HET BEGUN IS ER EN HET EIND
KOMT IN ZICHT
De Gaulle's werk voor een deel bekroond
Wapenstilstand - eerste
stap naar de vrede
Geheime leger het
grote probleem
NA BLOEDIGE STRIJD VAN ZEVEN JAAR
Economisch geheel op Frankrijk
aangewezen
(Van een onzer redacteuren)
FRANKRIJK en de Algerijnse nationa
listen zijn liet dus eindelijk met elkaar
eens geworden over de toekomst van
Algerije. Een van de grote problemen,
waarvoor de Franse president zich geplaatst
zag, is thans opgelost. En al blijft er een
bijna even groot vraagstuk de aandacht vra
gen in de vorm van een dreigende opstand
van de zijde van het zgn. „geheime leger"
van Salan c.s., er is reden om dankbaar te
zijn met het resultaat van het Frans-Alge
rijnse overleg. Voor het eerst sinds het na
jaar van 1954, toen de mohammedaanse be
volking in opstand kwam tegen liet Franse
bewind, is er een reële kans, dat moslems en
Europeanen vreedzaam gaan samenleven in
een staat, waarin niet de Fransen, maar de
Algerijnse mohammedanen (die met 10 te
gen 1 in de meerderheid zijn) het voor het
zeggen zullen hebben. Aangenomen mag in
tussen worden, dat men in beide bevolkings
groepen de laatste tijd meer dan ooit naar
vrede en rust heeft verlangd. De pressie
van de extremisten (van heide kanten) ver
hinderde totdusver dat de „oorlogsmoeheid"
een doorslaggevende betekenis zou krijgen.
Nu een akkoord is bereikt en een wapenstil
stand doorgevoerd wordt, bestaat de moge
lijkheid, dat de atmosfeer minder gespannen
wordt. Een beslissende voorwaarde zal dan
evenwel zijn, dat alles gedaan wordt (van
heide kanten) om de OAS (Organisatie van
het geheime leger) de wind uit de zeilen
J^ANGZAMERHAND is wel duidelijk geworden, dat de O.A.S. geen
uitgewerkt plan bezeten heeft, dat in werking zou kunnen treden,
zodra een akkoord tussen de regering te Parijs en de vertegenwoor
digers van de Algerijnse regering in ballingschap zou zijn bereikt.
Zij heeft wel verschillende „oplossingen", die elkaar kunnen aflossen,
naar gelang de situatie zich ontwikkelt. Men had in bepaalde sectoren
van de organisatie zelfs de indruk, dat men zelf niet goed wist, waar
men ten slotte terecht zou komen.
Een zekere vervloeiing was al
merkbaar bij de grote „reserve" van
Europeanen, die de harde figuren om
ringt. De bedachtzamen onder hen be
gonnen zich in de afgelopen weken hei
melijk af te vragen, hoe het nu verder
zou moeten in Algerije. Zij schrokken
plotseling terug voor het perspectief
van een krachtproef. De geschiedenis
van de afgelopen zeven jaren is wat
dat betreft voor hen niet bijzonder ge
ruststellend. Een gewapende opstand
lokt na de mislukkingen van de af
gelopen jaren ook al niet aan. En
zo vragen zij zich terecht af, of het
niet belangrijker is, een eerlijke poging
te wagen om verder te blijven leven
en werken.
Overvallen
De belastinginners van de OAS ont
moetten reeds meer lijdelijk verzet bij
de Europese bevolkingsroep. Men kon
nog niet spreken van een afval van de
massa, maar het wordt wellicht spoe
dig voor de OAS een probleem, hoe zij
deze afval zal moeten verhinderen.
Overigens: voor het welslagen van
de plannen van de OAS Is een greep
naar de macht In Frankrijk nodig.
Een groot deel van het leger zou
dan moeten overlopen. Het is echter
7,eer onwaarschijnlijk, dat dit laatste
het geval zal zijn. Een staatsgreep
in Algerije zou ook geen oplossing
brengen, omdat de OAS hoogstens tij
delijk heer en meester in enkele gro
te steden zou kunnen worden en na
verloop van tijd onherroepelijk het
onderspit zou moeten delven tegen
de loyale Franse strijdkrachten. Daar
om blijft er maar een mogelijkheid
open (uitgezonderd dan het opgeven
van het verzet) de verheviging van
de terreur-aanvallen.
Het dool
De OAS kan raids op regeringscen
tra, terreur tegen burgerlijke en mili
taire autoriteiten, massa-demonstraties,
algemene stakingen en dergelijke or-
Saniseren. Daarmee zou zij bereiken,
at het ook tot botsingen komt tussen
Europeanen en mohammedanen en dat
het leger gedwongen wordt, niet alleen
de elkaar bestrijdende partijen uit el
kaar te halen en te houden, maar ook
om positie te kiezen voor de Euro
peanen en daardoor in feite de uitvoe
ring van het tussen Frankrijk en de
Algerijnse nationalisten bereikte ak
koord onmogelijk te maken. Bovendien
zou het economische leven in Algerije
volkomen verlamd worden. En het is
vooral deze mogelijkheid, waarmede
de autoriteiten in Frankrijk en Algerije
rekening hebben gehouden bij het be
palen van de maatregelen, die tijdens
de overgangsperiode genomen dienen
te worden.
Het zal een zware taak worden.
De vermetelheid van de O.A.S. is toe
genomen. hun bewapening is door
overvallen op wapendepots sterk
verbeterd. En evenals in 1958 en
daarna het geval is geweest, hangt
het naar de mens gesproken alleen
van het leger af, of de OAS succes
zal hebben.
scepticisme en vooral gewetensconflic
ten. Men telt gelukkig onder hen al
vele figuren, die zich van de OAS ge-
distancieerd hebben, of naar de kant
van De Gaulle overhellen. Het beroep,
dat de OAS op hun soldateneer doet.
krijgt steeds minder kracht. Toch
blijft de OAS aandringen, speculerend
op de gevoelens, die in de harten van
talrijke officieren zijn blijven leven: de.
overtuiging dat- een overwinning na de
13de mei mogelijk zou zijn geweest, het
heimwee naar een Frans Algerije,
de vrees, dat zij hun plechtige beloften
aan de fransgezinde mohammedanen
moeten verbreken en de tegenzin, voor
al bij de oude kameraden van de ex-
kolonels, tegen een definitieve breuk
met hun wapenbroeders. Niemand weel
op het ogenblik, waar precies de gren
zen tussen loyaliteit en sympathie met
de rebellen getrokken moeten worden,
al wordt wel aangenomen, dat het
grootste deel van het leger tenslotte de
kant van De Gaulle zal kiezen.
Te laat
Officieren, die bepaald niet van
gaullisme verdacht kunnen worden,
hebben laten voelen, dat het te laat
is om de schone droom van een
Frans Algerije te verwezenlijken.
Evenmin aanvaarden zij de poging
van de OAS, het leger opnieuw te
verdelen en zo de natie in gevaar
te brengen, alleen maar 0111 een
hersenschim te kunnen najagen.
Voorts hebben de moordaansla
gen op loyale officieren heel wat
beroering gewekt onder hun wapen
broeders. Heel wat officieren zijn
te nemen. Daartoe zal een bestand vooral
van de zijde van liet FLN (Nationale bevrij
dingsfront) effectief moeten zijn, zullen de
mohammedanen zich moeten onthouden van
massa-demonstraties ter viering van de in
het vooruitzicht gestelde onafhankelijkheid
en moeten de Algerijnse nationalisten loyaal
en royaal concrete garanties voor de Euro
peanen bieden om deze ook in dit opzicht
gerust te stellen en ze er van te weerhouden,
gehoor te geven aan een eventuele oproep
van de OAS tot een gewapende opstand.
voor het uitoefenen van een schrik
bewind om te verijdelen, dat Alge
rije een onafhankelijke staat wordt,
waarin de grote mohammedaanse
meer4erheld het voor het zeggen zal
hebben.
Revolutie
Kort nadat de nationalisten hadden
laten weten, dat zij de strijd met nog
groter felheid zouden voortzetten, be
stormden de Europése extremisten op
13 mei 1958 de regeringsgebouwen in
ALgiers. Zij werden onmiddellijk ge
steund door de parachutisten van gene
raal Jacques Massu. Er werd een co
mité voor openbaar welzijn ingesteld,
bestaande uit officieren en politieke
aanhangers van De Gaulle. En op 1
juni 1958, toen in Frankrijk zelf een
burgeroorlog dreigde uit te breken en
de Vierde republiek op de klippen was
gemanoeuvreerd, gaf de Franse Nati
onale vergadering (met het mes
Massu op -«»—*-
in handen
Aanbod
De Algerijnse nationalisten reageerden
hierop met het vormen van een voorlo
pige Algerijnse regering (in balling
schap in Cairo). De Gaulle stoorde
zich daar toen nog niet aan en kondig
de na de totstandkoming van de Vijfde
republiek het zgn. plan-Constantine
aan. dat de economische en sociale ont
wikkeling van Algerije moest regelen.
Op 23 oktober werd dat plan gevolgd
door een aanbod aan de nationalistische
verzetsstrijders van een vrede der
dapperen", waarvan overigens geen
gebruik werd gemaakt. Bovendien wei
gerden de nationalisten alleen maar
over een bestand te onderhandelen. Zij
wilden wel praten op basis van het
zelfbeschikkingsrecht voor de bevol
king van Algerije en wezen de in
Frankrijk geïnterneerde verzetsleider!
moliam
medaanse bevolking. Dc dag
onafhankelijkheid begint te gloren. F1
de moeilijkheden die allen in Algerijt
nog te wachten staan zijn nog
hen doorgedrongen.
tqt
De Gaulle heeft eindelijk voor een
belangrijk deel succes geboekt. Het
verwachte optreden tan de O.AZj.
zal hem echter nog heel wat hoofd
brekens kosten.
intussen bereid, gewapend op te
treden tegen revolutionaire pogin
gen van de OAS. Anderen daaren
tegen zeggen openlijk, dat het le
ger niet tegen landgenoten mag
optreden. En de grote groep die
hier tussen staat, Is alles moe. Zij
zal tot het laatst toe trachten zich
overal buiten te houden. Te hopen
is dan ook, dat het leger zijn ge
wetenscrisis spoedig te boven zal
komen en de OAS geen schijn van
kans zal geven.
Vijandiger
Wat dit laatste betreft, lijkt de tijd
niet in het voordeel van de OAS te heb
ben gewerkt, ondanks de vorming van
een groot aantal cellen in de strijd
krachten. zowel in Algerije als in
Frankrijk zelf. Over het geheel geno-
nen tonen militaire kringen zich steeds
vijandiger tegenover de methoden van
hei. zgn. geheime leger van Salan en
wat in feite de wezenlijke kracht van
de OAS had kunnen zijn, zal binnen af
zienbare tijd wellicht blijken, haar ge
vaarlijkste zwakheid te zijn, zo schrijft
Gerard Marin in Le Figaro. Als het be
stand werkelijk effectief wordt, bete
kent dit dat wat we gemakshalve het
leger noemen ontlast wordt van zijn
zware militaire taak aan de grenzen.
Het zal dan tot op zekere hoogte be
schikbaar zijn om tegen de OAS op te
treden, die oals gezegd haar
kracht slechts in de grote steden kan
doen gelden.
Op het platteland is het FLN heer
en meester, omdat de autoriteiten in
Algiers in de xfgelopen maanden er al
naar hebben gestreefd in gebieden
waar dat mogelijk was naar de over
gangstoestand heen te groeien.. De OAS
weet. dat het leger niet achter haar
doelstellingen en methoden staat Zij
kan slechts rekken op bepaalde een
heden en streefde er totdusver alleen
maar naar, het leger als geheel tot
neutraliteit te bewegen.
liet geweten
Innerlijk verdeeld zoekt de grote
massa beroepsmilitairen thans nog
naar een standpunt, ten prooi aan
verbittering en walging, spijtgevoelens.
y^AN de bloedige strijd tussen
de Franse strijdkrachten en de
Algerijnse nationalisten is dan na
ruim zeven jaar een einde geko
men. Naar we hopen een definitief
einde, waardoor een vreedzame
samenleving van beide bevol
kingsgroepen mogelijk kan wor
den. Een wapenstilstand kan een
belangrijke stap op weg naar de
vrede zijn. Deze kan echter ook
eenzijdig worden verbroken, wan
neer een van de partijen, die het
bestand gesloten hebben, zich be
drogen zou gevoelen. Dan is een
wapenstilstand slechts een onder
breking van de strijd geweest en
kan de verbreking ervan alleen
maar duiden op een verslechte
ring van de betrekkingen tussen
de groeperingen, die op elkaar
zijn aangewezen, maar bijzonder
moeilijk tot overeenstemming
kunnen geraken.
Dienbienphoe
De verbitterde gevechten in Algerije,
die volgens niet officiële Franse schat
tingen een kwart miljoen doden heeft
geëst (waarvan 20.000 Eurropeanen),
maar volgens de Algerijnse nationalis
tische leiders zeker een miljoen mo
hammedanen het leven heeft gekost,
begonnen in de vroege ochtenduren
van de eerste november 1954, toen
verzetsgroepen van de Algerijnse na
tionalisten in het gehele gebied in «ac
tie kwamen tegen de Franse strijd
krachten. Tegen het einde van dat
zelfde jaar had Frankrijk in Algerije
een troepenmacht van 75.000 man op
de been. De opstand in Algerije viel
ongeveer samen met de Franse mili
taire nederlaag in Indochina, gesymbo
liseerd door de val van Dienbienphoe.
En in feite is het ook het prestigever
lies geweest, hetwelk aan het begrip
Dienbienphoe verbonden is, dat een
spoedige en wezenlijke oplossing van
het Algerijnse vraagstuk in de weg
stond. Het verzet van het geheime le
ger. waarin alle groepen zijn samenge
vloeid, die het verleden willen vasthou
den, heeft wat de militairen betreft
nog alles te maken met de smadelijke
nederlaag in het verre Indochina.
onder wie Ben Bella als onder
handelaars aan. Hetgeen tot gevolg
had, dat de besprekingen niet doorgin-
Barricaden
De pogingen van De Gaulle, contact
opwinding onder de Europese extri-
misten, dat zij op 24 januari 1960 in
Algiers in opstand kwamen en barri
caden opwierpen, waarachter zij zich
dagenlang verscholen hielden. Als ge
volg van talrijke mutaties, die De
Gaulle langzaam maar zeker in de
leiding van de strijdkrachten in Alge
rije had doen aanbrengen, gehoor
zaamde het leger tenslotte De Gaulle,
toen deze bevel gaf, de barricaden op
te ruimen. Lagaillarde (die gezegd
had, zich dood te zullen vechten) gaf
ALGERIJE is meer dan 70 maal zo groot, als
Nederland. Het grootste deel van de bevol
king woont in het noorden van het land. In de
departementen van het eigenlijke Algerije wo
nen bijna tien miljoen mohammedanen en ruim
een miljoen Europeanen. In de departementen
van de Sahara treft men slechts een half mil
antimonium, magnaanerts en uranium De kolen
mijnen moesten evenwel worden gesloten vanwege
de le hoge produktiekosten. Het aandeel van pe
troleum en aardgas in de volkshuishouding neemt
daarentegen nog voortdurend toe. Van 8.5 miljoen
ton in 1960 sloeg de petroleumproduktie tot 15
miljoen ton in 1961, een toeneming dus van 87 pet.
Voor dit jaar wordt een produktie van 19 tot 23
joen mohammedanen en nog een 20.000 Euro
peanen aan. Verreweg het grootste deel van de
meer dan elf en een half miljoen mensen, die
in Algerije leven, moet het van de landbouw heb
ben en in het noorden vindt men dan ook de
grote verscheidenheid van landbovwprodukten.
die in het Middellandse zeegebied verbouwd
kunnen worden.
De voornaamste uitvoerpi-odukten van de land-
hciuw ijn sinaasappelen 111 nl menen (215.000 toni.
miljoen ton verwacht.
Wat het aardgas betreft, dc produktie hiervan
beliep vorig jaar 250 miljoen kubieke meter,
waarvan het grootste gedeelte afkomstig was uit
Hassi R'Mel. Onlangs werden nieuwe petroleum-
lagen aangeboord ten zuiden van deze plaats en
de proefboringen duren onverminderd voort.
Er zijn twee belangrijke pijpleidingen: die van
Hassi Messaoed naar Bougie en die van Edjele
naar Skirra in Tunesië. De petroleum wordt voor
al naar Frankrijk uitgevoerd en naar de landen
fa gras. Voor binnenlands verbruik worden ook
graangewassen, tabak en olijven verbouwd. De
olijfolieproduktie bedraagt 184.000 ton.
De bodem van Algerije bevat vele soorten ert
sen. Dc uitvoer van ijzererts en fosfaten is zeer
belangrijk. Men delft echter ook zink, pyriet, lood.
geval met de andere uitvoerprodukten: niet minder
dan 80 pet. van de buitenlandse handel van Algerije
wordt gedreven met Frankrijk en de franczone. Al
gerije is dc eerste afnemer van Franse produkten en
neemt de derde plaats in onder de leveranciers van
Frankrijk.
Rode lap
Maar goed, we waren gebleven bij
de troepenmacht, die eind 1954 de
strijd tegen de mohammedaanse ver
zetsstrijders begon, maar al spoedig
tot de ervaring moest komen, dat dit
onbegonnen werk was. In de loop
vele tienduizenden dienstplichtigen op
te roepen om ze te kunnen inzetten
tegen de guerrilla-strijders van het
FLN (Nationale bevrijdingsfront). De
uitbreiding van de Franse strijdkrach
ten werkte evenwel als de bekende ro
de lap op een stier, hetgeen bleek op
de 20ste augustus 1955 (enkele weken
voordat de Assemblee van de Verenig
de Naties weer bijeen zou komen, ook
om de Algerijnse kwestie te bespre
ken», toen in het oostelijke deel van
Algerije in enkele uren honderd Euro
peanen door mohammedanen werden
gedood.
Ilooglcpunlcu
D" strijd heeft vele hoogtepunten ge
kend. Zo onderschepten Franse ge
vechtsvliegtuigen op 22 oktober 1956
een Frans lijnvliegtuig, dat van Ma
rokko naar Tunesië onderweg was en
waarin zich o m. de nationalistische
leider Ben Bella bevond. Hij bleef
sindsdien een gevangene van de Fran
sen. die hem de laatste tijd met on
derscheiding behandeld hebben, omdat
zij beseffen, dat zij in sterke mate van
mannen als Ben Bella afhankelijk zul
len zijn bij het treffen van maatrege
len ter verzekering van de positie der
Europese bevolkingsgroep in Algerije
en de Franse belangen in de Sahara.
Terreur
In het jaar 1957 pleegden Europe
se extremisten zonder succes een
aanslag op generaal Raoul Salan, de
Franse opperbevelhebber In Algerije,
die z.ij van een te zachtzinnig optre
den Jegens de opstandelingen be
schuldigden. Het is paradoxaal, dal
deze zelfde Salan helemaal niet 70
zachtzinnig was en dat hij thans de
leiding op zich heeft genomen van
hel ..geheime leger", waarin alle
extremistische krachten samenge
bundeld zijn, die niet terugschrikken
Ben Khedda
de man van
de toekomst?
riE grote man in de Algerijnse
regering in ballingschap is de
laatste tijd geweest Joessef ben
Khedda. die in 1920 in Berrouag-
hic (Alger.) geboren werd. Even
als zijn voorganger als premier,
Ferhat Abbas. werd hij apotheker
en studeerde hij in Blida met rijn
latere medewerkers Yazid en Dah-
labmaar ook met zijn grote vij
and Pierre Lagaillarde, de parachu
tistenkapitein, die twee jaar gele
den de barricaden-opstand tegen
De Gaulle leidde overigens ton
der succes.
HADJ
Op twintigjarige leeftijd werd hij
lid van de illegale Algerijnse volks
partij en tijdens de tweede wereld
oorlog werd hij wegens nationalis
tische activiteiten geïnterneerd.
Toen Messali Hadj en zijn vrienden
in 1946 de beweging „Triomf der
democratische vrijheden (MTLD)
oprichtten, werd hij secretaris-ge
neraal. op welke post hij een
de eersten werd, die twijfelde
de capaciteiten van Hadj als leider
van de onafhankelijkheidsstrijd.
Hadj bevindt zich zoals men weet
in Frankrijk, waar hij als gevan-
Sene onder bescherming van de po-
tie staat. De mogelijkheid is heel
groot, dat hij in de nabije toekomst
actief aan de politieke plannenma
kerij in Algerije zal gaan deelne
men.
VLECHT
Bij het begin van de opstand ln
november 1954 werd Ben Khedda
gearresteerd. Na zijn vrijlating in
april 1955 verliet hij de beweging
van Hadj en trad hij toe tot het
FLN (Nationale bevrijdingsfront)
en werd behalve een fel verzets
strijder een van de belangrijkste fi-
Sren ln de Nationale raad van de
gerijnse revolutie (de CNRA), de
raad, die thans dus het akkoord
met Frankrijk heeft bekrachtigd,
waardoor een wapenstilstand moge
lijk is geworden. Ben Khedda was
een van degenen die de overtui
ging hadden, dat slechts een overal
om zich heen grijpende terreur
Frankrijk tot concessies aan de
afhankelijkheid eisende mohamme
danen zou kunnen bewegen. Het
viel dan ook niet te verwonderen,
dat de Fransen een felle jacht oj:
hem hebben gemaakt en dat hij
ten slotte moest vluchten om het
vege lijf te kunnen redden.
CHINA
Na zijn vlucht vertegenwoordigde
hij de Regering in ballingschap
overal ter wereld. Hij ging naar
Belgrado om de neutrale landen te
activeren tot steun aan de Alge
rijnse nationalisten, reisde in 1957
naar China, waar hij als een groot
staatsman werd verwelkomd. Hij
is verschillende keren in Peking
geweest en werd daarom wel de
Chinees onder de Algerijnse na
tionalistische leiders genoemd. Het
behoeft dan ook niet te bevreem
den, dat tegen hem gerichte pro
paganda in Algerije onder de
Europeanen de indruk versterkte,
dat het land aan het communisme
zou worden uitgeleverd.
PREMIER
Ben Khedda maakte sinds sep
tember 1958 deel uit van de rege
ring in ballingschap. In januari
I960 werd hij er uit verwijderd
omdat hij zich tegen onderhande
lingen met Frankrijk verzette. Hij
ging toen opnieuw communistische
en neutralistische landen bezoeken
om steun te krijgen. Op 27 augus
tus van vorig jaar volgde hij on
verwacht Ferhat Abbas op als pre
mier van de regering in balling
schap. De strijd tegen de Fransen
werd verhevigd met het gevolg,
dat Frankrijk eieren voor zijn geld
Dit is Messali Hadj, de gematigde
nationalistische leider, die het niet eens
it met het at ionair bevrijdingsfront
tan Ben Khedda. Hij zal binnenkort
ook tan Frankrijk naar Algerije mogen
zich over en het gevaar was weer ge
weken. En het duurde nog tot juni van
dat jaar. voordat vertegenwoordigers
van de Franse regering en de Algerijn
se nationalisten aan de conferentieta
fel plaatsnamen. Zonder resultaat ove
rigens, want de besprekingen raakten
al spoedig ln een impasse.
Salan
Enkele maanden daarna werd gene
raal Salan, die inmiddels van zijn bur
gerlijke en militaire bevoegdheden was
beroofd, het verblijf in Algerije verbo
den. Hij wist echter naar Spanje te
ontkomen om van daaruit de strijd te
een De Gaulle openlijk voort te zetten
Het najaar van 1960 werd gekenmerkt
door tal van betogingen en stakingen
in Algerije, in verband met de berech
ting van de leiders van de barricaden-
opstand in Parijs (van wie Lagaillarde
wist te ontvluchten, evenals Salan
naar Spanje». Van 9 tot 12 december
bracht De Gaulle een bezoek aan Al
gerije. Dat ging gepaard met hevige
botsingen tussen Fransen en Algerij
nen. met als gevolg, dat meer dan
honderd mensen werden gedood en en
kele honderden werden gewond. Niet
temin werd in januari 1961 De Gaul
le's Algerijnse plan in Frankrijk en
Algerije in een volksstemming goedge
keurd (zij het dan, dat deze cijfers
voor velerlei uitleg vatbaar waren).
PulSFh
Voor de onverzoenlljken in de
Franse strijdkrachten in Algerije
was dit blijkbaar een aansporing
om In actie te komen, voor dat
het te laat zou zijn. Ruim drie
maanden later, op 21 april, maak
ten de generaals Salan. Challe.
Jouhaud en Zeilen zich door mid
del van een staatsgreep meester
van de macht in de stad Algiers.
BIJ gebrek aan adem stortte deze
militaire „opstand" na vijf dagen
Ineen. Challe en Zeiler trokken d«
consequentie uit hun optreden en
lieten ilch gevangen nemen.
Urn khpilrin
Slechts enkele weken na de misluk»»
coup van Salan cs. (op 8 mei 1961)
deed De Gaulle voor de tweede maal
een aanbod om tot onderhandelingen
te komen. Hieruit vloeiden besprekin-
5en voort, die in Evian werden gehou-
en. Zij leverden geen resultaat op en
werden gevolgd door de conferentie in
Lugrin. die op 20 juni begon maar na
negen dagen later werd afgebroken.
Op 27 augustus werd Ferhat Abbas,
dc premier van de Algerijnse regering
in ballingschap vervangen door Ben
Khedda, van wie bekend was, dat hij
minder toeschietelijk tegenover Frank
rijk zou staan. Dit was waarschijnlijk
een goede strategische zet van de Al
gerijnse nationalisten, want de Franse
regering nam van die tijd af een toe
geeflijker houding tegenover de Alge
rijnen aan. die tenslotte resulteerde in
het akkoord, dat nu dus officieel is be
krachtigd.
