B Rapport rassenvraagstuk komt in discussie Modaliteiten ter sprake Een woord voor vandaag C.N.V.-voorzitterkoster als werknemer belonen C.N.V. nam afscheid van Kl. de Boer Lutherse kerk: taak in oecumenisch geheel Tussen schoolpoort en huisdeur J J ANDERZIJDS HERENIGING EISEN? Ds. J. Overduin geeft in het ge reformeerd weekblad Belijden en beleven" zijn mening over het boekje „Van Kerken tot Kerk", met de ondertitel .Achttien gere formeerde en hervormde predi kanten stellen de eis der hereni ging". Ds. Overduin schrijft: Eerlijk gezegd, zie ik cr altijd wat tegenop om in kort bestek hierover mijn oordeel te geven. Waarom? Dergelijke vraagstukken hebben zovele aspecten aat men bij een korte behandeling uit de aard van de zaak wel eenzijdig en onbillijk wordt, en zodoende aller lei reacties oproept, die bij een bredere bespreking zouden uitge bleven zijn. Aan de andere kant heb ik het volste begrip voor hen. die mij aanspoorden om in ons blad dit actuele vraagstuk aan te snij- Het is niet moeilijk te beginnen met waardering, maar het is ook niet moeilijk om ernstige beden kingen naar voren te brengen. La ten wij dan beginnen met 't posi- tief-goede op te noemen. Het is ge heel in de geest van de Koning der Kerk om bijzondere ernst te maken met de eenheid der kerk. ook met de zichtbare eenheid. Hier is 1 derdaad een droevige achterstand geweest. Ik mag wel herhalen, wat al zo dikwijls is op gemerkt: vóór de laatste wereld oorlog probeerden onze kerken ernst te maken met de heiligheid der kerk. met het waarheidsvraag- stuk, maar op een wijze waardoor lang niet voldoende de eis tot een heid tot zijn recht kwam. Men zag menigmaal nauwelijks dat de een heid van de kerk niet als een luxe bij de waarheids- en heiligheids- vraag moest komen, maar dat de eenheid van de kerk mede een stuk van de waarheid en de heilig- gedeeldheid van 't Lichaam van Christus randt per se ook de waar heid en de heiligheid van de kerk aan. Deze dingen liggen niet naast elkaar maar in elkaar. Dit besef begint gelukkig door te breken. Wat zijn er een harde en liefdeloze pers polemieken geweest, die opkwamen voor „de waarheid" zonder toe te komen aan de Waarheid van Gods Woord, die zegt. dat ..de waarheid In liefde betracht moet worden", en dat „de vervulling van de wet" (dus ook het gebod om de waar heid te bewaren» de liefde is. Daarom speelden de theologische geschillen en de strijd om het goe de verstaan van Gods Woord en de belijdenis voor een groot deel zich af in een klimaat, dat niet evange lisch waa. Wij zaten in al die moei lijkheden ook in een geestelijke en zedelijke crisis. Nu zien wij in de kerkgeschiedenis altijd weer heftige reacties. Msn valt zo dikwijls van de ene eenzijdigheid in de andere. Dat maakt men zelfs in een kort leven mede. Om enkele voorbeel den te noemen. In de dertiger ja ren moesten we andere gevaren signaleren en andere registers open trekken ala na de oorlog. De jeugd was anders en de leidinggevende figuren waren anders. Men ver wachtte o zo veel van be-ginselstu- die. Als men maar goed studeerde in de beginselen zoals Abraham op attendeerde. Heilige Geest nu niet bepaald over bodig mocht worden vanwege de studie, werd al gauw van methodis- me, subjectivisme, personalisme, Buchmannianisme beschuldigd. We leven nu in een tijd. waarin je de jeugd met alle ernst moet wijzen op de waarde van ernstige studie, omdat wij de Here God ook nog met ons verstand moeten lief hebben, en omdat onze practische houding in het heden zijn noodza kelijke achtergronden heeft in het verleden en het juiste verstaan van Gods Woord. En zo was het ook ten aanzien van het kerkelijke vraagstuk. De Hervormde kerk was voor velen afgeschreven als een ..valse kerk", de Chr. Gereformeerde kerk was een „scheurkerk". en daarmede was de kous af. Men kon onmoge lijk als kerkeraad vertegen woordigd zijn bij intrede of af scheid van een collega m een ande re kerk. En samen het Evangelie op straat verkondigen was voor ve len verloochening van ons ..kerke lijk beginsel". Dit spreekt de kerkelijke mens van deze tijd niet meer aan. om dat men voelt dat met die vroegere houding toch werkelijk niet alles gezegd en gedaan is wat ten aan zien van het kerkelijke vraagstuk gezegd èn gedaan moet worden. Dat wij nu de rekening gepresenteerd krijgen van onze vroegere eenzij digheden moet ons niet bevreemden en niet al te zeer verontrusten. Wij moeten ook begrip opbrengen voor het feit. dat wij schrikken van het hoge bedrag van de rekening. Moe ten wij dèt allemaal betalen? Dat is veel te hoog. Leg nu eens naast elkaar de uitersten binnen een tijd perk van vijfentwintig jaar. Eerst mocht men kerkelijk ge sproken amper even bij elkaar op visite, nu moeten we zo gauw mo gelijk trouwen. Eerst werd de eis gesteld: geen samenwerking op ter reinen. waar de kerk als instituut haar taken heeft, nu: „achttien ge reformeerde en hervormde predi- kanten stellen de eis der herent ging!" Of om het met de woorden van de bekende groep van 24 april te zeggen: „Ondergetekenden, een willekeurige groep van hervormden en gereformeerden, hebben op een bijeenkomst van 24 april 1961 una niem als hun oordeel uitgesproken, dat de gescheidenheid van de her vormde en gereformeerde kerken niet langer geduld kan worden". In de dertiger jaren zou elke pre dikant die zoiets als program van actie publiek maakte, geen lang kerkelijk bestaan als ambtsdrager in onze kerken gehad hebben. Het zou betekend hebben een totale ver loochening van afscheiding en do leantie, van ons kerkelijk bestaans recht. Dat deze reacties nu niet op deze wijze te zien zijn, is te danken zowel aan grote veranderin- 5en in de Hervormde kerk. die na e oorlog Christus-belijdende kerk wil zijn. als aan de grote verande ringen in onze kerken. Ik heb mij nooit in de dertiger jaren gelukkig gevoeld met het enge kerkisme. dat ln onze kerken heerste. Dat heb ik ook nooit in woord en houding onder stoelen of banken geschoven. Ik voel mij wel gelukkig onder het doorbreken van oecumenisch besef en roeping. Dat wil echter nog niet zeggen, dat ik mij gelukkig gevoel met de wijze waarop de achttien hun roeping zien. en in belangrijke opzichten al te probleemloos de hereniging ei- Herv. synode komt weer bijeen I Berocpingsiverk modaliteiten. De hervormde kerk heeft wel een nieuwe kerkorde, maar ten nzien van de realisering daarvan overgangs- blijven. In leeft men nog altijd in periode. Dit kan niet het rapport worden mogelijkheden der modaliteiten aangei samenlevc: (Van een onzer verslaggevers) Volgende week zal de generale synode der Ned. Herv. Kerk weer enige dagen vergaderen. Op deze zomerzltting komen naast „routi nestukken" en benoemingen enige punten van grote importantie aan de orde. Er zijn namelijk rapporten verschenen over het rassenvraag stuk en over de nucleaire bewape ning, waaromtrent de synode zich zal moeten uitspreken. Reeds jaren geleden heeft de synode gevraagd om een rapport over het rassenprobleem. Want al heeft de hervormde kerk er niet rechtstreeks mee te maken, er zijn zusterkerken in Zuid-Afrika voor wie deze kwestie in al haar vol heid leeft. Naar de secretaris der synode, ds. F. H. Landeman. op een persconferen tie vertelde, heeft men getracht dit vraagstuk voorzichtig te benaderen. Als Nederlander meent men wel eens het probleem vrij gemakkelijk te kunnen beoordelen, omdat men het rassenvraag stuk in zijn scherpte niet kern Het rapport tracht recht te doen aan de verschillende beschouwingen. Het is in populaire trant gesteld. Want zodra de synode er haar goedkeuring aan ge hecht heeft mogelijk nada; het nog wijzigingen heeft ondergaan zal het ter< beschikking van de gemeenten ge- Rechtzetten Een strijdschrift zal deze publicatie over het rassenvraagstuk niet zijn. ..Misschien kan het indirect zaken recht zetten, die in andere delen van de kerk kromgegroeid zijn", dacht ds. Landsman. Aangaande het rapport betreffende kernwapenen, zei ds. Landsman, dat dit een vrij uitgebreid stuk is van 52 pa gina's omvang. Het was beslist niet de bedoeling het vraa.gst.uk van oorlog en vrede in zijn totaliteit aan de ordq te stellen. In vragende vorm heeft men een aantal overwegingen geponeerd, die aan de synode worden voorgeleg Mogelijkheden Tenslotte zal men ter synode een rap port behandelen inzake maatschappe lijke werk en maatschappelijke zorg. Daarin komen ook beschouwingen voor over het Voorontwerp Algemene Bij standswet; het rapport is samengesteld door de Algemene Diaconale Raad. Onder de jaarverslagen waar synode zich moet bezig houden, het jaarverslag van de Raad voor de zending de eerste plaats in. Dit zal zeker niet tot de kamerstukken beho ren. Want zowel het nieuw aangepak te zendingswerk in Afrika als het oude re werk op Nieuw-Guinea hebben hun problemen. Bij een vergadering als de synode nu gaat houden, blijkt weer eens hoe weinig statisch de kerk is. al beweren sommigen het tegendeel. Al wat de reld beweegt, vindt zijn weerslag ii kerk en de kerk wil er zich tenminste een oordeel over vorrr Maar dit oordeel is niet definitief. Het kan zijn. zoals ook nu 'het .geval is, b.-v. inzake het oorlogsvraagstuk en de modaliteiten, dat een reeds eerder NED. 1IERV. KERK Beroepen te VierhuizenVeldkamp: I. D. H. van Dijk te Terkaple. Aangenomen naar Baambrugge (toez.): W. J. Hottinga te Lage Zwaluwe. GEREFORMEERDE KERKEN Beroepen te Nieuw veen en Zevenho ven: J. F. ter Hart kand. te Woerden. CHR. GEREF. KERKEN Beroepen te Huizen (NH.): J. Brons te Bunschoten. Tweetal te Zwolle: A. C. Noort te Gro ningen en R. Slofstra te Harderwijk. GEREFORMEERDE GEMEENTEN" Tweetal tc Barneveld: H. van Gilst te Lisse en W. C. Lamam te Grand Rapids Z.W.O.-subsidie voor wijsgerige studie prof. dr. ir. A. Loen. hoogleraar wijsbogerige inleiding tot de godsdienst wetenschap en de wijsbegeerte van de godsdienst aan de rijksuniversiteit in Utrecht, een subsidie verleend voor de uitgave van zijn studie „het voor onderstelde. ken-theoretische ontgren- zingen". Deze studie zal dit najaar ver- Ah Petrus door Herodus in de gevangenis is geworpen wordt door de broeders tot God voor hem gebeden, en het gebed is vurig geweest. Er is gebeden zonder ophouden. Want van één ding zijn ze overtuigd: door mensen kan Petrus beslist niet worden bevrijd, de bewaking is goed, niemand zal tot in de kerker kunnen doordringen. Het wonder van de be vrijding moet van God komen. Daarom dat vurige gebed. God geeft Gij uitkomst, onze krachten schieten te kort. Verhoor onze smeekbeden. En dan wordt dat gebed verhoord. Petrus wordt bevrijd. En hij meldt zich bij de broeders als ze nog voor zijn vrijlating in gebed zijn. En dan gebeurt dat vreemde. Niemand wil geloven, dat het Petrus is, die daar aan hun deur staat. Gij spreekt wartaal, verwijten ze de dienstmaagd. Tenslotte gaan ze zelf op onderzoek uit. En inderdaad: het is Petrus. En nu de reactie. „Toen zij opengedaan hadden zagen zij hem en waren verbijsterd" (Handelingen 12 16). Niet zeggen: Heb dank, o Here, dat Gij ons gebed hebt verhoord. Neen, verbijsterd! Zo is de mens. Bidden tot God om uitkomst en als de uit komst er is, het niet kunnen geloven. Als wij eens een geloof hadden als een mosterdzaadje mengesteld rapport door de voortgaande ontwikkeling achterhaald is. zodat men zich opnieuw moet oriënteren. En het is een gelukkige zaak wanneer de kerk dat dan ook doet. Resten stad van „koning van Arad" blootgelegd Bij opgravingen te Tel Arad. ten aui- reaten un de dag ge van de ..koning van Arad" die in het Zuiden woont zoals in de Bijbel be schreven staat. Er zijn negen lagen bloot gelegd van nederzettingen over een periode van ongeveer vierduizend jaar, waarvan de oudste teruggaat tot de dagen van koning Salomo ln de tiende eeuw voor Christus. De oude stad. die de BSSaS3?ÏÏ^SrS; s°c.aal-«on redacüe) Farao Sjiyak. die ongeveer vijf jaar na I r-v_ de dood van Salomo een campagne tegen e voorzitter van het Christelijk Israël voerde. Er werd vaatwerk van Nationaal Vakverbond, de heer C Mutrigt. U van mening dat de koster, zo hij niet als kerke- Zakelijke visie van kerk gevraagd Rechtspositie in overleg regelen (Var> onze sociaal-econ. redactie) Op een drukbezochte receptie in Utrecht, hem aangeboden door het bestuur van het CNV, heeft de christelijk-sociale beweging giste ren de heer Klaas de Boer, tweede voorzitter van het Christelijk Na tionaal Vakverbond, uitgeluid. De heer De Boer, die vandaag zestig jaar is geworden, is met pensioen gegaan, maar niet nadat hij is ge huldigd voor de diensten, de arbei dersbeweging bewezen. De voorzitter van het CNV. de heer C. J. van Mastrigt, beschreef de heer De Boer als een actief werker, die een be langrijk a.mrlc'.'l heeft geleverd in de wij zigingen van het sociale leven in deze eeuw. Met name releveerde de CNV-voor- zitter de verdiensten van de scheidende bestuurder op Nieuw-Guinea, waar hij de grondslag heeft gelegd voor een sociale ontwikkeling, die genoemd mag worden. Voorts herinnerde hij aan de activiteiten van de heer De Boer als bestuurder de christelijke bouwarbeidersbond, diens constructieve bijdragen aan de loon politiek en zijn veel omvattende arbeid voor het algemeen sociaal fonds Draagt Elkanders Lasten, dat onder zijn leiding werd uitgebouwd. De Boer, die mede in de hulde werd be trokken. waren er bloemen. Geschenken en woorden van waardering van de bij het CNV aangesloten bonden, die vertegenwoordigd werden door heer H. Peters, voorzitter van de CMB van de districtsbestuurders, vertegen woordigd door de heer J. H. Krooshof. Namens NVV en KAB voerde de heer J. A. Middelhuis, voorzitter van de Katho lieke Arbeidersbeweging het woord, die eveneens een geschenk aanbood. Dat deed ook de heer G. Hovestreijdt personeel van het CNV-verbondskantoor, de heer G. Hammink namens de bouw vakarbeidersbond, mevrouw Eijkelboom namens de CNV-vrouwenbond en de heer J. Schippers namens de oud-bestuurders, tot welke groep de heer De Boer dan nu ook gaat behoren. Samen komen tot iets nieuws Kerk dankbaar mag zijn, maar toch is er allerminst reden tot vol daanheid. Veel blijft er te doen op het terrein van eenheid, getui genis en dienst. Dit zei dr. C. Rie- mers in zijn openingswoord als president van de generale kerke lijke vergadering, die voorafging aan de jaarlijkse vergadering van de synode der Evangelisch Lu therse Kerk, die in Amsterdam werd gehouden. Nadat de eerste en de tweede secre taris. ds. C. Pelen en dr. H. J. Jaanus, hadden gerapporteerd over de werk zaamheden van de synodale commissie en over de staat van het kerkgenoot schap. werd een groot deel van de verdere vergadering gewijd aan de oecumene. De beide inleiders, ds. J. J- Happee en dr. C. H. Lindijer, betoogden o.a., dat het oecumenische streven in onze eeuw een feit is en dat hierop geen „terug'' meer mogelijk is. Ds. Happee zag het oecumenisch streven als een onderdeel van de stille omwe- teling, die zich in de kerken voltrekt. Deze foto werd gemaakt tij dens het afscheid van de heer K. de Boer. V.l.n.rmevrouw de Boer, de heer de Boer, en de heren Ruppert en Van Mastrigt. [De Lutherse Kerk moet zich voorberei den op de ongetwijfeld komende samen- groei van de kerk, zij moet zich daartoe L vernieuwen en de eigen taak, die zij in het Bieuwe geheel zal hebben, beleven. NORMAAL De tweede spreker zei o.a„ dat de L eenheid naar Bijbelse norm de enige f normale toestand voor de kerk ls. Het J gaal niet om het opgaan van de ene I kerk in de andere, maar om het samen I komen tot Iets nieuws. Er moet ln de gemeente meer liefde komen voor de broeders ln de andere kerken, maar| daarnaast zullen ook de leidinggevende organen in de verschillende kerken leU moeten doen. i De synode, die 's avonds voor haar (negende eeuw voor Christus) vond men een stuk aardewerk, waarop zesmaal de naam Arad in het Oud-Hebreeuws is geschreven in spiegelschrift, hetgeen een toverformule of misschien het werk van een kind kan zijn. De vondst van een marmerplaat met daarop de kentekenen en de naam van het tiende Romeinse legioen bij de uit- traving van het Romeinse amfitheater f Caesarea wordt beschouwd als een nieuw bewijs van het optreden van dit befaamde legeronderdeel in Israël. Dit legioen zou een grote rol gespeeld heb ben by het neerslaan van de opstand der Joden ten tijde van de verwoesting van de tweede tempel. Regeling subsidiëring middenstands- onderwijs Binnenkort zal in de Staatscourant worden gepubliceerd de „interim-rege ling subsidiëring middenstandsonderwija 1962" Ingevolge deze regeling zal ten behoeve van scholen en cursussen, die een voorbereiding beogen te geven voor een zelfstandige uitoefening van am bacht. handel of dtenstverlenlngsbedijf en die niet ingevolge de nijverheidaon- derwijawet of op andere fidie kunnen worden verleend onder de in de regeling vervatte voorwaarden. De schooi of cursus moet onder bestuur staan van een gemeente of van een pri vaatrechterlijke rechtspersoon, die zich het geven van middensUndaonderwijs ten doel stelt zonder daarbij het maken van winst te beogen. In het algemeen zal geen subsidie worden verleend ten behoeve van schrif telijk gegeven middenstandsonderwija. Het subsidie bedraagt 70 pet. van het exploitatiesaldo. Duitse predikanten in Nederland Zestig Duitse predikanten en predi kantsvrouwen uit Gütersloh zij in ons land gearriveerd. Zij verblijven deze week op Kasteel Oud Poelgeest Doel van hun bezoek ls een inlicht te ver krijgen in de verschillende aspecten van het Nederlands maatschappelijke, kerkelijk# en culturele leven, öok zul len zij zich op de hoogte stellen van de nieuwe wegen, die men in ons land op kerkelijk en ander gebied is gegaan. Op het programma staap o m een be zoek aan de Zendingshogeschool en een voordracht var de Leidse hoogleraar, prof. dr H Berkhof, over het oecume nisch leven hier te lande. lijk ambtsdrager kan worden be schouwd, recht heeft op een wel omschreven regeling van zijn rechtspositie, vast te leggen in overleg tussen de kerkelijke ge meenten en de Protestants-Chris- den. mede gezien het gedifferentieerde karakter van zijn werkzaamheden. De kerken zouden hiervoor een gespreks partner moeten aanwijzen, bijvoorbeeld de vereniging van kerkvoogdijen of van commissies van beheer. De regelen zouden door de plaatselij ke kerken- of gemeenten als richtlijnen kunnen worden gebruikt bij de vaststel ling van de rechtspositie. Wellicht zou den later in landelijk verband pensioen en vakantieregelingen te treffen zijn. De heer Van Mastrigt zegde de kosters hierbij alle medewerking van het CNV Regeling Die steun van de christelijke vakbe weging stemde de voorzitter van de, kostersvereniging, de hcer.E. J. Alberts,! tot dankbaarheid. Hij deelde meds dat •erenigtng een conceptregeling lelijke Vereniging van Kosters. Hij zei dit op de twaalfde algemene' gemeenten zal worden aangeboden. Een vergadering van die vereniging in .XfT"»: rlllversum. had, daar de positie van de koster niet discutabel wordt geacht, aldus de ver- De CNV-voorzitter zei dat er een enlglngsvoonltter. gesprek dient te komen tussen de kerken en de vereniging over de Staat,de klok bJJ d« «ynodei stil of sUhu, die de koeler iineemt. "°A '"..<le..re«entem)d." y dien daarbij «w blijken dat de en pastorale bewogenheid ten aanzien koeter geen ambtsdrager is of dei van de koster die toch een vertrouwens- bediening uitoefent, maar dat erj positie bekleedt?" Volgens de heer Al- sprake is van een zuivere loon-i berts verdraagt de liefde voor de kerk dienstverhouding, moet er vanzelf- v*el maar kan de koster er niet van sprekend gestreefd worden naar - leven. Een door de vereniging gehouden «n rrrritor v,„ rijn rrthUporiUr. rrrr"* v» M.i- tngt de koster zuit er als iemand aan wil de vereniging, die inmidde'.s - die tegen loon in dienst is van een, volledig vakorganisatie is geworden,! kerkelijke gemeente, waarbij die'iets doen in samenwerking met het CNV, waarbij zij is aangesloten. Tien jaar Geref. j eugdzorg werk Evangelisch Hera indelijke overkoepe oor het Geref. je Nederland, zijn thans j r."„ 150 vaste krachten. Deze arbeid be staat thans tien jaar en daarom zal op zaterdagmorgen 30 juni in de Wester- kerk te Utrecht een dank- en herden kingsdienst worden gehouden, waarin prof. dr. J. H Bavinck. hoogleraar aan de Vrije Universiteit, zal spreken over: „Het signaal van het nieuwe leven", 's Middags is er een feestelijke bijeen komst in het N.V. huis te Utrecht. In het Gooi Herv.- Geref. kerkedag De classical# vergadering van Hilver sum der Ned. Herv Kerk heeft tot de Geref. Kerken in het Gooi een uitnodi ging gericht om te komen tot een Her- vormd-Gereformeerde kerkedag. De classis Hilversum van de Geref. Ker- j ken stemt hiermee in en heeft een commissie opgedragen In samenwerking een hervormde commissie zo'n dag j Vrijz. Hervormden ymrvc naar Leeuwarden ehthlj ipte. di heeft gehouden. Daar zullen referaten worden gehouden door ds. E. van Loenen (Amersfoort) over Gemeente- wing en over de sociologische kijk op de kerk in de nieuwe saanenleviinigsvor-' men door de heren C. E-gas, lid van de Tweede Kamer (platteland) en prof dr. P. Smits (stad). Geref. Ver. voor Drankbestrijding 11 juli bijeen °*n De 59e algemene vergadering van dt «d het Geref. Vereniging voor Drankbestrijding luk mi zal woensdag 11 juli a.s. in de Zuider- kerk te Bussum worden gehouden onder presidium van ds. C. M. v.d. Loo, Geref. predikant te Soest. In de morgenvergadc- ring komen na een korte bidstond, die door de voorzitter zal worden geleid, de huishoudelijke zaken aan de orde In de middagvergadering zal als referent op treden de heer K. Brijder, directeur van het consultatiebureau voor alcoholisme te 's Gravenhage, met het onderwerp: r.~,nat. Heeft het consultatiebureau met patiën- ten tc doen?" Ds. M. W. Nieuwenhuijze. s Chr. Geref. predikant te Amsterdam- West. zal een slotwoord- spreken. Om half vier zal het gemeentebestuur de ver eniging officieel ontvangen, waarna dc Iger ontvangende afdeling de afgevaardigden D een autotocht door het noordelijk deel va.i het Gooi zal aanbieden. Advertentie Hollv 8.15 Snerpend# pijnen eoor en na door opstijgend znnrbrand? Rennlee blueeen het nnr onmiddellijk. Ze herstellen prompt het verstoorde evenwicht in de maag en maken zo het overtollig zuur onschadelijk. Op 't mo ment dat U Rennies neemt en deze smel ten op de tong, zakt de pijn om na enkele minuten geheel te verdwijnen. Rennies acbcbh' De CNV-voorzitter vond de stelling dat de koster een functie heeft waarbij het meer om het dienen dan om het verdienen gaat. verwerpelijk en feodaal. Verwijzende aar dc positie van dc verpleegster zei hij dat dit een vorm van barmhartigheid is, die onhoudbaar en ook onbegrijpelijk ls. Hij vond dat alle arbeid die de mens. in welke func tie dan ook. vervult, dienst aan de sa menleving moet zi.i,n. Dc innerlijke in tentie moet altiid zijn de naaste ta die nen. Tegenstellingen in functies zijn hierbij in wezen bijbels. De heer Van Mastrigt vond dat het de kerkelijke gemeente duidelijk moet zijn dat zij Iemand in dienst heeft die voor zijn arbeid beloond moet worden. Waar de christelijke vakbeweging van ouds heeft gepleit voor overleg, is het ook de taak van de kerkelijke gemeen te m samenwerking met de georgani seerde kosters een regeling voor hun rechtspositie te treffen. ..Waarom zou de kerk nu onzakelijk handelen en zich buiten het huidige maatschappelijke verkeer stellen*", to vroeg de CNV- voorzitter zich af. Het zou van oud-libe- raal denken getuigen als de kerken meenden alléén te kunnen beoordelen wat de koster zou moeten verdienen. De voorzitter van het CNV meende dat er ln landelijk overleg tussen dc kerken en de vereniging van kosters al- regelen moeten komen, aan dc de rechtspositie r. geme i-1 naod I kost«r plaatselijk vastgesteld kan wor-|te organiseren. ..Als je een kind hebt weten te pakken, als. om zo te zeggen, de kloof die er in het begin tussen de volwassenen en het onvolgroeide wezen toch altijd onvermijdelijk is. definitief is overbrugd, heb je het fileit gewonnen en kun je jezelf ge- ukwensen, want dan ben je een soort feilloos personage geworden, dat met onbegrensd vertrouwen wordt benaderd en naar welks gunsten reikhalzend, zelfs fanatiek wordt gedongen!" Zo ongeveer had de oudere col lega die haar sporen allang had verdiend toen ik nog maar een halfwasje was, me een van de schoolaspekten uit de doeken ge- Het had, ofschoon nogal zwaar wetenschappelijk. aanmoedigend genoeg geklonken, het maakte een onderbewuste eerzucht in je wak ker, het was als de lont die maar aangestoken behoefde te worden om het heilige vuur van je beroeps ijver in een zinderende gloed ie doen oplaaien. Een feilloos personage Een nauwelijks door de kweekschool af geleverde tiener, zomaar gepromo veerd tot gulle-gunsten-uitdelende fee Het was nogal wat. Ik mocht wel oppassen dat ik niet met een in een eigengereide frik zou ver anderen. Had een levenswijze opa het niet eens tegen me gehad over ster ke benen" en het zonder ongelukken „dragen van de weelde?" Gelukkig had ik ze in ieder geval die aureool van de volmaakte school juffrouw voorlopig nog in schrille tegenstelling stond tot mijn pedagogi sche prestaties. Heus, aan zelfkennis ontbrak het me niet: voordat ik ook het i de geroutineerde collega zou hebben be reikt moest ei nog wel het een en ander plaatsvinden in mijn rijpings proces. Dat gaat maar niet één. twee, drie. Het goedbedoelde sermoen be treffende het kind „dat je moet we ten te pakken", kon ik, leek me, ge voeglijk nog een poos in de ijskast laten staan. Ik had immers in die dagen met het handhaven van een elementaire discipline kopzorg genoeg Ver trouwen inboezemen aan uitgeslapen grotestads-rakkertjes. inclusief gun sten uitdelen, lieve help. daar misschien bij het verschijnen van mijn eerste grijze haren pas aan toe zijn. Ik hoedde dus mijn al te talrijke schapen naar best vermogen en was al doodgelukkig als er geen zwaar benevelde vader meer met een stoel op me afkwam of een Kenau-moeder die me na de schooltijd de weg ver- Jaen toch blijk je je wel eens in jezelf te vergissen. Op een gegeven moment merk je niet zonder voldoening dat je bezig bent je geestelijke inhoud te onder schatten. Want wat zag ik al vrij spoedig gebeuren: een zekere Trees. Want het behorende tot de klasse der relatief de gelegenheden royaal bijdragend in de gangbare school-huldigingsfondsen, wierp zich op als speciale assistente bij alle nete lige gevallen waarmee nieuwe juffie kennelijk geen raad wist. Nee. het ging niet om prullemanden legen, bloemen en planten verzorgen, werkstukken ophalen of iets van dien aard. Daar zit niets neteligs aan en de uitverkiezingsfactor is er niet noodzakelijk mee verweven. Trees zooht het hogerop, ze voelde blijk baar de drang in zich haar diensten een meer spectaculair karakter te ge ven. Het lieve kind, dat qua milieu en uiterlijk zozeer afstak bij de mees ten van haar klasgenoten, wierp zich met het heilige vuur van de fanatie keling op karweitjes waarvoor de allervuilste sloddervos niet eens in aanmerking wilde komen. En dat louter omdatik goed bij haar stond aangeschreven! Ach. ik was nog zo pril. zo ervaringloos. Trees had pas goed haar draai, wanneer ze zich eens degelijk voor mij kon uitsloven. Ik vond het aan doenlijk. Ik was erdoor gevleid. Het gaf me van binnen een warm gevoel. Komt het u vreemd voor.dom misschien? Hoe zat dat dan met die sterke benen en die „weelde"? En moet ik toch even lachen de weelde er nogal naarKom. lacht u gerust met Op een middag klonk er een ge smoorde kreet in de klas: „0(5ill Juffie, kijk toch eens..., een luis!" Ze moeten me hebben zien ver bleken, zich hebben vergaapt aan mijn stuntelige houding die tegen woordigheid van geest vereiste, maar die ik allerminst in de hand had. In de moeizaam gehandhaafde orde zat tegelijk de klad. Sommige belhamels hadden al aardig begrip van provocatie, ze deden er nog een schepje op, samengroepend om de plaats van handeling: „Hu een dikke. Bah, dat vieze kindOp haar rug. Kijk dan toch, juf....'" Twee geesligaards kreunden rit misch: Pietjes, pietjes! En toen stak met een bijna sme kende glimlach en heel rustig die nette Trees haar vinger op: Niet erg, juffrouw Zal ikMag ik Pakken en verbranden. Zo gebeurd. Het mankeerde er nog maar aan dat ze aandrong. Toe, alstublieft Nu, ze mócht en ze „pakte", met een vloeitje tussen duim en wijs vinger, het grauwe ondier waarna ze ermee naar de brandende kachel liep om het radicaal onschadelijk te maken. De klas was geïmponeerd en de rust keerde terug. Ik moest nog bekomen, maar ik besefte dat deze Trees de eerste was die ik, ondanks mezelf, reeds had weten te „pakken". HAY A SELVA en H H.F. tcht Jelfthi al, sop luxor aige d Hex (2. '"'t'neek Wtheek t Altei -H Huy Lm' ïde E Ceslaai 3 van c Keeg 'iet diri Nfeae

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Nieuwe Leidsche Courant | 1962 | | pagina 2