WILLEM KOK, de palingjager van Spaarndam ZONDAGSBLAD NIEUWE BOEKEN de stad met het kruis ZATERDAG 20 OKTOBER 1962 ZELDEN OF NOOIT I IS HIJ THUIS: Reist heel Europa af, wipt over naar Afrika en zelfs naar Canada Dit is ook een paling, zij het dar opgezet. Ze werd zeven jaar ge leden in Zoutkamp gevangen er i woog 36 pond. mÊmmÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊtm Hij was niet thuis. Natuurlijk was hij niet thuis, zouden we nu achteraf be ter kunnen zeggen. En we zou den er de vraag aan vast kun nen knopen of zijn grootvader, die, net als hij, ook Willem Kok heette en reeds in 1862 te Spaarndam de grondslag legde voor de grootste palinghandel van ons land, ooit vermoed heeft dat zijn nageslacht nog eens zülk een wereldreiziger zou opleveren. De Willem Kok na melijk, die het thans voor het zeggen heeft, is met zijn 49 ja ren uitgegroeid tot een ware cosmopoliet, doordat hij op pa- lingjacht ging in-grote-stijl. Zijn schoonzoon P. Sörensen uit Kopenhagen, die uit de Deense pa- lingbranche afkomstig is en met de dagelijkse leiding van Kok s bedrijf werd belast, heeft ons over de internationale jager een boek je open gedaan. Doch niet voor dat hij ons eerst even verteld had hoe hij enige jaren geleden voor zijn vader die in het noorden van Jutland (Struer) een soortge lijke zaak drijft met zijn andere zoon naar Nederland kwam om hier de markt te verkennen. Zo raakte hij in Spaarndam verzeild, waar hij zich meteen thuis voelde, daar hij vond, ,,dat er tussen Hol landers en Denen weinig vpr-, schil bestaat"hetgeen voor hem blijkbaar mede een Eunl.van., overweging was. om één der Vier dochters van Kok aan de ltaak te Toegenomen De consumptie van paling, zo zei Sörensen, is als gevolg van de welvaart sterk toegenomen. De vangsten op het IJsselmeer (twee miljoen kg) en elders in Neder land (één miljoen kg) vinden hier dan ook gemakkelijk afzet. Wij gingen het daarom steeds meer over de grenzen zoeken, zowel wat de inkoop als de verkoop betreft. Onze omzet bedraagt nu ander half miljoen kg. per jaar. Om deze omzet te bereiken was heel wat organisatie nodig. Dat was, en dat is nóg steeds, het werk van Kok. Voorts houdt hij zich intensief bezig met het kwe ken van nieuwe relaties. En zo komt het. dat op de passagiers schepen van de Holland Amerika- Lijn önze paling wordt geser veerd, dat in tal van grote ho tels paling uit Spaarndam op ta fel wordt gebracht en dat de rei zigers van de K.L.M. en de Pan American Airways eveneens pa ling krijgen opgediend uit ons bedrijf. Bovendien leveren we aan een beperkt aantal winkels. Polen is één der landen waar van we die paling betrekken. We halen ze daar zelf een- of twee maal per week. Daartoe rijden twee vrachtauto's-met-aanhanger naar Gdynia en Stettin, die res pectievelijk 8 en 13 ton paling kunnen vervoeren. De auto's zijn uitgerust met luchtcompressors en stalen bakken, die met wa ter worden gevuld, opdat de pa ling levend thuis kan worden gebracht. Ook uit -Denemarken en Noorwegen betrekken we pa ling, voorts een beetje uit Zwe den en wat uit Ierland. Voor het gebracht. In Frankrijk kan men de paling uit L'Etang Bleu (het Blauwe Meer), nabij Marseille in een riviermond vangen; in Grie kenland bij Patras; en ook in N.- Ierland, bij Loch Neugh. doet men aan rivierafzetting, daar de ze methode uiteraard simpeler is dan het uitzetten van talloze fui ken in zo'n groepje meren. In de geïsoleerde strandmeren bedient men zich behalve van fui ken ook wel van kuipen of vang- kisten, die aan beide zijkanten zo danig zijn doorboord, dat de pa ling er wèl inzwemmen kan maar niet eruit. Anders dan in Spanje en Frank rijk vist men in Griekenland op paling langs de gehele kust. In Turkije, waar uitsluitend (geïso leerde) strandmeren zijn en dus nergens een riviermond kan wor den afgezet, haalt men de pa ling vooral uit het Ismir-meer. ten noorden van de Bosporus. Hier worden geen tractors gebruikt, om de zakken paling over de duinen te trekken, maar kamelen, die telkens vier zakken tegelijk voor hun rekening nemen. Het paling vissen in Egypte heeft plaats in de Nijldelta, tus sen Alexandrië en Port Said, waar zich vier uitgestrekte meren be vinden. Met de visserij in Joegoslavië bemoeit Kok zich niet, daar zich hierbij te veel moeilijkheden zou den voordoen. En uit Italië wordt evenmin paling gehaald, daar de Italianen hun vangsten zelf best kunnen gebruiken. Zij vissen v.n.l. in de moerassen nabij Venetië. Wel exporteert men uit Spaarndam paling naar Italië, doch alleen in december en wel naar Napels. Er Is immers slechts één dag, waarop in Italië paling gegeten gevorderd, dat op twee van die vier meren de visserij op de mo dernste wijze plaats heeft. De Italianen, van wie bekend is dat ze al omstreeks 800 bij Venetië ter palingvangst gingen, hadden géén lesje meer nodig. En de Fransen wisten het ook al, daar ze 't van de naar het westen opgedrongen Italianen hadden afgekeken. Met de Span jaarden in de omgeving van Bar celona was het net zo, doch zij die zuidelijker wonen hielden zich nooit met paling op. Daar om namen de vertegenwoordigers van Kok vissers uit Barcelona mee naar de strandmeren in Zuidoost-Spanje, waarvan hij al veel plezier beleefde. Canada vember, richten we onze blikken op de Middellandse Zee, waar Spanje, Frankrijk, Tunis, Grie kenland, Egypte en Turkije tot onze leveranciers behoren. In die zuidelijke landen vist men nl. niet graag als het daar nog zo warm is. Het is dan moeilijk paling le vend te houden. Toch halen we 's zomers nog wel eens uit Span je wat paling, doch slechts om de 14 dagen en uitsluitend per truck. Wintervisserij Willem Kok, altijd, doende in paling, staat hier gereed om t S harinkje te verschalken. transport uit deze landen heb ben we twee scheepjes in de vaart, de „Caravan" en de „Val- de", die 20 en 15 ton laden. Al die transporten hebben in de zo mermaanden en gedeeltelijk nog in het najaar plaats. Daarna, te beginnen met no- f000000000000000000000000000000000000000000 voor u besproken De vos op zolder, door Ri chard Hughes. Uitgave De Fon tein, Utrecht. Het oeuvre van Richard Hughes kenmerkt zich door een geheel eigen stijl en opbouw en een zeer persoonlijke wijze van taaihante ring. Hij schrijft compact en uitermate beeldend. In een enkel woord grijpt hij een geheel be grip, het vastleggend in een zin met fijne nuanceringen, die ieder een andere betekenis hebben en die alleen zó en niet anders weergeven hetgeen hij heeft be doeld. Dat maakt zijn boeken en ook zijn verhalen niet gemakkelijk te lezen en nog moeilijker te verta len. Jos Panhuijsen heeft „The fox in the attic'" vertaald en jam mer genoeg is hem die taak te zwaar gevallen. Een woord als „hondsroosteerheid" in een per soonsbeschrijving kan ons weinig bekoren en de zin „De ski's ra telden en vonkten haast niet te beheersen en tot hun schade op de ijzerharde oppervlakte" heb ben wij enige malen moeten overlezen. Van dergelijke wonder lijkheden is „De vos op zolder" vol en wij kunnen ons voorstel len, dat degene, die Hughe's werk niet in de oorspronkelijke Engel se taal kent, heel wat moeite zal „De Vos op zolder" heeft geen slot. Dat boek is het eerste deel van de grote historische, zich in onze eigen tijd afspelende, roman „Het menselijk dilemna" en wij zien met grote belangstelling de andere delen daarvan tegemoet. Een koffer vol verhaaltjes, door Gr. Gilhuis-Smitskamp cn D. Thomas-Gilhuis. Uitgave G. F. Callenbach, Nijkerk. Zoals de titel al vertelt, een kof fer vol verhaaltjes (en gedichtjes). Het is een uitstekend verzorgd kinderboek geworden, zowel ge schikt om er de kleintjes uit voor te lezen, als om de iets groteren in te laten lezen. Een deel van de verhalen bestaat uit kinderfanta sie, een ander deel uit eenvoudige avonturen van kinderen; in eik geval geen hoogdravende lectuur. Voortreffelijke tekeningen, een voudig en fors van opzet, van Tiny van Asselt geven een warme fleur aan het boek. De goede verhou ding tussen tekeningen en tekst noodt kinderen ongetwijfeld tot le zen- De taal is kindertaal en de tekeningen kindertekeningen, kort om het is een boek voor de kinder kamer. We hebben dit gedeeltelijk in kleuren uitgegeven boek met genoegen voor U gelezen. De palingvisserij langs de Mid dellandse Zee is dus een echte wintervisserij, die 's nachts wordt uitgeoefend met fuiken. Deze zet men niet uit vóór de kust, maar er achter, d.w.z. achter de dui nen in de zgn. strandme ren. In Spanje treft men deze meren die zwaar met riet zijn begroeid en daardoor het karak ter van moerassen hebben vooral aan tussen Barcelona en Gibraltar. Ze zijn zeer palingrijk, met name daar waar de rivier Ebro in de Middellandse Zee uit mondt. Teneinde in de Middellandse Zee paling te bemachtigen, stu ren we ons derde en grootste schip daarheen, de „Pieter Geer- truida", die in oktober uit Spaarn dam vertrekt en pas in april te rug is. Ze blijft een klein half jaar in de Middellandse Zee ver toeven om hand- en spandiensten te bewijzen. Want het palingver- voer gaat daar op een nogal zon derlinge manier. De paling wordt eerst afgewogen in zakken, ver vaardigd van netten, die 50 kg kun nen bevat..-n. Een tractor trekt deze zakken vanaf het meer over de duinen heen, waarna de vis sers ze in roeibootjes laden, die vervolgens enkele honderden me ters in zee worden geduwd. Men stuurt ze dwars door de branding heen, tot de „Pieter Geertruida" is bereikt, die ze aan boord neemt om ze naar onze opslagplaats m Zuid-Frankrijk te brengen. Circa 35 km van Marseille heb ben we een groot aantal karen in het water liggen lange kisten met gaten erin waarin, precies zoals in ons land, de paling in 't leven gehouden wordt. Onze auto's zorgen er verder voor, dat die karen voortdurend kunnen worden geledigd, terwijl ons schip ze telkens weer vult. En naarma te de vangsten meer uit het oos telijke deel van de Middellandse Zee moeten worden aangevoerd, neemt de „Pieter Geertruida" méér paling in wel 50.000 h 60.000 kg om niét al te vaak die lange afstanden behoeven te Strandmeren Nu zijn er in verscheidene van die landen Strandmeren, die vlak bij elkaar en in de buurt van een liggen welke in de Middel- gevallen worden de fuiken niet uitgezet in de meren zelf, maar in de riviermond. Men kan dit in Spanje bijvoorbeeld doen in de mond van de Ebro. Daar die fuiken echter te klein zijn om zo'n riviermond af te zetten, maakt men de mond belangrijk smaller door van beide oevers ui' een scherm van houten vlecht werk, of wel een staande wam van takken aan te brengen. 0| die manier kan de paling langs de fuiken heen in zee snappen. In Tunis past men hetzelfde fuiken op de noodzakelijk breedte wordt, avonds. Tot die dag wordt alle daar gevangen paling van het hele jaar levend bewaard en nog met le vende import aangevuld. Op de bewuste avond bakt iedere Itali aanse huisvrouw (in olie) haar zootje paling, waarvan noch de ingewanden, noch de huid verwij derd wordt, doch slechts de gal.... Vóór de Tweede Wereldoorlog hield men zich in Spaarndam al leen maar bezig met het inkopen van levende paling, die men rook te en verkocht. Pas na 1945 ging men zich ook bezig houden met de handel in levende pa ling, welke handel tegenwoordig 90 pet. van de palingomzet uit maakt. Tevens ging men over tot het aanschaffen van trucks en schepen. Hiermee stelde Willem Kok zich echter nog niet tevre den. daar de palingvisserij in ve le landen te primitief was naar zijn zin. En dus te weinig produc tief. Vandaar dat hij Nederlandse te brengen of beter te leren. Met veel succes! Thans wordt de Egyptenaren die kunst bijge bracht door 4 vissers uit Holland plus een tolk. Ze hebben de be schikking over een Volkswagen teneinde in verscheidene dorpen onderricht te kunnen geven. Reeds Als de „Pieter Geertruida" met haar werk in de Middelland se Zee klaar is, maakt ze behal ve enkele reizen naar de Scandi navische landen, ook nog min stens één reis naar Canada om levende paling te halen in Nieuw- Brunswijk en Quebec. Daar doet zich het eigenaardige feit voor, dat de paling niet gevangen wordt op de Grote Meren, maar op de St. Laurensrivier. Niels boven Slechts een klein deel van de paling van Kok blijft in Neder land, daar er, als het op roken aankomt, niets gaat boven de paling van het IJsselmeer. Sö rensen komt hier rond voor uit. Een gestoofde paling eet men hier te lande de vele uitzon deringen daargelaten alleen nog in Zeeland, Brabant en Lim burg. Met dat al gaat er veel levende paling van Spaarndam naar Duitsland. De Duitsers eten ze weliswaar haast niet gestoofd, doch ze roken ze zelf, naar hun eigen smaak. En de liefhebbers van gerookte paling moet men dan voornamelijk in Noord-Duits- land zoeken. Elders in dat land is men zelfs op gerookte paling weinig gesteld. Rokerijen treft men aan in Hamburg, Berlijn en het Rijnland-Roergebied dit laatste als uitvloeisel van de vroegere visserij in deze streek. In Frankrijk lust men geen pa ling in welke vorm dan ook. Nergens in Zuid-Europa be halve dan die ene dag per jaar in Italië houdt men van die vis, in tegenstelling tot de noor delijke landen, met uitzondering van Noorwegen. De Zweden, De nen en Finnen consumeren ze bij voorkeur gerookt, de Belgen ge merkt, dat de gestoofde een groene saus wordt gegeten en als zodanig doorgaat voor een nationaal gerecht. In Engeland eet men alleen paling in gelei, waarvan Spaarndam veel over het Kanaal zendt. Tot driemaal toe heeft Kok in Birmingham een tentoonstelling gehouden om de Engelsen ook aan het eten van paling in ande re vorm te krijgen. Alle moeite was helaas vergeefs. „Net slan gen", zeiden ze. Als ze trouwens dóór hadden, dat die paling van zulke „slangen" wordt bereid, zouden zij ze evenmin eten. Men ziet, dat men voor de in ternationale palinghandel goed op de hoogte dient te zijn met de ze den en gewoonten in het buiten land. In Spaarndam rookt men daarom alleen maar voor de Ne derlandse markt, èn voor België, waar men in Antwerpen een fi liaal heeft. Tal van andere lan den hebben hun eigen manier van roken, en soms vormen de invoerrechten, die bepaalde lan den op gerookte paling heffen, een bezwaar. Waarom blijft trots alles de Nederlandse gerookte pa ling, d.w.z. die uit het IJssel- Sörensen heeft ons ook dat ver teld. Ze is boterzacht, zodat men ze kan wegzuigen. En zij is niet schraal. Want er is eigenlijk maar weinig paling bij. die al op die naam aanspraak maken mag. Uit het IJsselmeer komt zo goed als alléén aal, d.i. paling die nog niet geslachtsrijp is. Aal is te herkennen aan de gele buik en heeft in het algeméén een mager lichaam met een dikke kop eraan. Door die magerte is ze onge schikt om te roken. Maar dank zij de grote voedselrijkdom van het IJsselmeer is deze aal vet en leent ze zich goed voor het rookproces. Ze wordt, zo men weet, ook wel gestoomd, doch is dan minder lang houdbaar door de vele vochtdelen die erin op genomen worden. De smaak is ook wat flauwer en de huid is meer of minder gerimpeld, aldus Sörensen. Sargasso-zee Wat voor Parijs de Eiffeltoren is, of voor New York het Vrijheidsbeeld, is voor Mon treal het Kruis op de berg: een wereldbekend herkenningsteken. Wie de reis naar Canada's grootste stad bij nacht maakt, ziet het verlichte kruis reeds op tientallen kilometers afstand. Onderweg vraagt men zich af waaraan de stad dit in drukwekkend symbool te danken heeft, en of het méér is dan alleen maar een historisch monument. Tijdens een zwerftocht door de stad vindt men het antwoord op deze en tal loze andere vragen. Het is een overweldigende drukte in het hart van zo'n wereldstad, in d* spitsuren van de vroege morgen, als iedereen zich naar zijn werk rept. Maar er is geen betere manier om het da gelijks leven te leren kennen, en een goede in druk van de mensen te krijgen, dan om zich er ook maar in te storten. Een rit met de tram of de bus door het centrum is dan al een kostelijk avontuur. De drukgebarende of suf- starende passagiers staan dicht opeen geperst. En direkt valt het verschil op tussen deze stad en de Ameri- werd Van Amerikaanse en Eu- kaanse en Canadese steden ropese cultuur. Aanvankelijk waar men juist vandaan komt. noemde men de provincie ook JNiet alleen omdat hier bijna met Nieuw-Frankrijk anders dan Frans wordt gespro ken, zoals in de hele provincie Quebec, maar vooral omdat alle mensen hier wel echte Fransen schijnen te zijn. Ze zijn over het Montreal is een havenstad, algemeen korter van postuur, en Jaarlijks komen er zo'n 10.000 wat donkerder van uiterlijk en schepen door de St. Lawrence huidskleur dan de Engels-spre- Seaway, de geweldige verbin- kende Canadezen. Ook hun kle- ding tussen het hart van Cana- ding en hun hele wijze van op- da, via de grote meren, met de treden is totaal verschillend. Atlantische Oceaan. Ha.verwe- ge, 1000 mijl uit de oceaankust, 0^ j i Montreal. Hier komen ook Ontdekkinq de schepen van de Holland- s Amerika Lijn, die zoveel Neder- Niet alleen de mensen, maar landse emigranten brachten, het hele stadsbeeld doet Euro- y°°r het eerst zetten de mees pees aan. Soms zou men zich in ten, van hen luer voet aan Ca" Panjs wanen. nadese wal. En dat is allemaal geen won der, jls men weet da^ dit deel Het kruis Havens Machtige kruis op de berg, tocht» verlicht is, is ver in de omtrek te zien. risten die het Kruis van dicht bij willen zien. Een inscriptie vertelt dat het torenhoge kruis werd opgericht ter nagedachtenis van de ont dekker van de berg, die er in 1642 een kruis op geplant moet hebben. Na hem zijn het de geweest die Canada doortrokken, overal hun invloedrijk werk de den. Zij bouwden in het oosten een rooms-katholieke samenle ving op. die nog heden ten dage zo voortbestaat Kerken Canada door een Fransman werd ontdekt, door de avontu- Het is een ontzaglijke klim- rier en ontdekkingsreiziger partij van vele honderden irap- Jacques Cartier. Hij werd op treden, de berg op naa- het zijn tochten geholpen door de Kruis. Maar gaandeweg wor- Indianen-stammen die hij op den wolkenkrabbers xleioer en zijn hand had weten te krijgen, het uitzicht groier. Op de uit- Zij wezen hem de weg naar de kijkpunten ziet men tussei. de grote berg aan de St Lawrence bomen door een verrukkelijk Kivier- panorama. In de diepte ligt de Toen hij vanaf dat vorstelij- stad, in tweeën gedeeld door de ke punt het landschap en de ri- zilverglinsterende rivier, die vier overzag, noemde hij die overspannen wordt door twee plaats Mont Royal, de konink- kolossale bruggen. Men overziet lijke berg. Aan de voet ervan de wijde omgeving. Montreal ontstond in de loop van de ligt als het ware in een grote eeuwen de stad die daarnaar ge- berggordel. Aan alle kanten is noemd werd (enigszins verbas- de stad omgeven door de rijkbe- terd): Montreal. groeide Adirondacks. Hier en in de wijde omtrek Het bergplateau van de Mont Ven«gHM,1^Hh du,lzcnden, e" n°g Royal (of Mount Royal zoals ™r. jS''ra",.Se. landver- de Engelstaligen zeggen) is één uzers, cue zozeer het stempel groot. oark. nrachtio nnnoi i f J16* stempel groot park, prachtig aangelegd *anc* droegen, dat en onderhouden. Het wemelt mixture er in elk jaargetijde van de toe- hele beschaving t Als .men nagaat dat het stra tenplan van Montreal 1700 stra ten vermeldt, en 1400 kerken, weet men al genoeg. Kerken, kathedralen, kapelletjes, kloos ters. kloosterscholen, enz. enz. Allemaal rooms-katholiek wat de klok slaat. Ook dat is een groot verschil met Engels sprekend Canada, waar het grootste percentage van de be volking overal protestant is. Natuurlijk is de bevolking van Montreal trots op het grote Kruis. Het is voor hen het te ken van. eeuwenlange rooms-ka tholieke vroomheid in dit ge bied. De kleine protestantse kerkjes zinken in het niet in deze stad met zijn ruim twee miljoen inwoners. Maar ook de protestantse gelovigen mogen het Kruis op de Mont Royal zien als een veelbetekenend te ken: het teken van de Redder der wereld. S. VAN DER LAND zekerheid, hoe de bevruchting en de geboorte van aal plaats heb ben. We weten slechts dat heel kleine aaltjes uit de Sargasso-zee in de lente als glasaaltjes arri veren. Als ze zich dan volop te goed kunnen doen blijven ze hier en groeien hard. In Noorwe gen. waar veel minder voor ze te doen valt, blijven ze mager. Soms zoeken ze. desnoods over land, een beter kosthuis op. En plm. vier jaar later, dus als ze zeven acht jaar zijn geworden, zijn ze geslachtsrijp. De gele buik Nog steeds weten de loodsen Kok's irde bedrijl ligt liet Spaarne karen, waarin veel paling leien gehouden wordt, om en tijde aan de karc 'oldot liie op het droge. •ttkele wordt zilverkleurig en de daar mee tot paling gepromoveerde aal zoekt dan veelal in 't najaar de Sargasso-zee weer op. Dit neemt een jaar in beslag. Eenmaal daar aangekomen sterft de paling. Nog een merkwaardigheid is voorts, dat een geslachtsrijpe aal nooit meer eet. Dat bleek toen men bij Kok palingen vele weken m welwater bewaarde. Ze wer den er niet lichter of zwaarder van. Aaltjes daarentegen, op de zelfde manier behandeld, verloren na enkele maanden aanzienlijk aan gewicht. Langs de Middellandse Zee treft men zo goed als geen aal aan. Dat is maar goed ook, vindt men in Spaarndam. daar paling, die tijdens het transport omkomt, nog gerookt kan worden „voor de tweede markt". Met dode aal is mets te beginnen. Doch paling is, zoals wc zagen, tenminste 7 jaar oud en dus iets stugger dan aal. Bovendien draagt daartoe het zoute water van de Middellandse Zee het zijne bij. Kok heeft ech ter vooral vraag naar dikke pa- 1 i n g En men róókt daarom ook slechts (dikke) paling. Behalve in paling handelt Kok verder in zalm. Noorse steurkrab en kaviaar. Zalm v..v ut.imwmcii, De meeste zalm komt uit de Oostzee. Maar in Spaarndam heeft men -iet i.efst de Poolse zalm uit de Weichsel. Al deze zalm, zo'n 100.000 kg. rookt Kok en is dan nogal prijzig. Ze gaat naar tal van luchtvaartmaat schappijen e.d. Bovendien impor teert Kok jaarlijks een gelijke hoeveelheid zalm uit Canada, res pect. Japan. Deze is van wat mindere kwaliteit en wordt g e- kookt verkocht o a. aan de Ne derlandse hotels. Kookzalm is ma ger en tamelijk rood van kleur, terwijl rookzalm, doordat ze vet ter is. een prachtige roze tint heeft en lekkerder is. Men ex porteert weer veel van deze zalm bijv. naar Frankrijk, doch aoet dat niet met gekookte zalm. daar hier de concurrentie te scherp is. Uit Rusland en Perzië voert Spaarndam kaviaar in. Van die lekkernij is men de hoofdimpor teur. Het betreft hier steurkuit, waarvan de inkoopprijs al enkele honderden guldens per kilo be draagt. Wat de consument er dan voor moet betalen hebben we maar met gevraagd. Een veel verhandeld artikel is npg de Noorse steurkrab, een diepzeegarnaal, die veel groter mooier en smaakvoller is dan on ze garnalen. Die diepzeegarnaal wordt gevangen op de Atlantische Oceaan, en in het noorden en mid den van Noorwegen. Ook weer een kwestie van import en export. En voor dat alles rijden de grote trucks van Kok het hele jaar maar af en aan, terwijl vijf tig mensen ervoor zorgen, dat het bedrijf zo goed mogelijk draaiende gehouden wordt. Daar- k l 'u jr..,een nauw contact met het bedrijf van Sörensen Sr. in Jutland en met een tweede be drijf van hem in Bergen (Noor wegen), waarvan paling, zalm en ook wat kreeft betrokken wordt. Die trucks van Kok, die soms veel meer dan 100.000 verte genwoordigen, moeten vaak 13 ton vis dragen, waarbij dan nog 13 ton water komt, terwijl het eigen gewicht van auto en aan hanger samen 29 ton bedraagt. Wanneer u dus zo'n beladen truck ziet rijden, davert er 55.000 kg over de weg! In nog geen drie dagen naar Polen heen cn weer: in 6 dagen Spanje v.v.; en uit cn thu.'s naar Istanboel neemt 14 dagen in beslag. Voor de dubbele bemanning zijn pri ma bedden --1 boord, én radio

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Nieuwe Leidsche Courant | 1962 | | pagina 13