Voorvelenis't moeras
achter de rug
kiijK
Bate Ouwe
In gesprek met:
'Ruimte
voor ons....
ZATERDAG 29 JUNI 19|
Enige weken geleden hebben de drie Centrale Landbouw-
I organisaties een tweedaagse excursie naar het komgron*
den-gebied tussen de grote rivieren georganiseerd, dit in
verband met het jubileum van de Ned. Heidemaatschappij.
Aan deze „sight-seeing" door de Betuwe namen 40 school*
krant-redakteuren deel. De bedoeling van de excursie was
de uit de Randstad Holland en Utrecht afkomstige middel
bare scholieren 'n inzicht te geven in de structuurwijziging,
die zich gedurende de laaste jaren heeft voorgedaan in
het rivierengebied, waar men door ruilverkaveling een
streek heeft ontsloten, grond verbeterd en voor de be
woners een betere leef- en werkmogelijkheid geschapen.
De logische consequentie voor de vertegenwoordigers
van de schoolkranten was, dat zij een artikel schreven
over de activiteiten in het komgrondengebied.
Twee van onze Ruimte-redacteuren, Hans Kreuzen en
Cees van Dop, en onze fotograaf Robert Collette zijn
ook meegegaan met deze tweedaagse excursie. Op deze
pagina vinden jullie hun geschreven en „verbeelde" be
levenissen en indrukken.
De toverstaf van de welvaart streek over een arm land
I PS. Verschillende foto's op deze pagina zijn t an de Cultuur
Technische Dienst.
Je leunt het je misschien niet voorstellen, maar DIT IS EEN WONING
Het nieuwe jongeren-weekblad
Top of Flop
In 1961 verscheen het eerste
nummer van het aggressieve jeugd
tijdschrift „Twen" (Taboe). Dit
was het dan teel: fel bijtend,
lekker gek en (would be) open
hartig. Slechts viermaal heeft dit
om de twee maanden verschijnen
de blad zijn nu eens lijzig dan
weer flitsende stem laten lioren.
Toen was de redactie buiten
adem en het blad blies zonder
veel moeite zijn laatste adem naar
buiten.
Intussen was er een minder
aggressief en een bredere lezers
kring bestrijkend maandblad ver
schenen onder de naam „Oscar*'.
In plaats van jonge literatoren
(zoals bij Twen) werkten aan
„Oscar" een aantal free-lance
journalisten mee, wier namen we
in de meeste Nederlandse week
bladen reeds waren tegenge
komen. „Oscar" verscheen twee
keer zoveel als „Twen". Maar na
ongeveer acht nummers was het
ook met „Oscar" gebeurd. On
danks de inhoudelijke
gress leve
Tiptop
Het nieuwe blad „Tiptop" is
een weekblad. 1Tanneer we de
hierboven begonnen lijn door
trekken dan kunnen tce voorspel
len dat het blad ongeveer twee
endertig toeken zal verschijnen.
We hebben eerst even de kat
uit de boom gekeken. We kunnen
jullie zeggen dat het blad een
goede kans maakt genoemde twee.
endertig of meer keer te verschij
nen. (Het blad is op het ogenblik
aan de 15de week toe.) De lijn
die loopt via „Taboe" en „Oscar"
naar Tiptopgaat ook op voor
de inhoud. Het peil van de arti
kelen is nog meer dan „Oscar"
afgestemd op een massale lezers
kring. Dit is natuurlijk het goede
recht van de redactie van een
blad, business is business; een
jongerentijdschrift wordt nu een
maal niet gesubsidieerd zoals een
literair blad. Maar de redactie
gaat o.i. te ver bij het opnemen
van de gewild lugubere reportage
„Graven geschonden voor zwarte
mis!" en het artikel „Het ware
gezicht van de oorlog" (in num
mer 14); hel is een ongezonde
concessie aan de sensatiezucht tan
het publiek.
Onschuldigermaar ook onbe
nulliger, zijn de wekelijkse repor
tages over sterren als Kirk Dou
glas, Marlon Brando of Liz
Taylor. Want wat zeg je hiervan
over Liz? („Ze is een symfonie
in technicolorHaar ogen zijn
het belangrijkstZe zijn onver
getelijk; edelstenen van diep,
diep gentiaanblauw, gevat tussen
de lange donkere wimpers, enz.)
Toch
Hoewel uit het bovenstaande
een „flop" gedistilleerd zou kun
nen worden, zijn er ook teel posi
tieve dingen te noemen. We den-
ken hierbij aan de interessante
reisreportages van Wilko Berg
man, de overvloed aan vaak goede
cartoons, interviews met de klein
kunstenaar Miel Cools, de jazz
musicus Thelonious Monk, de
wielrenner Rik van Steenbergen
of zangeres A mal ia Rodriguez.
Bovendien verdient de lay-out een
enkel woord van waardering.
Dit alles bijeengevoegd maakt
het o.i. verantwoord het weekblad,
dat 62 cent kost, eens in de maand
aim te schaffen. Het vervolgver
haal en de fotostrip met de bal
lonnetjes laten dit toe.)
In een vage herinnering zien we nog onze aardrijkskundeleraar
over zijn lessenaar geleund staan. In zijn rechterhand hield hij
een aanwijsstok, waarmee hij met horizontale papierprikkers-
bewegingen met de grondsoortenkaart van Nederland duelleer
de. (Buiten in het stromende zonlicht waren een paar jongens op
een kaalgetrapt graslandje aan het voetballen.) Zijn les handelde
over de omgeving van de Betuwe. Het eerste kwartiertje mompelde
hij het een en ander over de industrie aldaar, daarna (de jongens
hadden net een goaltje gemaakt) werd de agrarische sector onder
de loep genomen. Zo snel mogelijk raffelden we elke gedicteerde
regel in ons dictaat-cahier, zodat we weer gedurende enige ogen
blikken naar buiten konden kijken: het uitslaan van een stofdoek;
een vuilnisbak die buiten werd gezet; soms een meisje dat voorbij
fietste.
De Betuwe ligt zo ver weg.
Gissen
Jammer genoeg konden we
Betuwe. Dit gebied scheen (vol
gens de geschiedenisboekjes)
„bijzonder vruchtbaar" en
het dictaat, dat, onze leraar op daarom aarzelden de Batavie-
die hete zomermiddag had op-
toentertijd, niet lang en
gegeven, nergens meer vindén, trokken daar "hun boomtammen
toen we de uitnodiging van de jn het diepgroene oevergras.
drie landbouworganisaties ont
vingen, deel te nemen aan de
door hen georganiseerde twee
daagse
Zelfs de naam „Betuwe" be
tekent etymologisch „goede
grond". Nu zijn er inderdaad
„Wat zijn 'komgronden?" el*ele Plaatsen, de z.g.n.
flitste het steeds van onze ene s r,°® m r u g g e n, die
I hersencel naar de andere. We vruchtbaar zijn, maar daaren-
J wisten vrijwel zeker dat het tegen zijn er grote gebieden,
die uit een slechte grondsoort
bestaan. Dit betreft vooral het
westen van de Tielerwaard en
woord weinig of niets te maken
had met de komkommerteelt.
Het woord komgronden kon
echter, naar onze mening, best de Bommelerwaard Tien jaar
samengesteld zijn om uitdruk
king te geven aan een negatie
ve waardering van de boderr
b.v. kommervol of kommerge-
vend.
In de autobus, waarmee we
naar het Betuwe-gebied werden
gebracht, hebben we nog even
verder gegist naar de beteke-
van het intrigerende woord
en noga bic- - tuwe). De overstromingen richt-
de hodem gankelijk, omdat het land voort- ten echter ook veel kwaad aan,
UC UUUClll a l_ x J
met een roeibootje en een sleep-
zeis het slechte gras te maai
en.)
X»».»» cxcixuc «vuuxu indrukwekkend rijke-
komgronden", niet lang want Pracht v3]1 de bloesems der
het afwisselende uitzicht tijdens boomgaarden onttrok het moe
de bustocht, eiste onze aan- rassige landschap en de armoe-
dacht op. (Als geheide stedelin- de van de bevolking
gen zie je alleen maar groen buitenstaander,
achter een roestig hekje o£ bo- Aan het eind van elk jaardreig
ven je:
omgeving van de Betuwe zijn wonende boeren het moeras
nog schijnbaar onafzienbare vm de s<muld, want ze moesten
korrels zout in hun pap" door ters lange komen, water de harde dichtgeslagen grond
staan, waarin zich de fijnere weg te werken en betere grond
deeltjes slib bevonden. Deze fij- naar boven te halen. Er werd
nere korreltjes veroorzaakten gedraineerd. Wegen werden
een volkomen dichtgeslagen, aangelegd. Kortom de toverstaf
bijna onbruikbare grond- van de welvaart werd langzaam
structuur. Deze in een kom over dit armste gebied van
gelegen gebieden, met een Nederland (de gemiddelde op-
net slechte afwatering, harde, ver- brengst was lager dan in Dren-
slempte grond, slechte mod- te!) gestreken en een onbe-
derpaden enz. noemt met kom- gaanbaar en onbruikbaar stuk
gronden. En hiermee hebben van ons koninkrijk werd leef
de Betu- baar en vruchtbaar gemaakt.
De boeren, die vroeger dicht
het eind van een de voorde oude... - --
ontvelde stam. Maar in de de-dijk-<hangende boerderijtjes we het probleem var
jÊS jtt we aangesneden, en
het probleem van
zorgen dat het pachtgeld (voor
wouden en prairiën.)
Alles was ons boterbloemgeel
en grasgroen voor de ogen. Dit
xye,w... x^x. de eikenhouten tafel van de he-
vruchtbare rivienklei reboer kwam te liggen.
Verslemt
land
moet wel overvloeiend zijn van
graan en zuivel, dachten we bij
ons zelf.
De excursie leerde en toonde
ons echter iets anders.
bij elkaar in scheefhangende
krotten aan de dijken woonden
en die vele kilometers van de
ene halve hectare grasland
Een jaar of tien geleden zijn £afr andere twee-en-een-
.rchiiiémzip Inctantipc hpcmn- halve hectare graan moesten
fietsen kregen, ver van de dijk,
/komgrond" opgelost.
De toverstaf
De grote rivieren hebben, zo
als gezegd, op enige plaatsen
(z.g.n. stroomruggen)
vruchtbare.
Het dreigend moeras bewerken grofkorrelige sliblaag
Van oudsher heeft men een achtergelaten. (Het fleurige
verkeerd begrip gehad van de etalage-materiaal
te zetten. De strijd tegen de f.?P moderne efficiëntgeou-
armoede werd op verschillen- «leerde hoerden) op een groot
- - - stuk land, een z.g.rt. kavel.
Dat dit een bijna onmense-
seiniK en uei-zviiviuiK. xvunvci- -ik Srote stap voor de in zijn
neurige kaveling had mechanisering ten v^iTmoe?
de Be- gevolge. Het komgrondenpro- ^g moet z.,n geweest, laat
de fronten ingezet. Er werd een
gemakkelijk te begin gemaakt met industrial!- ,..£aJ ait eaa
rnrrpii.ffp «lihlnacr sering en herscholing. Ruiiver- J ëro.i-e siap
Du nu is een kom, zo je
teren om het hoofd boven wa
ter te houden, maar zonder
vooruit te komen. Nu op zijn
nieuwe boerderij, ziet hij dat
zijn arbeid succes kan hebben;
zijn kinderen kunnen beter on
derwijs gaan volgen; hij kan
met een beetje sparen een
- •-^r-
:iet lot de rand toe vol....„
bromfiets kopen.... hij vi
eindelijk de gevolgen van
welvaart en het glunderende g<
ziaht van boer Verbruggei
wiens boerderij we bezochten
spreekt boekdelen: zijn hard
werken wordt eindelijk beloont
CEES VAN DO
Van Jan van Willem....
Tijdens de excursie hebben we
ook een paar gesprekjes aange
knoopt, van welke activiteit je
hieronder het resultaat ziet.
„Ja, enige weken geleden ver
zocht mevrouw (B.) Kortekaas-
(den Haan), die de public rela
tions van een der drie centrale
landbouworganisaties en mede
van de jubilerende Heidemaat
schappij verzorgt, mij een lijst
samen te stellen van de vijftig
meest representatieve school
kranten in de randstad Holland",
zegt A a d Rot, de 24-jarlge
secretaris van de Nederlandse
Schoolpers Unie (N.8.U.).
aardrijkskunde-leraar
Dr. de Leeuw U.L.O.
dam. die als eindredacteur
de schoolkiant „De Klepel'
ging met de tweedaagse
Het overstappen van het ge
centraliseerde, knusse dijkle-
ven -met vaste tradities en een
inneriijke beslotenheid naar het
eenzame wonen in de ruimte
van de polder verlangde veel
van het aanpassingsvermogen
van de bevolking. Voor ons in
dividualistische stedelingen met
de Prof, veel contacten voor een paar
Amster- minuten, en die zich moeten
handhaven zonder dat onze
naam of afkomst meetelt, zou
een dergelijke, ingrijpende
Het boek van de Russische ruim-
vaarder Gagarin: „De weg naar de
sterren", behoort tot de 33 publica
ties, die in het Zuidafrikaanse rege
ringsblad „onfatsoenlijk, obsceen en
verwerpelijk" worden genoemd. Wij
zijn bly, dat de Zuidafrikaanse rege
ring bet gezegd heeft; die weet in
ieder geval wat onfatsoenlijk en
oh.?^r£1"m8ebied ,usse" PlaaSr^Sdér
de grote rivieren.
„Het is de eerste keer dat we,
in de hoedanigheid van overkoe
pelend en coördinerend school
pers „Instituut" een tweedaagse
excursie hebben mogen helpen
voorbereiden. Gebrek aan geld en
tijd veroorzaken een geamputeer
de activiteit. Gedurende het vijf-
Jarige bestaan van de N.S.U. heb
ben we, dankzij het grote idea
lisme van een aantal belangeloos
medewerkende jongeren, toch nog
een redelijke kwantiteit en kwa
liteit van manifestaties kunnen
bewerkstelligen. We hebben ver
schillende keren contact-mogelijk
heden geschapen met het bedrijfs
leven of liever gezegd met het
buitenschoolse leven via een
persconferentie of excursie. Zo
zijn er bezoeken geweest aan de
Philips Phonogram Studio's, aan
kazernes en militaire vliegvel
den, aan de R.A.I. autotentoon
stelling, aan Goed Kamp, enz.
Vorig jaar hebben we ook een
boottocht aangeboden gekregen
van de Koninklijke Nederlandse
Scheepvaartvereniging.
Naast dit contact leggen, hel
pen we tevens mee met het sa
menstellen van de jaarlijkse
schoolkranten-bloemlezing „Een
10 voor de 10-ers". Ook geven
we internationaal erkende pers
kaarten uit en verstrekken infor
maties aan de bij ons aangeslo
ten schoolkrantenredacties."
Geen notie
„Ik had geen notie van de
soms erbarmelijke toestanden
hier. Neem nu die krotten, daar
aan de voet van de dijk; je be
grijpt niet dat daar mensen sla
pen, eten; dat daar mensen Lu
leven", dit zegt, met onverholen
verontwaardiging in zijn stem, de
19-jarige Hagenaar, Hans Smit,
die als redacteur het schoolblad
„Ontmoeting" van de kweek
school van het Haags genootschap,
vertegenwoordigt.
„Het is interessant te zien wat
men hier reeds bereikt heeft. Na
tuurlijk zijn de veranderingen
moeilijk op waarde te schatten,
omdat wij niet op de 'hoogte zijn
van de oude toestanden. Maar een
honderden hectaren groot gebied
met slechts gloednieuwe boerde
rijen (en fleurige, goed-onderhou-
den huistuintjes) spreekt boekde
len over het uitgebreide werk dat
reeds gedaan is. Wat mij als
stedeling opvalt is de ongelooflij
ke ijver van de plattelandsbevol
king. Ik hoorde b.v. van een boer
die 's zomers dagen van 16 a 17
werkuren maakt en het 's winters
wat rustiger(l) aandoet met 8 a
9 werkuren.
tuurlijk mijn opgedane kennis boorte bepaalde dijkbewoner,
doorgeven via mijn aardrijkskun- Deze plattelander is de zoon
de-lessen en dan zal ik ook wel van Jan van Willem van Ger-
een artikeltje schrijven in de rit en moet zich voegen in de
schoolkrant. Wat mij opgevallen stenen wanden van de eeuwen-
is, is het vreugdevolle enthousias- oude traditie
dü b;erel\die jarenlang. Maar de bóeren zien in dat
Sto, en o": J2 "O* op
eens merken dat ze niet meer l!et ogenblik m de Betuwe aan
op rotsen ploegen". de ganê 1S v0°r hun bestwil
verricht wordt.
Jarenlang heeft de arme Be-
tuwse boer dag en nacht met
zijn gehele gezin moeten ploe-
problemen „Alles wel aan boord" vernamen
wij van de Rus, die een week in de
ruimte zou blijven. Nou, wat had hij
dan anders gedacht? Het was na-
De in Parijs wonende Nederlan
der H. stond deze maand in Amster
dam terecht op verdenking van han
del in pornografische lectuur. De
officier van justitie achtte een forse
straf op haar plaats: hij vond de
koopwaar van H. „vieze boekjes,
waar kraak noch smaak aanzit". Wat
pornografie met het plegen van een
kraak tc. maken beeft, begrypen wy
al niet. maar boe hij de boekjes v
kon vinden, terwijl er niet eens
smaak aan zat, is ons helemaal i
raadsül.
De Duitse soldaten, die naar
del gaan, hebben een brochure
kn-gen, wn.rm cveiilj.s uilgel.i
wordt waarom ze in Nederland r
zo gezien zullen zijn. En waar
dan wel niet? Omdat de „dapper
Nederlandse soldaten", zoals I
beet, zich in de geschiedenis teg
tal van tegenstanders hebben moei
verdedigen: Spanjaarden, Fransi
Engelsen en zowaar ook Duitse
Wanneer precies tegen de laatster
wordt niet gezegd, maar als n:
zo leest zou inen kunnen
was dat misschien in de Midde i
•Nog een vraag: Hoe schrijf je Bi
del nou ook al weer, met of zondt
umlaut?
Het sprookje van de
Verwijzing....
IJ-kke Goedhart, 16 jaar. redak-
trice van Stentor, het orgaan van
het Caland-lyceum in Rotterdam
loofde vooral de organisatie van
deze excursie. Het effect op de
lezers van schoolkranten achtte
zij echter vrijwel nihil. „Alleen
een... (volgt een niet te drukken
uitlating) goed geschreven arti
kel zal enig effect kunnen heb
ben". Wij verwijzen haar derhal
ve naar deze pagina.
Zo goed als wij weten dat tus
sen Keulen en Parijs de weg naar
Rome is gelegen, zo weten wij
ook dat tussen Rijn en Waal de
Betuwe ligt. De Bataven wisten
dat ook en daar hebben we
volgens de overlevering de naam
aan overgehouden. (Betuwe
bate ouwe goeie ouwe (klei)).
Het sprookje ligt dan voor de
hand: de Betuwe is een bloeiende
landstreek waar de boer tevreden
uitziet over de wijde akkers en
de natuur slechts zo nu en dan
een handje helpt bijvoorbeeld
in de oogsttijd. Tot op de dag
voor de excursie hebben wij
nooit beter geweten. De dag er
na wisten wij wél beter: de Be
tuwe bloeit alleen in de lente (en
dan nog niet eens overal), zo best
is die bate ouwe niet en er moet
in letterlijke zin behoorlijk wor
den aangepoot om de kost te ver
dienen.
Met ons wisten dat toen ook de
ruim vijfendertig redakteuren van
schoolbladen uit het Westen van
ons land. Het eerste doel van de
ze excursie was daarmee bereikt.
Het doorgeven van de verworven
kennis via de schoolkranten houdt
op het ogenblik nog vele pennen
in beweging. Hoewel sommigen
hun artikel waarschijnlijk al
klaar, hebben en je dus via je
eigen schoolkrant al kunt weten
wat er aan de hand is in de Be
tuwe. Dat maakt verdere lezing
Diplomatiek
Blij..
„Misschien klinkt het vreemd,
maar ik ben blij, dat ik gezien
heb dat er nog niet overal in
Nederland een welvaart aanwe
zig is", zegt dhr. H. Fortuin, antwoord.
Sabina Sorber, 16 jaar, redak-
trice van Apoferaita (we weten
nog steeds niet wat dat betekent),
het schoolblad van het stedelijk
gymnasium te Utrecht, vond de
excursie bijzonder goed geslaagd.
Of de schoolkrantenlezers er iets
aan zullen hebben hangt af van
hun interesse, vond zij. En wij
vinden dit een zeer diplomatiek
Goed spreker
Met twee bussen vertrokken wij
vanuit Den Haag (een fijn sym
bolisch trekje) naar Nijmegen
waar wij de nacht zouden door
brengen. Met behulp van een le
zing en een nachtelijke guerilla,
waarbij de watervoorziening van
het hotel in ernstig gevaar werd
gebracht is dat vrij aardig gelukt.
De lezing was het belangrijkst.
Zij werd gehouden door de heer
Manders. behalve een hele hoop
andere dingen ook voorzitter van
de Stichting „Belangengemeen
schap Gelders Rivierengebied".
Een goed spreker, het meeste
van wat wij wisten over de Be
tuwe werd door hem weliswaar
naar het rijk der fabelen verwe
zen. maar hij vertelde een aantal
andere dingen die we de volgende
dag konden corrigeren en die juist
bleken te zijn. De ondermijning
van ons geloof in onderwijzers
vergeven wij hem daarvoor graag.
Het ontbijt dat door bovenver
melde gebeurtenissen in ernstig
gevaar werd gebracht hebben wij
wel bezocht, doch niet beleefd. De
feitelijke excursie begon die dag
met een bezoek aan Wychen. Een
plaatsje dat onder andere door
zijn ligging nabij Nijmegen een
vrij sterke industriële ontwikkeling
heeft meegemaakt. Behalve hier
door kenmerkt het zich ook door
een kasteel dat voorheen behoor
de aan Emilia van Nassau, zus
ter van Prins Maurits en haar
gade de Portugees Don Emauel.
Zij wonen er niet meer, thans is
het kasteel ten prooi gevallen
aan de bureaucratisering van on
ze samenleving en doet dienst als
gemeentehuis.
Statussymbool
De karavaan, behalve uit twee
bussen thans ook bestaande uit
enige kleinere auto's: zogenaamde
luxe wagens, verplaatste zich in
de loop van de morgen via het
plaatsje Batenburg, dat er uit
zag alsof Beets er iedere morgen
een ons geurige pijptabak gaat
kopen, naar Dreumel. Aldaar be
zochten wij het landbouwbedrijf
van de heer J. Verbruggen, éen
van die boertn, die dankzij ruil
verkaveling en landbouwtechni-
sche verbeteringen nu een goed
belegde boterham hebben in
plaats van helemaal geen een.
Zijn bedrijf dat voorheen in een
groot aantal kleire gedeelten (ka
vels) uiteen viel. ligt nu vlak
achter zijn boerderij en het ge
heel is een welvarend voorbeeld
van wat er bereikt is. De stallen
zijn gemoderniseerd, hetgeen voor
al de koeien verheugd moet heb
ben en hij heeft een zoon op de
H.B.S. In de stad misschien iets
heel gewoons; hier. waar enkele
jaren geleden nog alle mankracht
op de boerderij nodig was, een
statussymbool om U tegen
zeggen.
Far West
Na de middag kregen wij da i
eindelijk een van die bedrijven 1
zien die wij altijd in een adei
noemen met de Betuwe, een tu
dersbedrijf. Onze verwachting
uitgestrekte kersenboomgaarde
werd echter de bodem ingeslagei
hoewel die one illegale aardb I
ons wel een hoge dunk gaf vi
het bereikte vakmanschap. De i
gestrektheid van deze tuinderi
viel ook tegen, zo'n driekwail
hectare bleek bij intensief gebrui
een behoorlijk bestaan te garan
deren. Liefhebbers van een vrij
zaterdag in vijfenveertig-urig
werkweek kunnen echter bete
iets anders gaan doen.
Wat ons gevoel voor afmetin
gen betreft, dat kwam beter aai
zijn trekken op de boerderij vat
de heer Heemskerk. Een veehou
derijbedrijf dat officieel pas ii
september wordt geopend, maa
dat officieus nu al het modernst
van West-Europa wordt ge
noemd. De far-west indruk die wi
kregen wordt onder andere be
reikt door een automatisering vai
alles wal op een boerderij maa
enigermate geautomatiseerd kaï
worden. Dat is dan precies alle
wat tussen voederen en meikei
ligt, maar wat dat is weten wi
ook niet.
De ietwat denigererendë ge
voelswaarde die het woord „boer'
voor een aantal mensen nog heeft
is wat ons betreft met deze „melk
fabriek" wel de wereld uitgehol
pen.
Als schrille tegenstelling pas
seerden wij op de terugweg een
aantal krotwoningen, die weinig
onderdoen voor de bouwvallen die
men hier en daar in de grote ste
den nog vindt. Een bedstede, uit
gegraven in de dijkwand, mag de
mens dan nader tot de natuur
brengen, zij lijkt ons voor zowel
de dijk als slaper minder bevor-
delijlr -i;- J~
van<
de
