Shizuko èn Ouu/ehand Shizuko Kusunoki SOORT BEHANG €)pen briel Neem eens een glaasje zeewater ZIT ZATERDAG 27 JANUARI 1962 OP DE THEE BIJ: Ze is vier en twintig, heeft prachtig donker haar en zo de romanschrijvers het willen amandclvormige ogen. Als ze weet, dat je komt, zal ze een rok en een jumper, of een aar- i dig jurkje aantrekken. Maar be- trap je haar onverwachts: tien i tegen een, dat ze rondloopt in een kimono. Niet zo'n wollen ge- i watteerde, zoals wij die op kou- 1 de ochtenden plegen aan te heb- ben, maar een exemplaar van zacht glanzende stof, zoals de vrouwen in haar land die dra gen. 't Is enig om naar haar te luisteren: haar Hollands heeft j„ een grappig accent, zonder «3r moeite springt ze als de tele- foon gaat over op Engels en als haar man thuiskomt ver- welkomt ze hem in haar landstaal... Shizuko Kusunoki, 1 dochter van een Japans za- I kenman, de jonge echtgenote van drs C. Ouwehand. Officieel l dus: mevrouw Ouwehand, maar I daar moet je in het begin wat I aan wennen. En vooral als het echtpaar sa- men in het Japans wat aan het graten is, waan je je niet in een ollandse huiskamer. Want zo I soepel als mevrouw Ouwehand haar Engels hanteert, zo handig weet. dat 'drs Öuwehand de servator is van de Japanse afde ling van het Rijksmuseum voor Volkenkunde in Leiden. Hij houdt van dit grote land. zijn mensen en zijn gewoonten. Misschien komt he daardoor, dat hij bij vader Kusu noki, telg uit een oud, bekend ge slacht. geworteld in vele tradities, niet op een al té hevige weer al stand stuitte toen hij dochter Shi- kimono Onzichtbare banden --- Dat is dan, u begrepen hebt, vrouw Ouwehand geworden heeft zich in ons land wonderwel weten aan te passen. Alleen dat Klimaat glimlacht ze soms wat een rillerig als de regen voor de zo niet veelste maal tegen haar Leidse ramen klettert, maar voor de oe rest Nu is dat voor haar mis- .j schien niet zo moeilijk geweest. EenJaar Amerika, haar Engelse studie aan de universiteit van Kyoto en haar interesse voor wat ™®"ook buiten de eigen landsgrenzen mervan belang is, stempelen deze don- kerogige, tengere vrouw t met internationale jje. tatie. Maar toch zit ze nog met zijn een- klein tipje van de sluier te kunnen oplichten, die nog over en voor zoveel wat met Japan te maken heeft, hangt. Haar praat jes voor de Wereldomroep dragen daar niet weinig toe bij. Shizuko Ouwehand in een .Wes ters" jurkje, gewoon in Leiden gekocht, Shizuko Kusunoki in haar kimono uit Japen... 't is een apar te, maar toch harmonische com binatie. Als ze nog eens bij u in de buurt samen met haar man, een theedemonstratie komt geven, moet u er echt uw avond voor vrij houden... U zult uw thee éu Japan vast met wat andere ogen gaan bekijken. Haal 'i af als 't U schikt AOW kan ook op spaarbankboekje, tipt lezeres Zo nu en dan besleden we aan een brief, die min of meer voor de tiprubriek is bedoeld, wat extra aandacht op deze pagina. Ook hetgeen zuster J. de Goeijer uit Delft aan „Blad- Zij" schreef verdient o.i. wel een extra accentje. Met name bejaarden raadt zij aan het volgende te onthouden. kre- Zichtbare banden aan haar land „vast en wil ze, daarbij gestimu- ',m leerd door haar man, proberen _~e.ons in Nederland wat meer in- te geven in de Japanse cul- optuur- "ak„ Geen kersebloesem om- Praat met haar in dit verband Ia*niét óver Geisha's en kersebloe- ranïMm'- Ze zaT niet boos worden, '""••■Snaar er wel met klem óp wijzen, aaPi<3at er nog zo oneindig veel meer is, dat onze interesse verdient. Dat wil ze op de haar eigen, be manier aan ons doorge- vierven. Zij heeft er wel een uitgespro- deken vrouwelijke vorm voor geko- nogZen zij zet thee! Zoals onlangs net op een avond in Zeeland, enige jAMjd geleden tijdens een besloten icnebijeenkomst in het Museum van "/"haar man en ZOals een paar we- ken geleden in het Prinsenhof te ,)a" Delft. Volkomen ,1de geconcentreerd, zijnmet beheerste ge- baren en zo ingeto- als een Japan Be in kimono past, stu-fcit ze daar op haar lieën met het be- gde gerei om demonstreren t een échte thee- eipomi jÉ~ ihoudt. Zonder een bege leidende toelich- „„.IÜ1E zou Je er als d:ei.nuchtere" Wes- Ierse niets van be- Voor ons b een „kopje thee" re-ten kwestie van eer-water koken, de ge-pot omspoelen, op stieten en laten ingtrekken Maar ^"irat hier allemaal 'er' lüet bü komt kij- en vooral, wat allemaal bete zouden schryven zün. larom vergezelt heer Ouwehand rouw dan ook als zij een nonstratic geeft. dig over dit stukje Japanse cul tuur. „Kijk", zegt hij dan, „die Japanse theeceremonie met zijn duizend en een regels kan ons wellicht wat rust geven in deze haastige, verwarde wereld, 't Is een mogelijkheid om een beetje tot jezelf te komen". Dan verhaalt hij hoe het theedrinken eigenlijk een godsdienstige oorsprong heeft, hoe Boeddhistische monniken hun thee dronken om wakker te blij ven bij hun meditaties en hoe la ter, zo in de zestiende eeuw, zich rond de thee een compleet ritueel met ingewikkelde, strenge regels ontwikkelde. Nauurlijk, de Japan ner drinkt zijn thee ook gewoon, zoals wij dat doen. Maar daar naast is er o.m. -- JKPS wat eei I tvehand, mejuffrouw Ayako Yaza- I I ki (links) was o.a. aanwezig op de avond in Delft. l Het wezen Om het heel kort te zeggen: 't gaat daarbij om het wezen, het zijn van de dingen, zonder verde re poespas en tierelantijnen. De eenvoud van de gewone alledaag se dingen is de kern, theorieën, systemen en regels komen er niet aan te pas. Om zover te komen moet je eigenlijk van binnen schoon schip maken, leeg worden. Zoiets is uiteraard moeilijk. Pas na volledige concentratie kan het je na een paar jaar lukken. Wat dit met thee drinken te maken heeft? Wel, ieder gebaar, elk voorwerp, krijgt zo zijn eigen be tekenis en inhoud. Al gaat het ken je. En dit is nog maar één van de theeceremonies, er zijn er verschillende, waarover de heer Ouwehand ontzettend veel weet te vertellen. Een buiging En dan is het de beurt aan zijn vrouw om het allemaal te laten zien. Er wordt geen woord gespro ken, rustig, charmant en volko men beheerst hanteert zij het theegerei, en let zij op het met houtskool gestookte oventje. „Dank je wel, wat is jouw thee lekker" is er echt niet bij.. Slechts een buiging en een glimlach zijn de dank voor wat de gastvrouw presenteert. Maar die zijn dan ook voor haar meer waard dan hard op uitgesproken complimenten. Stilte, rust en eenvoud... inder daad, er gaat iets weldadigs van uit. Je gaat wat nadenken over het volk, dat hier de grote waar den van weet te schatten en dat is nu juist wat Shizuko Ouwehand- Kusunoki wil bereiken. Zo maakt zij met haar thee een charmante propaganda voor haar land. Een toeristische stunt is het uiteraard niet, ze is alleen al gelukkig zo nu en dan in de gelegenheid te ,,'t Is zo jammer," lezen we in deae brief, „dat heel wat bejaarden niet weten dat zij hun A.O.W. ook op een spaar bankboekje kunnen laten stor ten. Laatst was ik in een post-, kantoon en zag daar een vrouw staan met een echt verdrietig gezicht. Op m'n vraag of ik wat voor haar kon doen ant woordde ze: „het was gisteren zulk slecht weer en ik was daarbij niet lekker, zodat ik m'n A.O.W. niet kon halen. Vandaag ben ik er om geko men, maar nu moet ik een maand wachten. Hoe kom ik nu aan geld?" Zuster De Goeijer vond dit zó zielig dat zij de pen pakte, naar „Blad-Zij" schreef en vroeg: toe vertelt u bejaarden nu eens, dat zij hun algemene ouderdoms uitkering op een spaarbankboekje kunnen laten storten. Zij hoeven slechts één keertje naar de Sociale Ver- keringsbank in Amsterdam (Apollolaan 15) te schrijven en de zaak komt in orde. Kan men eens een keer vooral 's win ters niet op de bewuste dag naar het postkantoor gaan, dan kan men een paar dagen later wél het geld van het boekje ha len. Natuurlijk moet men wel even wachten tot de datum, waarop normaal de uitkering plaats vond, verstreken is. We j deze wenk zuster De Goeijer graag door. Natuurlijk: deze gang van za ken zal heel wat oudere men sen bekend zijn maar voor hen, die het nog niet wisten, kan het soms een uitkomst beteke- „Voor mij maar een glas zee water" heeft menige badgast op het Duitse Noordzee-eiland het afgelopen seizoen tegen de ober gezegd... Dat zeewater was na melijk, grondig gezuiverd als een helderwitte drank in deze bad plaats te koop. Na die zuivering bleef het nog altijd tamelijk sterk maar voor de gasten, die het niet „puur" door de keel konden krijgen, bestond dan de mogelijk heid deze „drank" met limonade Waarom zo'n „consumptie"? Naast zeelucht en zeebaden von den tientallen toeristen dat ze er grondig van opknapten en alle mogelijke kwaaltjes door kwijt raakten. Vooral de zogenaamde managersziekte zou er helemaal mee onder de knie te krijgen zijn. Nu lijkt ons een gewone strandvakantie voor oververmoei de zakenlieden ook wel heilzaam, maar... dat zeewater bleek het hem toch te doen. Er zouden den. Warme en koude zeebaden, sllkbaden, darmspoelingen en op gezette tijden een glaasje zeewa ter... hét recept, zo vonden vol gens het weekblad „Hotel Revue" mensen met „moderne" kwalen. Daarom vraagt „Hotel Revue" zich af of de Nederlandse Noord- zee-eilanden de heilzame werking van de zee niet te weinig propa geren en het blad meent, dat men langs de Nederlandse kust in elk geval de mogelijkheden eens zou kunnen bestuderen om van die werking wat meer profijt te trekken. Mocht dat inderdaad gebeuren, dan zullen we mis schien het komende seizoen ook op de Nederlandse boule vards een „glaasje zeewater", al of niet met limonade kunnen bestellen. Hopelijk is dan van teer en stookolie niets te proe- rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrnrrtrri Warm, sportief en... Frans charmant et de schoonmaak in zicht Als huisvrouw moet je er niet aan denken maar... over niet al te lange tijd staat de beroemde en vooral beruchte schoonmaak weer voor onze huisdeur. Daar dit met name de tijd is van het witten van plafonds en van nieu we behangetjes willen wij u nu alvast attent maken op een nieuw soort behang, dat niet dirCkt goedkoop, maar wel uitermate praktisch is. Een Nederlandse in dustrie heeft zeer onlangs deze nouveauté gelanceerd, 't Gaat hier om een p.v.c.-wandbekleding" zo als de volledige benaming luidt. P.v.c. is een afkorting van poly- vinylchloride, een der vele ver schijningsvormen van wat we al lemaal gemakshalve maar plas tic noemen. Dit behang wordt met een harde „plastic" bovenlaag wel op papierbasis, als op tex- tielbasis gemaakt. Het produkt op p^pierbasis is, zo ze* brikant, gemakkelijk te zegt de fa ken, dat op textielbasis is drie keer zo duur, waar echter tegen over staat dat het een dubbele breedte heeft. Dit duurdere ma teriaal zal echter voor de mees te huiskamers wel niet worden gekozen. De eigenschappen van de p.v.c.- wandbekleding zijn met name voor gezinnen met kleine kinde ren wel aanlokkelijk, terwijl zij ook prima voor keuken of bad kamer kan worden gebruikt. Het materiaal heeft namelijk een har de deklaag, een gunstige reini gingsmogelijkheid. het is in hoge mate kleur- en lichtecht en het gaat een behoorlijke tijd mee. De dessins van dit „plastic" zijn zo eenvoudig, dat men niet bang hoeft te zijn „uit de tijd" te ra ken als het er eenmaal opzit. Belangrijk bij de verwerking ervan is de juiste lijm. Daarom is er een speciale kleefstof in poe- dervorm gefabriceerd, waarmee dit werk (volgens de fabrikant) gemakkelijk en feilloos gaat. Wie de vrij hoge prijs voor het produkt geen bezwaar vindt kan tenslotte nog kiezen uit 54 kleu ren in dubbeltonige struktuur-ef- fecten. Men kan dus ook verschil lende tinten combineren. Voor koude dagen een sportief, maar niettemin charmant idee van het Parijse modehuis 'Basta. Vooral voor jongere vrouwen is dit pak een gezellige combina tie. De pantalon van het ensem ble is namelijk gemaakt van de zelfde grove tweed-visgraat als voor de driekwart mantel werd gebruikt. De jas heeft een rag- lan mouw en is onderaan rond gesneden. Een bontkraag met dito hoge muts geven dit winter se pak een behaaglijk accent NOG EERDER dan ik dacht wil ik het eens over benoemen hebben. Benoemen. Is dat duide lijk? Daarmee bedoelt men het naam-geven aan een baby. En dan wei ccn naam van een ver want of van een aan de ouders bekend iemand. Over dit onder werp heb ik al heel wat te ho ren gekregen. Meestal met het dringend verzoek hiervan niets, niets in de krant te zetten: opa en oma zouden direct merken dat de kinderen geschreven hadden. Aan mijn laatste benocmer, een vader met een kleine zoon, schreef ik deze week terug, op zijn wens persoonlijk. Maar ik heb erbij gevoegd: nu breng ik het onderwerp toch heus in de krant want het ver baast me wel dat hierover zoveel deining en boosheid, ja zelfs ver driet en wrok bestaat. En wees maar niet bang dat iemand uw geval herkent, want ik haal zelf al alles door elkaar. Hier is het een ouderpaar dat blijkbaar he lemaal fout hun eerste zoon naar de vadsr van de vrouw en pas de tweede naar de vader van dé man noemde, daar hebben de kinderen een doopnaam èn een roepnaam en zitten we weei met de gebakken peren door die gekke nieuwigheid, een eindje verder hebben ouders op klaar lichte dag verklaard dat hun dochtertje Iris zal heten, terwijl oma vast rekende op Jantina Ja- coba.. en zo maar voort. En nu denkt u misschien dat ik er een beetje de spot mee drijf, maar nee, zo staan de zaken en als ze komisch lijken, komt dat omdat .vij allemaal ons soms als even :oveel komiekelingen gedragen, trootouders, ouders en kinderen. Niets is betrekkelijker dan >en naam. Allereerst: over twee- ionderd jaar leven we geen van illen meer. Zelfs al hebben we even zoons, deze zijn geen ga- antie dat er over een eeuw nog even dragers van hun familie- laam over zijn, laat staan van ïun voornaam. Gaat u dat maar >ens na bij u bekende geslach- en. De familie Tromp mocht net recht trots zijn op onze zee- ïeld van weleer, toch meen ik te noeten aannemen dat er vandaag lergens een mevrouw Tromp net de dampende schalen uit de keuken komt en tot haar man /.egt: „och. Harpert. kijk toch eens even waar Maarten uit hangt, het eten staat op tafel!" Namen verdwijnen, nieuwe na- men verschijnen. Niet getreurd, er is niets nieuws onder de zon. En dan: waar maken we eigen lijk ruzie over. Oma heet Mag- dalena en ik zou niet weten wat er tegen die voornaam is. Zij hoopt dat haar eerste kleindoch ter Leny mag heten, zoals - zij, en zie, het gebeurt, en het kind komt zo te heten. Maar wat doet haar dochter of schoondochter? zij zegt: die naam heb ik uit den treure gehoord, ik noem de baby Maggy of Lenneke. En nog zijn we niet klaar, want onze baby wordt groot en zegt pardoes op haar 12e als ze naar de HBS 8aat: ik heet voortaan Puck. En als Puck zwaait zij haar hockey stick, en als Puck staat ze op het feestprogramma van de schoolavond. Puck is het die ver liefd en verloofd raakt, en Puck. noemt haar eerste baby (wie Sr66*-!0?3® oma het no8 beleven): Magdalena (roepnaam Kiek). FN WAT zeg ik nu: och, laat Ej het toch zo, wat geeft het in dit korte leven, dat naam-geven is toch geen landje-veroveren! U kennen (reactie op de voorna men?) noemt hem Bouz, het klinkt allerliefst uit haar mond, en hun oudste jongen heet Jan, want dat vindt die kleine vrouw zo grappig Nederlands en boven dien heette Boes' vader zo. Zo komt alles op zijn pootjes te recht. Kinderen van uit de band legt de de verte geen beslag op het kind m kwestie. Omgekeerd onttrek ken ouders die hun kind een naam bepaald niet geven, ook niets wezenlijks aan het geslacht of aan de grootouders, sterker: het mooie dat zij in de naam aan hun kind trachten mee te ge ven is slechts in zoverre mooi als hun kind dit straks zal aan vaarden. Ik ken mensen die hun oudste zoon zomaar uit het niets Marcel Otto Floris noemden, het was gebeurd en aangegeven vóór ze er erg in hadden dat de drie voorletters samen het woord MOF vormden, iets waarvan hij in de oorlog erg last had. Maar ge lukkig had hij een jonger zusje, zij heette Linda (dat was goed getroffen, dat bleek bij haar te passen), dat zijn voornaam niet kon zeggen als een kleuter. Zij zei: Boes klank voor Broer en zo bleef het Boes. Boes als student on Boes nu als arts, en Marcel Otto Floris, daar lacht hij kinderen van ouders die lieve vrede wil toch maar opa en oma benoemden maar zon der liefde gaan een generatic later hun eigen wegen, en wat koop je dan voor die ene keer dat je je zin kreeg? Allemaal no deloze drukte, menselijk gere ken. J IEFDE: dat woord is hier zo juist gevallen. a Kijk, als ik bezeerd. Dan hoor ik woorden als onchristelijk, dan lees ik van verwijdering, van het nooit zeg gen van een naam. ook wel weer van voortrekken van het éne kind ten koste van de anderen, het kan niet zo gek of ik neem er kennis van. Ook de echt verdrie tige dingen komen aan de beurt: het niet kunnen verdragen dat een kindje het éérst naar een gestorvene is genoemd omdat zijn ouders deze naam zo graag I in hun midden wilden houden immers, u was aan de beurt. Ik vraag mij wel eens af waarom déze drang: zichzelf te zien voortleven in een naam, meestal en altijd bij oma's in een voornaam (immers, ieder meisje zal als ze kinderen krijgt op haar beurt, weer anders van ach ternaam heten) zich zo sterk manifesteert. Is het een stille triomf op het leven? ik geloof dat er eens een opa of oma moet zijn die me dat duidelijk maakt, of ik moet eerst zelf grootmoe der worden. Maar daarvan stel ik me niets voor wat de naam betreft! Want u begrijpt dat ie dereen in de familie al zeeziek is van dat woord Christine! En stel je voor dat men tegen zo'n kind zegt: heet je zo? O zeg. dat verbind ik altijd met de naam van die je-weet-wel die vroeger zo eindeloos op Blad Zij kon zwammen... Nee, nooit. Maar ik zei: liefde. Ik wil het niet heb ben over zondig of onchristelijk, maar over het ene dat ons le ven helder en duidelijk maakt: liefde. Is die hier ontoereikend? Brengen wij het niet op te be grijpen waarom moeder zo graag vaders naam zou horen? Eerlijk gezegd: nee. Dat stukje van haar is ons ineens niet duidelijk, rs, wij vonden die naam Diet alleen lelijk, zij ook. En om gekeerd: Begrijpt moeder haar dochter niet als een jeugdvrien dinnetje, al lang uit de gezichts kring verdwenen, wordt ver noemd inplaats van zijzelf? Dan blijkt daaruit dat wij elkaar veel meer moeten vertellen, veel meer een open boek voor elkaar moeten zijn. Terwille van de lief de. Opdat er geen wrok en zwij gen kan ontstaan op punten in ons leven van familieleden waar dat totaal onnodig is. Als we alles weten, dan kennen we ook de andere kant van het vernoe men. Een mooi voorbeeld beleef de ik eens bij een moeder van een eerste dochtertje. Ze had haar eigen moeder overgeslagen en haar mans moeder benoemd. „Omdat ze deze jaren zoveel verdriet heeft gehad, en we haar niets konden geven" zei ze. Ze vond het een lelijke naam. Zc had er even tegen haar man om gehuild na de geboorte. „Zwak te" zei ze lachend. Maar dan toch de zwakte van hen die machtig zijn als ze zwak zijn: Voor we de rubriek met kln- dertips van vorige week een vervolg gaan geven, eerst een paar aansluitende brieven be keken. Het naaien van tricot met nylon garen vraagt liet strijken van het genaaide goed met een beslist niet al te warm ijzer, wil mevrouw J. Kanncgieter-Mastenbroek uit Rotterdam even laten weten. Het garen zou anders kunnen smelten. De kcukentlp met ea- pucijners een klontje boter mee te koken, vult mevrouw J. van Noort uit Zwijndrecht aan door te wijzen op het mee koken van een stukje buikspek. Zéér smakelijk en vlugger gaar. Die knlewarmers willen nogal wat... Zo heeft een groot aantal lezeressen eventjes wil len schrijven, dat i.p.v. het aanzetten van een stuk kous het ook prima gaat door twee linnen bandjes aan de knie- warmers te zetten, dan wel in dergelijke warmtehoudende gevalletjes, welke men zelf breit, knoopsgaatjes te breien, krijgt allemaal een boek, want dat is tegenwoordig met aanvullende tips de (goede!) gewoonte. We stappen thans over naar de kindertips met: DOK I1ET GELIJK Als u 's avonds de melk voor de koffie opzet én u een babytje hebt. maak dan gelijk de flesvoeding klaar. U stopt de voeding in de fles en doet deze dan in de theebeurs, al dus mevr. M. de Jong uit Meerkerk. Mej. C. de Jong uit Waalwijk wil er nog aan toe voegen, dat u een fles met warme voeding ook in de thee- muts naast uw bed kunt zet ten. Hoeft u 's nachts niet de koude keuken in om de fles klaar te maken. Dan wel een fles met een schroefdop ge bruiken, dit vanwege de vopr- al bij kleintjes toch altijd noodzakelijke hygiëne. BEVEILIGING Bent u bang dat de klein tjes op een stoel zullen klim men, en als het raam bij warm weer een stukje open geschoven staat, zich naar bui ten zullen werken? Dan kunt u. vóór het zo warm wordt, een tip van mevrouw B. van Vulpen-de Jong uit Voorburg wellicht in toepassing brengen. Maak aan raamsponning en in de raamlijst een oogje. Door beide oogjes kan een hangslotje en uw ramen zitten muurvast. LEI K LAPMIDDELTJE Het zoontje v J. Dorst-van der Griend uit Rotterdam had een lelijke vlek op een van de revers van zijn jasje gekregen. Zijn ma ma naaide er een embleem op (u kent die stoffen „plaatjes" wel, net zoiets als M-briga- WISSEL-TBCCJE Baby's moeten de ene keer op die zij, de volgende keer op de andere zij te slapen worden gelegd. Vergeet u op welke zij hij (of zij) steeds moet, zet dan een speel-piep- diertje in het bed. zo dat ba by er naar kan kijken. Brengt u het kleintje weer weg, dan verzet u het diertje én weet u precies hoe de hummel liggen P. der Kooi uit Den Haag. „COMMODE"' OP BOX u bang bent dat hij nog een keer van de commode af zal rollen, dan heeft me E. W. J. Flet-Brulgom Voorburg een idee voor u. Haar man maakte van twee platen hardboard een soort ta fel op de box, dit met behulp van scharnieren. Door die scharnieren kunt u de platen op. dan wel neerklappen. Hebt u de peuter op deze brede „commode" geholpen, dan kan hij gelijk een verdieping lager in de box verhuizen. SPEELGOED-IDEETJES De heer A. Morf uit Rot terdam geeft het plastic speel goed van zijn kroost een veel langere levensduur met behulp van zijn soldeerbout. Zodra er een stukje nieuw plastic speel goed in huis komt, zet hij de zogenaamde contactpuntjes vast (of dicht) met die elek trische bout, Gebroken of ge scheurd plastic speelgoed re pareert deze lezer met dezelf de bout, waarbij hij desnoods een paar oude stukjes plastic gebruikt, 'n Idee voor u? Een andere tip op hetzelfde gebied komt van mevrouw Bot-Faro uit Alblasserdam. Als de wielen van plastic au to's het hebben begeven, ko men er zwarte damschijven aan te pas, waarin een gaatje wordt geboord. Een stukje op maat geknipt autogenisch las- draad fungeert dan als voor- Nog ccn speelgoed-tip: uw kinderen zitten bij er der spelletje (zoals inens-er- ger-je-niet e.d.) nooit zonder Ann'es als u de dopjes van i.mupasta- en andere tubes be waart. Desnoods kunt i verven en de zaak is „«i r elkaar, aldus mevrouw Litenbroek-Scliellüigcrhout uit Berkel. IS JAMMED, MAAR... Een teleurstelling

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Nieuwe Leidsche Courant | 1962 | | pagina 15