HEIMAT
KIKVORSMANNEN,
'Ruimte
voor ons.
Toch THUIS
cllancl iótóo cfemütlick ja
het BEST!
ZATERDAG 13 JULI 1963
naar Heimat
Wat trekt
buitenlandse jeugd
naar dit buienland
Marianne van Raay en Leo
Kleyn hebben deze week het
„herfstweer" getrotseerd en
zijn naar onze Noordzeekust
getrokken om enkele van de,
zeer vele, buitenlandse jonge
ren te vragen waaraan Neder
land de eer te danken had dat
zij hier hun vakantie kwamen
doorbrengen.
Dat de geïnterviewden voor
het merendeel Duitsers zijn,
zal niemand verbazen. Immers,
wie kom je anders tegen in
Scheveningen? Robert Collette
is ook deze keer verantwoorde
lijk voor de foto's. Het „Ge
vraagd) Gesprek" is van de
hand van Cees van Dop.
EEN CIPIER OP OCKENBURGH, MAAR TOCH
Wie in 1963 leeft
en modern denken
wil, denkt Euro
pees. Veel liever
dan Nederlanders
eigenlijk, noemen
we ons Europeanen.
De gedachte dat de
wereld bij de Neder
landse grens op
houdt, is hopeloos
verouderd: de we
reld begint daar pas en wat bin- nog maar te zwijgen; alleen van geworden en hij is de enige In een tijdschriftenkiosk aan de
ncn die grens ligt, kan eigenlijk wie bij een poppenkastvoor- geweest. Eigenlijk verbaasde Gevers Deynootweg. hoek Ge-
wel verwaarloosd worden, stelling denkt dat hij in de S^r0ldje,U;^riendellfke^Nedwlan5- VCTS Deynootplein\ Schevenin-
Goed, we leven er nu eenmaal schouwburg zit, mag in Giet- ders te horen roepen, want wij gen'efn boekje gesignaleerd,
en daar kunnen we ook niets hoorn blijven. hadden van heel wat landgeno- ag waarvan enkele ge-
aan doen maar wii zoeken ten met hun oren no* kanon- hakenkruiste militairen als bruten
aan aoen, maar wij zoenen nengebulder en het gierend geluid waren afgebeeld. Het boekje zelf
het ook liever ergens anders Aantrekkelijk van V2's wel andere dingen ge- was tamelijk klein en tamelijk
's zomers b.v. in Italië of hoord. dan uitsluitend vriendelij- onopvallend geëtaleerd maar de
op zijn minst in Zuid-Frank- Ma« hoe denkt de buitenlan- ke. over de Wirtschaftswunderkin- hakenkruisen waren g<*d te zien
rijk. Dat zijn de landen waar d6r nu over dat d«>r onszelf zo f^kie eeen N'ideHan^5^ wfe" €IY ovfr die bruu,theid behoede
je met vakantie naar toe gaat; versmade Holland? Wat drijft jggf JJSkTISftïtó'ïl gè* g* ^"tolkomen miSlS
leuzen uit de jaren dertig als b v- ieder jaar al die Duitsers deeltelijk gewonnen:' voor de von<j onze Duitser zoiets te doen
„Zoek toch in den vreemde oyer onze grens? Waarom gaan diepstgewonden is er voor de rest op een plaats waar .s zomers
niet wat het eigen land u de Domtoren bekijken, tor- meer b^j I^ied^g^al vondS misschjen meer Duitsers dan Ne-
biedt" hebben daaraan niets er i*1 p'sa een veel leu" degenen die wij gesproken hebben,
kunnen veranderen. Ten slotte ker bouwwerk staat en waarom de sfeer aan onze kusten besüst
raak je in dat eigen land een beklimmen ze zo hardnekkig die 11161 ..deutschfeindlich'
keer uitgezocht: Nederland oud-Hollandse top der blanke
mag dan een Veluwe en een duinen en gaan ze zwemmen in
Valkenburg hebben, de Mid- de grauwe Noordzee, terwijl aan
dellandse Zee zoekt men er te- zuideiijke sinnden bet
vergeefs en de duiven op de
Dam zijn eenvoudig niet te H
vergelijken met die op het St. £fr0pése lachte, de "Heimat
Pietersplein. Om van Venetie verlaten om uitgerekend naar de
Veluwse heimat te gaan? Heeft
Nederland dan iets dat andere
landen niet hebben? Is Nederland
op ee:
hohw?1 derlanders rondliepen. ..Alles ist
u" "ja schon langst vergessen", voeg
de hij eraan toe. ,.Ja. vergeet het
maar", dachten wij. Maar dat het
niet aardig van die aan Duitse
Hakenkruis toeristen verdienende kiosken
man was, vonden wij ook. Dat
Wel hoorden we nog een. laten wel.
we zeggen, pikante bijzonderheid. LEO KLEYN
Het is nog steeds koud
met een dreiging van re
gen als we de camping op
rijden. Het eind van de tent-
stok heeft de laatste kilo
meters tegen mjjn been ge
schaafd, maar ik was te
moe om er iets aan te doen.
Nu leg ik er mijn koude
hand op. Het is een onge
woon gevoel na zoveel kilo
meters onder je banden weg
getrapt te hebben op een
plek stil te staan. Alles staat
stil. Je voeten. Je benen.
Het landschap is geen trage
film meer. ,,Ik ga ons wel
aanmelden", zegt Yvonne.
Zij kan er beter tegen dan ik.
Langzaam laat ik -mijn fiets kan
telen. Dan zak ik zelf door mijn
knieën tot ik grond voel. en rol
mijn hele lichaam tot mijn
schouders op de grond. Koud
heb ik het toch al. Maar hier
liggen met vaste grond onder
elke kapotte vezel van je li
chaam is een gevoel waarbij je
hele denken gespannen en
geconcentreerd om het vol te
houden leegloopt als een bad,
waar je de stop uittrekt.
Guck mal Heinrich, da hab' ich
etwas gefunden. zegt een stem
uit de wolken. Twee bruine be
nen in grijze sokken. Een khaki-
short, blauwe trui. een bruin
lang gezicht blond kort haar.
Daarnaast nog zo iets maar
dan donker. ..Bin müde" zeg
ik tegen het gras naast me.
Maar ze laten zich zo maar niet
wegjagen. Ik moet vertellen
waar ik vandaan kom, als ze
het aantal kilometers horen
zijn de komplimentjes niet van
de lucht ik moet hun aanko
pen bewonderen: een bleke kip
en een fles Chianti is er iets
absurders denkbaar op een drui-
liger dag als deze in een Hol
landse camping ik krijg een
reep chocola en een sigaret en
als Yvonne terugkomt is de
chianti ver heen en hebben we
een driestemmige en tweetalige
litanie opgebouwd over regen in
het algemeen en de Nederland
se in het bijzonder.
Ze willen per se He tent opzetten.
Ze slaan een blik ananas aan
puin bij het plaatsen van de
tentharingen de hamer is al
dagen weg eten het dan met
ons op. plaatsen met veel goe
de raad de luchtbedden in het
tentje, en verlaten ons dan met
veel goede wensen en raadge
vingen en de belofte van een
nachtwandeling.
(Ge)vraagd(d) gesprek met
ens, N^EPOlT
HUNCH r«-8JU0£M
aantrekkelijk?
Ockenburgh
Ja, Nederland is aantrekke
lijk, zelfs als afstand en prij
zen geen .ol spelen. Dat is geen
verzinsel van ons, maar de me
ning van de 22-jarige Ernst Se-
datis, modetekenaar uit Düssel-
dorf In een druilerige regen
worstjes bradend in zijn tent
op het kampeerterrein Ocken
burgh in Loosduinen opgeslagen
deed hij onbegrijpelijk en
thousiast over het ..gemütliche
Holland" met zijn ..freundliche
Leute". Onbegrijpelijk, want wij
hadden zojuist bij de ingang van
de camping oog in oog gestaan
met een stukje Holland dat zich
weinig ..gemütlich". veeleer ty
pisch Hollands betoond had. door
onmiddellijk te informeren of
wij toestemming van de gemeen
te 's-Gravenhage (vooral niet
Den Haag) gekregen hadden om
een paar Taaggesprekjes te
voeren. We roepen de lezer op
tot dankbaarheid, omdat we er
toch in geslaagd zijn zonder pa
piertjes het terrein te betreden.
Overigens, het mocht alleen als
we er geen bezwaar tegen had
den, dat er iemand van de staf
meeging. Ach nee. bezwaar niet,
maar wel hadden we het gevoel
delinquenten te zijn die een
luchtje mochten scheppen. Hoe
wel. dat lag niet aan de per
soon van onze ..cipier", want hij
was „freundlich" genoeg en het
was ook hoofdzakelijk die ,,Ge-
mütlichkeit" die ons wat
vreemd in de oren klonk. Maar
een Duitser ziet dat anders mis
schien: wie zoveel „Gründlich-
keit" gewend is, valt gemakke
lijker ten prooi aan gemoedelij
ke gedachten.
DEN HAAG Hun gezichten zijn bruinge
brand door de in het water weerkaatsende zon.
,,Als we even tjjd hebben, gaan we naar ons
oefenterrein in de buurt van de jachthaven van
Vinkeveen" zegt de negentien-jarige Hans
Smit, secretaris van de uit vier man bestaande
„Onderwater-constructie-groep."
Elk weekend, zomer of winter, gaan ze in hun aan
watervrees-lijdende „lelijke eendje" naar het water
rijke gebied ten zuiden van Amsterdam. In de baga
ge-ruimte liggen dan de koffers met duikerspakken en
de flessen samengeperste lucht.
beoefenaars van een keiharde spori
Een enqnrir in de hoogste klassen
van r.k. middelbare scholen heeft
nitgrwesen, dat Karl May- en Bigg-
lesboeken tot de meest geliefde
lectuur behoren. Moderne literatuur
wordt praktisch nift geleaen. Waar
heeft de heer Algni «ch in de Eerste
Kamer eigedyk »o druk over ge-
B« kei a
•id van de heer Van
directeur vart de
Arbeiderspers heeft de heer J. van
den Kieft, errvoorsitter van de Ver
eniging de Nederlandse Dagbladpers,
een toespraak gehouden, waarin hjj
onder meer het onderwerp „reclame
in de televisie" aanroerde. Niet erg
fijngevoelig van de heer Van den
Kieft. lijkt on». Had hij de televisie
drte keer maar niet beter in de
donkere kamer van Willem Frederik
lirruian» kunnen laten?
In Rhodesië werd een verkeers
slachtoffer de toegaqg geweigerd tot
een Europees ziekenhui», omdat hü
een neger was, maar in het rieken-
hais bemerkte men, dat het een
blanke was. Ten slotte bemerkte men,
dat hjj dood was
Er worden bekeuringen gegeven
aan hen die afval tomaar op straat
werpen. En wie worden hiervan de
dupe? Onze honden. Een onhoud
bare toestand.
De 24-jarige Heinz Herrmanns
en de drie jaar jongere Helmut
Murach, beiden metaalbewerker
en afkomstig uit Aken. die met
tent en toebehoren voor een
..long-weekend" in hun volkswa
gen gestapt waren, hadden ook
al niet te klagen over Nederland
als vakantieland. Hen had het
vooral prettig verrast dat Neder
land zo ..sauber" was onze
reputatie in dat opzicht blijkt
dus nog steeds op goede gron
den te berusten, alle Jclaagzan-
^et
n de
Wassenaar se Slag dan ook heel
wat beter dan in het Belgische
Oostende, waar ze vorig jaar ge
weest waren. Maar dat ligt na
tuurlijk aan de slag. die daar
nu eenmaal meer Frans dan
Wassenaars is.
Nederlanders
De buitenlanders komen dus
graag naar Nederland en dat ligt
zoals b'.eek voor een niet
onbelangrijk deel aan de Neder
landers zelf. Dit is natuurlijk wel
iets om het chauvinistische hart
even wat sneller te doen kloppen.
Hoewel, die nationale trots wordt
wel wat getemperd als men be
denkt dat Hollanders vaak minder
door altruïstische dan door eco
nomische motieven gedreven wor
den: ten slotte brengen toeristen
aardig wat geld in het nationale
laatje en. voor wie dat laatje nu
niet direkt voor zich ziet, ook in
het particuliere portemonneetje
van de souvenirwinkelier. de
pand va art bootsman en de ijsmet-
slagroomboer. Maar toch. de
docanier. die Heinz en Helmut zo
..freundlich weitergeholfen" heeft,
is er. privé gezien, niet wijzer
Wak - hakken
Met foto's toont de Amster
dammer James Voute aan dat ze
in de afgelopen poolachtige win
ter ervaringen hebben opgedaan
in het hakken van een wak en
wat voor hen belangrijker is
het duiken onder een dikke ijs
vloer. ..Gevaarlijk, maar een
machtige sensatie".
De foto's, met de van kou ver
krampte gezichten achter het
brede kijkglas van de duikbril,
laten zien dat het „kikvorsen" in
de winter, wil je gezond het nieu
we geluid van de nieuwe lente ho
ren. alleen mogelijk is voor ge
trainde. geharde maar vooral en
thousiaste sportmensen.
Te slap
In 1960 kwam James Voute uit
militaire dienst. Tijdens het ver
vullen van zijn plichten bij de
marine had hij een intensieve
duikersopleiding gekregen en dit
was de basis voor een nieuwe ob
sederende hobby.
Hij werd lid van de Amster
damse sportduikclub „O.J.C." en
kwam hier in kontakt met Jaap
Stenger en Jord Hoeting, die later
deel uit zouden maken van de
Constructie-groep. Wat hun tegen
stond bij de sportclub was het re
gelmatig duiken in het betegelde,
weinig avontuurlijke zwembad;
ze vonden het te slap en gingen
op hun eigen houtje in het buiten
water duiken.
Eerst nog heel primitief me:
maakte luchtpomp, maar later,
na zuinig leven en veel sparen,
met beter materiaal, waaraan
minder gevaar was verbonden.
Ze kochten een nat-
cn een droog pak
(het eerste wordt
broekje aangetrok
ken, in de andere
kan je je kleding
aanhouden). Pers
luchtapparaten. diep
temeters, kompassen
en horloges werden
aangeschaft. Momen
teel heeft de groep
zelfs een foto- en
een filmapparatuur
voor het maken van
opnamen onderwa-
voor het lichten van
zware voorwerpen.
Ontdekkingen
D^ activiteit van de
„onderwater-con
structie-groep" be
staat, zoals uit de
aangeschafte instru
menten reeds duide
lijk blijkt, niet al
leen uit het weke
lijks trainen.
Belangrijk werk heeft de groep
verricht in samenwerking met de
N.J.B.G. (Nederlandse Jeugdbond
ter Bestudering van de Geschie
denis). Deze bond heeft met be
hulp van de vier kikvorsmannen
interessante onderzoekingen ge
daan bij de voor Katwijk liggende
oude Romeinse vesting Britten-
Een ander onderwater project
werd vorig jaar door de N.J.B.G.
onder handen genomen in Zuid-
Limburg. waar bij een zeer lage
waterstand van de Maas, bij
Elslo een ruïne van een oud kas
teel werd ontdekt.
Een belangrijk deel van de on
derzoekingen werd door de dui-
kersgroep verricht.
Naast deze intensieve samen
werking met de N.J.B.G. op ar
cheologisch gebied opereert de
duikgroep ook op ander terrein.
Verschillende buitenboordmo
toren. die in diepwater waren ge
vallen werden opgedoken. Andere
opdrachten bestonden uit het zoe
ken naar horloges, ringen, aan
stekers. brillen of kostbare dingen
die zich in een omgeslagen boot
bevonden.
Politie
Een waarschijnlijk gestolen
bromfiets, die ze enige tijd ge
leden opdoken en naar het poli
tiebureau brachten, werd, tot
de cursus. Mensen die geïnteres
seerd zijn of die kosten van uit
rusting en opleiding willen weten
kunnen contact opnemen met de
secretaris van de groep. Hans
Smit. Sinaasappelstraat 34, Den
Haag.
CEES VAN DOP
lachen enorm. Ik voel me koud
en geradbraakt en het brood
smaakt naar plastic. Yvonne
heeft een boek gepakt. Ik wil
naar huis, denk ik. Ik wil naar
Een der meisjes uit het kringetje
is opgestaan. „Zeg" roept ze,
„doen jullie mee? We eten met
z'n allen pannekoeken."
Natuurlijk doen we mee. Tanden
knarsend. met vette vingers en
een vette mond eten we panne
koeken met rozijnen, pannekoe-
keij met spek, pannekoeken met
kaas. Het is verrukkelijk de
buik vol te eten met warm eten,
en iedereen blijft verzadigd lig
gen als het op is. Het vlamme
tje onder de primus flikkert,
de kleine Zweedse haalt haar
gitaar.
Ik steun op mijn armen. Achter
de bomen wordt de lucht snel
donkerder. De Engelse naast
mij vertelt over haar school:
„Can hardly imagine five weeks
ago I was at school, sitting at
my desk, doing my homework,
answering yes ma'm, no ma'm.
yes sir. no sir. I don't like
school, do you?
Zachtjes gonzende stemmen. Er
zijn ook een paar Belgische
meisjes, die hier met hun ou
ders zijn. De Zweedse zegt
niets, slaat af en toe een ak
koord aan. Yvonne fluit soms
mee. Ik kan heel makkelijk
mijn woorden vinden, zelfs in
deze andere taal.
Er blijkt een echte avondwande
ling te zijn, en daarna een
kampvuur.
Het stinkt soms, het kampvuur,
af en toe spet er iets uit elkaar.
Maar de vlammen laaien hoog
op en je mag alles erin gooien
wat je maar wilt. De jongen
naast me is een enorme blonde
reus. Hij steekt een heel ver
haal af in het Duits waar ik
niets van versta, tot hij over
stapt op Engels. I'm a wood
cutter, zegt hij, en maakt een
breed gebaar van hakken. „I'm
a woodcutter from Canada". En
als ik het nie+ wil geloven,
sleept hij zijn Duits vriendje er
bij, die het hele verhaal beves
tigt. Bij he* uitgebreid goede
nacht wensen roept hij het me
me nog na: Holland is a fine
country. But I'm a real wood
cutter. Tok, tok, en hij zwaait
een denkbeeldige bijl.
De tent is stil en donker. Met een
slaperig gebaar wil ik m'n py-
ama uit m'n tas pakken. Klam
en vochtig valt hij eruit. Te
dicht bij m'n verregende lange
broek gezeten. Voor ik iets kan
zeggen is Yvonne de tent al uit.
Met een Engels pyamajasje en
een Zweedse pyamabroek aan
val ik in slaap. Ergens in een
boom fluit een Hollandse vogel
een heel laat liedje.
MARIANNE VAN RAAY.
grote verbazing van de kikvors
mannen. niet geaccepteerd, zo
dat ze ermee naar een opkoper
gingen. „Jammer", zegt Hans
Smit, „dat de politie zo reageer
de. want juist dit werk, zouden
we graag willen doen. B.v. het
helpen van de recherche, het con
troleren van sluisdeuren, het kla
ren van scheepsschroev^k enz.
Dus het meer officiële werk."
I nteresse
De ..Onderwater-constructie-
groep", (waarvan dit jaar twee
leden naar Spanje reizen om on
derwaterfilms te maken, terwijl
de andere twee naar Zuid-Enge-
land gaan, waar ze een specia
listen curcus van de „British
Navy" willen volgen) deze vier
man geven zelf ook een uitge
breide opleiding in de Vinken-
veense plassen, waar mensen, die
een A-brevet voor het onderwater-
duiken bezitten, d.m.v. een zwaar
trainings-schema opgeleid wor
den tot een all-round kikvorsman.
Verschillende leden van de
N.J.B.G. volgen op het ogenblik
Karloen
