iGEN'
«O/EN
Verval haast niet
bi te houden
Chr. bond vervoerspersoneel
bestaat dinsdag zestig jaar
een nieuwe
veiligheids
formule
voor jonge
mensen
Bijbel blijft 's werelds
meest-vertaalde werk
Huwelijkscontactbureau
rechtvaardigt bestaan
KUYPER
Een kanttekening
Altijd op de bresook voor Dikke Frans'
Ideaal nog niet
verwezei
Secretaris Heemschut klaagt:
VIER
MAAL
VEILIG
Een woord voor vandaag
U proeft
de moutwijn
Nw.-Zeelandse kerken
stemmen eind 1965
lfaetang.e.2ó
en
2
ZATERDAG 18 MEI 1963
WAAR G.A.T.T. OVER PRAAT
"yAN 16 tot 21 mei wordt te Genève vergaderd door de Raad van de „Alge
mene overeenkomst voor tarieven en handel", in de wandeling G.A.T.T.
genoemd (General Agreement on Tariffs and Trade). In de conferentie zijn de
aangesloten landen door hun ministers of staatssecretarissen vertegenwoor
digd.
Deze bijeenkomst is voor de wereldhandel, en daardoor ook voor de Neder
landse economie, ongetwijfeld van belang. Er wordt namelijk gesproken over
een nieuwe verlaging van de invoerrechten, over de tarieven voor agrarische
produkten en over de handelspolitieke hulp aan onderontwikkelde gebieden.
De G.A.T.T., die op 30 juni 1949 in werking trad, is van meet af aan het sym
bool van de vrijhandel in de wereld geweest. Zij werd het centrum waar alle
moeilijkheden, die de aangesloten landen bij hun internationale handel onder
vinden, besproken kunnen worden, maar ook het internationale wapen bij uit
stek om de protectionistische draak te bestrijden als die ergens de kop op
steekt. Dit wil overigens niet zeggen dat die strijd altijd succesvol was.
Elk jaar komen vertegenwoordigers van ruwweg 40 landen, die gezamenlijk
80 pet. van de wereldhandel beheersen, bijeen om te onderhandelen over
nieuwe verlagingen van invoerrechten en slechting van andere handelsbar
rières (invoerrestricties, interne belastingen, preferentiële rechten, beperken
de staatshandelspraktijken), waardoor de internalonale handel uitgebreid en
versneld kan worden.
Bij de onderhandelingen tracht men dan te bereiken, dat concessies die door
het ene land aan het andere land worden gedaan, automatisch ook voor alle
leden van de G.A.T.T. zullen gelden. Dat is dan de toepassing van de meest-
begunstigingsclausule.
De onderwerpen dit thans ter tafel komen, illustreren op treffende wijze, dat
er in de internationale handel drie vraagstukken bestaan.
De internationale handel in industriële produkten stuit geleidelijk aan op
steeds minder belemmeringen. De invoerrechten gaan langzaam aan naar be
neden en de kwantitatieve beperkingen (de invoer wordt slechts tot een be
paalde hoeveelheid toegelaten) gaan tot de uitzonderingen behoren.
De internationale handel in landbouwprodukten heeft het veel moeilijker,
getuige de vele struikelblokken die er binnen de Euromarkt bestaan en ook
de bezwaren tegen het toetreden van Engeland tot de Euromarkt.
Minstens even belangrijk zijn echter de verbetering en de uitbreiding van de
handelsbetrekkingen met de onderontwikkelde landen, die men in dit verband
ook wel de landen met de lage lonen noemt. Uit deze laatste benaming blijkt
wel, dat de meer ontwikkelde, geïndustrialiseerde landen de invloed van lage
lonen elders op hun eigen economie met argwaan bekijken. De landen met
lage lonen kunnen veel goedkoper aanbieden en daardoor een moordende
ooncurrentie ontketenen. Onze textielindustrie kan hierover meepraten.
Maar al zijn dan de landen met de hogere lonen, dus de geïndustrialiseerde
landen, geneigd zich tegen de uitvoer van de landen met de lage lonen te
wapenen, voor deze laatste is het een levenszaak dat zij hun export kunnen
opvoeren. Alleen hierdoor kunnen zij hun inkomsten vergroten, daardoor meer
buitenlands geld in het laatje krijgen en hiermee hun ontwikkeling finan
cieren.
Dit is des te noodzakelijker als de grondstoffenprijzen op de wereldmarkten
dalen en de ontvangsten hieruit dreigen terug te lopen. Het tragische is na
melijk, dat de onderontwikkelde landen in de regel ook de landen zijn die
afhankelijk zijn van de produktle van enkele voor de wereld belangrijke
grondstoffen zoals rubber, koffie, katoen, cacao, suiker, koper, tin en lood.
Het is hierdoor niet zo verwonderlijk, dat bij de besprekingen In de G.A.T.T.
het zwaartepunt geleidelijk aan verschuift naar de moeilijkheden bij de han
del tussen de onderontwikkelde en de geïndustrialiseerde gebieden en dat de
aangesloten onderontwikkelde gebieden onderling overleg plegen over het
standpunt dat zij gezamenlijk zullen Innemen.
Naar mate er in de wereld meer handelsblokken tot stand komen zoals de
Euromarkt en de Vrijhandelszone, wordt de liberalisatie van de handel er
niet eenvoudiger op. Binnen de Euromarkt bv. worden de tarieven wel steeds
lager, maar die Euromarktlanden hebben zich omringd met een gemeenschap
pelijk tarief dat hoger ligt dan de binnentarleven.
Vandaar dat de V.S. via dc G.A.T.T. thans proberen die nieuwe staketsels
op te ruimen. De kort geleden aangenomen Trade Expansion Act biedt presi
dent Kennedy de kans om de Amerikaanse tarieven met 50 pet. in vijf jaar
te verlagen, mits Europa hieraan meedoet. Zelfs kan de president de invoer
rechten op industriële goederen geheel opheffen, maar een voorwaarde hier
voor is da de V.S. en de andere groep landen tezamen ten minste 80 pet. van
de wereldexport verzorgen. Doordat Engeland niet tot de Euromarkt is toe
getreden, kan deze grens van 80 pet. voor geen enkel belangrijk produkt ge
haald worden.
Als wij nu weten dat de Amerikaanse tarieven in het algemeen hoger liggen
dan de Euromarkttarieven, dan kunnen wij ons voorstellen, dat de Amerika
nen als Europa en de V.S. hun tarieven in gelijke mate verlagen hogere
tarieven overhouden en uiteindelijk hun produkten naar Europa gemakkelijker
kunnen blijven exporteren dan Europa naar de V.S. Er zullen over dit onder
werp dan ook wel harde noten gekraakt worden.
Maar dit is zeker ook het geval met de invoerrechten voor landbouwproduk
ten. Elk land wil zijn landbouw zoveel mogelijk beschermen, hoewel men er
in principe wel van overtuigd is, dat een werkelijke vrijmaking van de handel
nimmer zal gelukken als er voor de landbouw voortdurend een uitzondering
wordt gemaakt.
Nederland heeft tot nu toe op dit terrein binnen de Euromarkt niet veel resul
taten kunnen boeken, en ons land kan daarom alleen maar hopen dat de
onderhandelingen in de G.A.T.T. over de landbouwtarieven zóveel resultaten
zullen opleveren dat hiervan uiteindelijk ook op de landbouwtarieven in de
Euromarkt een gunstige Invloed zal uitgaan.
A LS DE avondschemering valt
x besluiten chauffeur en bijrijder
de zware vijf tonner een uurtje aan
de kant te schuiven. Wat verderop
weten zij een gezellig chauffeurs
cafeetje, waar een goed bakje kof
fie of een pittig bordje kippesoep
te halen is. Even later al zitten ze
in de veilige warmte van „de tent"
te babbelen met Pietje uit Eind
hoven, Dirk uit Schiedam, Gosse
uit Leeuwarden en Dikke Frans
uit Leiden. Waarover het gaat?
Nou, over auto's en wegervaringen
natuurlijk, of over de arbeidsvoor
waarden. Terwijl Dikke Frans een
enorme gehaktbal naar binnen
werkt, rolt de „Groningse trein"
zacht zoemend langs één der per
rons van het Amsterdamse Cen
traal Station. Een paar minuten
daarna mengt de conducteur zich
in een boeiende discussie over een
bepaling in het Reglement Dienst-
voerwaarden. „Er klopt geen bal
van", zegt Hans van Galen. „Na,
foor maan mag het so blijfe", gromt
Koos Kuipers, happend van zijn
broodje-mét.
Ziehier enkele voorheelden, waar
uit wij een belangrijk wezensken
merk zouden willen distilleren van
een kleine tak onzer vakbewegingdie
zich opmaakt om de volgende week
dinsdag het feestkleed aan te trek
ken. We doelen op de Protestants-
Christelijke Bond van Vervoersperso
neel, die op 21 mei zijn 60-jarig be
staan gaat vieren. Voor ons was dit
komende jubileum een reden om
voorzitter L. C. van Dalen eens aan
het jasje te trekken. Niet in een
chauffeurscafeetje of in een stations
restauratie, maar in het bondskan-
toor aan de Utrechtse Kromme Nieu
we Gracht vertelde hij graag iets over
de huidige stand van zaken" in het
leven der organisatie.
BEZORGDHEID
Daarbij kwam het gesprek al gauw
op een actueel probleem. In kringen
van de vakbeweging maakt men zich de
laatste jaren vrij ernstig bezorgd over
het toenemende gebrek aan medeleven
met en medewerking aan het doen en
laten van de vakorganisatie. Hiervan
zijn diverse oorzaken aan te wijzen. Een
ingrijpend gevolg van het toenemende
gebrek aan belangstelling is, dat iets
van de oude solidariteit en meer nog
van het onderling contact (d.m.v. ver
gaderingen bijvoorbeeld), zowel horizon
taal als verticaal, verloren gaat. Daar
voor in de plaats treedt een mentaliteit
van ,,wij betalen onze contributie en het
bestuur knapt „het" verder maar op".
Het behoeft nauwelijks betoog, dat
hierin fundamentele gevaren zitten voor
de „beweging" in dc vakbeweging. Het
één werkt het ander in de hand. Reeds
hoort men van werknemers dikwijls de
klacht, dat zlhet gevoel hebben niet
meer werkelijk bij het beleid der orga
nisatie betrokken te zijn (te worden)
en geen invloed meer hebben op de
gang van zaken.
fAdvertentie
M
vraag Uw assurantieman
ÈERSTE NE0ERLAN0SCHE
I De Bond Heemschut is van mening
I dat op de nieuwe rijksbegroting een
j bedrag van 25 miljoen gulden moet
i worden uitgetrokken voor subsidie van
I de restauratie van monumenten en de
regeneratie van binnensteden. Dit
schrijft bondssecretaris Ton Koot in
zijn op de vanmiddag te Amsterdam
j gehouden jaarvergadering uitgebrach-
I te jaarverslag. Bij de huidige rijks-
berichten bereiken van aantasting van
stads- en dorpsgezichten. Is er onvoldoen
de contact tussen de hogere en lagere
overheid? x
„Kent men de zienswijze van het be
leid en dc hogere overheid onvoldoende
en grijpt deze niet in?", zo vraagt de
bondsseorctarls zich af. Hij geeft enkele
voorbeelden van ernstige gevallen o.m.
de voortdurende dempingen in dc stad
Groningen, dc voorgenomen dempingen
van de Spulhaven te Dordrecht, de Where
wegen en één voor het wegvervoer. De
ze groepen zijn onderverdeeld in resp.
zeven en drie vakafdelingen, terwijl bei
de nog een aparte vakafdeling voor ge
pensioneerden hebben. De categorale
bond is zover lang niet gekomen. Daar
zitten bij wijze van spreken de conduc
teurs en seinhuiswachters nog om één
tafel om hun belangen te bespreken..
Enfin, het bestaan van deze niet er
kende bond mag dan een (lichte) scha
duw werpen op de jubileumviering (de
P.C.B.V., die nu 9.300 leden telt. had er
zonder de categorie bond misschien
10.000 kunnen hebben), de heer Van Da
len is van mening, dat de „afgedwaal-
vden" vanzelf zullen ontdekken, waar hun
belangen het best worden gediend. En
daaraan zal de democratie misschien
ook weer meewerken!
KLEIN, MAAR DAPPER
Wie eens snuffelt in de twee gedenk
boeken, die verschenen zijn bij het 25-
en het 50-jarig bestaan van de bond, ont
dekt, dat er over deze kleine organisa-
toe zeer veel boeiends te schrijven zou
zijn. De P.C.B.V.. met honderd leden op
gericht in het Volkskoffiehuis aan de
Lijnmarkt te Utrecht op hemelvaartsdag
in 1903, heeft een bewogen leven achter
de rug, evenals trouwens de meeste
vakorganisaties. Er zijn veel ups
downs geweest, doch de ups hebben toch
steeds weer de overhand gehad. Ook be
wijst de geschiedenis, dat we hier met
een weliswaar kleine, maar toch dappe
re bond te doen hebben, waarvan thans
zeven bezoldigde bestuurders dagelijks
in de weer zijn, om de leden waar voor
hun contributie te geven.
„Houdt vrede onder elkander'". Dat zegt de apostel Paulus
tot de Thessalonicenzen. Zijn oproep komt nadat hij in zijn
brief heeft geschreven over de komst van Christus en de
leden van de christelijke gemeente heeft aangevuurd tot
waakzaamheid en nuchterheid. Wij moeten leven naar de
toekomst. Wij mogen ons niet laten overvallen door de
wederkomst van Christus, maar daarop zijn voorbereid èn
toegerust. Dat is de éne kant. Maar dat betekent niet, dat
wij nu verder alles maar over z'ri kant mogen laten gaan.
In het leven, waarin wij nü staan, zal heel praktisch van
die rijke toekomstverwachting iets zichtbaar en merkbaar
moeten worden. Oók door het houden van vrede onder elk
ander Christenen moeten de grootste vredestichters zijn. Dat
zijn zij aan hun naam verplicht. Zij geloven namelijk, dat
het rijk van vrede komende is. Daarom zullen zij in alle
levensverbanden en -verhoudingen voortdurend moeten stre
ven naar het behoud of het herstel van de vrede. Zeker
onder elkaarDat Paulus dit moet zeggen is toch eigenlijk
beschamend. De werkelijkheid is n.l. dikwijls zo anders. Wie
het christelijke leven ook maar een beetje kent, die moet
alleen maar bedroefd zijn over zoveel onvrede. De onderlin
ge nijd en het elkaar niet verdragen zijn het geen symp
tomen van een instelling, die mijlenver verwijderd is van
het „vrede houden onder elkaar De oproep wakker en
nuchter te zijn met het oog op de komende dag desHeren
vindt zijn directe verlengstuk onder meer in dit houden
van vrede onder elkaar.
JALOERS
subsidie van 10 miljoen gld. blijkt het te purmerend, die van de haven te Bre-
niet meer mogelijk de achterstand in da de pittoreske kooltuin te Alkmaar,
de restauratie alleen al van dc grote voorts de bouw van een hoge torenflat
'gebouwen in te halen. De Utrechtsete Naarden, de voorgenomen sloping van
i kerken, die van Bergen op Zoom, Cu- het zo mooi u,t„
lemborj tn Weesp staan »nvcrI0rïd- Jltinf,!. wa.rdavSle bóar-
Verschillende kerken en kastelen ver- "ve.tl.nd en de veor,ene-
vallen. Talloze subsidie-aanvraeen j dtX)rbr„k b(j de Letjeebrui In Am-
I moeten bij de rijksdienst voor de mo- sterdam.
I numentenzorg blijven liggen. Het ver-
I val kan nauwelijks worden bijgehou
den en van inlopen is helemaal geen
1 sprake, aldus het In mineur gestelde
I jaarverslag.
De heer Van Dalen is van mening,
at, tegelijk met allerlei andere facto
ren. het gebrek aan een gezonde door
stroming van gedachten deze gevaren
maar al te veel in de hand werkt. En
hier komen we nu terug in het chauf
feurscafeetje. De bonden van vervoers-
aersoneel kennen dit probleem nauwe-
.ijks. Vrijwel nergens in de vakbewe
ging vindt men zo'n veelvuldige en re
gelmatige uitwisseling van gedachten
tussen de leden onderling als hier.
Veel van de kritiek, .die de laatste tijd
op de vakbeweging is geuit, is dan ook
beslist niet van toepassing op onze bon
den, zo verzekerde de heer Van Dalen
ons en de bondssecretaris, de heer K.
IJszenga, beaamt dit graag. En dit al
les werkt ook vertikaal door. zo vertel
de hij. De wijze waarop bijvoorbeeld
een herziening van het Reglement
Dienstvoorwaardenftot stand komt. is
uniek. Van écn vakafdeling komen
soms zeventig voorstellen! Dit alles is
mede een gevolg van de omstandigheid,
dat de onderlinge uitwisseling van ge
dachten in de vervoerssector letterlijk
aan dc orde van de dag is. En dat zon
der vergaderingenI Iets, waarop heel
wat andere vakorganisaties jaloers kun
nen zijn....
DIKKE FRANS
Hoewel er ook een keerzijde van
medaille is. Neem eens aan, dat Dikke
Frans uit Leiden een rebel is. Een
goeie, prettige collega weliswaar,
maar een man die het haast nooit er
gens mee eens is. En stel, dat de vak
organisaties eens een keer een belang
rijke eis moesten intrekken of ver
zachten, waardoor een begeerde loons
verhoging slechts voor een gering deel
wordt gehonoreerd. Dan zijn Dikke
Frans en zijn vrienden in de gelegen
heid om in korte tijd in tientallen
chauffeurscafeetjes en onder honder
den collega's onrust te zaaien. Colle
ga's uit alle delen van het land, die op
hun beurt....
Voorzitter Van Dalen en secretaris
(Jszenga denken terug aan de gebeur
tenissen. die twee jaar geleden de ver-
/oersbonden zozeer hebben geschokt en
die resulteerden in de oprichting van
een categorale bond van rijdend perso
neel bii de Nederlandse Spoorwegen.
Zij verklaren dit gebeuren mede uit het
democratische karakter van de erkende
bonden. ..Daarom is het een grote te
leurstelling geweest, dat juist wij een
dergelijke rekening gepresenteerd heb
ben gekregen", zo verzuchtte de jonge
voorzitter.
Deze bonden hebben dit inderdaad niet
verdiend, want zii hebben al lang gele
den een organisatiestructuur opgebouwd,
waarin alle leden hun belangen (voor
zover mogelijk) tenvolle behartigd kun
nen weten. De P.C.B.V. bestaat nl. uit
twee bedrijfsgroepen, één voor de spoor-
Eén der Idealen van de organisatie
Is In al de zestig jaren van haar bestaan
(nog?) niet verwezenlijkt, nl. te komen
tot één grote christelijke vakorganisatie
voor het vervoerspersoneel „te land, te
water en in de lucht". De verwezenlij
king van het Ideaal bleef beperkt tot
het land. Men geeft dc hoop echter niet
ook op dit punt Is de jubilerende
bond dapper.
Dapper op nog meer punten trouwens.
Sinds dr. Slotemaker de Bruine een bid
stond leidde vóór de tweede algemene
vergadering op 8 mei 1907 in Nijmegen
Volgens Index Translationum:
ln een jaar
246 maal
De Bijbel heeft ook dit keer,
zoals blijkt uit de 14e jaargang van
de Index Translationum, Unesco 's
internationale bibliografische op
gave van vertalingen, zijn titel van
's werelds meest-vertaalde werk
behouden. In 1961, het jaar waar
op deze uitgave betrekking heeft,
werd de bijbel 246 keer vertaald
(tegen 258 maal in 1960). Op de
tweede plaats stonden de werken
van Lenin met 185 vertalingen.
Hoewel er op de lijst niet veel ver
schuivingen hebben plaatsgevonden in
de top van 's werelds meeste vertaal
de werken laat 1961 toch de verschij
ning van een nieuwe ..top-ster" zien:
Rabindranath Tagore, met 101 vertalin
gen. De interesse voor Tagore is ont-
maal; Balzac 61 maal; Dickens 58
maal; Mark Twain 72; en Andersen 53
maal. Na 2300 jaar werd Euripides 19
maal in 1961 vertaald en Aristoteles 23 1
maal. j)
Wat de moderne schrijvers betreft, j
Simenon, Sholokhov, Steinbeck. Heming
way en Graham Greene werden meer
dan 50 keer in een jaar vertaald. Jean
Paul Sartres boeken overschreden 19
taalgrenzen in 1960 en 42 het volgende
jaar.
Ook toneelstukken gaan de wereld
rond: er waren in 1 jaar 11 vertalin
gen van Ionesco en 13 van Dlirrenmatt.
„w staan twee jaar geleden toen zijn hon-
begon,heelt de bond het houden van derdjerige geboortedag werd gevierd.
i zijn alge- Vertalers werken nog steeds met suc-
ere gehou- ces op ..de klassieken", zoals Shakes-
peare die in 1961 98 maal vertaald
werd; Tolstoi 115 keer; Tsjechov 66
een bidstond ter inleiding van zijn alge-
rgaderingen steeds in ere gehou-
isdag wordt deze mooie traditie peare die in 1961
den. Dinsdag w
voortgezet. Met een dankstond.
Stijging
De 80-jarige mevrouw A. M. Peulen
uit Belfeld is daar bij het oversteken
van de Rijksweg door een personen
auto gegrepen en op slag gedood.
In steden als Amsterdam, Maastricht.
Edam, Haarlem. Dordrecht en Utrecht
komt de woonhuisrestauratie vooral
dank zij de stedelijke diensten voor mo
numentenzorg op gang, maar er blijkt
meer subsidie nodig om niet achter het
verval aan te lopen. Verval, aldus de
heer Koot, werkt in een binnenstad als
een olievlek op het water. Regeneratie
der oude binnensteden is dringend no
dig voor de bewoonbaarheid, levendig
heid, tegen city-vorming en dus: voor
meer geleidelijke verkeers-afwikkeling,
zo schrijft de bondssecretaris.
Verkommeren
In het deltagebied, dat zo fors de aan
dacht trekt om zijn stoer brok ingenieurs
werk en dat straks een recreatiegebied
zal worden voor een half miljoen mensen,
gebeurt niets aan monumentenzorg.
Wat dit betekent, aldus de heer Koot,
zal men straks wel ervaren en betreu
ren. Voorts wijst hij er, in verband met
het toeristische aspect nog op, dat na
tionale trekpleisters als Marken. Mon
nikendam. Broek in Waterland en Zie-
|rikzee in hun monumenten verkommeren
Heemschut heeft de indruk, dat ter
wijl de monumentenwet voorziet in de
bescherming van stads- en dorpsgezich
ten, dit aspect van de wet nog onvol
doende van de grond komt. In dit ver
band merkt de secretaris op dat Heem
schut bij voortduring verontrustende
Het Gereformeerd Huwelijks-
j contactbureau en de bureaus voor
dg levens- en gezinsmoeilijkheden
hebben in de ongeveer twee jaar
van bestaan, hun nut bewezen.
Deze conclusie kan worden ge
trokken uit het jaarverslag van
de Stichting Gereformeerd Lande
lijk Orgaan voor de Geestelijke
Gezondheidszorg (G.G.Z.). Uit di
verse reacties is de behoefte aan
dergelijke instellingen gebleken.
Mede op advies van de secretaris
van de Stichting G.G.Z.. wordt thans
een reorganisatie doorgevoerd in het
Centrum voor zielszorg, dat echter wat
de bestuursvoorzleningen betreft, nog
niet is geëffectueerd. Deze reorganisa
tie houdt onder meer in dat de lande
lijke werkingssfeer van de stichting
komt te vervallen. De gereorganiseer
de stichting zet het Haags bureau voor
levens- en gezinsmoeilijkheden voort.
Na deze reorganisatie is de financie
ring van het bureau in Den Haag pri
mair een zaak van de kerken in Zuid-
Holland.
Het Centrum voor zielszorg heeft af
stand gedaan van het recht tot aanwij
zen van bestuursleden in de G.G.Z..
omdat het Centrum een gelijke status
verkreeg, als de andere bureaus voor
levens- en gezinsmoeilijkheden.
Het team van het gereformeerd hu
welijksbureau. dat uitgaat van de stich
ting G.G.Z.. maar administratief een
zelfstandig geheel vormt, bestaat thans
uit twee maatschappelijk werksters, een
i predikant en een psychiater, die allen
Eart-time medewerkers zijn. Het bureau
eeft voorts 77 artsen en predikanten
bereid gevonden om als medewerker 'op
te treden.
P.S.V.G.
Het bestuur van de stichting Gerefor
meerd Landelijk orgaan voor de Gees
telijke Gezondheidszorg heeft, na over-
De Index Translationum telt in de 14e
uitgave 32.931 vertalingen in 77 landen
in 1961. tegen 31.230 het jaar daarvoor.
De hevigste toename vinden we onder
het hoofd „literatuur": 511 meer verta
lingen dan in 1960, ondanks een daling
van 412 in Rusland.
Over het algemeen was er een stij
ging in Oostenrijk, Bulgarije, Frankrijk,
Duitsland. India en Iran.
Het is opmerkelijk in welke talen
sommige werken vertaald worden. Zo
vinden we Balzac in Slowakije. Oscar
Wilde in Georgië, Pirandello in Turkije,
Baudelaire in Zweden, Edgar Poe in
Roemenië, Conan Doyle in Arabië. Mu-
rasaki in Frankrijk en Emily Bronté in
Japan.
Literatuur echter staat niet altijd
vooraan. Onder de 717 vertalingen die
door Engeland verzorgd werden in 1961
zien we 100 wetenschappelijke werken
en 211 theologische.
Beroepingswerk
NED. HERV. KERK
Beroepen te SIeeuw|jk: D. Driebergen,
te Tange-Alteveer (Gr.).
Bedankt voor Middelharnis: C. van den
Bergh. te Polsbroek-Vlist.
GEREF. KERKEN
Beroepen te Coevordein (2e pred. pl.)j
G. de Jong, te Neede.
Aangenomen naar Tilburg (vac. J.
SpoelstraW. F. Bolt, te Bozum.
Bedankt voor Spijk (Gr.): H. Langen-
burg, te Drijber.
Beroepbaarstelling: de classis Haar
lem heeft prep. geëx. en beroepbaar ver
klaard: mr. B. C. Card, Ligusterlaan 17,
Haarlem.
bijdrage van
3000 toegezegd aan de Protestantse
Stichting voor Verantwoorde Gezinsvor
ming (P.S.V.G.). Mede hierdoor zal de
ze in staat zijn een volledige kracht, christ rrppp kfrkfv
aan te trekken voor dc arbeid op het CHRIST. GEREF. KERKEN
terrein van de verantwoowle gezinsvor- j Bedankt voor Maarssen (vac. P. H.
ming.. ISeggelink): J. de Jong, te Gouda.
Als alles volgens het nu opgestelde
plan verloopt, zullen de Nieuwzeelanfl-
sc methodisten, presbyterianen, congre-
gationalisten en de leden van de Ver
enigde kerken van Christus eind 1965
kunnen stemmen over het plan tot een
wording van deze kerken.
Volgens het rapport voor het hiervoor
ingestelde comité is het plan- eind 1963
een plan tot samengaan aan de kerken
te zenden. Deze kunnen dit ontwerp be
studeren en tot eind juni 1964 erop rea
geren. Als er dan geen grote moeilijkhe
den naar voren komen zal er een her
zien ontwerp naar de kerken gaan in
november 1964 en naar de plaatselijke
gemeenten voor de stemming in 1965.
Het plan zal op deze manier twee
jaar later in stemming komen dan ver
wacht. Het was de bedoeling geweest
dat dit in 1963 was gebeurd maar er
waren ernstige meningsverschillen gere
zen over vraagstukken als de doop en
vrouwelijke ambtsdragers.
(Advertentie)
Mijn nicht streek kouwelijk haar keurig ver
zorgde handen over elkaar, keek inspecterend
langs haar smetteloos glanzende nagels en zei:
„Je kunt het geloven of niet, maar ik ben op, he
lemaal op, ik kan eenvoudig niet meer". Ik zag
dat ze niet overdreef, ze was moe. haar ogen ston
den flets, de meligheid piepte uit iedere porie naar
buiten. Ik vroeg me alleen narrig af, waar zij nu
moe en op van kon zijn. Haar pad ging altijd
over rozen, haar man kuste de vloer, die zij be
wandelde en had nooit anders gedaan dan haar in-
tesn verwennen. Zorgen, echte zorgen had ze nooit
gekend. Zij was eigenlijk de enige in de familie,
die over „personeel" beschikte om haar kippe-
huishouding te runnen. Als een film zag ik haar
gemakkelijke luxe leven langs me glijden en ik
dacht geërgerd: een flink pak voor je broek, dat
is voor jou de enige remedie. Je zou eens één
keer in je leven echt moe moeten zijn van wer
ken en nogeens werken. Je zou de grenzeloze
vermoeidheid eens in je botten moeten voelen van
al die dingen, die onafgewerkt bleven liggen. Je
zou eens op moeten zijn van spanning, van pro
blemen, van zorg; maar dan vooral van zorg om
een ander. Ja. dacht Ik nogeens hardvochtig: een
flink pak voor je broek, dame.
„Volgende week", ging haar matte stem ver
der, „volgende week zet Gijs me op het vliegtuig,
dan ga ik een paar weken naar Majorcaer eens
even helemaal uit. Misschien helpt het".
„Zo", zei ik en dacht: Gijs is ook gek. „Zo",
herhaalde ik en probeerde de jaloezie, die giftig
in me opstak uit mijn stem te bannen. Want, wat
was ik jaloers. Wat een idee: gewoon door je man
op een vliegtuig gezet te wordenzeg maar dag
met je handje en een paar uur daarna lekker in
de zon te zitten, het maakte me misselijk van ja
loezie. Als een bandjir golfde de afgunst door me
heen. Verdraaid nog aan toe in de zon te kunnen
gaan zitten. En dan helemaal alleen. Niets te moe
ten, niets te regelen, niets te sussen. Geen kinde
ren, geen stofzuiger, geen melkboer, geen krant,
geen hond en geen maaltijden.
„De familie zal wel weer commentaar hebben,"
pruilde ze.
„Kom, kom, dat zal wel meevallen, zo kletserig
zijn we niet, dat weet je best en trouwens als
het nodig is. voor je gezondheid bedoel ik
houdt toch alles op". Ik keek naar mijn nicht, zo
als ze daar slapjes en toch ook wel een beetje zie
lig in de stoel hing. En ik dacht: jaren en jaren
kennen we elkaar nu. op verjaardagen geven we
elkaar bloemen en kussen, maar we weten geen
klap van elkaar af. Wie ben je eigenlijk, wat ben
je eigenlijk? In mijn gedachten zag ik haar op
het vliegveld met haar keurige koffer vol nylon
ditten en datten. Haar hele leven was eigenlijk
één voorbeeldige koffer, terwijl mijn dagen steeds I
weer koffers bleken, die niet dicht konden. Ik
ging dan weliswaar tenslotte lachend zitten op de
bei'g, maar de deksel bleef bollen en flarden ba
gage staken altijd chaotisch naar buiten. Ik soul
niet 1het mijn nicht willen ruilen, o heden nee.l
maar de gedachte aan zomaar in de zon op Ma
jorca was als een fata morgana voor me. Het
werd steeds mooier en mooier, maar bovendien
zo onbereikbaar dat ik nog jaloerser werd.
We keken elkaar aan en het was alsof we el
kaar voor het eerst echt zagen. Zij zag, dat ik
jaloers was en zij zag ook dat ik wist dat zij het
zag. Haar stem had niets mats meer toen ze zon
der omwegen zei: „Krankzinnig, Mink van Rijsdijk
jaloers. Bespottelijk. Jij je hebt immers alles
Jouw leven is zo vol, zo boeiend, zo vol afwisse
ling. Jij hoeft warempel niet jaloers te zijn".
„Ik heb geen reden om jaloers te zijn, nee
volgens jou dan. En jij hebt geen reden om moti
te zijn volgens mij. Zo denken wij mensen over
elkaar. Jantje is mal, volgens Pietje. En Pietje is
knots volgens Jantje.
De ene kerk doet het volgens de andere kerk
verkeerd. De kinderen zijn volgens de ouders, en
de ouders volgens de kinderen fout."
Mijn nicht en ik hebben voor het eerst echt met
elkaar gepraat en iets van elkaar gezien na al
die jaren van oppervlakkige conversatie. Hoeve-
len van ons lopen zo aan elkaar voorbij, terwijl
ze elkaar bloemen en kussen geven? Een be
schamende gedachte volgens mij dan..
MINK VAN RIJSDIJK
