LENTE
0pen brie%
I Blad
Tussen de buien door
Nu we gerend 't seizoen doorgaan
Bent u het ook een beetje
beu? Die kachel, dat alsmaar:
„zet je capuchon op", die ves
ten en jurken waar we nu al
zoveel maanden in verpakt zijn
én... al die klaagzangen over
dat weer? Om down van te
worden als je daar tenminste
gevoelig voor bent. Je moet
echter wel van zeer optimisti
sche huize komen, om niet eens
een keer wat moedeloos voor
het raam de kilheid buiten kri
tisch te bekijken met achter
het nog winters-witte voorhoofd
de gedachte aan wat zon. Een
beetje meer warmte, wat zou
den we daar ineens andere
mensen, in uw en mijn geval
andere vrouwen door worden
Maar, laten we niet verder
gaan met deze in mineur klin
kende regelen. Mag dan op het
moment, dat ze zomaar uit m'n
tikapparatuur tevoorschijn komen
het geluid van de regen op m'n
ruiten niet te over-tikken zijn, het
duurt nog wel een aantal dagen
voordat u ze onder ogen krijgt.
En wie weet heeft de zon ons in
die tussentijd wél via de Bilt een
blijmoedige knipoog gegeven; heb
ben we ons zelfs in tuin of op
balcon lui in rotan of linnen la
ten zakken. Dag wol en dikke
tweed, welkom katoen en linnen.
Want dat is voor ons toch wel
een van de gezelligste dingen
van voorjaar en zomer: een fleu
riger garderobe, iets nieuws ma
ken of kopen, er gewoonweg an
ders uitzien. Van de lichtere
schoen en dito tint nylons af tot
de andere kleur lipstick en mis
schien wel onze haardos toe. On
ze moderedaktie heeft u al uit
voerig over de garderobe in- en
voorgelicht; ik bepaal me van
daag tot die haardos. Want dat
heb ik u enige tijd geleden be
loofd. 'k Zou het u helemaal niet
kwalijk nemen als u zich die be
lofte niet meer herinnert, maar
't is u toegezegd op een Blad-
Zij" waar over het permanenten
van onze haren iets werd ge
zegd. ,,Als 't lente is, vertel ik
u graag iets over de kleur van
r haar" (of woorden van gelij-
ZATERDAG 26 MEI 1962
kf
Haarkleuren
J en doe het zelf
in en op ons
hoofd
zenden vrouwen, die op het ge
bied van ,,doe het zelf" al gerui
me tijd ook het haar betrekken.
Zoals destijds in het ..permanent"
-artikel al geschreven, maken de
dikke rollers en handige speldjes
overal te koop het leggen
van een watergolfje niet al te
moeilijk. Een kleurtje kan er dan
ook nog wel bij.
Een nieuwtje
Voor deze ,doe-het-zelf-kap
sters" moet dan zeker even ver
teld, dat er sinds een paar weken
een nieuwe kleurshampoo op de
markt is gekomen. In de fabriek
(gelegen op Rijswijks industrie-
tergolf gelijk dit i
'inden", dan wü ik u eventjes
meenemen naar het zeker niet zo
voor de lichtvoetige Staphorst. Want wist
loopt al u dat daar, zo hoorde ik uit be-
omdat trouwbare bron, in vergelijking
óók tot alle andere gemeenten van
ons land het drnkst wordt ge-
kleurd? Om het haar dat onder
graag fraai zilvergrijs wilt uit- die Staphorster mutsen uit komt
- ■- iar er zo „jong" mogelijk te laten
■i de uitzien? Denkt u intussen nu niet
omdat het dat ik kastanjerood of hazelnoot
bruin achter nog steeds dezelfde
tikapparatuur zit... Veronderstel,
u mocht eens denken dat ik dc
lente in (en op) m'n hoofd heb.
ten slotte dit 'k Ga voorlopig proberen de was
1 gelezen heb- tussen de buien door droog te
i- ben met de gedachte „tóch blijf krijgen. En dan zien we wel
terrein) waar wij destijds ook coiffeurs spiegel
even achter de schermen kon- eigen wastafel
den kijken, is deze shampoo ont- evenmin enig
wikkeld. Men hoeft alleen het bij aanschaf de kapper
haar .te wassen, flink te masseren zeker een goed advies zal geven,
tot het schuim van deze shampoo of u nu helemaal „wit" bent
bijna wit is, uitspoelen en 't is er graag fraai zilv w
gebeurd. Zou men, met name zien, of u het doet op die paar
als men het de eerste keer doet. eerste „tekenen des tijds"
denken, nee het staat me toch slapen, of
niet, dan maar weer wassen en lente is....
't is er allemaal weer uit. De w
eigen natuurlijke kleur komt dan VCrOlldCrStCl
weer compleet te voorschijn. Om
helemaal zeker te zijn van de En mocht
goede keus kan men eerst de kap- „kleurige" verhaal gelei
per raadplegen, die tijdens de
produkt ik een getint kapsel
VRAAGT U OOK:
grip haar-kleuren wellicht bij name vóór de oorlog
sommigen van u een wat koele bijsmaak. Natuurlijk,
ontvangst ten deel zal vallen.
Bijsmaak
nu eenmaal
ke strekking...) bent u toen tegen- heel wat vrouwen het kleuren
gekomen. Die afspraak mot u ga haar direkt associëren met
ik nu nakomen, waarbij ik er bij- ven. En laten we het maar
na zeker van ben, dat het be- uit zeggen, dat verven had
tussen het „zo maar vlees op
tafel zetten" of het spelen
met wat kruiden.
Jde lichte kant van door die steeds verbeterde kwa- gen om die dan tegen goed vraag, waarmee verschillende Nu andere voedingsmiddelen,
Toch was ook het uteiten laten grote groepen jonge- Keid in onze tassen te laten organisaties op het gebied der met name bij de groenteman,
van het zich cnnoilnlr. jiii.
VAN BLOEM EN PLANT
De jeugd leert bloemen schikken
Leidschendam heefi de primeur
;n zekere met dat grijs maar eens jaren
werd wel boven je officiële leeftijd vinden.,,
cwo grijs haartje weggemof-
feld, maar eigenlijk waren de Levendia
mogelijkheden toen zeer beperkt.
Je had zwart (dat het gezicht Niet echter die eerste tekenen
Hat nCO vaak zo'n harde uitdrukking gaf) Van niet meer tot het piepjonge
iren van of dat hele hoogblonde (en sterk behoren, geven heel wat kappers-
geblondeerde dames vond je dan handen veel getint werk. Juist
meestal as" - -- - -
het leven)
verven of blonderen
haar al bijna zo oud als de je voorzien
wereld. Gebruikten Romeinse kleur wat levendiger,"
vrouwen om slechts één voor- pittiger te maken óf, als
beeld te geven geen henna om -
heur haar een andere kleur te
geven? Ze trokken het kleurmid- lichter of een tikkeltje donkerder
del uit de gelijknamige plant en de deur van de kaps
kregen er een knal-oranje hoofd zich dicht te trekken,
door. Mooi? Ik denk het zo uit de
verte niet, maar toen was men
er blijkbaar weg van. Conclusie:
door de eeuwen heen heeft de
vrouw haar best gedaan er an
ders uit te zien, althans zich zelf
te verfraaien, wat het resultaat
daarvan ook geweest moge zijn.
Een biefstuk en een paar
carbonaden alstublieft
Wij schijnen in de slagers- laten zien. Op de vraag waar-
vinkels meer om een biefstuk om wij zo weinig goedkoop
i een paar carbonades te vra- vlees op tafel zetten een
Ispoelink- glijden, dan om magere buik- huishoudelijke voorlichting
de eigen natuur- iappen 0f een ander soort vlees, stelen is thans een Zwitsers
rr r. soms minstens een paar dubbel- antwoord gekomen.
Wie de jeugd heeft, heeft
de toekomst! Daarom is elk
streven om in dit atoomtijd
perk de kinderen toch dichter
bij de natuur te brengen, al
leen maar lofwaardig. Een
innig contact in zijn prille
jeugd met alles wat groeit
en bloeit kan immers voor het
kind beslissend zijn voor zijn
latere levenshouding en even
tueel beroepskeuze. We mo
gen dan als ouderen indivi
dueel zo aanvoelen, het is toch
een zeldzaamheid dat een ge
meente als geheel zich op
dit standpunt stelt. Merkwaar
dig is het daarom, dat in
Leidschendam als allereerste
gemeente in ons land, dc kin
deren van alle lagere scholen
in de gelegenheid worden ge
steld om lessen in bloemen
schikken te volgen!
Jong geleerd, oud gedaan
ten worden. De heer Oortgijs,
leraar bloemschikken, werd in
samenwerking met de Vereni
ging „de Nederlandse Bloe
misterij" bereid gevonden als
leider deze bijzondere en
moeilijke taak op zich te ne-
broederlijk vereend
jeugd van alle scholen vredig
naast elkaar, geheel opgaand
in dit voor hen geheel nieuwe
werk.
Hoe het begonnen is? Eigen
lijk bij de afdeling Leidschen
dam van de Maatschappij tot
Nut van het Algemeen, waar
men een bloemschikcursus or
ganiseerde voor volwassenen.
Ergens viel het woord „kinde
ren" en het was de heer F. J.
A. van Raalte, die daar op in
haakte en overwoog dat het
mogelijk moest zijn de kin
deren in zijn gemeente geza
menlijk deel te^laten -
ken.
Enthousiasme
Eindles
Dat het deze pedagoog ge
lukt is de jeugd uit uiteenlo
pende milieus en variërend in
leeftijd van 6—12 jaar te
boeien, hebben wij bij de eind
les persoonlijk kunnen waar
nemen. Ze waren muisstil toen
hij. al pratende een vaasje
als voorbeeld voor hen op
maakte. Hij gebruikte er
de welriekende babynarcis-
jes „Baby Moon" voor. gratis
voor dit "goede doel ter be
schikking gesteld door een
kweker te Voorschoten.
Als basis diende een bakje
gevuld met florapak. een
schuimplastic, met water ver
mengd tot een dLkke brij,
waarin de stelen gemakkelijk
blijven staan. In elke les werd
maar liefst 12 liter florapak
verwerkt. ..Kijk", zei de heer
Oortgijs, „je schikt je bloe
men in de vorm van zo'n pa
pieren steek of hoed (drie-
hoeksvorm) en op die hoed
steek je een pluim (drie gras
een). De bloemen mogen niet
verlegen zijn. jullie kijken
toch ook iemand aan als je
praat? Ze mogen elkaar ook
'bloemen"schik- geen kopjes geven en in het
midden aan de voorkant laat
je „dikke oma" zitten. een
flinke toef, goed kort afgesne
den. Hebben jullie allemaal
van de pap gesnoept? Begin
dan maar." En in volledige
concentratie werden de van
huis meegebrachte vaasjes en
bakjes meer of minder kun
stig opgemaakt.
„wij" zijn dan de Westeurope-
huisvrouwen, omdat de cij-
de^ kapsalon achter fers van de laatste jaren uit
deze landen duidelijk de vraag
naar de duurdere vleessoorten
En ten slotte zijn daar de dui-
Kentering
Zoals zoveel, dat vroeger In
veler ogen taboe was, had er
ook langzaam maar niettemin
Bijna iedere rok, die niet ko- in ieder geval
kernauw is of uitgesproken plooi- uit, die stevig
bezit, wordt gerend genoemd,
zeker een kentering plaats waarbij er vaak de namen var
op dit haar-palet. En dat niet In Pnrijse mode-ontivcrpers aai
de laatste p".ats door d. steeds jast wotden^ckoppeld.^ J
betere middelen, ontwikkeld door ,waau.gnilden-vijfenzeventig... Al- goedkope prijsklasse,
steeds knapper wordende chemici, lemaal a la Dior en een doodslr-
welke ons daarbij ten dienste pel jakje met een biesje er op ge
staan. Was dat zwart
de oorlog een pure verf, wat we
thans op ons hoofd krijgen lijkt
daar helemaal niet meer op.
stikt heet natuurlijk Chanel.
Beter gezegd: het echte oxyda-
tiehaarkleurmiddel gaat er hoe
langer hoe meer uit. Hierbij
wordt de haarschacht namelijk
«„ruk-rtH A» =i .m™ std te staan. Bij veel
zorgvuldig afgewogen verhoudin
gen tussen heup- en taillewijdte
en is derhalve echt geen al te
eenvoudig „confectienuimmertje".
Vooral met maten boven 44 is
het eigenlijk ook voorzichtigheid geboden, want
i< tub /lit »ar ai ac. i,;=w ma,g je verwijding alleen
aangegeven en zeker niet
Maar goed, nu we dit jaar al ge
rend en gebiesd door het sei- 0_0
zoen gaan, is het wellicht goed overdreven worden!
bij die uitwaaierende
geopend, zodat de verf al
duizenden haren kan binnendrin
gen. En was je daar, meestal om
niet te laten zien hoe grijs je al
was, eenmaal mee begonnen,
dan kon je eigenlijk maar moei- va_
lijk „stop" meer zeggen De kleur w„der gaat^iüfpen
rokken begint dat „uitwaaieren" zijn, geldt dan nog dat
permanent
geen
keremanen. Het accent
krijgen.
Wilde je tot het natuurlijke pruik
je overgegaan, dan was uitgroei
en, knippen, weer een stukje
groeien en weer knippen de enige
weg.
Goud zonder g
Deze oxydatie-haarkleurmidde-
len worden ook nu zeker nog wel
gebruikt, zij het dat ze er kwali
tatief stukken op vooruit zijn ge
gaan. Ze blijven nu eenmaal no-
er.g veel grijs te verdon-
■m de
d6l
een kleurmiddel. maar dan een
tje dat de haarschacht niet bin
nendringt. Het palet is zó uitge
breid, dat eigenlijk niemand hoeft
te zien, dat het eerste grijs er
door is weggewerkt. Voor prak
tisch iedere kleur haar kan de
er bij passende tint door bekwa
me kappershanden worden samen
gesteld. Door zo'n spoeling stapt
menige vrouw wat jonger de kap
salon uit, want o, dat grijs! Be
hoort u tot haar, die zich daar
weinig of niets van aan trekken,
dan gaat u (zo leren de cijfers)
steeds meer tot de minderheid
horen. Want, weet u dat „zil
verdraden tussen het goud" is
voor velen nog om aan te horen,
omdat goud wel vriendelijk klinkt.
Maar de rest, waarin de g fi
naal wordt vergeten en er alleen
oud overblijft zit menigeen diep
dwars. En dan mag het opgewek
te „je bent zo oud als je je voelt"
veel worden gebruikt, je moet je
gestreken of geperst moeten kun-
HlHIHV. nen worden. Want die diepe uit-
st.art gaan. De oorspron- waaierende plooien dienen onfoe-
rok, rispelijk „in de plooi" te zitten,
zonder een enkel vals vouwtje.
Iets dat met een al te voordelig
stofje vaak helemaal niet te rea-
„Het is gewoon een uitvloeisel
van de distributie van gas en
vlees in de oorlogsjaren. De
huisvrouw is er toen aan ge
wend het vlees zo snel moge
lijk klaar te maken en die
.gewoonte heeft stevig wortel
geschoten", is de mening van
Zwitserse deskundigen op dit
gebied.
Propaganda om toch dat voor
delige vlees aan de vrouw te
brengen, helpt dus blijkbaar
niet zó. Want een paar jaar
geleden heeft een aantal be
roemde Buitenlandse koks in
Amsterdam op een verfijnde
manier gedemonstreerd wat
we allemaal voor heerlijks
met het goedkopere vlees kun
nen doen.
lijn staat of valt met de Desondanks schijnen we oris te
houden aan de bief, waarbij
we vaak nog denken, dat
door de zo bijzonder snelle
bereiding ervan de voedings
waarde hoger is. Iets wat ze
ker niet altijd waar hoeft te
zijn.
Dus blijft menige slager met
z'n „goedkope lapjes" zitten.
Een kwestie
óf van gebrek aan warenken
nis bij de huisvrouw? We hou
den het (mét onze vastgewor-
telde oorlogsgewoonten er op
de koop bij) op het laatste.
Want er is een groot verschil tïn'xictit fruit""vindm"
tussen braden en braden en prettig plaatsje in.
goede stof voor
HQHHHHL.. toch soepel is.
Anders gaat het effect verloren,
zelfs bij een deskundige sdhaar-
voering. Wie een japon, rok of
kostuum in de nieuwe lijn wil ko
pen, zoeke die niet in de al te
want de
zo prijzig zijn, kunnen
bij de slager aan de goedko
pe kant houden, als we met
het voordelige vlees in de
ene, en het kookboek in de
andere hand eens gaan pro
beren er wat van te maken.
Met een zorgzame behande
ling en wat fantasie kunnen
we van dat goedkope lapje
vaak iets maken, dat even
lekker, zo niet lekkerder is,
dan het duurdere stukje dat
elke dag een flinke hap uit
de portemonnee betekent.
Overigens hebben we het (goe
de) voornemen u over een-
paar weken nog iets meer
over vlees in het algemeen
te vertellen, omdat er meer
aan vast zit dan alleen het
verschil in prijs. U kunt er
van op aan, dat het niet al
leen 'bij het voornemen
blijft.
Tomaten in de
eierendoos
deze Voor stoffen die niet
goed'
luiheid, nuftige kartonnen doosjes, waar-
■j| in kruidenier cn zuivelhandelaar
him eieren verkopen. In de vak
jes van die dozen kunnen de
kwetsbare i tomaten veilig wor
den weggeborgen. En niet alleen
tomaten, ook alle mogelijke soor-
0000000000000000000000000000000000000000000.WM00000MM00000M0000000M00000000M00000000M00,
Zo iets begin je
thousiasme, maar iedereen
voorspelde de initiatiefnemer
onoverkomelijke moeilijkhe
den. Maar in het kort gezegd
ondervond de organisator won
der boven wonder volledig be
grip van het gemeentebestuur,
spontane medewerking van de
hoofden der scholen. Het re
sultaat van de door de school
hoofden verspreide folder was
dan ook dat zich 132 kinderen
opgaven, die in 4 groepen wer
den ondergebracht. Elke groep
kreeg 3 lessen. Het lesgeld
bedroeg totaal 2.—, in
clusief de bloemen, die later
mee naar huis genomen moch-
Beoordeling
De les duurde \Vï uur en na
«en laatste advies van de le
raar werden de stukjes ter
beoordeling opgesteld. We ge
noten de eer te mogen keuren
mochten 3 prijzen
'-rijs uitreiken.
s 3 dubbeltjes, ue m«-
i kwartje, de derde 2
dubbeltjes en de troostprijs
vormde een corsage voor
moeder. En de kinderen klom
men op en over elkaar om
maar niets van de uitslag te
„Een sfeer uit duizenden",
complimenteerden wij de heer
Oortgijs, die hoopt dat in de
toekomst vele gemeenten het
voorbeeld van Leidschendam
zullen volgen. En dit willen
zien als een praktisch ver
lengstuk van de biologielessen,
waardoor de kinderen meer
direct met veldbloemen en ge
kweekte bloemen in aanraking
worden gebracht. Een factor,
die mede beslissend kan zijn
om bloemen plukken en ach
teloos weggooien, alsmede
vernielzucht bij de jeugd te
gen te gaan. Een mening,
waarbij wij ons maar al te
graag aansluiten!
A. C. MULLER-IDZERDA
Jk
TV/ELK een grijze lente beleven
W we. Als ik mijn ogen sluit en
terugga tot oktober in kleuren,
is alles van beige tot vaal ge
kleurd als ik tenminste niet
„getint" moet zeggen, of nog
zwakker: „van toon". Ik vind dat
je het aan de kleren kunt mer
ken. Het heerlijke roesje om zo-
mergoed af te krijgen is er dit
jaar niet bij, we worden lui, dra
gen tot In het oneindige truien,
en geloven in regenjassen. Ook
met het schrijven gaat het zo: ik
heb me in een huisnummer ver
gist, gelukkig Is de brief wel, zij
het wat later, aangekomen ter
bestemder plaatse (maar jij hebt
je ook vergist, M.!) cn de vo
rige keer ben ik midden in een
brief, hier in dc krant nog wel,
blijven steken.
Het is vreemd om van jezelf
een brief in de krant te zien die
niet af is. Het lijkt wel wat op
de dagboeken van sommige brief-
vriendinnen: „5 mei. lieve Chris
tine.. trallala.. nu, ik stop even.
daar hoor ik de kinderen uit
school, 8 mei, zo. daar ben ik
weer.. 10 mei. nét was ik op dreef
zeg. toen ik gestoord werd door
mijn bovenbuurvrouw, sorry dat
het zo'n dagboek wordt"., maar
het verschil tussen zulke brieven
en deze in de krant is dat ik het
ding aan één stuk kan lezen, ter
wijl u een week moet wachten.
Ik vind het dan ook niet mooi
van mezelf. Ik had het betoog
eigenlijk in wat strakkere zinnen
moeten afmaken. Er was dan wel
wat „verhaal" verloren gegaan,
«naar de brief was „rond" ge
weest. Maar ja, wat doe je pr
aan? Het regent of het waait en
de brief kabbelt voort. En niets
„hoeft" hier natuurlijk, per slot
beantwoord ik al vertellend vier
a vijf brieven tegelijk ditmaal,
dus maar weer rustig verder. Ver
der in het verhaal van mijn bab
belende vriendin op de wijksamen-
komst. De mensen om haar heen
kennen haar nauwelijks, mis
schien viel zij eens op toen zij de
kerk binnenkwam, maar als dat
zo was, dan hebben die mensen
haar nog niet iemand gevonden
met wie je vriendschappelijk
bent. Maar zij luisteren. Ze luis
teren naar een klacht die niet
mooi geformuleerd, niet voorzich
tig gewogen is: een klacht die
doorregen is van zinnen als: „nou.
en dan ga je koud en hopeloos
veer naar huis na de preek" en
,toen zei dominee: zoudt u niet
op de bijbelkring willen komen
bij die en die, en ik zei: DIE!
wat zouden die mij nou te zeggen
hebben, die sjiekelingen!"..
ALS HET babbelement uit is, zie
Tl ik. rondgaand met koffie, het
wonder gebeuren: er komt iets
los. AI die op het oog zo tevre
den mensen hebben ook ineens
iets te babbelen. Sommigen nega-
g- -vorige dominee blijkt
te hebben, de tranen springen de
spreekster in de ogen. „Hij keek
over me heen". zegt ze. „als
„mens" bestond ik niet voor
hem." Juist wil ik deze grief
aanpakken en tot betere propor
ties terugbrengen als een andere,
al oude dame, die de hele avond
nog niet gekikt heeft, haar keel
schraapt en zegt: „het ergst in
de gemeente vind ik dat je niets
voor iemand ken weze. Vroeger
toen dominee die en die er nog
was. (ik reken snel uit dat het
die sukkelde.
Maar sinds ze naar Amsterdam
zijn gegaan heel diepe zucht
ken ik steeds minder mensen en
heb ik nooit meer iets voor
iemand kenne weze." ,,Och ar
me", denk ik, al gil ik inwendig
een beetje over het „kenne weze",
„wat goed dat u hier eens bent en
aan het woord komt, dat we niet
iets geléérds hebben, met een spre
ker, maar gewoon de zo op het
oog minste van al onze zusters,
onze opstandige, onze dorstige."
En ondertussen zijn ook de po
sitieve sprekers losgekomen: de
een weet voor de ander iets te
doen, levens blijken vol te stro
men met mogelijkheden. Alles
kan zoveel rijker en mooier zijn
als de een aan de ander denkt.
De jonge dominee, nog maar pas
van zijn Fries dorp in deze stad.
kijkt eerst wat verbaasd, en ver
tedert me door zijn leuke neus
met sproeten, maar als hij gaat
spreken is het precies op tijd.
ootmoedig en warm. Wat kennen
we elkaar veel beter als we uit
eengaan. Alles kan. En mijn
vriendin? Och. je verandert niet
ineens. Natuurlijk blijf je wach
ten op brieven, natuurlijk blijf je
een ietsje ijdel. Maar als ik eens
over de markt loop op een druk
ke marktdag, staat zij te zingen
in een groepje mensen van een
evangelisatie-zangkoor, met ben
gels en al. En zij past op. lange
wintermiddagen, bij een moeder
van vijf kinderen met slijm
hoest, zodat die even kan slapen;
zij. die nooit naait, zit daar te
verstellen en te stoppen, en neu
riet erbij. Ze is nodig! Ze hoort
er bij! Het zijn niet de grote, ver
heven dingen die alleen ons
samenhouden, het zijn zo dikwijls
de kleine. Haar dochtertje kan
hij ons en veel anderen logeren
als Mama naar Hamburg of Mar
seille wil om haar
ge tegemoet te rei
verliest de overdre'
fuiven en uitgaan,
van „thuis, niks ai
daardoor niet armer, maar war
mer. Methodiek? Alstublieft niet!
Methodiek, jongeman-briefschrij
ver, lijkt mij soms het deftige
woord, het helaas al te dure woord,
te zijn voor wat er gebeuren moet
als wij falen in trouw. Want trouw
is het eerste en laatste van ware
gemeenschap. Pas dat maar toe
op wat je wilt. Huwelijk. Vriend
schap; Taak. Gemeente.
fPROUW is: dat wij niet durven
E wiiken waar God niet bp we.
teren zoals hij is, omdat God hem
accepteert. Dat wij bij de ander
blijven omdat ook wijzelf, knoei
ers die we elke dag weer zijn,
niet verlaten worden.
Waar trouw faalt, dus: waar u
cn ik falen (want de Kerken en
de gemeenschap en wat men
soms maar roept, zijn u en ik),
en waar dat falen blijkt, worden
Goddank als niet alles dood is,
evangelisatiepredikanten geroe
pen, worden clubhuizen gebouwd,
wordt allerlei steun verleend on
der onnoemelijk veel namen en
bij die allen valt het woord me
thodiek. Methodiek: de manier
waarop, om de lange omweg 1
»rg
i halverwe-
i. Het leven
toppen van
i de diepten
het wordt
kennen, hoe geleerder de metho
diek. Ik denk aan stads- en bui
tenmensen. Aan alweer de vele
groepen stadsmensen. Niet ieder
is het meer gegeven in een
pracht-doorsnee-wijk te wonen, in
een wirwar van straten en een
wirwar van mensen. Het leven
wordt al ingewikkelder, en wij aan
elkaar steeds vreemder.
Zouden we nog in dc lach schie
ten als er een brochure ver
scheen: „Hoe is het gedachtenle-
ven van mijn groenteboer?" (en
toch is daar kans op tegen de tijd
dat ook deze man alles bevroren
verkoopt in een enorm waren
huis) wij kijken al heel niet
meer vreemd op bij artikelen
als: „De onmaatschappelijke en
zijn gedrag" of „Onderzoek naar
opinie en traditie bij 10.000 arbei
ders in Chicago" (ik zeg nu maar
iets. gewoon verzonnen). Nu is
Chicago te excuseren en de inge
wikkelde samenleving ook tot op
zekere hoogte. Maar altijd blijven
t op
Als ik omzie van achter de
schrijfmachine, zie ik de tegels op
het terras glinsteren van regen.
Ook de bladeren van de bomen
glanzen. Ze zijn er toch wel ge
komen, kou en vale dagen ten
spijt, die blaren. Zo zal ook onze
naaste er wel komen. Maar bloei
en. een getroost en rijk mens
zijn, kan hij alleen door onze
trouw. CHRISTINE
Onze propaganda-afdcling zal
er ongetwijfeld dc nodige cij
fers over hebben, maar zon
der die getallen zwart-wit voor
ogen te hebben durf ik u (bij
na) verzekeren, dat we er de
laatste tijd blijkbaar een he
leboel nieuwe abonne s hebben
bijgekregen. Ik leid dit na
melijk af uit het grote aantal
tip-brieven dat gedurende n
aantal weken weer binnenkomt.
Zij. die deze rubriek nu al
weer geruime tijd lezen en
vooral van ideetjes voorzien,
weten dat ik helaas de eerste
maanden geen tips meer kan
ontvangen, omdat dc voorraad
onrustbarc vormen had aan
genomen. Die afspraak met u
tot nadere „afkondiging' te
wachten met de brieven, geldt
nog steeds. En lk weet. dat u
zich daaraan vast wel wilt hou
den. Onze nieuwe abonné's wis
ten uiteraard van die overeen
komst niets af. Daarom met
name aan hen het verzoek
geen brieven meer voor deze
rubriek naar „Blad-ZIJ" te
zenden, een verzoek dat ik tus
sen de bekende neus en al
even bekende lippen door ook
nog eens aan de mij bekende
brief-schrljfsters wil richten.
Er zitten soms nog al wat
balpunt-regcls van m'n getrou
wen tussen de post.... Een aan
tal van die regels (maar dan
vanzelfsprekend uit de voor
raad....) komt u nu tegen met
als eerste iets over:
GEEF ZE GEEN KANS
Een Rijkspolitieambtenaar
abonné zoals hij zichzelf
noemt wil u er graag even
op wijzen, dat u als u met va
kantie gaat het huis beter niet
potdicht kunt achterlaten. Zo'n
gesloten huis is als het ware
een uitnodiging voor duistere
elementen om dc brief verder
aan te halen. „Daar is nie
mand thuis dus eens kijken
of er wat te vinden valt" kan
dan de reactie van die mensen
met minder goede bedoelingen
zijn. Laat dus de overgordij
nen open, plaats eventueel aan
verschieten onderhevige meu
belen zover mogelijk van de ra
men en breng uw kostbaarhe
den bij een bevriende relatie.
Sluit de laden van uw dressoir
en dergelijke niet af, want
krijgt uw woning ongewenst be
zoek dan worden ze toch open
gebroken, kamerdeuren kunt
u beter ook niet afsluiten. Kort
om. laat men aan uw woning
niet zien, dat u er niet bent,
en 't zal u niet spijten, wil de
ze rijkspolitieman u met klem
doorgeven!
VOOn KLEINE LOGÉ'S
Nog niet zo grote kinderen,
die bij u logeren vergissen zich
wel eens in de huisdeur met
name als u in een flat woont.
Plak in zo'n geval een herken-
ïinigstekentje aan de deur (een
fekleurd plaatje b.v.) en het
ind zal niet meer bij uw bu
ren gaan bellen, tip mevrouw
De Ruiter uit Rijswijk.
LAAT ZE FLUITEN
Als u met kinderen naar
de bossen gaat zult u waar
schijnlijk menige boswandeling
maken. Mevrouw II. W. Don-
kcrsloot-Ollvier uit Rotterdam
raadt u in dit geval aan nog
niet zulke grote kinderen een
fluitje (aan een touwtje) om
de hals te binden. Slaan ze
dan eens een zijpad in en we
ten ze de weg niet goed meer
terug te vinden even flui
ten en u hoort waar ze zitten.
Bovendien kan ook zonder dat
mogelijk op die fluiten blazen,
iets dat in menig huis nu een
maal niet kan. „Laat ze eens
één keer hun hart ophalen",
pleit deze lezeres.
RIJ HET ZONNEN
Al jaren lang gebruikt
mevrouw T. van der Krult-
Droppert uit Rozenburg kar
nemelk in plaats van zonne
olie of dito crème, 't Is uiter
aard veel goedkoper en het
heeft hetzelfde resultaat.
Steeds flink nat maken en u
zult bij normaal zonnebaden
niet verbranden.
BU 't BEHANGEN
Van de vakantie naar de
doe-het-zelf-werkelijkheid met
een tip van de heer P. C. van
der Linden uit Heinenoord.
Wilt u voorkomen dat er roest
plekjes komen op het behang,
waarmee u hardboard op voch
tige muren bekleedt, beplak
dan de
steel
spijkerkoppen eerst
een stukje plastic
plakband, luidt zijn suggestie.
Gelijk nog maar iets over
behang. Mevrouw F. Lubbers-
de Boer uit Leiden wijst even
op het gebruik van een bad-
borstel met lange
daar het plakmeel
behang te smeren. Uw handen
én het behang blijven er pri
ma schoon door. Een derde
behang-ideetje: rol uw be
hangsel-rollen stevig op en
zaag de randjes er met een
ijzerzaagje af. schrijft de heer
A. Duin uit Bodegraven. Uw
naden, thans licht gerafeld,
worden nagenoeg onzichtbaar.
INBAKERTJES
Dit keer sluiten we eens
met een paar inhakertjes. Zo
schrijft mevrouw J. D. van dc
Hoek-van RIJ uit Naaldwijk
dat bij gemis aan een deken
klem de dekens ook keurig op
„woelwater-bedden" blijven zit
ten als u er losjes twee bed-
riemen overheen haalt. U kent
ze wel: de katoenen banden
met gespen, die voor opklap-
bedden worden gebruikt. Me
vrouw J. H. Huisjes-Broek Roe-
lofs uit Voorburg haakt in op
vast te knijpen, kan
5k in c
Zo'n prentenboek vol fleurige I
kaarten is later vaak een leu
ke herinnering, want hoe jam
mer is het soms niet dat die
aardige en soms dure ansich-
tijdje toch naar de
