tussen pub en
Twee nieuwe Cefe-films
STEEDS
GROTER
Spel tussen heden en verleden
weerspiegelt
tijdgeest
ZONDAGSBLAD
Problemen
van het
concertleven
DIE DE AANDACHT VERDIENEN
Nederlandse
bibliotheek
in het Engels
ZATERDAG 23 MAART 1963
De stand van zaken in het huidige concertleven is op het ogen
blik onderwerp van vele discussies. Men ziet de belangstelling van
het publiek verminderen, men merkt een andere samenstelling van
het concertgaand publiek op, er zijn nieuwe vormen van het
concert ontstaan kortom, er is iets gaandedat de aandacht
verdient.
Nu heeft het sociologisch instituut van de Rijksuniversiteit te
Utrecht een onderzoek ingesteld naar de samenstelling van het
publiek, dat regelmatig de concerten van het Utrechts Stedelijk
Orkest bezoekt, en het is bijzonder interessant de gegevens van
dit onderzoek nader te bekijken. Want al zal het patroon van de
ene stad natuurlijk verschillen met het patroon van een andere
stad, dezelfde verschijnselen doen zich overal voor.
Men heeft eerst de leeftijd van
de bezoekers onderzocht en daar
bij vastgesteld, dat 41 procent
ouder is dan 50 jaar en 37 pro
cent bestaat -uit mensen tussen
de 31 en 50 jaar.
kere verbindingen. De vijfdaagse
werkweek laat de mensen langer
werken. Zij komen dus later
thuis en dit .thuis" blijkt steeds
De grote zaal van de Musik-
verein in Wenen, tiaar de
IT iener Philharmoniker onder
Herbert. von Kara jan hun con
certen geven, is een goed voor
beeld van de concerten in
„oude stijl".
meer in de nieuwe woonwijken
te liggen, vanwaaruit de tram- of
busverbindingen langer en soms
schaarser worden.
Men kan een concert dan niet
meer ..halen", men is te moe en
blijft in huis, bij radio en t.v.
Heus de televisie alleen draagt
niet de schuld. Het is een com-
Vergrijsd
Het publiek vergrijst, zegt men
dus. Jonge mensen komen niet
naar de concerten. En daarmee
verklaart men dan eensdeels de
gestadige achteruitgang van de
belangstelling, de lege zalen dus.
Want. zo zegt men, de concertdi
recties, de instellingen, die de
concerten plegen te organiseren,
hebben vergeten de jeugd, de ko
mende generatie dus, naar de
concertzaal te trekken. De oude
re generatie verdwijnt en de le-
Je zaal blijft achter. Ik geloof,
at deze verklaring maar ten de
le waar is. Men heeft nl. verge
ten de huidige maatschappelijke
toestand er bij te betrekken.
Want deze in de concertzaal ont
brekende generatie bestaat uit
jonge mensen, die hard moeten
werken, hun jonge gezinnen moe
ten onderhouden en die geen tijd
en geen geld hebben om concer
ten te bezoeken. Wanneer zij la
ter op 'oudere leeftijd een finan
cieel betere status hebben bereikt
en over meer tijd (hoe weinig
ook) beschikken, komen zij wèl
naar de concerten. Maar dan be
horen zij tot de vergrijzende"
categorie die dus regelmatig
aangevuld wordt. Ik kom dus tot
de conclusie, dat de pogingen, die
gedaan worden om dit bovenbe
doelde publiek (dat ligt tussen de
schoolgaande jeugd met de
schoolconcerten en het oudere
publiek) naar de concertzaal te
halen, tot mislukken gedoemd is.
plex van maatschappelijke om
standigheden, dat zijn invloed
doet gelden.
Als nog een oorzaak van de le
ge zalen pleegt men de program
ma-samenstelling te noemen. De
weinig moderne werken bevat
ten altijd dezelfde Beethoven-
sonates, altijd dezelfde 5e sym
fonie van Dvorak! de ander
meent, dat door te veel nieuwe
composities het publiek afge
schrikt wordt. De Utrechtse en
quête leert, dat men over het al
gemeen wel tevreden is met de
programmakeuze. En het U.S.O.
past dezelfde methode toe als de
meeste orkesten en concertinstel-
]'n««n: de nieuw, moderne com
positie wordt zorgvuldig ge
plaatst tussen welbekende wer
ken. Langzaamaan begint het pu
bliek de hedendaagse muziek te
accepteren: bij Bartók en Stra-
wui sky b.v. loopt het niet meer
weg en de dodecafone muziek
jaagt nog wel schrik aan, maar
wordt toch lijdzaam aangehoord.
Wat men graag aanvaardt, is on
bekende barokmuziek en zelfs
vóór-barokke muziek, mits in mo
derne vertaling omgezet.
Ontspanning
Maar een concert van uitslui
tend dodecafone werken trekt he
lemaal niet. Dit blijkt een aange
legenheid voor de „happy few."
En hiervoor zijn weer verschil
lende oorzaken aan te voeren: de
huidige concertbezoeker moet
overdag hard werken en wil zich
's avonds niet meer extra inspan
nen.
Het concert wordt meer en
meer een ontspanningsaangele
genheid en als de muziek het de
luisteraar maar niet te moeilijk
maakt, dan is deze best tevreden.
Dit proces is al lang gaande en
daarom is de afstand tussen com
ponist en publiek steeds groter
geworden.
Het publiek maakt zich daar
over totaal geen zorg, het interes
seert zich niet of ternauwernood
voor wat gecomponeerd wordt.
Er dit is een punt. waarover men
zich meer het hoofd dient te bre
ken dan over de lege concertzaal.
Maar hierover hopen wij bij een
andere gelegenheid terug te ko
men.
Dra. H. E. KOKEE-
VAN DEN BERGE
De concerten in de Rotterdam
se Rivièra-halwaar men naar
eigen wil kan lopen en zitten,
vertonen de nieuwe vorm van
muziekuitvoeringen.
De CEFA heeft weer twee
nieuwe films aan zijn inmid
dels zeer veelzijdige repertoire
toegevoegd: een Oostenrijks
„zedendrama" en een Israëli
sche oorlogsfilm. Het zijn beide
films, die ondanks filmische
bezwaren toch wel zoveel in
houd hebben dat een uitvoerige
bespreking op zijn plaats is.
Het meisje Ulla
De Oostenrijkse film .Beken
tenis van een 16-jarige" is ge
regisseerd door Georg Tressier
en behandelt het probleem, dat
zich in een gezin speciaal voor
de kinderen voordoet, als de
ouders de weg tot elkander zijn
kwijtgeraakt De film gaat zover,
dat de dochter van het echtpaar,
dat uit elkaar dreigt te raken
een moordaanslag pleegt op de
minnaar van haar moeder. Ik
voor mij vind dit niet een ver
sterking van het overigens voor
treffelijke requisitoor, dat de
regisseur tegen de ontrouw in
het huwelijk houdt.
Dergelijke felle effecten drei
gen de aandacht van de zaak
waarom het gaat eerder af te
leiden dan te versterken. Trou
wens. ook als het in dergelijke
gevallen niet tot zulke vreselijke
excessen komt, is er reeds aan
de kinderen, die gewoon zijn
tegen hun ouders op te zien een
onberekenbare, innerlijke schade
toegebracht. En het gaat toch
om deze, weinig spectaculaire,
maar daarom niet mmder essen
tiële inner 1 ij k e schade.
Op een prettige, overzichtelijke
wijze tekent de film de aanzet
tot het conflict. Een gefortuneerd
Oostenrijks zakenman heeft het
te druk om zich met zijn gezin
bezig te houden. Meestal is hij
op reis, of anders op zijn kan
toor. Zijn nog jonge vrouw ver
veelt zich en zijn zestienjarige
dochter Ulla groeit in eenzaam
heid op. De jonge vrouw komt
onder bekoring van een gladde
Don Juan en de
verwijdering tus
sen het echtpaar
neemt hand over
hand toe. Op een
goede dag be
geeft de dochter
zich naar het huis
van de vriend van
haar moeder. Zij
heeft een revol
ver (van haar
vriendje) mee
genomen en na
een korte woorden
wisseling schiet
zij de man neer.
De moordzaak
is door de politie
vlug opgelost en
eerst dan oesef-
fen de man en de
vrouw, in welk
een mateloze een
zaamheid zij hun
kind haar eigen
leventje hebben
laten leiden. Na
de rechterlijke uit
spraak blijven zij
samen in afwach
ting tot hun doch
ter weer vrij zal
zijn
De film munt
uit door een fijn
zinnige psycholo
gische tekening van het uit el
kander geraken der echtelieden
en zo het zware geschut van de
moordaanslag achterwege was
gebleven, dan zou deze film wer
kelijk gerekend mogen worden
tot de indrukwekkendste uitbeel
dingen van een intermenselijkcon-
flict met de daaruit voortvloei
ende kwade gevolgen. In het bij-
De Israëlische officier Uri en
het Arabische meisje zijn de
enige overlevendenDit is
de slotscène uit ,£inaia".
waarin alleen nog maar verscho
len zijn een Arabische vrouw,
haar zoontje en haar kleine baby
Sinaia. De Israëliër begeeft zich
naar de armoedige tent en ver
bindt daar de vrouw, die door
scherven van het neervallende
vliegtuig in de arm is gewond.
A'ls hij daarmee bezig is komt een
Egyptisch verkenningsvliegtuig
je eens poolshoogte nemen. Me
nende, dat er geen overlevenden
meer zullen zijn van het Israë
lisch straalvliegtuig, daalt het
vliegtuigje en de beide Egypte-
naren worden in een vuurgevecht
gedood door een Israëlische offi
cier, Uri, die toevallig daar in
de buurt zijn patrouille is kwijt
geraakt. Thans gaan de beide
Israëliërs onvermoeibaar het
buitgemaakte Egyptische vlieg
tuigje startklaar maken. Zij zien
zich wel genoodzaakt de Egypti
sche vrouw en haar kinderen
mee te nemen, omdat zij hun on
derdak heeft verleend en des
wege door de Egyptenaren als
verraadster wordt beschouwd.
Helaas het vliegtuigje is niet
zo sterk, dat het hen allen mee
kan nemen. Tijdens de start stort
het neer, waarbij de Israëlische
piloot, de Arabische vrouw en
haar zoontje het leven laten. Al
leen de officier Uri blijft een
zaam achter tezamen met de Ara-
F.en s<;ène uit „Bekentenis t an
een 16-jarige"Barbara Frey
(ids het meisje Ulla) en Michael
Hinz als haar vriend Hans).
Bewijs
Een bewijs hiervan heeft b.v.
het Algemeen Haags Comité on
gewild geleverd. Het Algemeen
Haags Comité heeft o.a. ten doel
DE MACHT YAH
HET WOORD
De Prix Femina viel dit jaar
de mensen met de „smalle beurs" ten deel aan een jong auteur,
goedkope uitvoeringen (concert,
toneel, ballet etc.) te verschaf
fen. In de loop der jaren beeft
dit streven tot een merkwaardig
resultaat geleid. Want het is
meer en meer gebleken, dat de
mensen met de „betere beurs"
lid van het A.H.C. en van de
pcrsoneelsconcerten (die dezelfde
doelstelling hebben) zijn gewor
den om van de goedkopere con
certen te profiteren en dus niet
meer naar de gewone, duurdere
gaan.
Immers, verschil in program
ma-samenstelling is er niet.- En
waarom zouden zij immers
zes gulden betalen, als zij het
zelfde concert voor aanzienlijk
veel minder kunnen beluisteren?
Ziedaar nu een van de redenen
van de lege zalen bij de gewone
concerten!
Deze A.H.C concerten en per-
soneelsconcerten zijn, meen ik de
nieuwe vormen van het huidige
concertleven gaan worden. Men
zal ze in elke stad onder andere
benamingen vinden. Men gaat
blijkbaar graag met elkaar sa
men gezellig naar een concert
en men wil zich blijkbaar ook
niet druk maken over de pro-
!"«r,na3rthUe'nenoI!CnbeS- Ï5. ïépaaM^üid heef. gefixeerd
misschien voor hen nog belang h„ hujs en tracllt
te concretiseren. Hij leidt zijn
Yves Berger, voor zijn eerste
ling, de roman Le Sud. Zijn
boek wil de groei geven van
een jonge man, eigenlijk nog
een jongen, naar de volwassen
heid, de overgang van een ge
droomde wereld, in het verle
den liggend, naar de werkelijk
heid van deze tijd.
De vader
De naamloze jonge man.
verteller zelve, is opgegroeid op
een landgoed in Zuid-Frankrijk,
als zoon van een notaris, burge
meester van zijn dorp. Deze man
leeft, voorzover zijn ambtsbezig
heden het hem toelaten, in het
verleden. Hij weigert de moderne
maatschappij te aanvaarden.
Geen telefoon in zijn huis, geen
auto in een garage, maar in het
koetshuis een sjees, waarvoor de
oude merrie Isabelle wordt ge
spannen. Een onberedeneerde
voorliefde heeft hem ertoe ge
bracht zich te verdiepen in de stu
die der Indianendialecten en in
de lectuur van alle mogelijke boe
ken die vertellen over het Ameri
kaanse leven in de kolonistentijd.
beginnend bij de 16e eeuw en halt
houdend in 1842, dus juist voor
het startpunt der industrialisatie.
In het bijzonder de Zuidelijke
staat Virginia deelt in zijn gunst,
zo zelfs dat zijn dochter naar haar
is genoemd.
Eigenlijk voelt deze man zich
alleen thuis in een droomwereld
die hij op een bepaald punt en
schuwt dromerijen.
Als de moeder des
gezins, een grijze fi
guur op de achter
grond. sterft, treedt
een grote verandering
in. De zeventienjari
ge iongen zal met zijn
drie jaar oudere zus
ter naar Montpellier
gaan om zich voor te
bereiden voor het
gymnasiale eindexa
men, terwijl Virginia
de studie in de me
de dicijnen begint aan
de universiteit. Broer
en zuster zullen on
der één dak wonen.
Geleidelijk aan
wijkt nu de vaderlijke
invloed terug voor
Virginia's sterke per
soonlijkheid, die hem
tot oen man wil om
bouwen die het leven
aanvaardt met de
wisseling der tijden
cn de naoorlogse
maatschappij. Als hij
geen vriend vindt on
der zijn medescholie
ren. brengt ze hem in
contact met haar stu
diekameraden. Maar
het resultaat is even
negatief.
Aanvaardbaar is dat er zodoen
de een sterke band ontstaat tus
sen de jonge man met zijn gees
telijk verstopte leven en zijn zus-
YVES BERGER
tekenen van de wereld van schijn
en droom. Inderdaad, dit boek
wórdt geschreven het is gro
tendeels wat we nu lezen maar
het is tevens de oorzaak van con-
1 -. I1C. 19 WYCU9
ier. die hem altijd omringt, een fl|cten tussen de jaloerse Virgi.
genegenheid die ongezonde ele- nla cn de auteur in de dop, die
kan opnemen. aj z|j„ aandacht en vrije tijd geeft
moest deze ge- de scbrijverij.
zich
rijker is) over de plaatsbespre
king. Men krijgt alle» keurig net
jes thuis of op het kantoor be
zorgd. Is nu bij deze categorie
van het publiek de bedoelde „tus
sengeneratie" ruimer vertegen
woordigd?
Dat is inderdaad het geval, al
is dit slechts in geringe mate.
Toch wordt ook hier, bij deze
goedkope uitvoeringen, een ach
teruitgang in de belangstelling
opgemerkt.
Werkweek
En dan komen wQ bij een an
dere factor van onze maatschap
pij, nl. de vijfdaagse werkweek
cn de steeds langere
zoon in deze wereld binnen en
vindt in hem een gewillige leer
ling en trouwe navolger wat lec
tuur en ideeën betreft. Huisonder
wijs sluit omgang met andere jon
gelui van zijn leeftijd en stand uit.
Gezamenlijke, lange wandelingen
in avond en zelfs nacht kweken
een nauwe symbiose tussen deze
twee. Het duister verdient de
voorkeur, want de vader leert zijn
zoon alles te wantrouwen wat
zintuiglijk waarneembaar is. Al
leen het woord mag de dingen op
roepen.
De zuster
Virginia is immuun voor dit on
derwijs. Ze bezoekt het lyceum in
de naburige stad, bemint de exac-
moeilij- te wetenschappen en veraf-
menten in
Evenwel.
negenheid leiden tot een onbe
streden incestueuze verhouding. Vele gesprekken worden
uitlopend op concrete daden, door voerd over de eventuele inhoud
Zoals dat met veel eerstelingen
het geval is, zo ook hier: het werk
is ongelijk. Het eerste gedeelte is I
uitstekend. Berger vertelt niet al- I
leen, hij schept een eigen klimaat.
Zuid-Frankrijk leeft in deze blad- I
zijden, maar daaronder ligt als
ie vervaagde eerste tekst
van een palimpsest de Zuidelij- I
lee Noord-Amerikaanse staat Vir- I
ginia met de Indianen, de bisons
en de kolonisten: tussen deze twee I
werelden rijdt de cabriolet van de L
notaris door de nacht.
Van veel minder gehalte is het
tweede gedeelte van het boek. De
lezer ziet verwonderd naar de
donkere vlek die de auteur er zon
der enige noodzaak op werpt.
Niets in het voorafgaande had
hem erop gewezen dat de jonge
man door een zo ongeremde sek
suele drift werd beheerst dat hij
natuur- en zedenwet op zij zou
schuiven. Datzelfde geldt voor
Virginia, die we trouwens in het
eerste gedeelte veel minder ont
moeten. Het incest-motief komt in
de literatuur voornamelijk voor
als tragisch element dat zijn
eigen straf meebrengt of een en
kele maal als teken van verwor
ding, van verdierlijking. Hier valt
daar niets van te bespeuren. De
zuster weet geen beter middel om
haar broer los te trekken uit zijn
gespiritualiseerde leven als de zin
nelijke verleiding en ze stuit daar
bij niet op tegenstand. Zo wil het
de gedachtenconstructie van Ber
ger tegen al het voorafgaande in:
ze is dan ook reeds om literaire
redenen onaanvaardbaar.
zonder wordt men getroffen door
het spel van Barbara Frey als
de zestienjarige dochter Ulla.
Werkelijk een buitengewoon
sympathieke verschijning. Een
betere vertolkster had Georg
I Tressier zich voor zijn film niet
kunnen wensen.
De Israëlische film, die de
ICEFA uitbrengt heet „Sinaia" en
is geregisseerd door Ivan Len
gyel. een Israëliër, van Joegosla
vische afkomst, die o.m. assisteer-
Ide bij de regie van de Israëlische
film „Heuvel 24 antwoordt niet".
Ivan Lengyel heeft zijn stof ge-
I kozen in de oorlog tegen Nasser,
toen het Israëlische leger on
weerstaanbaar optrok in de Ne-
Igeb-woestijn. Het is de regisseur
evenwel niet om deze oorlogsda
den te doen geweest, maar veel-
eer om de menselijke aspecten,
die een oorlog ook met zich
meebrengt. Een Israëlische piloot
I stort met zijn straaljager neer in
de verlaten woestijn tussen Israël
en Egypte. Hij komt terecht bij
een verlaten Bedoeïncntent,
Bij J. F
München
„Künstlcr
een zeer
schenen,
bij benadering valt te zeg
gen hoevelen er op hebben ge
wacht. Schrijver en samenstel
ler Richard W. Eichler heeft
namelijk een speurtocht onder
nomen door het Duitse taalge
bied om bewijzen te verzamelen
voor de stelling (die gelukkig
niet alleen de zijne mag heten)
dat de figuratieve kunst niet
niet dood is.
Berger
in
In de lange gesprekken staan
interessante opmerkingen over
de creatieve kracht van woorden
Jie het verleden kunnen oproepen,
de tijd fixeren en het leven in hun
nuchtere woorden van het boek. waarbij de twisten ban slaan, maar ze zouden eer
weergegeven alsof het de natuur- niet ontbreken. Eindelijk, de dis-
lijkste zaak ter wereld betrof. En cussies en de felheid van Virgi-
ie damesjury van de Prix Femi- nia moe. keert de jonge man te-
ia zag la deze scabreuze passa- rug naar de familiebezitting, waar mV"air;io'uom™toch
essay dan in
Ondanks de zwakke plekken
ges geen reden om het boek op- hij moet vernemen dat zijn va-
zij te schuiven. der enkele uren geleden is orage-
Vermoedelijk hebben ze veron- komen bij een verkeersongeluk,
dcrsteld dat voor de auteur Virgi- De sjees is aangereden door een
nia meer de vertegenwoordigster auto met tragische gevolgen. De
is van de moderne levenstrant die symboliek der feiten is duidelijk:
door héar beslag wil leggen op het moderne leven maakt korte
de naïeve jonge man. dan een metten met de achterblijvers, de
wezen van vlees en bloed. dromers.
Een tweede, beter bedacht mid- De zoon blijft op het landgoed
del om de jonge man te rukken cn neemt het beheer op zich. Met
uit de wereld van zijn kinder- en Virginia is alle contact verbro-
jeugdjaren is hem er toe te bren- ken en zo krijgt in de strijd tus-
gen al wat zijn leven tot nu toe sen vader en zuster de eerste nog
heeft gevuld neer te schrijven in een kans te overwinnen na zijn
een boek dat een afscheid zal be- heengaan.
gezegd worden dat Yves Berger,
achtentwintigjarige leraar in het
Engels en momenteel verbonden
aan het uitgeversbedrijf van Gras
set, echte schrijverskwaliteiten
bezit en de woorden weet te han
teren als gewillige instrumenten
Mogen in volgende werken hij
noemt al de titel van een tweede
boek moreel besef cn goede
smaak hem niet ontbreken.
V.D. PANNE
Le Sud. Uitga-
Een close-up ran Barbara Frey,
die een hoofdrol speelt in de
Cefa-film „Bekentenis van een
16-jarige".
bische baby Sinaia. Met dit kind
op z(jn arm trekt Uri door de
woestijn naar Israël, waar hij
veilig aankomt.
Het is een prachtig, haast ly
risch verteld verhaal, dat een
ontroerend beeld geeft van de
verschrikkelijke toestanden, die
een oorlog met zich brengt De
film is niet zo sterk als Ivan
Lengyel waarschijnlijk gedroomd
heeft, maar de bedoelingen van
de regisseur komen desniettemin
wel over: de menselijkheid weet
van tijd tot tijd zelfs in de meest
barbaarse oorlog de grenzen, die
volken en rassen scheiden' te
overwinnen.
Hoewel beide films niet be-
1 paald filmische uitschieters zijn,
passen zij terdege in het werk I
van de CEFA. Dat men deze
films op het repertoire nam is I
vanuit dit gezichtspunt zeker
verklaarbaar en te billijken, ja te
waarderen.
Beide films hebben een verto-
ningsduur van ongeveer 100 mi
nuten en toegankelijk voor boven I
de 14. I
EV. GROLLE. f
„Bibiiotheca Neerlandica"
wordt de verzameltitel van
een collectie Nederlandse boe
ken, die door samenwerking-
van de Londense uitgeverij
William Heinemann Ltd. en A.
W. Sijthoff te Leiden, tot stand
zal komen en waarin niet min
der dan zestien delen zullen
gaan verschijnen.
De Nederlandse en Vlaamse lite
ratuur is door het betrekkelijk
kleine taalgebied slechts zeer
zelden tot wereldliteratuur uit
gegroeid en daarom verdient het
initiatief van deze beide uitge
verijen zeker de aandacht.
Het is de bedoeling, dat de „Bi
biiotheca Neerlandica" de En
gels-lezende wereld een inzicht
gaat geven in de voornaamste
voortbrengselen van de Neder
landse letteren. De zestien delen
zullen worden afgerond met een
korte geschiedenis der Neder
landse en Vlaamse literatuur.
In april zullen reeds twee delen
verschijnen. Als eerste boek is
gekozen: „De Waterman" van
Arthur van Schendel en het
tweede zal worden: „Van oude
menschen, de dingen die voor
bijgaan", dat Louis Couperus ;-
1906 schreef
Lchmans Verlag te
s onder de titel
und Werke"
nuttig boek ver-
waarvan zelfs niet
moderne monumentale kunst be
strijkt een tijdvak van ongeveer
zestig 'aar (van Antoon Derkin
deren tot aan Th. Kurpershoek in
1946). Het boekje behelst daar
van een beknopte schets met il-i
lustraties van voorlopend werk.
Een „Brief aan een bouwmees
ter" van Berend Hendriks gaat
vooraf aan de door Cor van Wee-
Ie artistiek gemaakte foto's van
kunstenaars en hun creaties (in
mentaliteit dan die waarvan (allo- 2wart-wit). Aan de hand van al-
ze abstracten en non-figuratieven beeldingen in kleuren zou men zich
getuigen.
- natuurlijk een beter beeld hebben
Evenals in het Duitse taalgebied kunnen vormen van de prestaties
leven ook hier te lande Uinste- Een andcr nadMl ls „fgejien var
naars die veelal met meer geest bet hinderlijk bladeren achter ir
en vakbekwaamheid dan menige het boekje), dat de samenstel-
bewierookte modernist. werken ]ers slechts zeer summiere in-
als „kinderen van hun tijd1 Voor lichtingen verstrekken,
deze getrouwen verdient Eichlers
moedgevend voorbeeld navolging.
Eichlef brengt ons in contact
met ongeveer negentig eigentijd
se schilders, beeldhouwers en gra
fici uiteraard een aan de om
vang van zijn boek gebonden se
lectie uit een aanzienlijk grotere
groep. Aan iedere kunstenaar zijn
twee pagina's gewijd: enerzijds,
bij foto of zelfportret, een korte
beschrijving van leven en werk
wijze, aan de andere kant de re-
produktie van een typerend werk
stuk.
Alle genres zijn vertegenwoor
digd. o.a. portret-, naakt-, land
schap-, dier-, stilleven- en religi
euze motieven. Veertig afbeeldin
gen zijn. meestal over de gehele
pagina, in kleuren opgenomen.
Samenvattend dient gezegd, dat
Eichlers boek veler overtuiging
bekrachtigt, dat de expressies van
zich aan de realiteit houdende
kunstenaars terdege hedendaags
kunnen zijn en dus mede de
geest van onze tijd weerspiege
len zij het vanuit een andere
Teken aan de wand
„Teken aan de wand" is een
dubbele pocket in de serie „Zwar
te Beertjes" van
Bosch en Hals
Aan de reeks goede kunstpoc
kets die eveneens door A. W.
Bruna Zoon te Utrecht worden
uitgegeven, zijn werkjes toege-
en
Zoon te Utrecht. De opzet ge
lijkt enigszins op het hiervoor be
sproken boek. Gereproduceerd zijn
werken van 51 Nederlandse beoe
A. W. Bruna voe8d over Jeroen Bosch
kunst: wandschilderingen, muur
mozaïeken, reliëfs, beglazingen
e.d.
Gesteund door het Prins Bern-
hardfonds heeft de Vereniging
van deze kunstenaars de uitgave
Voor het eerstgenoemde deeltje
toelichting van Anthony
fenaars van de monumentale Bosman, die de redactie voert
over de gehele serie, en Wim A.
L. Beeren heeft de tekst geschre
ven bij de gereproduceerde wer
ken van de Haarlemse meester.
De nieuwe afleveringen handha-
z - ven de uitstekende reputatie van
samengesteld met het doel. in- deze „galerie" in pocketvorm
zichi te geyen jn het wezen alsook vooral voor wat betreft de vaak
in de ontwikkeling van deze kunst opmerkelijk goede
in de laatste vijftien jaar.
De voorgeschiedenis van
kleurenrepro-
H.I
