BON
Een kanttekening
Tot
het laatst toe Het Heil
ontvolkende stadswijken
in
Onderofficieren bezorgd
voor hun toekomst
Een woord voor vandaag
Verband geref. commissies
van beheer 10 jaar oud
U ROL
s
ZELFSTANDIGE KRACHT
▼oor 1848 stellig niet van grote betekenis te noemen.
In de tijd van de republiek waren het vooral de regentenfamilies, die de
baas speelden. Soms lieten ook de gilden wel gevoelen, dat zU er nog waren.
Maar over het algemeen was er toch van wezenlijke volksinvloed, die zich
ook kan doen gelden voor vervanging van bestuur dus, geen sprake.
Ook in de dorpen betekende de invloed van de ingezetenen, zelfs van de
boeren, betrekkelijk weinig. Thorbecke noemt in 1848 zeker niet geheel ten
onrechte het toen bestaande gemeentewezen „een mengsel van verouderde
Nederlandse en Napoleontisch-franse elementen, zonder publiek leven".
„Het Is ongelooflijk", schrijft hij, in het door hem gestelde verslag der
Kamercommissie van 17 maart 1848, „en Uwe Majesteit vermoedt niet, hoe
vreemd de ingezetenen tot dnsver aan kennis en behandeling zelfs van de
dagelijkse aangelegenheden der plaats hunner woning zijn gebleven. Intussen
moet staatsburgerschap bij een werkzaam plaatselijk burgerschap beginnen."
Het is Thorbecke gelukt om zowel bij de Grondwetherziening van 1848 als
bij de gemeentewet van 1851 zijn idealen voor een belangrijk deel te
verwezenlijken.
De grondwet gaf de hoofdlijnen aan voor het gemeentelijk bestuur. Samen
stelling, inrichting en bevoegdheid der gemeentebesturen werden in harmonie
daarmee door de gemeentewet geregeld. Er kwam een directe keuze der
raadsleden, door de bij de wet aan te wijzen ingezetenen. De zittingsduur
werd begrensd. De gemeente verkreeg financiële zelfstandigheid, zij het onder
toezicht van gedeputeerde staten. Elk recht van voordracht van de eigenaar
van het „heerlijk recht" kwam te vervallen.
Thorbecke's gemeentewet van 29 juni 1851 is in verband met veranderde
toestanden en inzkhten herhaaldelijk gewijzigd. Maar aan de hoofdbeginselen
is vastgehouden. Door de geleidelijke uitbreiding van het kiesrecht kan men
zeggen, dat de volksinvloed zich voor honderd procent kan doen gelden. Men
wil nu zelfs het kiesbevoegd personeel uitbreiden tot de 21-jarigen. Groot
zal de invloed daarvan wel niet zijn.
Groen van Prinsterer, groot voorstander van ruime autonomie, vreesde, dat
het gemeentelijke leven al te zeer in een keurslijf zou worden gebonden, dat
centralisatiezucht het zelfstandige leven niet zou doen ontwikkelen, dat de
autonomie praktisch veel minder zou betekenen dan werd voorgesteld.
In menig opzicht is deze vrees beschaamd, al zijn er wel bedenkelijke
beslissingen van hoger hand genomen. Toch is de gemeentewet van 1851 geen
belemmering geweest voor een veelzijdige ontplooiing van het gemeentelijk
leven in steden en dorpen. De grote steden hebben zich kunnen aanpassen
aan hetgeen de groei eiste, al wordt die aanpassing door de grote uitbreiding
der bevolking, vooral in de latere jaren, steeds- moeilijker en moet zij wel
leiden tot annexaties, die een bedenkelijke kant hebben.
De raden der kleine gemeenten konden onder de werking van de gemeentewet
de beslissingen nemen, die harmonieerden met haar beperkte behoeften. hoH
Slechts aan enkele grondbeginselen moest overal, in het kleinste dorp en in de meergenoemde Barndesteeg het specifie-
Ike evangelisatiewerk, dat zuiver orga-
grootste stad, worden vastgehouden. nisatorisch onder meer neerkomt op het
Hetgeen vooral tot moeilijkheden aanleiding gaf, is nog steeds de regeling r„nnPn- van vter kleuterscholen
der financiële verhouding tussen rijk en gemeente. Mede een gevolg van de
aanzienlijke uitbreiding der gemeentelijke bemoeiingen. Deze gevarieerde
uitbreiding weerspreekt overigens in menig opzicht de meermalen geuite
bewering, dat men in 1851 slechts nivellering nastreefde.
Het ideaal, dat Thorbecke in zijn Narede van 1869 stelde: het bevorderen van
zelfstandige kracht in provincie, gemeente, vereniging en individu, is, althans
op gemeentelijk terrein, voor een belangrijk deel gerealiseerd. Grondwet
en gemeentewet hebben het kader geschapen, waarin die zelfstandige kracht
zich kan ontplooien.
Een kracht, die zich ook nog in de bewogen meidagen van 1940 heeft
gedemonstreerd.
Zilveren directeur F. W. Stroethoff
9?
(Van een onzer redacteuren)
Ha, die meneer Chroesjtsjef,
grijnst een Jordaanjonkie tegen
een vitaal manspersoon van om en
nabij de 65, die juist de hoek om
komt van de Barndesteeg, gelegen
in het hart van deze op zo veler
lei wijzen bezongen en beschreven
hoofdstedelijke volkswijk.
Alsjeblieft niet, zegt de aan
gesprokene tegen de kleine man,
terug grinnikend, alsof hij dit
grapje voor het eerst hoorde.
Dag meneer Stroethoff, cor
rigeert het ventje dan, want na
tuurlijk kent hij als iedere wijk-
genoot de directeur van „Het
Heil", officiëler genaamd „De Ver-
eeniging Tot Heil des Volks", die
in haar bestaan van meer dan
honderd jaar met de samenleving
in de Jordaan, de hoofdstedelijke
binnenstad èn Kattenburg, hecht
verweven is.
twee lagere scholen, van een uitgebreid
clubwerk en van wekelijkse samenkom
sten. Wil men een kenschets van het
totale werk, dan zetten de heer
Stroethoff en de zijnen zo'n tachtig
„man", onder wie sommige met dertig,
veertig jaar trouwe dienst zich in
voor het geestelijk en maatschappelijk
welzijn van de bewoners dezer volkswij
ken. Een feit, dat vandaag voor de zil
veren heer Stroethoff, zijns ondanks, op
receptie in American Hotel is uitge-
met deze directeur gaat praten
zijn (hij spreekt liever 1
werk krijgt zo nodig alles o
Heil" en
het werk van zijn vrouw, die hem
zijn vele activiteiten, welke zich ook
over het gehele land uitstrekken: vele
spreekbeurten en bezoeken aan chroni
sche zieken, voor wie een ziekendienst is
opgericht, trouw terzijde staat zoals
dat heet.
Over de activiteiten der vereniging,
je niet aan enige kerkelijke richting is
gebonden ..in het bestuur weten we
amper wie wat is" dus des te meer.
Hoe deze in 1855 werd opgericht door de
bekende Réveil-figuur, ds. Jan de Lief
de. de ..krachtdadig bekeerde", eerder
vrijzinnige, predikant, de ma ~HÉj|
met de ontembare energie e
moeilijke karakterstructuur.
Tot de goede
dingen in uw
gezin behoort
ook de krant.
Deze krant.
Pas ais u hem
zou missen, zou
u dat merken.
Bekijkt u hem zo
eens? En helpt u
een ander hem
zo te zien?
Dan kunt u door deze
bon meteen „Dat zit
zo" verdienen.
(in envelop of op kaart
C. Holtrop in jaarrede N.C.O.O.V.
Veel kritiek op
ontslagbeleid
e.d. met 15 procent extra in het salaris
tot uitdrukking gebracht. Dit moet vol
gens de verenigingen minstens 25 pro
cent worden.
Nieuw-Guinea
De heer Holtrop ontlokte een ap
plaus met de mededeling dat de af
deling, die de verenigingen op
Nieuw-Guinea hebben, ondanks de
huidige situatie hard werken voor
een betere rechtspositie aldaar en
daarmede ook successen boeken.
„Wij zijn trots op onze mannen
daar", aldus de voorzitter. „Uit hun
- brieven blijkt welk een goede geest
vele militairen meester gemaakt. hfn ^zielt en hoe overtuigd ze zijn
Aldus de voorzitter van de Na- een rechtvaardige zaak die ons
tionale christen onderofficieren volk heeft te verdedigen te die
vereniging en christelijk sociale
(Van onze soc.-econ. redactie)
Het ontslaan van een aantal be
roepsmilitairen wegens physieke
gebreken heeft in de krijgsmacht
zorg, onrust en teleurstelling ge
wekt. Angst voor de toekomst en
voor de betrekking heeft zich van
geplakt) verzonden aan
U kunt noteren als nieuwe abonnee-
Datum van Ingang
BETALING PER
week/MAAND KWARTAAL/GIRO
(Doorhalen wat niet van toepassing is>
abonnee heb ik dus recht op
DAT Zn 7-0
Schrijf hier uw eigen n
onderofficieren vereniging, de
heer C. Holtrop, in zijn jaarrede
op de algemene vergadering van
beide organisaties in de Haagse
dierentuin.
Naar de mening van de heer Hol
trop zijn deze ontslagen niet in over
eenstemming met het wervingsbeleid
van het departement van defensie na
de oorlog. Immers zijn toen velen met
een lagere graad van physieke ge
schiktheid dan normaal is vereist, toe
gelaten tot een vrijwillige verbintenis
als beroepsmilitair. Dat werd mogelijk
door een dispensatiebepaling in het mi
litair keuringsbesluit 1949. Hierbij is
aan velen ondanks hun beperkte ge
schiktheid een levenspositie in het
vooruitzicht gesteld.
Nu worden verschillende beroepsmili
tairen met weinig dienstjaren op korte
termijn en zonder voldoende sociale ze
kerheid ontslagen of geremd in hun
bevorderingsmogelijkheden, aldus de
heer Holtrop. „Is het reëel, ménsen die
hun beste jaren aan het leger hebben
gegeven af te remmen in hun bevorde
ringsmogelijkheden ondanks het feit dat
zij hun taak op goede wijze verrichten?
Is het reëel deze mensen als niet meer
bruikbaar voor de militaire dienst ter
zijde te schuiven?"
De verenigingsvoorzitter noemde dit
een situatie, die niet bevorderlijk is
voor een goede mentale instelling van
de krijgsmacht als geheel. Hij zei
gaarne te willen zfen dat van de zijde
van het ministerie alles in het werk
wordt gesteld om desnoods door om
scholing de betrokkenen zoveel mo
gelijk voor een passende militaire func
tie geschikt te maken.
Rechtspositie
De voorzitter van de NCOOV-
CSOOV (aangesloten bij het CNV)
zei voorts het te zullen betreuren in
dien het Georganiseerd Overleg, dat
nu al ruim 40 jaar zijn doeltreffend
heid heeft bewezen, ook maar in enig
opzicht zou worden beperkt. Hij
sprak zijn ongerustheid uit over de
mededeling van de staatssecretaris
van defensie, dat ware de Europe
se Defensie Gemeenschap destijds
een feit geworden er voor de mi
litaire belangenverenigingen in een
geïntegreerde samenleving geen
plaats meer zou zijn geweest.
De heer Holtrop voerde een pleidooi
voor meer woningen voor het militaire
beroepspersoneel en maakte melding
van het streven der onderofficieren
naar een vrije artsenkeuze en naar
waardevaste pensioenen. Hij vroeg
voorts de aandacht voor de positie van
de gepensioneerden, die tussen hun zes
tigste en vijfenzestigste jaar de sow
moeten ontberen en was kritisch ge
stemd over de wijze waarop ontslagver
lening eenzijdig kan worden opge-
schort.
De jaarvergadering is gisteren ver
der besteed aan huishoudelijke zaken
en behandeling van de afdelingsvoor-
stellen. Namens een groep officieren,
oud-leden van de verenigingen, werd
een cadeau voor het verenigingskan
toor aangeboden in verband met het
zestigjarig bestaan -
„Dat «it eo" - 'o boek
boordevol niet ongelooflijk
handige wenken - is niet
in de winkel te koop.
„Onder geen beding mag worden ge
tornd aan het onbetwistbaar monopolie
dat de militaire belangenverenigingen
innemen op het terrein
genbehartiging
i de belan-
de militaire amb-
aarschuwde de heer Hol
trop. „Alvorens het bevo
K beslissing neemt in
lang zijn voor de reet
ten die
5 zijn voor de rechtstoestand
itaire ambtenaren, behoren d
aangelegenheden in bet Georganiseerd
Overleg te zijn behandeld, integratie of
geen integratie."
Sprekende c
r de s
makken) die de militaire taak met
zich brengt- Thans worden de bijzonde
re arbeidsomstandigheden, zoals de
de NCOOV.
welk°feit" donderdag is gevierd. Het
woord werd voorts gevoerd door een
vertegenwoordiger van de groep evan
gelische onderofficieren van de Duitse
Bundeswehr, terwijl afscheid werd ge
nomen van administrateur J. Mensink,
die de verenigingen lange jaren heeft
gediend.
De wijze van leven, die Jezus de mens aangeeft, is lijnrecht
in strijd met de wijze, die hij van nature geneigd is te volgen.
Goed beschouwd eist Jezus van ons altijd, dat wij precies
anders handelen, dan wij willen. Niet de brede weg. maar de
smalle. Niet de brede poort, maar de enge. En ook niet te veel
tobben over wat er allemaal zou kunnen gebeuren met ons j
persoonlijk in het leven van alledag. Hij zegt positief: „W-eest
niet bezorgd over uw leven...." (Mattheus 6:25), en dan
volgt er verder nog: wat ge zult eten of drinken of waarmee
ge u zult kleden.
Jezus houdt ons voor, dat we in dit aardse leven de blik niet J
omlaag gericht moeten houden, maar dat we de ogen naar
boven moeten wenden. Niet bezorgd zijn dus. Maar hoe moet
het dan? Zo moet het: „Zoekt eerst Zijn Koninkrijk en Zijn i
gerechtigheid".
Weer iets positiefs dus. Niet passief afwachten, maar actief j
zijn. Handelen. Wat doen. Zoeken, en naarstig zoeken. Zoeken
naar het enige belangrijke: het Koninkrijk Gods. En wie dat
heeft gevonden, zal twee dingen ervaren. In de eerste plaats,
dat de bezorgdheid uit zijn leven is verdwenen, en in de I
tweede plaats, dat „dit alles u bovendien geschonken zal wor
den". Want God de Heer geeft de Zijnen, wat Hij vindt, dat j
hun toekomt.
die dan
he: verlorene wilde zoeken als
de kerk het niet deed. Die met vooruit
ziende blik het. wat we nu zouden noe-
,men, massajeugdwerk aanvatte en wel
in de Jordaan. Arbeid, die Jan Mens in
zijn „De Blinde Weerelt" beschreef en
die ds. De Liefde later over het gehele
land zou trachten uit te zaaien.
Een geschilderd portret van deze pio-
...er. die ook nog de tijd vond om kin
derboeken te schrijven, zoals het
Dat het Jordaanjongetje niet hele
maal ten onrechte ..meneer Chroesj
tsjef" zag in de (thans jubilerende)
directeur van de Vereniging Tot
heil des Volks" moge blijken uit
deze foto, waarop men de heer F.
A. Stroethoff (links) in gesprek ziet
met de huidige voorzitter, de heer
J. Sijbrant. De foto werd genomen
tijdens een der traditionele Paas
maaltijden. Vandaar de eierfuif.
subsidie. De toch nog ondanks
rijksgelden voor scholen en clubwerk
benodige contanten vloeien de vereniging
toe dank zij giften. grote en kleine,
waarbij het maandblad „De Oost",
eindredacteur de heer Stroethoff, een
belangrijke rol speelt.
..Klokje klingt...", „O, wij kinderen wij
leven als de vogeltjes blij" alsmede de
voor de groten: „Van U zijn alle din
gen" (Gezang 148), hangt in de direc
teurskamer. Over bekende liederen ge-
iroken: ook de eerste voorzitter van
...iet Heil", de heer E. Gerdes. heeft een
geliefd kinderlied op zijn naam staan en-
wei:„-Er ruist langs de wolken...", dat,
eschreven voor de kinderen van „Het
eil" zijn zegetocht door protestants Ne
derland nog steeds niet heeft beëindigd;
Greep naar het kind
De Liefde zag in, dat de greep naar
het kind een evangelisatiemogelijkheid-
bij-uitstek zou opleveren. Vandaar dat
hij in de Jordaan met een „bewaar
school" begon, waarop al gauw 200
kinderen kwamen. De vaders van die
kleinen gingen doorgaans 's morgens al
vier uur de deur uit naar hun werk
er 's avonds tegen tienen van terug
te komen... en de moeders moesten veel
al toch nog werkhuizen zoeken om de
eindjes aan elkaar te kunnen knopen. De
kleuters waren dus aan hun lot overge
laten.
De vrijwillige krachten die leiding aan
deze bewaarschool gaven deden dit met
alle gebreken welke kenmerkend voor
beginnelingen zijn, maar ze werkten met
overgave en... lèng: van acht uur 's-
morgens tot vijf uur 's middags. Er
kwamen nog drie bewaarscholen en ook
twee lagere scholen bij, echte „evangeli-
satiescholen" want de overgrote meer
derheid der leerlingen was en is buiten
kerkelijk. Aan het onderwijzend perso
neel moesten dus speciale eisen worden
gesteld omdat ze naast de gebruikelijke
pedagogische gaven over een evangeli
satie-instelling dienden te beschikken,
die hen uitdreef tot een via de kinderen
contacten leggen in de gezinnen. Helaas
kunnen deze „extra" eisen bij het huidi
ge leerkrachtentekort moeilijk meer ge
steld worden.
Via de scholen en de daardoor ontsta-
e contacten kon op alle mogelijke
ieren in materiële en geestelijke nood
geholpen worden en „wies het Woord",
ook al leek het vaak „ploegen op rot-
houden. Hoogtepunten daarbij zijn thans
de jaarlijkse kerstfeestviering onlangs
nog eens door de t.v. uitgezonden -
de Paasmaaltijd. Het clubwerk kon
grote vlucht nemen nadat een bezoek
onze Koningin was geresulteerd
Diaconaal jaar
1962-1963
Direct na de zomervakanties begint
het diaconaal 1962-1963. dat uitgaat van
het protestants overleg maatschappelijk
werk te Utrecht. Een nieuwe groep
„Diah's" (diaconale helpsters of helpers
gaat dan weer aan de slag.
Het betreft hier jongeren van 17 tot 3i
jaar. die zich gedurende een jaar be
schikbaar stellen voor het werk ten be
hoeve van mensen die bijzondere zorg
nodig hebben. Zij gaan bijvoorbeeld naar
inrichtingen op het gebied van de zie
kenverpleging. de bejaardenzorg,
kinderbescherming en dergelijke, nadat
zij een gezamenlijke voorbereidings-
week achter de rug hebben. Behalve
kost en inwoning ontvangen zij een
geld van 50 gulden per maand.
Het diaconaal jaar is in 1958 in
Utrecht voor het eerst ingesteld. Daama
volgden Rotterdam. Haarlem en Den
Haag. terwijl dit jaar ook Amsterdam
meedoet. De diah's die in deze steden
en in het gebied eromheen werken, ko
men uit het hele land. Tot nu toe is het
alleen nog maar in Utrecht mogelijk,
dat ook jongens zich als diah's aanmel
den.
In het seizoen 1961-1962 hebben ruim
100 diah's een jaar van hun leven gege
ven voor deze interkerkelijke diaconale
arbeid, in de drie voorgaande perioden
in totaal 150.
Geen materiële nood meer
De materiële nood in de Amsterdamse
volkswijken is nu wel zo ongeveer ver-
al blijven er nog problemen,
„Het Heil" raad moet trachten
te schaffen. Bijvoorbeeld als een gezin
zich in de nesten heeft gewerkt omdat
het financiële oog groter bleek te zijn
dan de dito maag: een net van afbeta
lingsovereenkomsten wordt immers vaak
afgesloten en... het loopt dan spaak. Do
;eestelijke nood bleef echter, evenals he-
aas het volkomen uit elkaar geslagen
:ijn van verscheidene gezinnen. Het is
op deze niveaus dat de mensen van
,Het Heil" al werkend de Boodschap
trachten uit te dragen.
jl kunnen begrijpen dat de lei
dende taak van de heer Stroethoff in
het totale werk niet gering is daar-
ok iets te lezen in het jongste
van „De Oogst", waarin het
bestuur een artikel aan Stroethoff wijdt.
Het staat voorts stil bij de donkere be-
zettingsijd toen de heer Stroethoff werd
gegrepen nadat een groot aantal bon
kaarten. bestemd voor joodse en ande
re onderduikers in zijn kantoor werd
gevonden. Maar als door een wonder
opende zich voor hem. wiens einde de
kogel leek te zijn. de gevangenisdeuren.
Zijn werk was nog niet afgelopen.
Ofschoon hij al in A.O.W.-termen valt
de heer Stroethoff verzocht aan te
willen blijven. Het bestuur weet dat niet
gauw een opvolger van dezelfde allure
gevonden zal kunnen worden en...
het werk Stroethoff zo lief is. Hij heeft
;eantwoord: ik zal het van jaar tot jaar
jekijken; zolang ik er fysiek toe
staat ben blijf ik aan.
De toekomst van het werk? De wijken
waarin de vereniging arbeidt ontvolken
langzaam maar zeker, een typisch tijds
verschijnsel dat praktisch alle oude
stadswijken kennen. Die ontvolking
wordt duidelijk geïllustreerd door de te
ruggang van het leerlingental der
scholen: van 3000 in het verleden tot
1000 thans. „Men heeft ons wel ge
suggereerd ons verenigingswerk in de
nieuwe wijken voort te zetten, maar dai
ziet het bestuur niet als onze taak. „De
Vereniging tot Heil des Volks" heeft
zijn opdracht te vervullen in de oude
stadswijken en als deze wellicht ovc. 77
jaar totaal ontvolkt zijn, dan hebben wij
geen reden van bestaan meer en achten
wij ons werk beëindigd."
Maar zover is het beslist nog niet. Er
is thans werk te over en „Het Heil""
komt nog steeds handen tekort.
(Van onze kerkredacteur)
Het aantal jubilea en lustrum
vieringen in gereformeerde kring
is niet van de lucht. Tooiden zich
reeds de jeugdbond en de vrou
wenbond in het feestkleed, maken
de gereformeerde mannen zich
op voor een herdenken, ook de
.Commissies van administratie
en beheer der Gereformeerde
Kerken in Nederland" zijn al
weer aan hun tweede lustrum
toe. Daarom hebben zij dit jaar
een lustrumverslag gepubliceerd
dat zich uitstrekt over de tien
jaar van hef bestaan.
Hoewel steeds meer commissies zich
bij het landelijk orgaan hebben aange
sloten, kunnen de gereformeerden toch
nog lang niet bogen op een medewer
king van honderd procent. Dat komt
omdat vele kleine kerken eigenlijk geen
commissie van beheer kennen, maar
ook wel omdat vele commissies menen
geen landelijk contact nodig te hebben.
Van alle provincies is Drente het meest
„achter gebleven gebied." .Slechts
procent van de kerken tellen een c
missie die is aangesloten, Ook de Be
tuwe blijft achter met zijn 42 procent
en Zeeland doet het niet veel beter
met 43 procent.
Limburg slaat, zoals gewoonlijk in
gereformeerde kring, weer eens het
beste figuur met een volledige 100
procent samenwerking. Zuid-Holland-
Zuid blijft met 95 procent niet ver
achter en Zuid-Holland-West doet daar
met 89 procent nauwelijks bij onder.
De meerderheid van de streken van
ons land zijn echter al blij met 50
procent,
Toch omvatten deze commissies als
e gaan rekenen naar het 'zielental van
de kerken, bijna tachtig procent van de
gereformeerden. De kerken die een aan
gesloten commissie hebben tellen name-
"l'k samen 615.000 doopleden.
Erkenning
Maar het landelijk verband zoekt ook
>g in een ander opzicht erkenning.
Het verband werd in 1952 gevormd
Drankbestrij dersfusie
in gevaar?
De Algemene Nederlandse Geheclont-
houdersbond (A.N.G.O.B) zal niet deel
nemen aan een eventuele fusie tussen
drankbestrijdersorganisaties. Statutair
moet zich tweederde deel van de leden
uitspreken voor de fusie. Bij de stem
ming hierover heeft zich echter slechts
58 procent voor fusie uitgesproken.
Achtendertig procent stemde tegen
vier procent stemde blanco.
Vier neutrale drankbestrijdersorgani
saties zijn reeds geruime tijd bezig om
het eens te worden over een fusie. De
ze uitslag heeft tot gevolg, dat zeven
leden van het hoofdbestuur, onder wie
voorzitter, secretaris, penningmeester,
vice-voorzitter en redacteur van het
bondsorgaan, met ingang van de alge
mene vergadering van 17 juni hun
functies ter beschikking stellen. Aange
zien het statutair niet mogelijk is om
de hoofdbestuursleden per referendum
te kiezen, zullen de verkiezingen op de
algemene vergadering plaats hebben.
Van de grote afdelingen stemden Den
Haag en Hilversum tegen en Groningen
voor de fusie.
kreeg reeds drie jaar later een
hartelijk schouderklopje van de synode I
Leeuwarden. Maar het verslag is
zo dankbaar gestemd over de mc- j
dewerking die sedertdien ontvangen I
werd. Een kerkelijke status werd aan
het verband niet gegeven.
Ook in de nieuwe kerkorde is over
de behartiging van de stoffelijke belan
gen van de kerken weinig vastgelegd.
De vraag aan de synode om een ver- I
tegenwoordiger van het verband te be- 1
noemen bij de S.S.K. werd niet inge
willigd, al werd er wel een beetje re
kening mee gehouden.
In 1961 zijn besprekingen begonnen
waarin de bezwaren naar voren ge-
bracht konden worden tegen het ont
breken van vertegenwoordigers der com
missies van beheer in deputaatsehap-
pen die speciaal met de behartiging
van de materiële belangen zijn behar
tigd.
Ook op dit punt is wel iets bereikt,
aar men is nog niet zover als de
volgende wens uit het verslag: „Zoals I
het plaatselijk kerkelijk leven de I
predikant geen deel uitmaakt van de
commissie van beheer, behoort zulks
evenmin plaats te vinden in deputaat-
schappen. die belast zijn met de behar
tiging van de materiële belangen."
Chr. Beambtenbond i
wordt bedrijfsbond
De negende algemene vergadering I
an de Nederlandse Christelijke Be-
ambtenbond wordt 23 en 24 mei in het
conferentieoord „De Blije Wereld" te
Lunteren gehouden. Voorgesteld wordt I
de naam vag de bond te veranderen
c h r it e 1i kc bedrijfs
bond voor de handel, het bank- en ver
zekeringswezen, de administratieve
kantoren en de vrije beroepen".
<N C.B.B.).
Het ledental daalde in 1961 van
14,273 tot., 14-238. .Jn -de. inleiding tot oe
jaarverslagenovër. I960 'en 1961 worit
bezorgdheid uitgesproker
rd' wordt- dat de afg*
r W bétgebied van loü.
salarissen verbetering hebben gebracht
dat de vijfdaagse werkweek sneiler
gekomen dan enige jaren geleden
)r mogelijk werd gehouden. Alleen
de detailhandel is op dit gebied ach
tergebleven.
„Het lijkt wel," alsof vele problemen
buiten onze leden omgaan. De loonpoli
tiek lijkt een spel te worden van knap
pe koppen, van hetgeen in bedrijfsorga
nen behandeld wordt, begrijpen velen
niet veel en dan laat men het maar
klaagt het jaarverslag
echter.
Leef gelukkig met een (TOG)AL-GEZONDE BODY
Met Togal bevrijdt U zich snel èn afdoend van reumatiek, spit, ischii
verkoudheid, griep en menstruatiepijnen. Met een flacon Togal in huis kunt
U dié kwalen definitief de baas. Bij apoth. en drog. TOGAL 0.95; 2.40; 8.
Advertentie
Huidgenezing I
oksels iris door Purol-p
Beroepingsiverk
NED. HERV. KERK
Beroepen tot geestelijk verzorger voor
de particuliere bejaardencentra te 's-Gra-
venhage: ds. J. G. L. Brouwer em-predi-
kant te De Lier.
Aangenomen naar 's-Gravenhage, wijk-
gemeente II: P. v. d. Berg te 's-Graven
hage, wijkgemeente IV-V.
Zijlstra): dr. C. Graafland te Woerden.
Aangenomen de benoeming tot bij
stand in het pastoraat Jac. W. van
Voorst, hulpprediker te Amsterdam.
te Schoonebeek.
GEREF. KERKEN (Vrijgem.)
Beroepen te Pernis: kand. J. S
man te Heemse.
TVTLT, terwijl ik naar de bloesemende perebomen
in de tuin kijk, moet ik weer aan Corrie
denken. Een paar dagen geleden ben ik bij haar
geweest. Dat gebeurt niet dikwijls, de afstand
is er te groot voor. Schrijven doen we elkaar ook
al niet veel. Toch weet ik dat ze er altijd is.
In een heel moeilijke periode van mijn leven is
dat begonnen. Toen heeft ze mijn accu opgeladen.
Niet met veel tam-tam. Niet in de geest van dat-
varkentje-zal-ik-wel-even-wassen. Maar gewoon
door zichzelf te zijn, door haar manier van in het
leven staan, door haar geloof, door haar huwelijk.
Corrie is als de pereboom in mijn tuin, die
blijdschap en schoonheid geeft en vrucht belooft.
De pereboom heeft niets patserigs; hij vindt zich
zelf niet mooi en geweldig. H\j staat wit en stil
zichzelf te zijn. door de kracht van zijn Schepper.
Diezelfde kracht maakt Corrie tot een waardevol
mens.
Wat een rijkdom, dat er zulke mensen mee
spelen in je leven, met hun wijsheid, hun liefde
en hun humor. Als ik tegen Corrie zou zeggen:
„Op één of andere wonderlijke manier ben je
een pereboom in mijn leven", dan zouden haar
ogen spleetjes worden en onvermijdelijk zou haar
antwoord zijn: „Fijne pereboom hoor, vol worm-
stekerighe id".
Hoewel ik me er van de week erg op ver
heugde om haar te zien, zag ik er ook tegen op.
De laatste keer, dat ik haar ontmoette, was op
het kerkhof, toen haar man begraven werd. Het
was toen alsof er ook een stukje van Corrie zelf
gestorven was. Wij, die van haar houden, hebben
toen goed begrepen, dat één van haar pereboom-
krachten diep iveggesnoeid werd.
De Heer heeft gegeven, de Heer heeft geno
men, maar ik kon toen de naam van de Heer er
niet om loven.
Hoe zou Corrie Corrie blijven, zonder haar
Toen ik binnenstapte, zag ik, dat ze helemaal
grijs was geworden. Uiterlijk dus een andere Cor
rie. En verderIk vreesde daarvoor uit puur
egoïstische motieven. Als ze bitter of opstandig
was geworden zou ik het niet kunnen verdragen.
Er zou een stuk houvast uit mijn leven wegval
len. Ik besef heel goed dat dit klein-menselijk is,
maar zo ligt het nu eenmaal. Maar al pratende
en vorsende heb ik me verbaasd en geschaamd.
Haar verdriet is als haar grijze haar. Dat laat
zich niet wegdenken. Maar wezenlijk is er niets
veranderd.
Als over een paar dagen de tuin vol ligt met
bloesemblaadjes magkt de pereboom zich klaar
voor een volgend stadium. Zo is dat bedoeld en
bedacht, terwijl God-zag dat het goed was.
Hier houdt dan de vergelijking van vrouw en
pereboom op. Volgend jaar is de boom weer
nieuw en wit en Corrie misschien wel groot
moeder.
Toch zal ik, als straks het gazon wit is van
bloesem, weer aan Corrie moeten denken. Haar
leven werd als die verwaaide boom.
Maar zij heeft alle bloesem van het voorbij
gegane geluk zelf weer opgeraapt en o God,
wat een wonder nu deelt ze uit. Het is ver
bijsterend om le zien hoe groot haar voorraad is-
Het is beklemmend om te beseffen hoe dikwijl
ze daar voor heeft moeten bukken.
Wij mensen, kappen bomen om huizen te kun
nen bouwen.
Wij kappen mensen om heilige huisjes te
sparen.
Ondertussen zijn we stekeblind voor perebo
men en voor C-orries. We moesten onze ogen maar
wijd open houden om al die dingen te zien, dan
gaan ze vanzelf dicht om er voor te danken.
MINK VAN RIISDDS.
