Staatsraad Ruppert pleit
voor rechten arbeiders
iNa laatste avond ging
de soos in vlammen op
lekker en gezond
Een woord voor vandaag
Tweede zitting concilie
wordt de laatste
Prof. Van der Ven voor
vrijlating misdadigers
1/
ZATERDAG 9 FEBRUARI 1963
ANDERZIJDS
HET JUBILEUM
„De koster" i
de kerkbode 1
rendrecht
de gereformeer-
oor de classes Ba-
Dordrecht, heeft
zich beziggehouden met het ju
bileum van de Heidelbergse ca
techismus. Hij doet dit in een
gesprek met zijn dominee, die,
vooral op maandagmorgen „als
zijn morgenziekte wat gezakt is,
en de koster de kerk weer gerei
nigd heeft van de ergste gevol
gen der gereformeerde consump
tie-gewoonten", nog wel eens
wil praten met de koster:
de pastorie een kopje koffie
drinken, en dan klimt de dominee
op z'n praatstoel.
En. koster, zegt hij, óók braaf ge
jubeld over de 400-jarige? Ik zit
met al die jubel wel eens een beetje
in m'n maag, met die jubilerende
Catechismus, weet je. Natuurlijk:
een belijdenisgeschrift dat de eeu
wen heeft verduurd en generaties
heeft vertroost en zo meer, maar
ze moeten nu niet net doen alsof
de Catechismus alleen maar uit zon
dag 1 bestaat. Al die dominees wis
ten wel wat ze deden, toen ze voor
hun jubileumpreek op zondag 20 ja
nuari maar van zondag 1 uitgingen!
Alsof we veel van de rest niet éérst
van de scholastieke vormen moeten
ontdoen, voordat het voor de predi
king bruikbaar is.
Daar is wel wit van waar, ge
loof ik. Onze dominee zelf deed het
origineler. Die knoopte zijn jubi-
leumpreek gewoon aan bij de zondag
die aan de beurt was: 26.
Nu moet je niet denken, koster,
dat het mij aan waardering ont
breekt. Maar in al die jubelklan-
ken is er wel eens wat tegenstrij
digs. Het moet vooral een léérdienst
blijven, die tweede kerkdienst, zegt
prof. Herman Ridderbos, en hij zal
wel gelijk hebben. Ook prof. Berk
hof is nogal enthousiast, begrijp ik.
Maar ja, om eerlijk te blijven
moet je natuurlijk wel bedenken
dat professoren niet in de nood
zaak verkeren om na anderhalf
jaar weer opnieuw te beginnen.
Neem daartegenover nu eens Ds.
Visser van Amsterdam. Vertel mij
dan eens. zegt hij, hoe je in de
practijk en vandaag dat ontegen
zeggelijk kostelijke geschrift van
400 jaar geleden moet hanteren te
genover de gemeente van 1963 en
je catechisanten van hetzelfde jaar,
die misschien wel van mening zijn
dat ..overmits en daarbenevens en
dewijl" net zo goed lelijke woor
den konden zijn. En in elk geval
vind ik dat je de zusters der ge
meente aangaande dit jubileum óók
eens zou moeten raadplegen. Als
die nog met kleine kinderen zitten.
die veel dichter te staan bij
Olevianus en Ursinus dan hun res
pectieve mannen die 's morgens
gaan, maar ik geloof dat zij ook
wel eens anders zouden kunnen
waarderen!
TV7EET JE, koster, ik vind dat
W de gemeente nü minstens even
veel dogmatische belijning nodig
heeft als vroeger.
Dus krijgen ze van mij precies
evenveel dogmatiek te slikken als
ik vroeger. Alleen, ik doe het in
een wat prettige capsule. Dat ver
gemakkelijkt het inademen, weet
je. en ze hebben het tóch niet in de
3aten! Vooral niet als je er nu en
an eens bij zegt: ja. gemeente,
daar moeten we nu niet dogmatisch
over spreken! Zoiets noemen ze „pia
fraus". vroom bedrog. Maar het góat
er toch maar mee. dat zie je!
En hier, zegt de dominee, hier
heb ik het nieuwste proefschrift,
van een Zuid-Afrikaan, Dr L. J.
Du Plessis: „Christus as hoof van
de kerk en kosmos". Zijn laatste
stelling luidt: „Die prediking aan
die hand van die Heidelbergse ka-
kategismus gepreek- word nie, maar
ook die huidige teologiese ontwikke
ling, kerklike situasie en levensuit-
kijk daarin verdiskonteer word". Je
ziet dus: ik heb goed gezelschap!
Zal ik je eens een verhaal vertel
len. koster? Er was eens een do
minee die op de catechisatie iets
probeerde uit te leggen. Maar een
van de jongens zei: ik begriep oe
niet! Nog eens geprobeerd, met
hetzelfde resultaat: ik begriep oe
niet Tot zes maal, telkens weer ón-
ders aangepakt. Eindelijk zei de ca
techisant: noe begriep ik oe wel,
maor noe geléut ik oe niet!
Jaren later vierde die dominee
zijn ambtsjubileum. Het was na
tuurlijk een bovenstebeste man, en
in iedere toespraak werd hij nóg be
ter. Totdat het voetstuk hoger was
dan het standbeeld zelf. Toen hij
aan het slotwoord toekwam, haalde
hij dat oude verhaal van zijn ca
techisant nog eens op, en hij zei:
ik heb maar stil zitten luisteren en
dacht telkens bij mijzelf: ik begriep
oe niet! Maar nu ik aan het eind
gekomen ben. moet ik zeggen: ik
geleuf oe niet!
Als het nu met het jubileum van
de Catechismus óók maar niet zo
gaat, koster. Je kunt ook tevéél ju
belen. Maar Caspar Olevianus en
Zacharias Ursinus zijn niet meer in
de gelegenheid om te zeggen: ik
begriep oe wel, maar ik geleuf oe
niet! Dat is nogal een troost. Het
is ook alweer 400 jaar geleden.
Toen de dominee weer naar
boven ging om zich voor te be
reiden op zondag 27, verzuchtte
hij. kerkmensen zijn soms won
derlijke mensen.
Dominees óók, dacht de koster.
Conferentie christen-democraten
Van Niftrik contra
Hervormde synode
(Van onze parlementsredactie)
TN de moderne onderneming van
Vhet Westen heeft de arbeider
geen grotere verantwoordelijk
heid dan zijn collega in Rusland.
Zijn rechtspositie en in het alge
meen het arbeidsrecht zijn in het
Westen beter dan in Rusland,
maar de medeverantwoordelijk
heid en de medezeggenschap zijn
in het algemeen niet groter. Dit
is een uitspraak van het lid van
de Raad van State de heer M.
Ruppert. Hij deed die vanmorgen
op Woudschoten tijdens een con
ferentie van de Nederlandse
equipe van de Internationale
(Advertentie)
Gentse hoogleraren
dreigen nn ook
met staking
Ook de hoogleraren van de Universi
teit van Gent hebben besloten van 11
tot 16 februari geen colleges te zullen
geven uit protest tegen het salarisbeleid
van de Belgische regering.
Een besluit tot een dergelijke protest
actie werd reeds de vorige week geno
men door de professoren in Luik.
F. VAN LANSCHOT-ANNO 1737 B A N K IE R S A N N O 1839 -VERMEER Co.
BANKBOEKJES
Maak
meer rente
van Uw geld
Storten en
opnemen
ook per giro
Folder op aanvraag verkrijgbaar
Amsterdam, Herengracht 199-201,
Telefoon (020) 248486,
Postgiro: 3636, Gemeentegiro A 13656
«.-Hertogenbosch, H. Steenweg 27-31lel. 22321giro 1117570
Eindhoven, Keizersgracht 17, tel. 27442, giro 1130570
Tilburg, Stationstraat 17, tel. 30300, giro 1140570
GEMAKKELIJK OPEISBAAR GEEN KOSTEN - GROTE SOLIDITEIT
Mr. Maas docent aan
V.U. te Brussel
heeft dinsdag de Nederlander mr. H.
Maas zijn inleidingscollege gehouden
over „Handelspolitieke problemen van de
Studenten betaalden de huur niet
„Handelspolitieke probl
Europese gemeenschappelijke markt".
Mr. Maas is benoemd tot docent in de
pas opgerichte licentie in economisch
recht aan de Nederlandse afdeling van
de rechtsfaculteit van de Vrije Brusselse
Universiteit.
Hij is in Brussel werkzaam als handels-1 Vannacht is een studentensociëteit
raad bij de Nederlandse permanente ver- i ju de Mandenmakerssteeg in Amster-
tegenwoordiging bij de Europese gemeen-1 dam volledig door brand verwoest,
schappen. Binnen enkele minuten nadat omwo-
Inenden rook uit het huis hadden zien
(Advertentie) komen, sloegen dc vlammen uit het
•XTAir A "ICTT'TT'n T7T*TTTVT De studentenlokaliteiten, die pe-
YAKANTliiREIZEN waren °p d* wste. tweede en
per autocar of per trein door geheel Europa; [derde verdieping vam het paaid, brand-
uitstekende oaaltijdveaorging, geen lunch- den Schoei uit. Een daaronder gele-
e.'.e 1 gen textielbedrijf liep
pakketten; desgewenst hotelkamers met
eigen bad en toilet; matige prijzen. Vraagt
programma 1963-Reisbureau Groeneveld,
Botersloot 52, Rotterdam teL 112535
Drs. J. C. Lambooy voor
studie naar Tunesië
De Nederlandse organisatie voor zui
ver wetenschappelijk onderzoek heeft de
heer J. G. Lambooy, doctorandus in de
sociale geografie, een subsidie verleend
voor een vergelijkend onderzoek naar
de moderne kolonisatie en sedentarisatie
in Tunesië. Met het oog op deze studie
heeft de heer Lambooy reeds het vorig
jaar een oriëntatiereis van een maand
door Tunesië gemaakt, waarbij hij
onder meer een week heeft doorgebracht
In het Medjerdagebied.
Drs. Lambooy is wetenschappelijk
ambtenaar voor de bestudering van de
problemen rondom het Middellandsezee-
gebied aan het geografisch instituut
van de Vrije Universiteit in Amsterdam.
Hij zal van begin mei tot eind augustus
In Tunesië verblijven, waar hij het
volgend jaar zijn studie hoopt te kunnen
voortzetten. De resultaten van dit onder
zoek wil hij te zijner tijd neerleggen
in een dissertatie.
rook- en
waterschade op.
De politie stelt een diepgaand onder
zoek in naar de oorzaak van de
brand- De uitgebrande verdiepin
gen waren verhuurd aan de stu
dentengroepering „Aropa", die er
wekelijkse debatavonden organi
seerde.
Gisteravond „vierden" de studenten
hun laatste bijeenkomst aangezien
de huur in verband met een grote
huurschuld was opgezegd. Bij de
debatten ging het er dermate luid
ruchtig aan toe dat de politie de
plaatse. In de uiterst smalle steeg
waren de raamkozijnen van de hui
zen aan de overzijde reeds gebla
kerd toen de brandweer arriveerde.
Alhoewel het pand geheel uitbrandde
kon men uitbreiding van de brand
toch voorkomen. De politie wekte
als voorzorgsmaatregel tientallen
kamerbewoners van de naastgele
gen panden. Rillend in htm pyja
ma's keken zij naar de blussing die
nauwelijks een uur in beslag nam.
Over de oorzaak van de brand is vol
gens de politie nog niets met zeker
heid te zegen. Vast staat dat in de
studentensociëteit waar de brand
begonnen was een aantal petro
leumkacheltjes aanwezig was.
Ds. A. Carstens
overleden
ongeveer 30 jonge.ui Oj^vond "STUE
tot tweemaal toe op verzoek van[woude
de buren tot kalmte moest manen
Om half drie vannacht werden zij
door de politie uit het huis gezet
aangezien zij zoveel lawaai maak
ten dat de buren er ernstig last
van hadden. Het afscheid van hun
lokalen hadden de studenten toen
gevierd door o.a. alle meubilair
te vernielen.
Een uur nadat de laatste student ver
dwenen was werden de omwonen
den voor de vierde maal uit hun
slaap gewekt. De brandweer was
spoedig met groot materieel ter
Ds. Cafsjens deed. na in 1907 kandi
daat te zijn gesteld, in 1908 zijn intrede
in de gemeente IJzendijke. Daarna ver
trok hij in 1910 naar Oudega waar hij
tot zijn emeritaat in 1948 heeft gestaan.
Op verschillend gebied heeft ds. Cars-
jens zich in Friesland bewogen. Hij was
voorzitter van het waterschap, en kas
sier van de coöp. boerenleenbank. Tot de
stichting zowel van dit waterschap als
deze leenbank nam ds. Carsjens het ini
tiatief.
Veel ook heeft ds. Carsjens gedaan
voor het oude romaanse kerkje van
Oudega. Door zijn toedoen werd dit ge
heel gerestaureerd en het vormt nu een
van de bezienswaardigheden van Fries
land.
De begrafenis zal plaats vinden op
Nieuw lid van de
Tweede Kamer
Tot lid van de Tweede Kamer is be-
benoemd verklaard de heer J. G. War-
ringa (KVP) uit Vught. in de vacature,
die ontstaan was door het overlijden
in dr. L. G. Kortenhorst.
De benoeming van de heer Warringa
as noodzakelijk geworden omdat drs.
W. K. N Schmelzer zijn benoeming tot
lid van de Kamer niet had aangenomen.
Unie van Christen-Democraten.
In deze Nederlandse equipe wordt
samengewerkt door A. R. P.,
C. H. U. en K. V. P. Tot de deel
nemers aan deze conferentie be
hoorden prominente leden van de
drie partijen. Het thema was
„Verdediging der vrijheid".
Zal er van de wezenlijke waarden van
het Westen iets in de praktijk blijken,
dan zal dat niet in de laatste plaats
in de ondernemingen en in het onderne
mingsrecht tot uiting moeten komen, zo
vervolgde de heer Ruppert. Zolang de
arbeid in beginsel ondergeschikt blijft
aan het kapitaal wordt met de wezen
lijke waarden van het Westen geen
ernst gemaakt.
Ingrijpen
Ook dc opeenhoping van kapitaal en
grondbezit, de daaruit voortvloeiende
concentratie van macht en de steeds
onevenwichtiger vermogensverdeling in
het algemeen nopen tot spoedig Ingrij
pen. Volgens de heer Ruppert vordert
een waarlljke christelijke politiek een
krachtdadige actie voor spreiding van
verantwoordelijkheid en spreiding van
vermogen. Het Westen staat en valt
met de persoonlijke verantwoordelijk
heid van de mens.
Het valt te begrijpen, dat op deze
conferentie, waar de houding ten op
zichte van de Sowjetunie diepgaand
werd besproken, ook aandacht werd ge
schonken aan het ontwapeningsvraag-
stuk en in verband daarmee aan het
betreffende rapport van de synode der
Hervormde Kerk. Het was een andere
inleider, de hervormde pfof. dr. G. C.
van Niftrik, die hierop uitvoerig inging.
Het standpunt van de synode wees hij
af.
Prof. Van Niftrik constateerde, dat de
communistische utopie nog steeds niet
is verwerkelijkt. De heilstaat bleef nog
steeds uit. Daardoor is het prestige van
de communistische leer, ook in Rus
land zeif, verzwakt. Het huidige com
munisme moet het daarom thans in
toenemende mate hebben van de macht.
Dank zij de bewapening van het Wes
ten wordt erdoor gezorgd, dat Rusland
de weg van het geweld niet op kan.
Niet verbieden
Men kan, zo vervolgde prof. Van Nif
trik, het de Hervormde Kerk niet ver
bieden. haar waarschuwende stem te
laten horen tegen het bezit en het ge
bruik der kernwapenen. De vraag is
echter, of de Hervormde Kerk haar ra
dicale neen als gezaghebbende verkon
diging van het Woord Gods wenst op
gevat te zien. Als dat het geval is
en dat schijnt het geval te zijn dan
moge bedacht worden, dat de practi-
sche vormgeving van de gehoorzaam
heid aan het Evangelie in deze wereld
altijd van die aard is, dat het Evange
lie er nooit geheel in is verdisconteerd.
Het Evangelie, zo meende de Am
sterdamse hoogleraar, Is niet geheel
verdisconteerd in onze aanvaarding van
de bewapening, maar oók niet in het
radicale neen der Hervormde Kerk. Het
Evangelie rijst hoog uit boven elke
menselijke mening en activiteit,
deelt, cn rechtvaardigt eventueel,
menselijke mening en activiteit. Het
Evangelie valt echter nooit met enige
menselijke mening en activiteit samen.
Hieruit volgt, dat dc synodale procla
matie een mening, ook een politieke
mening is, naast en niet boven de onze.
De vraag kan alleen maar zijn, zo
concludeerde prof. Van Niftrik, welke
mening en houding het Evangelie dich
ter benadert. Het zou wel eens kunnen
zijn, dat God in Zijn genade ook de
Hervormde Kerk in haar vrijheid laat
bestaan.... door de bescherming van de
NATO ,en haar bewapening.
Ontwapening
Ook de beide andere inleiders, de
KVP'ers luitenant-generaal b.d. Th. E.
E. H. Mathon en prof. dr. R. C. Kwant,
wezen een eenzijdige ontwapening af.
Voor het voorkomen van een oorlog zijn
atoomwapenen onmisbaar, meende de
heer Mathon, zolang de Sowjetunie niet
bereid is, tot gecontroleerde ontwape
ning over te gaan.
Prof. Kwant constateerde wat het ont-
wapeningsvraagstuk betreft een samen
lopen van de eis van het christelijk ge
weten en het menselijk eigenbelang.
Beide verzetten zich tegen het gebruik
van de moderne bewapening, die tot een
dodelijk gevaar is geworden en dat niet
alleen voor de tegenstander.
Hetzelfde geldt voor het overbruggen
van de tegenstelling, het zoeken van een
eenheid op wereldniveau. Ook dit is een
christelijke eis én een zaak van eigen
belang. van zelfbehoud, aldus prof.
„Geen slaaf kan twee heren dienen(Lucas 16:13). Eenl
waarschuwing, gericht tot alle mensen. Geen twee herenj
dienen. Het is het kardinale punt in het mensenleven. Wie zich-\
zelf ook maar een tikkeltje kent, weet dat hier de moeïlijk-i'&
heid ligt. Natuurlijk, we zijn bereid God te dienen, maar
Er is altijd nog iets anders. Er is altijd nog die wereld mctjüfó
al haar schijnbare aantrekkelijkheden, die wereld waar wwjfl.
middenin staan en die ons met stevige handen aan zich
gebonden houdt. pÖ
En nu zegt God: Dat kan niet. God zegt: Het is of Mij
een ander. In de verhouding van de mens tot God is het öf'al
en nooit ènènGod zegt: Alleen Mij, maar danj?
helemaal.
Wie God kiest moet radicaal breken met alles. Gij kunt niet\
God dienen èn Mammon. Met God valt geen overeenkov
te sluiten, het is nooit een beetje zus of een beetje zo. Het wji
het hele hart, al het denken, alleen voor Hem. \s
Moeilijk? Ja, razend moeilijk. En niemand lukt het, niemand
slaagt erin zonder dat God hem helpt. En Hij wil helpen. Nog
nooit heeft Hij een gebed onbeluisterd gelaten. A
Niet twee heren dienen. De keus moet toch niet moeilijk
zijn. De wereld geeft niets, Hij allés. De wereld gaat voorbijl
Hij blijft.
AMSTERDAM
He roe pi. n gswerk
NED. HERV. KERK
Beroepen te Warns en Scharrel: L.
Jansen Schoonhoven, te Roodesehool; te
Hoogezand als pred. voor bijz. aangele
genheden (werk onder orthodox hervorm
den): G. G. S. van Hogstraten, te Sap
penneer.
Aangenomen naar Hoorn (vac. H. Kas-
tein): W. J. de Hoest, te Haastrecht.
Bedankt voor Goes (toez.) (Vac. F. N.
M. Nyssen): J. Tammeüng, te Koudum.
GEREF. KERKEN
Beroepen te 's-Hertogenbosch (2e pred.
pl.M. van der Sijs, te Ermelo, die dit
beroep ook aannam.
Aangenomen naar De Glind (Rudolph-
stichting): H. G. Boswijk, te Ermelo.
Bedankt voor Diever: M. van der Sijs.
te Ermelo.
CHRIST. GEREF. KERKEN
Tweelal te Arnhem tvac. H. van Leeu
wen): E. Venema. te Zwijndvecht en M.
Vlietstra, te IJmuiden.
GEREF. KERKEN (Vrijgemaakt)
Beroepen te Bunschoten-Spakenburg
(2etmaal)W. v. d. Lingen, te Schild-
De Ulo-leraar V. uit Huissen, die ver
dacht wordt van moord op zijn vrouw en
nog steeds in het huis van bewaring te
Arnhem is opgesloten, blijft zolang het
onderzoek duurt, in voorlopige hechte
nis.
De heer V. blijft ontkennen iets met
de dood van zijn vroutv te maken te
hebben. Zij zou, volgens hem. een on-
achte natuurlijke dood zijn gestor-
Paus schrijft de bisschoppen
Paus Johannes heeft de rooms-
katholieke bisschoppen medege
deeld, dat zij gedurende de vol
gende zitting van het oecume
nisch concilie in Rome moeten
blijven tot hun werk voltooid is.
In een pauselijk schrijven, dat
gisteren werd gepubliceerd,
spoort hij de bisschoppen van de
kerk opnieuw aan, het concilie te
maken tot een middel ter bevor
dering van de uiteindelijke een
heid van hef christendom. Het
schrijven werd reeds op 6 januari
aan de bisschoppen verzonden.
In de brief wordt andermaal de na
druk gelegd op de vastbeslotenheid van
de paus, het concilie, dat op 11 oktober
van het vorige jaar werd geopend, tot
een definitief einde te brengen.
Hij verdaagde het concilie op 8 de
cember voor acht maanden tot 8 sept.
Toen het op reces ging sprak hij de
hoop uit, dat het zijn werk tegen kerst
mis zou beëindigen, maar hij stelde
geen definitieve sluitingsdatum vast en
vele zegslieden hier waren van mening,
dat het een tweede maal zou moeten
worden verdaagd.
In de vandaag gepubliceerde brief
,vas de paus duidelijk. Hij verklaarde:
„De slotfaze van het grote werk.... zal
in september te Rome plechtig worden
ingezet en duren tot het is volbracht."
Coördinatie
De paus wijst er in deze brief op dat
het werk van het concilie in de tussen
periode tot de hervatting der vergade
ringen in september in de commissies
wordt voortgezet. De bisschoppen en
andere concilievaders moeten zich, ook
al zijn zij thans niet in Rome aanwezig,
steeds voor ogen blijven houden dat het
conciliewerk inmiddels voortgang blijft
maken.
Prof. mr. J. J. M. vari der Ven,
hoogleraar in het arbeidsrecht,
sociologie en wijsbegeerte van het
recht te Utrecht schrijft in het
„Nederlands Juristenblad" zich
thans genoopt te voelen tot het
betuigen van instemming met het
pleidooi van de hoogleraren in
het strafrecht, prof. mr. W. P. J.
Pompe en prof. mr. J. M. van
Bemmelen, tot vrijlating van de
laatste Duitse oorlogsmisdadigers
in Nederland.
Prof. Van der Ven vond het eer
ste pleidooi (5 januari) van de twee
hoogleraren „niet in alle opzichten
overtuigend". Hij voegt er aan toe
dat „de tegenwind, de tegenstorm,
die toen in dag- en weekbladen op
stak" hem veel minder overtuigde.
De reactie was „te zeer door primi
tieve wraakzucht gedragen en pro
beerde voor alles de vonken der emo
tionaliteit aan te blazen".
De nadere uitwerking van het plei
dooi van de twee hoogleraren in het
„Nederlands Juristenblad" van veer
tien dagen geleden „een breder uit
gesponnen en meer gefundeerd be
toog" overtuigde hem wel. Wel
stelt prof. Van der Ven een amende
ment voor, namelijk dat aan de in
vrijheidstelling de voorwaarde moet
worden verbonden, dat dé betrokke
nen nooit meer het Nederlandse
grondgebied betreden. Zoals bekend
gaal het om de oorlogsmisdadigers
Aus der Fünten, Lages, Fischer en
Kotalla.
Advertentie
De paus wijst ten eerste op de arbeid
van de coördinatiecommissie en zegt
diverse conciliecommissies inbreuk
dat deze geenszins op het werk va
maakt maar daar juist meer richting
aan geeft, ten tweede op de correspon
dentie tussen de thans niet in Rome
aanwezige concilievaders en de zetel
van het concilie, ten derde op de steeds
grotere intensiteit der medewerking door
gebed, belangstelling en voorbeeldig le
ven van geestelijkheid en leken en ten
slotte op de belangstelling welke het con
cilie ook buiten de christenheid bij het
gehele mensdom heeft gewekt.
Wat het tweede punt betreft legt dc
paus de nadruk op de plicht der bis
schoppen de toegezonden conciliestukken
terstond te bestuderen, eventueel met
hulp van deskundige geestelijken. De
bisschoppen moeten met eigen initia
tief het conciliewerk ontwikkelen vol
gens de door de paus gegeven richtlij-
Geeil volksdevotie
treft, wijst de paus de verzoeken
„eenvoudige en vurige zielen, vol goe
de wil" om nieuwe vormen van open
bare en particuliere devotie, die meer
aan plaatselijke tradities zouden beant
woorden, van de hand. De bestaande
oude en nieuwe riten en liturgie met
hun Veelzijdigheid zijn volgens hem toe
reikend genoeg om enerzijds de sa
menhang van de kerk te waarborgen
en anderzijds de verschillende behoef
ten van de geest te bevredigen.
Zijn opvatting onderstrepend, dat het
concilie niet uitsluitend naar de rooms-
katholieken moet zien. schreef de paus:
„Trouw te zijn en te blijven aan de in
tegriteit van de katholieke leer... is ze
ker een grote genade en een titel van
verdienste en eer. Maar dit is niet vol
doende om het gebod van de Heer !e
vervullen." De paus citeerde een tekft
uit Mattheus, 23 waarin wordt ver
haald dat Christus de apostelen opdroeg*
te „gaan.... en leerlingen te maken on
der alle volken".
T eleurslellend
Vaticaanse zegslieden verklaarden,
dat deze nadruk, die door de paus werd
gelegd op het belang van het concilie
zowel voor niet-rooms-katholieken als
rooms-katholieken, de opvattingen weer
spiegelde van de progressieve bisschop
pen cn het Vaticaanse secretariaat voor
de eenheid onder de christenen, dat on-
der leiding staat van kardinaal Bea.
Gedurende de eerste zitting van het
concilie hebben progressieve prelaten
vaak betoogd, dat voorgestelde theses,
opgesteld door conservatieve prelaten,
onvoldoende rekening hielden met de
huidige strevingen naar eenheid onder
de christenen.
Maar juist daarom is het bijzonder te
leurstellend voor protestanten dat de
paus toch in deze zelfde brief weer een
onoverbrugbare kloof graaft. Gewagend
van de weerklank, die het concilie ook
builen de eigen kring heeft gewekt,
roept de paus de „afgescheiden broe
ders" op om „de verveelvoudigde gloed
van onze op echte liefde te beproeven
en in de „ene schaapsstal" waarvan tambo
Christus spreekt „terug te keren". Nog noegei
voor er dus zelfs maar sprake is ge- Dei
w-eest van een rooms-kathoiiek-prote- Werkt
stants gesprek over de vraag wat Chris-1 Drovi|
tus bedoelt met zijn ene schaapsstal, oik,,,,
of de R.K. Kerk ook maar het ge-1 jjowar
Dilif
piano.
Dier
concer
Pulc
Den
laand.
Hout lijmen?... CETAFLEX Ceta-Bever
gesmokkeld, met het huiswerk, keken de
parkieten tevergeefs in een vuile kooi uit naar een
etenbrengend baasje en werd er niet geblokfluit.
Dan denk je: ach laat maar, dat beetje schaat
senrijden in onze kwakkelwinters moeten ze
maar lekker waarnemen. Je praat niet over huis
werk, verzorgt zelf de vogels en laat schaatsen
voor alles gaan.
Maar als de winter zich dan ontpopt als een
blijvertje en de zoon eens een wedstrijdje gewon
nen en aan een flinke tocht meegedaan heeft
kom je net iets te laat tot de ontdek
king, dat er wat scheef gegroeid is. Iets oprui
men doet hij nooit meer. blokfluiten is afge
schaft en eens een boodschap doen is er ook
niet meer bij. Hij schaatst. Zijn hersens schaat
sen, zijn benen schaatsen, alles schaatst aan hem
van 's morgens tot 's avonds. Zodra hij uit school
komt is het beng haastig kusje beng
schaatsen pakken beng alle deuren open la
ten beng weg, schaatsen.
Nu had ik natuurlijk op een dag moeten zeg
gen: „Zie zo, morgen wordt er nu eens niet ge
schaatst, morgen zorg jij zelf weer voor de vo
gels. ruim je je boekenplank op en schrijf je ein
delijk die brief aan Oma eens". Dat had ik moe
ten zeggen. Maar ja, als ik hem dan thuis zie
komen, stoer en rommelig, verdwijnt ieder aasje
verstand bij me en zak ik weer in tot de incon-
sequente-flut-moeder, die zijn taken opknapt.
Een paar dagen geleden kreeg ik van onver
wachte zijde assistentie. Hij werd verkouden en
ging erbarmelijk hoesten. Er kwam dus uit me
dische overweging een schaatsverbod. En ik
onnozele hals maar denken, dat hij nu fris
van de lever zijn normale plichten weer op zou
nemen. Geen sprake van. Als een gekooide wolf
liep hij blaffend voor het raam heen en weer,
zag Piet en Jan wel naar het ijs gaan en werd
ziedend. Daar kwam nog bij, dat er twee dagen
later een heel belangrijk schaats} estijn was,
waar hij meende niet van buiten te kunnen. On-
l^o.&tang.&Cs
en
ze huisarts had gevoel voor de barre situatie en
mixte persoonlijk een bijzonder straffe drank.
Daags voor het feest komt onze kampioen pips
doch stralend beneden. „Ik voel me zo lekker als
kip, ik doe morgen mee hoor, hoe dan ook".
„Kind, je hebt vannacht het hele huis bij el
kaar geblaft. Reken maar nergens op". Tijdens
de maaltijd liep hij enkele keren paars aan van
ingehouden hoesten. Hij was immers beter. Hij
wilde kennelijk geen enkel risico nemen, want
ik betrapte hem erop, dat hij een veel te grote
slok medicijn nam.
Middenin de nacht voor het feest werd ik
wakker en wachtte tot het hoesten zou beginnen.
Het bleef stil. Er volgde een uur van luisteren,
op de grens van slapen en waken.
Een moeder is natuurlijk een vreemd creatuur,
de ene nacht is ze van streek als er wèl en cle
volgende nacht idem dito als er niet gehoest
wordt. Ik lag me hoe langer hoe meer op te win
den, maar was toch ook weer net niet wakker
genoeg om in actie te komen. Toen zag ik in.,
in een flits die drank, zag ik mijn schaatskam
pioen, die natuurlijk, daarom hoestte hij niet.
Hij had zeker voor hij ging slapen de halve fles
leeggedronken.
Ik sprintte naar zijn kamer. Hij sliep. Ja, of
sliep hij niet? Als leek zie je geen verschil tus
sen slaap en bewusteloosheid. Mijn hart klopte in
mijn keel. Ik legde mijn oor op zijn hart. Dat
tike. Maar tikte dat gewoon? Hij ademde diep.
Maar doe je dat ook als je bewusteloos bent?
Wist ik veel. Ik riep hem en schudde aan zijn
arm. Hij reageerde niet. Met een natte washand
heb ik hem tenslotte wakker gekregen. Er was
niets aan de hand. Opgewekt voerden we een ge
animeerde conversatie, alsof dat heel gewoon
was op dit uur. Met de belofte, dat hij echt mee
mocht doen ging hij weer onder zeil.
Toen ik steenkoud weer in bed schoof zei mijn
man: „Was er wat?" ,Ja," bibberde ik, „het was
zo stil hiernaast, ik raakte in paniek, hij hoestte
helemaal niet".
„Oh", was het soezende commentaar, maar
toen ineens klaarwakker: „Wat zei je eigenlijk?"
Dat ik het zo eng vond dat hij niet hoestte".
Ik heb nog nooit iemand midden in de nacht zo
smadelijk horen lachen: „Jij bent mal. Wel lief,
maar ontzettend mal. Zoals alle vrouwen".
Hij zei dit met een air asof hij de eerste man
was, die deze gedachte ontwikkelde. Ik heb hem
maar in de waan gelaten. Zo mal was ik wel.
Mink i
i Rijsdijk.
Trio.
Gorilla
dag: T
Stud
Rijks
„Vreen
(tot 2 c
straat
tot 5.30
1 tot 5.
van 7 t<
Bij ka
volw.
woensd
theek
A.R.
In Hc
deel vi
Woensd
's Midc
Üd der
len nes
avonds
vink ac
D. Bies
Aalsme
ders Sp
dewerk
