Boude wijn H. distancieert
zich ook van daad
Verbijsterde rechtbank luistert
naar kil relaas over moord
O
We beschouwden diefstallen
alleen als een avontuur
TWEEDE VERDACHTE IN BAARNSE ZAAK
Henny W. verminderd toerekeningsvatbaar
Spoorbomen in
Delft bleven open
Geschrokken toen Theo
nog in leven bleek
NIEUW LEIDSE COURANT
DINSDAG 26 MAART 1963
55
55
10 TNE TWEEDE DAG van de behandeling door de rechtbank in Utrecht van de Baarnse moordzaak was geheel
A-* gereserveerd voor de tweede verdachte in deze zaak, de 20-jarige student Frans Boudewijn H. Hij en
m zijn broer Ewout waren ook gisteren reeds in het gerechtsgebouw aanwezig om beschikbaar te zijn indien
de officier van justitie of de verdediging hen als getuigen wenste te horen.
e' Zoals bekend heeft de raadsman van Hennie W., mr. Francois Pauwels,
gistermorgen subsidiair gevraagd de beide broers als getuigen te horen.
De rechtbank stemde hierin toe, ofschoon de raadsman er gisteren geen
gebruik van heeft gemaakt. Boudewijn H., die reeds gisteren als de dromer,
romanticus en kamergeleerde werd gekarakteriseerd, maakte ook in de
I rechtszaal een zeer bedeesde en zelfs zielige indruk. Toen hij werd bin-
,ll nengeleid keek hij verdwaasd de zaal in. Zijn ogen zaten half dicht en
zijn armen hingen slap langs zijn lichaam. Bij de verificatie van zijn naam
I en geboorteplaats, antwoordde hij nauwelijks hoorbaar.
De officier beschuldigde hem pri
mair van moord gepleegd tesamen en
in vereniging met Hennie W.t subsi
diair medeplichtigheid aan deze moord,
meer subsidiair poging tot moord, ge
pleegd te samen en in vereniging met
Hennie W. en ten slotte subsidiair me
deplichtigheid aan poging tot moord,
j Ook Boudewijn H. heeft meegedaan
aan de diefstal van fruit, bier, limonade,
en dergelijke samen met zijn broer en
Hennie W. Waar het vandaag om gaat,
is of de rechtbank een duidelijk ant-
woord krijgt op de vraag of Boudewijn,
Rj toen de wurgingspoging van Hennie W.
gj mislukte, een hakmes heeft genomen en
daarmee Theo Mastwijk van het leven
I heeft beroofd.
1 De schuld voor deze daad werd gis-
teren volledig door Hennie W. op
Boudewijn geschoven. Voor de rech-
J ter-commissaris echter heeft Boude-
]j wijn zich ook van deze daad gedis-
lancieerd.
Ook vanmorgen was de zittingszaal
./eer overvol. Ongeveer 30 belangstel-
lenden kregen een plaatsje. Zij hadden
van acht uur af voor de ook nu weer
streng bewaakte hekken van het ge
rechtsgebouw gestaan.
De Amsterdamse strafpleiter, mr. Joh.
i. Mathuizen was met de verdediging
an Boudewijn belast. Hij stelde, dat de
rechtbank bij deze verdachte niet de
i vlotte conversatietoon moet verwachten,
ie men gisteren bij Hennie W. aantrof.
Hoewel, aldus mr. Mathuizen. het
contact tussen cliënt en raadsman een
"groot goed is, heeft de verdediging ge
het contact met Boudewijn te
5moeten verbreken in het belang van het
''verhoor. De raadsman claimde dan ook
recht te mogen interrumperen, in-
„idien dit tijdens de behandeling nood
zakelijk mocht blijken.
- Voorts deed hij een beroep op de
rechtbank toe te staan, dat zijn cliënt
n mag blijven zitten. Hierin werd toege-
P stemd.
Ook nu weer werden eerst de onbe-
langrijke diefstallen ter sprake gebracht.
Boudewijn zei. dat Hennie W. hiertoe
indertijd de plannen heeft geopperd,
I, terwijl hijzelf buiten op de uitkijk bleef
i staan. Op de vraag van de president,
waarom Boudewijn aan de diefstallen
heeft meegedaan, kon de jongen geen
duidelijk antwoord geven. Zijn advo
caat merkte op: „Hier duikt u nu pre
cies in de psychologie van de zaak, mijn
heer de president".
Mr. Mathuizen zag de diefstal bij
Hotel Trier bijvoorbeeld als een soort
proef, een concrete daad, aansluitend
op de vorige diefstal, waar verder
niets uit voortvloeide. Boudewijn zei,
dat het er eenvoudig omging, iets weg
te nemen, of het nu glazen waren of
iets anders, dat deed er niet toe, de
jongen sprak zeer zacht en ook nadat
de microfoon was versteld, bleef hij
moeilijk te verstaan.
De deurwaarder toonde een hele
collectie glazen, een schrijfmachine
len de glazen stolp van een pendule,
die de buit uit hotel Trier vormden,
j pP vragen va de officier van
y justitie, mr. Van Dy ken. waarom
Boudewijn vlot op het voorstel om te
.gaan stelen was ingegaan, atwoordde
verdachte, dat hij het als een avontuur
beschouwde.
Boudewijn vertelde vervolgens hoe hij
door Henny W. in contact kwam met
Theo Mastwijk. Op verzoek van Henny
W. namen de gebroeders H. Theo Mast
wijk in huis.
„Ik was bang dit aan W. te weigeren",
zo zei de verdachte, „omdat er een kans
was dat W. werd verraden door Mast-
wijk en dat dan later Henny W. ons zou
verraden". Boudewijn vertelde hoe hij
alleen op het torenkamertje kwam om
eten bij Theo Mastwijk te brengen. Aan
warm eten was moeilijk te komen, zo
vertelde hü. „Ik was er niet graag", zo
zei hij. „Wel kreeg hij wat lectuur om
de tijd te doden"
Boudewijn vertelde, dat het de be
doeling was dat Mastwijk maar een dag
of tien in het torenkamertje zou blij
ven. Het duurde langer en Henny W.
kwam niet met de beloofde plannen voor
een vlucht over de grens. „We waren
een beetje gebrouilleerd", aldus verdach
te. Zelf zou hij niet in staat zijn ge
weest een andere oplossing te vinden
voor de ongewenste gast
Volgens Boudewijn heeft Henny W. op
een gegeven moment, toen de zaak in
verband met de komende vakantie van
de familie H. dringend werd, gezegd
dat Theo Mastwijk maar uit de weg
geruimd moest worden.
Uitstellen
Boudewijn H. zei. zich niet meer te
herinneren, dat hij het voorstel had ge
daan om Theo bij de Eem te doden
in een visgat te gooien. Bij de verhoren
door de politie heeft hij deze suggestie
wel toegegeven.
Op Boudewijns voorstel werd op de
zelfde zondag later besloten, Theo Mast
wijk door vergiftiging om het leven te
brengen. Hij wist niet meer, of het zijn
broer Ewout's idee was geweest, het lijk
in de put in de tuin te laten verdwij
nen. In ieder geval gingen de jongens
met z'n drieën een zak ongebluste kalk
halen en brachten die naar de schuur
in de tuin van de familie H.
Boudewijn verklaarde, dat hü in het
voor Theo Mastwijk bestemde flesje bier
geen slaaptabletten had gedaan, zoals de
anderen dachten, maar vitaminetablet
ten en asperine. „Ik wilde het nog even
uitstellen".
Boudewijn was niet erg verbaasd toen
bleek dat Theo Mastwijk niet bezwe
ken was aan het bier. zo verklaarde hij
nu. Hy wist niet of Henny W. en zün
broer erg geschrokken waren. Volgens
Boudewijn heeft Henny direct na het fa
len van de vergiftigingspoging het plan
opgevat om Theo Mastwijk op een an
dere manier te doden.
De president hield hem voor dat Hen
ny W. een geheel andere verklaring
heeft afgelegd. „Dat is niet waar" zo
zei de verdachte, „Ik heb niets gezegd
maar het was Henny W."
Mr. Gijsman merkte op, dat Boude
wijn zich verschillende dingen niet meei
herinneren kan en plotseling dit ge
beuren wel. „Dat staat dan ook in mijn
geheugen gegrift, mijnheer de president"
zo zei de verdachte. Maar toen de pre-
•ident doorging met vragen en wat meer
Op de drukke spoorbaan Den Haag-
Rotterdam is zondagavond bij de School
poort in Delft een overweg geopend ge
bleven, toen omstreeks kwart over acht
een brein uit de richting Rotterdam na
derde. Voorbijgangers die het gevaar be
merkten, konden het wegverkeer waar
schuwen en daaraan is het te danken,
dat er zich geen ongelukken hebben voor
gedaan. De overwegwachter kon geen
verklaring voor zijn verzuim geven. De
waarsohuwingsinstallatiie had normaal ge.
functioneerd. De overwegwachter is tij
delijk van zijn functie ontheven. In ver
band met het onderzoek heeft de politie
te Delft getuigen opgeroepen.
details wilde weten, was de verdachte
zijn geheugen weer kwijt.
President: „Neen. Boudewijn, we gaan
nu rustig door. Ik weet dat het verve
lend voor je is, maar je moet maar even
door de zure appel heen bijten". Toch
wist de verdachte niet meer te
vertellen hoe hij bijvoorbeeld de mast-
worp zou hebben gerepeteerd om Theo
Mastwijk te wurgen. De president vond
dit gebrek aan herinneringsvermogen
wel bijzonder vreemd.
Vreemd vond de president het ook, dat
Boudewijn nog wel weet dat het was-
Hjntje tevoorschijn werd gehaald, maar
niet meer dat de jongens de verschil
lende knopen op elkaar probeerde. Een
van de dingen die verdachte zich wel
herinnerde, was dat de drie jongen sa
men de put in de tuin hebben openge
maakt voor de vergiftigingspoging werd
ondernomen.
„W. eiste van my, dat ik de handen
van Theo vasthield", zo zei Boudewijn,
„terwijl hij hem wurgde". Toch, gaf hy
toe, dat hy geen werktuig was van Hen
ny W. Niet duideiyk werd, waarom hy
er dan geen bezwaar tegen maakte.
De verdachte veroorzaakte enige dei
ning toen hy verklaarde, dat Henny W.
ook van hem geëist had dat, wanneer
de wurgingspoging zou mislukken hy
het hakmes zou gebruiken.
Henny W. heeft dit namelijk gisteren
ontkend. Hij verklaarde niet eens iets
af te weten van het bestaan van het
hakmes.
„Henny W. zou wurgen en als dat zou
mislukken, dan zou ik met het hakmes
Theo doden", aldus de verdachte. De
officier viel plotseling uit toen de ver
dachte zich weer precies kon herinneren,
dat Henny W. en niet hy gezegd heeft
dat de moord moest gebeuren.
Mynheer de president", zo zei de
officier, „deze verdachte weet zich alles
te herinneren, wanneer het gaat om
zich zelf schoon te praten".
„President: „Een van jullie liegt. Hen
ny W. of jy. Wie liegt er nu f
Verdachte: „Henny W. liegt".
Boudewyn ontkende, dat hy Theo's
polsen had vastgehouden toen Henny W.
het koord om diens nek legde. Ondanks
Henny's eis, zou hij zich instinctief
hebben omgedraaid. „Als W. zegt. dat ik
hem wel heb vastgehouden, liegt hij".
Verdachte zei, dat hy wel had gezien,
dat W. het touwtje om Theo's nek deed.
maar niet dat het weer losschoot of dat
het slachtoffer tegenspartelde. Hij zou
bij de noteboom hebben gestaan, enke
le meters van de schuur af. Hij ver
klaarde, dat hij zich had omgedraaid en
naar de moestuin was gegaan, toen Hen
ny W. het touw om Theo's nek legde. Op
weg naar de moestuin, hoorde hij achter
zich de slagen van het hakmes: „Pats.
pats, pats", zo riep hij nu in de rechts
zaal. Ook had hij gehoord, dat Theo
vroeg „Wat moet dat?"
Henny W. moet, volgens de verdachte,
met het hakmes Theo Mastwijk hebben
gedood. Hij ontkende de polsen van het
slachtoffer te hebben vastgehouden. Toen
hij zag dat het draad om de hals van
Theo werd gesnoerd, was hij weggelo
pen. De president vroeg met grote na
druk aan de verdachte of hij zich niet
te veel in zijn verhaal heeft vastgebeten.
President: „Voor je eigen geesteiyke
gezondheid, Boudewijn en voor de ont
lasting van je geweten, zeg het nu als
je dei slagen wel hebt toegebracht. Het
is myn taak niet om je tot een beken
tenis te dwingen, maar als je het gedaas
hebt, zeg het nu. Dit is het moment,
geneer je niet, zeg het".
Verdachte: „Ik heb niet geslagen. Ik
heb de slagen alleen gehoord en wel
achter mij".
De zitting duurt voort
De drie verdedigers in de Baarn
se moordzaak in het Utrechtse
gerechtsgebouw: v.l.n.r. mr.
Joh. K. M. Mathuisen (voor
Boudewijn H.). mr. H. C. Dietz
(voor Ewout H.) en mr. Fran-
gois Pauwels (voor Henny VVJ.
WITTE
KRUIS
DE
echte
PIJNSTILLER
Rugpijn... maar ook andere pla
gende pijnen vaagt u prompt weg
met WITTE KRUIS, (poeders, ta
bletten of cachets) Salicyl-vrij en
daardoor geen maagklachten.
WITTE KRUIS
„In verminderde mate toereke
ningsvatbaar". Dat was gisteren het
oordeel van prof. dr. J. Kloek over
de thans negentienjarige Henny W.,
die gisteren als eerste verdachte in
de Baarnse moordzaak voor de
Utrechtse rechtbank terecht stond.
Uit de verklaringen van de zenuw
arts, die geneesheer-directeur van
de Psychiatrische Observatiekliniek
van het gevangeniswezen in de
Domstad is, moet ten aanzien van
de broers Boudewijn H. en Ewout
H. de beide andere verdachten in
dezelfde lugubere zaak een ge
lijke kwalificatie worden gegeven.
Daar de behandeling van de in 1959
gepleegde moord op de toen veertien
jarige Theo Mastwijk in drieën is ge
knipt, komt Boudewijn H. vandaag voor
en Ewout H. morgen. De officier van
justitie, mr. G. H. C. van Dijken, zal
Ln de drie zaken gelijktijdig requireren,
vermoedelijk op donderdag, 28 maart.
Onmiddellijk daarna zullen de plei
dooien worden gehouden, waartoe de
onderscheidene zaken tot dan zullen
worden geschorst.
Zoals bekend werd Theo Mastwijk op
1 augustus 1959 vermoord. Hij was ge
durende vijfenveertig dagen in het toren
kamertje van de ouderlijke woning van
de broers H. verborgen gehouden, omdat
de laatsten, zomede hun vriend Henny W.,
bevreesd waren dat hij enkele, door hen
gepleegde kleine diefstallen aan de politie
zou verraden. Het zou in de bedoeling
hebben gelegen het slachtoffer, dat ook
geen brandschoon zonderegister zou heb
ben gehad, over de grens te helpen.
Gisteren: eerste rechtszitting
van de Baarnse moordzaak.
Henny W. voor zijn rechters.
achter de villa van de familie H. gewor
pen en met ongebluste kalk overdekt
Twee jaar later werden ze ontdekt door
een timmerman, die werkzaamheden aan
put verrichtte. Deze schakelde de
Baarnse recherche in, waarna de opzien
barende arrestatie van de drie verdach
ten volgde.
Waar het in het proces vooral om gaat,
is het aanwijzen van de hoofdschuldige,
of althans degene, die de gruwelijke
moord heeft gepleegd. Henny W. gaf gis
teren Boudewijn H. de schuld; van Bou
dewijn H. is bekend dat hij Henny W. als
de moordenaar aanwijst.
Uit de drie telasteleggingen blijkt dat
alleen Henny W. van moord, gepleegd al
leen. wordt beschuldigd, subsidiair van
poging tot moord, gepleegd alleen. De
beschuldigingen tegen de beide broers H.
staan in het teken van medeplichtigheid
aan moord, subsidiair medeplichtigheid
aan poging tot moord.
De samenstelling van de rechtbank ziet
er als volgt uit: mr. J. Gijsman, president,
mr. E. E. Fromberg en mr. K. S. Bieger,
rechters. Als verdediger van Henny W.
treedt mr. Frangois Pauwels op, die hier
toe door een uit Baarnse burgers be
staand comité is aangezocht. Dit geschied
de nadat door het optreden van de offi
cier van justitie, mr. H. W. Overbeek
door de minister van justitie inmiddels
op de vingers getikt vrees voor klas
senjustitie ontstond.
Stapelput
Toen dit niet lukte „er waren geen
concrete plannen", gaf Henny W. gisteren
voor de rechtbank toe werd Theo
Mastwijk uit de weg geruimd. Zijn stof
felijke resten werden in een stapelput
ze geen steun by hun ouders konden vin
den.
President: „Hoe verklaart u die koude,
kille, gevoelsarme en zakelijke toon, die
de verdachte zich heeft aangemeten. Het
lijkt wel, of hy een roman navertelt, die
door een ander geschreven is".
Getuige: „Ik heb tijdens mijn onderzoek
hetzelfde geconstateerd. Verdachte is
sterk schizoid; hij leeft in een eigen we
reld en bewandelt een vrij nauw pad. Hy
geeft blijk van een gevoelsarmoede en
een gevoelskoudheid, die buiten propor
ties zijn. Hij spreekt over de moord, alsof
hy er buiten staat. Daarom ben ik tot de
conclusie gekomen dat hy in verminder
de mate toerekeningsvatbaar is. Er is een
psychische stoornis in z'n contact met de
medemens".
Prof. Kloek beaamde dat er ten aanzien
van de moord op Theo Mastwijk een
groepsbeslissing genomen was en dat ver-
dachte geen spelbreker wilde zyn. Even
als de anderen zou hij echter heimelijk
op een andere oplossing hebben gehoopt.
Getuige had de indruk dat als één van
drie gezegd zou hebben dat de moord
toch maar niet moest worden uitgevoerd,
dit als een opluchting zou hebben ge
werkt.
Intelligent
In de warme, met journalisten, crimino
logen, psychiaters en juristen opgepakte
rechtszaal bracht professor Kloek gister
middag naar voren dat Henny W. eer
praktisch ingestelde jongeman was met
een scherpe intelligentie. Hij was iemand
van de daad, die iets van de leider in
zich had en die ongecompliceerd reageer
de. Toch had de zenuwarts, die verdachte
en ook de beide broers lange tijd had ge
observeerd, enkele tegenstrijdige trekken
ontdekt. Uit eigen ervaring had hij kun
nen constateren dat Henny W. sterk sug
gestibel was, met andere woorden: licht
onder invloed van anderen te brengen.
Tegelijkertijd voelde hij zich aangetrok
ken tot een wereld van magie en droom.
Op vragen van de president gaf getuige
toe dat verdachte onder de suggestie van
Boudewijn H. had geleefd, maar ook
onder die van Ewout H. Boudewijn H.,
die links in het leven stond, onpraktisch
was en tevergeefs contact met zijn om
geving zocht, stond echter evenzeer onder
invloed van Henny W. Hetzelfde kon van
Ewout H. worden gezegd.
„Het niet voor elkaar willen onder
doen, heeft dat soms geleid tot dit af
schuwelijke drama?" vroeg één van de
rechters.
Getuige: „Ja, ik zou me dit kunnen
voorstellen".
President: „Heeft uw onderzoek tot de
conclusie geleid dat één van de drie de
leider is geweest?"
Getuige: „Nee"
Gevaarlijk
Geïsoleerd
Prof. Kloek bracht met klem naar voren
dat de drie jongens min of meer geïso
leerd zijn bezig geweest, in stilte hopend
op een andere oplossing. Alle drie stonden
min of meer alleen in de wereld, omdat
De hoogleraar meende dat negatieve
beïnvloeding gevaarlijk voor Henny W.
Hij moest in een omgeving worden
geplaatst, waar rekening gehouden werd
met zijn suggestibiliteit. Na het uitzitten
van een gevangenisstraf moest verdachte
niet onmiddellijk in de maatschappij wor
den teruggeplaatst Het plegen van mis
daden in de sfeer van geheimzinnigheid
trok hem uitermate aan,
Henny W., die tijdens de ontleding
van zijn ziel door de president de zaal
was uitgestuurd, werd, na een samen
vatting van de laatste, gelegenheid ge.
geven vragen aan prof. Kloek te stel
len.
..Als ik erbü was geweest", ant-
woordde hij brutaal, „had ik misschien
wel vragen. Ik heb er nu geen behoefte
aan".
Uit het verder verhoor bleek duidelijk
dat verdachte, die uit een eenvoudig
milieu komt en het, zonder er veel voor
te doen, tot de vierde klas van het Baarn
se Lyceum heeft gebracht, door de riante
villa van de familie H. was geïmponeerd.
Juist door de luxe en de zo heel andere
omgeving voelde hij zich tot de beide
broers aangetrokken.
Na de moord zou verdachte zich uit de
sfeer van Baarn hebben trachten te ont
trekken. Hij schafte zich een monster
boekje aan, sprak over emigratie naar
Zuid-Amerika, doch er gebeurde niets.
Omdat hij zich een half jaar na de
moord weer naar de villa van de familie
H. begeven had en zich daar, met de
beide broers, aan nieuwe diefstallen had
schuldig gemaakt, trok de president het
berouw en de spijt, waarover Verdachte
gesproken had, in twijfel. Zijn kille, zake
lijke toon werd eveneens gelaakt.
„Walt wilt u", zei Henny W. „Ik heb
dit verhaal al zo vaak gedaan, dat je het
wel zakelijk moet houden"
Reconstructie
Commissaris IJ. Taconis van de rijks
politie te Amsterdam, zomede de heren
G. Smit en H. Pit, beiden hoofdagent
rechercheur van dc gemeentepolitie te
Baarn, werden als getuige gehoord. De
eerste was bij de reconstructie van het
drama aanwezig geweest, de laatsten bij
het bloot leggen van de put, waarin zich
de stoffelijke resten van Theo Mastwijk
bevonden.
Ter zitting werden de resten getoond
van o.m. de sokken, de spijkerbroek en
het overhemd van de verslagene.
Beide rechercheurs verklaarden dat ze
in de tuin van de familie H. naar de
kleren hadden gezocht, die Boudewijn H.
tijdens de moord gedragen had en die in
half verbrande toestand door de laatste
in de grond waren gestopt. Hoewel ze op
aanwijzing van de beide broers hadden
gehandeld, hadden ze niets kunnen vin
den. Ook in een andere tuin was zonder
succes gegraven, naar aanleiding van een
telefoontje, dat ze hadden gehad.
Toen de zitting geschorst werd, werd
ten behoeve van mr. Pauwels. die zicb
slechts spaarzaam had laten horen, achter
gesloten deuren de reconstructiefilm ge
toond.
In de morgenuren werd aanvankelijk
alleen over de diefstallen gesproken, die
door de drie verdachten waren gepleegd.
Duidelijk bleek dat deze diefstallen de
moord op Theo Mastwijk in laatste in
stantie hadden uitgelokt.
Hemny W. zowel als de beide broers
waren bang dat de jongen hen zou
verraden, als deze. voor eigen misdrij
ven, (opnieuw) door de politie zou
worden gehoord. Hij zou hiermee heb
ben gechanteerd, als het drietal hem
niet over de grens wilde helpen. Van
daar dat men het slachtoffer in hef
torenkamertje van de villa liet onder
duiken, waar zijn bijna anderhalve
maand geduurd hebbende aanwezigheid
vreemd genoeg door geen buitenstaan-
der is opgemerkt.
Krijgsraad
Op de ochtend van zondag 31 juli werd
krügsraad gehouden. Toen pas werden er
concrete plannen gemaakt over dc toe
komst van Theo MastwUk. Op dc vraag
van de president: „Wie is er het eerst ge
komen met het plan om de jongen uit de
weg te ruimen", antwoordde Henny W.
zonder dralen „dat was Boudewijn'
„Ewout en ik", zo voegde hy er aan toe.
„hebben er niet aan gedacht om toen
ander voorstel te doen. Innerlijk was ik
het er niet mee eens, maar ik dacht er
onder die omstandigheden niet aan om me
er tegen te verzetten. Ik zou me een
lafaard hebben gevoeld".
Het plan werd door Boudewijn
tijdens de krijgsraad nader uitgewerkt:
eerst wilde men Theo Mastwijk vergif
tigen. Ewout stelde voor om Theo te
vermoorden, hem later in stukken te
hakken en de beenderen met de benen
wagen van het dorp weg tc werken. Dit
vond ik te bloedig, aldus Henny W. Het
volgende plan was, te gaan vissen in de
Eem en hem daar de hersens in te slaan.
Dat was mijn plan, zo zei verdachte
hem er levend heen te brengen. Een
ander probleem was hoe het lijk weg te
krijgen.
Het laatste voorstel kwam van Ewout:
„We kunnen het lijk met ongebluste kalk
overgieten". Ewout wist waar hij kalk
kon vinden. „Wij hebben dat met zijn
drieën gehaald. Dat gebeurde nog op
dezelfde zondag". Geen greintje emotie
was te bekennen bij dc verdachte W.
toen hij alle plannen die er geopperd
waren om Theo Mastwijk te doden, toe
lichtte.
Toen we dc kalk hadden, besloten we
Theo Mastwijk uit de weg te ruimen
door hem slaappillen gedompeld in een
flesje bier toe te dienen. Wij hadden
wel eens gehoord, dat je aan een te grote
dosis slaappillen kunt sterven. We heb
ben in de keuken slaappillen en aspirines
fijngestampt en in het bier gedaan. We
zijn gedrieën naar boven gegaan, naai
de torenkamer. Boudewijn heeft hem
toen te drinken gegeven.
Daarna hebben we beneden in de salon
een paar uur gewacht
Henny W. vertelde verder, dat zij op
dezelfde zondag de oude put in de tuin
de villa hadden opengemaakt. „Ook
dit hebben we met zijn drieën gedaan
aldus de jongen.
Toen het drietal naar boven ging, bleek
dat Theo Mastwijk helemaal niet dood
was. De jongen die men dood waande stak
zijn hoofd door het zolderluik. Hiervan
schrokken de drie zo dat ze naar de kel
der vluchtten. Daar werd weer krijgsraad
gehouden.
President: „Was het niet een gevoel van
opluchting dat de jongen nog leefde?"
Verdachte: „Neen, wij schrokken alleen
maar, omdat hij niet dood was. Uiteraard
was de zaak in het algemeen nogal lugu
ber".
Ewout H. vond in de werkplaats een
plastic draadje en demonstreerde, volgens
erdachte, hoe men MastwUk gemakkelijk
kon wurgen. De verdachte kreeg van de
broers H. opdracht MastwUk te wurgen,
omdat zij Theo zes weken lang verzorgd
hadden. Henny W. had volgens de broers
nog niets gedaan. Verdachte W. bekende
thans, dat hij dit een redeiyk voorstel
vond. Hü wist niet hoe hü moest wurgen,
maar in de huiskamer demonstreerde
Ewout later hoe dit met een mastworp
snel kon. De jongens pasten deze mast-
worpknoop op elkaar toe, maar uit „prak
tische overwegingen" leek het toen toch
beter om Mastwük met een gewone lus te
doden. Tot driemaal toe Is ln de huis
kamer gerepeteerd hoe de moord gepleegd
zou worden. Hlerbü „speelden" alle drie
de jongens voor het toekomstig slacht
offer.
Ook werden in de huiskamer de rollen
verdeeld. Volgens Henny W. was in de
kamer nog niet over het hakmes gespro
ken dat later bij de moord ook gebruikt
zou worden. Verdachte sloeg in zijn relaas
geen enkel detail over.
De moord
Hij verklaarde, hoe men Mastwijk zou
vertellen dat er een oplossing voor hem
was gevonden en dat hij zich in de schuur
kon wassen. Op die manier kreeg men de
jongen, zoals verdachte zei. „met een
smoesje op de plaats waar hij vermoord
zou worden".
Nogmaals werd alles gerepeteerd, zelfs
hoe het drietal zou lopen. Om een uur
ging men naar boven om de jongen te
halen. Het niets vermoedende slachtoffer
liep met de jongens de tuin in.
Ewout bleef achter om op de uitkijk
te staan, zo vervolgde Henny W. „Wij
liepen naar de schuur: „Boudewijn voor
op, Theo Mastwijk in 't midden en ikzelf
achter aan, ongeveer een meter van el
kaar af. Met z'n drieën zijn we de schuur
ingegaan. Boudewijn draaide zich om
met zijn gezicht naar Mastwyk en dat
was een teken voor mij om de lijn om
Mastwijks nek te gooien. Boudewijn gaf
mij een knikje, maar ik kon het niet 'op
dat ogenblik. Ik liep terug, de schuur uit
Boudewijn kwam mij achterna en zei:
„Kom mee, het moet gebeuren".
Boudewijn nam mij mee en ik had nicl
de moed mij er tegen te verzetten. Ik kon
dat niet op dat moment, nu vind ik dat
laf. Ik had moeten zeggen, ik doe het niet,
't is onzin, wij houden er mee op.
De president zei daarop tegen Henny
W„ dat de lezing van Boudewijn heel
anders luidt. Volgens hem zou Henny ge
zegd hebben: Het moet gebeuren.
.Wij gingen weer terug, ik deed toen
de waslijn om Theo Mastwijks nek, maar
was zo zenuwachtig toen ik de lijn
aantrok, dat hij weer losschoot. Ik weet
niet hoelang ik de lijn aangetrokken heb
gehouden. Toen Mastwijk de draad voelde,
zei hy: Wat nu? Hij was erg verrast".
De lijn schoot los, waarop Boudewijn
Mastwijk naar beneden trok. Hij sloeg
hem met een kapmes op zijn hoofd.
Toen Mastwijk stil lag, hebben Boude
wijn en ik hem weggesleept en in dc put
laten zakken.
Bijna enthousiast vertelde de ver
dachte deze verschrikkelijke dingen
Gebarend demonstreerde hij hoe hij
het lijk in de put heeft laten zakken.
