NIKIJULUW
Onder ons de afgrond
Ernstig pleidooi voor
studentenvakvereniging
geen schimmige herinnering
NIEUW
Een woord voor vandaag
Oecumenischen moeten de
evangelischen benaderen
Tweede Kamer tot volle
tevredenheid ingelicht
kou gevat?
fe
DONDERDAG 21 FEBRUARI m|B5ÜWE
EVA TRACHT ZICH TE VERSTERKEN
y\E conferentie van de Europese Vrijhandelszone, die in het begin van deze
week te Geneve is gehouden, is voor de Europese economie en daar-
door ook voor de onze van groot belang geweest.
Hoewel er nogal wat verwikkelingen en tegenstellingen waren, zullen de
aangesloten landen de onderlinge tarieven voor industriële produkten in
versneld tempo afbreken. Men wil zelfs cover komen, dat ip 1966 alle ta
neven zijn afgeschaft. Deskundigen hebben opdracht gekregen, deze plannen
uit te werken. Alleen zal voor Noorwegen, Denemarken en Portugal, de
landen die industrieel minder ontwikkeld zijn, een speciale regeling ont
worpen worden.
Het komt er dus op neer, dat de band tussen de landen van de Vrijhandels
zone wordt aangehaald, dat de handel tussen die landen wordt opgevoerd. Dit
is althans het streven.
Het is een ontwikkeling die voor onze handel zeker niet gunstig is. Hoe
meer de betrokken landen elkaar bevoordelen, hoe moeilijker het wordt
voor onze exporteurs om goederen te verkopen. Maar toch lag die ontwikke
ling voor de hand, toen president De Gaulle de toetreding van Engeland
tot de Euromarkt onmogelijk maakte. Voorlopig althans.
Toen Engeland zijn verzoek om toetreding had gedaan, volgden Denemarken
en Noorwegen, terwijl Zweden, Zwitserland, Oostenrijk en Portugal om
associatie met de Euromarkt vroegen. Het zag er in die eerste tijd naar
uit, dat de Vrijhandelszone een kort leven beschoren was.
Door de starre houding van de Franse president is het tij echter gekeerd
De Vrijhandelszone valt niet uit elkaar; de leden zijn uit bittere noodzaak
zelfs gedwongen hun organisatie te versterken en hun activiteit te vergro
ten.
Dit alles wordt duidelijk, als wij even het verschil tussen de Euromarkt
en de Vrijhandelszone in de herinnering terugroepen.
In 1958 werd tussen West-Dultsland, Frankrijk, Italië, België/Luxemburg
en Nederland de Euromarkt (officieel de EEG) opgericht. Een jaar later
volgde de Europese Vrijhandelszone (officieel EVA) als reactie op de ver
schijning van de Euromarkt.
Er ls tussen deze organisaties overeenkomst en verschil. Overeenkomst, door
dat zij beide de invoerrechten en andere handelsbelemmeringen tussen de
aangesloten landen van het eigen blok willen verkleinen en uiteindelijk
opheffen. Er is verschil, doordat de Euromarkt een nieuw gemeenschappelijk
tarief van invoerrechten heeft ontworpen, waaraan goederen die uit andere
landen dan de Euromarktlanden komen, zullen worden onderworpen. De
Vrijhandelszone daarentegen kent dit buitentarief niet en geeft elk aange
sloten land de vrijheid, een eigen stelsel van Invoerrechten tegenover derde
landen te handhaven.
Het verschil is dus vooral, dat de Euromarkt door middel van een buiten
tarief naar bulten ls afgesloten. Bovendien reikt zij verder dan de Vrij
handelszone, doordat zij zich ook op fiscaal, sociaal en financieel terrein
wil gaan bewegen en een gemeenschappelijke economische politiek wil
gaan voeren.
De vorming van twee afzonderlijke blokken is niet ongemerkt aan onze
handel voorbijgegaan: in 1951 ging 35% van onze uitvoer naar de landen
van de Euromarkt; in 1962 was dit 50% geworden. Liep dit percentage dus op.
het aandeel van onze uitvoer naar de Vrijhandelszone liep relatief terug:
in 1951 ging 27% van onze uitvoer naar de landen van dit blok en in 1962
23%. Een duidelijke accentverschuiving van de Vrijhandelszone naar de
Euromarkt.
Het is mogelijk, dat de soep niet zo heet gegeten zal worden als zij thans
wordt opgediend. Wij lezen bijv. van extra faciliteiten van Denemarken
voor zijn agrarische produkten in Engeland, hetgeen de Nederlandse agrari
sche export gevoelig kan hinderen.
De Europese landen zijn niet gebaat bij het bestaan van twee afzonderlijke
blokken, die elkaar het leven zuur maken. Maar wel bij een verdere uit
breiding van de Euromarkt tot één grote gemeenschappelijke markt, waar
meer en goedkoper kan worden geproduceerd. Zeker ons land zou daar best
baat bij hebben. Het (voorlopig?) niet toetreden van Engeland Is dan ook
een gevoelige slag voor onze exporteurs geweest.
Wij kunnen dan ook alleen maar hopen dat niettegenstaande de ministers
van de landen van de Vrijhandelszone thans hun mouwen gaan opstropen
zij toch het oog op de Euromarkt gericht zullen houden. Het ls In dit opzicht
tekenend, dat Oostenrijk reeds verklaard heeft, dat het zijn aanvraag om
associatie met de Euromarkt uit welbegrepen eigen belang zal handhaven.
En dan ls er natuurlijk ook altijd nog een mogelijkheid, dat de door president
Kennedy voorgestelde tariefsverlaging voor de landen die zijn aangesloten
bij de „Algemene Overeenkomst voor Tarieven en Handel" (officieel GATT)
verwezenlijkt zal worden. En dat kan, als de verlaging over de gehele linie
eerlijk wordt uitgevoerd, zeker wat soelaas brengen.
Student in Nijmeegs universiteitsblad
(Van onze correspondente)
De tijd is rijp voor een studenten
vakbeweging, schrijft A. A. Regtien
in het nieuwste nummer van het
Nijmeegse universiteitsblad. De
Nijmeegse studentenredacteur ad
strueert zijn opvattingen over de
noodzakelijkheid van een eigen
belangenorganisatie met een aantal
overwegingen die welbeschouwd
veel weg hebben van een ernstig
pleidooi.
In een vergelijking met niet-studen-
ten van dezelfde leeftijdsgroep rekent
de schrijver de studenten tot het meest
bewuste deel daarvan. Als de bedoel
de niet-studenten zich tot formulering
'an de eisen van het groepsbelang or-
;aniseren in vakbonden, is de onmon-
ligheid van de studenten die dat niet
doen een onbegrijpelijke toestand, meent
hij. Dat is bovendien een ouderwetse
toestand, zoals er in de studentenwereld
meer ouderwetse zaken nog in ere wor
den gehouden.
Om daarvan te noemen „het voort-
hobbelen op een verwaterd patroon van
de oude Duitse studentencorpora tot
groot vermaak van de Nederlandse dag
bladpers". De studentenvakbeweging zou
een aantal in de academische aarde ge
wortelde wantoestanden kunnen uitroei
en. Eén daarvan: het onbegrip ten
zien van een studentenhuwelijk,
door de student lijdt aan officiële dis
criminatie.
De getrouwde student krijgt, volgens
de schrijver, geen volwaardige plaats
op de lijst van woningzoekenden. Men
moet ,.van het debiele idee" af dat een
studentenhuwelijk een vergissing is.
Men kan het verkiezen, zeer bewust."
„Studieloon"
Er zijn meer belangen die om een vak
beweging binnen de universiteit schreeu
wen. meent deze studentenvoorganger.
Wat te denken van een tariefsverhoging
van de mensa, de bouw van studenten
flats. de verhoging van studiebeurzen
en van renteloze voorschotten en specia
le regeling voor studenten van die fa
culteiten die na de aankoop van een han
del de rest van de maand op
briek moeten werken en een extra toe-
ag in verband met koude winters.
Het artikel in het studentenblad ge
waagt van studeren op basis van ren
teloze voorschotten als „een recht dat
grondwettelijk vastgelegd door ^de de-
Drie Austral, kerken
overwegen fusie
In Australië zijn vergevorderde plan
nen om tot een fusie te komen tussen
de Presbyterianen, Methodisten en Con-
gregationalisten. Als de drie kerken het
plan wat hiertoe is opgesteld, en
geen veranderingen in de leer mas
de structuur bevat, goedkeuren zal de
nieuwe kerk met 2 miljoen leden de op
twee na grootste kerk in Australië zijn.
De grootste keric is de Anglicaanse
kerk met 3.100.000 leden daarna volgt
de rooms katholieke kerk met 2.500.000
leden.
Professor H. H. Trigge, president-ge
neraal van de Methodisten kerk in
Australië was, desgevraagd, van oor
deel dat de voorbereidingen voor de fu
sie nu in een zo ver gevorderd stadium
zijn dat succes welhaast verzekerd is.
„We zijn een in de leer en bijna een
in de kerkorde, zo zei hij.
JEDER, die de nu bijna twintig jaren achter
ons liggende oorlog en de in vele gebieden
nogal verwarde tijden daarna daadwerkelijk
heeft meegemaakt, kent het Amerikaanse
veteranenliedje: „Old soldiers never die, they
just fade away" (oude strijders sterven nooit,
zij vervagen slechts). Dokter P. J. Nikijuluw
van de gemeentelijke geneeskundige- en ge
zondheidsdienst van Rotterdam is zo'n oude
strijder. Hij gaat eind van deze maand met
pensioen.
Maar al zegt hij van zichzelf, zou, dat mr.
dat hij van zijn a.o.w. wil gaan ge- Soumokil
nieten en dat hij ten hoogste ala nog altijd de
arts nog wat „blaren wil gaan leiding heeft
prikken", hij denkt er niet aan, van een se-
zich te laten vervagen tot een lecte militai-
schimmige herinnering. re groep, die
Want dokter Nikijuluw is nog stand houdt
altijd vertegenwoordiger in Europa in de met
van de Republiek der Zuid-Moluk- dicht oerbos
ken, die hem in 1950 tot door bedekte bin-
de andere landen niet erkend nenlanden
zaakgelastigde heeft benoemd en
de hem door zijn eigen land op
gelegde taak is nog lang niet af
gelopen.
Realiteit
Dokter Nikijuluw zegt daarvan,
dat de Republiek der Zuid-Moluk-
ken ondanks alles wat van Indo- te komen,
nesische of andere zijde daarover Soumokil is
wordt gezegd, nog altijd een reali- nu 56 jaar
teit is. een doorn in het vlees van en geeft blyk
president Soekarno, van wie de van een zeer
Zuid-Molukkers niets moeten heb- taai uithou-
ben. dingsvermogen! Zolang Soumokil
De Zuid-Molukken vormen een leeft en zijn verzet volhoudt of
eilandengroep in het oosten van zolang er iemand 19 om diens
Indonesië. Ambon en Ceram zijn strijd over te nemen ziet de heer
daarvan het bekendst. De bewo- Nikijuluw een taak op het diplo-
ners van die eilanden vormen een matieke en politieke niveau. Die
mengvolk. Hier zijn de oudste zal pas een andere vorm kunnen
Europese volksplantingen geweest krijgen, als inderdaad de zuid
en dus is er in de bevolking zeer Molukken een volkenrechtelijk er-
veel Portugees en ook Nederlands kende republiek zijn. In een zo-
bloed danige toekomst heeft de heer Ni-
Dat bloed heeft duidelijke taal kijuluw alle vertrouwen,
gesproken tegen de Japanse bezet
ters in de oorlog en een even
duidelijke taal tegen de Republiek
van ir. Soekarno daarna. Van het
begin af eisten de Zuid-Molukkers
zelfbeschikking op voor
land.
Sutterds
Vertrouwen
Dokter Nikijuluw heeft het. om
hun eigen rijn overtuiging met gemakkelijk
gehad. In de oorlog is hij door
toedoen van drie Javaanse artsen
waaronder dr. Soedarsono, die
later Indonesisch ambassadeur
werd in New Delhi bij de Ja-
In de Zuid-Molukken is het mr. - - - -
dr. Soumokil, die de leiding heeft panse militaire politie terechtge
komen en na een rechtszaak,
waarin de doodstraf was geëist,
veroordeelden de Japanners hem
tot acht jaar gevangenisstraf, om
dat hij in hun ogen „verkeerd"
was. Hij kon toen niet anders,
gevoelde zich gebonden aan zijn
tegenover de Nederlandse rege
ring afgelegde ambtseed, want
vóór de oorlog was hij als gou-
De heer Nikijuluw krijgt regel- vernementsarts Nedeflands amb-
matig berichten, waaruit blijken tenaar.
en volgens de heer Nikijuluw rijn
alle verhalen over deze jurist die
zijn studie in Nederland heeft vol
bracht, grote onzin. Soumokil zou
gedood zijn, gevlucht naar Nieuw-
Guinea. Hij zou de wapens heb
ben neergelegd, zijn mannen zou
den zich hebben overgegeven. Het
ls alles niet waar.
„De sufferds", zegt hij van de
Japanse rechters, die hem ver
oordeelden. „Als ze me ter dood
hadden gebracht, hadden ze lang
zoveel last niet van me gehad!"
Vrienden
In Japanse gevangenschap heeft
dokter Nikijuluw samen gezeten
met drs. A. Th. Bogaardt, die nu
burgemeester is van Rijswijk. De
heer Nikijuluw heeft in Rijswijk
een huis gekocht („Aan de Karei
Doormanlaan, dan voel ik me
thuis in een straat, die ls ge
noemd naar een flinke vent, die
óók niet van opgeven wilde we
ten!") en hij hoopt dat huis over
een paar weken te kunnen betrek
ken.
Medisch blijft de heer Nikijuluw
ook nog actief: als controlerend
geneesheer zal hij zich nu kunnen
begeven op het terrein van de
sociale geneeskunde, waarvoor hij
reeds in dienst van de gemeente
Rotterdam een zo grote belang
stelling toonde.
Het portret, dat wij hierbij van
hem afbeelden, kwam in de ge
vangenis tot stand. Pastoor J.
Noyon, die tegelijk met hem door
de Japanners gevangen werd ge
zet, heeft het met potlood gete
kend.
Op
onten
hun intellectuele'capaciteiten in dienst
stellen van de door de staat als nood
zakelijk beschouwde en daardoor door
haar betaalde wetenschap, hebben de
studenten eigenlijk recht op „studieloon"
is de mening van zijn volgelingen dat
de democratisering van het hoger on
derwijs op financieel gebied zulk eeh
studieloon vereist, wil zij althans con
sequent zijn.
Gedenkplaat onthuld
eerste Europ. verg.
Congregationalisten
Toen vorige zomer een 600 afgevaar
digden van vrijwel alle congregationalïs-
tische kerken van de wereld hun vier
jaarlijkse vergadering hielden in Rotter
dam, was dit een gebeurtenis die nogal
de aandacht trok in de kringen van
de Congregationalisten. Mede omdat het
de eerste maal was dat een dergelijke
internationale vergadering op het vaste
land van Europa werd belegd.
Tot nu toe namelijk was het Congre-
gationalisme een overwegend Engels-
Amerikaanse aangelegenheid. Alle vroe
gere vergaderingen werden öf in d«
Verenigde Staten of Canada, óf in
Groot Britannië gehouden. Het besluit,
in 1962 in Rotterdam samen te komen,
duidt op een accentverschuiving in dit
opzicht: het is duidelijk geworden, dat
het Congregationalisme een kerktype is,
dat bepaald niet alleen in Angelsaksi
sche landen wortel geschoten heeft.
Meer en meer blijkt, dat ook op het
Europese vasteland kerkgroepen bestaan
die tot deze .familie" gerekend kunnen
worden. Zo in ons land de Remonstrant
se Broederschap. Deze was het ook, die
de Assembly van 1962 te Rotterdam
organiseerde.
Ter vastlegging van deze gebeur
tenis ls afgelopen zaterdag een
bronzen plaat onthuld in de gevel
van de Remonstrantse Kerk aan de
Mathenesserlaan bij de Westersin-
gel. Op de plaat staat in het Engels
een korte tekst, waarvan de Neder
landse vertaling luidt:
„In deze kerk kwam de Internatio
nale Congregationalistische Raad bij
een voor zijn eerste Assemblée op
het Continent in jnli 1962".
Russisch secteleider
veroordeeld
De leider van een godsdienstige secte
1 Kazakhstan in Rusland is veroordeeld
tot vijf jaar gevangenisstraf omdat hij
zich verzet heeft tegen de levensbeschou
wing van de Sovjets en voorstander was
an de Tsaristische monarchie.
Het blad identificeerde hem als Sergei
Kasjirin, hoofd van een niet nader ge
noemde secte in het dorpje Takall. Hij
zou in zijn gebeden de levensbeschou
wing van de Sovjets hebben belasterd en
zijn volgelingen hebben verboden kran
ten of tijdschriften te lezen, naar de ra
dio te luisteren en naar de bioscoop te
gaan. Ook zou hij hebben aangezet tot
het boycotten van verkiezingen
dienstweigering.
Verder zou hij, toen hem een bank
biljet met de beeltenis van tsaar Alexan
der 3, dat in zijn bezit was gevonden,
werd getoond, de armen over de borst
hebben gekruist.
Jakovos niet opnieuw
primaat Griekse kerk
De Griekse regering ls niet van pla:
een besluit van de Griekse orthodox
kerk om aartsbisschop Jakovos in zijn
ambt als primaat te herstellen goed te
keuren.
De minister van godsdienstzaken, prof.
Kasimatis, die dit in het parlement be
kend maakte, zei dat hij niet over de
herbenoeming van Jakovos, die vorig
jaar in verband met beschuldigingen
aangaande „immorele daden" als primaat
van de Orthodoxe kerk aftrad, was ge
raadpleegd. Aartsbisschop Jakovos werd
later door een bijzondere kerkelijke
rechtbank van de beschuldigingen gezui-
Beroe>.pingswerk
NED. HERV. KERK
GEREF. KERKEN
CHRIST. GEREF. KERKEN
GEREF. GEMEENTEN
epen te Leiden: P. Blok, te
Prof. dr. L. de Blieck
85 jaar
Prof. dr. De Blieck herdenkt vandaag
zijn vijfentachtigste verjaardag. Tot
september 1948 was hij hoogleraar in de
tropische hygiëne aan de Rijksuniversi
teit te Utrecht. Ondanks zijn hoge leef
tijd komt prof. De Blieck nog vrij regel
matig naar het instituut voor tropische
ziekten aan de Biltstraat.
Hier aan de Veeartsenijkundfge fa
culteit waar hij in 1899 zijn loopbaan
begon als assistent bij de Rijksveeart-
senijschool, verricht hij nu en dan nog
wetenschappelijk reseorchwerk.
(Advertentie)
AUTOMATISCH
SPIEGELGLADDE STALEN
ZOOL VEDERLICHT
Wanneer gij Mij liefhebt, zult gij Mijn geboden beware\^0
(Johannes 14 15). Wat is dat nu: liefhebben! O ja, we wety
het wel. We kennen de liefde tussen de jonge man en
jonge vrouw, tussen moeder en kind, tussen de leden van
gezin. En we weten ook wat de liefde van ons vraagt. In
gezin. cjJi we weieti uun. wul uk ukjuk uun ww u.y»..
algemeen gezegd, dat we tegemoet komen aan de wensen ve.^J
de ander. Dat we onszelf wegcijferen en die ander centrd^./A
stellen. In de bezettingsjaren werd op een muur van een J
in de Scheveningse gevangenis geschreven: „Here, red
ander, ik kom wel terecht."
Dat is wat wij onder liefde verstaan. Nu zegt Christus: „Waj
neer gij Mij liefhebt, zult gij Mijn geboden bewaren." Met 1
bewaren van die geboden gaat het, als we het eerlijk durv£^
bekennen, niet zo best. We willen misschien wel, maar h'^
lukt nu eenmaal niet. Er is eens gezegd: „Je kunt makkelijk
van een mens houden dan van God." En daar zit een kern i
waarheid in. Maar God, de Almachtige, de Eeuwige, eist 1
van ons. Dat wij in ons leven de weg gaan, die Hij ons
te gaan. Van de mens uit gezien onmogelijk. En daarom
God: „Wanneer gij Mij liefhebtDaar draait alles oii
De liefde tot Hem is de bron, waaruit wij, zondige men-sef»^^*'
de kracht kunnen putten, het voor ons onmogelijke te doe)
Zijn liefde tot ons, zo levend geworden in het kruis, mo- 0]
ons tot liefde wekken voor Hem. We kunnen Hem slech\
liefhebben als we Zijn liefde voor ons hebben begrepen. Hi
Die alles gaf voor ons. Daarom zij ons gebed: „Here, leer o^^enkri
elke dag opnieuw U lief te hebben." Foyer
lnüezing
tor Lucy
,Aula pre
borliohti)
Bovenza
jivrouwe
tren het
Jan Voi
Den
iir: Haaj
Gebouw
(Van onze kerkredactie)
Protestanten in de oecumeni
sche beweging in de Verenigde
Staten moeten contact gaan zoe
ken met protestanten die geen
deel willen of kunnen hebben aan
het werk van de Wereldraad van
Kerken. Het doel moet zijn een
weg te vinden om de grote kloof,
die vooral in Amerika bestaat,
te overbruggen.
Deze oproep heeft een van de
belangrijkste zendingsmensen uit
de Amerikaanse Methodisten
Kerk, dr. Eugene L. Smith, ge
richt tot de predikanten van de
cerken die bij de Wereldraad
I zijn aangesloten.
Affaire-luitenant-kol. Schuurmans
(Van onze parlementsredactie)
Op aandrang van enkele KVP-
Tweede-Kamerleden heeft de
Tweede-Kamercommissie voor de
fensie-aangelegenheden gistermor
gen een spoedzitting gewijd aan
het rumoer rond de luitenant
kolonel van de militair juridische
dienst mr. Schuurmans. De leden
van de commissie waren pas dins
dagmiddag voor deze bijeenkomst
uitgenodigd.
Verontrusting in KVP-kringen over
de behandeling van overste Schuurmans
was aangewakkerd door publikaties in
enkele rooms-katholieke dagbladen, on-
meer het Eindhovens Dagblad. De-
hadden het KVP-Tweede-Kamerlid,
de heer Jan Maenen, reeds aanleiding
over deze affaire vragen te
staatssecretaris Calmeyer gisteren ope
ning van sxken gegeven, zulks naar ons
van zeer betrouwbare zijde ter ore
kwam, tot volle tevredenheid van de
commissieleden. Men was het met de
bewindslieden eens, dat zoveel moge
lijk moet worden voorkomen, dat een
jurist van de militair juridische dienst
pleit tegen het ministerie van defensie.
Zoiets werd even vreemd geacht als
wanneer een bedrijfsjurist optreedt als
raadsman in zaken, gericht tegen zijn
werkgever.
Pastor Rosentiehl
overleden
Op 54-jarige leeftijd is te Straatsburg
overleden pastor Carl Friedrich Rosen
tiehl. Zijn heengaan is niet alleen
de Evangelisch-lutherse kerk
Lotharingen
Volgens een persbericht van de peU^,,,.,
dienst van de V/ereldraad heeft deP^,?""
zendingsdirecteur gezegd dat het abstf
luut noodzakelijk is geworden dat mri
thodisten en presbyterianen en and»®-**
„traditionele" kerkelijke groepering!
meer gemeenschap zoeken met de Pi>yovpr
testanten die buiten de oecumeniscr v«T J
beweging staan. «-I
De kloof in de Verenigde Staten tuj~e
sen de zogenaamde oecumenischen ef- vere
zij die zich afzijdig houden is veel git060
ter dan elders in de wereld. Dat is in êmers Cl
eerste plaats een gevolg van het feit dt'd tg.v.
vrijzinnigen en orthodoxen in AmerilKantonf
veel feller tegen over elkaar gestafchtzittin
hebben dan bijvoorbeeld in Europr. J. M.
waar zij elkaar in vele kerken toch nStadsgel
gelmatig ontmoetten. Het is tevens etodeshow
gevolg van het feit dat de oecumenisclRantine
gedachte oorspronkelijk eigenlijk allejir Voor
maar in vrijzinnige kringen leefde. Stations
was bijvoorbeeld de Amerikaanse deL.sje jjf
gatie naar de derde assemblee in N«Uatm
Delhi nog voor meer dan tachtig pn
cent vrijwel vrijzinnig.
Van dei
SCHEUR bma's
rukkers.
In de niet-oecumenische groep is in ^Zaal M'
'afgelopen tien jaar een vrij scherf'dse Ja:
scheur gekomen over de vraag of ejlist: Cai
gesprek met de oecumenischen mogelijSchouw
is. Terwijl een grote groep, meestal fufe
damentalisten genoemd, blijven volhafc
den in hun oecumenische afkeer of
kaar zoeken in de I.C.C.C., vertoont ee;
andere groep die de naam „evange^
cals" gekregen heeft een grotere ma;
van openheid. Zij volgen vooral door hqj
blad „Christianity Today" (208.000 abctar
TDen H
ierkgroe
Dr. Smith dacht in hoofdzaak aan Aovisatie
ze groep die hij de „conservatieve evajk"k 8.1c
gelischen" noemde. HIJ zei dat contaDon Gil
noodzakelijk was, opdat ontdekt kt Gebouw
worden in hoeverre er vooral op de Mjet ..Sim
dingsvclden gemeenschappelijke arbeDjUge)r
mogelijk zou zijn, opdat daar de chr^n ^scc
telljke gemeenschap beter openbaar z£r. Tor
kunnen worden. Hij meende dat Ame^e'ro(je
kaanse tegenstellingen op het ogenbb
voortgeplant worden in de wereld
doorwerken in situaties, waar deze fjcagino
genstellingen eigenlijk in het geheel n^nt
behoeven te bestaan. Lido
{taal lal
Uit het antwoord van staatssecretaris
Calmeyer op deze vragen bleek, dat
overste Schuurmans op 5 februari, op
aandringen van de bewindsman, was
ontboden door de chef van de generale
staf, luitenant-generaal A. V. vt
Wall Bake. Deze verkeerde in de
derstelling, dat minister Visser aan de
overste had verboden, als raadsman
voor militairen op te treden in zaken
tegen het ministerie van defensie. Daags
tevoren had mr. 6chuurmans namelijk
vier officieren, die bij het ambte
narengerecht beroep hadden aangetekend
tegen het aan hen verleende ontslag uit
de dienst.
Minister Visser had overste Schuur-
ans echter geen pleitverbod opgelegd
doch hem in oktober 1962 laten weten,
dat hij, alvorens in nieuwe zaken te
gen het ministerie op te treden, eerst
moest proberen, een schikking te be
werkstelligen. Nadat de heer Van den
Wall Bake dit ter ore was gekomen,
heeft hij deze zaak later, rechtzetten. In
deze zin had staatssecretaris Calmeyer
op de vragen van de heer Maenen ge
antwoord. Het Eindhovens Dagblad hield
echter vol, dat wel degelijk sprake was
geweest van een pleitverbod.
Op verzoek van de Tweede-Kamer-
-ommlssie hebben minister Visser en
Elzas-
verlies, maar ongetwij
feld ook voor het gehele Franse protes
tantisme.
Hij was vooral bekend als verslagge-
bij internationale kerkelijke bijeen
komsten, zoals die van de Lutherse We
reldfederatie, de Wereldraad van Ker
ken, de Europese Kerkenconferentlcs in
Nyborg en de Deutsche Kirchentag.
Pastor Rosenstiehl was oprichter
de Arbeitskreis für Evangelische Infor
mation in Europa, die sinds 1954 journa
listen uit de kerkelijke en algemene
pers verenigt. In 1958 werd hij 'ot
president 41
NEDERIG
;derjl (a l
de traditionele kerken heel nederf
contact moeten moeken en zeker niet IStudio
een geest van: „toch ben ik beter d»i (alle
Hij wees zijn gehoor er op dat «Trianor
jnservatieve evangelischen de
nischen veel kunnen leren over bepai
de aspecten van het evangelie.
Deze zomer zal in Canada de wereli
conferentie voor „Geloof en Kerkord!
worden gehouden. Daar zullen n#
slechts de ledenkerkcn van de Wereli,.'
raad worden uitgenodigd, maar ook dr
zé conservatieve evangelische groencr,u.xor'
Dit werd reeds »esioten op de bljeeti Jr>-
komst van het Centraal Comité van **e.x' Zi
Wereldraad vorige zomer in Parijs. Na# Jr);
alle waarschijnlijkheid zullen ook de G#J r.
reformeerde Kerken ln ons land een uBtudio:
nodiging voor deze conferentie ontvaJTri
deze organisatie gekozen, gen.
(18
i het di
(Advertentie)
iGeopen
potheck
1807. Aj
iirg te
Laken!
an H.
^art>.
^Acader
Rijksra
Leesza;
iraat 27
_Jt 5.30
«Albi
Gymnasium belandden, waren in de wieg ge
legd voor theoloog. Dat is een hoog percentaoe,
maar het wonderlijkste is dat slechts twee hun
ner zich dat bewust waren en dat één van
die beiden zijn roeping niet zou kunnen volgen,
omdat reeds in die eerste klas bleek dat de Ge
heimen van de oude talen zijn pet verre te boven
gingen. De overige drie en iJc behoorde tot dal
groepje waren beslist niet zo maar zonder
meer van plan om predikant te worden. Daarom
vraag ik me achteraf toch af: todt heeft er zich
in die jaren afgespeeld, waardoor we deze weg
opgedreven zijn?
Zo op het eerste gezicht leek dat Gymnasium wel
de laatste plaats, waar men geconfronteerd kon wor
den met levensbeschouwelijke vragen. De docenten,
voorzover ze bejaard waren, en dat waren ze voor
"n deel uitgesproken, zwijmelden nog in de roes van
de twintigste eeuwse vooruitgang, van al maar nieu
we ontdekkingen, die het leven al meer leefbaar
zouden maken, en die de dood al verder terug zou
den dringen. Nu ja. er was oorlog. Er was zelfs al
twee jaar oorlog, maar die scheen één van die
groeistuipjes welke een wereld nodig heeft om vol
wassen te worden. Ze hadden de allerlaatste pro
blemen bijna onder de knie, en ze marcheerden met
een grenzeloos optimisme de toekomst tegemoet. Als
hun leerlingen eens onvertogen woorden spraken,
kwamen ze daartegen wel in 't geweer, doch slechts
omdat dit onbeschaafd was. „Beschaving" was hun
hoogste goed vroomheid lag buiten hun ge
zichtskring.
En de kinderen zelf? Och, die hadden ook niets te
klagen! Het waren louter keurige jongetjes en meis
jes van behoorlijk welgestelde ouders uit stad en
ommeland. Niet dat Groningers gewoon zijn om
die welstand voor iedereen ten toon te spreiden.
Hoe meer ze bezitten, des te bescheidener komen
ze voor de dag. Alleen ingewijdjn hebben begrip
van de waarde van kapitale boerderijen met zoveel
bundei land, en met machtige veestapels. Welis
waar stoppen de stedelingen hun welvaart wat min
der onder stoelen en banken, maar de echte richards
leken ons toch de jongens en meisjes ui' het wes
ten des lands, die we zo nu en dan bij bepaalde
gelegenheden ontmoetten. Die maakten met hun
zwierige hoedjes en hun fleurige jurkjes een
adembenemende indruk op ons, hoewel ik achteraf
geloof dat de echte Groningers hen achter hun rug
om zoveel kale drukte hebben uitgelachen. Maar hoe
bescheiden het ook allemaal bij ons toeging, van
enige ellende was er geen sprake en ook bij ons
overheerste dat besef dat we het uitnemend met de
hele wereld en ook met onszelf getroffen hadden. En
dat is niet bepaald het klimaat waarin de Gods
vrucht gedeien wil!
Alleen heel af en toe, dan gebeurde er iets.
waardoor je aan die best*, van alle denkbare we
relden twilfelen ging. Zo'n enkele keer bleken er ln
'n stralende witte ijsvlakte gemene wakken te zijn.
Plotseling, volkomen onverwacht werd 1e geconfron
teerd met ,,de afgrond, zo donker daaronder...."
Dat is een regel uit een gedicht van Helène Swarth,
IDE WÜKPRED1KANTl
feersobs
en ik vermoed niet dat haar poëzie nog leeft in onz!ens vt
lezerskring. En het is 'n ook wat melancholiek vers
ze beschrijft hoe mooi het allemaal is, hoe luiste»-..-.,
rijk. Maar zegt ze het is alles slechts schijnDUl
want onder dat alles is de peilloze duistere afgrond
Ik weet niet meer in welke klas we voor het eer!1
met dat gedicht hebben kennis gemaakt. Misschiet Geb<
wel heel vlug, want hoewel de Nederlandse lite D van
ratuur beslist niet spoedig en rijk binnen de schoolden E
muren aan bod kwam, we hadden onze vereniging grej
bod kwam,
gen, waarin oudere Gymnasiasten c
alles wat in die tijd modern mocht heten. Maar i| teren-
onthaalden o| r t
HVH
elk geval herkenden we in dat regeltje over de af
HierV
grond onder
werkelijkheid.
Waren we dan al eerder bewust geconfronteerd A C
met die afgrond? Ik meen van niet Maar dat ii tog: I
overigens acht op te slaan. Hij maakt dat dl trus z
bliksem bij je inslaat. Hij vindt de woorden voo! Waltei
gedachten die Je niet over de drempel van je devg v j
ken hebt willen laten komen. En als die voorde» perS(X
eenmaal tot je doorgedrongen zijn. verklaren ze hei 0ve
veel van wat je eerder aanvoelde. En je gaat ondel v c j,
i Ander zoeken: „onder t
WIJKPREDIKANT-
