Heidelberg
Voorstel: Maak Faith and Order
MICHEL VAN DER PLAS
GEELEVENK
losser van Wereldraad van Kerken
schreef dagboek van het concilie
DEZE WEEK IN EEN WOELIGE WERELD
ZONDAGSBLAD
1
ZATERDAG 15 JÜ1VT 1963
Twee doden voor de vrijheid
Wat is mijn leven waard, schijnt de meer dan 70-
jarige boeddhistische monnik Quang Due zichzelf af
gevraagd te hebben. Zijn antwoord was: Een publi
citeitsstunt. Hij overgoot zichzelf met benzine en
stak zijn kleren in brand op een van de drukste
Cten van Saigon, de hoofdstad van Zuid-Vietnam.
idom de vlammenzee stonden nonnen en mon
niken met spandoeken waarop geschreven stond.
„Een boeddhistische priester verbrandt zichzelf, om
kracht bij te zetten aan vijf eisen."
voor zijn huis uit een taxi stapte. Het was
hartige moord gepleegd door een blanke die op die
manier te kennen wilde geven dat hij niet met een
neger in één restaurant wenste te eten.
Due en Evers hebben veel gemeen. Zij verlangden bei
de hartstochtelijk naar vrijheid, ook al dacht waar
schijnlijk monnik Due alleen maar aan een vrijheid
voor hemzelf en voor zijn godsdienst alleen. In het
devies van Due stond geschreven: godsdienstvrijheid
en sociale gerechtigheid voor de boeddhisten. In het
devies van Evers stond geschreven: levensvrijheid en
sociale gerechtigheid voor de negers.
En toch is er een hemelsbreed verschil'. Due. de
oude monnik, wilde sterven. Evers, de nog jonge
neger wilde leven. Beiden meenden in hun recht te
staan, beiden waren gewillig om hun leven op het
altaar van dat recht te offeren. Maar het verschil is
dat Due het offer van zijn leven vrijwillig bracht,
terwijl het leven van Evers lafhartig genomen werd.
Due was verantwoordelijk voor zijn eigen dood. Evers
wilde juist verantwoordelijk zijn voor zijn eigen le
ven. Hij wilde dat zijn leven zin zou hebben, voor
hemzelf, voor zijn kinderen en voor zijn broeders
naar huidskleur.
De monnik Due stierf. Maar maakte hij daardoor zijn
recht duidelijk? Bewees zijn dood dat zijn godsdienst
onderdrukt werd? Er bleek slechts uit dat hij dacht
Maar de negerleider bewees door zijn dood. dat zijn
strijd zin had. Waar blanken de toevlucht nemen tot
in de rug schieten van negers, geven zij zichzelf
een brevet van onvermogen. Deze blanke moorde
naar durfde zijn tegenstander niet in de ogen zien,
omdat het recht niet aan zijn zij was. Hij wilde
slechts de macht, de overheersing, de suprematie
en vertrad de rechten van zijn medemensen.
Due bracht het in wezen niet verder dan een publici
teitsstunt. Dat was de waarde van zijn leven. Evers
bewees voor de wereld door zijn offer, dat hij
zich had te verdedigen tegen een macht die geen
recht wil erkennen. Daar ligt het verschil in deze
beide offers.
UJTHERANENWILLEN OECUMENISCHE KLOK TERUGZETTEN
(Van onze kerkredactie)
Van 12 tot 26 juli wordt in Montreal de vierde wereldconferentie
Faith and Order (Geloof en Kerkorde) gehouden, een a
waaruit de Wereldraad van Kerken is ontstaan. Hoewel de eerste drie wereld aaii <U11.„W1V,C11.
conferenties (Lausanne 1927, Edinburgh 1937 en Lund 1952) onmiskenbaar hun mo°eten*'de "kerken
invloed hebben doen voelen in de oecumenische beweging, trekt tot nu toe
deze vierde wereldconferentie toch niet die belangstelling die de wereld toonde
voor de derde assemblee van de Wereldraad In New Delhi. Er zijn nog maar
weinig voorbeschouwingen in de internationale kerkelijke pers verschenen.
Nederland, dat altijd zo goed vertegenwoordigd is op dit soort bijeenkomsten,
schijnt een minimaal kleine delegatie te zenden. Het is nu zeker dat prof. dr.
Bronkhorst van de theologische faculteit in Brussel de Hervormde Kerk zal
vertegenwoordigen.
Deze geringe belangstelling is
toch wel opmerkelijk. Want
juist in deze tak van de Wereld
raad van Kerken vindt het
eigenlijk theologisch gesprek en o
het theologisch zoeken naar de F*a*rth*and Order". Die bleek
eenheid der kerken plaats. Het Lund in 1962 niet zo heel bijzon.
is ongetwijfeld waar dat daden der groot te zijn. Toen
veel meer tot de verbeelding
spreken dan woorden,
woorden kunnen toch ooic niet steeds
De grote vraag is hoe ..Faith
i and Order" zo kan spreken dat als
vanzelf de verschillende kerken
gaan antwoorden. Als zij spreekt
■UlÉ^ikiÉBri Gods Woord
Impasse
sterke organisatie.
toch kan zijn innerlijke kracht en
samenhang niet sterker zijn dan
die
werk is dat bijna volledig de dia
loog (het gesprek) tussen de ver
schillende confessies ontbreekt.
Zij citeren dr. W. A. Visser 't
Hooft, die in 1947 verklaarde:
..dat de oecumenische taak alleen
uitgevoerd kan worden als de be
langrijkste confessionele federa
ties of bonden hun opdracht vol
brengen om de kerken
gemeenschap samen te bren
gen en zo de weg te bereiden tot
een nog grotere en moeilijker
taak, de schepping van een wij
dere oecumenische christelijke ge
meenschap." Deze gedachte heb
ben vele oecumenische leiders ver
geten door kortzichtigheid
duidelijk gevoel van frus-
Lm^n^in°Ttnrh' tratie. Men had tot dat moment £p zekere hoogte onrechtvaardige
kunnen toch ook met steeds de ,„r e„ d; Kerk. h ®.erk van de
gemist worden. Bij de oude He- ordes van de verschillende
breeën was een woord tegelij- fessies naast elkaar gelegd e
kertijd een daad. God sprak en zocht naar wat men gemeen had.
kritiek op het werk van de confes
sionele wereldbonden, menei
ze beide lutherse schrijvers.
het was er De „woorden"
bijvoorbeeld Salomo waren te
gelijkertijd „de geschiedenissen"
van Salomo, omdat het He
breeuws voor beide slechts één
woord kent.
V/ij hebben een scheiding aan
gebracht tussen „woord" en
..daad", en moeten daarvan de
geestelijke gevolgen plukken.
Oecumenisch gezien is er wel
een poging ondernomen om beide
het zoeken
Maar steeds weer stuitte
de grote onderlinge verschillen.
In Lund werd uitgesproken dat
geheel ander uitgangspunt
k was. Het lukte niet
de verschillende ker
kelijke posities naar elkaar t<
groeien. Bijna als
noodzakelijk
Voorstel
Zij willen echter niet alleen
maar kritiek leveren. Zij komen
ook met voorstellen. Zij willen dat
Faitk and Order de dialoog moge
verlossing lijk zal maken van de confessio-
een andere werkmethode te gaan dat deze tak van de Wereldraad
volgen. We geloven allen in Chris- van Kerken een grotere .eigen
tus. werd gezegd. Laat
de*eenheid""te kelijke posities.
(vergelijkende)
Terwijl de „daad", vooral in de voortaan
vorm van interkerkelijke hulpver- van de
lening om de wereld stormde,
bleef het „woord" aarzelend en
vaak sprakeloos toezien.
de „comparative de confessies verdiept
ecclesiology" den als deze confessionele wereld-
n gebruik maken organisaties zelf ook de thema';
.christalogical method.1A~"
Futuristisch portret of droombeeld?
'tóch ganisatorische onafhankelijkheid
ize ker- zal krijgen en dus losser verbon-
laat ons den zal zijn met de Wereldraad,
verenigen, toen de beide bewegin- beginnen "bij Chrjstus en vandaar. In de tweede Pjj»ats stellenze
sen Faith and Order" (woord) en uit zien verder te komen. Werd de voor dat een dergeiijKe v. ereiawij
„Live and work" (daad) samen- oorspronkelijke methode omschre- de ontmoeting van de verschillen-
smolten. maar een echte eenheid ven .die 1 mm
stand gekomen,
zouden gaan bestuderen die door
Faith and Order aan de orde wor-
KrifiaL den gesteld. Dan zouden zij in de
ixiiiiciv gelegenheid zijn hun eigen confes-
Heeft men nu meer bereikt? sionele inzichten ten opzichte van
Dat zal in Montreal moeten blij- deze thema's onder woorden te
ken. Deze conferentie zal zich be- brengen. In dit verband zouden
zig houden met de studieversla- dan ontmoetingen tussen twee con-
gen van de verschillende com- fessionele organisaties mogelijk
missies die in de afgelopen jaren gemaakt moeten worden, om te
|zien of het gesprek later in wij
der verband verder gevoerd kan
worden. Op die manier kan Faith
and Order de sfeer tussen de ver
schillende confessionele organisa
ties verbeteren
We hebben medeleden met den geleden, nauwelijks drie
de archivaris die in het jaar gSnesieïwe""0*
2063 als er ooit nog een
uitgever (Kok in Kampen) een ohel
eeuwfeesttentoonstelling zal
moeten inrichten over het
concilie. Zelden is er in de
kerkgeschiedenis een derge
lijke bijeenkomst gehouden
die zo in het licht van de herkenden,
wereldbelangstelling heeft
gewerkt hebben. Het ontbreekt
echter nu reeds niet aan kritiek.
Vooral de lutheranen zijn een
beetje huiverig geworden voor de
nieuwe methoden. „Er is in oecu
menische kringen een neiging om
het verleden te vergeten." schrij
ver en dr. Kurt Schmidt-Clausen en
Paul E. Hoffman
aan de conferentie van Montreal.
Zij publiceerden hun beschouwing
in het lentenummer van „Luthe
ran World" een uitgave van de
Lutherse Wereldfederatie. De wer
kelijke zwakte van de werkme-
thode van Faith and Order is
- - - Bantzinger tekende een schrijven zij „dat slechts een on-
de eerste aantal voortreffelijke portretten €indig kleine groep van experts
protestant- die, dit boek illustreren, maar Mi- ;n «.taat ;s een wee te banen door
a - der Plas tekende als het het kreupelhout van de verschil- 3at de lutheranen te:
lende theologische flora om zo de °e_ tijd voor Lund-]
plaatsen te vinden van een herken-
///////////#«///////////////ƒ///-
ben de beide schrijvers verklaard
dat zij niet spraken namens de
Lutherse Wereldfederatie, maar
hun eigen inzichten op papier had
den gezet. Te
hebben wij teve
het helemaal niet de bedoeling
was dat zij „Faith and Order"
wilden losmaken van de Wereld
raad van Kerken.
Dr. Schmidt Clausen verklaarde
in Genève dat hij en zijn colle
ga van mening zijn dat „Faith
and Order" een veel belangrijker
positie moet innemen in het ge
heel van de Wereldraad. Letter
lijk zei hij: „Geen samenwerking
van kerken op practlsch gebied,
hoe Intensief ook, kan de plaats
innemen van een theologische con
sensus, die het doel is van de
oecumenische beweging en die dat
moet blijven." Maar dan blijft
nog de grote vraag of deze con
sensus is te bereiken in de weg
die in het artikel in „Lutheran
Word" wordt voorgesteld, een weg
waarvan velen reeds elf jaar
geleden meenden dat hij was
doodgelopen.
■llllilllllll1'
aan de Neckar
C. A. 1
de
eigenlijke taak va
^ma8JnS der moeten zijn.
Aandacht
Het ziet er naar uit dat deze
voorstellen de bijzondere aandacht
zullen hebben van velen in de oecu
menische wereld. We vermoeden
.vroon van exnerts dat de kritiek niet zal uitblijven.
gwr.°r.evs„ee„xe ss«asi.
portret van iedere dag.
willen r
Dit
de
Besselaar en drs. J. Spoel- ouderen. Als straks de rapporten uai
Rome en de Reformatie", officieel gepubliceerd worden met djj toe aan ket feit
j- ingewikkelde vaste lijn is geweest. Iedere
Had dit boekje voor de protes- hun stadhuistaal
Zij
dat
tant veel verhelderends,
katholieken klaagden onlangs tij- slag
dens een persconferentie dat
hun eigen kerk er nauwelijks
opnieuw bij
Michel van der Plas heeft
gestaan en waarover zoveel bij Elsevier een „Dagboek
is voorgeschreven.
het concilie" uitgegeven. Het is
een verzameling van artikelen die
hij schreef voor het Elseviers
bijeenkomsten van onze tijd.
Maar men zal dit boek er bij
moeten lezen om het hart van
het concilie te horen kloppen.
Herkenning
t opgeven betel
schriivén ..Christalogical" methode
vrijwel alles wat in de laatste elf
jaar geprobeerd en gestudeerd is
op losse schroeven zetten, een
niet ongevaarlijk experiment,
omdat de methode van voor Lund
zo weinig concrete mogelijkheden
bleek te bieden.
Maar ongetwijfeld zal de kri
tiek zich ook richten op het voor
stel om „Faith and Order" als
het ware los te maken
schouwingen vooraf. Toen het t
cilie eenmaal begonnen v
stonden de telexmachines
m- nis en werkelijk inzicht paarden
as. aan journalistieke leesbaarheid,
de Het dagboekgedeelte van deze
Een niet rooms-katholiek blad
heeft deze artikelen gepubliceerd,
een niet-rooms-katholieke uitge-
ver het boek uitgegeven. Zullen
leesbaarheid. de rooms-katholieken zich
grote persbureaus geen moment uitgave begint op 2 oktober
- loopt tot e
stil. Honderden journalisten r
drongen zich in Rome om achter ber
de laatste nieuwtjes te komen of
de laatste anecdotes
Zij misten d
reldraad van
ten biedt, mi
ontmoedigen.
noteren.
Snelheid
herkennen'
dit boek hetzelfde gezegd als
van Besselaar en Spoel-
omdat het ongetwijfeld ge
schreven is door een man die wil
dat de kerk de oude stellingen
heeft verlaten en een nieuwe
weg wil opmarcheren,
leger op mars ziet er sc
de protestantse kloostergemeen- g"^en "'Wichel*6 van
schap van T.iaé (waarvan het ge- een portret van
zij de droge neer- terentie JR
het begin beginnen
Montreal zal niet slechts de re
sultaten van de ondernomen stu
dies moeten bestuderen, menen
deze beide vooraanstaande luthe
ranen. maar ook een onderzoek
moeten instellen naar de tot nu
toe gevolgde werkmethode. En zij Wereldraad van Kerken. Dat
komen met verschillende voor- een terugkeer betekenen niet al-
stellen. Zij vragen zich zelfs af ieen maar voor Lund, maar naar
of de nieuwe methode die sinds voor Amsterdam-1948. toen de
zeif Lund 1952 werd toegepast niet de twee wereldbewegingen „Faith
Misschien wordt «*--
met zondag 9 decern- dat
vorig jaar.
Daaraan vooraf gaat een i
momentopname, die reeds ge- heóff'
schreven werd in juni 1961, een
Portret van kardinaal Alfrink,
heten zich niet van de osservatore Romano.
werkelijke moeilijke verschillen and Order" en „LÏfe "and Work"
theologisch inzicht eenvoudig (leven en werken) samen in de
Wereldraad van kerken uitmond-
Met onvoorstelbare
hebben eveneens de uitgevi
reageerd. Terwijl het
bestaat dat Rome het pro
testantisme te veel gaat zien in
snelheid het licht van deze gemeenschap,
ge- die zeker niet representatief is).
jaar duurde voor van de der
de assemblee van de Wereldraad
van Kerken het officiële boekje
met de rapporten en het gezellige
boekje van ds. G. P. Klijn met dat
journalistieke verslagen,
scheen, kwam reeds enkele
Voordeel
schreef
vernieuwende kerk. Is dit
turistisch portret of alleen 4 t
een droombeeld'1 De pauskeuze de sfeer
van de komende week zal het gespannen is.
genegeerd heeft.
Geen gezag Losgemaakt van de Wereldraad
De schrijvers menen dat de ^ou an(* Order althans
eerste moeilijkheid is dat eigen, theologisch een overkoepelend or-
«kh lijk de beweging van ..Faith and pan worden van de confess,one-
hee] Order" niet met gezag kan spre- p wereldorganisaties De vraag
loop- ken Wat is de waarde van de kan ongetwijfeld gesteld worden
Plaf duizenden gestencilde en gedrukte of dit niet een absoluut doodlo-
zich vellen papier voor de eredienst pende weg is. Ongetwijfeld zullen
f"- de prediking van de plaatse- aan d*t voorstel van de beide lu:
Dit dagboek heeft het voordeel
_tt men de ontwikkeling op de
voet kan volgen. Het concilie
draait als een film voorbij.
Dagboek vai
door Michel va
Elsevier,
Brussel.
lijke gemeente! Zij geven toe dat theranen vele woorden gewijd
de kerken minder worden, maar vooralsnog geeft
6„,,a.a.v.t maar is dat op het eerder de indruk van een po-
antwoord op die zichzelf wel voldoende? Waarom ging om de klok terug te zet-
heeft Faith and Order zo wei- ten, dan deze beweging uit een
nig invloed, vervolgen zij en hun kennelijke impasse te redden,
an het Concilie, antwoord is dat deze beweging Haast nog voor het jongste num-
der Plas. Uit- geen gezag heeft. Zij kan niet mer van „Lutheran World" zijn
Amsterdam- spreken namens de kerken, Maar lezers bereikte, zijn de reacties
zij heeft ook geen innerlijk gezag, al los gekomen. Onmiddellijk heb-
Heidelberg is wel aan vreem
delingen gewend. Reeds in de
dagen van de Reformatie kwa
men zij van heinde en ver naar
dit kleine stadje om er te stude-
die iedere twintig minuien
langs de steile berg omhoog-
zwoegt met een last toeristen.
Zo verdient hij zijn studie aan de
universiteit van Heidelberg, de
zelfde universiteit waar eens
Phllippus Melanchton en Ursinps,
de opstellers van de Heidelberg-
se catechismus, doceerden. Maar
hij was niet gekomen om zich
voor te bereiden op een pastorale
taak. Hij studeert wiskunde.
Toch zijn er nog immer 700 stu
denten. alleen al voor de theo
logische faculteit te Heidelberg
en daarmee is deze faculteit
waarschijnlijk de grootste van
Europa. Maar hij trekt tegen
woordig maar weinig buiten
landers. En als zij komen stu
deren. dan zeker niet om ver
der ingewijd te worden in de
leer van de Heidelbergse Cate
chismus.
De catechismus is vrijwel verge
ten in deze stad. Hij is opge
borgen in het plaatselijk mu
seum. maar leeft niet in de
harten. Toen vorig jaar een
bus met vakantiegangers uit
Heidelberg in Nederland kwam
en enkele gereformeerden, dol
verheugd nu eens Duitsers uit
Heidelberg te ontmoeten in de
bus stapten om gezellig over
de catechismus te gaan praten,
bleken deze mensen niet eens
te weten wat dat was. Toen
een Nederlandse kerk naar een
gemeente in Heidelberg schreef
om contact te leggen, „omdat
we toch verenigd zijn door de
band van de catechismus",
moest de Heidelbergse pastoor
verklaren dat ze graag contact
hadden, maar dat die band er
toch eigenlijk niet was.
Het stadje ligt in het dal aan de
Neckar. Het is ongeschonden
de oorlog doorgekomen en
schijnt zichzelf gebleven te
zijn. Huizen staan er nog uit de
reformatorische dagen e
kerk is er ook nog. geen won
der van architectonische
schoonheid, maar met een goe
de akoestiek. Zij steekt hoog
boven de huizen uit. Maar er
wordt niet uit be catechismus
gepreekt en de catechismus
wordt niet aan de kinderen on
derwezen in de bijgebouwen.
Alleen vorige week was de kerk
vol. Honderden buitenlanders
gingen met honderden gemeen
teleden op. om in de Heilig-
geistkirche naar een preek van
bisschop Julius Bender te luis
teren over vraag en antwoord
1 van de Heidelbergse cate
chismus. Na vier honderd jaar
beseften de Heidelbergers. i
waarom de naam van hun stad
beroemd is geworden in de we-j
reld. Niet omdat een vreemde-
ling er zijn hart had verloren,
zoals het bekende liedje zegt.
maar om die reformatorische
belijdenis, die in de laatste
twintig jaar een nieuwe actuali- I
teit heeft gekregen, ook al zal
ze in de wereld wel nimmer!
meer worden wat zij oorspron-|
kelijk is geweest: het leerboek
voor jonge gelovigen. (Zie ook
de foto's.)
Hoe lang kan Macmillan zich nog handhaven? - Profu-
mo stond op als koning Knoet, maar faalde evenzeer.
PREMIER Macmillan van Enge-
land bevond zich in de afge
lopen week in een bijzonder
moeilijke positie als gevolg van
de geruchtmakende Profumo-af-
falre. Voordat deze zaak aan
het ücht kwam, was er in bre
de kringen in Engeland reeds
een algemeen gevoel van onbe
hagen over het beleid van Mac
millan. En nu de kwestie aan
het rollen la gebracht, is de kri
tiek van alle kanten losgebar
sten en is het de grote
vraag, of Macmillan zich nog
lang als premier zal kunnen
handhaven, ongeacht of hij de
veldslagen zal winnen.
Opstand
Het oplappen van Macmillans
kabinet kan wellicht tijdelijk de
kritiek van de Conservatieve par
tij tot zwijgen brengen. Maar er
bestaat evenveel kans, dat het
ontslag van een of meer minis
ters kan leiden tot een opstand
in de partij tegen de manier,
waarop de premier de kwestie
Profumo heeft behandeld. Nie
mand twijfelt aan de veerkracht
van Macmillan, wie het steeds
gelukt is, zich uit netelige posi
ties te redden.
Maar de mening wint veld, dat
hij zijn tijd heeft gehad, ook al
zou de Profumo-affaire met een
grote politieke sisser aflopen.
De jongste tussentijdse verkie
zingen voor het Lagerhuis heb
ben voldoende aangetoond, dat
velen de Conservatieve partij on
trouw zijn geworden.
Strohalm
De Londense Times schreef
dezer dagen in een hoofdartikel,
dat een ding vaststaat: de toe
stand kan voor de conservatie
ven en hun leider niet meer wor
den gered. „Op het ogenblik
staan de Tories tegenover een
kwijnende economie, een onzeke
re toekomst en het eind van de
illusie, dat de grootheid van
het Britse rijk a(gemeten kan
worden aan de zgn. onafhanke
lijkheid van zijn zgn. afschrik
wekkende kernmacht. De beken
tenis van Profumo is wellicht
de laatste strohalm, waaraan
Macmillan zich zal vastklampen.
Maar het blijft vreemd, dat
geen enkel lid van de regering
ontslag heeft genomen, toen de
affaire in maart jl. aan het licht
kwam en velen konden weten,
dat Profumo niet de waarheid
had gesproken".
Misleidend
Velen waren evenwel geneigd
hem te geloven, toen hij elf we
ken geleden in het Lagerhuis
opstond om de geruchten, die
hem in verband hadden gebracht
met de pretlievende juffrouw
Christine Keeler, die zich in een
internationale belangstelling
mocht verheugen, tegen te spre
ken. Hij verklaarde toen, geen
ongepaste betrekkingen met
haar te hebben onderhouden. En
Macmillan, die naast hem was
gezeten, knikte instemmend, blij
als hij was. dat een van zijn
vele problemen op prettige wij
ze was opgelost
Macmillan, die het eind
van zijn politieke loopbaan
met rasse schreden tegemoet
lijkt te gaan.
Vorige week echter kwam de
aap uit de mouw. In een brief
aan Macmillan erkende Profu
mo, gelogen te hebben over zijn
betrekkingen met Christine. Hij
gaf toe, iedereen te hebben mis
leid, terwille van zijn vrouw en
kinderen. Profumo bood ontslag
aan en verdween spoorloos.
Ontwikkeld
En zo werd de grote toe
komst van deze 48-jarige politi
cus vernietigd door zijn verle
den. Hij stamt uit een familie
met geld, beschaving en een ro
mantisch verleden. Profumo was
zeer ontwikkeld en bouwde stap
voor stap een prachtige carriè
re op in de politiek. Hij trouw
de met een knappe en talentvol
le vrouw en verwierf een meer
dan normaal aantal ere-ambten.
Op 30 januari 1915 werd hij ge
boren in een gezin met een adel
lijke Italiaanse achtergrond, be
langrijk in de diplomatie en
met landgoederen in de nabij
heid van Parma. Zijn grootva
der werd een genaturaliseerd
Brits onderdaan. En zo versche
nen de Profumo's op het Britse
Toneel
John Profumo (Jack voor zijn
vrienden' maakte geen gebruik
van de titel van baron van het
vroegere Koninkrijk Italië. Zijn
vader, die tweemaal kandidaat
voor het parlement is geweest,
gaf John de traditionele opvoe
ding, bestemd om hem aan de
top te brengen. Hij ging naar
Harrow en vervolgens naar het
Brasenosecollege van de univer
siteit van Oxford. Daar nam hij
ook deel aan toneeluitvoeringen.
Zelfs schreef hij een musi
cal getiteld Day and night.
Dat waren liefhebberijen, die
hem in 1954 brachten tot een
huwelijk met de actrice Vale
rie Hobson, die destijds in Lon
den een hoofdrol speelde in The
King and I. John Profumo on
derscheidde zich in wedrenner
met hindernissen en als piloot
Hij bezit een eigen vliegtuig.
Loopbaan
veertig miljoen gulden. Op 22-
jarige leeftijd werd hij de jong
ste voorzitter van een plaatse
lijke conservatieve vereniging
en op 25-jarige leeftijd werd hij
als jeugdig officier in het parle
ment gekozen. Zijn loopbaan in
het leger was kort maar schitte
rend. Op 29-jarige leeftijd werd
hij de jongste brigade-generaal
van het Britse leger. En hij werd
eervol vermeld voor zijn dap
perheid in Italië. In 1945 verloor
hij zijn zetel in het parlement
en in de daarop volgende jaren
besteedde hij zijn tijd op het
hoofdkwartier van de partij.
Minister Profumo en het
fotomodel Christine Keeler,
die de bron van alle moeilijk
heden zijn.
Naar de top
In 1950 keerde hij als conser
vatief afgevaardigde terug in het
Lagerhuis. Hij bleef slechts twee
jaar gewoon lid. Toen werd hij
parlementair secretaris, toege
voegd aan de minister van
luchtvaart. Daarna steeg hij nog
sneller op de politieke ladder.
In 1957 was hij onderminister
van staat voor de koloniën en
een jaar daarna werd hij onder
staatssecretaris op het ministe
rie van buitenlandse zaken.
In 1959 kwam het hoge ambt.
Hij werd minister van staat op
het Foreign office. In juli 1960
werd hij vervolgens minister
van oorlog. Maar weldra begon
kritiek op deze goedgeklede
Aan geld had hij nooit gebrek
Zijn familie controleert een van
de grootste Britse verzekerings
maatschappijen. welker kapi
taal wordt geschat op zo'n slor
dige elf miljoen dollar oftewel
Knoet faalde
Er
t le„
het parlement
bod aan een meisje, dat" hij op
een party had ontmoet, om mo
del te staan voor een propagan-
dienstneming, er
grote troep
daplaat
heerste or
militairen liep de kazernes uit
om elders een betere toekomst
bouwen. Maar dat
in ve
steeds stijgei
geruchten, waarin zijn naam
werd genoemd aan die van
Christine Keeler. De vijfde ba
ron Profumo van Italië stond
als koning Knoet op en probeer
de het getij te keren. Maar
evenals Knoet faalde hij en
werd hij overspoeld.
Washington
Ook in Washington heeft het
Profumo-schandaal de nodige
deining teweeggebracht. Men is
bezorgd over het humeur van
de Congresleden, die ongetwij
feld fel zullen reageren op een
eventuele nieuwe tekortkoming
op veiligheidsgebied in de rege
ring van de belangrijkste bond
genoot van de Verenigde Sta-
De veiligheidsmoeilijkheden
van Engeland het Profumo-
schandaal komt vlak na het spi-
onagegeval van Vassal! ko
men op een moment, dat er iets
tastbaars tevoorschijn lijkt te
komen uit het project voor een
multilaterale kernmacht voor de
Navo, dat afkomstig is van de
Amerikaanse president en dat
de goedkeuring nodig heeft van
het Amerikaanse Congres.
