X13
ANNA MOFFO -
triomf van Bel
I Puritani van
Canto in
Bellini
if*
Vrolijk afscheidsconcert
van dirigent Jos Cleber
WOENSDAG 24 JANUARI 1961
Dani-vrnaii 199
(Eerste publicatie)
Met een scherp eindspel eraan ver
tonden presenteert M. van Rooij te
Jindhoven U hier een probleem dat
litmunt door z'n fraaie combinatie.
)ok het daarin voorkomend tempo-
etje is juist gekozen. Een harmonisch
leheel en dus vakwerk.
Met wit aan zet zit er voor hem
iinst in.
I?
w H t
i i'i
g g (3
I B
s
W 'W/A 'WW- W/A.
b e
Zwart: 8, 9, 10, 11, 12, 18, 20, 26, 34,
«Tit: 23, 27, 29, 32, 35, 38, 43, 44, 47,
J| Schaak-vraag 199
|De eindspelstudie van A. Herberg
d de volgende stand: wit: Kb7, Ph3,
zwart: Kei, pi b6 en g2. Wit
•n wint door 1. c3—c4! Keie2
1Kd2 kan nu Kb6: gebeu-
i, omdat zwart één tempo te weinig
2. Ph3—f4t, Ke2e3 3. Pf4x
Ke3d4 4. Pg2—e3, Kd4—c5 5.
(7a6! (Zwart is in tempodwang)
Kc5c6 6. Pe3d5 en op de
;ende zet sneuvelt pion b6, waar
voor zwart de bijl gevallen is.
Bridge
||ïet juiste bod in het vorige bied-
fbleem, is: 3 klaveren. De moeilijk-
i dit vraagstukje is, om de part-
J duidelijk te maken, dat u na
fcrd's 1 Sans-Atoutbod de manche
j! Een goede actie is nu, om een bod
i de kleur van de tegenpartij,
Ijarna de partner niet meer beneden
manche mag passen.
'a 3 klaveren bood Noord 3 Sans-
/»ut. Oost paste en Zuid ging naar
Wart en. West en Noord pasten, maar
lilt gaf zich nog niet gewonnen en
id 5 klaveren!
uid kreeg nu de gelegenheid zijn
'kleur te laten horen (5 ruiten),
/h Noord maakte er daar het een
fcnwedstrijd betrof 5 harten van,'
F het eindbod werd!
5 de volledige kaartverdeling:
V 8 7
H 9 6 4
O AH75
310 6 4
<-j*'est kwam uit met klaveraas en
trilde ruiten na, in Noord genomen
<*55*5de heer. Hierna volgde hartenheer
/y%rXiarten 9. Oost legde de 10 en Zuid
met succes op troefvrouw. Met
werd de laatste troef ge-
waarop Zuid uit de hand listig
kleine schoppen speelde! West
c$$VTcte de fout niet met schoppenaas
Ss^jjernen en schoppenvrouw won de
klaverheer verdween nu schop-
teer en Zuid maakte 12 slagen!
Jack Diamond.
Invul-puzzel
Ml rijksdaalder (Ind.).
taanwezig.
1CH!*R keukengerei.
R gemeente in Limburg,
hoofdplaats van de
mijnstreek.
R overeenkomst
R specerij.
R geldhandelaar.
Vra^gd 7 woorden elk van 7 let-
waarin de letter „R" als boven-
d voorkomt.
7~^E opera's van Vincenzo Bellini beginnen in de laatste tijd weer in de
belangstelling te komen en ook in de algemene mening over deze
zo jong gestorven Italiaanse componist uit de dertiger jaren van de 18e
eeuw is een kentering ten goede te bespeuren.
toor
RS
LOSSING VORIGE PUZZEL
f.: 1. hospita A. M., 2. opeen
re, 3. mug editie, 4. mirt
5. eten enkel, 6. leger oase,
g dom Sn, 8. ore Eire
Linne dr Ne.
ft.: 1. hommel lol, 2. op uit
r.i., 3. Segre geen, 4. Peet
gen, 5. in dier die, 6. teil
7. anti kamer, 8. aria Es-
mees lende.
venter krijgt
9"a li en we stad
Vlin nieuwjaarsrede heeft mr. di. N.
Jtein, burgemeester van Deventer,
nagen gezegd, dat in Deventer geen
buitenwijk, maar een geheel
stad op stapel staat. Er zijn twee
ontworpen, een voor 10.000 in
die als het moet zelfstandig
festaan en een op de Imker IJssel-
I voor 7000 inwoners. Daartussen
de huidige ..Worp" een stadscen-
men. Op 28 december werd het
ngsplan linker IJsseloever 1962
gelegd, zodat de raad over en-
baanden een beslissing moet ne-
De burgemeester noemde verdei
.angrijke taken de sanering van de
en de bouw van een nieuw
In zijn eigen tijd heeft Bellini
ongelooflijke populariteit bezeten. Zijn
romantisch-knappe verschijning maakte
overal opgang en men dweepte met zijn
melodieën, die door hun elegische zoet
vloeiende lyriek precies bij de sentimen
tele kant van de Romantiek hoorden.
Bovendien had Bellini het geluk, dat er
juist toen grote vocalisten leefden, wiei
r.amen nu nog een legendarische klank
bezitten: de tenor Rubini, zangeressen
als Pasta. Malibran, Grisi. En na zijn
dood waren het Patti, Albani o.a., die
zijn beste opera's bleven zingen. Maai
Bellini's roem zakte toch toen al weg:
een andere smaak in het muziekdrama
kreeg de overhand. De beide reuzen, die
de opera beheersten, waren Verdi en
Wagngr. en de zangers, die het bel can
to. de coloratuur vlekkeloos konden zin
gen stierven uit. Het merkwaardige is
dat men na de 2de wereldoorlog
en meer tot de zuivere vocalistiek
tot de oude traditie in de zangcultuur
terugkeert, niet alleen in Italië, waar ze
nooit geheel verloren is gegaan, maar
eigenlijk overal waar gezongen er
.angkunst bestudeerd wordt. Maria Cal-
las, Amerikaanse van Griekse origine,
behaalde haar grootste successen in Bel
lini's Norma, in Donizetti's Lucia dl
Lammermoor, dus in rollen van virtuo
coloratuur, die zij door haar uniek
dramatisch vermogen herschiep. Zij it
symptoom van deze herboren inte
in de romantische Italiaanse opera,
waartoe ook figuren als Rossini, de
jonge Verdi en in zekere zin Spontini
Oherubini horen.
U*N NU ZONG gisteravond in de Am
sterdamse Stadsschouwburg de nleu
ster aan de bel-canto-hemel Anna
Moffo. Amerikaanse van geboorte, Ita
liaanse door haar huweljjk èn van af
komst, en zjj zong in Bellini's opera
Pjiritani" die in samenwerking mei
de Nederlandse Opera uitgevoerd werd
ras inderdaad bel canto, schone zang.
Een zeldzaam mooie sopraanstem. wel
luidend in alle liggingen, in alle dyna
mische schakeringen, een volkomen be
heersing van de techniek, een verant-
oord en intelligent gebruik van de
vocale mogelijkheden, en bij alle.vlrtuo-
een voorname, doorleefde expres-
ii een beschaafd en gevoelig acteer
talent. ziedaar een welhaast Ideale'com
binatie van zangkunstige en dramatische
kwaliteiten. En bovendien een ware
schoonheid! Ja Anna Moffo was beeld-
ichoon om naar te kijken èn om
laar te luisteren.
Maar zij stak dan ook wel héél erg
boven alle anderen uit. Want er was
wel een geheel Italiaans gezelschap
het koor incluis naar ons land ge
komen om „I Puritani" op te voeren In
het huis van de Ned. Opera, maar dit
bleek nu niet bepaald van topklasse te
Om met het allerslechtste te be
glnnen het koor, kennelijk voor deze
gelegenheid samengesteld, zong abomi
nabel, kende ternauwernood zijn par
tijen en bleef als vastgenageld van be-
enis, stokstijf op dezelfde plaats
staan. Decors en aankleding van het
koor waren misschien uit de oude voor
raad van de Nederlandse Opera afkom
stig, in elk geval op een koopje gemaakt.
Daarentegen had men wel zorg besteed
in de kostuums van de hoofdfiguren
t de vele toiletten van Anna Moffo
aren een lust voor het oog.
En dan komen wij dus op onze voor
naamste bezwaren tegen deze presenta
tie. Kijk wij begrijpen heel goed. dav
heus niet de eerste zangers van Italië
geëngageerd konden worden. Dat kost
veel te veel geld. En deze Italianen kon
den allen behoorlijk en a'cceptabel zin-
de een wat beter dan de ander
met name in het mezza voce, dat im
mers het allereerst opslijt. En er stond
een jonge tenor. Luciano Saldari, in het
bezit van een zeer goede stem met een
enorme hoogte, typisch Italiaans van I
24
„Een fijtn chauffeurtje", zei Jablonsky. „Waar
heeft u dat knaapje opgepikt, als ik vragen mag?"
„Ik zou u dat wel eens zonder die revolver in
uw hand tegen hem willen horen zeggen", zed het
meisje rustig. ..Hij is drie jaar bij ons en negen
maanden geleden hielden drie gemaskerde mannen
onze auto aan met alleen Kennedy en mij erin. Zo
hadden revolvers bij zich. Een is er dood, de an
dere twee zitten in de gevangenis".
„Een knaapje met geluk", bromde Jabkmsky.
De geasfalteerde oprit naar het huis was smal
en lang en zat vol bochten. Aan beide zijden ston
den bomen. De groene bladeren van de eiken en de
druipende ronken van hoge slingerplanten schuur
den over het dak en de zijkanten van de auto.
Plotseling maakten de bomen plaats voor strate
gisch opgestelde groepen palmen en dwergpalmen
en dan zag ik achter een grindterras het huis van
de generaal liggen. Een gewoon huis had het meis
je gezegd. Jawel, maar dan gebouwd voor een ge
zin van ongeveer vijftig personen. Het was enorm.
Het was een oud, wit huis met een op pilaren rus
tende veranda van twee verdiepingen en genoeg
glas om een ijverige glazenwasser een jaar bezig te
houden. Boven de ingang brandden twee ouderwet
se rijtuiglampen en onder die lampen stond het ont
vangstcomité. Ik had het niet verwacht. Onderbe
wust had ik vermoedelijk op de gebruikelijke gang
van zaken gerekend: een butler die ons begroette
en ons daarna eerbiedig en plechtig naar de biblio
theek voorging waar de generaal bij een knappend
haardvuur van zijn glas Schotse whiisky nipte. Wel
beschouwd zou dat onder deze omstandigheden
nogal dwaas zijn geweest. Als iemand zijn dochter
uit de dood herrezen terugverwacht en de bel var
de voordeur gaat over. nipt hij niet van zijn whisky
Niet als hij een beetje menselijk is tenminste. D<
chauffeur had hen gewaarschuwd vandaar hel
ontvangstcomité. De butler was er ook bij. Hij
daalde de trappen van de veranda af en had een
grote paraplu bij zioh, want het goot nog steeds
Hij leek in niets op een butler. Zijn jasje spande
veel te strak om zijn bovenarmen, schouders en
borst, zoals dat vroeger bij de gangsters uit de
tijd van de drooglegging populair was. Zijn gezicht
timbre, maar hij sprong er wel heel
roekeloos mee om en zong nu al uit zijn
reserve! Toch een opvallende presta
tie leverde hij wel ondanks alle snikjes
en lang aangehouden hoge tonen en
samen met Anna Moffo maakte hij de
voorstelling tot iets buitengewoons. Even
als Anna Moffo kende hij ook zijn rol
«die van de geliefde van de heldin El
vira). hetgeen men van de anderen niet
kon zeggen. Nu mag dirigent Guarnieri
met deze zelfde zangers deze opera een
jaar geleden in Parma hebben gegeven,
een jaar is wel een lange tijd om een
rol te onthouden. Zodoende werd me
nigmaal angstig naar de dirigent èn
naar de souffleur gekeken te meer
omdat van enige regie geen sprake was.
Sommige fragmenten kenden zij goed,
en natuurlijk waren dit de aria's en
voor de rest behielpen zij zich zo goed
mogelijk. Wij noemen dan Giuseppe
Forgione. een klankrijke en uitstékend
geoefende baritonstem, en Nino Mando-
tesi. een goede basstem, als de besten.
Maar dit hadden wij niet verwacht.
Wie zijn partij evenwel perfect kende,
Aangrijpend was de Italiaanse so
praan Anna Moffo als Elvj/ra in
Bellini's opera ..I Puritani".
dat was het orkest van de Nederlandse
Opera. Het lag heus niet aan het orkest,
dat het contact tussen „op en onder de
planken" wankel was. Het speelde ver-
rassend goed en zelfs de hachelijke
hoornpassages, die Bellini duidelijk on-
•ier invloed van Rossini hier schrijft.
lukten vlekkeloos, terwijl de klank mis-
schien iets te zwaar maar altijd door-
zichtig was.
"LTOE is nu de opera zelf bevallen? Heeft
deze herleving zin? Nu, deze „Pu
riteinen". Bellini's laatste opera, moet
het toch wel hebben van het stemmen-
materiaal. Er zijn prachtige stukken, zo
als de waanzinscène van de heldin Elvira
«de zonderlinge Inhoud zullen wij de
lezers besparen!) en enkele illustratieve
gedeelten in de orkestpartij, maar de
muziek is wel versleten en de lieflijk
heid van de cantilene gaat ook vervelen,
omdat er zo weinig achter steekt. Steeds
wordt men herinnerd aan de kernachti
ger expressie bij Verdi of aan de betere,
vooral spirituele orkestratie van F
sini. Het is bedenkelijk, als een opera
het alleen van de stem moet hebben.
Deze „Puriteinen" deed ons denken aan
een vergeeld albumblad, waarnaar men
met vertedering kijkt.
Zo had de Bellini-herleving alleen zin
door de sublieme creatie van Anna
Moffo, en door haar kreeg de opvoering
ook de noodzakelijke glans en allure
Stormen van applaus wekte haar zingen
terecht.
Dra. H. E. Kokeevan den Berge.
Meer TV., minder
radio
Televisie in 61 30 pet.
hoger
Op 1 januari bedroeg het aantal aan
gegeven televisietoestellen 1.089.858 te
gen 1.018.776 op 1 december (t/m 22
isnuarf 1.061.409).
In 1961 werden 238.410 (1960 216.683)
nieuwe TV-toestellen geregistreerd,
waardoor het aantal TV-ontvangers In
dat jaar met bijna 30 procent toenam.
Er waren op 1 Januari 1962 duizend
geregistreerde radiotoestellen
minder dan op 1 december 1961: 2.586 656
tegen 2.587.639.
Het aantal aansluitingen op de draad
omroep bedroeg op 1 januari 1962
477.287. Dat was ruim 250 minder dan
NTS weer naar liet
Montreux-festival
De N.T.S. zal ook dit Jaar deelnemen
aan het concouns voor amusementspro
gramma's van hert Montreux-festival.
(23 tot 28 april).
Aangezien elk land slechts met een
inzending mag deelnemen, zei de NTS
medao maant een keuze doen uit de
in aanmerking komende emusemend»-
pnoduktiies van de omroepong anise*iea,
welke op dat moment reeds geprodu
ceerd zijn en eventueel ook uitgezon
den. Hiertoe zullen, naar reeds vast
staat. de Corry Brokken-show AVRO)
en een aflevering van de zaterdag-
avondakkoordon (KRO) behoren Het
Montreux-festival wordt voor de twee
de maal gehouden.
Historisch feit
speciaal voor
Eurovisie
Voor het eerst in de geschiede
nis van de Eurovisie zal een spe
ciaal hiervoor gemaakte reportage
van een historische gebeurtenis
worden uitgezonden. Hiervoor zor
gen de Italiaanse en de Zwitserse
televisie samen.
Het wordt een reportage van de ont
moeting van Zwitserse en Italiaanse
tunnelgravers in het hart van de St.
Bernardsberg. Het graafwerk is nu zo
ver gevorderd, dat men aanneemt dat
de doorgang ongeveer in april zal wor
den bereikt.
U zult zich herinneren, dat het hier
gaat om de bouw van een autotunnel,
die door het vermijden van de bergpas
dé verbinding tussen beide landen aan
merkelijk sneller zal maken op dal
punt.
Italiaanse en Zwitserse camera's zullen
elk van een eigen kant de tunnel bin
nenrijden en in de reportage afwisse
lend werken. Zo zullen alle Europese
televisiekijkers de mogelijkheid heb
ben, het moment van de „doorbraak"
mee te maken. Aan weerszijden zullen
verschillende autoriteiten„uitbeide
landen deze doorbraak enige luister
bijzetten.
De gouden nimfen
van Monaco's
TV.-festival
Vijf van de acht gouden nimfen"
die als prijzen golden bij het televisie
festival van Monte Carlo, zijn achter
het IJzeren Gordijnterecht gekomen.
Twee gingen naar de Sovjet Unie, twee
naar Tsjechoslowakije en een naar Hon
garije. De overig drie werden toege
kend aan de Ver. Staten. Japan en
Frankrijk.
De Ver. Staten ontvingen ook de spe
ciale prijs van de Jury voor een televi
siefilm gewijd aan de cellist Pablo Ca
sals.
In totaal werden 62 inzendingen uit 15
landen beoordeeld.
Er werd veel gekust...
HET was een en al vrolijkheid,
gepaard aan gepaste wee
moed, tijdens het afscheidsconcert
dat Jos Cleber gaf voor de AVRO-
radio. Iedereen was er nu ja,
op een enkeling na die mokte over
de narigheid die op dit evenement
een schaduw had geworpen. Maar
wie er was, de grote of de kleine
K dienende, toonde zich van zijn of
haar hartelijkste kant. Er werd
met ambitie opgetreden, er werden
goede woorden gesproken, handen
geschud en vooral veel gekust,
want de scheidende populaire Jos
liet niet na, alle dames dankbaar
te omhelzen.
Dat még bij een afscheid: het krijgi
er kleur en juist die heerlijke dosis
sentiment door, welke die bepaalde
sfeer van verbroedering en vlekke
loze herinnering schept, die alles uit
het verleden doet vergeten en verge
ven. kortom, die het leven op zo'n
ogenblik tot een feest maakt
maakten het onsterflijke „Reisje lai
de Rijn". Jules de Corte was er met
een leuk parodietje op het afscheid,
Tonny Boucher en Willy Vervoort had
den een van hun duetjes. het koor van
Bep Ogterop zong Clcber's eigen „Gou
den Cirkel". Ko van Dijk droeg een
schetsje van Simon Carmiggelt voor en
zelfs de omroepstaf zong een eigenge
maakt afscheidsliedje.
Ten slotte declameerde Ger Lugten-
burg bij de compositie „Dit is een
orkest", een nummertje dat er altijd
wel weer in wil en natuurlijk had Joe
Cleber een afscheidslied gecomponeerd,
dat alle optredenden samen zongen, 10
goed en zo kwaad als het ging, maar
In de feestvreugde klonk het best.
In de rij van sprekers, die al even
vlot van leer trokken als solisten en
orkest liet programmaleider Henk de
Wolf zich vertegenwoordigen door
zijn vermaarde creatie uit 't „Klokje
van zeven uur" koning Kaskoeskilian
en zijn Krokeledokus en complimen
teerde de heer R. Vogels Jos Cleber
namens de KLM als een van de
..skippers" die de Flying Dutchman
bekendheid in de wereld gaven.
Er werd nog eens bedankt, nog eens
omhelsd en nog eens een afseheidshand
gedrukt en ten slolte zag Jos Cleber er
bleek en vermoeid uit toen hij iedereen
bedar
werd door luid applaus.
En nu vertrekt hij dan naar Zuld-
Afrika om daar voor de radio-omroep
een orkest samen te stellen en dat te
dirigeren. Maar het „vaarwel" alt de
AVRO-sludio zal hem nog lang In de
oren klinken.
Londens cabaret
voor VPRO-TV.
Eind februari zal Wim lbo voor de
VPRO een amusementsprogramma uit
brengen. dat hiervoor speciaal werd
opgenomen in het Players Theatre in
Londen. Het merkwaardige hiervan is,
dat in dit kleine theater dat al drie
kwart eeuw bestaat, nog een 19e eeuws
cabaretprogramma wordt uitgevoerd.
telèb/ii'a.
vanavond
tf iA
door
A listair
MacLean
maakte een en ander er niet beter op. Hij leek op
een volle neef van Valentino, de lijfwaoht in de
rechtszaal. Misschien waren ze wel broers. Zelfs de
gebroken neus hadden ze gemeen. Gezien de keu
rige chauffeur bezat de generaal een zonderlinge
smaak wat zijn keus van butlers betrof. Een be
leefde indruk maakte dc butler echter wel. Dat
dacht ik tenminste. Tot hij ontdekte wie er achter
het stuur z^.. Hij liep snel om de auto heen en
begeleidde Mary Ruthven naar de veranda waar
ze onmiddellijk de armen om de hals van haa*
vader sloeg. Jablonsky en ik moesten er maar zien
te komen. We werden kletsnat. Niemand scheen
zich erom te bekommeren. Het meisje had zioh in
tussen weer van haar vader losgemaakt, Mijn ogen
dwaalden over hem heen. Hij was een verschrik
kelijk lange, oude man. Mager, maar niet te mager
Gekleed in een pak van zilverwit linnen. De kleu:
paste precies bij zijn haar. Hy had een mager, on
regelmatig Lincolngezicht dat ik niet goed kan be
schrijven omdat het zich voor minstens de helfl
verborg achter een weelderige snor en baard. Hij
had niets van de magnaat, zoals ik die eerder in
mijn leven was tegengekomen, maar met tweehon-
derdvijfentachtig miljoen dollar hoefde dat ook
niet.
„Kom binnen, heren", zei hij hoffelijk.
Ik wist niet of hij mij bij dc drie andere in de
schaduw van de veranda staande heren had inbe
grepen. Het leek niet waarschijnlijk, maar ik kilom
toch de trap maar op. Ik had weinig keus. Ik voel
de namelijk niet alleen de Mauser van Jablonsky
tegen mijn rug, maar zag tevens dat een van de
heren in de schaduw ook van een revolver was
voorzien. We liepen een grote door kroonluchters
verlichte hal met mozaïeken vormende tegels door,
dan door een brede gang en kwamen ten slotte
in een ruim vertrek. Ik had toch ergens gelijk ge
had, want het was een bibliotheek met inderdaad
een haardvuur. De geur van in leer gebonden boe
ken vermengde zich op aangename wijze met die
van dure sigaren en uitstekende Schotse whisky.
De panelen waren van glanzend opgewreven iepe
hout, de stoelen en banken bekleed met donker
goudkleurig leer cn de gordijnen van een iets
lichtere stof. Op de vloer lag een bronskleurig
tapijt. Het reikte van muur tot muur cn als het
genoeg tochtte, zou het haar vermoedelijk golven
cn wuiven als het graan op het veld in een zomer-
bries. In ieder geval waren de rolletjes van de
stoelen zó diep in het tapijt weggezonken dat ik ze
nauwelijks meer kon zien.
„Een whisky, mijnheer eh 7" vroeg de
generaal aan Jablonsky.
„Jablonsky. Liever niet terwijl ik sta te wachten,
generaal".
„Wachten op wart, mijnheer Jablonsky?"
Generaal Ruthven had een zachte prettige stem.
Met tweehonderdvijfentachtig miljoen dollar hoef
je niet te schreeuwen om jezelf verstaanbaar te
maken.
„Nu maakt u grapjes, is het niet?" Jablonsky
vas even rustig en onbewogen als de generaal. „Ik
vacht op een door u ondertekend papiertje, gene-
aal. Waarde: vijftigduizend pegulanten".
„Natuurlijk, dat is waar ook". De generaal scheen
erbaasd te zijn dart Jablonsky het nodig vond hem
ian de afspraak te herinneren. Hij liep naar de
schoorsteenmantel en trok een gele bankcheque
onder een presse-papier weg. „Hier is het. Er moet
alleen nog een naam ingevuld worden". Ik meende
een vaag glimlachje om zijn mond te zien. maar
door al dart struikgewas wist ik het niet zeker.
(Wordt vervolgd)
JOS CLEBER
De burgemeester van Hilversum
was er, voorzitter en directeur van dc
AVRO ontbraken niet, het personeel
van hoog tot laag zat feestelijk gedost
in de grote studio en wie nu nog aan
de narigheid denkt, was een kniesoor,
om het zo maar eens te zeggen.
Alleen Max Tailleur, die „alles mag
zeggen", kon het niet nalaten vliegens
vlug via grapjes en woordspel ink jes te
herinneren aan het feit dat de AVRO
de grote schare artiesten, ter opluiste
ring van het festijn uitgenodigd, met
„een vergoeding" en niet met honora
rium wilde belonen.
Niemand begreep de portee hiervaii.
want het ging niet om een gezellig
onderonsje, maar om een vrij groots
opgezet radioconcert, dat zaterdagmid
dag werd opgenomen en gisteravond de
ether inging. Normaal honorarium was
dus op zijn plaats geweest en waarvoor
was het nodig, hierop te beknibbelen en
zodoende voor Jos Cleber zijn afscheid
een nare smaak mee te geven?
Maar enfin, slechts een enkele arties)
liet het om die reden afweten en de
vele anderen kwamen .voor Jos. graag
en hartelijk.
Meer dan de mooie woorden, die hem
officieel werden toegesproken door de
burgemeester, directeur Repko en pro
grammaleider Henk dc Wolf. werd door
deze massale opkomst bewezen hoezeer
Jos Cleber. in tien jaren tijcis zich be
mind en gewaardeerd heeft gemaakt.
Niet alleen door zijn prettige persoon
lijkheid. maar ook door zijn bekwaam
heid en grote muzikale kennis.
Herinneringen
Het wel zeer afwisselende en ml»
schien een tikje rommelige prngramm»
getuigde van herinneringen van allerlei
aard. Jos Cleber. die nu de lichte mim
dient, heeft een klassieke opleiding ge
had cn die o.m. als lid van het Concert
gebouworkest ook waar gemaakt.
Daarom begon het feestprogramma
met een aria van Mozart, gezongen door
de Belgische coloratuur-sopraan Alice
van Walleghem. speelden de concert
meester van dc Zaaiers en zijn twee
voorgangers een gedeelte nlt een con
cert voor drie violen van Vivaldi en
trad Herman Krebhers op als (voortref-
felijk) solist in de „Zlgennerwelsen"
van De Sar rasa te.
Jos Cleber zorgde met zijn Zaaier
voor uitstekende begeleiding, hiermee
bewijzende dat hij niet uitsluitend her
populaire genre is toegedaan,
In grote vaart, levendig en kleurrijk,
werd het lange programma afgewerkt:
alle medewerkenden speelden lieve
lingsmuziek van Jos Cleber of zongen
door hem uitverkoren liedjes: Conn?
Stuart was er in haar malle creatie van
..Yvonne dc spionne". Corry Brokken
met een uitdagend Frans chanson. Karei
van der Velde met Night and day"
Francis van Rooy en Rita Reys elk met
een jazz-song. Christine Spierenburg
zong nog eens het liedje waarmee hei
AVRO-cnsemble onder leiding van
Cleber in Venetië de gouden gondel
won. Alex dc Haas en Ans Heydendaal
Voor het televisieprogramma zorgt
de VARA, die na het NTS-journaal
begint met actualiteiten. Om 8.35 uur
de sportrubriek, om half tien een do
cumentaire van Pier Tania over de
taalstrijd in Bélgië en tot besluit de
kunstrubriek. Tussen 9 en 9 30 uur
neemt de NTS het programma ..On
bekend talent" over.
anavond
Voor de NCRV gaat om 8.06 uur
het Omroeporkest tezamen met de
violist Jean Laurent concerteren.
Henk Spruit dirigeert een Mozartpro-
gramm,. met o.a. het 3e vioolconcert
en de 35»te symfonie. Om 9.20 uur
amusementsmuziek van de BBC. om
kwart voor 10 een kwintet van Schu
bert gespeeld door het Quintetlo
Boccherini en na de avondwijding
nog platcnnieuws.
De VARA begint het avondpro
gramma om 8.05 uur met het optre
den van het orkest Malando, waarna
dr. W. Drees zijn memoires voortzet.
Een recital, te geven door Lydia Ma-
rimpictri, sopraan en Marijke Smit
Sibinga, plano, volgt o«n 8.50 uur en
om 9 10 uur begint een nieuw ver-
volghoorspel: „Opa Draadnagel zat
door". Om 11.20 uur: Jazzmagazina.
Proeramma voor morgen
DONDERDAG 2» JANUARI 1902
Hilversum I, 402 m. 74# kt/t. KRO 7 00
Nw» 7.lo Gram 7.30 V d Jeugd 7 *5 Mor.
eengebed on overweging 8.00 Nws 8.18
Grain 8.50 V d hulsvrouw 9.33 Watent
9 40 Schoolradio. NCRV: 1000 Gram 10.IJ
Morgendienst 10 45 Gram. KRO: 11.00 V d
rieken 11 1.5 Gewijde muz 12 00 Middag,
klok.noodklok 12.04 Insirum erts 12JS V d
hoeren 12.33 Land., en I iin4nnmn»i1ei1
12 36 Gram 1290 Act 13 00 Kwi 13.13 Licbte
J3 40 Ucht pro,r <öertl>- NCRV:
.100 Promenade.ork 14.35 Gram 15.35 In.
«turnrenuaal kwint 18 00 Bijbclovcrdenklna
16 20 Pianorecital 16.50 Gram :7.00 V d
leugd 17.30 Gram 17.40 Beurabcr 17 43
Pohtiekapr-:
18.19 Sportrubriek lgJO laradllscha
volksliederen cn .dansen 18 50 Sociaal
Praatje 19 00 Nws cn weerbe»
"i" 2P llp nlan a' praatje 19.13 Cran»
19 .Kl RflclJokrant 19 5o Polll lering 20 01
£e£lrvpro,gr 32 30 Nws 22 W Boekbespt
2» V'0U01 cn P'ano 23 30 Ver. in hel
gehoor. Uterafc progr 20.55—34.00 Nws.
7 00 Nws 7 10 Gyrn 7 20 Gram VPRO:
7 00 Dagopening. AVRO. 8 00 Nws 8.18
Gram 9 00 Gym v d vrouw 9 :o De groen,
-n v 5"? ,9'40 Morf*'»wUding 10 00
n"ac?,% VAiïA"
"bjsüss. s
n5.,?ÏLwW% nn'1T5.J^Ietl'a 'n *rrm 13 >3
Brurcber 13 30 Lichte muz 14 00 Alt bas
-iv v° j Y d vrouw 13.03 Orgelspel
ift/W Voordracht 15 90 Cello en plano
V d' Jeugd) 17 W Cr'TT) v d J,u*d '7Jt
Gram
8 40 Lichte
Radiophüitarr
mijn zaken run, hoorspH 22» Gramlt&i
£7 mpded 22 40 Act 23 00 Sportac'
23.10 Disco larie 2395—M 00 Nws.
NTS20 00_J°urn WRO:
(Kr De W"""'
Laat de schilder nu beginnen.
Haal nü reeds het voorjaar binnen
BINNENWERK IS WINTERWERK!
VERF GEEFT FLEUR
