeland en
is zeer houdbaar als snijbloem.
Oude koemest
Wie nog rozen wil aanplan
ten heeft nog tot half april de
tijd. Mislukking is meestal
het gevolg van onvoldoende ge
spitte en bemeste grond, een
ongunstige plaats en verkeer
de plantwijze. Het is nodig
minstens twee steek diep te
spitten en oude koemest in la
gen aan te brengen. Zo'n voor-
raadbemesting is zeer belang
rijk voor groei en bloei. Over
het algemeen is een kruiwa
gen mest per vierkante meter
voor weinig vruchtbare grond
een goede verhouding. Hoge
zandgrond kan bovendien
beterd worden door het
mengen met oude bagger of
kleigrond. Veengrond daaren
tegen is er bij gebaat als er
grof zand, klei en paarde- of
varkensmest aan toegevoegd
wordt. Laat de grond een c"
twee weken zó liggen voor i
gaat planten. Geef struikrozen
40 cm afstand en zorg bij het
planten dat de veredeling 3—5
cm onder de oppervlakte komt
te zitten. Zoek een plekje, niet
onder bomen of in de scha
duw van een hoge gevel en zo
mogelijk tegen noorden- en
oostenwind beschermd, waar
uw rozen het beste gedijen.
En uw leverancier kan u al
le typen leveren, grootbloemi-
ge theehybriden, naast groot
bloemigc trosrozen, polyantha
hybrida, baby-rozen of wat u
prefereert: de ouderwetse ro
zengeur of een rijkere bloei.
A. C. MULLER-IDZERDA.
Eenmaal thuis in de Nieuwe
Tuinen werd het een heel feest
met bloemen en gebak, felicita
ties van links en van rechts. Ook
het Groene Kruis, dat de baten
van de eerste wedstrijd immers
gekregen had, vergat Jannie niet.
Het maakte een sympathiek ge
baar met een groot boeket rode
rozen. Je moet maar landskam
pioene worden, en voor, tussen en
na de wedstrijden zelfs nog nooit
geskelterd hebben! Aanvankelijk
kwam de gewonnen skelter in de
etalage van Koppenol, waar ieder
een hem kon bewonderen en com
plimentjes maken aan de char
mante berijdster. Nu staat het
voertuig in de stal, in casu in het
ketelhuis van de tuinderij.
Te kostbaar
de sport is mij
Nu de lente opmarcheert, zijn
suèdejasjes ideaal om te dragen.
Was het uwe wat smoezelig of
vettig geworden en vindt u che
misch reinigen of zandstralen een
riskante onderneming?
Er is sinds kort een speciaal
geïmpregneerde doek voor suède
in de handel, waarmee u uw kost
bare jasje zelf regelmatig kunt
reinigen. Er komt geen ander rei
nigingsmiddel, borstel of water bij
te pas. De importeur beweert dat
het onschadelijk is voor de leder
vezels en geen hinderlijke kringen
of verkleuring achterlaat na de
bewerking. De doek wordt eenvou
dig eenmaal in de lengte opgevou
wen en tot een stevige dot gerold.
Daarna met eerst lichte en ver
volgens sterkere druk over het
jasje op en neer strijken. Alle aan
klevend vuil en stof wordt door de
doek opgenomen en vastgehouden
De rond-gaande beweging richt de
platliggende ledervezels weer op
u ziet uw jasje schoon, en de
doek vuil worden. De doek be
houdt zijn speciale impregnering
tot hij geheel is versleten.
T\E vorige keer zijn we in het
verhaal over een originele
brlefvriendln blijven steken. Be
grijp me goed: niet iemand die
alsmaar dingen doet waarop een
ander nooit zou kunnen komen.
O nee, we zijn allen heel gewone
mensen. Ik zou willen zeggen:
haar originaliteit is bittere nood
zaak. Het is een dappere oor
spronkelijkheid
TV7ANT als je een mooi huis
hebt, omgeven door een tuin,
een zonnig terras waarop je kunt
zitten naaien, op de kinderen
letten, baby in de kinderwagen in
een rustig hoekje kunt zien staan,
als je misschien enige hulp hebt,
niet net de mooiste uren van de
dag door de huishouding en de
luierwas hoeft racen, als je wie
weet ook nog ver van lawaai
leeft, ver van zorgen, ver van...
ja, dan gaat originaliteit mee in
het dagelijks gebeuren. Dan is
oorspronkelijkheid weinig meer
dan spel.
[AAR als in een samenleving
als de onze dat alles ont
breekt, als de woning zich vier
hoog bevindt, de kleuters al rol
schaatsend tegen de grond slaan
en gaten in de lange broeken val
len (en toch fijn dat ze in de
frisse lucht kunnen zonder dat je
zelf altijd mee moet gaan), de
baby hoogstens in de slaapkamer
voor een open raam kan staan
(want ie kunt toch niet altijd
naar een park) wanneer je
geen hulp hebt en wèl zorgen
en wanneer dat alles maar door
draait. dag in dag uit, kleertjes,
was, kamers, eten, wie moet er
iets nieuws, wie heeft er iets ka
pot, wie heeft op het behang ge
tekend. wie huilt daar. wanneer
de wijk waarin je woont niets
biedt dat aan je behoefte aan
schoonheid, je dorst naar één
verstild moment tegemoetkomt,
en als dan ook nog papa op zon
dag moet werken en er dus he
lemaal niets verandert wel, dan
is het gewoon een wonder dat je
fantasie binnen de ruimte van
een paar vierkante meters zoveel
blijde oorspronkelijkheid weet te
vinden.
Bittere noodzaak, zei ik. Ik kan
ook: innerlijke veerkracht zeggen.
Want je niet gewonnen geven aan
een situatie is een kwestie van
veerkracht. Een kwestie van: ik
kan het niet laten. Ik kan het
niet laten van de dag iets anders
te maken dan die dag van mij
wenst te maken. Ik wil hem an
ders. Niet verhevener, niet over
dreven, niet buiten de realiteit,
maar blijder. En dat blijder, dat
wil ik niet zo maar, b.v. omdat
ik een opgewekt karakter heb,
niet tegen zeuren en klagen kan.
nee, het zit dieper. Het heeft te
maken met vrijheid die voor mij
gekocht is, met de dag die ik ont
vang, niet verlost zijn.
FN als ik pannekoeken ga bak-
J-' ken op zondag, mijn kinderen
ieder met een schortje voor om
me heen. de jongens met een
koksmuts op, verrukt over de
heerlijke middag, dan gebeurt er
meer (nietwaar, briefschrijfster)
dan dat we opgewonden raken en
dc zondag anders-dan-anders vin
den. Dan gebeurt er wat op elke
waarachtig beleefde zondag moet
gebeuren: vreugde en vrijheid val
len samen. Ik zie u duidelijk. Ik
zie u in optocht door huis gaan
op een grijze zondagmiddag, zin
gend. met uw gesmeerde boter
hammen en thermoskan met thee
door uw zoveel-kamer-flat: waar
zullen we gaan picknicken? Ik
zie uw verjaardagen, en ik ben
eerlijk gezegd, een beetje dol op
u: ik zou willen meedoen. Ik
speur echter ook de vraag ach
ter al uw verhalen. Zo goed als
de vraag achter het verhaal van
de briefschrijver met de paffen
de kinderen.
E vraag: kan dat nu zo
maar? Hebben we vroeger
niet voor een bepaald soort zon
dag, op een bepaalde wijze ge
vierd, gekozen? Wat moet er te
recht komen van kinderen die
door omstandigheden gedwongen
weliswaar leren zich nooit te
vervelen en van de zondag op
eigen wijze een feest te maken?
Straks gaan de grote jongens als
vader geen dienst heeft, met hem
naar de kerk. Zullen zij met heim
wee aan de pannekoeken terug
denken?
Als het goed is, nee. Als va
der even enthousiast naar de kerk
kan gaan als moeder destijds
naar de keuken, dan nee. Als het
gesprek tussen ouders en kinde
ren zonder rem, zonder valse
schaamte begonnen is toen de
kleuters nog met een pakje boter
hammen op een bed klommen en
„dit is de boot" riepen en later
blij een danklied zongen en als
dit gesprek nu wordt voortgezet:
YV7ANT heimwee ontstaat pas als
V> het éne wel van verlost-zijn
getuigt, en dat wat later plaats
vindt, niet. Heimwee ontstaat als
de pannekoek geen dode zaak is
maar het kerkgaan wel.
En zo is het altijd. Spanningen
over cigaretten-roken ontstaan als
er niet in verlost-zijn is gespro
ken, anders gezegd: als er voor
het gemak altijd is verboden, en
niet is geoefend in de veel moei
lijker vrijheid. Een kind leren oog
in oog te staan met zijn eigen
vrijheid eist gesprek, eist
dacht, eist eerlijkheid, nooit
houdend bezig-zijn van jezelf
wat er om je heen, in de wereld
omgaat. Problemen ontstaan
men voortsjokt en vindt dat het
maar moet blijven zoals het was
Dan staat ons doen en laten niet
meer in verband met dat wat
Niet zo netjes
Nu 4
ik een
die we niet in extenso zullen
behandelen, maar toch wel
zullen noemen onder het motto
„niet zo netjes". Het betreft
hier namelijk al te vriendschap
pelijke verhoudingen tussen
buurvrouw en „een vreemde
mijnheer" of buurman „en eei
onbekende juffrouw". Om twe
van deze brieven aan te halen:
mevr. X.Y.Z. ergert zich
ongeluk aan een van haar
buurvrouwen in de flat, die
hoewel getrouwd en in het be
zit van drie leuke kinderen,
volgens haar een vriend op i
houdt. „Zoiets kun je wel niet
bewijzen, maar je voelt het op
je klompen aan. Ik wil me er
echter beslist niet mee bemoei
en, al gaat het me wat de kin
deren betreft beslist
hart. Soms heb ik de neiging
haar de waarheid eens te zeg
gen, maar dar beheers ik me
maar weer, want wat schiet je
er uiteindelijk mee op? Niets
dan narigheid haal je je op je
hals", is het besluit van deze
Ook op het portiek
familie S. uit 's-G„ die daar al
35 jaar woont, deden zich op
dit gebied minder prettige din
gen voor. In deze brief worden
allerlei gebeurtenissen opge
haald, die ik verder maar a
laten rusten, maar dat zo'n
tuatie niet aangenaam is,
wel klaar als een klontje.
drie
boven ons geschiedt: het werken
Gods.
Dit is een heel moeilijke kwes
tie.
Er zijn grote groepen mensen
onder ons die jarenlang een zon
dagsviering hebben gekend waar
aan niet te wrikken was. Waar
om was er niet aan te wrikken?
Omdat de viering als zodanig
paste in het leven van die men
sen. Zij kozen, door opnieuw,
evenals hun ouders, de zondag zó
te vieren, voor deze wijze van
rust waarin ik zei het al
vreugde en vrijheid samenvallen.
Nergens staat geschreven dat wij
b.v. tweemaal op een zondag naar
de kerk moeten gaan en daar bij
na uitsluitend moeten luisteren.
Maar toch kwam op die wijze het
woord Gods tot duizenden en zij
vonden er vrede en blijdschap in.
en zo droegen zij heel de dag,
ook al viel deze soms uiteen in
gebod en verbod, over aan hun
kinderen. En de kinderen, ziende
op de vreugde van hun ouders,
maakten die dag als het ware
weer tot hun eigen feestviering.
Tot het voor iedereen vaststond
dat de zondag zo behóórde te wor
den gevierd.
■Jl/TAAR ondertussen veranderde
J-Vl de tijd. Kinderen stoven ver
weg, ontmoetten mensen met wie
zij zich moesten verstaan ook al
spraken zij eikaars kerktaal niet.
Kinderen ontdekten dat die ander
die zij als een vreemde beschouw
den, Jezus liefhad, Hem in zijn
leven kende. Zij ontdekten dat die
ander alleen een andere viering
van wat hij beleed, beleefde.
En wonderlijk, dat was niet erg
Dat was juist niet erg als je
waarachtig liefhad. waarachtig
achter ie eigen feesten stond. En
toen de kinderen thuiskwamen
stonden zij anders, wat losser te
genover het aan hen overgedra-
gene. Wat roepen de ouders:
maar als je dat doet, waar blijf
je dan! Geef ons mensen
visie!
Wel. óls we eens nergens ble
ven, dan hadden we toch altijd
onze originele briefschrijfster nog.
Nog drie brieven zij het
bekort nemen we deze week
mee en dan is de buren-koek
wat deze rubriek betreft weer
op. Nog iets over geluidshinder
kwam ik tegen in de brief
mevr. J.K.-L. te L.
„_.i een flat wonen gaat goed
als je geen kinderen hebt of
oudere mensen bent, maar an
ders" en dan beschrijft deze
hoe toen haar eerste zoon ging
lopen, de zaken al mis gingen.
„Hadden ze dat nu maar ge
zegd, dan hadden we er reke
ning mee gehouden. Maar niets
hoor, er viel zelfs niet met deze
:en te praten. Toen wij
logé's hadden en in plaats
half elf om elf uur naar
bed gingen (later w.c. doortrek
ken en wat gestommel natuur
lijk) was het helemaal met de
vrede gedaan. Ze bleven op
hun beurt later op, gingen met
deuren smijten, de w.c. iedere
keer doortrekken, herrie lopen
maken dat was iets waar ik
allemaal niet tegen kon, vooral
omdat ik me van geen kwaad
bewust was geweest, echt niet
Zo raakte ik daar in die flat op
den duur overspannen en
dokter raadde me dan ook
te gaan verhuizen. Daar ruilen
in dezelfde stad niet ging heeft
mijn man zelfs een betrekking
;n andere plaats gezocht
voon ik in L., heerlijk i
n een benedenhuis en
buren van thans betreft
heb ik een eigen standpunt
genomen. We zijn altijd bereid
elkaar te helpen, we maken
soms aan de deur eens een
praatje, maar koffiedrinken (en
roddelen!) doen we nooit!"
Dan vertelt mevr. M. te N.
hoe zij „waardeloze buren"
heeft. ,.Of ze nu denken, dat zij
meer zijn dan wij, ik weet het
niet Als we gelijk de was op
hangen gaat ze aan de andere
kant staan om toch vooral geen
goeiemorgen te hoeven zeggen.
Voor bloemen, die ik haar (na
pas acht dagen na de geboorte
een kaartje te hebben gekre
gen!) toen zij kraamvrouw was
stuurde, heb ik zelfs geen be
dankje gekregen 't is alle
maal niks. Ik denk wel
ligt het aan mij, maar ik heb
het toch al vele malen vriende
lijk geprobeerd."
Tenslotte de klacht van n
Van D. te R„ die zich het lot
van haar buurkinderen
beetje aantrekt. „Kijk een
afhalen en kopjes afwassen
vind ik voor kinderen een ge
wone zaak, maar het hele huis
houden doen als je acht, negen
en twaalf jaar bent om dan
al moe op een holletje i
school te moeten, nee. En dat
terwijl ma gelipstift en met ge
lakte nagels op visite gaat. Deze
vakantie nog gingen pa en ma
samen op de brommer uit, de
kinderen moesten de grote was
maar doen (wat ze ook deden,
gevaarlijk hoor met dat hete
water en zo'n wasmachine). De
hele vakantie zijn de kinderen
uit dit grote gezin geen dag,
maar dan ook geen dag uit ge
weest en zij maar brommen."
Kijk en dit alles zit deze
vrouw niet al te lekker en
wilde ze even kwijt.
Bij plaatsing van uw
mening ontvangt u naar
wens het boek Tip Parade
De dokter zegt 1 of De
dokter zegt 2.
Wilt u uw naam en
adres óók vermelden in de
brief, die u kunt sturen
naar de redactie „Blad-
Zij" met op de enveloppe
„Uw mening"
Zo nodig zal de redac
tie een keus maken uit de
binnengekomen brieven en
deze bekorten. Over deze
beslissing wordt niet
gecorrespondeerd.
