MAGGIE
w buren^
0pen briel
SMITH
Blad
Zo
zindelijk
Frisse toet
ZATERDAG 7 MAART 1964
„Wat is Uw mening
over
Geen complimentje van Chtoesjtsjel
'~S~V
Bij plaatsing: van uw
mening ontvangt u naar
wens het boek Tip Parade.
De dokter zegt 1 of De
dokter zegt 2.
Wat u uw naam en
adres ook vermelden in de
brief, die u kunt sturen
naar de redactie „Blad-
Zij" met op de enveloppe
„Uw mening".
Zo nodig zal de redac
tie een keus maken uit de
binnengekomen brieven en
deze bekorten. Over deze
beslissing wordt niet
gecorrespondeerd.
haar dochtertje van anderhall
jaar overal kan brengen als zij
naar de tandarts of de dokter
moet. ..Zelfs toen ik 24 maal
een medische behandeling moest
ondergaan was oppassen geen
probleem. Drie keer in de week
werd er op mijn dochtertje ge
past. dat zijn ..echte" buren. On
danks het feit. dat onze flats
zeer gehorig zijn, is er in ons
portiek gelukkig nooit geruzie.
We drinken wel eens koffie bij
elkaar, maar overlopen elkaar
niet. Gekletst of geroddeld
wordt er niet, alleen maar fijn
gekletst en gelachen. Ik geloof
dat ik heimwee zou krijgen als
ik hier vandaag moest."
Een band
„Bijna dertig jaar woon lk
in een doodlopend straatje. Ook
daar kun je van alles meema
ken, maar voor alles is mijn
mening: sta altijd klaar om te
helpen. Toon steeds belangstel
ling in grote of kleine dingen
van de buren. Maar kom er zo
weinig mogelijk. Dan blijft de
verstandhouding het beste. Ove
rigens hebben we jaren op een
vulkaan geleefd in ons straatje;
daar kwamen we achter toen bij
een buurman een fosforbrisant-
granaat van bijna vijftig kilo uit
de kelder werd gehaald, waar
van we overigens nog nooit te
horen hebben gekregen hoe die
daar gekomen is... Enige jaren
later werd dezelfde buurman
overvallen door gemaskerde in
dringers, waarvan later bleek,
dat een van hen een heel goede
bekende was die de buurman
zelfs oom noemde. Kijk, dit al
les geeft wel een band, al is
het dan in mijn geval een
schrikband.... Mijn conclusie is:
je kunt met de buren heel goed
zijn, als ieder maar op zijn
eigen terrein blijft".
Problemen
Ik zou deze eerste buren-post
willen besluiten met twee pro
blemen.
Zo komt mevr. E. te R. er
eerlijk voor uit, dat zij in haar
flat („waarin je, als uit een
vrij huisje komt, gewoon moet
leren wonen") wel eens zit met
het „openlijk Christen zijn",
„Weet u, preken kan ik
nu eenmaal niet. Toch zit het
me dwars, dat ik in ons blok,
wonend tussen allemaal onker-
kelijken, zelden een woord over
God heb gezegd. Het kwam ook
nooit voor, dat er een gele
genheid voor was. Is dat nu laf
of zocht ik die gelegenheid niet?
Vaak dacht ik er over en had
ik er last van, maar ik kon het
eenvoudig niet. Natuurlijk kwam
ik wel openlijk voor onze kerk
gang uit en soms merkte je dat
ze ons geloof respecteerden
maar juist die mensen denken
dat Christenen volmaakte men
sen zijn; ze moesten eens we
ten wat daar van waar is. Mis
schien is het voor mij wel een
gemakkelijke manier om er van
af te komen, maar kun je zon
der woorden ook getuige zijn?
Gewoon, door jezelf te geven,
klaar te staan als nodig is,
vriendelijk en behulpzaam, zo
ver dat in ons vermogen is? Eer
lijk gezegd heb ik vaak het ge
voel dat ik op het punt van ge
tuige zijn tekort schiet; mis
schien neem ik het wel te zwaar
op, ik weet het niet. Daarom
vind ik het zo fijn, dat deze
vraag in de rubriek eens aan
de orde komt. Misschien heb ik
hier voor mij zelf wat aan",
aldus deze mevrouw, die hoopt
dat anderen eens zullen schrij
ven wat haar ervaringen zijn op
juist dit gebied. Wie gaat er op
in?
Wroeging
Tenslotte Iets, dat misschien ln
ónze straat ook kan gebeuren
als we grote-stads-mensen zijn.
Zo schrijft mevrouw K. te S.
eerst hoe prettig haar buurt
wel is en hoe men vrijelijk
„leentje-buur bij elkaar speelt"
omdat men tien minuten moet
lopen voor de eerste winkel. O
de kinderen gaan leuk met el
kaar om, ruzie is er haast niet
en bij ziekte of moeilijkheden
zijn er aanbiedingen voor kin-
derlogies te over. „Hoe gezellig
we 't ook hebben onder elkaar,
toch ben ik een paar weken ge
leden erg geschrokken. Toen
werd 'n oude dame van twee
huizen verder dood gevonden bij
de gasslang. Mijn eerste ge
dachte was: ik ben als Christen
en als naaste tekort geschoten.
Die wroeging heb ik nóg. 't Was
'n eenzaam type, met niemand
maakte ze een praatje, maar
ben ik daarmee klaar? Ik had
zelf eens contact met haar moe
ten zoeken. Ik denk: wat kun
nen mensen in een stad ontzet
tend eenzaam zijn. Ik geloof, dat
zoiets in een dorp toch niet ge
beurd zou zijn", zo meent deze
lezeres.
En met haar brief is dan ge
lijk de rubriek weer vol. Voor
de goede gang van zaken zeg
ik nog maar even, dat u nog
rustig schrijven kunt, als u er
dan s.v.p. maar niet al te lang
mee wacht.
Rest mij nog even tegen me
vrouw A. B. C. te zeggen, dat
ik haar reactie niet meer kon
meenemen. Uw brief kreeg ik
toen de kopij al naar de zette
rij was. Er zit namelijk nog al
wat speling tussen het samen
stellen en verschijnen van deze
rubriek.
wil president
T\KWIJLS VALT HET mU op,
vooral bij ontvangst van brie
ven ln deze rubriek, hoe wonder
lijk zich sommigen het christelijk
leven voorstellen. Brieven in deze
rubriek zijn vaak brieven van
mensen die lk zónder de rubriek
niet zou kennen. Daardoor zeg ik
soms: hoe wonderlijk. En soms:
hoe leuk. Want waar de een
moeite heeft met de vraag: hoe
doe lk het, wat moet je, wat mag
je, daar doet en moet en mag
de ander vanzelfsprekend. Waar
de een weifelt, waar men toornt
en zegt: waar blijf je dan! en
waar ligt de grens! daar gaat
de ander licht en vrij verder. On
der alle druk en zorgen uit
spelen sommigen het klaar om
„dat waar het om gaat" niet te
vergeten.
TV7AAR gaat het om In het leven
van een christen. Om Gods
werkelijkheid duidelijk te maken.
Of anders gezegd: als wij eens
allemaal niet spreken konden en
ver van elkaar woonden, stel nu
maar even dat dat kon, en we
werden door een natuurramp
naar elkaar gedreven, dan zou
den we middelen, woorden moe
ten vinden om elkaar te verstaan
Dan zouden we iets moeten vin-
len dat wat we wilden zeggen,
zijn, in één keer duidelijk maak
te. Als ik me dat indenk, heb ik
het gevoel dat zo'n woord uit
onze botten, diep uit ons. uit al
les wat we zijn, voelen, beleven
zou worden getrokken. Het zou
een van de moeilijkste dingen
zijn die de mensheid ooit op
bracht. In de cultuurgeschiedenis
b.v. zeggen wij dat het wiel een
geweldige vondst betekende, en
in veel diepere mate is dat he>
geval met het woord. Nu heefi
God aan alles wat Hij is, en
dat alles is onuitsprekelijk, dai
zien we slechts in stukjes: Va
der. Heer, Ontfermer en vult u
maar aan dat alles heeft Hii
in één woord willen geven. Da1
Woord is Jezus Christus. Een
mens. Omdat dat nooit kan. God
zijn en de mensen niet loslaten
(althans niet naar ons idee) is
Jezus tussen die twee verscheurd,
heeft Hij letterlijk tussen hemel
en aarde gehangen. Maar ook
omdat dat nooit kan, is het ge
beurd: dat die éne mens de dood
brak, vernietigde. Daarmee is el
ke menselijke wet vervallen, en
zijn we tot in de kleinste bijzon
derheden van ons bestaan vrij.
Dat hebben we eenmaal ongeveer
begrepen en we hebben belijdenis
van ons geloof afgelegd, hopend
en biddend dat we er nog veel
meer van zouden mogen gaan
begrijpen, en veronderstellend
dat nu talloze mensen ons daar
over vol blijdschap steeds weer
zouden spreken. En verlangend
dat alles dan samen, als Kerk,
de wereld in te brengen. De wer
kelijkheid Gods. Het geweldige
dat boven ons bidden en denken
geschiedt, dat zich als het ware
ver boven ons eten koken, debat
teren. vergaderen en opvoeden,
voltrekt, maar waarvan wij weet
hebben, tot in het diepst van ons
hart. tot in de kleinste verrich
tingen van ons bestaan.
W7E hebben het geprobeerd. We
hebben een hele bende op
schrift gesteld, vastgelegd. Altijd
was het waar. want je kon het
toetsen. Helaas, daarbij hebben
we soms vergeten dat er boven
onze ijverige hoofden „geschied
de" ongeacht of we alcohol
bestreden, toto afkeurden, ons
voorstellingen maakten van zon
dagsheiliging, enzovoort.
jVTU heb ik twee brieven gekre-
gen die eikaars tegenstelling
zijn. Ik heb ze hierboven al een
eind beantwoord, en nu splitsen
HE een is van een bezorgd
huisvader. Hij komt terug op
mijn uitspraak over de verslaving
aan het roken. Ik had gezegd dai
het m.i. weer als altijd een kwes
tie is van eigen, ter hand geno
men vrijheid. Briefschrijver vindt
dat te theoretisch. Hoe gebeurt
dat dan in werkelijkheid, zegt hij.
Dóet u dan ook wat. En hij schil
dert mij zijn gezin: al drie in de
industrie werkende, bijna volwas
sen jongeren. Overdag hard ge
werkt, 's avonds uitblazen. Ook
letterlijk uitblazen. De kinderen
geld besteden. Heb ik
bleemgezin? vraagt briefschrijver
een vraag die ik beslist niet
kan beantwoorden aan de hand
van een huiskamerbeeld met paf
fende kinderen. Het probleem van
wat mag en niet mag, dus het
sprekken over gevolgen
ken. Gesprekken ook waj
merkingen over geheel andere
theorieën over het ontstaan van
longkanker vallen. Dat neemt niet
weg dat het" beeld: verslaving,
veel dreigender is geworden. Zelf
rook ik zelden behalve bij het
schrijven van een Open Brief (de
ze hier kost drie sigaretten)toch
merk ik dat ik de neiging heb
afkeurend in het asbakje te kij
ken! Maar verder och. Ik
met mijn oudste dochter op
receptie. Zij stond een eind
me vandaan met enkele jongelui
te praten. Ik zag dat zij een aan
geboden cigaret weigerde. Juist
wilde mijn moederhart gaan zwel
len van trots toen ik noteerde hoe
zij zich naar een tafeltje boog c
daarvan een klein sigaartje uit
een vaasje pikte en dit mijme
rend oprookte... Maar, briefschrij
ver ziet u haar al een kistje klei
ne hoe-of-ze-heten op haar kamer
zetten? Daarom schudde ik mijn
hoofd en lachte er 's-avonds met
mijn man om. Gezonde beweging
voor ouders: hoofdschudden. En
zo gaat het dus bij ons.
JÜ"U de tweede brief. Dat i
eentje van: hoe doe ik het,
maar van: ik kan het niet laten.
Met een heel kleine vrèes of het
wel goed is zo. Briefschrijfsters
man moet wel eens werken op
zondag. Hij kan kapitein op
pont zijn, of chirurg. Tramcon
ducteur of werkzaam bij de spoor
wegen. Ik weet het niet, hetrfloet
er niet toe. Maar als vader moet
omgang werken, lijken ineens alle dagen
op elkaar. En de nieuwe buurt is
IV/JAAR DAAROM wil ik u best eindeloos en het gezin groot. Het
vertellen hoe nu zoiets hii ons „andere" van zondag is niet z<
drie te bereiken. Maa:
briefschrijfster is een kleine
originele. Bij een professor heet
dat wij geen verdienende kinde
ren hebben en dat er
welijks, in ieder geval
tig wordt gerookt. Vrijwel altijd dat visie. Heel interessant, dus de
hebben binnen de zakgeldbeste
ding heel andere zaken voorrang:
boeken, museumbezoek. cadeau
tjes voor jarigen, bijdragen op
school, sparen vc
maar daarom
niet gemakkelijker dan bij
wij moeten kiezen. Dat zie
reet als je een van de kinderen|
betrapt met een pijp van papa
in de mondhoek voor de spiegel
..Wat zijn die pijpen duur!" Een
natuurlijke reactie op al de ge-
in papa^"^ U
voordelen heeft, als je een kan
didaat hebt, die al wat jaartjes
achter de rug heeft....
Niet eerste
Maggie Smith is niet de eerste
vrouw, die een gooi naar het
Amerikaanse presidentschap
doet. Al voordat zij geboren
werd (nl. in 1672) heeft een New-
yorkse schone het geprobeerd,
die naar de naam Victoria Claf-
lin Woodhull luisterde. Zij was
kandidate van de partij voor ge
lijke rechten. Zij presenteerde
zich als een „zakenvrouw uit
Wall Street", proclameerde haar
geloof in spiritisme, vegetarisme,
korte rokken bij wet geregel
de prostitutie en vrije liefde. In
de nacht na de verkiezingen zat
zij in de gevangenis op beschul
diging van onzedelijk gedrag. Zij
kreeg weinig stemmen. Maar
ook toen een dame met onbe
sproken levenswandel het in 1884
en 1888 probeerde (het was de
Washingtonse rechtsgeleerde Bei-
va Ann Bennett Lockwood, die al
eens voor het Hooggerechtshof
was opgetreden), gaven de Ame
rikanen niet thuis. Zij waren
blijkbaar nog niet zo ver, dat zij
zich konden verenigen met de ge
dachte, dat zij door een vrouw
zouden worden geregeerd.
Huwelijk
Als oudste van de zes kinderen
in het gezin van kapper George
Emery Chase, werd Margaret
Madeline op 14 december 1897 in
Skowhegan in de staat Maine ge
boren. Vader Chase had het niet
erg breed en Margaret moest
dan ook van alles en nog wat
aanpakken om aan de kost te ko
men en nog wat te kunnen stu
deren. Ondanks het feit, dat zij
geen academische opleiding kon
volgen, wist zij zich via de „dime
store", de journalistiek, het les
lokaal en het schakelbord van
een telefooncentrale omhoog te
werken. Haar huwelijk met de
(66 jaar)
Omdat er zoveel bijzonder
aardige brieven over al even
aardige buren bij deze eerste
lichting zaten, gaan we gezel
lig en erg positief beginnen.
De stekeltjes links en rechts
en de oorzaken ervan
komen een volgend keer dan
wel. Want met zoveel hart
verwarmends bij de post is
het niet meer dan eerlijk u
dat als opening van de nieu
we vraag voor te leggen.
Wat zegt u bijvoorbeeld hier
van: „Mijn buurvrouw schuin
aan de overzijde kookt al een
half jaar voor mij mee. Dat
betekent dat, als ik niet op
straat kom, (deze lezeres is vrij
veel ziek) zij mijn pannetje moet
halen en gevuld terug brengen.
Haar zoon schept al jaren kolen
voor me en nu hij in militaire
dienst is doet zijn vader het
voor me. Mijn benedenbuurtje
vraagt: heb je nog boodschap
pen en dat terwijl ze zeilreen
oude invalide moeder van 92
jaar moet verzorgen. Mijn
buurvrouw boven brengt me als
ik ziek in bed lig 's morgens
warme thee en in een kan war
me thee als ik nog meer nodig
heb. Is het niet fijn zulke buren
te hebben? Ik ben er God heel
dankbaar voor. Het is niet mijn
gewoonte om maar alles te
schrijven, maar uit dankbaar
heid moest ik dit toch laten we
ten" aldus deze brief van een
alleenstaande lezeres uit Den
Haag.
Terwijl een andere alleen
staande schrijfster uit dezelfde
plaats zegt: „Ik heb zeven
schatten van buren", waarna
zy vertelt hoe al die buren haar
bij een ongeluk allersympa-
thiekst hebben geholpen en bo
vendien nog verwend met fruit,
lekkers en bloemen. ,,Ik kan
zeggen: als een mens in nood is
en er wordt burenhulp geboden,
wat kan diezelfde mens dan
dankbaar zijn", zo citeer ik nog
uit de brief.
Zeldzaam
Een oud-onderwijzeres, die
wegens ziekte helaas Is afge
keurd, noemt haar buren zelfs
zeldzaam, wat ik me voor kan
stellen toen ik las:
„Toen na het overlijden van
mijn vader mijn moeder ook
begon te sukkelen ik zelf
moet dikwijls lang liggen on
dervonden we pas goed wat voor
zeldzame buren we hadden. Als
we allebei moesten liggen en
de gezinsverzorgster 's avonds
weg was, verzorgde de buur
vrouw onze avondboterham en
later kwam ze nog een paar
keer met thee of koffie. Als ze
naar bed gingen kwamen buur
vrouw of buurman de haard
verzorgen, de geyser uitdoen
enz. enz. En als er 's zaterdags
of 's zondags geen hulp was
van vrienden, dan was het van
zelfsprekend dat zij alles voor
ons en bij ons in huis deden.
Dit „bijspringen" was niet voor
één keer ziek zijn of voor
slechts een paar weken, doch dit
was heel dikwijls en zelfs één
keer bijna een jaar. Onze naas
te buren hebben ons als het wa
re geadopteerd en hebben liever
geen andere hulp aanvaard" zo
lezen we dit bewijs van naas
tenliefde.
In droeve tijden
„Zet mijn naam er maar ge
rust voluit onder", zegt me
vrouw De Ruiter uit Rijswijk,
nadat zij verteld heeft hoe tij
dens het plotselinge overlijden
van haar man de buren alles,
maar dan ook alles voor haar
en de kinderen deden. „Ik ga
niet bij de buren op de koffie,
want daar komen de meeste
praatjes van, maar ik heb on
dervonden hoe mijn buren ziin.
Hartelijk en goed!"
En uit de brief van mej. A.
van H. te L. „Toen ik verle
den jaar ziek was en mijn broer,
die al jaren invalide was niet
kon helpen, waren het mijn bu
ren, zowel naaste als overburen,
die ons in alles bijstonden. Na
het overlijden van mijn broer
heb ik van mijn buren al heel
wat liefde ondervonden. Als 't
nodig is kunnen ze natuurlijk
ook op mij rekenen, maar ik
wil wél zeggen: van mijn bu
ren niets dan goeds".
Wèl koffie
Ofschoon er in heel wat post
zinnen staan als: „je moet niet
al te veel bij elkaar op de koffie
of thee gaan", schrijft mevrouw
De V. te B„ dat zij wél elke
morgen bij haar buurvrouw
van 74 jaar „op de koffie"
gaat. „Haar zoon de hele
dag van huis heeft me dat
namelijk gevraagd, omdat toen
hij eens wegens vorstverlet
thuis was en er dus elke mor
gen koffie werd gedronken, ze
daar kennelijk van genoot. Nu
heb ik die taak maar overgeno
men, want alleen deed ze het
toch niet, waarbij ik moet zeg
gen dat het heel fijne mensen
zijn. Ik vind het heerlijk om
zulke goede buren te hebben,
fantastisch in één woord",
wordt deze inzending enthousi
ast besloten.
Mevr. Van dep V. te R.
spreekt zelfs over „moord-bu-
ren", waarna ze vertelt hoe zij
van de Verenigde Staten worden
21 Jaar oudere Clyde Harold
Smith, een van de vooraanstaan
de Republikeinen in Skowhegan,
zou later blijken beslissend te
zijn geweest voor-haar politieke
loopbaan.
Toen haar man enkele jaren
nadat hij in 1936 lid van het
Amerikaanse Congres was ge
worden overleed, nam Maggie
zijn plaats in en in 1940 wist zij
met een overweldigende meer
derheid de zetel te behouden. Via
het Huls van Afgevaardigden
kwam zij in de Senaat, waar zij
nu al aan baar derde „termijn"
Chroesjtsjef
In de Republikeinse partij heeft
zij altijd een nogal onafhankelij
ke en soms wel wat te onafhan
kelijke rol gespeeld. Wat haar
mededingers naar de kandida
tuur van de Republikeinse partij
betreft zegt zij zelf typerend: Ik
sta rechts van (de liberale)
Rockefeller en links van (de con
servatieve) Goldwater. Toen zij
zich vorig jaar verzette tegen het
gedeeltelijke kernstop-akkoord in
Moskou, gaf Chroesjtsjef over
haar ten beste: „Het is bijna
niet te geloven dat een vrouw,
als zij tenminste niet een duivel
in de gedaante van een vrouw
is. zo'n onmenselijke uitspraak
kan doen". Maggie Smith re
ageerde hierop met de opmer
king: „De heer Chroesjtsjef is
niet echt boos op mij. Ik ben niet
zo belangrijk. Maar hij is boo3
omdat verschillende Amerikaan
se leiders na mijn speech wat
flinker zijn geworden
En onverstoorbaar gaat zij
door met haar campagne, zonder
geld, zonder moderne middelen
om zich snel door de Ver. Sta
ten te kunnen verplaatsen en
zonder de miljoenen verslindende
organisatie, die andere kandida
ten achter zich hebben staan.
Beslissing
Dezer dagen valt er een be
slissing in New Hampshire, waar
Maggie Smith de laatste tijd
even hard aan het werk is ge
weest als de aarts-conservatief
Barry Goldwater en de liberale
plaatsman Nelson Rockefeller.
Voordat mrs. Smith haar intrede
in de verkiezingsarena had ge
daan, leek het er op, dat Gold
water of Rock/feller als over
winnaar uit de strijd tevoorschijn
zou komen. Op het ogenblik is
dat niet meer zo. Mrs. Smith kan
veel stemmen wegkapen, zowel
bij Rockefeller als bij Goldwa
ter. Hetzelfde zullen de aanhan
gers van Nixon (de vroegere vi
ce-president) en Cabot Lodge (de
huidige Amerikaanse ambassa
deur in Zuid-Vietnam en kandi
daat voor het vice-presidentschap
onder Nixon in 1960) doen.
Het zal Interessant zijn om te
vernemen, hoe de uitslag In de
ze vrij kleine en onbelangrijke
staat zal zijn. Iïet resultaat zal
niet bepalend zijn voor de
gang van zaken in de Verenigde
Staten. Wel kan het een belang
rijke aanwijzing geven met be
trekking tot de kansen, die de
verschillende kanspaarden kun
nen hebben.
Er is een onderzoek ingesteld naar
het bezit van elektrische huishoud-
apparatuur in de gezinnen van de
EEG-landen. Daarbij kwamen merk
waardige verschillen aan het licht.
Zo bleek dat Nederland toch wel
een zindelijk land moet zyn: 95%
van de Nederlandse gezinnen heeft
een stofzuiger, in Italië zjjn er dat
maar zeven op de honderd, ln West-
Duitsland, dat na ons het hoogste
percentage heeft, toch altyd nog
maar 66.
(Van een oneer redacteuren)
TJET ls al lang geen nleuw-
■*-J- tje meer, dat vrouwen soms
belangrijke politieke posten
bekleden. Zo werd mevrouw
Bandaranaike premier van Cey
lon, nadat haar man door een
fanatieke boeddhistische mon
nik was vermoord. Dat is al
weer jaren geleden. Nog lan
ger geleden werd mevrouw
Golda Meir minister van bui
tenlandse zaken van Israël. En
vorige week hebben we nog
mogen ervaren, dat een man
op zo'n belangrijke post beslist
niet beter op zijn plaats zou
zijn dan deze energieke en op
haar eigen wijze zo charmante
vrouw. En nu heeft zich dan
een vrouwelijke mededinger
gemeld naar het Amerikaanse
presidentschap, nl. mevrouw
Margaret Madeline Chase
Smith. Deze 66-jarige vrouw,
die haar sporen in het Ameri
kaanse Congres heeft verdiend,
is vast van plan alles te doen
wat mogelijk is om het Witte
Huis te bereiken.
Nu zal men onmiddellijk vra
gen: heeft zij juist in de Verenig
de Staten een schijn van kans?
Hoe zou men het vinden als er
een vrouw als president in het
Witte Huis zou komen? De me
ningen van de mannen blijken
sterk verdeeld te zijn. Maar dat
neemt niet weg, dat een groot
aantal leden van het zgn. sterke
geslacht meent, dat eens de dag
zal komen, dat een vrouw in de
Verenigde Staten de touwtjes in
handen krijgt, wellicht in de hoop,
dat ze die telkens aan elkaar zal
weten te knopen.
Ook de vrouwen reageren heel
verschillend. De ene vrouw vindt
dat het hoog tijd wordt en de an
dere zegt, nooit op een vrouwe
lijke presidentskandidaat te zul
len stemmen, al kon zij niet zeg
gen, waarom.
Bezwaren
Een man van de wetenschap
zei. dat er geen grondwettige be
zwaren zijn voor een vrouw, die
president wil worden. Hij achtte
dit ook juist en was verder van
mening, dat vrouwen op politiek
en ander gebied het land uitste
kende diensten hebben bewezen.
Hij bracht ook een ander punt
naar voren: „President Johnson
tracht vrouwen aan te moedigen
meer politieke functies op zich te
nemen. Nu is de minimum-leef
tijd voor het presidentschap 35
jaar. Hoeveel vrouwen zijn be
reid toe te geven, dat ze ouder
zijn dan 35?" Voor mevrouw
Smith geldt dit bezwaar niet, dach
ten we. Van belang was ook de
opmerking van een hoogleraar in
de politieke wetenschappen, nl.
We hebben allemaal behoefte
aan een frisse toet zo aan het
eind van de winter. De droge ka
merlucht waarin we al te veel
verkeerden, droeg er toe bij dat
we nu niet bepaald als een per
zik rondlopen. Treur niet om dit
probleempje, maar pak het aan,
door een prop watten in gezichts
lotion of rozenwater te depone-
ren en er vervolgens lichte klop
jes mee over het gehele gezicht
te geven. Als het vocht goed is
opgedroogd, dagcrème aan
brengen en eventuele verdere
make-up. De huid voelt frisser
aan en ziet er frisser uit. Wie
kans ziet om van het voorjaars
zonnetje te genieten, al is het
maar een kwartier per dag, zal
zich ook van binnenuit fris voe
len.
dat een president uit hoofde van
zijn functie opperbevelhebber van
de strijdkrachten is. Hij acht het
uitgesloten, dat een vrouw een
goede opperbevelhebber zou zijn.
Waar hij zich (getuige het optre
den van Jeanne d'Arc) wel eens
in kan vergissen....
Intelligentie
Er zijn echter ook andere me
ningen. Iemand zegt: „Als echt
genoten zijn ze uitstekend, die
vrouwen. Maar ik geloof niet, dat
het land rijp is om een van heil
als president te aanvaarden".
Een ander meent, dat een vrouw
het zeker niet beroerder zou kun
nen doen, dan het nu al gebeurt:
„De mannen hebben er zo'n rom
meltje van gemaakt, dat het nog
niet zo'n kwaad idee zou zijn,
het eens door een vrouw te la
ten proberen."
Het sympathiekst was nog wel
de volgende opmerking: „Ik heb
nog nooit een vrouw ontmoet, die
niet intelligenter was dan de
meeste mannen. Achter een man
met succes vind je altijd een in
telligente vrouw, die hem voort
drijft. Ik vind het een geweldig
idee!"
Koe en haas
Nu beseft mevrouw Smith wel,
dat zij niet zo heel veel kans
maakt, de kandidatuur van haar
partij (de Republikeinse) voor
het presidentschap in de wacht te
slepen. Helemaal uitgesloten is
deze mogelijkheid vanzelfsprekend
niet. Men weet nu eenmaal niet.
hoe een koe een haas vangt, ze
ker niet als het verkiezingen in
de Verenigde Staten betreft. Mis.
Smith, die door haar vrienden
„Maggie Smith" wordt genoemd
zal in haar hart al erg blij zijn,
als zij met haar campagne twee
dingen bereikt: de politieke gelijk
schakeling van de vrouw en het
banen van de weg naar het Wit
te Huis voor vrouwen, die in de
toekomst haar voorbeeld willen
volgen.
Wat haar leeftijd betreft zegt
zij: als de kranten het niet
voortdurend zouden schrijven,
zou ik niet eens weten, dat ik 66
ben. Zij vindt dat het toch wel
Volgen» prof. Kockebakker, hoog
leraar in de psychologie in Amster
dam, is het met de hygiëne in Ne
derland nog wat raar gesteld, on
dank» het feit dat wg de meeste stof-
zuigers hebben. 21,5 van de be-
volking neemt zelden of nooit een
bad36 staat elke week onder de
douche; 38% moet zich met teil of
tobbe behelpenen haalt vaak
niet eens het éénmaal per week
De strenge en hoekige lijnen
van onze meubels hebben afge
daan. Dra mogen tie tenminste
concluderen na de in Keulen ge
houden toor jaarsmeubelbeurs.
Ronde en ovale tafets verjoegen
de rechthoekige exemplaren. Het
wooncomfort van de toekomst
wordt zelfs gevormd door
stoelen en tafels zonder poten.
%====Z=====
Ze bestaan uit buitenissig ge
vormde kussens, die je kunt
stapelen (als tafel), tegen een
stijltje laten leunen met een halve
maan in de rug (als stoel) of al
zwevend aan een katrol kunnen
we lui leven. Het ontwerp was
van de Deense architect Verner
Panton. Een grapje? Werkelijk
heid? De tijd zal het leren.
