EIGEN HAARD r
het water
0pen briel
UW TUIN
Blad
is goud waard, ook al ligt het
een lappendeken
ZATERDAG 23 FEBRUARI 1963
het i
Driehonderd
er geldebinnenschepen
voor «Maashaven
vastgevroren
i de winterse
Rotterdam.
de huidfcyenzovele gezinnen, waar-
ran het werk en dus de ver-
ómstava^ienste stil staat* Heti moeten
t van d^e' bijzondere vrouwen zijn,
de ker^chippersvrouwen. Hun proble-
in heeimen zijn weer heel anders dan
en Chriibij ons, aan de wal. „Op een
In Chri%chip moet je proppen en stop
pen", zegt een schippersvrouw,
i. En over de prop in haar keel,
*0Ials de kinderen naar school en
vodus van boord gaan, praat ze
rervolN1'"" niet'
.otfonin ..De Nieuwe Zorg", het schip
ievemnvan de famüie j Veuger is ons
zeeeenPoel- **et ergens achteraan de
vloot van in de ijsmassa gekluis-
weeterde binnenschepen. Voor ons
_j gaapt een ruimte van ruim een
„rlOlmeter, de eerste stap. Vooruit
,pn Kodan maar; langs smalle gangboor-
jnen overstappend van het éne
ütmoet schip op het andere, passeren we
zeker vijftig van die huizen op
Waaro] het water. Discreet kijken we
voor ons, we passeren rakelings
met 11 vele huiskamers; daar, een wan-
kei houten trapje, met een touw
vastgesnoerd aan het hoger lig-
jgende schip. Brr, eindelijk hebben
we de doolhof van schepen ach-
ter ons en lezen: ,,De Nieuwe
'Zorg".
We zijn er, gelukkig zonder ge-
benen. Er zijn moeders.
l\die deze glibberige gang dagelijks
moeten maken, óók als ze in
.verwachting zijn.
aandacht
veran» Dappere schippersvrouwen! In
ambts«de kieine gezellige roef wacht ons
uitga-de gastvrouw, mevrouw Veuger.
zeil Ze lacht: ,,Ik ben zelf op het
i. «chip geboren en wil niet ruilen
met de wal!" De forse, kordate
j verschijning, wie men het oma-
Ischap nog niet aanziet, knipoogt
naar haar man: ,,We hebben acht
'kinderen hier grootgebracht en
meer het ging best." Acht? En die klei
ne stuurhut boven? „Daar eten
we. met z'n twaalven kun je er
jomaruïwel zitten, als het makke scha-
ipen zijn.'
i het piepM
om tagas en stromend water. Dertien-
Be- honderdliter water kunnen ze aan
Sau- boord opslaan... Zachtjes tjoeke-
tjoekt de motor, die de accu op-
versiteit laadt voor electriciteit: wat dat
betreft, zijn ze niet van dc wal
j afhankelijk. Vergeleken bij onze
I normen is alles hier 1 illiputachtig,
klein, maar knus. De ruigten on-
[der en naast de bedden zijn benut
als provisiekasten en hangkasten.
Een bergkast onder de vloer van
de stuurhut is een natuurlijke
koelkast, want 'het vertrek hier
ligt onder water. De kast lijkt
wel een kruidenierswinkeltje,
„maar dat moet ook wel. want
de parlevinkers zijn vaak duur."
En in de schepen, waar de
bergkasten bij de knalpijp van de
motor liggen, is het juist niet koel.
Hoe een schippershuishouding
Schipper J. Veuger vim dc Nieuwe Zorg", op dit ogenblik werkeloos
op het dek van zijn schip (foto boven), dat in de Rotterdamse Maas
haven, evenals zovele andere vaartuigen, in het ijs gekluisterd is.
schip. Wat niet wisselt
schippersvrouwen dat zijn de
zinsprob!
Dapper
liggen dan
ze het, als t
zicht is?
heel anders
1 de wal.' Hoe doen
gezinsuitbreiding in
acht kinderen zijn
er zeven aan boord geboren. Je
zorgt, dat tegen die tijd de boot
aan kant ligt op onze oudste
zoon hebben we zo vier -weken
liggen wachten... Toen mijn doch
ter een baby kreeg, heeft ze on
dertussen een nieuwe roef op het
schip laten zetten, dat zoek je uit,
zodat het economisch uitkomt.
Werk en huishouding zijn nauw
verweven in het wereldje op het
Bij de geboorte helpt een zus
ter of dokter, er is hulp voor moe
der en kind en de kraamheer doet
het huishouden.
Handig
Schippers zijn handig! Ze zijn
immers bij hun werk altijd thuis.
Tegenwoordig gaan de schippers
vrouwen voor een bevalling liever
naar een ziekenhuis. De mensen
van de wal zijn niet handig op
het schip en hebben met graag
een verpleging aan boord. Trou
wens, hier in de omgeving van de
Maashaven is maar één dokter
die wil komen op een schip! La
ter heb je raad van een Consul
tatiebureau nodig. Als we aan wal
komen is onze eerste gang meest
al naar eén telefooncel, waar je
adressen kunt vinden. Met vra
gen kom je te Rome. je moet
overal brutaal op af. Ook de kin
deren leren dat bij het opgroeien."
Schipperskinderen zijn vrijmoe
dig, terwijl ze toch de eerste ja
ren van hun leven op het kleine
wereldje, dat het schip is, moe
ten leven en daar dan ook alleen.
Als peutertje op de vloer van de
stuurhut, of rommelend in de
roef. (..je laat ze maar wat be
gaan".). Als het mooi weer is
spelen ze buiten, Om de roef wordt
dan een loophek gemaakt van
grof en stevig gaas, zodat ze een
veilig speelplekje hebben. Erg be
weeglijke kinderen, voor wie dat
plekje te klein is. worden aan de
lijn gezet Die lijn wordt gespan
nen van voor tot achteraan het
schip, het ondernemende kroost
krijgt een stevig tuigje om en
wordt aan het lijntje gehouden
door een grote ring met een riem,
zodat ze veilig over de luiken
kunnen dribbelen. O, beweeglijke
boefjes en altijd dat water zo
dichtbij-
gezin zonder kinderen
begin een hoeraatje, terwijl de
kinderen soms later niets meer
mogen. Wij hadden één uitge
sproken slecht kosthuis. Als onze
dochter daar gebleven was, was
het een zenuwpatiëntje .geworden.
In de vakantie thuis merkten we:
het werd net een schuw vogeltje.
Tenzij je een zeer goed kosthuis
treft, prefereren wij een inter
naat." In een kosthuis met „ei
gen" kinderen ligt het voor de
hand, dat het bloed kruipt, waar
het niet gaan kan en de koekkoek
wat achtergesteld wordt, ondanks
de goede bedoelingen van de pleeg
ouders. Het kostgeld betaalt de
schipper zelf. terwijl de kosten
voor extra kleren ook niet mis zijn.
Moeder stopt en verstelt, wat je
van een vreemde niet meer kan
vergen. Ligt je schip in Frank
rijk, als de vakanties beginnen,
dan moeten de kinderen gehaald
worden: alweer extra reis- en
soms verblijfkosten. „Maar je
wilt voor je kind het beste".
Vader Veuger is ontevreden over
het feit, dat deze kosten niet eens
van de 'belasting mogen worden
afgetrokken.
Hier roert hij een teer punt
aan voor de varende gemeente.
De schippersbonden bepleiten
leerplicht voor de kinderen van
af het zesde jaar, en hopen op
vergoeding van kosten voor het
onderwijs. Anderen menen: schip- 1
perskinderen kunnen best naar
de gewone lagere school. Dit zegt I
het hoofd van een schippers-
school: „Onze schippers leven in
een eigen wereldje: soms dag en
nacht werk aan boord, veel wer
ken, weinig slaap, tijden van vol- I
komen isolatie van de buitenwe
reld. Onze school houdt met al i
die dingen rekening, leert de kin-
deren dat belangrijke medium: de
radio, naar waarde te schatten en
te gebruiken.
Leerplicht
Normale leerplicht voor de schip
perskinderen? Dan wordt het
ogenblik van de scheiding ver
schoven van de acht- naar de
zesjarige leeftijd. Kunnen zó jon
ge kinderen deze spanningen ver
werken?" Meisjes worden schip-
persmoeders en de moeder be
paalt sterk de sfeer van haar ge
zin, waar gewoond en gewerkt
wordt op hun kleine eilandje. Moe
der heeft een belangrijke taak: de
interessen naar buiten, het con
tact met de buitenwereld, dat al
les hangt van de houding van de
schippersvrouw af. Ziet moeder
tegen de klauterpartij naar de
wal op. dan kan ze in de metro
pool Rotterdam zelfs kant noch
Puree in de
wal zien. Het opgenomen worden
in een kerkgemeenschap moeten
zij ook missen. „Je wordt ner
gens echt thuis". Van catechisatie
komt niet veel: een paar vragen
in een schippersblad van de kerk,
de antwoorden kun je zó invullen
van- het blad. Je kunt een tien
hebben, en er nog niets van af
weten. De contactdagen die de
kerk organiseert, worden zeer op
prijs gesteld, van heinde en ver
komen de gezinnen. Oude beken
den zien elkaar weer.
..Met de taal in het buitenland
redden we ons wel", een ander
probleem. Een mondje vol is in
de praktijk gauw opgedaan en
zelfbedieningswinkels zijn ideaal
in dit opzicht. Overigens krijgt
tweederde van de schippersjeugd
voortgezet onderwijs, en op de la
gere school al is er Franse en
Duitse les voor hen, eenvoudige
zinnetjes waarmee ze boodschap
pen kunnen doen.
„Even een kopje koffie bij el
kaar drinken? Soms. als je onver
wacht in een sluis ligt met een
kennis."
„Alle dagen nieuwe zorgen",
zegt de naam van het honderd-
vijf en vijftig ton metende motor
schip. ..Het is een erg afwisse
lend leven en je verveelt je zel
den", zeggen de bewoners.
In een radeloze situatie zit de jonge vader,
als de oorzaak van zijn vadertrots maar in
de wieg ligt te brullen en niet van zins blijkt
hiermee op te houden, terwijl vrouwlief uit
Zo niet de kraamheren van deze foto, die
de baby flink bij de beentjes durven te pak
ken. Een luier omspelden kunnen ze trou
wens ook erg handig, kijk maar eens naar
hun servetachtig schort, 't Is altijd prettig
als pa ook zijn mouwen op kan stropen in
geval van nood. Trouwens, met het lange
weekend mag hij tegenwoordig meer van
zijn spruit genieten dan vroeger het geval
was, en voor wat hoort wat. En daarom: de
vaderschool. Deze les in billetjes-poederen
werd gegeven in Göppingen in West-Duits-
land, maar ook in ons land zijn er kruisver
enigingen, die voor leergierige jongemannen
vader-cursussen organiseren. Als de ooie
vaar zich dan aandient, is de kraamheer op
alles voorbereid, en kan hij hem met open
armen ontvangen.
Vroeger was een uitvinding
een belevenis, maar tegen
woordig worden we er haast
onder bedolven en op elk ge
bied! Daarom kunnen we er ons nauwelijks meer
over opwinden, hoewel ons huisvrouwelijk bestaan
toch door alle nieuwe hulpmiddelen sterk vereen
voudigd is! Alleen voor de tuin waren tot dusver
weinig opzienbarende vindingen bekend, want uit
eindelijk stelt het werken met Jevend materiaal
Maar de kwekers zitten toch ook niet stil en
een nieuwe zaaimethode wordt ous thans gepre
senteerd, waardoor de grootste leek er een tuin
vol bloemen, een mooi gazon en een gevarieerd
moes- cn kruidentuintje op na kan houden.
De nieuwe vinding berust op een systeem A'an
een gelijkmatige verdeling van het zaad tussen
celstof, dat we maar voor het uitrollen of neer
leggen hebben.
Wat een oplossing, als ons gazonnetje door de
barre winter heeft geleden. We schoffelen alleen
het oude gras af en rollen dc nieuwe grasloper
er over uit. die 50 cm breed is. Het is dus ge
makkelijk te berekenen hoeveel we nodig hebben.
Een paar meter uitrollen, besproeien en dan weer
verder tot we klaar zijn en besluiten met de lo
pers met een halve centimeter aarde te bedekken.
Dit laagje met een plankje of de achterkant van
de schop aandrukken.
VAN BLOEM'EN PLANT
soep
Bang
„Daar ben ik ook bang voor,
nog altijd, en dat is eigenlijk ie
dere schippersvrouw." bekent me
vrouw Veuger eerlijk. Een kleu
terschool, daar komen schippers
kinderen in de regel niet aan
toe, hoogstens voor de tijd, dat
ze aan de kant liggen. Van hun
zesde tot hun achtste jaar gaan
ze naar de zgn. „ligplaatsschool"
waar ze individueel onderwijs
ontvangen, elk met een eigen
leermap en eigen leerstof.
Als het schipperskroost acht
jaar Is, openen zich de poorten
van de schippers-school voor hen.
Daar vinden ze acht 'klassen met
halfjaarlijkse overgangen. In
vier jaar leren ze net zoveel als
hun collega's aan de wal in zes
jaar. Trots vertelt moeder Veu
ger: „Onze kinderen kwamen alle
maal meteen in de tweede klas
en zijn nooit blijven zitten". De
schoolpoort gaat open, maar de
schuifdeur van de roef gaat dicht
voor het achtjarige schipperskind,
ze moeten van boord en zijn niet
langer onder moeders vleugels.
Een internaat of kosthuis, daar
zijn ze nu op aangewezen. Het
valt met mee. om zo n jong kind
al aan de buitenwereld te moeten
afstaan. Het merkwaardige is. dat
de vaders er geducht mee tobben,
en de moeders het ogenblik, dat
het kind van boord af moet, het
flinkste doorstaan.
Er was een vader, die zijn
kind naar school bracht en bij liet
afscheid een dikke zoen gaf. Het
kind liep, zonder op of om te
kijken van hem weg eu aan het
gestrekte ruggetje wist hij: „ze
loopt te huilen". Ook bij hemzelf
liepen de tranen over de wangen,
maar gelukkig, ze zagen het niet
van elkaar. Er zijn spanningen,
toch valt de aanpassing geweldig
mee. Als een kind zich veilig
voelt en het gezellig heeft kan
het zich wondermooi aanpassen
aan het nieuwe „tehuis". Maar
zoals het klokje thuis bij moeder
tikt, tikt het toch nergens...
In de kost
De familie Veuger heeft erva
ring met kosthuizen en internaat
„In een internaat scheren ze de
kinderen over één kam. In eer.
Na de „uitspattingen" van de
feestdagen gaan we weer „nor
maal eten; gewoon een degelijke i
wintersoep oj> het menu. waarvoor
de basis erwten of bonen zijn. is
ook niet te versmaden! Is 2o'n
soep te dun uitgevallen, dan kunt i
u er een geschilde aardappel door
heen raspen, dat zult u wel we- I
ten. Het kan tegenwoordig echter
nog eenvoudiger: strooi er een eet- I
lepel instant-a ardappel-puree-poe-
der door, en klaar is kees, zonder I
vuile handen.
Welk een vermoeiende winter
beleven we. Niemand jammert,
maar iedereen zucht. Als je men
sen op straat passeert die samen
oplopen of even bij elkaar staan
te praten, hoor je: „en onze slaap
kamer is zo koud, ik durf er ge
woonweg niet meer naar toe"
en je ziet de ijsbloemen op de
ruiten, je hoort de harde stilte
van zo'ii kamer, je ziet ook de
hand die met een traag gebaar
de volgende morgen het gordijn
opzij schuift: wéér sneeuw, of:
wéér die nijdige, vochtige wind
van gister; en je weet dat voor
de persoon in kwestie dan weer
een man, een kind, of wie zal
het zeggen: zijzelf „erdoor" moet,
dat de zorgen over kleding, warm
te, over duurte, de daaglijksc blij
moedigheid verdringen.
Ik reed deze week acht maal
in een tram of bus: alle keren za
ten de mensen in zichzelf verzon
ken te huiveren; er was bijna
geen gesprek meer. Eenmaal hoor
de ik: ,,o zeg, ik voelde zijn
ogen in mijn rug!" gevolgd door
een ademloos „oh", maar dat
was dan ook van 2 allerliefste ze
ventienjarige jongedames. Jeugd
doet -aan stromen denken, aan on
weerstaanbaar stromen van be
ken, en hoewel ik een paar re
gels van Boutens totaal uit hun
verband ruk, moet ik, verkerend
tussen jonge mensen, ook in deze
barre tijd denken: „o, wij weten
wel wat kracht, alle stille sneeuw
die gadert, van uw bergen smel
ten doet" en iedere moeder
die met zorgen in haar hart ach
ter haar snaterende dochtertjes
aanloopt en de bestopte maillots
ziet, of de lieve zoontjes op huis
ziet aan komen met de natte, snel
slijtende lange broeken, moet
eigenlijk dankbaar zijn dat zijzelf
de zorg en de 'kinderen de stop
pen hebben, want zo is 'het het
best verdeeld.
Dit maar even. briefschrijfsters,
om u te zeggen dat u zich niet
zo moet excuseren over „die klei
nigheden" die toch als u schrijft
onwillekeurig naar boven komen,
heus. ik heb ook mijn kleinighe
den. En ik ben zo ontzaglijk blij
dat het kleinigheden zijn. Sinds in
onze kennissenkring het eerste do
delijk ongeval is gebeurd, worden
onze gedachten weer bepaald bij
engelen Gods. engelen die ons en
onze kinderen geleiden over de
hobbels en bobbels van de slecht
geruimde straten, over de barre
buitenwegen, over het laagje
Bij de aanleg van een nieuw
gazon eerst de grond normaal
spitten en gelijk harken. Is de
grond onbemest, dan eerst 100
gram gemengde kunstmestkor-
relmest per vierkante meter
uitstrooien en inharken. Zo mo
gelijk tien dagen vóór het zaai
en. dat bij voorkeur tussen
half maart en half mei zal
moeten geschieden. Behalve
het gemak biedt de grasloper
het grote voordeel van de ge
lijkmatige zaadverdeling, een
voedingsstof voor het eerste
begin, het voorkomen van vo-
gelschade en eventueel weg
spoelen van het zaad. Alleen
bij langdurige droogte zal ge
goten moeten worden.
Zaadmatjes
zaaien of uitplanten. spreiden
we nu kleurige lapjes van cel-
stof uit, als gekleurd wasgoed
op de bleek! De bloemzaad
matjes zijn verkrijgbaar in
sets van 6 stuks in 6 kleuren
en soorten, met een afmeting
van 25 x 25 cm. Desnoods kun
nen ze nog met een gewone
schaar in tweeën of vieren ge
deeld worden. We draperen al
die kleurige lapjes over ons
bordertje en verleggen ze net
zo vaak tot de kleurcombinatie
ons bevalt. Bedenk dat de
planten breder uitgroeien dan
de lapjes groot zijn, zodat we
bij het uitleggen 15 cm houden
rondom elk matje, ook langs
de paden.
Vóór het zaaien en liefst 10
dagen van te voren. 50 gram
korrelmest per vierkante me
ter uitstrooien en inharken. Na
het uitspreiden van de matjes
goed besproeien en daarna met
een halve centimeter aarde af
dekken en aandrukken. Dan
volgt een tijd van spanning
naar de bloemenweelde, die
de kweker ons voor de zomer
heeft beloofd.
Kruidenhoekje
klein kruiden
hoekje. de
huisvrouw, ook al gemakkelijk
te verwezenlijken door het
nieuwe zaaisysteem. Het krui-
denzaadmatje bevat rijtjes pe
terselie, selderij, dille, pimper-
de behandeling
is als van de bloemenzaad-
matjes. Wat de groenten be
treft kunnen we kiezen tussen
radijs, spinazie, zomerpeen en
winterpeen. alsook inmaak
uitjes. met daarnaast een
zaadmat met 6 verschillende
koolsoorten.
Ondanks sneeuw en ijs staat
het zaaiseizoen toch voor de
deur en met meer vreugde dan
ooit zullen we ons op de tuin-
arbeid werpen. Laten we dan
profiteren van de uitvinding
van een vakman, die ons het
tuinieren zo zeer vergemakke
lijkt!
Tuinkruiden
Wat doen we er mee
Een bosje peterselie of selderij
heeft de groenteboer wel voor ons
in voorraad, bonenkruid wordt al
wat minder, maar vraag hem niet
naar koriander, lavas venkel of
marjoraan. Bieslook en pimper
nel, ooit van gehoord?
Het zijn allo geurige tuinkrui-
Iden die onze maaltijden roman
tisch en persoonlijk kunnen ma
ken. Tuinkruiden kan men gemak-
kelijk zelf kweken in een apart
hoekje van de tuin en zelfs in
een bloempot op de vensterbank,
I mits ze een lichte standplaats
J krijgen. Hoe ze gekweekt worden
en in welke recepten ze verwerkt
kunnen worden komt men voor
een kwartje aan de weet. over te
schrijven op giro no. 363081 van
het Voorlichtingsbureau voor de
a °P Voeding in Den Haag. op het bij-
~c~ "t rook je vermelden: Tuinkruiden.
noods het vol deernis verzorgen Dan ontvangen
sneeuw met de verraderlijke glad- keert u" zei Jezus, keer je om.
heid eronder, over de dichtgevro- Vaak had ik vroeger het idee dat
ren 'kanalen (waar ze tóch op zoiets op zijn minst het aanne-
kiauterenj en vijvers. Engelen die men van een ingewikkelde denk-
omgaand het
riTTA eT„ «oeKje en draait
BID EN toekomst onze hand niet r..««»
geen volgorde al- voor basilicumsaus of gulyas met
eenheid, daarvoor marjolein, want het staat er al-
c w lemaal in.
.illllllllllli'
chaam. al gebed
WERK, dat
leen, dat is
moesten we als het ware één
woord hebben. Het gehele doel
bidden is al; werk, omge-
al ons "werk dat wij in
ophoudend gesprek
bewaren voor ziekte. Die voorko- structuur inhield. Bij 'het ouder met God verrichten: gebed,
men dat auto's slippen. Engelen worden, ontdekken we dat het Aan de heer en mevrouw die
ook die soms iemand thuishalen. niet anders is dan ons omkeren om beurten op zaterdag het eerst
En, daar het christelijk geloof en de zon van God ons hart te de Open Brief mogen lezen (en
armen. Alles anders te nooit ruzie!) wil ik beloven dat ik
Gods kant.
geen plek in ons leven overslaat: laten
engelen die onze blijmoedigheid
behoeden, die de koude rand om
ons hart doen smelten.
Nu het woord: dooi weer iets
voor ons gaat betekenen, moesten
wij eigenlijk ook verlangen dat
de starheid van het hart zich ge
wonnen geeft aan een vrij, onbe
kommerd stromen. Ik zie het
soms in een brief samengaan: als
het materiële zorg geeft, is er de
vrees dat men zich er geestelijk
niet meer bovenuit kan werken,
.,Als Jan 's avonds thuiskomt,
moppert hij over de slordigheid
in de kamer. Natuurlijk, hij is
moe. En hij ziet niet hoe ik het
na vieren een beetje genoeglijk
tracht te houden met vier wilde
brassen in één kamer. Stuur ik de
drie oudsten tot 6 uur naar bui
ten (als het lukt) dan klaagt hij
over de manier waarop ik hen
hun kleren laat ruïneren.... Ik zie
het natuurlijk ook, ik zie zelfs dat
hij in zekere zin gelijk heeft. Ik
zal hem niet voor de voeten wer
pen: doe jij het dan eens. Maar
het knaagt aan mijn opgewekt-
Nog meer gemak
voor de huisvrouw
persoonlijk schrijven nog De huisvrouw heeft tegenwoor-
nader op het bovenstaande dig een hele conserven-en/of diep-
vriesindustrie achter de hand, als
eens gauw klaar wil zijn of
heeft laten mislukken.
inga: een brief
zorgvuldig opgebouwd denksche
ma; ook ben ik geen filosofe,
maar een echte briefschrijfster
die. zoals het bij briefschrijven
behoort, zonder vrees achter haar
gedachten aanwandelt. En helaas
ben ik dan toch al vaak te moei
lijk. zoals mevr. V. mij deze week
duidelijk maakte
Gelukkig zegt zij na: „Ditis een
wereld naast de mijne, ik sta
buiten uw gedachten" nog: „men
spreekt niet iedereen aan, ieder
heeft zo zijn eigen kring'
er is geen brief voor ailen, "ai
streef ik dan ook naar een brief
voor vélen. Uw onderwerp echter
is belangrijk genoeg: ik hoop er
de volgende week op in te gaan.
Daarmee kunnen wij een kant-
en-klaarmaaltijd op tafel toveren
in weinig tijd. Natuurlijk uit Ame
rika komt het volgende snufje, dat
nog een stapje verder gaat dan
bij ons. Men koopt daar groenten,
die ingevroren zijn in een lekker
botersausje. Bovendien is de
groente verpakt in een stevige
luchtdichte zak, u snapt het al:
geur en smaak worden zodoende
vastgehouden. Nog een voordeel:
met verpaking en al gaat ons
menu in de pan en als de inhoud
op goede temperatuur is worden
groente en saus in de schaal ge-
opgediend. De verpak-
En
heid, dat laatste beetje dat ik a
zijn thuiskomst had bewaard..."
Kijk, dit is een vechten tegen
verwachts te eindigen: wie a
die dame midden in de brief niet
leuk? Ik bedoel die symbolische
- dame met Snoetje en pen? Er is
heer in de lezerskring die
Nu moet ik
zeggen, met dank voor je brief
van maandagmorgen: hot Avas
méér dan het materiële. Hier gaat niet mijn bedoeling je op ie plaats dit plaatje zo slecht vindt passen
het togen dc vrees: kan hij hier te zetten met de vorige brief. Ik bij het beeld dat hij zich van mij
zo wet gelukkig zijn? Ziet hij niet wou je een manier van denken
teveel het negatieve? Leert hij aan de hand doen die je het gra-
zichzelf wel (leer ik hem wel) ge- ven en piekeren
iukkig te zijn. leert hij wel vech- te. Als je op de
ten voor een zonnige kijk op de senharten klopt
dingen, tellen wij wel, onder het niet terug, dan is daar.
gemopper van hem en de lichte beeld van vandaag: bevroren va-
zucht van mij door. al de din- ter. En dan kun je wel gaan hak-
gen waarin wij gezegend worden? ken, maar dan krijg je hoogstens
Lieve vriendin, en met jou vijf scheuren. Het strómen kan pas
anderen wier klacht je zo uitne- na dooi. na warmte, na zon ko
mend vertolkte: ik zou zeggen van men. Daarom zei ik: bid voor hen.
ia. Want jullie hart is niet star. Niet als weinig maar als veel.
Deze Avinter is een kwelling. Soms hoor je zeggen: ik kan al-
Maar het gemopper en gezucht leen-maar bidden. Alleen-maar is
ertegen bewijzen dat het ijs gaat dan een aanduiding van een po-
scheuren en kraken omdat de vere bezigheid. Maar wie dat zegt,
stroom doorgang vraagt. „Be- ziet niet dat het intens bezigzijn
king is bovendien zó geconstru-
ïcts on- eerd. dat in de pan tegelijkertijd
wie vindt andere levensmiddelen kunnen
worden gekookt. Voor de afwas
behoeft men de hand niet meer
te draaien: één vuile pan is
de moeite niet.
heeft gevormd dat hij weigert de
t lïchtermaak- Open Brief te lezen. Deze wordt
lur van men- hem nu vóórgelezen. Zal ik om
■feór m°Pnn" krulletjes vragen? En om een
paar wijdopengesperde ogen?!
Geen „Bent U
ook zo'n man
Omdat de redactrice, die we
kelijks voor u de rubriek „Bent
U ook zo'n man?" verzorgt,
door de griep aan haar bed ge
kluisterd is, moeten we, jam
mer genoeg, een week over
slaan. Ook namens u, wensen
wij haar van harte spoedig
beterschap.
